μπροστά μου μια παρέα νηπίων, τεσσάρων-πέντε χρονών.
Μια παρέα κοριτσιών που βολτάριζαν πιασμένες χέρι-χέρι λίγα μέτρα μπροστά από τις μητέρες τους.
Τρία δικά μας παιδιά, που το ένα είχε τα έντονα σκιστά μάτια των ασιατών, το άλλο το σοκολατένιο δέρμα των αφρικανών και το τρίτο τα όμορφα καστανά μαλλιά των ντόπιων.
Περπατούσαν χοροπηδώντας και τιτιβίζοντας μέχρι που λύθηκε η αλογοουρά της μιας μικρής και η παρέα στάθηκε για να τη βοηθήσει να τη δέσει ξανά.
Τότε γυρίζει η μια και λέει στην άλλη:
«Τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου που είναι σαν τα μακαρόνια ίσια, τα δικά μου είναι σαν τις βίδες»
«Όχι- όχι, εμένα μου αρέσουν τα μαλλιά σου που είναι έτσι σγουρά, εσένα τα μαλλιά σου είναι σαν παιχνίδια που στριφογυρίζουν»
Μια εικόνα, που αν δεν ντρεπόμουν τις μητέρες τους, θα την φωτογράφιζα για να σας δείξω πόσο όμορφοι είμαστε οι άνθρωποι όταν ανακατευόμαστε…
Ο μεγαλύτερος πλούτος, η πηγή κάθε μεγάλου, ωραίου και Ανθρώπινου είναι το ανακάτεμα, η μίξη των πολιτισμών, η μίξη των χρωμάτων, των φυλών, της κουλτούρας.
Έρχομαι από τα Χανιά, από την πόλη των Ενετών, των Οθωμανών, των Σαρακηνών κουρσάρων και των Αράβων. Από την πόλη που ο μιναρές στέκεται δίπλα στον σταυρό.
Ζω στην Κέρκυρα, στην πόλη που σφράγισαν οι Βρετανοί, οι Ενετοί, οι Γάλλοι.
Στην πόλη που σε μια απόσταση πενήντα μέτρων υπάρχει η αγγλικανική εκκλησία, ο καθολικός Ντόμος και η ορθόδοξη Αγία Παρασκευή.
Σε μια πόλη που την ίδια ώρα που γεύεσαι το ντόπιο σοφρίτο ακούς από το απέναντι παράθυρο όπερα και από τον κάτω όροφο τα τραγούδια του Μίκυ.
Όλα μαζί, συνθέτουν εμάς, εμάς που μπορούμε να διαλέγουμε τα πιο όμορφα κομμάτια της ανθρώπινης δημιουργίας και να φτιάχνουμε νέα, δικά μας πράγματα, ακούσματα, πολιτισμούς.
Σοφία Χουδαλάκη
Τότε γυρίζει η μια και λέει στην άλλη:
«Τι ωραία που είναι τα μαλλιά σου που είναι σαν τα μακαρόνια ίσια, τα δικά μου είναι σαν τις βίδες»
«Όχι- όχι, εμένα μου αρέσουν τα μαλλιά σου που είναι έτσι σγουρά, εσένα τα μαλλιά σου είναι σαν παιχνίδια που στριφογυρίζουν»
Μια εικόνα, που αν δεν ντρεπόμουν τις μητέρες τους, θα την φωτογράφιζα για να σας δείξω πόσο όμορφοι είμαστε οι άνθρωποι όταν ανακατευόμαστε…
Ο μεγαλύτερος πλούτος, η πηγή κάθε μεγάλου, ωραίου και Ανθρώπινου είναι το ανακάτεμα, η μίξη των πολιτισμών, η μίξη των χρωμάτων, των φυλών, της κουλτούρας.
Έρχομαι από τα Χανιά, από την πόλη των Ενετών, των Οθωμανών, των Σαρακηνών κουρσάρων και των Αράβων. Από την πόλη που ο μιναρές στέκεται δίπλα στον σταυρό.
Ζω στην Κέρκυρα, στην πόλη που σφράγισαν οι Βρετανοί, οι Ενετοί, οι Γάλλοι.
Στην πόλη που σε μια απόσταση πενήντα μέτρων υπάρχει η αγγλικανική εκκλησία, ο καθολικός Ντόμος και η ορθόδοξη Αγία Παρασκευή.
Σε μια πόλη που την ίδια ώρα που γεύεσαι το ντόπιο σοφρίτο ακούς από το απέναντι παράθυρο όπερα και από τον κάτω όροφο τα τραγούδια του Μίκυ.
Όλα μαζί, συνθέτουν εμάς, εμάς που μπορούμε να διαλέγουμε τα πιο όμορφα κομμάτια της ανθρώπινης δημιουργίας και να φτιάχνουμε νέα, δικά μας πράγματα, ακούσματα, πολιτισμούς.
25 Νοεμβρίου '17