Ντριιιιιιν
— Παρακαλώ;
— Ελα Alexis…
— Ελα Τζέφρι! Σε τι οφείλω την τιμή;
— Κοίτα Alexis, έχει παραγίνει το κακό… Τι θα γίνει μ’ αυτό το ΚΚΕ; Τη μια έξω από την πρεσβεία, την άλλη «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», τώρα ξανά στην Ακρόπολη με πανό πρωινιάτικα και το βράδυ θα τους έχω πάλι να διαδηλώνουν έξω από την πρεσβεία και να μου καίνε τη σημαία… It’s enough! Πρέπει κάτι να κάνεις Alexis. Business is business. Τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε, αλλά φως δεν βλέπω… Κοίτα και εγώ δίνω λόγο παραπάνω. Είδες τι γράφει το State Department στην έκθεση για την πρεσβεία μου στην Ελλάδα. Πώς να στο εξηγήσω… Είμαι κι εγώ «ανοιχτός». Πρέπει κάτι να κάνεις!
— Μα τι άλλο να κάνω; Βάζω τον Καρτερό, τον Βίτσα, τον Δραγασάκη να τους λένε εθνικιστές. Βάζω τα τρολς στο διαδίκτυο να γράφουν βρωμιές σε βάρος τους. Βάζω τους δικούς μας στις εφημερίδες να κάνουν το ίδιο. Από την ΕΡΤ τους έχω «κόψει»… Πάω να τους στριμώξω στα «προοδευτικά μέτωπα» και δεν στριμώχνονται. Τι άλλο να κάνω ο κακομοίρης;
— Δεν ξέρω Alexis… Κάτι πρέπει να γίνει. Να αναλάβεις κι ο ίδιος να πεις δυο κουβέντες. Ξέρεις εσύ. Ψεματάκια, λάσπη, διαστρέβλωση, ταύτιση με τους εθνικιστές… Απόψε στη Βουλή. Είναι ευκαιρία…
— Τζέφρι, μου βάζεις δύσκολα. Θα με ξεφτιλίσουν… Να βάλω καλύτερα τον Φλαμπουράρη να τους τα πει;
— Οχι Alexis, εσύ. Σφίξε τα δόντια και προχώρα. Θα τα καταφέρεις. Σου ‘χουμε εμπιστοσύνη. Ξέρεις εσύ…