ΣΥΡΙΖΑ – Ο ηγετικός του πυρήνας ποτέ δεν ήταν αριστερά
09-06-2019
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, παλιότερα του Συνασπισμού, βρισκόταν πάντα στον προθάλαμο της κεφαλαιοκρατίας, δίνοντας σε αυτό χρήσιμες υπηρεσίες.
Κατιούσα
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανάχωμα στην ταξική πάλη και στη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων από τότε που ήταν 3% και σαν οπορτουνιστικό μόρφωμα, μαζί με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες στο μαζικό λαϊκό κίνημα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ, καλούσαν τον λαό να υποστείλουν τους αγώνες και τις διεκδικήσεις και να υιοθετήσουν τους «κοινωνικούς» διαλόγους της απάτης σα μέσο επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων.
Κήρυκας της ταξικής συνεργασίας, πρωτοστάτησε για λογαριασμό του συστήματος και του κεφαλαίου στο να αποδώσει χαρακτηρισμούς όπως παρωχημένοι, οπισθοδρόμηση, συντήρηση, στους αγώνες του εργαζόμενου λαού με ταξικά χαρακτηριστικά.
Στα κομπρεμί του στα συνδικαλιστικά όργανα μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ πολέμησε με όρους αντικομουνισμού το μέτωπο των ταξικών δυνάμεων που συγκροτήθηκε στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.
Αυτός έβαλε πλάτη για να υιοθετήσουν οι εργαζόμενοι μέσα σο κίνημα ως «προοδευτικές» τις μεταρρυθμίσεις πουαπορρύθμιζαν το σταθερό χρόνο εργασίας μέσω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
Υπέρμαχος της μερικής απασχόλησης και των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, μέσα από τα λεγόμενα «Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης», υποστήριξε αυτά τα «μοντέλα», που σήμερα γενικεύονται και αξιοποιούνται από το κεφάλαιο και την μεγαλοεργοδοσία, για να ρίξουν και άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, παλιότερα του Συνασπισμού, βρισκόταν πάντα στον προθάλαμο της κεφαλαιοκρατίας, δίνοντας σε αυτό χρήσιμες υπηρεσίες.
Στόχος η αποδιοργάνωση του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος και η μετατροπή του σε «εταίρο» με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, για να διαπραγματεύονται πώς αμαχητί και με ποιον τρόπο θα χάνουν δικαιώματα και κατακτήσεις οι εργαζόμενοι, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Αυτή την στρατηγική ποτέ δεν σταμάτησε να υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ από όποιο μετερίζι και αν ήταν.
Το 2010 αναβαθμίστηκε ο ρόλος του, και, αφού αξιοποιήθηκε για την χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας από τις συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και από τις πολιτικές των «μνημονίων», με μια απαραίτητη στάση στις πλατείες των «αγανακτισμένων», το σύστημα επέλεξε αυτόν να διαχειριστεί την πολιτική διεξόδου από την κρίση προς όφελος των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και μονοπωλίων, αφού κρίθηκε και η ικανότητα του να εγκλωβίσει στους κόλπους του, μαχόμενες εργατικές – λαϊκές δυνάμεις που τους πούλησε φρούδες ελπίδες και τις απογοήτευσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την σειρά του έφερε το τρίτο και πιο επαχθές «μνημόνιο», που ψήφισε μαζί με την Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ, τους ΑΝΕΛ, το κόμμα Λεβέντη και το Ποτάμι.
Τα μέτρα του τρίτου «μνημονίου» που κούμπωσε μαζί με τα άλλα 2 «μνημόνια» φτωχοποίησαν παραπέρα τον ελληνικό λαό και είναι ο λόγος που τιμώρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό δε σημαίνει ότι οποιαδήποτε ενδεχόμενη εναλλαγή στην εξουσία από την Ν.Δ θα σημάνει καμιά αλλαγή.
Θα συνεχίσει το έργο του ΣΥΡΙΖΑ, αφού υπηρετούν το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο που απορρέει από τα «μνημόνια» και τα νέα αντιλαϊκά – αντιδραστικά μέτρα που αξιώνει η Ε.Ε για τις ανάγκες του κεφαλαίου σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Ο λαός δεν έχει ανάγκη από διαχειριστές της πολιτικής της φτώχειας του, που αναδιανέμει από τους λιγότερους φτωχούς στους περισσότερους φτωχούς.
Για αυτή την πολιτική καμώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα ξεδιάντροπα «απειλεί» τον λαό, ότι άμα δεν είναι αυτός στον θώκο της αστικής διακυβέρνησης να ξεχάσουν και αυτά, για να διαφοροποιηθεί δήθεν από την Ν.Δ.
Η πολιτική διαχείριση της φτώχειας και η αναδιανομή ψίχουλων, την ώρα που λεηλατήθηκε η τσέπη του λαϊκού νοικοκυριού, για να θωρακιστούν τα κέρδη των λίγων, δεν πρέπει να την υπερασπιστεί κανένας που αισθάνεται αριστερός, ριζοσπάστης, αγωνιστής.
Αυτή την πολιτική που εντέχνως την διαχωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις στο όνομα ξεπερασμένων αποπροσανατολιστικών διλημμάτων που διαπνέονται από την λογική, φως – σκοτάδι, μαύρο – άσπρο, συντήρηση – πρόοδος, δεξιός – αριστερός.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ υπηρετούν την ίδια στρατηγική, το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο.
Φάρος τους όλοι οι «μνημονιακοί» νομοί, οι νέοι που θα έρθουν στην λεγόμενη «μεταμνημονιακή» εποχή, οι κατασχέσεις λαϊκών σπιτιών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, η εμπορευματοποίηση της υγείας, παιδείας, πρόνοιας.
Σε αύτη την κατεύθυνση και οι δυο πίνουν νερό και δεν υπάρχει χαραμάδα για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής, γιατί η στρατηγική αυτή κατεύθυνση υπηρετεί την ανάκαμψη των καπιταλιστικών κερδών.
Το κύριο την επόμενη των εκλογών είναι να υπάρχει δυνατός λαός.
Αυτό δεν θα επιτευχτεί με υποστήριξη του νέου διπολικού συστήματος της αστικής εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ) ίδιου με του παλιού δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ).
Ο λαός να προσπεράσει τα νέα δόκανα που θέλουν να τον εγκλωβίσουν στην λογική του μικρότεροι κακού που είναι η απαρχή του μεγαλυτέρου.
Να κάνει το βήμα και να ψηφίσει στις 7 Ιουλίου τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, για να έχει έναν ουσιαστικό συμπαραστάτη στα δύσκολα που έρχονται, για να οργανωθούν αγώνες και να ακυρώσει μέτρα, να διεκδικήσει με βάση τις ανάγκες του, να σταθεί όρθιος με αξιοπρέπεια και να οργανώσει την αντεπίθεση, για την μεγάλη πολιτική – κοινωνική ανατροπή.
Μπορούμε να ψηλώσουμε το ΚΚΕ να τους χαλάσουμε τα σχέδια, να παλέψουμε για την ζωή που μας αξίζει, που βρίσκεται έξω από τα όρια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Σαββίδης Παναγιώτης
 |
| https://www.facebook.com/konstantinos.Mpourxas |
Ο γνωστός μας κ. Βαρουφάκης...
Eurokinissi
|
Η προβολή που πήρε το κόμμα του κ. Βαρουφάκη ΜΕΡΑ25 λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, αλλά ιδιαίτερα μετά, με δεδομένη την παρ' ολίγο εκλογή ευρωβουλευτή, συνοδεύεται με χαρακτηρισμούς «αντισυστημική δύναμη», «αλέκιαστη αριστερά», νέα εναλλακτική δύναμη κ.λπ.
Με αφορμή, λοιπόν, όλη αυτήν την παραφιλολογία και τον εξωραϊσμό που επιχειρείται προφανώς με σκοπό τη στήριξή του ως υποδοχέα δυσαρεστημένων ψήφων από τον ΣΥΡΙΖΑ, ξαναθυμίζουμε τις υπηρεσίες του κ. Βαρουφάκη, ο οποίος δεν μας είναι κάνας άγνωστος αλλά πολύ γνωστός ως υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την περίοδο Γενάρης - Αύγουστος 2015.
«Νονός»...
Ο κ. Βαρουφάκης ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την περίοδο Γενάρης - Αύγουστος του 2015 είναι πρώτα απ' όλα γνωστός για τα βαφτίσια του. Επί ημερών του, η τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) έγινε «θεσμοί», τα μνημόνια μετονομάστηκαν σε «συμφωνία» και η επέκταση των μνημονίων «παράταση της δανειακής σύμβασης» κ.ά. Εβαλε, δηλαδή, πλάτη ώστε σιγά - σιγά να καταλαγιάσει η λαϊκή αντίθεση στα μνημόνια, που βεβαίως παρέμενε σε θολό πλαίσιο. Είναι χαρακτηριστικές οι εξής τοποθετήσεις του:
Σε συνέντευξή του στο «Βήμα», ο Γ. Βαρουφάκης σημείωνε: «Εδώ υπάρχει ένα, αν θέλετε, σημειολογικό ζήτημα. Δηλαδή, από τη μια μεριά κατανοώ ότι οι εταίροι μας δεν μπορούν εύκολα να δεχτούν το ότι εμείς "θα σκίσουμε το μνημόνιο". Οτι θα κάνουμε μια συμβολική κίνηση που θα θεωρηθεί εχθρική. Και είναι κάτι το οποίο εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω, έτσι κι αλλιώς. Πολύ εύκολα μπορούμε να βρούμε μια τέτοια φράση που να καλύπτει και τη δική τους πλευρά και τη δική μας». Συμβολικό, λοιπόν, το σκίσιμο του μνημονίου και όχι πραγματικό.
Ταυτόχρονα, εισήγαγε τις έννοιες περί «λιτού βίου» και της «ήπιας λιτότητας», προκειμένου να στρογγυλέψει το γεγονός ότι, για ακόμα μια φορά, αντί να έρθει το τέλος των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, όπως υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση, ο λαός καλούνταν να υπομένει νέες θυσίες σε δικαιώματα, να συνεχίζει να ζει μέσα στο αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο των προηγούμενων χρόνων. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, την έννοια της «ήπιας λιτότητας» τη δανείστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ του 2004.
Γι' αυτόν το λόγο, μάλλον, η αστική τάξη της χώρας πρέπει να του οφείλει αρκετά για τον ρόλο που έπαιξε, μαζί βέβαια με όλη την υπόλοιπη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στον ευνουχισμό των όποιων ριζοσπαστικών διαθέσεων του λαού.
Η «ρεαλιστική σύγκρουση»....
Αν και στο παρόν άρθρο δεν πρόκειται να ασχοληθούμε αναλυτικά με το πρόγραμμα του κόμματος του κ. Βαρουφάκη, εντούτοις έχει σημασία να ασχοληθούμε με το βασικό σύνθημά του περί «ρεαλιστικής σύγκρουσης». Δεν είναι τίποτα περισσότερο απ' αυτό που έκαναν ο κ. Βαρουφάκης και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τον Γενάρη μέχρι τον Αύγουστο του 2015.
Επί ημερών του ξεκίνησε μια μακροχρόνια αντιλαϊκή διαπραγμάτευση που προετοίμασε βήμα το βήμα και οδήγησε τελικά στο «μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ» τον Αύγουστο του 2015...
Θυμίζουμε ότι τον Φλεβάρη του 2015 στο Βερολίνο δήλωνε σε σχέση με το ισχύον τότε μνημόνιο: «Δεν είναι ότι θα πετάξουμε το τρέχον πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Θα έλεγα ότι το 60% - 70% των μέτρων θα τα θέλαμε και εμείς, το πρόβλημα είναι ότι του λείπει πολύ μεγάλος αριθμός πολύ σημαντικών μεταρρυθμίσεων». Μάλιστα, προστρέχει στον ΟΟΣΑ και στη γνωστή εργαλειοθήκη του, πραγματοποιεί συναντήσεις με τους εκπροσώπους του ιμπεριαλιστικού θεσμού, προκειμένου να ...συμπληρώσει το υπόλοιπο 30% των αναδιαρθρώσεων με νέα αντιλαϊκά μέτρα.
Σημαντικός σταθμός αυτής της διαπραγμάτευσης είναι η συμφωνία στις 20 Φλεβάρη, που στην πραγματικότητα σημαίνει την κατοχύρωση των μέτρων όλων των προηγούμενων μνημονίων και το άνοιγμα του δρόμου για το επόμενο, το 3ο...
Είναι καθαρό σε όλη του την επιχειρηματολογία, σε όλα τα Eurogroup, στα οποία έδινε τα γνωστά γλυκανάλατα σόου, ότι κριτήριο της διαπραγμάτευσής του δεν ήταν βεβαίως η αποκατάσταση δικαιωμάτων και απωλειών του λαού, αλλά η εξασφάλιση της στήριξης της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, χαλαρώνοντας ορισμένα μέτρα που δημιουργούσαν δυσκολίες.
Σε αυτό το πλαίσιο της προετοιμαζόμενης «σκληρής τελικής διαπραγμάτευσης» με ΕΕ και ΔΝΤ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προχωρά σε μια σειρά από μέτρα, όπως τη δέσμευση των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων και της Τοπικής Διοίκησης, που έχουν βεβαίως ραγδαίες επιπτώσεις στη λειτουργία αυτών των οργανισμών που βέβαια πληρώνει ο λαός... Με δικό του πρωταγωνιστικό ρόλο προετοιμάζονται μέτρα για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας, δηλαδή για το ενδεχόμενο ο λαός να πληρώσει με άλλον τρόπο, με άλλη μορφή, ξανά τα σπασμένα για λογαριασμό του κεφαλαίου και της διαπραγμάτευσής τους με την ΕΕ.
«Αλέκιαστη αριστερά»;
Ο Γ. Βαρουφάκης εμφανίστηκε να διαφωνεί με την απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την υπογραφή συμφωνίας τον Ιούλη του 2015, θεωρώντας ότι η κυβέρνηση πρόδωσε την εντολή του δημοψηφίσματος. Ετσι προβάλλει το προφίλ του συνεπούς, που δεν τα δίπλωσε, δεν έκανε πίσω...
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι η πρόταση της κυβέρνησης που κατέθεσε ο Βαρουφάκης και η πρόταση των ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ που έβαλε η κυβέρνηση στο δημοψήφισμα διέφεραν ελάχιστα. Ουσιαστικά, το δίλημμα ήταν ο λαός να διαλέξει μνημόνιο...
Για να δούμε όμως τι έλεγε όταν, εκπροσωπώντας την κυβέρνηση, είχε παραστεί στο Eurogroup στις 22 Ιούνη 2015, όπου επιχειρηματολογούσε για την ανάγκη να γίνει δημοψήφισμα και διεκδικούσε παράταση του προγράμματος χρηματοδότησης για μερικές βδομάδες μέχρι να γίνει το δημοψήφισμα.
Ουσιαστικά, ο Γ. Βαρουφάκης περιέγραφε ότι η κυβέρνηση στήνει στις πλάτες του λαού μια απάτη, με σκοπό να περάσει τελικά η συμφωνία της με την τρόικα. Επικαλούνταν τη δυσκολία να περάσει η πρόταση της τρόικας από το Κοινοβούλιο, ενώ παραδεχόταν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα και των δικών τους προτάσεων. Ελεγε χαρακτηριστικά: «Αυτό που κάνει αδύνατο να περάσει το πακέτο των θεσμών από το Κοινοβούλιο είναι η έλλειψη απάντησης στο ερώτημα: Αυτά τα επώδυνα μέτρα τουλάχιστον θα μας δώσουν μια περίοδο ηρεμίας κατά την οποία θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε στις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις και μέτρα;».
Ουσιαστικά, ζήτησε πίστωση χρόνου για να περάσει η κυβέρνηση στα πιο μαλακά, στα πιο ύπουλα, τα αντιλαϊκά μέτρα.
Εδινε μάλιστα εγγυήσεις για την προσήλωση της κυβέρνησης στην υλοποίηση της αντιλαϊκής συμφωνίας: «Κάποιοι ανησυχούν ότι μια ψήφος στο "ναι" θα είναι μια ψήφος μη εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή μας (μιας και θα προτείνουμε ψήφο στο "όχι"), και σε αυτήν την περίπτωση δεν θα μπορούμε να υποσχεθούμε στο Eurogroup ότι θα είμαστε σε θέση να υπογράψουμε και να εφαρμόσουμε μια συμφωνία με τους θεσμούς. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Είμαστε αφοσιωμένοι δημοκράτες. Εάν ο λαός μας δώσει καθαρή εντολή για να υπογράψουμε τις προτάσεις των θεσμών, θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να το πράξουμε, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει μια ανασχηματισμένη κυβέρνηση».
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση ήλπιζε σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αλλά δεν της βγήκε... Αυτό φαίνεται και από το παρακάτω απόσπασμα: «Συνάδελφοι, η άρνησή σας για επέκταση του προγράμματος για μερικές βδομάδες ώστε να δώσουμε στον ελληνικό λαό τη δυνατότητα να μελετήσει ήσυχα και με ηρεμία την πρόταση των δανειστών, ιδιαίτερα από τη στιγμή που υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τις δεχθεί (σε αντίθεση με τη δική μας πρόταση) θα πλήξει μόνιμα την αξιοπιστία του Eurogroup ως ενός οργάνου δημοκρατικών αποφάσεων το οποίο αποτελείται από κράτη - μέλη που μοιράζονται όχι μόνο ένα κοινό νόμισμα, αλλά και κοινές αξίες».
Είναι καθαρό, λοιπόν, ότι ο κ. Βαρουφάκης υπηρέτησε πιστά το σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για εξαπάτηση του λαού το καλοκαίρι του 2015 και του εξαναγκασμού του να δεχτεί μια από τις εκδοχές της αντιλαϊκής συμφωνίας. Το γιατί στη συνέχεια αποφάσισε να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι δικό του θέμα, πάντως όχι αποτέλεσμα πολιτικής συνέπειας.
Ολη η ιστορία φανερώνει ότι κάθε άλλο παρά φρέσκια και αντισυστημική δύναμη μπορούν να χαρακτηριστούν ο κ. Βαρουφάκης και το κόμμα του...