08 Μαρτίου, 2018

Προς Τα ορφανά του Γκέμπελς:


«Τι θα κάνουν οι κομμουνιστές στον πόλεμο; – του Νίκου Μπογιόπουλου


Τις τελευταίες μέρες ένα τάγμα εφόδου από ναζιστόμουτρα, φασιστόμουτρα και ακροδεξιόμουτρα εμφανίζονται σε ιστοσελίδες, φέισμπουκ, τουίτερ και κουρδισμένα στον τόνο του γκεμπελισμού, με τις ίδιες λέξεις και με το ίδιο τζημερογλοιώδες ύφος, αφού πρώτα παραποιήσουν, πλαστογραφήσουν, αποσιωπήσουν ή διαστρεβλώσουν μια σειρά θέσεις του ΚΚΕ, παπαγαλίζουν με αφορμή τις προκλήσεις της Τουρκίας το εξής… ερώτημα:

«Τι θα κάνουν οι κομμουνιστές στον πόλεμο;»…

Παρατήρηση: Όλα αυτά τα ναζιστοειδή που ρωτούν «τι θα κάνουν οι κομμουνιστές στον πόλεμο;» λατρεύουν το ΝΑΤΟ. 
Το ΝΑΤΟ είναι αυτό στο οποίο συμμετέχει και η «σύμμαχος» Τουρκία – και εντός ολίγου και η ΠΓΔΜ. 
Μιλάμε για το ΝΑΤΟ που κάνει πλάτες στην Τουρκία, τηρεί «ίσες αποστάσεις» όταν εμβολίζονται ελληνικά πλοία, παρακολουθεί 45 χρόνια την κατοχή της Κύπρου και στο οποίο η άρχουσα τάξη – που εκτρέφει τα ναζιστοειδή – έχει εμπλέξει την Ελλάδα εδώ και 65 χρόνια.

Επεξήγηση: Παρότι συνιστά ιστορική φάρσα τα ορφανά του Γκέμπελς, του Τσολάκογλου, του Τσιρωνίκου, του ταγματαλήτη Παπαδόγγονα και των χουντικών προδοτών της Κύπρου να θέτουν τέτοια ερωτήματα στην Ελλάδα, και μάλιστα προς τους Ελληνες κομμουνιστές, 
είμαστε στην ευχάριστη θέση να τους απαντήσουμε καθότι η απάντηση είναι και διδακτική για τους νεώτερους και διασκεδαστική για τους παλιότερους.

Απάντηση: Τα ναζιστόμουτρα ας φέρουν τα ματάκια τους στις σχισμές από τις κουκούλες των δοσίλογων προγόνων τους που φοράνε και – με όσα γράμματα ξέρουν – ας διαβάσουν. 
Οι κομμουνιστές, αν γίνει πόλεμος και αφού προηγουμένως θα έχουν κάνει ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον αποτρέψουν, 
θα «υποδεχτούν» τον εισβολέα όπως ακριβώς περιγράφει ο όρκος αριστερά. 
Ο όρκος του αντάρτη του ΕΛΑΣ. 

Κι όσο βέβαιο είναι αυτό – μάρτυς μας η Ιστορία – άλλο τόσο βέβαιο είναι 
σε τι πιστεύουν, σε τι ορκίζονται (δεξιά κοίτα ούγκανε) και τι θα κάνουν οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των ορκισμένων ταγματαλητών του Χίτλερ.



ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

**************************************

Μια ιστοσελίδα της κακιάς ώρας έγραψε μια σαχλαμάρα, για να περνάει η ώρα, όπως λέει και το ανέκδοτο, και την έντυσε με πομπώδη τίτλο, για να δέσει το γλυκό: “Σε περίπτωση πολέμου με άλλη χώρα, το ΚΚΕ έχει δώσει εντολή στα μέλη του να μην πολεμήσουν”. Έβαλε μάλιστα και τη φράση “αν ο Ερντογάν επιτεθεί…” για να ενεργοποιήσει τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του κοινού της και να μαζέψει περισσότερα κλικ.

Όπως κάθε βλακεία σχεδόν, διαδόθηκε αστραπιαία στο διαδίκτυο, όπως η φωτιά στο δάσος. 
Το λιβελογράφημα βασίζεται στις επεξεργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ κι έχει μάλιστα κυκλωμένο με κόκκινο χρώμα το επίμαχο απόσπασμα. 
Ενώ στο τέλος του δημοσιεύματος βλέπει κανείς ως σχετικές αναρτήσεις (με την ετικέτα ΚΚΕ δηλαδή) τρομερές ειδήσεις του στιλ: “ΣΟΚ: Μέλη του ΚΚΕ ξυλοκοπούν ιδιοκτήτη μαγαζιού μπροστά στη κάμερα – Δεν έγιναν προσαγωγές”, 
το ΒΙΝΤΕΟ της ντροπής: Μέλη του ΚΚΕ ξυλοκοπούν, βρίζουν και τραβολογούν το Θ. Τζήμερο εντός της αίθουσας!”,
Μέλη του ΚΚΕ εισέβαλαν στο Υπουργείο Εργασίας και τραυμάτισαν αστυνομικό – καμία σύλληψη” και πάει λέγοντας. 
Αυτά ως προς το γενικό ποιόν και την αμεροληψία της… πηγής, πριν περάσουμε στην ουσία.
Μια πρώτη γενική παρατήρηση είναι τα αντανακλαστικά Ραν-ταν-πλαν του συντάκτη, που δεν του πήρε ούτε πέντε χρόνια να ανακαλύψει τις θέσεις και το πρόγραμμα του ΚΚΕ, καθώς το 19ο Συνέδριο του ΚΚ έγινε τον Απρίλη του 13′.


Αυτό είναι όμως το λιγότερο. 
Το βασικό είναι ότι ο συντάκτης πιθανότατα δε διάβασε καν (ή ερμήνευσε κατά το δοκούν ή και διαστρέβλωσε συνειδητά) το απόσπασμα που κύκλωσε, που λέει τα εξής (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίς. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό – λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο.
Ας το ξαναγράψουμε: οργάνωση και πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, που θα συνδεθεί έμπρακτα με την κατάκτηση της εξουσίας. 
Θα ολοκληρώσουν δηλαδή αυτό που δεν κατάφερε να κάνει το ΕΑΜ, βγάζοντας διδάγματα από την πολύτιμη πείρα του αλλά και από τα λάθη του.
Εκτός από αυτά, βέβαια, πέρα από τις φυσικές προγραμματικές διακηρύξεις, υπάρχει το αδιάψευστο κριτήριο της πράξης και οι ιστορικές αποδείξεις.

Τη δεκαετία του 40′, οι κομμουνιστές οργάνωσαν την πάλη του λαού και πολέμησαν δίνοντας το αίμα τους και τη ζωή τους ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Την ίδια στιγμή, σύσσωμος σχεδόν ο αστικός πολιτικός κόσμος είτε συνεργάστηκε ανοιχτά με τις δυνάμεις κατοχής, είτε επέλεξε τον εύκολο δρόμο της φυγής στο εξωτερικό, κάνοντας “αντίσταση” εκ του ασφαλούς, και περιμένοντας τους… “απελευθερωτές” Άγγλους, για να τους σώσουν από το λαό που πολεμούσε.

Ας θυμηθούμε επίσης το παράδειγμα των ηρωικών Κομμουνάρων του Παρισιού, που ανέλαβαν να υπερασπιστούν την πόλη τους, τη στιγμή που η αστική εξουσία των Βερσαλιών συνθηκολογούσε και συνεργαζόταν απροκάλυπτα με τους Πρώσους εισβολείς, για να λυγίσει την αντίσταση της Κομμούνας. Για το έθνος των καταπιεστών δεν υπάρχει καμιά πατρίδα, παρά μόνο αν εξυπηρετεί την πάρτη τους, τα συμφέροντά τους.

Εν κατακλείδι: το πρόβλημα της συγκεκριμένης κιτρινιάρικης σελίδας και του μαύρου αντιδραστικού μπλοκ που υπηρετεί, δεν είναι αν θα πολεμήσουν οι κομμουνιστές και τι στάση θα κρατήσουν στον πόλεμο. 
Το πρόβλημά τους είναι πως οι κομμουνιστές δε θα σηκώσουν λευκή σημαία στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται και συνεχίζεται, ότι δε θα πολεμήσουν κάτω από ξένες σημαίες, για τα συμφέροντα και τα κέρδη της δικής τους αστικής τάξης.
 Κι αυτό εξηγεί τη φτηνή πολεμική τους και τις ανόητες επικοινωνιακές προβοκάτσιες που προσπαθούν να στήσουν στους κομμουνιστές.

Oι αστικοφυλλάδες της Σουηδίας για την -Nadezjda Krupskaja.


«Δεν είναι σίγουρο ότι παντρεύτηκε από αγάπη τον Λένιν ή επειδή ήθελε να συνεχίσει την πολιτική της καριέρα» γράφουν οι Σουηδικές φυλλάδες! «Δεν της φερόταν καλά» λένε. 
Αυτή όμως εκεί! 
Τον παντρεύτηκε και τον ακολούθησε στην εξορία στην Σιβηρία από το 1896 μέχρι το 1901 να κάνει πολιτική καριέρα στους πάγους.... 
Πήγε μαζί του στην Γερμανία μετά την απελευθέρωση τους. Ήταν δίπλα του γραμματέας της ΚΕ. 

«Άκουγε με προσοχή όταν του διηγήθηκα ότι στην Ελβετία το αστικό σχολείο μεταβάλει σε δούλους τους μαθητές». 
Γύρισε μαζί του το 1905 στην Ρωσία αλλά ξαναέφυγαν μετά την αποτυχία της προσπάθειας γιά επανάσταση. 
Και αφού έγινε η Οκτωβριανή επανάσταση επέμενε πάλι δίπλα του. 
Ασχολήθηκε με την εκπαίδευση μαζί με τον Καλίνιν. Ίδρυσε την Κομσομόλ και τους Πιονιέρους. 
Έμεινε δίπλα του όταν έπαθε τα τρία εγκεφαλικά απο το 22 μέχρι τον θανατό του το 24. 
Το 24 εκλέχθηκε στο ΠΓ. 
Εκλέχθηκε στο ανώτατο Σοβιέτ το 1931. Έγινε υφυπουργός παιδείας απο το '29 μέχρι το θάνατό της το 1939. 
Έδωσε μεγάλη βάση στην ίδρυση της παιδικής βιβλιοθήκης και στο Πολυτεχνικό σχολείο. 
Έγραψε την βιογραφία του Λένιν. 
« Το να χτίσεις σοσιαλισμό δεν σημαίνει μόνο να οικοδομήσουμε τεράστια εργοστάσια και αλευρόμυλους. Αυτό είναι βεβαίως απαραίτητο, αλλά όχι αρκετό για να χτίσεις τον σοσιαλισμό. Οι άνθρωποι πρέπει να μεγαλώσουν στο μυαλό και την καρδιά. Και με βάση αυτή την ατομική αλλαγή στήν ζωή μας διαμορφώνεται ένα νέο είδος ισχυρού συλλογικού σοσιαλισμού, στον οποίο το «Εγώ» και το «εμείς» θα ενωθούν σε ένα αδιάσπαστο σύνολο. Μια τέτοια συλλογική μπορεί να αναπτυχθεί μόνο με βάση τη βαθιά ιδεολογική αλληλεγγύη και μια εξίσου βαθιά συναισθηματική προσέγγιση και αμοιβαίας κατανόηση». Γράμμα στον Μαξίμ Γκόρκι το 1932.