Με τυμπανοκρουσίες, που είχαν και άρωμα εκλογών, αλλά και πολλούς «υψηλούς προσκεκλημένους», με πρώτο και καλύτερο τον Αμερικανό πρέσβη Πάιατ, υπογράφηκαν την περασμένη Πέμπτη οι συμβάσεις για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες περιοχές «Δυτικά Κρήτης» και «Νοτιοδυτικά Κρήτης».
Πρόκειται για θαλάσσιες περιοχές έκτασης 20.058,4 τετρ. χλμ. και 19.868,37 τετρ. χλμ. αντίστοιχα, οι οποίες προκηρύχθηκαν το 2017, ύστερα από ενδιαφέρον που εκδήλωσαν οι ίδιες οι εταιρείες. Στην ανάδοχο κοινοπραξία μετέχουν η γαλλική «Total» (40%), η αμερικανική «ExxonMobil» (40%) και τα Ελληνικά Πετρέλαια (20%).
Η τελετή υπογραφής των συμβάσεων έδωσε βήμα στην κυβέρνηση να ξεδιπλώσει προεκλογικά όλο το «αναπτυξιακό» της όραμα για λογαριασμό του κεφαλαίου, μέσα από την ανάδειξη της χώρας σε ενεργειακό κόμβο,που θα την καταστήσει πόλο έλξης μεγάλων ξένων επενδύσεων. Σ' αυτόν το στόχο συμπράττει βέβαια και η ΝΔ, η οποία παραλαμβάνει στρωμένο το έδαφος και σ' αυτόν τον τομέα, για να πάει ένα βήμα πιο πέρα, ως η επόμενη κυβέρνηση.
Οπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στην εκδήλωση, η υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης σηματοδοτεί «μια άλλη αναπτυξιακή οικονομική προοπτική στην Ελλάδα (...) για τις επόμενες γενιές, για τη δυνατότητα η χώρα μας να είναι μια χώρα ισχυρή και ο λαός μας να ζει σε ευημερία».
Τι θα κερδίσει ο λαός από τις ενεργειακές μπίζνες;
Απολύτως τίποτα.
Το αντίθετο μάλιστα. Με δεδομένο ότι αυτά τα κοιτάσματα δεν είναι ανεξάντλητα, θα στερηθεί τη δυνατότητα να αξιοποιηθούν για την ευημερία του, για πάμφθηνη Ενέργεια, σημαντικοί φυσικοί και ενεργειακοί πόροι, υπό άλλες βέβαια συνθήκες, με την εξουσία στα χέρια του και με την παραγωγή, τον φυσικό πλούτο κοινωνική ιδιοκτησία και με κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία.
Μήπως άραγε θα αντιμετωπιστεί η ενεργειακή φτώχεια ή το γεγονός ότι η λαϊκή οικογένεια πληρώνει πανάκριβα την Ενέργεια; Σε καμία περίπτωση.
Ας σκεφτούμε το εξής: Τα ΕΛΠΕ, στα οποία το κράτος διατηρεί ακόμα το πλειοψηφικό πακέτο, είναι η πιο κερδοφόρα εταιρεία στην Ελλάδα, με ισχυρή παρουσία στα Βαλκάνια και με συμπράξεις διεθνούς εμβέλειας, όπως δείχνει και η συμμετοχή της στην κοινοπραξία με την «Total» και την «ExxonMobil».
Ποιο είναι το όφελος για το λαό απ' όλο αυτό; Το βρίσκει κανείς όταν βάζει πετρέλαιο θέρμανσης; Το βρίσκει όταν βάζει καύσιμα στο αυτοκίνητό του; Το βρίσκει μήπως στις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων; Δεν το βρίσκει πουθενά....
Οι μόνοι ωφελημένοι από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης θα είναι οι πολυεθνικοί όμιλοι και βέβαια και τα ΕΛΠΕ, που αναλαμβάνουν την έρευνα, την εξόρυξη και την εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων.
Στα δεδομένα της δικής τους κερδοφορίας προσαρμόζονται άλλωστε και οι απαράδεκτα ευνοϊκοί όροι των συμβάσεων παραχώρησης, στους οποίους περιλαμβάνονται αστεία ποσά για τη δέσμευση μεγάλου μέρους της ελληνικής επικράτειας, με τεράστια γεωπολιτική και οικονομική σημασία.
Μήπως έτσι εξασφαλίζονται η ασφάλεια και η ειρήνη στην περιοχή;
Ούτε για αστείο!
Τα σχέδια εκμετάλλευσης των ελληνικών υδρογονανθράκων είναι μέρος ενός μεγαλεπήβολου «project», με στόχο τη λεγόμενη «ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία», που περιλαμβάνει εναλλακτικές πηγές τροφοδότησης των κρατών - μελών της ΕΕ, ανταγωνιστικά προς το ρωσικό φυσικό αέριο.
Το σχέδιο αυτό υποστηρίζουν θερμά οι ΗΠΑ, όπως έδειξε και το νομοσχέδιο Μενέντεζ που ψηφίστηκε πρόσφατα στην αμερικανική Γερουσία για την ενεργότερη εμπλοκή των αμερικανικών μονοπωλίων στο διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αυτό σηματοδοτεί άλλωστε και η παρουσία της «ExxonMobil» στην κυπριακή ΑΟΖ και τώρα στα νερά της Κρήτης.
Για όλα αυτά, ήταν αποκαλυπτικά τα όσα είπε στην ίδια εκδήλωση ο Αμερικανός πρέσβης, συνδέοντας τα δύο θαλάσσια οικόπεδα που δόθηκαν προς εκμετάλλευση με τις πρόσφατες ανακαλύψεις μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου στις θαλάσσιες περιοχές της Αιγύπτου, του Ισραήλ και της Κύπρου, καθώς βέβαια και με τον συνολικό αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με άξονα την Ενέργεια.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν να βάζεις το κεφάλι σου στον ντορβά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδίων και να νιώθεις «ασφαλής» και «σταθερός»;
Η ενεργότερη συμμετοχή της Ελλάδας στο ενεργειακό «παιχνίδι» που εξελίσσεται στην περιοχή πάει πακέτο με τη βαθύτερη εμπλοκή σε σχέδια και ανταγωνισμούς που καθιστούν τη χώρα μαγνήτη κινδύνων για το λαό.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι στις πιο πρόσφατες συνόδους του, το ΝΑΤΟ ανέδειξε σε Νο 1 στόχο τη διατήρηση της «ενεργειακής ασφάλειας» στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, την προστασία δηλαδή και με στρατιωτικά μέσα των υποδομών και γενικότερα των επενδύσεων που κάνουν «δυτικά» μονοπώλια, από τις απειλές των ανταγωνιστών τους, κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας.
Το ζωντανό παράδειγμα της Κύπρου
Το ζωντανό παράδειγμα της Κύπρου, που κι αυτή απολαμβάνει τη ...στήριξη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα ενεργειακά της σχέδια, είναι αποκαλυπτικό. Η ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, οι συμπράξεις με άλλα κράτη της περιοχής για την εξόρυξη και την εκμετάλλευσή τους, η στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ για τη δημιουργία εναλλακτικού ενεργειακού κέντρου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ούτε την τουρκική επιθετικότητα απέτρεψαν, ούτε οδήγησαν σε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού.
Αντίθετα, η Κύπρος στρατιωτικοποιείται ολοένα και περισσότερο (ΗΠΑ και Γαλλία διεκδικούν βάσεις στο νησί, πέραν των βρετανικών), το ΝΑΤΟ ισχυροποιεί την παρουσία του στην περιοχή και διεκδικεί ρόλο εγγυητή του συστήματος ασφαλείας, σε ενδεχόμενη διευθέτηση του Κυπριακού με ένα από τα διχοτομικά σενάρια που αναθερμαίνονται, η Ρωσία δείχνει τα δόντια της και ο κυπριακός λαός δεν έχει δει κανένα όφελος για τον ίδιοαπό τη μέχρι τώρα αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας.
Κατ' αναλογία, η Τουρκία δεν έχασε χρόνο για να εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά της στην παραχώρηση των θαλάσσιων ελληνικών οικοπέδων, έχοντας ήδη μετατοπίσει τις αμφισβητήσεις και τις διεκδικήσεις της ακόμα πιο δυτικά, στον 28ο Μεσημβρινό, αμφισβητώντας παράλληλα το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας να ορίζει ΑΟΖ που θα συνορεύει με αυτήν της Αιγύπτου, χωρίς τη δική της εμπλοκή.
Στο μέλλον ...Κόλπος του Μεξικού;
Μια τελευταία παράμετρος είναι αυτή των κινδύνων για το φυσικό περιβάλλον και την οικονομία της Κρήτης, συνολικά της Ελλάδας, σε περίπτωση κάποιου ατυχήματος. Δεν είναι τυχαία η προσπάθεια της κυβέρνησης να διασκεδάσει τις ανησυχίες, διαφημίζοντας τους «αυστηρούς περιβαλλοντικούς όρους» που συνοδεύουν τις συμβάσεις παραχώρησης.
Κανείς ωστόσο δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής, όταν γνωρίζει ότι τέτοιες εγκαταστάσεις και υποδομές μπορεί να αποτελέσουν ακόμα και στρατιωτικούς στόχους σε περίπτωση κλιμάκωσης της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης στην περιοχή.
Οπως δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς ένα σοβαρό ατύχημα, απ' αυτά που έχουμε δει και στο παρελθόν, στον Κόλπο του Μεξικού και αλλού, με μεγάλες και ανεπανόρθωτες συνέπειες για το περιβάλλον, για την αλιεία, για την οικονομία γενικότερα.
Πολύ περισσότερο που στον καπιταλισμό τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, ακόμα και της ζωής των εργαζομένων, θεωρούνται κόστος, αυξάνοντας τους κινδύνους να συμβεί κάποιο «ατύχημα».
Κριτήριο ψήφου οι εξελίξεις
Ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά ότι στον καπιταλισμό οι δρόμοι του πετρελαίου είναι χαραγμένοι με αίμα. Αυτό που παρουσιάζεται ως «ευλογία» για τα μονοπώλια και τα κέρδη τους είναι «κατάρα» για τους λαούς, όπως έδειξαν πλείστα όσα παραδείγματα στη σύγχρονη ιστορία της Λιβύης, του Ιράκ, της Συρίας, χωρών της Αφρικής και πάει λέγοντας.
Γι' αυτό χρειάζεται να αποτελέσει κριτήριο ψήφου η προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων να κοροϊδέψουν το λαό ότι «ένα νέο κεφάλαιο» ανοίγεται προς όφελός του με την παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας στα πολυεθνικά μονοπώλια, την ώρα που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη δίνη επικίνδυνων ανταγωνισμών με απρόβλεπτη εξέλιξη.
Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές δεν στέλνει μόνο μήνυμα υπεράσπισης του φυσικού πλούτου της χώρας από τα «σαγόνια» των μονοπωλίων,αλλά αποτελεί εγγύηση ότι από την επόμενη κιόλας μέρα θα δυναμώσει η πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εμπλοκή, ενάντια στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, όπου τα ζητήματα της Ενέργειας παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Ενα πιο ισχυρό ΚΚΕ θα δώσει με καλύτερες προϋποθέσεις τη μάχη για τα λαϊκά συμφέροντα, ενάντια στην πολιτική που καταδικάζει το λαό στην ενεργειακή φτώχεια, φωτίζοντας την προοπτική της εργατικής εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του ορυκτού πλούτου, της αξιοποίησής του για ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων.