«Δεν είναι σίγουρο ότι παντρεύτηκε από αγάπη τον Λένιν ή επειδή ήθελε να συνεχίσει την πολιτική της καριέρα» γράφουν οι Σουηδικές φυλλάδες! «Δεν της φερόταν καλά» λένε.
Αυτή όμως εκεί!
Τον παντρεύτηκε και τον ακολούθησε στην εξορία στην Σιβηρία από το 1896 μέχρι το 1901 να κάνει πολιτική καριέρα στους πάγους....
Πήγε μαζί του στην Γερμανία μετά την απελευθέρωση τους. Ήταν δίπλα του γραμματέας της ΚΕ.
«Άκουγε με προσοχή όταν του διηγήθηκα ότι στην Ελβετία το αστικό σχολείο μεταβάλει σε δούλους τους μαθητές».
Γύρισε μαζί του το 1905 στην Ρωσία αλλά ξαναέφυγαν μετά την αποτυχία της προσπάθειας γιά επανάσταση.
Και αφού έγινε η Οκτωβριανή επανάσταση επέμενε πάλι δίπλα του.
Ασχολήθηκε με την εκπαίδευση μαζί με τον Καλίνιν. Ίδρυσε την Κομσομόλ και τους Πιονιέρους.
Έμεινε δίπλα του όταν έπαθε τα τρία εγκεφαλικά απο το 22 μέχρι τον θανατό του το 24.
Το 24 εκλέχθηκε στο ΠΓ.
Εκλέχθηκε στο ανώτατο Σοβιέτ το 1931. Έγινε υφυπουργός παιδείας απο το '29 μέχρι το θάνατό της το 1939.
Έδωσε μεγάλη βάση στην ίδρυση της παιδικής βιβλιοθήκης και στο Πολυτεχνικό σχολείο.
Έγραψε την βιογραφία του Λένιν.
« Το να χτίσεις σοσιαλισμό δεν σημαίνει μόνο να οικοδομήσουμε τεράστια εργοστάσια και αλευρόμυλους. Αυτό είναι βεβαίως απαραίτητο, αλλά όχι αρκετό για να χτίσεις τον σοσιαλισμό. Οι άνθρωποι πρέπει να μεγαλώσουν στο μυαλό και την καρδιά. Και με βάση αυτή την ατομική αλλαγή στήν ζωή μας διαμορφώνεται ένα νέο είδος ισχυρού συλλογικού σοσιαλισμού, στον οποίο το «Εγώ» και το «εμείς» θα ενωθούν σε ένα αδιάσπαστο σύνολο. Μια τέτοια συλλογική μπορεί να αναπτυχθεί μόνο με βάση τη βαθιά ιδεολογική αλληλεγγύη και μια εξίσου βαθιά συναισθηματική προσέγγιση και αμοιβαίας κατανόηση». Γράμμα στον Μαξίμ Γκόρκι το 1932.