Η πο­λι­τι­κή ξε­φτί­λα της νεο"αρι­στε­ράς"

Όταν έχεις ξε­πε­ρά­σει κάθε όριο ξε­δια­ντρο­πιάς και αθλιό­τη­τας κα­πη­λευό­με­νος τους ηρω­ϊ­κούς αγώ­νες των κομ­μου­νι­στών, όταν χρη­σι­μο­ποιείς τους 200 της Και­σα­ρια­νής και το Μπε­λο­γιάν­νη για να εξα­γνί­σεις τη βαρ­βα­ρό­τη­τα της πο­λι­τι­κής σου, όταν διορ­γα­νώ­νεις του­ρι­στι­κές εκ­δρο­μές στη Μα­κρό­νη­σο για να δια­φη­μί­σεις την ψευ­δε­πί­γρα­φη αρι­στε­ρο­σύ­νη σου, τότε δεν θα δι­στά­σεις ούτε στην επέ­τειο του Πο­λυ­τε­χνεί­ου. Ο λόγος ασφα­λώς για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Αυτή τη φορά, η νε­ο­λαία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­φά­σι­σε πως η φε­τι­νή 44η επέ­τειος του Πο­λυ­τε­χνεί­ου προ­σφέ­ρε­ται και για λίγο ξέ­πλυ­μα της αντι­λαϊ­κής-αντερ­γα­τι­κής πο­λι­τι­κής της κυ­βέρ­νη­σης. Έτσι, στην χθε­σι­νή ανα­κοί­νω­ση της για το Πο­λυ­τε­χνείο, γρά­φει, με­τα­ξύ άλλων, τα εξής «ωραία»:

«Σα­ρά­ντα τέσ­σε­ρα χρό­νια μετά από αυτή τη σπου­δαία στιγ­μή αντί­στα­σης και νίκης, η Ελ­λά­δα, μετά από μία μακρά πε­ρί­ο­δο λι­τό­τη­τας που έπλη­ξε κυ­ρί­ως τις πιο αδύ­να­μες κοι­νω­νι­κές τά­ξεις, προ­σπα­θεί σή­με­ρα να στα­θεί με τις δικές της δυ­νά­μεις. Σε συν­θή­κες ερ­γα­σια­κής απορ­ρύθ­μι­σης και ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας, που χα­ρα­κτη­ρί­ζουν την αγορά ερ­γα­σί­ας, γί­νο­νται για πρώτη φορά κι­νή­σεις στην κα­τεύ­θυν­ση προ­στα­σί­ας των δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων».

Δεν πε­ρι­μέ­να­με βέ­βαια από τη νε­ο­λαία του κυ­βερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος να ανα­φερ­θεί στα μνη­μό­νια της «πρώ­της φοράς αρι­στε­ρά», στο βά­θε­μα της ασυ­δο­σί­ας του κε­φα­λαί­ου, στην ερ­γα­σια­κή ζού­γκλα, στις γο­νυ­κλι­σί­ες της κυ­βέρ­νη­σης σε ΣΕΒ και με­γα­λο­ερ­γο­δό­τες. Δεν πε­ρι­μέ­να­με καν να πει κου­βέ­ντα για το ξυ­λο­φόρ­τω­μα και το ψέ­κα­σμα των συ­ντα­ξιού­χων από την«αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση», για τη φο­ρο­λη­στεία και το γε­νι­κό­τε­ρο τσά­κι­σμα των λαϊ­κών δι­καιω­μά­των στο βωμό της πε­ρι­βό­η­της ανά­πτυ­ξης.

Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε την πρε­μού­ρα της νε­ο­λαί­ας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να βάλει πλάτη στο ξε­φτι­σμέ­νο πα­ρα­μύ­θι της δήθεν «φι­λο­λαϊ­κής» δια­χεί­ρι­σης του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, όπως και την ανά­γκη τους να ξε­πλύ­νουν, με όποιο δυ­να­τό τρόπο, τη βάρ­βα­ρη-αντι­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.

Το αξιο­ση­μεί­ω­το ωστό­σο είναι πως μέσα στις 400 λέ­ξεις της ανα­κοί­νω­σης τους για την επέ­τειο του Πο­λυ­τε­χνεί­ου δεν υπάρ­χει ούτε νύξη για τις ΗΠΑ και το ρόλο τους στα χρό­νια της Χού­ντας. Προ­φα­νώς, οι πρό­σφα­τες «κο­λε­γιές» της συ­γκυ­βέρ­νη­σης με τη διοί­κη­ση Τραμπ, η ανα­βάθ­μι­ση της Σού­δας και των άλλων βά­σε­ων, τα F-16 και τα λοιπά συμ­φω­νη­θέ­ντα έχουν προ­τε­ραιό­τη­τα ένα­ντι της ιστο­ρι­κής αλή­θειας.

Το Πο­λυ­τε­χνείο ζει, ζήτω οι Αμε­ρι­κα­νοί. Στο σύν­θη­μα αυτό θα μπο­ρού­σε να συ­μπυ­κνω­θεί η πο­λι­τι­κή ξε­φτί­λα της αρι­στε­ράς του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της νε­ο­λαία της.

Toυ Νίκου Μότ­τα