Ενημέρωση διαδικτυακής κοινότητας
Αγαπημένοι μου φίλοι
Η κάλπη επιτέλους γέννησε σήμερα και ανέδειξε τους 20 πρώτους εκλεκτούς Δημαρχιακούς συμβούλους, με το συνδυασμό του Κώστα Πελετίδη και της Λαϊκής συσπείρωσης.
Όπως ήδη σας είπα πρόσφατα, τα περιθώρια του ισχύοντος εκλογικού νόμου στέρησαν σε πολλούς άξιους συνυποψηφίους την ευκαιρία να εισέλθουν στο Νέο Δημοτικό συμβούλιο.
Σε ό,τι τώρα με αφορά είμαι ευτυχισμένος και απολύτως δικαιωμένος στους στόχους που έβαλα εξαρχής. Και δεν αναφέρομαι βέβαια στους σταυρούς.
Το θέμα είναι πρώτα και κύρια πως οι συμπολίτες μου με εμπιστεύτηκαν με το διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των 802 ψήφων!!!! Και με βάση τον προηγούμενο εκλογικό νόμο θα μπορούσα και εγώ, μαζί με άλλους συνοδοιπόρους, να είχαμε εκλεγεί.
Νιώθω όμως πως ξεχώρισα πανηγυρικά στη ψυχή 802 Πατρινών, που με περιέβαλλαν με την πιο τιμητική αγάπη τους.
Και το ταξίδι αρχίζει τώρα, για να δικαιωθούν τα όνειρα πρωτίστως όλων αυτών των συμπολιτών, που είναι και δικό μου χρέος να πάψουν επιτέλους να επιβιώνουν σαν Αόρατοι μέσα σε μία πόλη, πους τους αποκλείει απάνθρωπα! Υπόσχεση που θα εκπληρωθεί, αφού αυτό ορίζει η Δονκιχωτική μας πίστη!
Όπως ήδη σας είπα πρόσφατα, τα περιθώρια του ισχύοντος εκλογικού νόμου στέρησαν σε πολλούς άξιους συνυποψηφίους την ευκαιρία να εισέλθουν στο Νέο Δημοτικό συμβούλιο.
Σε ό,τι τώρα με αφορά είμαι ευτυχισμένος και απολύτως δικαιωμένος στους στόχους που έβαλα εξαρχής. Και δεν αναφέρομαι βέβαια στους σταυρούς.
Το θέμα είναι πρώτα και κύρια πως οι συμπολίτες μου με εμπιστεύτηκαν με το διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό των 802 ψήφων!!!! Και με βάση τον προηγούμενο εκλογικό νόμο θα μπορούσα και εγώ, μαζί με άλλους συνοδοιπόρους, να είχαμε εκλεγεί.
Νιώθω όμως πως ξεχώρισα πανηγυρικά στη ψυχή 802 Πατρινών, που με περιέβαλλαν με την πιο τιμητική αγάπη τους.
Και το ταξίδι αρχίζει τώρα, για να δικαιωθούν τα όνειρα πρωτίστως όλων αυτών των συμπολιτών, που είναι και δικό μου χρέος να πάψουν επιτέλους να επιβιώνουν σαν Αόρατοι μέσα σε μία πόλη, πους τους αποκλείει απάνθρωπα! Υπόσχεση που θα εκπληρωθεί, αφού αυτό ορίζει η Δονκιχωτική μας πίστη!
Πάντως, από όλους αυτούς τους ανθρώπους που με συνέθλιψαν στην αγκαλιά τους, νιώθω την ανάγκη να κρατήσω τις ιερές μορφές τριών συμπολιτών.
Του νέου Ζ, που και αυτός είναι συμπολίτης με βαριά αναπηρία και χθες αξίωσε να έρθει στο σπίτι του δικαστικός αντιπρόσωπος, για να ψηφίσει τον Κώστα Πελετίδη.
Το φίλο Νίκο, που γνώρισα χθες για πρώτη φορά, είναι κωφός, και βγάλαμε και μία αυτοφωτογραφία. Η πλέον πολύτιμη selfie, που έβγαλα έως τώρα. Αρκεί και μόνο να σας πω πως όλη την ώρα που κουβεντιάζαμε, πραγματικά με κοίταζε στο στόμα - όπως συνηθίζουμε να λέμε - με ευλάβεια και ανυπέρβλητη συγκίνηση.
Και μαζί με αυτούς, ξεχωρίζω και κρατώ και την ιερότερη παρακαταθήκη αυτού του τίμιου αγώνα: μία γριά, κοντούλα, με τσεμπέρι - εικόνα μίας οριστικά χαμένης Ελλάδας - που ήρθε μόνη της, για να μου πει πως με ψήφισε, παρά το γεγονός πως την αγνοούσα και απλά την συνάντησα χθες για πρώτη φορά. Τα λόγια της - οφείλω να το φωνάξω σε γη και ουρανό - ήταν το ιερότερο αντίδωρο ετούτου του σύντομου πρώτου ταξιδιού. Και το επιμύθιον όλων...
Του νέου Ζ, που και αυτός είναι συμπολίτης με βαριά αναπηρία και χθες αξίωσε να έρθει στο σπίτι του δικαστικός αντιπρόσωπος, για να ψηφίσει τον Κώστα Πελετίδη.
Το φίλο Νίκο, που γνώρισα χθες για πρώτη φορά, είναι κωφός, και βγάλαμε και μία αυτοφωτογραφία. Η πλέον πολύτιμη selfie, που έβγαλα έως τώρα. Αρκεί και μόνο να σας πω πως όλη την ώρα που κουβεντιάζαμε, πραγματικά με κοίταζε στο στόμα - όπως συνηθίζουμε να λέμε - με ευλάβεια και ανυπέρβλητη συγκίνηση.
Και μαζί με αυτούς, ξεχωρίζω και κρατώ και την ιερότερη παρακαταθήκη αυτού του τίμιου αγώνα: μία γριά, κοντούλα, με τσεμπέρι - εικόνα μίας οριστικά χαμένης Ελλάδας - που ήρθε μόνη της, για να μου πει πως με ψήφισε, παρά το γεγονός πως την αγνοούσα και απλά την συνάντησα χθες για πρώτη φορά. Τα λόγια της - οφείλω να το φωνάξω σε γη και ουρανό - ήταν το ιερότερο αντίδωρο ετούτου του σύντομου πρώτου ταξιδιού. Και το επιμύθιον όλων...
Ό,τι έπραξα και όσα κατόρθωσα, τα οφείλω μονάχα στη μάνα μου, που είναι και το αγαπημένο μου κορίτσι.Τα χρωστώ όμως και στην ιερή μνήμη του μεγάλου απόντα, του πατέρα μου. Αυτού που όρισε με τη σιωπηλή του παρουσία, κάθε μου βήμα, σε τούτη την προσπάθεια.
Όσον, τέλος, αφορά τον Κώστα Πελετίδη, προσωπικά, τότε πραγματικά θα χρειαζόμουν ένα μυθιστόρημα, για να περιγράψω την εκτίμηση και την αγάπη προς το πρόσωπό του, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Η συνεργασία μου μαζί του υπήρξε μία αναντικατάστατη πολιτική μαθητεία, που με έκανε να αναστοχαστώ πολλά.
Σας αγαπώ όλους και είστε η αναντικατάστατη βενζίνη μου!
Θα βρεθούμε ξανά, όταν όλα θα έχουν αλλάξει.
