Από την «Βαρντάσκα» στη ΝΑΤΟφροσύνη, από τους Βουκεφάλες στην εθνικοφροσύνη – του Νίκου Μπογιόπουλου
Η πολιτική και κοινωνική ζωή ταλαιπωρείται για μια ακόμα φορά γύρω από
το λεγόμενο «μακεδονικό»,το οποίο οι κυρίαρχες δυνάμεις έχουν
υποβιβάσει σε πρόβλημα «ονοματολογίας». Με τον τρόπο αυτό, οι αντιμαχόμενοι τόσο από την πλευρά της «προόδου» όσο και οι της πλευράς της «συντήρησης», τόσο οι εκπρόσωποι της «αριστερής» όσο και της δεξιάς ΝΑΤΟσύνης, με τον πολιτικαντισμό τους ποτίζουν την ίδια γλάστρα του εθνικισμού, παραδίδουν μεγάλα κοινωνικά στρώματα βορά στον ανιστόρητο παροξυσμό, εμπλέκουν περαιτέρω τη χώρα σε επικίνδυνα γεωστρατηγικά παιχνίδια.
Το κείμενο που ακολουθεί επιχειρεί να σταθεί σε όσο γίνεται περισσότερα ζητήματα που άπτονται του λεγόμενου «σκοπιανού» με αφορμή τις τρέχουσες διεργασίες και τις επιδιωκόμενες κοινωνικο-πολιτικές ζυμώσεις και με φόντο τόσο το ιστορικό υπόβαθρο του ζητήματος όσο και τον προσδιορισμό των παραγόντων που θα συνιστούσαν παραμέτρους μιας πραγματικής λύσης.
Εθνικισμός – κοσμοπολιτισμός
Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην FYROM, από τη μια αντιμάχονται δυο
εξίσου ΝΑΤΟφρονες εθνικισμοί και από την άλλη επιχειρούν να συμπορευθούν
δυο εξίσου ΝΑΤΟφρονες κοσμοπολιτισμοί.
Οι πρώτοι, οι
εθνικιστές, ομοίως επικίνδυνοι και εκεί και εδώ, ανασκολοπίζουν την
Ιστορία. Κονιορτοποιούν τον ορθολογισμό. Συναγωνίζονται σε ευφυΐα τον
Βουκεφάλα. Ο «πατριωτισμός» τους δεν διαφέρει σε τίποτα από τον
πατριωτισμό των αλόγων του ιππικού στις παρελάσεις. Και φυσικά ο
σοβινισμός τους μασκαρεμένος στα «εθνικά» χρώματα ψαρεύει στα θολά νερά
της πατριδοκαπηλίας και προσπαθεί να κρύψει την ακροξεξιίλα, τη
ναζιστίλα, την χουντίλα και την κάθε λογής μαυρίλα του πίσω από την
περικεφαλαία του Μεγαλέξανδρου.Οι άλλοι, οι δεύτεροι, οι εκπρόσωποι του δήθεν «ρεαλισμού», ως οι τρέχοντες διαχειριστές των υποθέσεων της άρχουσας τάξης των δυο χωρών, έχουν αναλάβει αυτοί να υλοποιήσουν την πολιτική του «ανήκομεν εις την Δύσιν». Να ευαρεστήσουν τον Τραμπ, Να λειτουργήσουν ως βαποράκια του ιμπεριαλισμού, κουκουλώνοντας τα προβλήματα και ανοίγοντας έτσι πόρτες και παράθυρα στην τακτική του «διαίρει και βασίλευε» για λογαριασμό των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή (άλλωστε και όσον αφορά την ελληνική πλευρά τι «γεωπολιτικός μεντεσές» – κατά την ορολογία του Αμερικανού πρέσβη – θα ήταν η Ελλάδα;)…
Ο ρόλος του ΝΑΤΟ και οι «μακεδονομάχοι»
Οι πάντες γνωρίζουν
ότι στην παρούσα φάση το «Σκοπιανό» άνοιξε «άνωθεν» και η πρεμούρα σε
Αθήνα και Σκόπια οφείλεται στο γεγονός ότι οι Αμερικάνοι θέλουν να
ενσωματώσουν στο ΝΑΤΟ την FYROM. Ο λόγος: Να εκμηδενιστεί η όποια
επιρροή έχει απομείνει να ασκεί η Ρωσία στην περιοχή και να θωρακιστούν
τα οικονομικά συμφέροντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε αυτό τον
κρίσιμο δρόμο της ενέργειας, στον οποίο φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει και
η Κίνα.Η αιτία, δηλαδή, του «χαμού» είναι το ΝΑΤΟ. Πρόκειται δηλαδή για
- το ίδιο ΝΑΤΟ που παρέα με την ΕΕ, βομβάρδισε και διέλυσε την Γιουγκοσλαβία και με αυτό τον τρόπο δημιούργησε το πρόβλημα εδώ και 27 χρόνια.
- Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ που κανοναρχείται από τους ίδιους εκείνους Αμερικανούς οι οποίοι το 1995 ανακοίνωναν μια ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ Αθήνας – Σκοπίων που περιείχε τον όρο «Μακεδονία».
- Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ που η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του έχει αναγνωρίσει την γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία».
- Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ των ίδιων Αμερικανών που από το 2004 έχουν αναγνωρίσει την γειτονική χώρα με το όνομα «Μακεδονία».
- Είναι το ίδιο ΝΑΤΟ των ίδιων Αμερικανών που τον Μάρτη του 1949 – και ενώ ο Βαν Φλιτ έριχνε ναπάλμ στην Ελλάδα – υποδείκνυαν στους υποτακτικούς τους, τον Πιπινέλη και τον Τσαλδάρη, να προχωρήσουν σε πλήρη εξομάλυνση των σχέσεων της μοναρχοφασιστικής Ελλάδας με την τότε Γιουγκοσλαβία – η οποία περιείχε μια δημοκρατία στο εσωτερικό της με το όνομα «Μακεδονία» – και εκείνοι, όπως και οι Πλαστήρας και Γεώργιος Παπανδρέου, υπάκουσαν.
Όλοι τους μπορεί να διαφωνούν για όλα με τους καθεστωτικούς πολιτικούς αντιπάλους τους. Μπορεί να έχουν γίνει μαλλιά κουβάρια στο ίδιο το εσωτερικό τους για το Σκοπιανό. Υπάρχει ένα θέμα όμως, υπάρχει ένα ζήτημα, στο οποίο ομονοούν και δεν τολμούν ούτε κατά διάνοια να θίξουν: Το ΝΑΤΟ…
ΣΥΡΙΖΑ
Οι μεν του ΣΥΡΙΖΑ
(αυτοί που θα έδιωχναν τη Σούδα και τάσσονταν υπέρ διάλυσης του ΝΑΤΟ…)
θέλουν να παρουσιάσουν σαν «λύση» του Σκοπιανού,τι; Την ένταξη της
γειτονικής χώρας σε έναν οργανισμό θανάτου και εγκλήματος!Αντί σαν… «αριστεροί» που είναι, όχι μόνο να μη θέλουν την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ αλλά να επιδιώκουν την έξοδο και της Ελλάδας από αυτό, εκείνοι τι κάνουν; Θέλουν να μας παρουσιάσουν σαν «εγγυητή» μιας κάποιας «λύσης» στις σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας με την FYROM – ποιόν; – τον βασικό αίτιο γέννησης του προβλήματος. Το ΝΑΤΟ!
Αφού δηλαδή «ξέπλυναν» τα Μνημόνια, τώρα, σε ρόλο εκλεκτού του «αγγελικού» Τραμπ ξεπλένουν και τον ιμπεριαλισμό, τρέχουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία των ΗΠΑ και θέλουν να μας πείσουν ότι η εξομάλυνση της σχέσης με τη γειτονική χώρα περνά μέσα από το ΝΑΤΟ.
Βεβαίως δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν γιατί αφού το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ είναι παράγοντες επίλυσης προβλημάτων δεν το έχουν δείξει στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, ή στις σχέσεις της Κύπρου με την Τουρκία κοκ.
ΑΝΕΛ / Καμμένος
Για τον εταίρο του κ.Τσίπρα, τον κ.Καμμένο, δεν χρειάζονται πολλά λόγια:- Είναι ο μόνος υπουργός Άμυνας της μόνης κυβέρνησης μετά το 1974 που τόλμησε να μιλήσει για δημιουργία νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Ελλάδα!
- Είναι ο υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης που κάλεσε το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με πρόσχημα ότι παριστάνει τον… ναυαγοσώστη των προσφύγων!
Ο κ.Καμμένος, όμως, σε ένα πράγμα δεν αλλάζει θέση: Στην αγάπη του για το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό, για το ΝΑΤΟ – που δημιουργεί το πρόβλημα με τα Σκόπια – «κιχ».
Η Νέα Δημοκρατία των Μητσοτάκη – Γεωργιάδη
Η ΝΔ,το κόμμα των
Μητσοτάκη – Γεωργιάδη, δέκα χρόνια μετά τη γνωστή θέση του Κώστα
Καραμανλή το 2008, κρατάει σήμερα τη γνωστή στάση της στα συλλαλητήρια
«Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Η ΝΔ είναι αυτή που έλκει την
καταγωγή της από την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.Θυμίζουμε ότι:
- Ο Καραμανλής ήταν που υπέγραψε στο ΦΕΚ 238/5-11-1959 το νομοθετικό διάταγμα 4009, δηλαδή τη συμφωνία αμοιβαιότητας μεταξύ Ελλάδας – Γιουγκοσλαβίας, όπου στο άρθρο 7 (σελίδα 2.041) εγένετο λόγος για την «Λαική Δημοκρατία Μακεδονίας» και δίπλα στην δική του υπογραφή – ως πρωθυπουργός – ήταν και εκείνες των υπουργών του Αβέρωφ, Κανελλόπουλου, Τσάτσου και Κεφαλογιάννη.
- Επί Καραμανλή ήταν όταν το 1977, στην διάσκεψη του ΟΗΕ στην Αθήνα μάλιστα, αναγνωρίστηκε στον ΟΗΕ η «Μακεδονική γλώσσα».
Η ΝΔ είναι που νιώθει σαν απατημένη σύζυγος κάθε φορά που βλέπει η ΝΑΤΟφροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ να συναγωνίζεται την δική της.
Ευεξήγητο, λοιπόν, και το δικό της μεγαλοπρεπές, και το δικό της… στεντόρειο «κιχ» για το ρόλο του ΝΑΤΟ στο Σκοπιανό.
Τα ναζί της Χρυσής Αυγής
Ποια είναι, όμως, η
θέση των ναζί για το ΝΑΤΟ; Ποια είναι η θέση των μεγαλύτερων μαζί με
την Κου ΚλουξΚλαν θαυμαστών του Τραμπ για την «Συμμαχία», η οποία
επιδιώκει την ένταξη των Σκοπίων και παροξύνει το πρόβλημα που το ίδιο
δημιούργησε διαλύοντας την Γιουγκοσλαβία;Εδώ ας αφήσουμε να μιλήσουν τα ίδια τα χιτλεροειδή, δια του πλέον προβεβλημένου ευρωβουλευτή τους. Το όνομά του Επιτήδειος. Η πρώην ιδιότητά του στρατηγός. Και τι στρατηγός: Διατελέσας και επιτελάρχης του ΝΑΤΟ!
Αυτός, λοιπόν, ο Γ.Επιτήδειος, σε συνέντευξη (22/5/2014) παραμονές των ευρωεκλογών (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/apokleistikh-sunenteujh-tou-gewrgiou-epithdeiou-antistrathgou-kai-upopshfio#ixzz32rMtkGuC) και στη ερώτηση«πιστεύετε ότι η παραμονή μας στο ΝΑΤΟ εξυπηρετεί το έθνος;», έδωσε την ακόλουθη «αντισυστημική» απάντηση:
«Βεβαίως. Άλλωστε εάν δεν το εξυπηρετούσε δε θα γινόμασταν μέλος του(…). Εφόσον είμαστε μέλος μια συμμαχίας οφείλουμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στα πλαίσια της συμμαχίας αυτής. Εάν αυτό δε συμβεί δεν εξυπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα».
Το «έθνος» και το ΝΑΤΟ αποτελούν ένα πράγμα, όπως βλέπετε, για τους… «μακεδονομάχους» χρυσαυγίτες. Παρακάτω, δε, στην ίδια συνέντευξη, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, προσθέτει:
«Είμαι υπέρ της Ε.Ε. Για την ευρωπαϊκή ένωση ισχύει αυτό που είχε πει ο Αμερικάνος Άρθουρ Κέσλερ: «Όσες κηλίδες και αν έχει ο ήλιος είναι προτιμότερος από το σκοτάδι»(…) Η χώρα μας (…) έχει ανάγκη να συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε».
Τόσο… ηλιόλουστη η «αντισυστημικότητά τους» και ο «πατριωτισμός» τους…
Άλλο πατριωτισμός, άλλο πατριδεμπόριο
Ως εκ τούτου επανερχόμαστε πάλι στα γνωστά.Η αγάπη για την πατρίδα, μια αγάπη που οικοδομείται πάνω στο σεβασμό για τις πατρίδες των άλλων, είναι ένα από τα πιο αγνά, ένα από τα πιο όμορφα, ένα από τα πιο βιωματικά και ανορθωτικά συναισθήματα που κυλά στις καρδιές των ανθρώπων.
- Η αγάπη για την πατρίδα μπορεί να γεννήσει θρύλους όπως εκείνο το «οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες» του Β’ παγκοσμίου Πολέμου.
- Μπορεί να γεννήσει το θεμέλιο όλου του οικοδομήματος, όπως το γέννησε η Επανάσταση του ’21.
- Η αγάπη για την πατρίδα μπορεί να γίνει οξυγόνο για να κρατηθεί όρθιος ο άνθρωπος απέναντι στο κτήνος, όπως έγινε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του Κόκκινου Στρατού απέναντι στον ναζισμό.
- Η αγάπη για την πατρίδα ανεβάζει ψηλότερα την έννοια αξιοπρέπεια, όπως γίνεται δεκαετίες τώρα στην Παλαιστίνη και στην Κούβα του «Πατρίδα ή θάνατος».
- Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα και στο «Ντόιτσλαντ ούμπερ άλες» βρήκε πάτημα το κτήνος του ναζισμού για να προκαλέσει το μεγαλύτερο έγκλημα που έζησε η ανθρωπότητα στον 20ο αιώνα.
- Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα ήρθαν να αποπατήσουν οι προδότες της Κύπρου, οι χουνταίοι του «Ελλάς – Ελλήνων» το 1967.
- Πάνω σε αυτό το αγνό αίσθημα και με πρόσχημα τη σωτηρία της πατρίδας έρχονται να λαϊκίσουν, να δημαγωγήσουν, να πλιατσικολογήσουν και να ποντάρουν στο θυμικό των ανθρώπων οι συνεταίροι του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ, της τρόικας ή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.
Συλλαλητήρια
Ακούμε ότι μια
μεγάλη παρουσία ανθρώπων, πόσο μάλλον ένα συλλαλητήριο, είναι κάτι το
θετικό. Κατ’ αρχάς ποιοι άρχισαν οψίμως να το λένε αυτό; Εκείνοι που δεν
κρύβουν την αλλεργία τους στα απεργιακά συλλαλητήρια. Εκείνοι που τα
συλλαλητήρια των εκατοντάδων χιλιάδων το 2010, το 2011, το 2012 τα
έπνιξαν στα χημικά και στην προβοκάτσια.Όμως, να είμαστε ορθολογιστές. Ένα κριτήριο είναι το μεγάλο μάζεμα. Ένα άλλο κριτήριο είναι το προς τα πού κινιούνται αυτοί που μαζεύονται.
- Γιατί αυτοί που έκαναν συλλαλητήρια στα τέλη του 19ου αιώνα οδήγησαν στη τραγωδία της ήττας του 1897.
- Γιατί αυτοί που μάζευαν εκατομμύρια για το Σκοπιανό το 1992 εκείνο που έκαναν, τελικά, είναι να έχει αναγνωρίσει η υφήλιος τους γείτονες με τον όνομα Μακεδονία.
- Γιατί αν κρίναμε τα πράγματα μόνο από τις μεγάλες μάζες των συναθροισμένων, τότε μεγαλύτερη μάζωξη από αυτή που παρατηρείται μεταξύ εμπόλεμων κρατών δεν υπάρχει. Να καταλήξουμε, μήπως, στο συμπέρασμα, εξ αυτού του λόγου ότι ο πόλεμος είναι καλό πράγμα;
Οι διοργανωτές
Μια από τις
γνώριμες καραμέλες όσων ψαρεύουν μέσω των συλλαλητηρίων (και πριν πάμε
στα συνθήματα αυτά καθ’ αυτά των συλλαλητηρίων) είναι πως πρόκειται για
«ακομμάτιστα» και «αχρωμάτιστα», χρωματισμένα μόνο με «το χρώμα των
εθνικών χρωμάτων». Λοιπόν, τέρμα τα παραμύθια. Ούτε «αχρωμάτιστοι», ούτε «ακομμάτιστοι» οι διοργανωτές. Το αποδείξαμε με όλους τους τρόπους (Ιδού ποιοι διοργανώνουν το συλλαλητήριο (και μια κουβέντα για τον Μίκη) – των Νίκου Μπογιόπουλου/Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου).
Τα συνθήματα, οι θέσεις, οι απόψεις τους είναι τόσο «εθνικές» και τόσο «πατριωτικές» ώστε να χωράνε εκεί μέσα ναζί, χουντικοί, πατριδέμποροι και κάθε λογής πολέμιοι της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Η ταυτότητά τους, ο προσανατολισμός τους, ο «πατριωτικός» σοβινισμός τους, έχουν χρώμα. Και είναι το φαιό της ακροδεξιάς, του φασισμού και της πατριδοκαπηλίας.
Οσο για τη διαχρονική ΝΑΤΟφροσύνη τους; Ε, αυτή θα είναι πάντα το διαρκές και ανομολόγητο σημείο συνάντησης του εθνικισμού τους με τους «αριστερούς» ντελιβαράδες των ΗΠΑ (και στο Σκοπιανό), με τα βαποράκια του «αγγελικού» Τραμπ και με τον «κοσμοπολιτισμό» της «αριστερής» ευρωΝΑΤΟσύνης.
Καραμέλα δεύτερη: «Γιατί λέτε ακροδεξιούς όσους πάνε στα συλλαλητήρια;», μας λένε ορισμένοι που παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. «Και τι σημασία έχει ποιος το διοργανώνει το συλλαλητήριο, όποιος κι αν το διοργανώνει εμείς πάμε για την Μακεδονία», ρωτούν όλο αθωότητα κάποιοι άλλοι.
Παρατήρηση 1η: Πατριώτη, μάλλον πρέπει να σε απασχολήσει περισσότερο ποιος το διοργανώνει, ειδάλλως μπορεί εσύ να νομίζεις ότι πάς για τη Μακεδονία, αλλά τελικά να πηγαίνεις αλλού.
Αν δεν δεις ποιος είναι ο διοργανωτής τότε μπορεί και να μην αντιληφθείς τι κρύβεται πίσω από όσα (ψέματα) σου λέει διότι ενδέχεται όσα σου λέει περί Μακεδονίας να έχουν τόση σχέση με την πατρίδα όση σχέση έχει για παράδειγμα το αρχαίο πνεύμα με τις φασιστοσυνάξεις της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες ή όση σχέση μπορεί να έχει η πατρίδα και ο χαμός των τριών παιδιών στα Ιμια με τις ετήσιες ναζιστοσυνάξεις – ύβρη στη μνήμη τους που πραγματοποιούν οι δολοφόνοι του Φύσσα στο όνομά τους.
Παρατήρηση 2η: Μπα! Ώστε πατριώτη δεν σε βάζει σε σκέψεις ότι εσύ ως πατριώτης πάς σε ένα συλλαλητήριο στο οποίο φωνάζεις το ίδιο σύνθημα με έναν χιτλερικό; Η’ μήπως δεν ξέρεις την σχέση του χιτλερικού με την πατρίδα σου;
Αν δεν την ξέρεις να την μάθεις. Αλλά αν την ξέρεις, τότε δεν θα έπρεπε να σου περνάει στοιχειωδώς από το μυαλό ότι για να φωνάζεις το ίδιο σύνθημα με τον ναζί, τότε κάποιο λάκκο μπορεί να έχει η φάβα στο σύνθημα που φωνάζεις και που νομίζεις ότι είναι πατριωτικό;
Πατριώτη, άσε τα «σάπια»
Επομένως, πατριώτη,
ας αφήσουμε τα «σάπια». Το ποιοι κρύβονται πίσω από τα συλλαλητήρια για
το μακεδονικό είναι πρόδηλο. Ότι χρησιμοποιούν τους χιλιάδες ανθρώπους
σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, ότι αξιοποιούν σαν προκάλυμμα τους χιλιάδες
ανθρώπους που δεν είναι φασίστες ή ακροδεξιοί για να προωθήσουν τα δικά
τους φασιστικά και ακροδεξιά παιχνίδια, είναι ακόμα πιο πρόδηλο.Επομένως, πατριώτη, δεν είναι ώρα ούτε για υπεκφυγές, ούτε για δικολαβισμούς, ούτε για σοφιστείες. Δεν είναι η ώρα να παίζεις κρυφτούλι εσύ πίσω από το δάκτυλό σου και οι φασίστες πίσω από εσένα. Τουτέστιν, καθαρές κουβέντες.
Πρώτον: Εσύ που θέλεις να διαδηλώσεις την όποια άποψή σου για το Μακεδονικό – και επειδή δεν είσαι φασίστας – εσύ πρώτος θα έπρεπε να ζητάς τον διαχωρισμό των ναζί από τον υπόλοιπο κόσμο στα συλλαλητήρια. Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην αποδέχεσαι το ξέπλυμά τους με μάσκα τον δικό σου πατριωτισμό.
Εσύ πρώτος θα έπρεπε να μην επιτρέπεις να σε χρησιμοποιούν σαν φερετζέ για να κρύβουν το ποιοί είναι. Εσύ πρώτος θα έπρεπε να επικροτείς οτιδήποτε βοηθά στην αποκάλυψη του ψευτοπατριωτισμού των ναζήδων και να μην αντιδράς λες και μιλάει κανείς για σένα όταν μιλάει για τους ναζί. Γιατί αυτό ακριβώς θέλουν οι ναζί, οι απόγονοι των γερμανοντυμένων και οι συνεργάτες των Βούλγαρων κομιτατζήδων επί κατοχής. Να σε χρησιμοποιήσουν σαν προκάλυμμα. Κι εσύ πρέπει να τους το απαγορεύσεις. Σαφές; Σαφές.
Δεύτερον: Διάφοροι το «γυρίζουν» λέγοντας «ας ήσασταν εσείς εκεί (σσ: οι κομμουνιστές), για να περιφρουρήσετε εσείς την διαδήλωση από τους ναζί, τους φασίστες, τους ακροδεξιούς κλπ».
Απάντηση: Όχι, αδερφέ. Δεν θα είμαστε εμείς εκεί για να περιφρουρήσουμε τη δική σου διαδήλωση. Και δεν θα είμαστε γιατί έχουμε άλλη άποψη για την αντιμετώπιση του Μακεδονικού. Και την έχουμε εξηγήσει χίλιες φορές. Δεν σου αρέσει; Δεν συμφωνείς; Δικαίωμα σου. Και εμάς δικαίωμά μας να μην μας αρέσει και να μην συμφωνούμε με τη δική σου άποψη. Δικαίωμά μας να μην συμβαδίζουμε με ό,τι συνιστά αναποδογύρισμα της έννοιας πατριωτισμός σε εθνικισμό και σοβινισμό.
Αλλά όπως εμείς δεν σε λέμε «προδότη» για την άποψή σου – με την οποία διαφωνούμε και δεν θα παραιτηθούμε από την προσπάθεια να σε πείσουμε γι’ αυτό – έτσι κι εσύ μην τολμήσεις να μιλήσεις με τέτοιους (χρυσαυγίτικους, τελικά) όρους απέναντί μας.
Επομένως: Δικαίωμά σου να διαδηλώσεις για την (λαθεμένη όπως θα δεις παρακάτω) άποψή σου. Αλλά και υποχρέωσή σου – ταυτόχρονα – εσύ να περιφρουρήσεις την άποψή σου και τις εκδηλώσεις σου από τους φασίστες εφόσον δεν είσαι φασίστας. Το γεγονός, όμως, ότι δεν τα καταφέρνεις, μήπως πρέπει να σε προβληματίσει για την ορθότητα των απόψεών σου; Σαφές; Σαφές.
Τρίτο: Εσύ που ακόμα παριστάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Τι δεν καταλαβαίνεις; Λοιπόν, τέρμα τα ήξεις αφίξεις, τέρμα τα «σάπια». Πάρτε θέση στο συγκεκριμένο: Οι ναζί, οι εθνικιστές, οι ακροδεξιοί, καπελώνουν τον πατριωτισμό των ανθρώπων. Οι διοργανωτές είναι συγκεκριμένοι. Δεν είναι ο Μίκης Θεοδωράκης του «Επιτάφιου» και των λαικών αγώνων. Είναι οι ακροδεξιοί που καθορίζουν το πλαίσιο, τα συνθήματα, το κλίμα, είναι οι Αμρόσιοι που δίνουν τον τόνο των συλλαλητηρίων και στην Αθήνα.
Όπως ακριβώς έγινε στη Θεσ/νικη με τους εκεί διοργανωτές, με τον καραβανά ομιλητή, με τις ιαχές κατά των «γυφτοσκοπιανών», με τα συνθήματα του σοβινισμού, με τους εμπρησμούς στο κτίριο της πόλης, με τον βανδαλισμό στο μνημείο του Ολοκαυτώματος.
Και το ερώτημα είναι συγκεκριμένο: Το «ποιόν» των διοργανωτών αυτών των συναθροίσεων αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα. Το «ποιόν» της συμμορίας, των φασιστικών ομάδων και της ακροδεξιίλας του κοινοβουλευτικού «συνταγματικού δημοκρατικού τόξου» που καθορίζουν τον χαρακτήρα τέτοιων εκδηλώσεωνκαι επιχειρούν να σερφάρουν πάνω στην ανησυχία χιλιάδων ανθρώπων είναι δεδομένο. Θα πάρετε, λοιπόν, θέση; Τους θέλετε αυτούς δίπλα σας; Θα γίνετε το υπόστρωμα για να πετύχουν το ξέπλυμά τους; Πάρτε θέση! Σαφές; Σαφές.
Η Μακεδονία είναι «μία»;
«Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό» μας δίδαξε ο Διονύσιος Σολωμός. Και αληθές είναι ότι η Μακεδονία -ως ευρεία γεωγραφική περιφέρεια και όσον αφορά τον τρόπο που κατανεμήθηκε στα κράτη της περιοχής μετά την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού – δεν είναι όλη ελληνική.
Αυτή η αλήθεια καταγράφεται στην Ιστορία από τον Σβορώνο μέχρι τον Καστελάν. Αυτή την αλήθεια έβαψαν με το αίμα τους οι πραγματικοί Μακεδονομάχοι. Πράγμα που δεν φαίνεται να σέβονται ιδιαίτερα όσοι παριστάνουν τους σύγχρονους «Μακεδονομάχους».
Το τέλος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου επικυρώνεται στη συνθήκη του Βουκουρεστίου (Αύγουστος 1913), όπου με βάση τον αποδεκτό στην διεθνή διπλωματία από τον 19ο αιώνα ορισμό του γεωγραφικού χώρου «Μακεδονία» (από τον Όλυμπο και την Πίνδο μέχρι τον Αίμο κι από την Οχρίδα μέχρι τη Ροδόπη) τα εδάφη της Μακεδονίας περνούν στηνΕλλάδα (κατά 51%), Σερβία (39%), Βουλγαρία (10%).
Έτσι κατανεμήθηκε η Μακεδονία. Ο,τι κι αν λένε οι… «ψεκασμένοι» που σε λίγο θα φτάσουν στο σημείο να ζητούν και την Οχρίδα ανατρέχοντας στον μύθο του Φοίνικα και στον πρίγκιπα Κάδμο μνημονεύοντας τη Λύχνιδο και ξαναβλέποντας στην Οχρίδα την αρχαιοελληνική Λυχνίτις…
Έτσι λύθηκε το «Μακεδονικό Ζήτημα». Ο,τι κι αν λένε οι επίδοξοι «νονοί» του γειτονικού κράτους που εδώ και 25 χρόνια αναμασούν εκείνο το «Βαρντάσκα». Τι δεν λένε; Ότι στο πλαίσιο του τότε κράτους που μέχρι να το διαλύσει το ΝΑΤΟ εμείς το γνωρίσαμε ως Γιουγκοσλαβία, μέχρι το 1941,
- όταν η σημερινή FYROM λεγόταν «Βαρντάσκα» (εκ του Βαρδάρη),
- η Σερβία λεγόταν… Μόραβσκα (εκ του Μόραβα ποταμού),
- η Βοιβοντίνα λεγόταν «Ντούναβσκα» (εκ του Δούναβη),
- η Κροατία λεγόταν «Σάβσκα» (εκ του ποταμού Σάββα),
- η Σλοβενία λεγόταν «Ντράβσκα» (εκ του ποταμού Ντραβα),
- η Βοσνία λεγόταν «Βρμπασκα» (εκ του ποταμού Βρμπας),
- oχώρος μεταξύ Σερβίας – Βοσνίας λεγόταν «Ντρίνσκα» (εκ του ποταμού Ντρίνα),
- το Μαυροβούνιο «Ζέτσκα» (εκ του ποταμού Ζέτσκα) και
- η νοτιοδυτική περιφέρεια «Πρίμορσκα» που σημαίνει «παραθαλάσσια» (γιατί ήταν δίπλα στη θάλασσα…).
Άραγε μήπως οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων, που θέλουν να λέγονται οι γείτονες «Βαρντάσκα», έχουν και την απαίτηση να λέγονται και οι Σέρβοι… «Μοραβσκανοί», ή οι Κροάτες… «Σαβσκανοί» ή οι Σλοβένοι… «Ντραβσκανοί»;
Εν ολίγοις: Για την πατρίδα μας – και ο νοών νοείτω – ο σεβασμός των συνθηκών, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στον σύγχρονο κόσμο και όχι με όρους Βουκεφάλα, ο σεβασμός όλων των συνθηκών που αντανακλούν στην εποχή του έθνους – κράτους και όχι στην εποχή της μάχης του Γρανικού, ο σεβασμός όλων των συνθηκών από τη Λωζάνη και το Βουκουρέστι μέχρι των Παρισίων, δεν μπορεί να γίνεται αλα καρτ.
Συνεπώς: Μια και ελληνική είναι η ελληνική Μακεδονία. Και αλλοίμονο του σε όποιον απλώσει χέρι πάνω της. Κι αν ο αλυτρωτισμός όταν έρχεται από τα Σκόπια είναι κακός (και είναι) εξίσου κακός είναι ο αλυτρωτισμός των μέσα, ο αλυτρωτισμός που κρύβεται πίσω από το «Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» ώστε να βγαίνει ο Ανθιμος και δηλώνει ότι θα ήθελε και ένα κομμάτι από την FYROMπου κάποιοι από τους φίλους των διοργανωτών των συλλαλητηρίων το προσδιορίζουν μάλιστα στο 20% του εδάφους της γειτονικής χώρας…
Υπάρχει απειλή και από πού;
Τι γίνεται, όμως,
με τους αλυτρωτισμούς και με τα παιχνίδια που θέτουν σε αμφισβήτηση τα
σύνορα στην περιοχή; Τι γίνεται με τις δυνάμεις που ανακινούν ζητήματα
μειονοτήτων για να αλλάζουν τον χάρτη κατά τα συμφέροντά τους, αλλά όλα
αυτά μένουν έξω από την «οπτική» των θερμοκέφαλων της ονοματολογίας;Αυτά είναι τα καίρια ζητήματα και τούτο διότι
α)
οι τάχα «εγγυητές» των συνόρων, όπως το ΝΑΤΟ, είναι αυτοί που τα έχουν
ανατρέψει – ήδη – τα σύνορα, γεγονός για το οποίο οι «ονοματολόγοι»
κάνουν γαργάρα,
β)
το Κόσσοβο, πράγμα που διαφεύγει των «ονοματολόγων», δεν λεγόταν και
δεν χρειάστηκε να λέγεται… «αλβάνοβο» για να γίνει ό,τι έγινε,
γ)
τα Σκόπια με ΑΕΠ το 1/20 του ελληνικού, με στρατό 15.000 οπλιτών και με
μηδέν (αριθμός: 0) αεροπορία έναντι 150.000 οπλιτών της διαθέτουσας
σύγχρονης αεροπορίας Ελλάδας, προφανώς δεν συνιστούν απειλή, επομένως
κάπου αλλού βρίσκεται η απειλή…
Για να δούμε που πραγματικά βρίσκεται η απειλή ας πάμε (όχι πολύ) λίγο πίσω:- Το Νοέμβρη του 2006, οι ΗΠΑ, διά του επιτετραμμένου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τόμας Κάντριμαν, τάσσονταν ευθέως υπέρ της αναγόρευσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης σε «τουρκική μειονότητα». Με τις ίδιες εκείνες δηλώσεις (στην «Ελευθεροτυπία»), το στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας ζητούσε να τεθεί η συνθήκη της Λοζάνης στο «μουσείο»…
- Το Νοέμβρη του 1996 στην έκθεση με τίτλο «Ημιτελής Ειρήνη» (!), που συντάχτηκε από τη «Διεθνή Επιτροπή για τα Βαλκάνια» – που με τη σειρά της δημιουργήθηκε από το αμερικανικό ίδρυμα «Κάρνεγκι» και το Ινστιτούτο «Ασπεν» – η Ελλάδα κατηγορείται ότι δεν αναγνωρίζει μακεδονική μειονότητα και αρνείται το δικαίωμα των μουσουλμάνων να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Μια «λεπτομέρεια»: Η παρουσίαση της έκθεσης έγινε στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με προεδρεύοντα τον επίτροπο Βαν ντε Μπρουκ…
- Στις 8/11/2006 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ δηλώνει: «Υπάρχουν εθνικής καταγωγής Μακεδόνες και Αλβανοί που ζουν στην Ελλάδα. Οι ΗΠΑ έχουν μια διαφορετική ερμηνεία του όρου μειονότητα από αυτήν που έχει η Ελλάδα. Σεβόμεθα τη Συνθήκη της Λοζάνης, η οποία αποτελεί τη νομική βάση για την ελληνική ερμηνεία, αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος της αμερικανικής ερμηνείας. Νομίζουμε ότι θα είναι σωστό γι’ αυτές τις μειονότητες να έχουν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, που δεν τους επιτρέπεται στην Ελλάδα…».
- Στις 17/4/2008 πραγματοποιείται στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, με τη στήριξη των «Πράσινων και της «Ομοσπονδιακής Ενωσης των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων» εκδήλωση με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες»…
Να γιατί πραγματική παράμετρος λύσης του θέματος με τα Σκόπια είναι η μη ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ, αφού μια τέτοια εξέλιξη αποτελεί πρόσκληση στους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα, είναι παράγοντας ανασφάλειας που επιτείνει την αποσταθεροποίηση και τους κινδύνους των πολεμικών εμπλοκών.
Η απάντηση
Με αφορμή την
εκδήλωση στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία αναφερθήκαμε
παραπάνω, με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και
Μακεδόνες», η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ είχε προχωρήσει σε
ανοιχτή επιστολή – καταγγελία προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου, τους προέδρους των Πολιτικών Ομάδων και όλους τους
ευρωβουλευτές, όπου γίνονταν χρήσιμες επισημάνσεις για τότε αλλά και
σήμερα:«Το έθνος – σημείωνε το ΚΚΕ –είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού. Με βάση αυτή μας την αντίληψη δεν υπάρχει γενικά μακεδονικό έθνος (και αντίστοιχα ύπαρξη μακεδονικής εθνικής μειονότητας, σαν κομμάτι αυτού του έθνους που έμεινε έξω από τα σύνορά του). Η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε πολλά έθνη. Το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει σήμερα στην ΠΓΔΜ δημιουργήθηκε ως τέτοιο μόνο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν συνέτρεξαν οι παραπάνω όροι στα πλαίσια της αυτόνομης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Από την άποψη αυτή δεν έχει καμία σχέση με τους σλαβόφωνους της Ελλάδας. Είναι ολοφάνερο πως το μόνο κοινό που έχουν οι Έλληνες σλαβόφωνοι πολίτες με το κυρίαρχο έθνος που κατοικεί στην ΠΓΔΜ είναι η γλώσσα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό ώστε να τους χαρακτηρίζουμε μειονότητα του συγκεκριμένου έθνους στη χώρα μας. Η γλώσσα από μόνη της δεν προσδιορίζει το έθνος, αν λείπουν και τα άλλα στοιχεία που προαναφέραμε. Πολύ περισσότερο που οι σλαβόφωνοι δεν έχουν ταυτόσημη εθνική συνείδηση. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων άλλοι από αυτούς πολέμησαν στο πλευρό της Ελλάδας, κι άλλοι της Βουλγαρίας. Σήμερα πολλοί από αυτούς είναι πλέον δίγλωσσοι, στην πορεία σε μεγάλο βαθμό ζούνε διάσπαρτοι σ’ ολόκληρη τη χώρα λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, των μεικτών γάμων, κτλ. (…).
»Το ΚΚΕ – συνέχιζε η επιστολή – θεωρεί, λοιπόν, πως γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια από κάποιους «κύκλους» και στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των σλαβόφωνων να δημιουργηθεί θέμα «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Πρόκειται για προσπάθεια που συνειδητά επιδιώκει να προκαλέσει προβλήματα, στα πλαίσια της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» προς όφελος των σχεδιασμών που έχουν οι ΗΠΑ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
»Καταγγέλλουμε αυτές τις επιδιώξεις και την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί και το Ευρωκοινοβούλιο σε αυτές τις μεθοδεύσεις!Καλούμε τους λαούς των Βαλκανίων , πρώτα απ’ όλα τον ελληνικό, σε επαγρύπνηση και σε πάλη για να ανατρέψουμε τους αρνητικούς διεθνείς συσχετισμούς, να εμποδίσουμε τις κυβερνήσεις να συμμετάσχουν σταιμπεριαλιστικά σχέδια, να βάλουμε φραγμό σε αυτές τις μεθοδεύσεις και στη δημιουργία προτεκτοράτων, στην αλλαγή των συνόρων».
Η λύση
Λύση, επομένως, του
ζητήματος με τα Σκόπια δεν μπορεί να υπάρξει αν στη συμφωνία δεν
γίνεται ξεκάθαρο ότι ο εθνοτικός, ο γλωσσικός ή άλλος αυτοπροσδιορισμός
της γειτονικής χώρας δεν έχει καμία σχέση με δήθεν «μακεδονική
μειονότητα» στην Ελλάδαστα πλαίσια κάποιου ανύπαρκτου έθνους που
επεκτείνεται τάχα εντός των ελληνικών ή των βουλγαρικών συνόρων.Λύση σημαίνει εγγυήσεις για εξάλειψη του αλυτρωτισμού, του εθνικισμού, των διεκδικήσεων, εξασφάλιση του απαραβίαστου των συνόρων μέσα από καθαρές και ρητές προβλέψεις στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας και όλα αυτά τώρα και όχι ως έκφραση πρόθεσης που «θα» πραγματοποιηθεί κάποτε στο μέλλον.
Εγγύηση λύσης είναι όχι η ένταξη, αλλά η μη ένταξη της FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Εγγύηση όσον αφορά το όνομα σημαίνει πως η όποια σύνθετη ονομασία θα πρέπει να ορίζεται με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό ώστε να αποκλείεται κάθε επεκτατική, αλυτρωτική σκέψη στο όνομα του έθνους ή της γλώσσας.
Συνεπώς, σύνθετη ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του, με αυστηρό γεωγραφικό προσδιορισμό, προϋποθέτει: Προηγούμενη επίλυση όλων των προβλημάτων που αφορούν αλυτρωτισμούς. Ρητή και επικυρωμένη σε όλα τα διεθνή φόρα δέσμευση σεβασμού των συνόρων. Ρητή και επικυρωμένη σε όλα τα διεθνή φόρα δέσμευση μη ανακίνησης εθνικιστικών επιδιώξεων. Ξεκαθάρισμα πως θα πρόκειται για όνομα για όλες τις χρήσεις.
Πριν από κάθε συζήτηση για το όνομα: Συμφωνία, εγγυήσεις και δεσμεύσεις για καμία αλλαγή και επαναχάραξη συνόρων. Συμφωνία, εγγυήσεις και δεσμεύσεις για το απαραβίαστο των συνόρων. Συμφωνία, εγγυήσεις και δεσμεύσεις σε όλα τα διεθνή φόρα για καταδίκη του αλυτρωτισμού και του εθνικισμού με έμπρακτη αναγνώριση από πλευράς FYROM ότι δεν διεκδικεί τίποτα από την ελληνική Μακεδονία (συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών στο Σύνταγμά της, σε σύμβολα και της ρητής παραίτησής της από κάθε εθνολογικού τύπου ανιστόρητες αναφορές).
Καμία υποχώρηση από όλα τα παραπάνω που συνιστούν θέσεις αρχών στην πίεση των ΗΠΑ για ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.
Και αφού, λοιπόν, ΠΡΩΤΑ εξασφαλιστούν ΟΛΑ αυτά, τότε η έναρξη της όποιας συζήτησης για τυχόν χρήση του όρου Μακεδονία ή παραγώγου της θα γίνεται αποδεκτή μόνο εφόσον επικυρωθεί ρητά και κατηγορηματικά (με διακοίνωση και επικύρωση σε όλα και από όλα τα διεθνή φόρα) ότι εξετάζεται αποκλειστικά ως γεωγραφικός προσδιορισμός.
Είναι προφανές από τα προηγούμενα ότι φορείς μιας τέτοιας λύσης δεν μπορεί να είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, οι ΗΠΑ που δημιούργησαν το πρόβλημα διαλύοντας την Γιουγκοσλαβία, δεν μπορεί να είναι εκείνοι από τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις που εμφανίζουν τους παραπάνω σαν παράγοντες ή εγγυητές της «λύσης», που τους βαφτίζουν σαν «πυροσβέστες» όταν πρόκειται για τους εμπρηστές.