31 Δεκεμβρίου, 2018

ΕΝΑ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΛΕΤΙΔΗ !!

,,Η ΑΛΗΘΕΙΑ όμως μένει! Έδειξε πως ένας άλλος τρόπος «διακυβέρνησης» του Δήμου, ΥΠΑΡΧΕΙ!,,

Νίκος Μαγκλάρας: 
με Στέλιος Παλαρμάς και Tsimentas Giorgos.

Επειδή δεν θέλω να φαίνομαι απαισιόδοξος, στα μάτια φίλων του facebook και όχι μόνον!

Θέλω να πιστεύω ότι είμαι αντικειμενικός και να έχω το μυαλό ώστε να αναγνωρίσω το έργο που κάνει κάποιος αν και δεν ανήκω στο χώρο του και στο κόμμα του.
Όπως έχω ξαναγράψει δεν έχω οργανωτική, ούτε εκλογική σχέση με το ΚΚΕ… έχω τις απόψεις μου πάνω στο θέμα…
Τότε που ο μακαρίτης ο Κοσιώνης είχε φτάσει στη δεύτερη Κυριακή τον ψήφισα. Βέβαια δεν τον είχα ψηφίσει σαν υποψήφιο βουλευτή…
Ούτε τον Κώστα είχα ψηφίσει ποτέ στις δημοτικές εκλογές!
Το ’14, ως μέλος τότε του Σύριζα, ακολούθησα την εντολή του τότε κόμματός μου και την δεύτερη Κυριακή, ψήφισα τον Κώστα…
Θεώρησα υποχρέωσή μου, γιατί έτσι μου έβγαινε μέσα στο μυαλό μου, να στηρίξω τον πρώτο καιρό τουλάχιστον, την ψήφο μου και να αποστασιοποιηθώ από τους άλλους (μερικούς;) τότε συντρόφους μου, που από την πρώτη μέρα ΦΤΥΝΑΝΕ την ίδια την ψήφο, που έλεγαν ότι έδωσαν…

[εδώ να ανοίξω μια μικρή παρενθεσούλα… Ειλικρινά δεν ξέρω πόσοι από τους πρώην συντρόφους μου ψήφισαν έτσι όπως είχε αποφασίσει το κόμμα… εκ των υστέρων κατάλαβα ότι αρκετοί ήταν αυτοί που δεν ήθελαν να «μολύνουν» τα χέρια τους και την ψήφο τους, δίνοντάς την στους «ορκισμένους» εχθρούς «μας»… κάνανε κάτι όπως και με το δημοψήφισμα… (υποψίες και ψίθυροι)]!!!
Τέλος πάντων, έπρεπε, όσοι τουλάχιστον είχαμε αποφασίσει να τιμήσουμε την ψήφο μας, να περιμένουμε… η αναμονή οφείλονταν (έτσι κατάλαβα εγώ τουλάχιστον) στο να καταφέρει η νέα δημοτική αρχή να βάλει σε μια τάξη ΤΑ ΠΑΝΤΑ, μέσα στον Δήμο και κυρίως τα οικονομικά του…
Και γρήγορα και νωρίς, νωρίς άρχισαν να φαίνονται τα σημάδια μιας τελείως διαφορετικής διαχείρισης των δημοτικών πραγμάτων, μέχρι του σημείου να πάψει πια να είναι μια απλή διαχείριση, αλλά μια καθόλα ολοκληρωμένη διακυβέρνηση του δήμου με νέα δεδομένα και ιδέες. 
Πρωτόγνωρα για την πόλη τούτη, τουλάχιστον από το 1990, που πρωτόρθα εδώ, αλλά και για όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας.
[Έτυχε να έχω προσωπική εμπειρία, όταν επισκέφτηκα το Παμπελοποννησιακό το ’16, ως μέλος μιας επιτροπής. Και είχα δει τι έργο είχε γίνει εκεί, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι, (συναυλίες) σε τι ελεεινή κατάσταση ήταν!]
Και όλο αυτό σε ένα οικονομικό περιβάλλον φτώχευσης του κράτους και εχθρικό (όπως το νοιώθω) εκ μέρους της κεντρικής κυβέρνησης!
Εισπράττω δε, έτσι μου φαίνεται, την «ζήλεια» δημοτών άλλων πόλεων!

[ελπίζω αυτή η ζήλεια να γίνει αφορμή διαφορετικών επιλογών για τους δήμους τους, έξω από τις στερεοτυπίες για κάποιους, του τύπου έτσι τα βρήκα από τον παππού και τον πατέρα μου!]
Όλον αυτόν τον καιρό, έδωσε δείγματα αυτού που θα λέγαμε του τι πραγματικά είναι αυτά με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί μια καλώς εννοούμενη Δημοτική αρχή.
Κυρίως, δηλαδή, ότι βοηθάει στη βελτίωση της διαβίωσης των δημοτών.
Κοινωνικών αναγκών, ψυχαγωγικών αναγκών, οικονομικών αναγκών…
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ ότι έκανε τα πάντα, ή και με αυτά που καταπιάστηκε τα τερμάτισε! Και υπάρχουν πολλά καινούργια που πρέπει να γίνουν! 
Και από αυτά που καταπιάστηκε, πολλά πρέπει να ολοκληρωθούν!
Η ΑΛΗΘΕΙΑ όμως μένει! Έδειξε πως ένας άλλος τρόπος «διακυβέρνησης» του Δήμου, ΥΠΑΡΧΕΙ!
Όλο αυτό, πρέπει να ολοκληρωθεί και να ξεκινήσει και ο καινούργιος κύκλος!
Και το ότι υπάρχουν φίλοι δω μέσα που τελειώνουν το σχόλιό τους ως «…απλά να στο πω θα νικήσουμε!!!!», είναι κάτι που γεμίζει αισιοδοξία!

Για την πόλη μας, ρε γαμώτο!!!
Για τους δημότες, ρε γαμώτο!!!
Να μην ξαναπάρουν στα χέρια τους τον Δήμο οι προηγούμενοι, ρε γαμώτο!!!

ΥΓ. και τι άσχημος που είναι, θεούλη μου! ούτε το σκίτσο δεν μπορεί να ωραιοποιήσει κάπως την κατάσταση! εξεπίτηδες το έβαλα! Πρόταση: φέτος να φτιάξουν οι γνωστοί τιτανοτεράστιοι στο καρναβαλικό χιούμορ, ένα άρμα με την ασχήμια του δήμαρχου!!! Έτσι νάχει συνέχεια το περσινό περί «προσφυγικής» προέλευσής του!!!




Απ' τα Σχόλια:




Basileios Papanikolaou Είναι πως τα λες δεν έχει κομμα μπροστά στο εμείς ο πελετιδης ΚΚΕ το εφάρμοσε τον θέλουν όλοι εκτός από τους κομματικά ανεξάρτητους ΠΑΣΟΚ ΝΔ. Κτλ εφάρμοσε πρόγραμμα που δεν περίμενε κανείς αλληλεγγύη, πρόνοια, διαφάνεια τα πέτυχε όλα αυτός ο μιζερος, κουμουνιστης εκεί που οι άλλοι απέτυχαν αποδειγμενο


Γιώργος Πάλλης Πολύ καλό για γσυροανάρτηση❤️και σκέψου τι θα έγραφες, αν δεν είχες την ατυχία να ανήκεις στον πουροέφηβο😊είσαι καλό παιδί, αν και ψιλοφοβάσαι το ΚΚΕ. 💋ψήφα τον Κώστα και ας μας φοβάσαι ρε😎στην πράξη και όχι στα λόγια δένει το ατσάλι 😊Καλή Χρονιά, υγεία και ανοιχτή καρδιά ρε παλιόγαυρε. Και να σε αγαπάνε, αυτοί που σε αγαπάνε, όσο σε αγαπούσαν και πριν.💋Σύλλογος μεγάλος, δεν υπάρχει άλλος...✊✊✊


Anastasios Drassidis Πατρα - Πελετιδης και η Δραμα προσυπογραφει


Gerasimos Grammatikopoulos Την στηριξη που εχει ο Πελετιδης απο κοσμο εκτος του "κομματικου χωρου" του δεν ξερω αν υπαρχει αλλος που μπορει να την ανταγωνιστει σε πανελληνιο επιπεδο. 
Γιατι ο Πελετιδης απεδειξε ΕΜΠΡΑΚΤΑ πως ειναι Δημαρχος για τους Δημοτες και οχι για προσωπικο ή κομματικο οφελος.
 Κι αν εχει "ασχημη" ποντιακοφατσα με την παλιομοδιτικη μουστακα και τα τετραγωνα γυαλια, ο κοσμος βλεπει εναν πανεμορφο ΑΝΘΡΩΠΟ - στο τελος αυτο μετραει και γιαυτο τον αγκαλιαζουν ΟΛΟΙ.
Ναι, δεν τα εκανε ολα τελεια. 
Εξαλλου, ενας Ανθρωπος δεν μπορει να ειναι τελειος εξ ορισμου. Ναι, υπαρχουν σημεια που χρηζουν βελτιωσης, συνεχισης, ολοκληρωσης. 
Ναι, υπαρχουν και παραπονα αιτιολογημενα. 
Το κρισιμο ομως ειναι αυτο που λες Νίκος Μαγκλάρας: να μην πεσει ο Δημος και παλι στα χερια των πεινασμενων εργολαβολατρων. 
Να μην χαθει ο Δημος απο τον λαο του. Γιατι η συγκεκριμενη χρονικη συγκυρια θα κρινει το μελλον μας στην πολη μας για τα επομενα 50 χρονια τουλαχιστον.
Το ζητημα που προκαλει μια σχετικη ανησυχια και ωφειλουμε να ειμαστε σε επιφυλακη ειναι πως σκιαγραφειται πλεον αρκετα καθαρα η στρατηγικη της απεναντι οχθης για την επιτευξη της εκλογης ενος Δημοτικου Συμβουλιου που θα αναχαιτισει την δραση του. 
Ο ισχυων εκλογικος νομος που καθοριζει την συνθεση του Δημοτικου Συμβουλιου βασει απλης αναλογικης απο την 1η Κυριακη ειναι βουτυρο στο ψωμι των σχεδιασμων τους.
Ε λοιπον εμεις θα επιμεινουμε: Πελετιδη Δημαρχο και Δημοτικο Συμβουλιο στα χερια του λαου και οχι των "πονηρων"!
Καλη χρονια και Υγεια σεβασμιε γαυρογεροντα!

***

Όπως κάθε Σάββατο μαζευτήκαμε στο κάτω μέρος της πλατείας για τα ουζάκια μας.
Είμαστε όλοι μας φανατικοί ψηφοφόροι του Πελετίδη, χωρίς νάχουμε άλλη σχέση με το ΚΚΕ!
Ήταν μαζί μας και ένας συνάδελφος ΚΚΕς, που είχαμε καιρό να δούμε να εμφανιστεί στην πλατεία!
Καρδιολόγος από "Άγιο Αντρέα"!
Πιάσαμε συζήτηση για τις αυτοδιοικητικές εκλογές!
Εμείς οι μη ΚΚΕδες είμασταν σίγουροι για τον εκλογικό θρίαμβο του Κώστα!
Οι δυο ΚΚΕδες που πίναμε μαζί τα ούζα, εκφράζανε μια απαισιοδοξία!

Ρε τι είν' αυτό, τώρα;
Και να σκεφτεί κανείς ότι, ότι κατεβάζουν τα άλλα κόμματα, δεν μπορούν να χτυπηθούν στα ίσα με τον Κώστα!
[τα λέω αρκούντως “ευγενικά”!]

Ρε δεν μπορώ να το καταλάβω, ειλικρινά!
Μήπως δεν θέλει το κόμμα μια ακόμα πενταετία του Κώστα;


  • Απ' τα Σχόλια:
Σχόλια

Spiros Goudevenos ligo ypervoliko to sxolio....παντως απισιοδοξια υπαρχει λογω εκλογικου συστηματος..αυτοδυναμια απο πρωτο γυρο σε δημσοτικους συμβουλους ειναι απιθανη, και φανταζει πιθανο ενας δημαρχος χωρις πλειοψηφια...για αυτο η απαισιοδοξια ισως



Νίκος Μαγκλάρας Επειδή γίνονται πολλές συζητήσεις γι' αυτό το θέμα, να πω ότι η γνώμη μου, όπως την έχω πει σε πολλούς φίλους και συντρόφους, είναι η εξής:
Θεωρώ ότι και να μην έχει απόλυτη πλειοψηφία, δεν θα μπορούν οι αντίπαλοι, στα σοβαρά θέματα αυτά που έχουν σχέση με την καθημερινότητα των δημοτών εννοώ, να φέρνουν αντιρρήσεις και να μην στηρίζουν διότι θα εκτίθονται σε καθημερινή βάση στα μάτια των δημοτών!


Spiros Goudevenos Νίκος Μαγκλάρας καποιοι αντιπαλοι μια χαρα χοντροπετσοι θα ειναι και θα μπροουν..ασπρο θα ελει ο Πελε, μαυρο εκεινοι....


Νίκος Μαγκλάρας Spiros Goudevenos ναι εντάξει θάναι και ο 40 χρόνια. νομίζω ότι αυτού του τύπου θάναι ελάχιστοι!


Spiros Goudevenos Νίκος Μαγκλάρας η πλειοψηφια

****************
Σημερινό ποστ απ' τον Βουλευτή της Πάτρας του ΣυΡιζΑ στη επίσημη εφημερίδα τους,, 
και σχόλιο απ' το  antivaro




30 Δεκεμβρίου, 2018

60 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ -ΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ !!




Από Ατέχνως»

-Εξή­ντα χρό­νια συ­μπλη­ρώ­νο­νται την 1η Γε­νά­ρη από τη μέρα που οι αντάρ­τι­κες ομά­δες των μπαρ­μπού­δος έμπαι­ναν θριαμ­βευ­τι­κά στην πρω­τεύ­ου­σα Αβάνα, γκρε­μί­ζο­ντας τη λα­ο­μί­ση­τη δι­κτα­το­ρία του Φ.Μπα­τί­στα. 
Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση απο­τέ­λε­σε γε­γο­νός-ορό­ση­μο για την ιστο­ρία του 20ου αιώνα, ση­μα­το­δο­τώ­ντας την γέν­νη­ση του πρώ­του σο­σια­λι­στι­κού κρά­τους στην Αμε­ρι­κα­νι­κή ήπει­ρο και ευ­ρύ­τε­ρα στο δυ­τι­κό ημι­σφαί­ριο.

Ο θρί­αμ­βος της Επα­νά­στα­σης στην Κούβα – όπως και 42 χρό­νια πριν απ’ αυτήν η Με­γά­λη Οκτω­βρια­νή Σο­σια­λι­στι­κή Επα­νά­στα­ση στη Ρωσία – απέ­δει­ξε στην πράξη ορι­σμέ­νες αλή­θειες:

– Ότι το βάρ­βα­ρο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα δεν είναι ανί­κη­το, πως η κα­θε­στη­κυία τάξη πραγ­μά­των μπο­ρεί να ανα­τρα­πεί.

– Ότι η ανα­τρο­πή του κα­πι­τα­λι­σμού δε μπο­ρεί, σε καμία πε­ρί­πτω­ση, να έρθει με «ει­ρη­νι­κά μέσα» και αυ­τα­πά­τες περί «κοι­νο­βου­λευ­τι­κού δρό­μου προς το σο­σια­λι­σμό». Επι­βε­βαιώ­νο­ντας έτσι, για άλλη μια φορά στην ιστο­ρία, τα λόγια του Μαρξ πως «η βία είναι η μαμή κάθε πα­λαιάς κοι­νω­νί­ας που κυο­φο­ρεί μέσα της μια και­νού­ρια» (1). 
Η κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση, μας εξη­γεί ο Τσε, «παίρ­νει τον Μαρξ από το ση­μείο εκεί­νο στο οποίο ο ίδιος εγκα­τέ­λει­ψε την επι­στή­μη για να φέρει στον ώμο το επα­να­στα­τι­κό του­φέ­κι» (2) .

– Ότι ο ένο­πλος λαός, που έχει συ­νει­δη­το­ποι­ή­σει για ποιόν σκοπό αγω­νί­ζε­ται, είναι σε θέση να τσα­κί­σει τυ­ράν­νους, δι­κτά­το­ρες και ιμπε­ρια­λι­στές. 
«Δι­δά­ξα­με – γρά­φει ο Τσε- την έλ­λει­ψη φόβου για τον εχθρό και την κα­τα­δυ­νά­στευ­ση. Δι­δά­ξα­με ότι τα όπλα στα χέρια του λαού απο­τε­λούν ανώ­τε­ρη δύ­να­μη από μι­σθο­φο­ρι­κούς στρα­τούς» (3). Και, πράγ­μα­τι, η πα­νω­λε­θρία των μι­σθο­φό­ρων της CIA στον Κόλπο των Χοί­ρων το 1961 απο­τε­λεί χει­ρο­πια­στή από­δει­ξη του ότι καμία ιμπε­ρια­λι­στι­κή δύ­να­μη, όσο ισχυ­ρή κι’ αν είναι, δε μπο­ρεί να κα­θυ­πο­τά­ξει έναν επα­να­στα­τη­μέ­νο λαό απο­φα­σι­σμέ­νο να ζήσει ελεύ­θε­ρος από τα εκ­με­ταλ­λευ­τι­κά δεσμά.
– Ότι η ύπαρ­ξη ενός Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κά ατσα­λω­μέ­νου στη βάση της μαρ­ξι­στι­κής-λε­νι­νι­στι­κής κο­σμο­θε­ω­ρί­ας, είναι προ­α­παι­τού­με­νο ώστε να βα­δί­σει ένας λαός το δρόμο της σο­σια­λι­στι­κής προ­ο­πτι­κής. 
Κατά την Επα­νά­στα­ση του 1959 μπο­ρεί να μην υπήρ­χε ακόμη το ΚΚ Κού­βας, υπήρ­χαν ωστό­σο οι πο­λι­τι­κοί του πρό­δρο­μοι (Κί­νη­μα της 26ης Ιούλη, Λαϊκό Σο­σια­λι­στι­κό Κόμμα). Η ίδρυ­ση του Ηνω­μέ­νου Κόμ­μα­τος της Σο­σια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης το 1962 και η με­τε­ξέ­λι­ξη του σε Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα Κού­βας στις 3 Οκτώ­βρη 1965 έδω­σαν σάρκα και οστά στην πο­λι­τι­κή πρω­το­πο­ρία του ερ­γα­ζό­με­νου λαού, κα­θο­δη­γώ­ντας μέχρι σή­με­ρα την πο­ρεία της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης.

– Ότι – όπως πε­ρί­τρα­να επι­βε­βαί­ω­σε και η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση το 1917- είναι εφι­κτή η οι­κο­δό­μη­ση του σο­σια­λι­σμού σε μια χώρα, χωρίς την ανα­μο­νή για την πα­γκό­σμια επα­νά­στα­ση. 
Η σο­σια­λι­στι­κή επα­νά­στα­ση μπο­ρεί να νι­κή­σει σε οποια­δή­πο­τε χώρα έχουν δια­μορ­φω­θεί οι ανα­γκαί­ες υλι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τον σο­σια­λι­σμό. 
Στην πε­ρί­πτω­ση της Κού­βας οι βά­σεις για το ξε­κί­νη­μα της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης είχαν ήδη τεθεί τον Μάη του 1961, όταν και ο Φι­ντέλ Κά­στρο ανα­κή­ρυ­ξε τον σο­σια­λι­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα της Επα­νά­στα­σης.


«Λοι­πόν ναι! Το κα­θε­στώς μας είναι σο­σια­λι­στι­κό!… Θέ­λου­με ένα Σύ­νταγ­μα που να μην είναι αστι­κό που να αντα­πο­κρί­νε­ται δη­λα­δή στα συμ­φέ­ρο­ντα εκ­με­τάλ­λευ­σης μιας τάξης σε βάρος του λαού. Θέ­λου­με ένα Σύ­νταγ­μα που να αντα­πο­κρί­νε­ται σε ένα και­νού­ριο κοι­νω­νι­κό σύ­στη­μα, όπου να μην υπάρ­χει εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­που από άν­θρω­πο. Αυτό το και­νού­ριο σύ­στη­μα λέ­γε­ται σο­σια­λι­σμός» – Φι­ντέλ Κά­στρο, 1 Μάη 1961 (4).
Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση απέ­δει­ξε και κάτι άλλο, εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό. 
Τις τε­ρά­στιες δυ­να­τό­τη­τες της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης που συ­νο­ψί­ζο­νται σε μια σειρά σπου­δαί­ες κοι­νω­νι­κές κα­τα­κτή­σεις (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης μιας ευ­ρεί­ας κλί­μα­κας αγρο­τι­κής με­ταρ­ρύθ­μι­σης) πρω­τό­γνω­ρες για την ερ­γα­τι­κή τάξη των χωρών της Αμε­ρι­κα­νι­κής ηπεί­ρου. 
Πρό­κει­ται για κα­τα­κτή­σεις που, ση­μειω­τέ­ον, έλα­βαν χώρα εν μέσω πολύ με­γά­λων δυ­σκο­λιών, ιμπε­ρια­λι­στι­κής πε­ρι­κύ­κλω­σης, απει­λών και τρο­μο­κρα­τί­ας, στο πλαί­σιο του γε­νο­κτο­νι­κού οι­κο­νο­μι­κού και εμπο­ρι­κού απο­κλει­σμού που επέ­βαλ­λε η κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ το 1962 και το οποίο συ­νε­χί­ζει να υφί­στα­ται. 
Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση πα­ρέ­λα­βε μια χώρα- κυ­ριο­λε­κτι­κά αποι­κία των ΗΠΑ- με πολύ χα­μη­λό επί­πε­δο πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων και τη με­τέ­τρε­ψε στα­δια­κά, με την κα­θο­ρι­στι­κή οι­κο­νο­μι­κή συμ­βο­λή της Σο­βιε­τι­κής Ένω­σης, σε ένα κρά­τος με υψη­λού επι­πέ­δου, προ­σβά­σι­μες σε όλο το λαό, δη­μό­σιες υπη­ρε­σί­ες Υγεί­ας, Παι­δεί­ας, Πρό­νοιας, Αθλη­τι­σμού, Πο­λι­τι­σμού κλπ.

Οι σπου­δαί­ες κα­τα­κτή­σεις της σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης στην Κούβα ενο­χλούν – και θα συ­νε­χί­σουν να ενο­χλούν- τους πάσης φύσης απο­λο­γη­τές του κα­πι­τα­λι­σμού. 
Και αυτό διότι στις κα­τα­κτή­σεις του κου­βα­νι­κού λαού- όπως και σε άλλες πε­ρι­πτώ­σεις σο­σια­λι­στι­κής οι­κο­δό­μη­σης που γνω­ρί­σα­με τον 20ο αιώ­να- απο­τυ­πώ­νε­ται με ξε­κά­θα­ρο τρόπο η ανω­τε­ρό­τη­τα του σο­σια­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος. 

Να, λοι­πόν, τι ση­μαί­νει Σο­σια­λι­σμός:



ΣΤΗΝ ΠΑΙ­ΔΕΙΑ

Πριν την Επα­νά­στα­ση του 1959, το πο­σο­στό του κου­βα­νι­κού πλη­θυ­σμού που γνώ­ρι­ζε γραφή και ανά­γνω­ση κυ­μαί­νο­νταν από 60% έως 76%. Στην κου­βα­νι­κή ύπαι­θρο, το 40% του πλη­θυ­σμού ήταν βυ­θι­σμέ­νο στον αναλ­φα­βη­τι­σμό. 
Η «εκ­στρα­τεία ενά­ντια στον αναλ­φα­βη­τι­σμό» – η πλέον ορ­γα­νω­μέ­νη προ­σπά­θεια μα­ζι­κής εκ­παί­δευ­σης στην ιστο­ρία – που έλαβε χώρα επί 12 μήνες, κατα το έτος 1961, αύ­ξη­σε το πο­σο­στό της μόρ­φω­σης σε εθνι­κό επί­πε­δο στο 96%. Πε­ρισ­σό­τε­ροι από 707.000 ενή­λι­κες έμα­θαν γραφή και ανά­γνω­ση.

Σή­με­ρα, σύμ­φω­να με στοι­χεία της UN­ESCO, η Κούβα δια­τη­ρεί ένα από τα χα­μη­λό­τε­ρα πο­σο­στά αναλ­φα­βη­τι­σμού πα­γκο­σμί­ως, ευ­ρι­σκό­με­νη στην πρώτη δε­κά­δα των χωρών με το υψη­λό­τε­ρο πο­σο­στό εγ­γρά­μα­του πλη­θυ­σμού (99,8%). 
Αντί­στοι­χα, μια σειρά κα­πι­τα­λι­στι­κές χώρες στην Αμε­ρι­κα­νι­κή ήπει­ρο, βρί­σκο­νται σε αρ­κε­τά χα­μη­λό­τε­ρη θέση από την Κούβα: Με­ξι­κό (94,5%), Γουα­τε­μά­λα (81,3%), Κόστα Ρίκα (97,4%), Δο­μι­νι­κα­νή Δη­μο­κρα­τία (92%), Κο­λομ­βία (94,2%).

Σύμ­φω­να με έκ­θε­ση της Πα­γκό­σμιας Τρά­πε­ζας το 2014, η Κούβα δια­θέ­τει το κα­λύ­τε­ρο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή. Το πε­ρα­σμέ­νο έτος, το 24% του ετή­σιου κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού δα­πα­νή­θη­κε για την πε­ραι­τέ­ρω βελ­τί­ω­ση του δη­μό­σιου και δω­ρε­άν συ­στή­μα­τος Παι­δεί­ας. 
Το αντί­στοι­χο πο­σο­στό που δα­πά­νη­σε η κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ δεν ξε­πέ­ρα­σε το 6,3%.

ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Το κου­βα­νι­κό εθνι­κό σύ­στη­μα Υγεί­ας- δω­ρε­άν και προ­σβά­σι­μο για το σύ­νο­λο του λαού- έχει χα­ρα­κτη­ρι­στεί από την UNESCO ως «πα­ρά­δειγ­μα προς μί­μη­ση» για όλες τις χώρες του κό­σμου. 
Στο πλαί­σιο αυτό, την τε­λευ­ταία 20ε­τία, η Κούβα απο­τε­λεί προ­ο­ρι­σμό για πε­ρί­που 20.000 αλ­λο­δα­πούς ασθε­νείς (κυ­ρί­ως από Κα­να­δά, Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή και Ευ­ρώ­πη) κάθε χρόνο, οι οποί­οι εμπι­στεύ­ο­νται την ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή τους πε­ρί­θαλ­ψη στα χέρια κου­βα­νών για­τρών.

Η Κούβα πρω­το­πο­ρεί πα­γκο­σμί­ως στην αντι­με­τώ­πι­ση ασθε­νειών που σχε­τί­ζο­νται με τον καρ­κί­νο, ενώ έχει εξαι­ρε­τι­κά υψη­λούς δεί­κτες σε μια σειρά το­μείς της Ια­τρι­κής, από την καρ­διο­λο­γία μέχρι τις με­τα­μο­σχεύ­σεις ορ­γά­νων. 
Σε ότι αφορά τις ανά­γκες σε φάρ­μα­κα και εμ­βό­λια, το 90% αυτών πα­ρά­γε­ται στην Κούβα.

Το 1960, το προσ­δό­κι­μο ζωής στην Κούβα ήταν τα 64 χρό­νια. 
Το 2016 το αντί­στοι­χο πο­σο­στό άγ­γι­ζε τα 79,7 έτη, υψη­λό­τε­ρο κατά τέσ­σε­ρα χρό­νια σε σχέση με το αντί­στοι­χο προσ­δό­κι­μο ζωής στο σύ­νο­λο της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής (75,5 χρό­νια). 
Στις ΗΠΑ, το προσ­δό­κι­μο ζωής είναι 78,7 έτη (2016).

Το πε­ρα­σμέ­νο έτος, το 27% του ετή­σιου κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού (πάνω από 10,7 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια) δα­πα­νή­θη­κε για βελ­τιώ­σεις και εκ­συγ­χρο­νι­σμούς του Εθνι­κού Συ­στή­μα­τος Υγεί­ας.

Η Κούβα έχει το με­γα­λύ­τε­ρο αριθ­μό για­τρών, σε ανα­λο­γία με τον πλη­θυ­σμό της, από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο. 
Από το 1990 έως το 2003, ο αριθ­μός των για­τρών αυ­ξή­θη­κε κατά 76%, των οδο­ντιά­τρων κατά 46% και των νο­ση­λευ­τών κατά 16%.
 Κατά την ίδια πε­ρί­ο­δο η πλη­θυ­σμια­κή κά­λυ­ψη του κοι­νω­νι­κού θε­σμού του «οι­κο­γε­νεια­κού για­τρού» αυ­ξή­θη­κε κατά 52,2%, αγ­γί­ζο­ντας το 99,2% το 2003. 
Το Νο­έμ­βριο του 2008, η Κούβα είχε πε­ρισ­σό­τε­ρους από 70.000 για­τρούς. 
Την ίδια στιγ­μή που οι ιμπε­ρια­λι­στές «εξά­γουν» οπλι­κά συ­στή­μα­τα που προ­ο­ρί­ζο­νται για δο­λο­φο­νι­κές επεμ­βά­σεις και πο­λέ­μους, η Κούβα εξά­γει… για­τρούς και νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό, σε μια σειρά κρα­τι­κά προ­γράμ­μα­τα πε­ρί­θαλ­ψης και υγεί­ας σε 75 χώρες, από τη Νότια Αμε­ρι­κή μέχρι την Αφρι­κή.

Το 2017 το πο­σο­στό της βρε­φι­κής θνη­σι­μό­τη­τας στην Κούβα βρέ­θη­κε σε ιστο­ρι­κό χα­μη­λό, με μόλις 4,1 θα­νά­τους ανα 1000 γεν­νή­σεις! 
Πρό­κει­ται για το μι­κρό­τε­ρο, με δια­φο­ρά, πο­σο­στό σε όλη την Αμε­ρι­κα­νι­κή ήπει­ρο, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ΗΠΑ (6 τοις χι­λί­οις) και του Κα­να­δά (5 τοις χι­λί­οις).

ΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ – ΚΟΙ­ΝΩ­ΝΙ­ΚΗ ΠΡΟ­ΝΟΙΑ

Το 2017 το πο­σο­στό ανερ­γί­ας στην Κούβα υπο­λο­γί­ζο­νταν σε πε­ρί­που 2%, πα­ρου­σιά­ζο­ντας τά­σεις μεί­ω­σης. Το χα­μη­λό­τε­ρο πο­σο­στό της τε­λευ­ταί­ας 15ε­τί­ας ήταν το 2008 (1,6%). 
Τέ­τοια πο­σο­στά ανερ­γί­ας φα­ντά­ζουν, ασφα­λώς, απρό­σι­τα για τις κα­πι­τα­λι­στι­κές χώρες:
 Στην Ελ­λά­δα το αντί­στοι­χο πο­σο­στό κι­νή­θη­κε στο 20,8% (Νο­έμ­βρης 2017), στην Ε.Ε. στο 7,3%, ενώ στον “κα­πι­τα­λι­στι­κό πα­ρά­δει­σο”, τις ΗΠΑ, πε­ρισ­σό­τε­ροι από 16 εκα­τομ­μύ­ρια είναι άνερ­γοι η υπο­α­πα­σχο­λού­νται (Bureau of Labor Statistics).
«200 εκα­τομ­μύ­ρια παι­διά σε όλον τον κόσμο θα κοι­μη­θούν απόψε στο δρόμο. Κα­νέ­να από αυτά δεν είναι στην Κούβα». 
Η φράση αυτή, που πα­λαιό­τε­ρα εμ­φα­νί­ζο­νταν σε γι­γα­ντο­α­φί­σες στους δρό­μους της Αβά­νας, είναι αλη­θής. Στην σο­σια­λι­στι­κή Κούβα το πο­σο­στό των αν­θρώ­πων που δεν έχουν στέγη είναι πρα­κτι­κά μη­δε­νι­κό, καθώς δεν υπάρ­χει κου­βα­νός που να μένει στο δρόμο. 
Αντί­θε­τα, στην Ε.Ε. ο αριθ­μός των αν­θρώ­πων που ζουν στο δρόμο υπο­λο­γί­ζε­ται σε πε­ρισ­σό­τε­ρα από 5 εκα­τομ­μύ­ρια. 
Στις ΗΠΑ ο αντί­στοι­χος αριθ­μός των αστέ­γων υπο­λο­γί­ζε­ται με­τα­ξύ 1,6 – 3,5 εκα­τομ­μύ­ρια, στη Γερ­μα­νία πε­ρί­που 860.000 και στη Μ.Βρε­τα­νία σε 300.000.

Η κοι­νω­νι­κή ασφά­λι­ση στην Κούβα απο­τε­λεί ανα­φαί­ρε­το δι­καί­ω­μα, καθώς από την επι­κρά­τη­ση της Επα­νά­στα­σης το 1959 το κρά­τος εγ­γυά­ται την δω­ρε­άν και κα­θο­λι­κή ασφά­λι­ση όλων των κου­βα­νών. 
Σή­με­ρα, η κυ­βέρ­νη­ση δα­πα­νά πε­ρισ­σό­τε­ρα από 6 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια από τον ετή­σιο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό για προ­γράμ­μα­τα κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης, ποσό το οποίο ανα­μέ­νε­ται να δι­πλα­σια­στεί μέχρι το 2030. 
Αντί­θε­τα, στις γει­το­νι­κές ΗΠΑ το 15% του πλη­θυ­σμού πα­ρα­μέ­νει ανα­σφά­λι­στο ενώ του­λά­χι­στον ένα 5% προ­σφεύ­γει στην ιδιω­τι­κή ασφά­λι­ση.

ΑΘΛΗ­ΤΙ­ΣΜΟΣ – ΦΥ­ΣΙ­ΚΗ ΑΓΩΓΗ

Στο πλαί­σιο της ολό­πλευ­ρης ανά­πτυ­ξης της προ­σω­πι­κό­τη­τας των νέων, η σο­σια­λι­στι­κή οι­κο­δό­μη­ση στην Κούβα έδωσε ιδιαί­τε­ρο βάρος και στους το­μείς του Αθλη­τι­σμού και της Φυ­σι­κής Αγω­γής. 
Κα­θό­λου τυ­χαία, η μικρή Κούβα των 11 εκα­τομ­μυ­ρί­ων κα­τοί­κων έχει να επι­δεί­ξει ση­μα­ντι­κό­τα­τες επι­τυ­χί­ες σε διε­θνείς διορ­γα­νώ­σεις: 
θέση το 1991 και 2η θέση το 1971 στους Πα­να­με­ρι­κα­νι­κούς Αγώ­νες, 2η στο σύ­νο­λο των με­ταλ­λί­ων (συ­νο­λι­κά 2026, 875 χρυσά, 593 αση­μέ­νια, 558 χάλ­κι­να), έχο­ντας αφή­σει πίσω υπερ­δυ­νά­μεις όπως ο Κα­να­δάς, η Βρα­ζι­λία και η Αρ­γε­ντι­νή.
Η ίδια Κούβα βρί­σκε­ται στην 20η θέση πα­γκο­σμί­ως στον κα­τά­λο­γο των πε­ρισ­σό­τε­ρων με­ταλ­λί­ων σε θε­ρι­νούς Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες, έχο­ντας πε­ρισ­σό­τε­ρους από 112 πα­γκό­σμιους πρω­τα­θλη­τές σε πε­ρί­που 12 ατο­μι­κά αθλή­μα­τα.

ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΙΑ – ΣΥΜ­ΜΕ­ΤΟ­ΧΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Μια απ’ τις πλέον συ­νη­θι­σμέ­νες συ­κο­φα­ντί­ες ενά­ντια στην Κούβα είναι τα περί «έλ­λει­ψης δη­μο­κρα­τί­ας» και «δι­κτα­το­ρι­κού κα­θε­στώ­τος» όπου- όπως ισχυ­ρί­ζο­νται οι απο­λο­γη­τές του κα­πι­τα­λι­σμού- 
«δεν γί­νο­νται εκλο­γές». Πρό­κει­ται ασφα­λώς για ψέμα, μιας και στην Κούβα γί­νο­νται εκλο­γές και μά­λι­στα με δια­δι­κα­σί­ες μα­κράν δη­μο­κρα­τι­κό­τε­ρες από αυτές του καθ’ ημάς αστι­κού κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού.

Ο λαός της Κού­βας συμ­με­τέ­χει σε όλο το φάσμα της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής ζωής, χωρίς κοι­νω­νι­κούς, φυ­λε­τι­κούς ή άλ­λους απο­κλει­σμούς, μέσα από μορ­φές λαϊ­κής εξου­σί­ας που ξε­κι­νούν από τη γει­το­νιά (το­πι­κά Λαϊκά Συμ­βού­λια) και φτά­νουν ως την Εθνο­συ­νέ­λευ­ση. 
Ακόμη όμως κι’ αν αυτή η εξή­γη­ση δεν είναι αρ­κε­τή για να κα­τα­νοη­θεί το πως αντι­λαμ­βά­νε­ται η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση τη δη­μο­κρα­τία, ας δούμε την δια­δι­κα­σία που ακο­λου­θή­θη­κε κατά την συ­ζή­τη­ση της πρό­σφα­της Συ­νταγ­μα­τι­κής Ανα­θε­ώ­ρη­σης: 
Σε διά­στη­μα τριών μηνών έγι­ναν σε όλη την επι­κρά­τεια 133.000 δια­βου­λεύ­σεις, συμ­με­τεί­χαν 9 εκα­τομ­μύ­ρια κου­βα­νοί και κα­τα­τέ­θη­καν 783.000 προ­τά­σεις για τη βελ­τί­ω­ση του προ­σχε­δί­ου του Συ­ντάγ­μα­τος. Η δια­δι­κα­σία αυτή επέ­φε­ρε αλ­λα­γές στα 2/3 του πε­ριε­χο­μέ­νου του προ­τει­νό­με­νου Συ­ντάγ­μα­τος και το νέο επι­και­ρο­ποι­η­μέ­νο κεί­με­νο εγκρί­θη­κε από την Εθνο­συ­νέ­λευ­ση στα μέσα Δε­κέμ­βρη. Την τε­λι­κή ωστό­σο έγκρι­ση του νέου Συ­ντάγ­μα­τος θα τη δώσει ο κου­βα­νι­κός λαός σε δη­μο­ψή­φι­σμα που έχει προ­γραμ­μα­τι­στεί για τις 24 Φλε­βά­ρη 2019. Να για τι εί­δους δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες μι­λά­με!

60 ΧΡΟ­ΝΙΑ ΜΕΤΑ…

Στην 60χρο­νη – μέχρι σή­με­ρα- ιστο­ρία της, η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση κα­τά­φε­ρε να στα­θεί όρθια περ­νώ­ντας μέσα από δε­κά­δες εμπό­δια και αντι­ξο­ό­τη­τες. 
Η σο­σια­λι­στι­κή Κούβα στά­θη­κε όρθια απέ­να­ντι στις πο­λυ­πλό­κα­μες επι­θέ­σεις των ιμπε­ρια­λι­στών, άντε­ξε και συ­νε­χί­ζει να αντέ­χει επί μισό και πλέον αιώνα τον απάν­θω­πο, ασφυ­κτι­κό οι­κο­νο­μι­κό απο­κλει­σμό των ΗΠΑ, απέ­κρου­σε σειρά αντε­πα­να­στα­τι­κών ενερ­γειών και μη­χα­νο­ρα­φιών της CIA και των μι­σθο­φό­ρων της.

Η ερ­γα­τι­κή τάξη και ο λαός της Κού­βας, υπό την ηγε­σία του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, κα­τά­φε­ραν να μεί­νουν όρ­θιοι στα χρό­νια των αντε­πα­να­στα­τι­κών ανα­τρο­πών, χά­νο­ντας τον πο­λυ­τι­μό­τε­ρο σύμ­μα­χο και αρωγό τους, την Σο­βιε­τι­κή Ένωση. 
Παρά τις δυ­σα­νά­λο­γα με­γά­λες αντι­ξο­ό­τη­τες, όταν η κόκ­κι­νη ση­μαία με το σφυ­ρο­δρέ­πα­νο υπο­στέλ­λο­νταν στη Μόσχα και οι ύαι­νες του ιμπε­ρια­λι­σμού πα­νη­γύ­ρι­ζαν το «τέλος της Ιστο­ρί­ας», κάπου αλλού, σε μια γωνιά της Κα­ραϊ­βι­κής, συ­νέ­χι­ζε να ανε­μί­ζει η ση­μαία της σο­σια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης.
Πρω­το­μα­γιά στην Αβάνα

Σή­με­ρα, η στή­ρι­ξη και αλ­λη­λεγ­γύη απέ­να­ντι στον κου­βα­νι­κό λαό δεν αφορά μόνο τους κομ­μου­νι­στές, τους οπα­δούς της σο­σια­λι­στι­κής και κοι­νω­νι­κής επα­νά­στα­σης. Αφορά την ερ­γα­τι­κή τάξη σε κάθε γωνιά του κό­σμου. 
Αφορά όλους όσους συ­νει­δη­το­ποιούν ότι είναι ιστο­ρι­κή ανα­γκαιό­τη­τα να εντα­θεί η πάλη ενά­ντια στο σάπιο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα και την ιμπε­ρια­λι­στι­κή τάξη πραγ­μά­των. 
Η Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση απο­τε­λεί σύμ­βο­λο και ταυ­τό­χρο­να μια δια­δι­κα­σία που συ­νε­χί­ζει να εξε­λίσ­σε­ται, με επι­τυ­χί­ες, θε­τι­κά βή­μα­τα αλλά και πι­σω­γυ­ρί­σμα­τα.

Κα­νείς δεν είναι σε θέση να γνω­ρί­ζει την εξέ­λι­ξη των πραγ­μά­των σε βάθος χρό­νου. 
Στο πρό­σω­πο της σο­σια­λι­στι­κής Κού­βας, που αντέ­χει και αγω­νί­ζε­ται κό­ντρα στο ρεύμα των και­ρών, αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται μια αλή­θεια: ότι η εποχή μας, παρά τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές και τον προ­σω­ρι­νό αρ­νη­τι­κό συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων, πα­ρα­μέ­νει εποχή πε­ρά­σμα­τος από τον κα­πι­τα­λι­σμό στον σο­σια­λι­σμό.
Σή­με­ρα, 60 χρό­νια από το θρί­αμ­βο της Επα­νά­στα­σης, ο λαός της Κού­βας χρειά­ζε­ται όσο ποτέ άλ­λο­τε την ολό­πλευ­ρη στή­ρι­ξη και αλ­λη­λεγ­γύη μας προ­κει­μέ­νου να συ­νε­χί­σει να βα­δί­σει στο δρόμο της σο­σια­λι­στι­κής-κομ­μου­νι­στι­κής προ­ο­πτι­κής, σε πεί­σμα όσων θέ­λουν να βά­λουν φρένο στην εξέ­λι­ξη της Ιστο­ρί­ας.

1. Κ. Μαρξ, Κε­φά­λαιο, Τόμος 1ος, σελ. 776, εκδ. Σύγ­χρο­νη Εποχή.
2. Ε. Γκε­βά­ρα, Ση­μειώ­σεις για τη Με­λέ­τη της ιδε­ο­λο­γί­ας της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης, 1960, Verde Olivo: https://​guevaristas.​org/​1967/​10/​09/​notes-​cuban-​revolution/
3. Ε. Γκε­βά­ρα, Τι μά­θα­με και τι δι­δά­ξα­με: Οι πρώ­τες σκέ­ψεις για την Κου­βα­νι­κή Επα­νά­στα­ση, 1959, Patria.
4. Φι­ντέλ Κά­στρο: Η Επα­νά­στα­ση της Κού­βας, Εκδ. Ψύ­χα­λου, σελ. 388-391.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__



Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες στο Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

ΤΟ “ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ” ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ: Από Σλαβομακεδόνες, Τουρκόφωνους, μέχρι Αυστριακούς k Γεωργιανούς!!


Αντίσταση και διεθνιστική αλληλεγγύη – Το πολυεθνικό 30ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ