27 Μαρτίου, 2017

,,Οι άνθρωποι φοβούνται ότι δεν καταλαβαίνουν και μαθαίνουν εύκολα να φοβούνται,,






(σχετικά με έρευνα του ΕΚΚΕ)1


Το 65% των Ελλήνων θεωρούν ότι οι μετανάστες κάνουν κακό στην ελληνική οικονομία. Το 59% ότι τους παίρνουν τις δουλειές τους. Το 59% ότι κάνουν περισσότερη χρήση των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας από όσο συνεισφέρουν σε επίπεδο φόρων (αυτό κρατείστε το, έχει βαθύτερη σημασία).
 Ένα 57% θεωρεί πως η πολιτιστική ζωή της Ελλάδας υποβαθμίζεται λόγω των μεταναστών (κι αυτό έχει βαθύτερη σημασία).
Ας πάμε δυο χιλιάδες χρόνια πριν στο Κολοσσαίο. Όταν οι θεατές, απ’ τις κερκίδες του, ζητούσαν από τον ρωμαίο αυτοκράτορα τον θάνατο του μονομάχου. 
Ίσως να φαίνεται περίεργο, αλλά την ίδια απαίτηση εξέφραζαν και μονομάχοι.

Μ’ ένα άλμα μιάμισης χιλιετίας βρισκόμαστε στη σκοτεινιά του μεσαίωνα.
 Η οσμή της καμένης σάρκας από τις χιλιάδες των ψημένων στην πυρά του θεού των χριστιανών πλανάται ολούθε. 
Ένας από τους τελευταίους ήταν ο μέγας Τζορντάνο Μπρούνο2.
 Υπέθεσε κι άλλους κόσμους, σε άλλους γαλαξίες. Η εκκλησία τον καταδίκασε. Ο όχλος παρακολουθούσαν το ψήσιμό του. Στις μάζες και τους δυνάστες τους αρκούσε το φτωχό γεωκεντρικό (θεοκεντρικό) σύστημα.

Ίσα με έναν αιώνα αργότερα, στον πρώιμο καπιταλισμό της Βρετανικής αυτοκρατορίας οι ξεσηκωμένοι εργάτες καταστρέφουν τις μηχανές, θαρρώντας πως είναι αυτές που εντατικοποιούν ή παίρνουν τις δουλειές τους. 
Εισέπρατταν το αποτέλεσμα μιας μεγάλης αλλαγής που επέλαυνε, αγνοούσαν όμως τα αίτια.

Στις αρχές του 20ου αιώνα οι αυτόχθονες Έλληνες προπηλάκιζαν, απομόνωναν και χλεύαζαν τους μικρασιάτες πρόσφυγες. 
Έπρεπε να ζήσουν και θαρρούσαν πως ήταν οι νεοφερμένοι που τους έπαιρναν το ψωμί. Κι οι «παστρικές» πως θα ‘παιρναν τους… άντρες τους.

Στο μεσοπόλεμο, στις πόλεις ένθεν – κακείθεν των ποταμών Ρήνου, Έλβα, Σπρέε και άλλων, οι άνθρωποι έμαθαν να ευφραίνονται από την καύση βιβλίων και σπιτιών. 
Τα βιβλία ήταν απρόσιτα, έτσι κι αλλιώς, από τον όχλο και τα σπίτια ήταν των Εβραίων. Η χώρα έπρεπε να κερδίσει ζωτικό χώρο. Κι οι Γερμανοί να ζήσουν καλύτερα.

Κάποιοι από δαύτους που επέστρεψαν ζωντανοί, ίσως να ‘ταν σε χειρότερη μοίρα από τους πεθαμένους ομοεθνείς τους, που αντάλλαξαν την εθνική τους υπερηφάνεια με ένα λάκκο Σοβιετικής γης. 
Ξόδεψαν την υπόλοιπη ζωή τους αναλογιζόμενοι το απόκοσμο συναίσθημα, όταν τους έφταναν οι νότες των μεγαφώνων του πολιορκημένου Λένινγκραντ από την έβδομη συμφωνία του Σοστακόβιτς.
 Κατά πάσα πιθανότητα δεν κατάλαβαν ποτέ.

Οι άνθρωποι φοβούνται ότι δεν καταλαβαίνουν και μαθαίνουν εύκολα να φοβούνται.
Η κραυγή. Πίνακας του Έντβαρτ Μουνκ
Σ’ όλες τις μαύρες στιγμές της ανθρωπότητας, οι αδίκως στερημένες, χυδαία εξαθλιωμένες και εντέχνως φοβισμένες μάζες επέδειξαν ανάλογη συμπεριφορά.
 Ο αφιονισμένος όχλος πάντα κραύγαζε γύρω από τις πυρωμένες σκοτεινιές, οσφραινόμενος την τσίκνα της ανθρώπινης σάρκας των διαφορετικών.

Δεν με ξενίζει το αποτέλεσμα της έρευνας. 
Ζούμε στην εποχή που θάβονται τα σφυροδρέπανα και στήνονται σταυροί. Όπως κάποτε θάβονταν οι κλασσικοί κίονες και πάνω τους φύτρωναν εκκλησίες. 
Γύρω μας οι φωτιές έχουν αρπάξει για τα καλά. Κι όσο αυτό θα απλώνεται, τόσο το διαφορετικό θα γίνεται λιγότερο κατανοητό και έτσι θα φοβίζει ακόμη περισσότερο.

Εκείνο το 57% είναι που με φοβίζει που θεωρεί πως η πολιτιστική ζωή της Ελλάδας υποβαθμίζεται λόγω των προσφύγων. 
Μάθαμε να κολυμπάμε στα λύματα του υποπολιτισμού, κι αγνοούμε τα γράμματα, τις νότες, τις πλαστικές γραμμές. 
Απωλέσαμε την καλαισθησία στον ήχο των βρυχηθμών, τη χρωματική πανδαισία για το γκρίζο του μέλλοντός μας. 
Σερνόμαστε μπροστά από κάθε απάτη των εκπροσώπων του τρομακτικού αλλά και ανόητου θεού μας. Και φοβόμαστε μπας και οι γείτονες μαγαρίσουν το αισχρό μας τίποτα.
 Όταν στις χώρες τους – λίκνα του πολιτισμού η φωτιά του κέρδους απανθράκωσε γέρους και νέους, γονείς και παιδιά. Φωτιά που όλο και ζυγώνει στην αυλή μας.

Μα ακόμη περισσότερο με τρομάζει το 59% που θεωρεί ότι οι μετανάστες κάνουν περισσότερη χρήση των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας από όσο συνεισφέρουν σε επίπεδο φόρων. 
Αυτοί οι δύστυχοι που τους εμφύσησαν την έννοια της ανταποδοτικότητας 
στην υγεία. Στη ζωή. Στο θάνατο.

Έτσι αποκρουστικός είναι ο φασισμός από τα γεννοφάσκια του και τρομακτικός έστω κι αν φαντάζει ακατανόητος.

Στέλιος Κανάκης – stelioskanakis@yahoo.gr

[2] Ιταλός φιλόσοφος, μαθηματικός, ποιητής και αστρονόμος.»Δεν υπάρχει κανένα άστρο στο κέντρο του σύμπαντος, διότι το σύμπαν εκτείνεται προς όλες τις κατευθύνσεις με τον ίδιο τρόπο. Κάθε αστέρι είναι ένας ήλιος σαν το δικό μας, και γύρω από το καθένα από αυτά τα αστέρια περιστρέφονται άλλοι πλανήτες, αόρατοι στα μάτια μας, αλλά υπάρχουν.»»Συνεπώς, υπάρχουν αναρίθμητοι ήλιοι και άπειρος αριθμός Γαιών που περιστρέφονται γύρω από αυτούς τους ήλιους, σαν τις επτά «Γαίες», η Γη, η Σελήνη, και οι πέντε τότε γνωστοί πλανήτες: ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος που βλέπουμε να περιστρέφονται γύρω από τον κοντινό μας ήλιο.»(Giordano Bruno, De l’infinito universo et Mondi, 1584). Για τα ανωτέρω, κάηκε στην πυρά στις 17 Φεβρουαρίου του 1600. Κατά την καταδίκη του είπε στους δολοφόνους του:«Πιθανόν εσείς, κριτές μου, να ανακοινώνετε την καταδίκη εναντίον μου με μεγαλύτερο φόβο απ’ ότι τη δέχομαι εγώ».

Προς πολιτικούς ακολουθους Τσίπρα:

" Κε" Τσίπρα σκυλεύσατε - διαστρέψατε με την ομιλία σας στην Αμαλιάδα, το λόγο που ο Μπελογιάννης ήρθε κατ' εντολή του ΚΚΕ στην Ελλάδα, φυσικά αυτό έρχεται σαν συνέπεια της πολιτικής σας διαδρομής,, δεν μας παραξενεύει τουναντίον το περιμέναμε,
για Αυτούς που ακόμη σε ακολουθούν αναδημοσιεύουμε την Απολογία Του στο Δικαστήριο:  

Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη (1η & 2η δίκη): Το αγωνιστικό ήθος του κομμουνιστή αντηχεί στην Ιστορία μέχρι το σήμερα

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας. Στο πρόσωπό μου δικάζεται η πολιτική του ΚΚΕ».
*
«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».
*
«Θα έλεγα ότι «δε μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου», γιατί ο κόσμος το ‘χει τούμπανο τι ρόλο παίζουν οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Και εδώ μέσα αποδείχτηκε ο ρόλος τους, ακόμη και στις ανακρίσεις της Ασφάλειας. Οι κομμουνιστές δεν είναι όργανα των ξένων. Ο κομμουνισμός είναι πανανθρώπινο ιδανικό και παγκόσμιο κίνημα (…). Μπορεί ποτέ όργανα των ξένων να δημιουργήσουν ένα τέτοιο μεγαλειώδες κίνημα; Ποιος ξένος πράκτορας δίνει με τέτοια απλοχεριά τη ζωή του, όπως τη δίνουν χιλιάδες κομμουνιστές; Οι θυσίες αυτές μόνο με τις θυσίες των πρώτων χριστιανών μπορεί να συγκριθούν. Αλλά και πάλι υπάρχει μια διαφορά, ότι ενώ οι χριστιανοί δέχονταν το μαρτύριο και το θάνατο, ελπίζοντας να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών, οι κομμουνιστές δίνουν τη ζωή τους μην ελπίζοντας σε τίποτα. Τη δίνουν για ν’ ανατείλει στην ανθρωπότητα ένα καλύτερο, ευτυχισμένο αύριο, που αυτοί δε θα το ζήσουν. Ποιο όργανο των ξένων μπορεί να προσφέρει τη ζωή του σ’ έναν τέτοιο μεγάλο σκοπό;».
*
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει στο λαό βαθιές ρίζες. Συνδέεται μαζί του με ακατάλυτους δεσμούς αίματος και δεν μπορεί κανείς να το εξοντώσει ούτε με στρατοδικεία, ούτε με εκτελεστικά αποσπάσματα. Ο στόχος μας ήταν και είναι να προστατέψουμε τα συμφέροντα του λαού και της χώρας μας…»
*
«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω».
*
Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη στην πρώτη του δίκη, Νοέμβρης 1951.
***
«Την ευθύνη για το ότι η ελληνική γη είναι σπαρμένη με τάφους και ερείπια, τη φέρουν μόνο οι ξένοι ιμπεριαλιστές και οι έλληνες υπηρέτες τους…»
*
«Εμείς πιστεύουμε στην ορθότητα της θεωρίας, που γέννησαν τα μυαλά των πιο πρωτοπόρων ανθρώπων. Και το νόημα του αγώνα μας είναι η θεωρία αυτή να γίνει πραγματικότητα τόσο για την Ελλάδα όσο και για όλο τον κόσμο…»
*
«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».
*
«Οι οργανωτές αυτής της δίκης, ντόπιοι και ξένοι, κατέβαλαν πρωτοφανείς προσπάθειες για να κατασυκοφαντήσουν τον αγώνα του ΚΚΕ, χωρίς να διστάσουν ούτε μπροστά στη διαστρέβλωση γνωστών κειμένων. Απέναντι σ’ αυτές τις προσπάθειες εμείς βρεθήκαμε τελείως ανυπεράσπιστοι, γιατί μέσα στα απομονωτήρια της ασφάλειας δε μας δόθηκε καθόλου ο χρόνος και η δυνατότητα να μελετήσουμε και να συγκεντρώσουμε τα απαραίτητα για την υπεράσπισή μας στοιχεία. Ετσι υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεχτα άνισους όρους. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει. Γιατί στο βωμό της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της Ελλάδος έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες. Και αν δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί όχι μόνο από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας. Γι’ αυτό οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δε δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος».
*
Από την απολογία του Νίκου Μπελογιάννη στη δεύτερη δίκη του, Φλεβάρης 1952.
***
Οι δολοφόνοι δε θα μπορούσαν να αντέξουν ότι οι δίκες σκοπιμότητας που έστησαν μετατράπηκαν από τον Μπελογιάννη σε ένα αμείλικτο κατηγορητήριο εναντίον τους. Δεν μπορούσαν να ανεχτούν ότι τους ξεφτίλισε μέσα στα ίδια τα στρατοδικεία τους.
Ενδεικτικός ο διάλογος του Μπελογιάννη με έναν από τους βασικούς κατηγόρους του, τον αστυνομικό Αγγελόπουλο:
*
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ισχυρίζεστε ότι ήρθα εδώ για να εφαρμόσω τις αποφάσεις των ολομελειών της ΚΕ του ΚΚΕ;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Οι αποφάσεις αυτές λένε, ότι βάση της δράσης του ΚΚΕ είναι ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την ειρήνη. Ετσι δεν είναι;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ετσι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επομένως, ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη είναι συνωμοσία κατά της Ελλάδας;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Οχι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ευχαριστώ. Αυτό μονάχα ήθελα να διευκρινίσω.
***
Την 1η Μάρτη του ’52, το στρατοδικείο εκδίδει την απόφασή του: «Εις θάνατον».
Την ίδια μέρα, οι ΗΠΑ μέσω του οργάνου τους, τη «Φωνή της Αμερικής» αναφωνούν:
«Η δίκη αυτή είναι ένα από τα σπουδαιότερα παγκόσμια γεγονότα τα οποία εσημειώθησαν τον Φεβρουάριον του ’52. Αποτελεί δίδαγμα διά τον ελεύθερον κόσμον. Αποδεικνύει ότι τα απανταχού κομμουνιστικά κόμματα δεν εμπνέονται από πολιτικούς σκοπούς αλλά αποτελούν οργανώσεις κατασκοπίας».
***
«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.
*
«Νίκο σήκω»
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
«Πάμε για καθαρό αέρα;»
«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση» (…)»
(Από το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου Κορωναίου, όπως δημοσιεύτηκε την επομένη της εκτέλεσης στην «Προοδευτική Αλλαγή»).

Η ομιλία του Γ. Γραμματέα Εδώ: 

Από:


 Ρωμύλος Αυδής:


Το ‘Μαυσωλείο’…
Έτυχε σήμερα στις 27 Μάρτη 2017 να γίνουν τα εγκαίνια της μόνιμης έκθεσης του Μουσείου Νίκος Μπελογιάννης. Διέφυγε των ‘διοργανωτών’ κι όσων καθόρισαν την ημέρα των εγκαινίων ότι σαν σήμερα στις 27-3-1958 ο Νικολάι Μπουλγκάνιν καθαιρείται από Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου της ΕΣΣΔ και μέλος της Κ.Ε του ΚΚΣΕ, καθώς επίσης του αφαιρέθηκε κι ο τίτλος του Στρατάρχη. 
Ο Ν. Μπουλγκάνιν ήταν στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (μέλος του ΠΓ του Κόμματος το 1948-1958) και στρατιωτικός (Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης το 1946) που διετέλεσε σε διάφορες θέσεις ευθύνης στο Σοβιετικό κράτος (μέλος της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Υπουργός Άμυνας το 1953-1955, κ.α.). 
Όλα αυτά στα πλαίσια της λεγόμενης ‘αποσταλινοποίησης’ στον απόηχο των αποφάσεων του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ. Ήταν ένας από τα χιλιάδες θύματα της ‘αποσταλινοποίησης’. 
Ήταν η αρχή της εμφάνισης της θεωρίας των ‘Μαυσωλείων’. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η πιστή τήρηση των αρχών του μαρξισμού-λενινισμού, οι αρχές λειτουργίας του κόμματος νέου τύπου-ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός κι ο προλεταριακός διεθνισμός-ήταν ιδέες ξεπερασμένες κι έπρεπε να μπουν σε ειδικά ιδεολογικά οπορτουνιστικά Μαυσωλεία.
Τον Κομμουνιστή Νίκο Μπελογιάννη πάντως δεν μπόρεσαν να τον βάλουν σε ένα τέτοιο Μαυσωλείο. Αντίθετα, δολοφονώντας τον, τον έβαλαν στο Πάνθεον των Ηρώων του Παγκόσμιου εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, και καθημερινά εμπνέει με την δράση του και την στάση ζωής του.
Επιφανής ηγέτης, στέλεχος του ΚΚΕ ο Μπελογιάννης ανδρώθηκε, έδρασε , δικάστηκε, καταδικάστηκε και δολοφονήθηκε ακριβώς επειδή ήταν ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ.



Ο Κομμουνισμός είναι η νιότη του Μέλλοντος, παγκόσμια νομοτέλεια. 
Σε κάθε ερώτημα η απάντηση είναι Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Κι ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ Νίκος Μπελογιάννης, αν και στέλεχος του ΚΚΕ δεν ανήκει μόνο στο ΚΚΕ. Ανήκει στην ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ. Γιατί οι ιδέες του κομμουνισμού έχουν στο επίκεντρό της καθημερινής δράσης τους, ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.


Αν και για μένα ήταν αναμενόμενη η στάση του γιου του, μου προξένησε αλγεινή εντύπωση το ότι δεν είπε τίποτα για το ΚΚΕ, το οποίο συνέδραμε με το δικό του τρόπο στο όλο εγχείρημα του Μουσείου Νίκος Μπελογιάννης. Πλήρης ταύτιση με όσους καπηλεύτηκαν τη ζωή και τη δολοφονία του πατέρα του. δεν είναι η πρώτη φορά που ένα παιδί με τις επιλογές του αμαυρώνει τη στάση ζωής του πατέρα του.
Όλη η προσπάθεια των ‘επίσημων’ να μας ‘πείσουν’ για τα αγαθά της ‘Δημοκρατίας’ δεν είναι τίποτα άλλο από ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. 
Τουλάχιστον ένα ευχαριστώ στο ΚΚΕ για τα όσα πρόσφερε στο Μουσείο ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ-με αποκορύφωμα τα γάντια και το περίστροφο που είχε σαν πολιτικός κομισάριος στο ΔΣΕ. 
Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ δε δολοφονήθηκε από το ‘παρακράτος, Τσιπραλήτη, αλλά από το αστικό κράτος. 
Όλη η πολιτική αλητεία που καπηλεύτηκε σήμερα το Νίκο Μπελογιάννη, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι ο Μπελογιάννης ‘θυσιάστηκε’ για την αγνώστου ‘ορθογραφίας’ δημοκρατία. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΠΗΛΕΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ. 
Ο Νίκος Μπελογιάννης, ο πατέρας σου, Νίκο, δολοφονήθηκε επειδή ακριβώς ήθελε ν’ αφυπνίσει το Λαό για μια άλλη πορεία-οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης-απ’ αυτήν τη ‘δημοκρατία’ των αστών, των μονοπωλίων, της βίας, της τρομοκρατίας, της αντεκδίκησης.
Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ δολοφονήθηκε από την εγχώρια και διεθνή αστική τάξη επειδή ήθελε τη Λαϊκή Δημοκρατία, με το Λαό στην ΕΞΟΥΣΙΑ, απαλλαγμένο από ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Νίκο Βούτση, πρόεδρε του αστικού Κοινοβουλίου, 
Να είσαι σίγουρος ότι ο ιστορικός του Μέλλοντος θα βάλει όλους τους ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ σε ειδικό ‘ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ’ υποκρισίας.

οι πολιτικοί απόγονοι του Κύρκου κ.α. Δικαιούνται να Συμμετέχουν στις Εκδηλώσεις Μνήμης κ Τιμής για τον Κομμουνιστή Μπελογιάννη;; Δείτε το "έργο" τους Τότε:



Σοφία Τρανουδάκη
27.3.17
Αύγουστος 1951
Νίκος Μπελογιάννης:
..."Αν γίνεται, βάλτε με τις τελευταίες ημέρες υποψήφιο στο συνδυασμό της Αθήνας, για να τους δημιουργήσουμε ζήτημα. Νομικό κώλυμα δεν υπάρχει."
Το ΠΓ συμφώνησε με την πρόταση. Κατανοούσε - και σωστά - ότι η σίγουρη εκλογή του Μπελογιάννη στη Βουλή, θα αποτελούσε ένα επιπλέον μέσο πίεσης, για ν' αποτραπεί η εκτέλεσή του.
Ποιοί αντέδρασαν μέχρι την κατάθεση των συνδυασμών στο Πρωτοδικείο που κατέληξε να μείνει ο Μπελογιάννης έξω από τις υποψηφιότητες; :
Οι Μιχάλης Κύρκος,Αντώνης Μπριλάκης, Πότης Παρασκευόπουλος, Γιάννης Φιλίνης και άλλοι....
Σήμερα,οι πολιτικοί τους απόγονοι θα "τιμήσουν" ανερυθρίαστα τον Νίκο Μπελογιάννη.

Κοντονής: στον δρόμο του Αλέξη: νέο μάγαρο ;;!!









Φωτογραφία της Σοφία Χουδαλάκη.

Όσο η ηγεσία των νεο" αριστερών" θα υλοποιεί τον βρώμικο ρόλο της υπηρετώντας την άρχουσα τάξη, δηλαδή τους κεφαλαιοκράτες της χώρας μας, 
Τόσο θα τριγυρίζει και θα μαγαρίζει χυδαία και ξεδιάντροπα Τόπους Θυσίας Κομμουνιστών και άλλων Αγωνιστών προσπαθώντας να κλέψει τίτλους λεβεντιάς και συνέπειας, απ' την Θυσία τους.
Παρακάτω βρήκαμε στο fb και σας παρουσιάζουμε την νέα δραστηριότητα του υπουργού δικαιοσύνης Κοντονή:


25/3/17
Όταν επισκεπτόμαστε τόπους μνήμης, οφείλουμε να έχουμε σαφή εικόνα των ανθρώπων που έχουν ταυτιστεί με το κάθε μέρος. 
Δηλαδή, να είναι σαφή τα κίνητρα, οι θέσεις και η στάση ζωής τους, προκειμένου να μην επιτρέπεται σε κανέναν να χρησιμοποιεί τη θυσία τους διαστρεβλώνοντας την Ιστορία. 
Ευτυχώς, ακόμα και οι νεκροί μπορούν να μιλούν μέσα από τα γραπτά τους. 
Μερικές ώρες πριν από τα εγκαίνια του μουσείου για το Νίκο Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα από τον πρωθυπουργό, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Στ. Κοντονής, εμφανίζεται στις φυλακές Κέρκυρας με ένα μπουκέτο λουλούδια. 
Πηγαίνει να τιμήσει τους πολιτικούς κρατούμενους, που τους φυλάκισε στα κελιά της απομόνωσης το μετεμφυλιακό κράτος. 
Εκεί κρατήθηκαν άνθρωποι, όπως ο Νίκος Γόδας, πριν μεταφερθούν στο Λαζαρέτο και στον τοίχο των εκτελέσεων. 
Στις 3 Ιουνίου 1955, οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών Κέρκυρας στέλνουν ένα υπόμνημα προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Στην εισαγωγή του κειμένου τους αυτοσυστήνονται. Αξίζει να δούμε πως οι ίδιοι αυτό-προσδιορίζονται πολιτικά, ώστε να κρίνουμε τη σχέση της ιδεολογίας τους, με την πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αυτό δεν είναι το νόημα της επίσκεψης ενός πολιτικού προσώπου σε ένα χώρο μνήμης;

«…πρέπει να αναλογιστείτε και να σκεφτείτε ότι αυτοί που σας γράφουν μέσα από τα μπουντρούμια των φυλακών που κρατούνται πάνω από δέκα χρόνια, ανήκουν σε μια παράταξη, όχι την οποιαδήποτε. Ανήκουν σε μια παράταξη που είναι κομμάτι του παγκόσμιου αντιφασιστικού μετώπου… 
δέκα ολόκληρα χρόνια οι πιο πολλοί βρισκόμαστε στα μουχλιασμένα κάτεργα και στα στρατόπεδα των άνυδρων ξερονησιών: Γιούρα, Μακρόνησο, Τρίκερι, Άη Στράτη. Είμαστε όσοι απόμειναν από τις μαζικές εκτελέσεις-δολοφονίες…
 όσοι απόμειναν από την πείνα, τη δίψα, τα φρικτά βασανιστήρια στα εξοντωτήρια της Μακρονήσου, της Κέρκυρας, της Κεφαλονιάς, του Επταπυργίου, του Ιτσεδίν, της Κηφισιάς… είμαστε εργάτες, αγρότες, διανοούμενοι, επαγγελματίες, βιοτέχνες, υπάλληλοι, αξιωματικοί, μαχητές και στελέχη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ… 
είμαστε εμείς οι δεσμώτες λαϊκοί αγωνιστές, δημοκράτες, αντιφασίστες, κομμουνιστές… 
δεν θα βρείτε στις γραμμές μας συνεργάτες των κατακτητών, συμβιβαστές, προδότες, εγκληματίες, υστερικούς σωβινιστές, γλοιώδεις λακέδες, πουλημένους κοντυλοφόρους, διεστραμμένους τύπους και εμπαθείς ανθρώπους σαν αυτούς που συγκροτούν τον κόσμο της αμερικανοδουλείας»…

Για να καταστεί σε όλους ακόμα πιο σαφής η ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα εκείνων που πήγε να τιμήσει ο κ. Κοντονής, λίγο πιο κάτω γράφουν οι ίδιοι οι κρατούμενοι:

«Χιλιάδες από μας πήγαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, έδωσαν τη ζωής τους για τα ωραία αυτά ιδανικά (τον ανθρωπισμό, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη). Ο στρατηγός Τσιγάντες, μάρτυρας στη δίκη του δημάρχου Μυτιλήνης Γαληνού, καυχιόταν στον εισαγγελέα του δικαστηρίου ότι, σαν στρατοδίκης, έχει στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα περισσότερους κομμουνιστές από όσες φορές ο εισαγγελέας έχει αναφέρει τη λέξη κομμουνιστής»

Άρα, εκείνοι ήταν Κομμουνιστές. Τώρα, τι σχέση έχει ο κ. Κοντονής και η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, με εκείνους που εκτελέστηκαν για να μην υπογράψουν δήλωση… αυτό είναι στην κρίση του καθενός μας.


k oι φωτο της  Σοφίας Χουδαλάκη
Ο Τίτλος της Ανάρτησης του Viva La Revolucion