Τα περί ηγετικής θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, που αναμασά ο κ. Τσίπρας, δείχνουν μικρομεγαλισμό, εναρμόνιση με στοχεύσεις τμημάτων του κεφαλαίου, συνειδητή εξυπηρέτηση των σχεδίων της ιμπεριαλιστικής μηχανής, με τις πλάτες της οποίας «τολμά» ο πρωθυπουργός να θέτει τέτοια πολύ επικίνδυνα ζητήματα.
ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ
Γρανάζι των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια
Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ*
Το ΚΚΕ, με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και την ανάπτυξη της κοινής πάλης των λαών, παρεμβαίνει σταθερά στις εξελίξεις στην περιοχή μας, αποκαλύπτει τον επικίνδυνο χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και στοχεύσεων, των επιδιώξεων της αστικής τάξης που βάζουν τη σφραγίδα τους στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά και πρωτοπόροι εργαζόμενοι, νέοι και νέες, που ανησυχούν γι' αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις καλούνται να καταβάλουν ακόμα μεγαλύτερες προσπάθειες στη μάχη της ουσιαστικής ενημέρωσης και κινητοποίησης του λαού, κόντρα στη βιομηχανία του ψεύδους και της παραπληροφόρησης, στις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ.
Η ενημέρωση του λαού θα φωτίσει την πραγματική κατάσταση και θα δείξει ότι η στρατηγική σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, συνολικά των κομμάτων του κεφαλαίου, αποδεικνύεται μέσα από τη βασική τους γραμμή, την υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, παρά την παραπλανητική επιχειρηματολογία, τους ψευτοκαυγάδες, τις εθνικιστικές και κοσμοπολίτικες κραυγές.
Στόχος είναι να βγάλουν οι λαϊκές δυνάμεις συμπεράσματα και να τα αξιοποιήσουν στους αγώνες τους, να καταγραφεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων του μόχθου η πραγματική διαφορά που κάνει η πολιτική του ΚΚΕ και πόσο σημαντικός παράγοντας είναι η ενίσχυσή του παντού, για να δυναμώσει ο λαϊκός αγώνας σε όλα τα μέτωπα. Να σταλεί το μήνυμα της αντεπίθεσης και να αποκρυσταλλωθεί στη σκέψη ότι η πάλη για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά, με δικαιώματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους συνδέεται άμεσα με την πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που γεννάει το εθνικιστικό μίσος, τους ανταγωνισμούς και τον πόλεμο, τη φτώχεια και τη δυστυχία.
Το «ΝΑΙ» και το «ΟΧΙ» στη Συμφωνία των Πρεσπών όχι μόνο δεν είναι ασφαλές κριτήριο για να κρίνουν οι λαϊκές δυνάμεις τη στάση των πολιτικών κομμάτων, αλλά λειτουργούν ως παγίδες χειραγώγησης αν δεν εξεταστεί η πολιτική τοποθέτηση στο βασικό στόχο της Συμφωνίας, την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ, των υπολειμμάτων των ΑΝΕΛ και του Ποταμιού ή άλλων προθύμων που συνυπολογίζει ο κ. Τσίπρας στο φιάσκο της κεντροαριστερής εξαπάτησης του λαού, εγκρίνει τη συμφωνία που διαμορφώθηκε με παρέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ισχυρών ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων στην περιοχή, διατηρώντας το σπέρμα του αλυτρωτισμού (εθνικότητα, μακεδονικός λαός και γλώσσα) που δεν μπορεί να ξεπεραστεί με ερμηνευτικές υποσημειώσεις που χωράνε διπλές και πολλαπλές αναγνώσεις.
Το «ΟΧΙ» της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ, του Καμμένου, του Λεβέντη και των φασιστών της Χρυσής Αυγής έχει τον ίδιο παρονομαστή με το «ΝΑΙ» του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του για τη στήριξη των επιδιώξεων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των οικονομικών ομίλων στα Βαλκάνια. Το «ΟΧΙ» αυτό εκφράζει την αδιέξοδη λογική της ονοματολογίας ή ακόμα εκφράζει (ή ανέχεται) εθνικιστικές θέσεις που φτάνουν μέχρι του σημείου προβολής του αλυτρωτικού συνθήματος «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική», το οποίο δεν έχει καμία ιστορική βάση και χρησιμοποιείται για τον εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων.
Μόνο το ΚΚΕ με την πάλη του και την καταψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών εκφράζει την αντίθεσή του στο βασικό της στόχο, συνεχίζοντας με συνέπεια το διαχρονικό του αγώνα κατά των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή.Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που αποκάλυψε από τις αρχές της δεκαετίας του '90 τον παραπλανητικό ρόλο της ονοματολογίας, διαχώρισε τη θέση του από τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στα οποία συμμετείχαν τα αστικά κόμματα και οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, του τότε Συνασπισμού, προγόνου του ΣΥΡΙΖΑ, που επιδόθηκε σε αντιΚΚΕ επιθέσεις.Είναι το μόνο κόμμα που μίλησε (από τότε) για σύνθετη ονομασία της ΠΓΔΜ με γεωγραφικό προσδιορισμό, καταδικάζοντας τον αλυτρωτισμό και τον εθνικισμό, αναδεικνύοντας ότι η Μακεδονία είναι μια ευρεία γεωγραφική περιφέρεια η οποία, μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, το 1913, κατανεμήθηκε στην Ελλάδα, στη Βουλγαρία, στην τότε Σερβία και την Αλβανία και κανένα κράτος δεν έχει δικαίωμα στην αποκλειστικότητα.
Τι προηγήθηκε της Συμφωνίας των Πρεσπών;
Με πολλά στοιχεία αποδεικνύεται ότι το 2017-2018 εκδηλώθηκε μπαράζ παρεμβάσεων και εκβιασμών σε όλες τις φάσεις των διαπραγματεύσεων, πριν, κατά τη διάρκεια της υπογραφής της συμφωνίας, το δημοψήφισμα και την επικύρωση από τη Βουλή της ΠΓΔΜ, με τη συμμετοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Ο ισχυρισμός των κυβερνητικών στελεχών ότι δεν υπήρξαν παρεμβάσεις από έξω είναι πέρα για πέρα ψευδής.
O Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, δεν κρύβει τη χαρά του για τη «βρώμικη δουλειά» που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και έχει μιλήσει πολλές φορές για το ρόλο του κ. Τσίπρα και του επιτελείου του. Σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΪ», το Φλεβάρη του 2018, ανέφερε σχετικά: «Ας συζητήσουμε λίγο πιο ανοικτά για τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και των Δυτικών Βαλκανίων (...) Είχαμε τον πρωθυπουργό, κ. Τσίπρα, στην Ουάσιγκτον τον Οκτώβριο (του 2017). Είχαμε μια εξαιρετική συζήτηση με τον αντιπρόεδρο Πενς, που ήταν επικεντρωμένη σ' αυτό ακριβώς το θέμα. Οι θέσεις Ελλάδας και ΗΠΑ συγκλίνουν σημαντικά. Και οι δύο κυβερνήσεις μας πιστεύουν ότι οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων πρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς».
Ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, σε δηλώσεις του στις 15 Φλεβάρη 2018 ξεκαθάρισε: «Επισκέφθηκα πρόσφατα τα Σκόπια και η νέα κυβέρνηση εκεί με τον πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ δήλωσε σαφώς ότι θα ήθελαν να δείξουν κάποια ευελιξία, να προσπαθήσουν να βρουν λύση (...) Πρόσφατα μίλησα με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Τσίπρα (...) Ελπίζω πραγματικά ότι είναι δυνατή η εξεύρεση λύσης (...) και θα επιτρέψει στην ΠΓΔΜ να γίνει μέλος της Συμμαχίας. Συνεπώς τους παροτρύνω να είναι ευέλικτοι και να προσπαθήσουν να βρουν λύση».
Η «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» αποτελεί βασικό στόχο της αποκαλούμενης Στρατηγικής της ΕΕ για τη διεύρυνση στα Δ. Βαλκάνια που εγκρίθηκε στην Κομισιόν στις 6/2/18. Η αρμόδια επίτροπος για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Ασφάλειας, Φ. Μογκερίνι, δήλωσε ότι «τα Βαλκάνια είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα αγορά για την ΕΕ (...) Αρκεί να δει κανείς τα οικονομικά στοιχεία για να αντιληφθεί ότι ως ΕΕ έχουμε τις περισσότερες Αμεσες Ξένες Επενδύσεις στην περιοχή και τι προοπτικές και δυνατότητες θα υπάρξουν για όλους μας, αν ενσωματώσουμε αυτήν την αγορά των 80 εκατ. ατόμων»!
Ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών έθεσε στον γγ του ΝΑΤΟ τη θέση για την ολοκλήρωση των διαδικασιών ένταξης, ενώ μέσα στον Ιούλη επιδόθηκε από τον γγ του ΝΑΤΟ στον πρωθυπουργό Ζάεφ η πρόσκληση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία.
Ο Τραμπ, η Μέρκελ, σύσσωμο το ιμπεριαλιστικό επιτελείο χαρακτηρίζει τη Συμφωνία των Πρεσπών ιστορική ευκαιρία (!) και συγχαίρει τον Τσίπρα και τον Ζάεφ.
Αυτά και άλλα (πολλά) στοιχεία, που έχει δημοσιεύσει ο «Ριζοσπάστης», δείχνουν καθαρά τι κρίθηκε όλη αυτήν την περίοδο και τι μέσα χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθεί ο στόχος της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με «προξενητή» την ελληνική κυβέρνηση.
Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι κυνική, αλλά έχει κοντά ποδάρια, είναι αδιέξοδη. Κάθε προσπάθεια που κάνει να σηκώσει τον αντιδεξιό τόνο στο πλαίσιο του διπολικού παιχνιδιού με τη ΝΔ και να εμφανιστεί ως προοδευτική δύναμη, πέφτει πάνω στη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο και το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, δεν μπορεί να κρύψει τις σχέσεις του με τον Τραμπ, την Μέρκελ, τον γγ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ και άλλους αστέρες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Επιβεβαιώνει διαρκώς το ρόλο του συνηγόρου των εγκλημάτων του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού και της ΕΕ, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων.
Κάθε φορά που επιχειρεί να παρουσιάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών «ως καταλύτη συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων», βλέπει τη φάτσα του στον καθρέφτη των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων, διαπιστώνει ότι οι νέοι συνεταίροι του είναι κραγμένες περιπτώσεις εθνικιστών που στηρίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλες φιγούρες που έχουν πρωταγωνιστήσει στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής που βασάνισε και βασανίζει το λαό μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη βρώμικη δουλειά
Τα περί «ευθύνης και τόλμης» που δήθεν επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξέλιξη των διαπραγματεύσεων ή ότι η συγκυρία έφερε τους «καλούς» (σοσιαλδημοκράτες) Τσίπρα και Ζάεφ στη διακυβέρνηση και διαμόρφωσε θετικές συνθήκες για τη Συμφωνία δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια.
Η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η Συμφωνία των Πρεσπών φαίνεται καθαρά στο άρθρο 2, που προβλέπει την ένταξη - ενσωμάτωση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, καθορίζοντας (ακόμα και) τη διαδικασία, τα καθήκοντα και τις κινήσεις που αναλαμβάνουν να προωθήσουν οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της γειτονικής χώρας στις λυκοσυμμαχίες.
Οι κυβερνητικοί απολογητές αναρωτιούνται «πονηρά»: «Μα γιατί το ΚΚΕ αντιδρά έντονα; Με την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ διαμορφώνονται συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή»!
Το πάθος με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίδεται στο «ξέπλυμα» του αμερικανοΝΑΤΟικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού είναι χαρακτηριστικό στοιχείο ενός οπορτουνιστικού κόμματος που, διά μέσου της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης και της στήριξης τμημάτων της αστικής τάξης, βουτάει στο βάλτο της καπιταλιστικής διαχείρισης και γίνεται συνεχώς πιο αδίστακτος.
Μέρος αυτής της πορείας είναι η ανάληψη του ρόλου του σημαιοφόρου των ευρωατλαντικών σχεδίων, η δημιουργία στρατιωτικών βάσεων σε δεκάδες περιοχές της χώρας, η συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, η μετατροπή της χώρας σε ιμπεριαλιστικό ορμητήριο, γεγονότα που επιβάλλεται να ταρακουνήσουν εργαζόμενους που ακολουθούν ακόμα αυτό το κόμμα, όσους αισθάνονται αριστεροί.
Η ιστορική και σύγχρονη πείρα έχει αποδείξει ότι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν βασανίσει τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Ευθύνονται για την τουρκική κατοχή της Κύπρου και τη διατήρησή της για 45 χρόνια, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του '90, την αλλαγή συνόρων, τους αιματηρούς πολέμους σε Σερβία, Κροατία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Κόσσοβο, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, τους πολέμους σε Ιράκ, Συρία και Λιβύη.
Η ευρωατλαντική διείσδυση έχει προκαλέσει οδυνηρές συνέπειες στους λαούς των Βαλκανίων, τους έχουν μπλέξει σε μεγάλες περιπέτειες. Μεθοδικά, χρόνο το χρόνο, δημιουργείται ένα πολύ επικίνδυνο τόξο στρατιωτικών βάσεων και υποδομών, στο Κόσσοβο, στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία κ.α., σ' έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό με τη Ρωσία, που διατηρεί ακόμα ισχυρές προσβάσεις στην περιοχή, και την Κίνα, που επεκτείνει τα συμφέροντά της μέσω του «Νέου Δρόμου του Μεταξιού».
Σ' αυτό το έδαφος αναζωπυρώνονται οι «διαπραγματεύσεις» και αντιπαραθέσεις για νέες αλλαγές των συνόρων ανάμεσα στη Σερβία και το προτεκτοράτο του Κοσσόβου, το οποίο δημιουργεί το δικό του στρατό, «δένεται» πολύμορφα με την Αλβανία, με την οποία έχει πλέον κοινά σύνορα, ενώ στην Αλβανία, μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009, η αστική τάξη προβάλλει επίμονα το στόχο για τη «Μεγάλη Αλβανία».
Δεν υπάρχει περιθώριο για αυταπάτες. Η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ μαζί με την Ελλάδα το 1952, είναι «σύμμαχοι» για δεκαετίες, αλλά συνεχίζεται και κλιμακώνεται η αμφισβήτηση των συνόρων στο Αιγαίο, είναι καθημερινές οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου, εκδηλώνονται επεισόδια που προειδοποιούν για συγκρούσεις.
Στις εξελίξεις αυτές δεν μετράνε μόνο τα μεγέθη της κάθε χώρας, όπως ισχυρίζονται στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. για την ΠΓΔΜ) για να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό και να ενοχοποιήσουν τη βάσιμη λαϊκή ανησυχία. Μετράνε οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και στρατιωτικές δυνάμεις στα Βαλκάνια, οι παρεμβάσεις της Τουρκίας στην περιοχή, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που είναι μαθημένες σε πολεμικές επιχειρήσεις σε στιγμές όξυνσης της κατάστασης.
Κανείς εργαζόμενος να μην «τσιμπήσει» στο δόλωμα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης που προβάλλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα στην Ελλάδα. Τον ίδιο στόχο βάζουν οι αστικές τάξεις και τα κόμματά τους στις άλλες χώρες, έτσι ετοιμάζεται το «μενού» των ανταγωνισμών και των συγκρούσεων. Τα περί ηγετικής θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, που αναμασά ο κ. Τσίπρας, δείχνουν μικρομεγαλισμό, εναρμόνιση με στοχεύσεις τμημάτων του κεφαλαίου, συνειδητή εξυπηρέτηση των σχεδίων της ιμπεριαλιστικής μηχανής, με τις πλάτες της οποίας «τολμά» ο πρωθυπουργός να θέτει τέτοια πολύ επικίνδυνα ζητήματα.
Κανείς εργαζόμενος να μην υποτιμήσει τα «κομπλιμέντα» του Αμερικανού πρέσβη, Πάιατ, που χαρακτηρίζει την ελληνική κυβέρνηση «γεωπολιτικό μεντεσέ» γιατί αυτά βρωμάνε μπαρούτι και ισοδυναμούν με βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, είναι κίνδυνος - θάνατος για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και την περιοχή.
Οι κίνδυνοι αυτοί φαίνονται καθαρά στην πρόσφατη έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για την Ελλάδα (Αύγουστος 2018) που αναφέρει: «Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την καθιστά έναν από τους βασικούς "παίχτες" στην προσπάθεια των ΗΠΑ και της ΕΕ για τη διαφοροποίηση των πηγών φυσικού αερίου στις βορειοευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες στηρίζονται κυρίως σε ρωσικό φυσικό αέριο» και μιλάει για την «...ανάγκη στήριξης της Ελλάδας, ώστε να διατηρήσει τον ηγετικό της ρόλο στην ενσωμάτωση των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ...»,θέτοντας αυτά που αντιγράφει ο κ. Τσίπρας.
Οι εθνικισμοί δεν έχουν μόνο ιστορική αναφορά, είναι σε δράση, όπλο στα χέρια των αστικών τάξεων, πραγματικός κίνδυνος για τους λαούς. Η ιμπεριαλιστική στρατηγική εκμεταλλεύεται υπαρκτές ή ανύπαρκτες μειονότητες, χρησιμοποιεί την επικίνδυνη θεωρία του λεγόμενου αυτοπροσδιορισμού, που αναπαράγουν το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις του οπορτουνισμού, ανοίγοντας νέες πληγές, ρίχνοντας νερό στο μύλο των σχεδίων αλλαγής των συνόρων, σε αναδιατάξεις που περνούν μέσα από πολεμικές συγκρούσεις.
Σ' αυτές τις συνθήκες ο εφησυχασμός που καλλιεργείται με τη «ρηματική διακοίνωση» και διάφορες αναφορές στα περί «φιλίας των λαών», είναι για ξεκάρφωμα, ένα «μπαλόνι στον άνεμο». Οι εθνικισμοί και αλυτρωτισμοί και από τις δύο πλευρές, μέσα στο γενικότερο περιβάλλον της περιοχής και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, θα αλληλοτροφοδοτούνται και θα αλληλοσυμπληρώνονται. Νέες συμμαχίες και αναδιατάξεις, νέοι συσχετισμοί πολιτικών δυνάμεων θα θέτουν τις δικές τους προτεραιότητες και τα ευχολόγια θα ακυρώνονται στην πράξη. Έτσι λειτουργούν το ιμπεριαλιστικό σύστημα και η κάθε αστική εξουσία. Κινούνται με βάση τα δικά τους συμφέροντα και πάντα κατά των λαών.
Το παράδειγμα του ΚΚΕ είναι φωτεινό
Οι γελοίοι ισχυρισμοί στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ «περί εθνικισμού του ΚΚΕ», οι παρεμβάσεις διαφόρων «παπαγάλων», εμπαθών αντικομμουνιστών που είναι σε αποστολή και μιλούν «πονηρά» περί αλλαγής θέσης του ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ, είναι συνειδητή ψευδολογία, ενταγμένη στο σχεδιασμό στήριξης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η πράξη του Κόμματος όλα αυτά τα χρόνια δίνει απάντηση:
- Μέσα στις δύσκολες συνθήκες της αντεπανάστασης, το ΚΚΕ καταδίκασε την ιμπεριαλιστική επέμβαση για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που στήριξαν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.
- Μίλησε καθαρά για τον αποπροσανατολιστικό ρόλο της ονοματολογίας, στο ζήτημα της ΠΓΔΜ άνοιξε μέτωπο στον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό.
- Αντιπάλεψε τους πολέμους που διεξάχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μέχρι το 1998, σε αντίθεση με τις αστικές δυνάμεις και τον οπορτουνισμό που χαιρέτισαν την αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια.
- Με συνέπεια καταψήφισε στη Βουλή και αντιπάλεψε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ.
- Αντιτάχθηκε στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, των Σλοβενίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Κροατίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, της Αλβανίας και του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ. Συνέχεια αυτής της συνεπούς πορείας είναι η στάση του ΚΚΕ ενάντια στην ένταξη της ΠΓΔΜ στις λυκοσυμμαχίες και στη Συμφωνία των Πρεσπών.
- Με δεκάδες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα καταδικάζει τον αμερικανοΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, συσπειρώνει λαϊκές δυνάμεις στο στόχο της αποδέσμευσης από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Σε κάθε φάση των εξελίξεων το νήμα που διαπερνάει την πολιτική του ΚΚΕ είναι η πίστη στο δίκιο των εργαζομένων και η προσπάθεια να δυναμώσουν η κοινή πάλη των λαών, η φιλία τους, οι σχέσεις αμοιβαίου οφέλους.
Με αυτόν το στόχο το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην ταξική πάλη και συνεργάζεται με τα ΚΚ των βαλκανικών χωρών, συμπεριλαμβανομένου του ΚΚ Μακεδονίας, το οποίο έχει αντιταχθεί στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και απείχε από το δημοψήφισμα.
Με αυτόν το στόχο το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην οργάνωση τακτικών συναντήσεων των ΚΚ στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή για το συντονισμό της πάλης κατά των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και για το κλείσιμο των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων.
Με αυτόν το στόχο έχει αναλάβει αμέτρητες πρωτοβουλίες στο κομμουνιστικό κίνημα, κοπιάζει για το συντονισμό της δράσης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, για την ενίσχυση των διεθνών αντιιμπεριαλιστικών οργανώσεων, με φάρο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού.
*Ο Γιώργος Μαρίνος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
- Το άρθρο αναδημοσιεύεται από το φύλλο του «Ριζοσπάστη», Τετάρτη 23 Γενάρη 2019.