13 Φεβρουαρίου, 2018

η Σταθερότητά τους:--ΜΥΡΊΖΕΙ ΜΠΑΡΟΎΤΙ--

Αυτό είναι σταθερότητα στην περιοχή ; 
Το ακριβώς αντίθετο !
Μόνο το τελευταίο διάστημα, έχουμε τις εξής εξελίξεις: 
-Οι ΗΠΑ ενισχύουν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο και στη λίστα με τις μεγαλύτερες απειλές αντικαθιστούν την «τρομοκρατία» με την Κίνα και τη Ρωσία, οι οποίες αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες. 
-Η Γερμανία στήνει νέο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στο έδαφός της για τις δυνάμεις ταχείας επέμβασης και
- η ΕΕ ενισχύει τη στρατιωτική - «αμυντική» συνεργασία ανάμεσα στα κράτη - μέλη. 
-Η Ιαπωνία «ανοίγει» τη δυνατότητα αποστολών του στρατού στο εξωτερικό και πάει λέγοντας. 
-Την ίδια ώρα, η Τουρκία, χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ, απειλεί όποιον πλησιάσει στην κυπριακή ΑΟΖ και προειδοποιεί ότι μπορεί να διεξαγάγει δυο πολέμους ταυτόχρονα, στη Συρία και στο Αιγαίο, ενώ οξύνει την κόντρα με τις ΗΠΑ, με αιχμή τους Κούρδους της Συρίας.
 -Το Ισραήλ, επίσης «στρατηγικός σύμμαχος» της Ελλάδας, εμπλέκεται σε στρατιωτική διαμάχη με τη Συρία και απειλεί το Ιράν, που μαζί με τη Ρωσία και την Τουρκία συγκροτούν «αντιάξονα» στα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή. 

Είναι φανερό ότι οι εξελίξεις αυτές μόνο «σταθερότητα» και «ασφάλεια» δεν προδίδουν, όπως προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση, για να στηρίξει το ρόλο που έχει αναλάβει στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, για την προώθηση επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.
-- Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που οξύνονται και περιπλέκονται σαν κουβάρι, μόνο ειρήνη και «σταθερότητα» δεν εγγυώνται στους λαούς, όπως δείχνει το παράδειγμα της Μέσης Ανατολής. 
----Απ' αυτήν τη σκοπιά, στον αντίποδα του εφησυχασμού που καλλιεργεί η κυβέρνηση, θέλοντας να εξωραΐσει την αντιλαϊκή και επικίνδυνη πολιτική της μέσα και έξω από τη χώρα, 
-- ο λαός χρειάζεται να βρίσκεται σε εγρήγορση και επιφυλακή.

Από την στήλη ''από μέρα σε μέρα'' στον σημερινό Ριζοσπάστη

«Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που ανησυχεί για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή, να δει την ουσία του προβλήματος, το "δάσος" και όχι το "δέντρο". 
Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, στη διαίρεση των λαών. Και οι δύο πλευρές κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται.
  • Η περιοχή μας μυρίζει μπαρούτι. ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ προετοιμάζουν νέα επικίνδυνα σχέδια για να ενισχύσουν την παρουσία τους. 
-Να βγουν πιο ενισχυμένες στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα. 
-Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μεθοδεύεται ο διαμελισμός κρατών, όπως η Συρία. 
-Κλιμακώνεται η επίθεση κατά του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. 
-Προωθείται διχοτομική λύση στο Κυπριακό. 
-Δυναμώνει η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο από την Τουρκία.
  • Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο "σημαιοφόρου" του ΝΑΤΟ.
Επεκτείνει τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα. Δαπανά τεράστια ποσά, που χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός για την αγορά ΝΑΤΟικού πολεμικού υλικού. Αναβαθμίζει τη συνεργασία με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
  • Για τις ανάγκες των ευρωατλαντικών σχεδίων αναζωπυρώνεται και το ζήτημα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ. Επιχειρείται να παραπλανηθεί ο λαός με την ονοματολογία, να συγκαλυφθούν τα πραγματικά προβλήματα, που είναι ο αλυτρωτισμός, η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.
  • Ο στόχος της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Η κυβέρνηση διεκδικεί για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου μερίδιο από το πλιάτσικο σε βάρος των λαών. Βάζει τον ελληνικό λαό σε μεγάλους κινδύνους. Είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.
  • Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν είναι παράγοντας ασφάλειας για το λαό. Το αποδεικνύει η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αντίθετα, διαμόρφωσε αρνητικούς όρους σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των λαϊκών συμφερόντων.
  • Καμία συμμετοχή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια. 
-Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα. 
-Να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιωτικοί από αποστολές εκτός συνόρων. 
-Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ: "Η ΗΓΕΣΙΑ-σαν ΜΙΑ ΚΛΙΚΑ"



Panos Alepliotis:
Συνδικαλισμός στην Σουηδία. Για ποιόν;

Μια ορ­γά­νω­ση υπο­τα­κτι­κών κάνει εύ­κο­λα λάθη

Η ει­κό­να των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων στην Σου­η­δία
Έγινα μέλος στο σω­μα­τείο. 

Χαι­ρό­μουν που θα ‘μαι, με άλ­λους πε­ρί­που χί­λιους δια­κό­σιους συ­να­δέλ­φους από τους 1.500, μέλος σε ένα ερ­γο­στά­σιο κά­θε­της πα­ρα­γω­γής κρέ­α­τος και υπο­προ­ϊ­ό­ντων κρέ­α­τος. 
Τον δεύ­τε­ρο ή τρίτο μήνα μας ήρθε ο μι­σθός δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νος κατά κάτι.

Οι οι­κο­γε­νειάρ­χες στην βάρ­δια που δού­λευα είχαν κάνει τις προ­σθέ­σεις και τις αφαι­ρέ­σεις και δια­πί­στω­ναν πως παίρ­νουν λι­γό­τε­ρα. 
Για μένα που ήταν έξτρα ασχο­λία απο­γευ­μα­το­βρα­δι­νή πα­ράλ­λη­λη με τις σπου­δές δεν ήταν και το πρώτο που σκέ­φτη­κα. 
Εί­δα­με τον ανα­λυ­τι­κό μισθό και πή­γα­με στον εκ­πρό­σω­πο του σω­μα­τεί­ου.

«Δεν ήμουν εγώ στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις» μας λέει, στους 2 Σου­η­δούς, 2 Έλ­λη­νες, ένα Φι­λαν­δό, 2 Κούρ­δους και ένα Χι­λια­νό που απο­λυ­μαί­να­με τα βρά­δια τα ερ­γα­λεία των ‘φό­νω­ν’. «Αλλά θα ρω­τή­σω».

Ρώ­τη­σε και μας είπε 
ότι τώρα μπο­ρού­με να ρυθ­μί­ζου­με μόνοι μας την αμοι­βή μας γιατί μπαί­νου­με στο ακόρντ της ομά­δας που σφά­ζει τα ζώα, τους τε­μα­χι­στές και την ομάδα που πα­ρά­γει τα υπό­λοι­πα υπο­προιό­ντα. Βάλαν όλη την πα­ρα­γω­γή του ερ­γο­στα­σί­ου σε ένα συ­νο­λι­κό Ακόρντ. Δου­λεύ­ου­με με το κομ­μά­τι …
— «Πώς θα την ρυθ­μί­ζου­με δη­λα­δή;»
— «Οσα πε­ρισ­σό­τε­ρα ζώα θα σφά­ζο­νται τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρη δου­λειά και πα­ρα­γω­γή θα έχει το ερ­γο­στά­σιο και άρα θα παίρ­νε­τε και σεις πε­ρισ­σό­τε­ρο μισθό. Βέ­βαια θα υπάρ­χουν και λίγο πε­ρισ­σό­τε­ρες κρα­τή­σεις λόγω αυ­ξη­μέ­νης διοι­κη­τι­κής υπο­στή­ρι­ξης».
— «Και γιατί πή­ρα­με λι­γό­τε­ρα;»
–«Ε, είναι που δεν ήρθαν πε­ρισ­σό­τε­ρα ζώα μάλ­λον… Ελάτε στην ετή­σια Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση να τα πούμε εκεί.»
Θα πάμε στην συ­νέ­λευ­ση απο­φα­σί­ζου­με σύσ­σω­μοι οι 7 συν ένας νάνοι…
Πή­γα­με και είχε 13 άτομα πα­ρό­ντα από τα 1.200 στην Γε­νι­κή απο­λο­γι­στι­κή συ­νέ­λευ­ση.
Μας κέ­ρα­σαν καφέ και αν δεν υπήρ­χε άλλο θέμα επα­νε­κλέ­γε­ται η Διοί­κη­ση, γί­νε­ται δε­κτός ο απο­λο­γι­σμός δρά­σης και ο οι­κο­νο­μι­κός.
Μια στιγ­μή λέμε. 
«Έχου­με το θέμα με το ακόρντ. Θέ­λου­με στα­θε­ρό μισθό.». 
Ο ανα­πλη­ρω­τής πρό­ε­δρος, μια και ο κα­νο­νι­κός ήταν στα Κα­νά­ρια με την οι­κο­γέ­νεια, μας εξη­γεί τα ίδια που μας είπε και ο εκ­πρό­σω­πος και ότι είναι πολύ χα­ρού­με­νο το σω­μα­τείο και η Ομο­σπον­δία που τα βρήκε με τον ερ­γο­δό­τη και μετά από εξά­μη­νες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις έχου­με μια καλή συμ­φω­νία.
— «Απο­φεύ­γου­με ανού­σιες κι­νη­το­ποι­ή­σεις που θα ζη­μί­ω­ναν την επι­χεί­ρη­ση, το κύρος της και την δου­λειά μας. Έχου­με συμ­φέ­ρον να εί­μα­στε όλοι μαζί σ’ αυτήν την προ­σπά­θεια. Βέ­βαια τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις δεν τις κά­να­με εμείς, τις έκανε η Ομο­σπον­δία επι­σι­τι­σμού μέσω επί­ση­μου δια­πραγ­μα­τευ­τή. Μά­λι­στα θα συ­νει­σφέ­ρει η ερ­γο­δο­σία και στο τα­μείο απερ­γί­ας που είναι με­γά­λη κα­τά­κτη­ση(!)».
— «Βάλε θέμα για ψη­φο­φο­ρία. Αναγ­γε­λία κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων και απερ­γί­ας. Να κα­ταρ­γη­θεί το ακόρντ». «Δεν γί­νε­ται εί­μα­στε μόνο 13».«Φτά­να­με όμως για να σας απαλ­λά­ξου­με και να σας ξα­να­ε­κλέ­ξου­με ε;»

Διά­λειμ­μα για δια­βού­λευ­ση. Τα λέμε με­τα­ξύ μας. Ο ένας είναι προ­βλη­μα­τι­σμέ­νος.
 «Θα πά­ρου­με στο λαιμό μας 1.500 άτομα;»
«Ας ερ­χό­ταν και οι υπό­λοι­ποι» του λέμε. Φο­βό­ταν ο συ­νά­δελ­φoς.
— «Μι­λή­σα­με με την Ομο­σπον­δία» λέει ο ανα­πλη­ρω­τής μετά. 
« Απαι­τεί­ται και η δική της σύμ­φω­νη γνώμη αφού πά­ρου­με από­φα­ση, αλλά δεν συμ­φω­νεί να την πά­ρου­με έτσι βια­στι­κά. Καλεί όμως όλους μας στην Στοκ­χόλ­μη και ανα­λαμ­βά­νει όλα τα έξοδα, ξε­νο­δο­χεία, γεύ­μα­τα, με­τα­κί­νη­ση για να τα πούμε από κοντά. Είναι πε­ρί­πλο­κο θέμα, ισχύ­ει πια σε όλη την Σου­η­δία, θέλει συ­ζή­τη­ση. Θέ­λε­τε όλοι ή να βγά­λου­με μια επι­τρο­πή;»
— «Όχι βάλ’ το σε ψη­φο­φο­ρία». 
«Μα…». 
«Βάλτο εί­πα­με» 
6 υπέρ. 5 κατά 2 απέ­χουν. 
Απερ­γία. Να γρα­φεί στο πρα­κτι­κό και να αναγ­γελ­θεί.
— «Καλά θα δούμε» είπε. Μά­ζε­ψε τα χαρ­τιά και έφυγε τρέ­χο­ντας. Μεί­να­με και το κα­λα­μπου­ρί­ζα­με λίγο βλέ­πο­ντας την αντί­δρα­ση, ήρθαν και κάνα δυο των κατά για να μας εξη­γή­σουν ότι κι αυτοί τε­λι­κά ήθε­λαν αλλά… Οι πιο ‘πα­λιοί’ όταν το δι­η­γή­θη­κα στον Σύλ­λο­γο «κάτσε και θα δεις μου είπαν…»
Την άλλη μέρα μας κα­λού­σαν σε έκτα­κτη γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση για την επό­με­νη εβδο­μά­δα.

Ήρθαν 135 σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες, ακύ­ρω­σαν την από­φα­ση και από τότε μας έβλε­παν στρα­βά…

Aυτά πριν απο χρό­νια σε μια αθώα, παι­δι­κή σχε­δόν, προ­σπά­θεια κι­νη­το­ποί­η­σης.

Η εξέ­λι­ξη ειναι χει­ρό­τε­ρη μετά την ανα­τρο­πή στην Σ.Ενωση. 
Η Γε­νι­κή Συ­νο­μο­σπον­δία Ερ­γα­τών Σου­η­δί­ας έχει χάσει 450.000 μέλη από τις μέρες τις κρί­σης του 1990 μέχρι και το 2008 και από το 83% πήγε στα 69% συμ­με­το­χής

Πο­σο­στά συμ­με­το­χής φο­βε­ρά πα­γκο­σμί­ως αλλά χωρίς δράση και τα­ξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό.

Πρό­σφα­τα το 2016 έχασε 14.000 μέλη η Ομο­σπον­δία δη­μο­τι­κών υπαλ­λή­λων όταν απο­κα­λύ­φθη­κε ότι δια­τη­ρού­σε στρη­πτι­ζά­δι­κο στο κέ­ντρο της Στοκ­χόλ­μης όπου συχνά πα­ρευ­ρί­σκο­νταν και η ηγε­σία της.


— «Μα πώς φτά­σα­με ακόμη και στα σκάν­δα­λα;» ρω­τά­ει η εφη­με­ρί­δα ETC τον Olle Sahlström, 
πρώην δια­με­σο­λα­βη­τή και ερευ­νη­τή για την Εσω­τε­ρι­κή Δη­μο­κρα­τία στον συν­δι­κα­λι­σμό, της Γε­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ερ­γα­ζο­μέ­νων Σου­η­δί­ας που οδη­γή­θη­κε στην πρό­ω­ρη σύ­ντα­ξη, με απο­ζη­μί­ω­ση, σαν ιδιόρ­ρυθ­μος και αμ­φι­λε­γό­με­νος, θα κα­τα­λά­βου­με τον λόγο στην συ­νέ­χεια….
Δεν ξαφ­νιά­ζο­μαι. Το χάσμα με­τα­ξύ της ηγε­σί­ας του συν­δι­κα­λι­σμού και των μελών έχει αυ­ξη­θεί κα­τα­στρο­φι­κά. Η ηγε­σία μπο­ρεί να κάνει ό,τι θέλει αφού δεν υπάρ­χει κα­νέ­νας μη­χα­νι­σμός ελέγ­χου. Ταυ­τό­χρο­να η πο­λι­τι­κή συ­νερ­γα­σί­ας ερ­γο­δο­τών και συν­δι­κα­λι­σμού με σκοπό την ερ­γα­σια­κή ει­ρή­νη έχει οδη­γή­σει σε ανταλ­λα­γή αμοι­βαί­ων υπη­ρε­σιών και ‘χα­τι­ριώ­ν’ που αυ­ξά­νουν και τον κίν­δυ­νο δια­φθο­ράς.

— Μα γιατί αυτό συμ­βαί­νει τόσο τα­κτι­κά; Με σκάν­δα­λα, αυ­θαι­ρε­σί­ες κλπ

Η εξου­σία δια­φθεί­ρει. Είναι δε­λε­α­στι­κό όταν δια­χει­ρί­ζε­σαι τόσα δις από τις ει­σφο­ρές των μελών ιδιαί­τε­ρα το τα­μείο απερ­για­κής απο­ζη­μί­ω­σης, όταν δεν θα συμ­βεί ποτέ απερ­γία. Θέλει θάρ­ρος για να αντι­δρά­σεις.
Η ηγε­σία γί­νε­ται σαν μια κλίκα, δη­μιουρ­γεί την δική της κουλ­τού­ρα εξου­σί­ας και γί­νε­ται σαν τους ερ­γο­δό­τες που υπο­τί­θε­ται ότι θα δια­πραγ­μα­τευ­τεί. Αυτός που θα αντι­δρά­σει στην συ­νερ­γα­σία, έρ­χε­ται σε δύ­σκο­λη θέση και θα ‘μπεί στον πάγο’. Και μια ορ­γά­νω­ση υπο­τα­κτι­κών κάνει εύ­κο­λα λάθη.

— Πότε άρ­χι­σε αυτή η κα­τά­στα­ση;

— Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα από την αρχή. Όταν συμ­φω­νή­θη­κε η ερ­γα­σια­κή ει­ρή­νη την δε­κα­ε­τία του 30-40 . Η πο­λι­τι­κή συ­ναί­νε­σης των Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών ήρθε και συ­μπλή­ρω­σε την συ­νερ­γα­σία. Έπαψε ο συν­δι­κα­λι­σμός να είναι κί­νη­μα και έγινε «κρα­τι­κό ίδρυ­μα». Στα­μά­τη­σαν ταυ­τό­χρο­να οι ηγε­σί­ες να ζη­τούν την γνώμη των μελών για έγκρι­ση ή μη των συμ­φω­νιών και άρα υπέ­σκα­ψαν την εσω­τε­ρι­κή δη­μο­κρα­τία.
— Πού βρί­σκε­ται τώρα το θέμα της εσω­τε­ρι­κής δη­μο­κρα­τί­ας;
— Κα­νείς στην ηγε­σία δεν θέλει να το θίξει και να το αλ­λά­ξει. Το ίδιο συμ­βαί­νει και με τον σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό τύπο και τους δη­μο­σιο­γρά­φους καθώς και άλ­λους «ανα­λυ­τές» στα κοι­νω­νι­κά μέσα. Δεν τολ­μούν η δεν θέ­λουν.
— Ποια θα ήταν η λύση;
— Μόνο μια επα­νά­στα­ση των μελών απο τα κάτω που θα σά­ρω­νε το παλιό θα μπο­ρού­σε να το αλ­λά­ξει. Αλ­λιώς μένει η εποι­κο­δό­μη­μα όπως ακρι­βώς έχει.»
Δύο συν­δι­κα­λι­στι­κοί φο­ρείς αντι­δρούν ακόμη:
Η Ομο­σπον­δία λι­με­νερ­γα­τών είναι η μόνη Ομο­σπον­δία που είναι εκτός της Γε­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ερ­γα­τών Σου­η­δί­ας και συ­σπει­ρώ­νει το 85% των λι­με­νερ­γα­τών. 
Δια­γρά­φη­κε την 10ε­τια του70 όταν δεν δέ­χτη­κε να συγ­χω­νευ­τεί και επει­δή είχε στην Διοί­κη­ση κομ­μου­νι­στές. Πα­ρό­λο που δεν έχει κα­θα­ρή τα­ξι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά αγω­νί­ζε­ται για κα­λύ­τε­ρες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες, έξω από την συμ­βι­βα­στι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή των Σου­η­δι­κών Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών σω­μα­τί­ων. Αγω­νί­ζε­ται εδώ και ενά­μι­ση χρόνο στο Γκέ­τε­μποργκ της Σου­η­δί­ας ενά­ντια στην προ­σπά­θεια της νέας διοί­κη­σης της Μέρσκ να κόψει ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα. Σύμ­μα­χο της η Μέρσκ έχει την Ομο­σπον­δία Με­τα­φο­ρών που έχει σύμ­βα­ση με την Μέρσκ, το Εμπο­ρι­κό Επι­με­λη­τή­ριο και την Σου­η­δι­κή κυ­βέρ­νη­ση που με­λε­τά νόμο που να δυ­σκο­λεύ­ει τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις εξ αι­τί­ας ακρι­βώς αυτού του αγώνα.
Το Σω­μα­τείο ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Μετρό Στοκ­χόλ­μης 
που δεί­χνει και την συ­μπα­ρά­στα­σή του στην Ομο­σπον­δία λι­με­νερ­γα­τών αλλά και με ψη­φί­σμα­τα και συ­γκε­ντρώ­σεις και πα­ρεμ­βά­σεις είναι παρόν σε όλες τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.
Είναι που έχει Πρό­ε­δρο Έλ­λη­να Κομ­μου­νι­στή!

Πάνος Αλεπλιώτης

Ο ΒΙΟΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ των ΜΠΑΝΤΡΙΩΤΩΝ:«κάρφωναν» στην Γκεστάπο, κι ύστερα «μεσολαβούσαν»



όσους ήξεραν πως είχαν περιουσία 
Ο ένας λεγόταν Λάζαρος Χριστοδήμος (**) και ο άλλος Βασίλειος Ζαρούλιας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο δεύτερος θα γινόταν πεθερός τού ιδρυτή τής Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου.



Ζαρούλια: Κόρη δοσίλογου απατεώνα


από Liberation

Ελένη Ζαρούλια του Βασιλείου, βουλευτής της Χρυσής Αυγής, σύζυγος του Νίκου Μιχαλολιάκου, τον οποίο, όπως έχει πει η ίδια, γνώρισε σε «αγώνες εθνικιστικούς».
Εισοδηματίας, ιδιοκτήτρια ακινήτων, μεταξύ των οποίων είναι και το ξενοδοχείο ημιδιαμονής «Dream» στη Βάθη.

--Ζαρούλιας Βασίλειος, διακεκριμένος κομμουνιστοφάγος εθνικιστής κατά την περίοδο της Κατοχής και αργότερα. Λίγες μέρες μετά την Απελευθέρωση, στις 23 Οκτωβρίου 1944,συνελήφθη ως δωσίλογος, συνεργάτης των SS, αλλά και ως κοινός απατεώνας.

Μία από τις κατηγορίες ήταν και η υπόδειξη στα SS ευκατάστατων Αθηναίων, οι οποίοι συλλαμβάνονταν και απελευθερώνονταν, με παρέμβαση Ελλήνων συνεργατών των κατακτητών, μετά από καταβολή μεγάλου αριθμού χρυσών λιρών.
Πολλά τα λεφτά… Πώς να μην αφήσει σημαντική κληρονομιά στην κόρη του, ο εισοδηματίας Βασίλειος Ζαρούλιας;
tsak-giorgis




Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ο ΕΛΑΣ εξαπέλυσε κυνηγητό κατά των δωσιλόγων, των μαυραγοριτών κλπ. 
Γρήγορα, στο παιχνίδι μπήκαν και οι άγγλοι, επειδή δεν ήθελαν να αφήσουν στους ελασίτες την αποκλειστικότητα της κάθαρσης.
 Μέχρι το τέλος Οκτωβρίου θα συλλαμβάνονταν δεκάδες τέτοια καθάρματα (*). 
Μεταξύ αυτών που συνελήφθησαν στις 23 του μηνός ήσαν και δυο τύποι, οι οποίοι είχαν βρει ένα ωραίο κόλπο για να τα κονομάνε: «κάρφωναν» στην Γκεστάπο όσους ήξεραν πως είχαν περιουσία κι ύστερα «μεσολαβούσαν» για την απελευθέρωσή τους, φυσικά με το αζημίωτο. 
Ο ένας λεγόταν Λάζαρος Χριστοδήμος (**) και ο άλλος Βασίλειος Ζαρούλιας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο δεύτερος θα γινόταν πεθερός τού ιδρυτή τής Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου.



Το βράδυ της 20ης Απριλίου 1967, 
βρίσκεται σε υπηρεσία στο 2ο Γραφείο του ΓΕΣ ένας ταγματάρχης πυροβολικού, στενός φίλος τού Γεωργίου Παπαδοπούλου, ο οποίος φροντίζει να υποστηρίξει με κάθε τρόπο το πραξικόπημα που εκδηλώνεται.

Ο Παπαδόπουλος δεν ξεχνά τον φίλο του και, μετά την επιβολή της χούντας, τον τοποθετεί διευθυντή στο 2ο Γραφείο τού Γ’ Σώματος Στρατού ενώ, παράλληλα, τον διορίζει κυβερνητικό επίτροπο στην Τράπεζα της Ελλάδος. 

Ο ταγματάρχης παίρνει τις προαγωγές του, ώσπου το 1975 αποστρατεύεται με το «κίνημα της πυτζάμας» (μαζί με τον Επιτήδειο, όπως λέγαμε προχτές). 
Μετά από αλλεπάλληλες προσφυγές του, του απονέμεται το 2005 (επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή) ο βαθμός του αντιστρατήγου. Πλήρως αποκατεστημένος πλέον, ο αντιστράτηγος ε.α. Ηλίας Παππάς, κατέβηκε ως υποψήφιος βουλευτής τής Χρυσής Αυγής στα Ιωάννινα κατά τις εκλογές του 2012. Δεν εκλέχτηκε.
Εκλέχτηκε, όμως, ο γυιος του Χρήστος, ως βουλευτής επικρατείας του ίδιου κόμματος.

Σάπισε Τόσο ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, που ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ στον ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΣΜΟ


Πυροτεχνικά πλάνα των Αφρικανών που πωλούνται σε ανοικτούς σκλάβους αγορές στη Λιβύη

Είναι το 2018 και έχουν αναδυθεί φρικιαστικά βίντεο από ανθρώπους της Αφρικής που πωλούνται σε δημοπρασίες σε υπαίθριες αγορές της Λιβύης. Δεκάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστοι Αφρικανοί μετανάστες και πρόσφυγες διακινδυνεύουν τα πάντα για να φτάσουν στην ακτή της Λιβύης και στη συνέχεια κατά μήκος της Μεσογείου στην Ευρώπη - η οποία θεωρείται η πιο επικίνδυνη διαδρομή στη Γη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι μετανάστες που καταλήγουν σε κέντρα κράτησης επιχειρήσεων πωλούνται σαν αγαθά.
Η Λιβύη έχει γίνει μια σύγχρονη αγορά σκλάβων, κρατώντας τους μετανάστες στο έλεος ενός σύνθετου ιστού για την εμπορία ανθρώπων που είναι ανεκτό από τις πολλές πολιτοφυλακές της χώρας, ένα ζήτημα που αγνοείται σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο, δήλωσε σήμερα ο φωτογράφος που κέρδισε το βραβείο Pulitzer. Ο Νάρκισσο Κοντρέρας, ο οποίος μίλησε στους μετανάστες που κρατούσαν ως σκλάβοι κατά τη διάρκεια ενός έργου φωτογραφικής φωτογραφίας στη Λιβύη, δήλωσε ότι η παγκόσμια προσοχή εστιάζεται στη χώρα της Βορείου Αφρικής ως πύλη για τους μετανάστες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη δια θαλάσσης.
Όπως λέει ο Leonard Doyle από τη Διεθνή Οργάνωση Μετανάστευσης για τον υπολογισμό του κόστους:  «Όπως είναι συγκλονιστικό όπως φαίνεται, είναι πράγματι αλήθεια. Ο λόγος για τον οποίο δουλεύει το δουλεμπόριο είναι ότι δεν υπάρχει κανένας κανόνας δικαίου σε μεγάλο μέρος της Λιβύης. Η Λιβύη είναι μια χώρα τόσο μεγάλη όσο η Γαλλία, με πολύ χώρο εκεί. Οι μετανάστες έρχονται εκεί ... βλέπουν την υπόσχεση μιας νέας ζωής όταν πηγαίνουν στην τροφή τους στο Facebook και πιστεύουν ότι κάτι υπέροχο τους περιμένει στην Ευρώπη, επειδή ένας λαθρέμπορος έχει καταχραστεί το σύστημα και έχει πουλήσει αυτά που βρίσκονται.
Ο Doyle εξηγεί ότι όταν φτάνουν οι άνθρωποι στη Λιβύη,  «κατεβαίνουν από το λεωφορείο και γρήγορα μπαίνουν σε ένα είδος μηχανής δολοφονίας, μηχανή εκβιασμού. Αποκλείονται από τα υπάρχοντά τους, καλούνται οι οικογένειές τους. Αναγκάζονται, βασανίζονται, δίνουν χρήματα. Και τότε πωλούνται. Απίστευτο, αλλά πωλούνται σε ανοικτούς δημόσιους διαγωνισμούς: 400 δολάρια για έναν εργαζόμενο, ίσως λίγο περισσότερο για μια γυναίκα που μπορεί να τεθεί στο εμπόριο σεξ. Και αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη τη χώρα. "
Υπογραμμίζει επίσης ότι αυτό το θέμα καταδεικνύει ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στη μετα-Καντάφι Λιβύη. 
Προσθέτει:  "Η σύγχρονη δουλεία είναι διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο και η Λιβύη δεν είναι καθόλου μοναδική. Αυτό συμβαίνει στις ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου καθώς και στις υποανάπτυκτες χώρες. Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα συγκλονιστικό είναι ότι αυτό συμβαίνει αποτελεσματικά στο ύπαιθρο, όπου οι άνθρωποι μπορούν να πάνε σε μια αγροικία, να υποβάλουν προσφορά και να καταλάβουν "έναν άνθρωπο". 
Το βίντεο δείχνει πως η 21χρονη νίκη που έφυγε από την κατάσταση της Νέας Νέας Ζηλανδίας πωλήθηκε σε δημοπρασία σκλάβων. Ο νεαρός μιλά για τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, την έλλειψη φαγητού και την κακομεταχείριση που έπρεπε να υποφέρει στα χέρια των κατακτητών του.
Πηγή: observerink.com