«Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας Πολλοί δεν ξέρουν Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους Η φωνή που διαταγές τους δίνει Είναι του εχθρού τους η φωνή Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός» ΜΠΡΕΧΤ
Άλλο ένα συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί για το λεγόμενο Σκοπιανό. Οι διοργανωτές είναι εθνικιστές και ακροδεξιοί που βρίσκουν ευκαιρία να χύσουν το δηλητήριό τους. Μαζί τους η ΝΔ ,ΚΙΝΑΛ ΑΝΕΛ κτλ. που δεν διστάζουν να ρίχνουν «νερό στο μύλο της ακροδεξιάς» αλλάζοντας στάση για να εξυπηρετήσουν τα προεκλογικά τους συμφέροντα.
Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί «προοδευτική» τη συμφωνία των Πρεσπών που της υπέδειξαν οι ΗΠΑ και η ΕΕ.
Είναι υποκριτικά τα όσα αναφέρει ο Τσίπρας ότι «Πατριωτης δεν είναι όποιος αγαπά μόνο την πατρίδα του αλλά όποιος αγαπά και τις πατρίδες των άλλων» Αλήθεια πώς αγαπάνε την πατρίδα των Παλαιστίνιων κάνοντας κοινά στρατιωτικά γυμνάσια με το Ισραήλ; Πώς αγαπάνε την πατρίδα των Σύριων δίνοντας τις βάσεις για να τους βομβαρδίζουν;
Επικαιροποιώ, λοιπόν, ένα παλαιότερο κείμενό μου για να απευθυνθώ σε όλους όσους ανησυχούν, προβληματίζονται και δεν έχουν σχέση με τους εθνικιστές και τους δήθεν «νατοϊκούς προοδευτικούς».
Ένας παλιός αγωνιστής πριν πολλά χρόνια μου είχε πει:Αγόρι μου, για να οργανώσεις ή να συμμετέχεις σε έναν αγώνα θα πρέπει αυτόματα να απαντάς σε τρία ερωτήματα: Πως; Με ποιους; Και γιατί;
Σε αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω!
ΠΩΣ?Αυτό το ερώτημα στη συγκεκριμένη κινητοποίηση ίσως έχει τη μικρότερη σημασία, αν και πολλές φορές έχει άμεση σχέση με το περιεχόμενο μιας κινητοποίησης. Οι εθνικιστές, οι ακροδεξιοί η ΝΔ, οι ΑΝΕΛ, το ΚΙΝΑΛ κτλ. θα διαδηλώσουν στο Σύνταγμα με αναφορές μόνο στο όνομα. Όσοι θέλουν να αναδείξουν την ουσία της συμφωνίας, τα συμφέροντα που εξυπηρετεί θα πάνε στην Αμερικανική πρεσβεία, στα γραφεία του ΝΑΤΟ.
ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ?Απαντώντας σε αυτό το ερώτημα αρχίζουμε και μπαίνουμε στην ουσία.
Γιατί όταν τέθηκε το ερώτημα με ποιους η ΝΔ , οι ΑΝΕΛ, ο Λεβέντης, οι Δήμαρχοι, οι παπάδες αλλά και άλλα πολιτικά στελέχη από την πλειοψηφία των αστικών κομμάτων δήλωσαν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να είναι μαζί με τους φασίστες, τους παραστρατιωτικούς, με σκοταδιστικές παραθρησκευτικές οργανώσεις κτλ.
Δικαιολογούν τη στάση τους αναφέροντας ότι πάμε γιατί δεν θα χαρίσουμε τον κόσμο που συμμετέχει στους φασίστες.
Ψήφους δεν θέλουν να χαρίσουν, έτσι βλέπουν όσους συμμετέχουν, άλλα έλεγαν πριν δυο χρόνια για το όνομα των Σκοπίων, άλλα έκαναν όταν κυβερνούσαν, πατρίδα τους είναι οι καρέκλες της εξουσίας και τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Κανένα πρόβλημα δεν έχουν να συνεισφέρουν στη διαμόρφωση εθνικιστικών και ρατσιστικών αντιλήψεων αρκεί να κρατήσουν τον λαό στο «μαντρί» τους.
Όλοι αυτοί όταν τους καλείς να συμμετάσχουν σε συγκέντρωση για την ειρήνη ενάντια στους πολέμους που κατά καιρούς κάνει το ΝΑΤΟ λένε όχι γιατί είναι κομματικές, ενώ η ΧΑ είναι πολιτιστικός σύλλογος.
Με ποιους; Αυτούς που καμώνονται τους ανεξάρτητους τους ακομμάτιστους και είναι στελέχη της ΝΔ, των ΑΝΕΛ, της ΧΑ κά.; Των λεγόμενων μακεδονικών σωματείων του εξωτερικού που ήταν υπέρ του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, που τα περισσότερα λειτουργούν στις εκλογές ως πολιτικές οργανώσεις της ΝΔ;
Όταν ακούς για ακομμάτιστους για ανεξάρτητους το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτείς είναι ποιους κομματικούς στόχους εξυπηρετούν όλοι αυτοί.
Με ποιους; Τους εθνικιστές; Πότε οι εθνικιστές- φασίστες υπερασπίστηκαν την πατρίδα;
Στην κατοχή ως συνεργάτες των Γερμανών; Στη χούντα ως βασανιστές; Στην εισβολή στην Κύπρο ως προδότες;
Οι εθνικιστές είτε είναι Σκοπιανοί και παρουσιάζουν χάρτες με τα Σκόπια μέχρι την Θεσσαλονίκη και Μέγα Αλέξανδρους, είτε βρίσκονται στην Τουρκία και θέλουν τα ελληνικά νησιά και την Δυτ. Θράκη. Είναι το ίδιο με τους δικούς μας, αυτούς που θέλουν να πάρουμε την Πόλη, τη Μικρά Ασία και τα μισά βαλκάνια.
Είναι αυτοί που κάνουν πως δεν ξέρουν ή δεν αναγνωρίζουν τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 που προσδιόριζε την γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας και σε ποιες χώρες ανήκει δίνοντας έτσι πάτημα στον Ερντογαν να αμφισβητεί με τη σειρά του τη συνθήκη της Λοζάνης με ό,τι σημαίνει αυτό. Αυτοί είναι οι εθνικιστές «το ένα χέρι νίβει το άλλο…».
Όλους αυτούς τους γεννάει η ίδια μήτρα, εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, είναι τσιράκια των Αμερικάνων, των Ρώσων και όσων θέλουν να ευεργετήσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή.
ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΘΕ ΛΑΪΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΑΖΙ.
«Σαν θα’ρθει η ώρα της πορείας Πολλοί δεν ξέρουν Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους Η φωνή που διαταγές τους δίνει Είναι του εχθρού τους η φωνή Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός» ΜΠΡΕΧΤ
ΓΙΑΤΙ?Το γιατί αφορά το περιεχόμενο ενός αγώνα, τι διεκδικούμε.
Τι διεκδικούν οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου; Να μην υπάρχει το Μακεδονία με καμία μορφή στο όνομα των Σκοπίων.
Όμως η ουσία της συνθήκης των Πρεσπών δεν είναι αυτό, οι 150 χώρες αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» ενώ και εμείς το αναγνωρίζουμε αφού υπάρχει στο ΠΓΔΜ.
Σήμερα το διακύβευμα με ποιο όνομα θα δεχτεί η Ελλάδα να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Αυτό το κρύβουν οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων, κουβέντα δεν λένε η μάλλον λένε να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ άλλα με άλλο όνομα.
Και εγώ απευθύνω την εξής ερώτηση: Τα Σκόπια ακόμα και με το όνομα «Νότια Σουηδία» ενταγμένα στο ΝΑΤΟ και στους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του, προτεκτοράτο των Αμερικάνων στους ανταγωνισμούς τους με τους Ρώσους και τους Τούρκους δεν θα είναι ένας διαρκείς κίνδυνος για την περιοχή;
Αλλά για όλα αυτά κουβέντα δεν γίνεται από τους διοργανωτές.
Όμως εσύ οφείλεις να έχεις βγάλει τα συμπεράσματά σου από τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία, στη Συρία, στη Λιβύη και αλλού.
Είμαι από τους «τυχερούς» που έζησα το κλίμα στο συλλαλητήριο το 1992 στην Θεσσαλονίκη. Εκεί που όποιος είχε άλλη άποψη και προσπαθούσε να την πει δημόσια κινδύνευε με λιντσάρισμα. Κλειστήκαμε στα σπίτια μας γιατί έξω αλώνιζαν οι φασίστες.
Ανήκω στους «Λακεδαιμονίους» όπως τους χαρακτήρισε ο Κύρκος που όχι μόνο δεν συμμετείχε άλλα είχε και άλλη άποψη.
Και τα γραφώ αυτά απευθυνόμενος σε συναγωνιστές που καταθέτουν την απογοήτευσή τους για την ευκολία που ο λαός ακολουθεί «ξένες σημαίες».
Τότε ήταν πραγματικά δύσκολα!!
Τότε το 95% του λαού ακολουθούσε όλους αυτούς, τώρα ένα σημαντικό κομμάτι του λαού είναι υποψιασμένο και δεν τους ακολουθεί.
Γι’ αυτό καλές οι «εικονομαχίες» στο φέισμπουκ, καλή και η πλάκα με τις γραφικές φιγούρες που θα παρελάσουν, άλλα υπάρχει κόσμος που ακόμα και αν συμφωνεί με τα συλλαλητήρια, ακόμα και αν συμμετέχει πρέπει να τον βρούμε να του μιλήσουμε.
Και αυτό πρέπει να γίνει στα σωματεία, στους χώρους δουλείας, στην γειτονιά, στον σύλλογο παντού.
Εκεί πρέπει να εξηγήσουμε το δικό μας ΠΩΣ? ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ? ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ?
Αυτό που θα εξασφαλίσει την ειρήνη μεταξύ των λαών και θα βάλει φρένο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Βουλιάζοντας στις Πρέσπες: γιατί η “λύση” είναι πρόβλημαΜε την επικείμενη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών στην ελληνική βουλή, τα social media πλημμύρισαν και πάλι από λογιών λογιών αυθαίρετες βλακείες. Από την μία εθνικιστές “πατριδέμποροι” βρίσκονται σε παράκρουση εκτοξεύοντας ύβρεις, απειλές και μεγαλοιδεατισμούς. Από την άλλη, μια σειρά ψευδο-διεθνιστών “μοντερνέμποροι” αμολούν ανιστόρητες απιθανότητες και ρεβιζιονισμούς. Ελάχιστοι έχουν την ψυχραιμία να αναλύσουν τόσο τις ιστορικές βάσεις όσο και την ουσία της παρούσης Συμφωνίας και των συνεπειών της στις πραγματικές – και καθόλου ασήμαντες – διαστάσεις της. Ας κάνουμε λοιπόν μια συνοπτική ανάλυση, ελπίζοντας πως όσοι την διαβάσουν θα δουν επιτέλους λίγο πιο καθαρά τα πράγματα.
1. Αυτό που προκύπτει από τις αστικού τύπου επαναστάσεις που δημιούργησαν στα Βαλκάνια κράτη αποσχισμένα από την οθωμανική αυτοκρατορία είναι η έννοια του κράτους - έθνους, όχι η συνειδητοποίηση του έθνους του ιδίου που προϋπήρχε. Η συνύφανση δηλαδή του πολιτισμικού - ιστορικού “egen group” με μια λειτουργική αυτόνομη οντότητα και όχι ο ορισμός του “egen group” του ίδιου. Οι έλληνες π.χ. αναγνώριζαν εαυτούς ως τέτοιους από την αρχαιότητα και ας σφαζόντουσαν μεταξύ τους για τα αντικρουόμενα συμφέροντα των πόλεων-κρατών που ανήκαν μιας και η έννοια μιας ενιαίας κρατικής οντότητας ως μέρος της εθνικής ταυτότητας δεν υπήρχε. Ο πελοποννησιακός πόλεμος δεν εμπεριείχε την “ντροπή” του εμφύλιου, γιατί πολύ απλά η εθνική ταυτότητα δεν είχε καμία σύνδεση με την έννοια του κράτους.
2. Οι σλαβόφωνοι από αιώνες κάτοικοι της Μακεδονίας, ομιλούν ένα συγκεκριμένο ιδίωμα, έχουν μια συγκεκριμένη πολιτιστική κληρονομιά και ορίζουν ένα δικό τους εθνικό “egen group” ξεχωριστό από τους γείτονές τους. Αυτή η ομάδα ανθρώπων ζούσε διάσπαρτα σε αυτόν τον γεωγραφικό χώρο ανάμεσα σε άλλες εθνοτικές ομάδες (έλληνες, τούρκοι, αλβανοί, βούλγαροι, σέρβοι) καθότι σύνορα που να εμποδίζουν την μετακίνηση πληθυσμών εντός του χώρου αυτού είχαν πάψει να υπάρχουν εδώ και πλέον των χιλίων χρόνων. Στο μωσαϊκό αυτό υπήρχε φυσικά ένα σχετικό clustering αλλά παρέμενε, ακριβώς, μωσαϊκό. Ξεκινώντας από τους βαλκανικούς πολέμους και φτάνοντας μέχρι και τον ελληνικό εμφύλιο, η περιοχή υπέστη λιγότερο ή περισσότερο βίαιες ανακατανομές πληθυσμών – μην ξεχνάμε μάλιστα πως για μεγάλο διάστημα αυτή η “ανταλλαγή πληθυσμών” θεωρείτω προοδευτικό μέτρο αφού επέτρεπε μεγαλύτερη ομοιογένεια στα νεοσύστατα αστικά κράτη-έθνη.
3. Το συγκεκριμένο egen group βρέθηκε να δέχεται ισχυρότατες πιέσεις τόσο από την Σερβία όσο και από την Βουλγαρία και την Ελλάδα. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία η ανεύρεση πλήθους ιστορικών ντοκουμέντων υπέρ της χειραφέτησής του. Με την δημιουργία της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας του Τίτο στο τέλος του Β’ΠΠ, αυτή η χειραφέτηση παρέχεται ως “Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Κάπου εκεί ξεκινά και η περιπέτεια της ιστοροκαπηλείας ως μεθόδου ενίσχυσης της ταυτότητας του egen group πάνω σε μύθους και κάλπικα αφηγήματα. Για λόγους διπλωματικούς, στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου και κάτω από τις ισχυρές πιέσεις των δυτικών συμμάχων της, η Ελλάδα δεν σήκωσε το ζήτημα απέναντι στην Γιουγκοσλαβία με αποτέλεσμα την παγίωσή του.
4. Φτάνοντας στην σύγχρονη εποχή, το “ονοματολογικό” είναι μια απύθμενη ηλιθιότητα, ένας τζάμπα καυγάς, αφού αμφισβητεί τον μοναδικό (γεωγραφικό) όρο βάσει του οποίου αυτό το εθνικό egen group μπορεί να προσδιορίσει τον εαυτό του. Από την άλλη, καθόλου τζάμπα δεν είναι η κατάρριψη της ιστοροκαπηλείας που ωστόσο ουδέποτε κατάφερε να αποκτήσει δυναμική στους διεθνείς μελετητές και ιστορικούς ή έστω στην κοινή γνώμη πέραν των στενών συνόρων του κράτους της ΠΓΔΜ. Αντί λοιπόν η ελληνική διπλωματία να επικεντρωθεί σε αυτή την όχι μόνο δίκαιη αλλά και εύκολη μάχη, συνέδεσε τα πάντα με το ονοματολογικό σε ένα εθνικιστικό ντελίριο (“Η μακεδονία είναι μία και ελληνική”) που από την μία ήταν αδύνατο να κερδίσει και από την άλλη ενίσχυε αντανακλαστικά τον απέναντι ιστοροκάπηλο εθνικισμό, δίνοντας πάτημα σε αλυτρωτισμούς που δυναμιτίζουν την όποια διάθεση συνεννόησης – τέτοια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, τέτοιος αυτοπυροβολισμός στο πόδι!
Ερώτημα: Η Συμφωνία των Πρεσπών λύνει αυτόν τον κόμπο, γλιτώνει την ελληνική διπλωματία από την σχεδόν 30ετή αυτοτρικλοποδιά της, γιατί δεν συμφωνείς;Απάντηση: Γιατί για να συμφωνήσεις πρέπει να μην έχεις α) καταλάβει το γεωπολιτικό context μέσα στο οποίο διατυπώθηκε, προωθήθηκε και σχεδόν επιβλήθηκε στους ενδιαφερόμενους β) διαβάσει το ίδιο το κείμενο αναγνωρίζοντας τα σημεία στα οποία, βάσει του (α), δημιουργεί τις “ευκαιρίες” για μελλοντικά προβλήματα αντί για λύσεις.
5. Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι αποτέλεσμα μιας διμερούς διπλωματικής συνεργασίας που κατέληξε σε μια κοινά αποδεκτή λύση. Είναι μια πρόχειρη περίδεση τραυμάτων αμφοτερόπλευρα προκειμένω να αρθούν τάχιστα αντιρρήσεις και αναστολές για την ένταξη της ΠΓΔΜ/Βόρειας Μακεδονίας στο ευρωατλαντικό ασκέρι, την ώρα που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται και η ανάγκη δημιουργίας ενός ενιαίου οικονομικο-πολιτικού τείχους από τις χώρες της Βαλτικής μέχρι το Σουέζ γίνεται επιτακτική για τους σχεδιαστές του.
6. Μετά την κατάρρευση του “ανατολικού μπλοκ” και μια αρχική ευφορία περί του “Τέλους της Ιστορίας” με ζωνιαίες αναφλέξεις και παρεμβάσεις, οι ατλαντικοί αναλυτές γεωστρατηγικής κατέληξαν σε ένα μακρόπνοο σχέδιο εξασφάλισης ενεργειακού και εμπορικού δρόμου από την Ασία στην Ευρώπη υπό την δική τους αποκλειστική επιρροή. Δεν πρόκειται για άλλο από το Project for the New American Century, όπως διατυπώθηκε επισήμως το 1997 και η υλοποίηση του οποίου, παρά τις όποιες καθυστερήσεις και “αναποδιές”, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, ανατινάζοντας χώρες σε ένα φαρδύ τόξο από όπισθεν του Καυκάσου μέχρι τα ανατολικά παράλια της Μεσογείου.
7. Ενόσω υλοποιείται το PNAC, κι ενώ κατά την σύλληψή του αποτελούσε μια χώρα σχεδόν ξοφλημένη με την υπαγωγή στο ΔΝΤ, το ρωσικό αποτύπωμα στην αγορά ενέργειας αυξάνει δραματικά ενώ ανοίγει μια χαλαρή μεν αλλά εν δυνάμει πανίσχυρη συνέργεια στους εμπορικούς δρόμους με την Κίνα. Οι γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί για τους δρόμους της ενέργειας και του εμπορίου οξύνονται. Ο Trump και οι λεονταρισμοί του είναι μόλις η λαϊκίστικη κορυφή σε ένα παγόβουνο που έχει σχηματιστεί αρκετά χρόνια νωρίτερα. Οι ατλαντικοί σχεδιαστές λοιπόν πέραν και παράλληλα του PNAC καθεαυτού θα πρέπει να ανακόψουν τον Σινορωσικό κριό. Μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, ξεκινώντας από τις χώρες της Βαλτικής που “ανακαλύπτουν” έναν ιστορικό αναθεωρητισμό τιμώντας τάγματα των Ες Ες ως ήρωες προστάτες από τον “κόκκινο κατακτητή” και έτσι σηκώνοντας τεράστια πολιτισμικά φράγματα ιστορικού μίσους, περνώντας στο πραξικόπημα της Ουκρανίας και την ανοιχτή σύγκρουση με την Ρωσία – όπου κεντρικό ρόλο έπαιξαν οι διάφοροι σύμβουλοι της αμερικανικής πρεσβείας μέχρι και με φυσική παρουσία στις διαδηλώσεις μοιράζοντας φιλικά πιροσκί – φτάνοντας στα Βαλκάνια και καταλήγοντας στην μεσόγεια παράκτια απόληξη του PNAC στην Μέση Ανατολή.
8. Και πού βρίσκεται ο “πιροσκοφόρος” πρέσβης πλέον; Και πώς συμπεριφέρεται στην καινούρια του χώρα αποστολής; Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Κάρπαθος, Βόλος... omg. Αν δεν άρχισαν να ιδρώνουν λίγο οι παλάμες σας, δεν ξέρω αν πρέπει να σας συγχαρώ για την ψυχραιμία σας ή να σας επιπλήξω για την αμυαλιά! Επιστρέφοντας δε στο κείμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών, αναγνωρίζει κανείς πολλαπλά “λεπτά σημεία” όπου θα μπορούσαν στο κοντινότερο ή απώτερο μέλλον να εγερθούν τριβές, κυρίως σε ότι αφορά μια υποτιθέμενη σλαβομακεδονική μειονότητα εντός των συνόρων μας η οποία ωστόσο το αργότερο μέχρι το τέλος του ελληνικού εμφυλίου έχει ουσιαστικά εκλείψει από τον ελλαδικό χώρο. Δίκαια ή άδικα (άδικα), καλώς ή κακώς (κακώς), στα Βαλκάνια έλαβαν χώρα εκτεταμένες και αμφίδρομες ανταλλαγές πληθυσμών, εθνοκαθάρσεις, μετοικήσεις, πολιτισμικοί εξαναγκασμοί και πλείστα άλλα που “έλυσαν” το μειονοτικό ζήτημα πριν αυτό καν αναγνωριστεί.
9. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την δημιουργία, με αυτές τις ψευδο-αιτιάσεις, σημαντικών προστριβών ανάμεσα σε πολλαπλά βαλκανικά κράτη και την “ειρηνοποιό” παρέμβαση των γεωστρατηγικών εγγυητών – αφεντικών μας. Κάποιοι προσπαθούν να γελοιοποιήσουν την ανησυχία συγκρίνοντας στρατιωτικές δυνάμεις, ξεχνώντας όμως από την εξίσωση τόσο τον καθ’ έξιν πολεμοχαρή μας γείτονα όσο και το big boss που φροντίζει να ενισχύσει a priori την παρουσία του. Ναι, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια βαλκανική “Αποστρατιωτικοποιημένη Ζώνη” χάριν τάχα μου της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών όπου το big boss θα έχει λόγο αυθαίρετο και στις οικονομικές σχέσεις. Ναι, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια DMZ-ΕΟΖ, μια zona franca που σαν τόξο θα διασχίζει την βαλκανική χερσόνησο, εξασφαλίζοντας τόσο γεωπολιτική όσο και οικονομική πλήρη δικαιοδοσία στα γεωστρατηγικά αφεντικά μας – ένα δευτερογενές conveyor belt που θα συνδέει την μεσογειακή απόληξη του PNAC με την καρδιά της Ευρώπης. Όπως λέει μια ξύπνια φίλη μου σαλονικιά, “Θεσσαλονίκη, πρωτεύουσα των Βαλκανίων!”, κλείνοντας με πικρία το μάτι πονηρά.
10. Να γιατί διαφωνώ με την Συμφωνία των Πρεσπών και γιατί όλη αυτή η μπουρδολογία με το ονοματολογικό και τις περικεφαλαίες και τις αηδίες απλά αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα και τον πραγματικό κίνδυνο. Να γιατί συμφωνώ με τους ελάχιστους που αναγνωρίζουν το ζήτημα στις πραγματικές του διαστάσεις παρότι λοιδορούνται συστηματικά και σαφώς οργανωμένα τσουβαλιάζοντας τους με το εθνικιστικό παραλήρημα. Ιστορικά, όποτε προσδεθήκαμε τυφλά και στο 100% με τα “αφεντικά” μας, μεγάλο κακό μας βρήκε.
Θυμηθείτε,Κανένας σκακιστής δεν έκλαψε ποτέ τα πιόνια του!