ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ
Αντεπίθεση η απάντηση στην αντιλαϊκή κλιμάκωση της κυβέρνησης ΝΔ
«
Δεν ήρθαμε να γκρεμίσουμε, αλλά να χτίσουμε πάνω σ' αυτά που παραλαμβάνουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ...». Η παραπάνω ατάκα ήταν ίσως η πολυφορεμένη από τους νέους υπουργούς της ΝΔ τη βδομάδα που μας πέρασε, δείχνοντας όχι απλά ότι η σημερινή κυβέρνηση θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, αλλά την αποφασιστικότητά της να κλιμακώσει την αντιλαϊκή πολιτική και μάλιστα με στρωμένο το έδαφος από τους προκατόχους της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπουργοί της ΝΔ, παραλαμβάνοντας τα χαρτοφυλάκια από τους συναδέλφους τους του ΣΥΡΙΖΑ, θύμιζαν την «εποικοδομητική αντιπολίτευση» που ασκούσαν τα προηγούμενα χρόνια και τη συμφωνία τους στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.
Κι έτσι δικαιούνταν να ζητούν «συναίνεση» και στήριξη, όπως άλλωστε και οι ίδιοι έπραξαν σε κάθε μέτρο που είχε να κάνει με διευκόλυνση στο κεφάλαιο: Από τα «κόκκινα» δάνεια και τη δρομολόγηση της κατάργησης της όποιας προστασίας των λαϊκών νοικοκυριών μέχρι την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλου του μνημονιακού νομοθετικού οπλοστασίου για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Από την περιστολή του απεργιακού δικαιώματος μέχρι την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ. Ομως, εκεί που η συναίνεση και η δέσμευση της ΝΔ ότι θα βαδίσει στα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν ακόμα πιο σαφείς, ήταν στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, με την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Προφανώς δεν υπάρχουν καλύτερα διαπιστευτήρια της νέας κυβέρνησης προς το μεγάλο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ότι είναι αποφασισμένη να στηριχτεί στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι αμφίβολο αν υπήρξε άλλη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια, που να αισθανόταν ακόμα και προκαταβολικά τόσο δικαιωμένη για την πολιτική που θα ακολουθήσει, όσο η σημερινή της ΝΔ.
Προχωρούν ακάθεκτοι σε στρωμένο έδαφος
Το παράδειγμα της φορολογικής πολιτικής είναι χαρακτηριστικό τού τι σημαίνει ότι η ΝΔ προχωράει ακάθεκτη, αξιοποιώντας ως παρακαταθήκη όσα της παραδίδει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μείωσαν τη φορολογία στις μετοχές στο 10% και τώρα η ΝΔ λέει ότι θα το πάει στο 5%. Μαζί ψήφισαν τη μείωση στη φορολογία των επιχειρήσεων σταδιακά από το 29% στο 25% και τώρα η ΝΔ «δεσμεύεται» ότι θα τη μειώσει περαιτέρω, στο 20%.
Δεύτερο παράδειγμα είναι αυτό της ΔΕΗ, με τη ΝΔ να ετοιμάζεται να περάσει στην «επόμενη πίστα» την ιδιωτικοποίηση, αξιοποιώντας προπαγανδιστικά τις «δυσκολίες» της επιχείρησης και δηλώνοντας ότι θα «πάει γερά», πάντα στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης της Ενέργειας.
Ποια είναι η παρακαταθήκη που θα αξιοποιήσει η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ; Το ξεπούλημα των λιγνιτικών κέντρων, η μέχρι σήμερα πορεία ιδιωτικοποίησης, η μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και το σχέδιο «είσπραξης» οφειλών από τα λαϊκά νοικοκυριά, που περιλαμβάνει αποκοπές σύνδεσης, εμπλοκή funds στα χρέη, εισπρακτικές εταιρείες, μαζική αποστολή εξώδικων και κάθε άλλο εκβιαστικό μέσο.
Κοντά στα παραπάνω είναι και η παράδοση του ενεργειακού πλούτου στα μονοπώλια, που είναι ένας ακόμα μοχλός βαθιάς εμπλοκής της χώρας στις επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Τρίτο παράδειγμα είναι αυτό των εργασιακών. Τι δίνει τη δυνατότητα στον γνωστό και μη εξαιρετέο Βρούτση να εμφανίζεται ως φιλεργατικός και διώκτης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας; Μα η διατήρηση και επέκταση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου.
Ως παράβαση της εργατικής νομοθεσίας και εργοδοτική αυθαιρεσία θεωρούνται μόνο πολύ ακραία φαινόμενα, τα οποία καλείται το ελλιπές στελεχωμένο ΣΕΠΕ να ελέγχει και να παίρνει μέτρα. Η ένταση της εκμετάλλευσης μέσω ελαστικών σχέσεων, οι πρακτικές που ενισχύονται από τα παραθυράκια και τις δυνατότητες που δίνει το αντεργατικό πλαίσιο, μένουν άθικτα, στο απυρόβλητο.
Αντίθετα, οι εργοδότες που θα τηρούν τη νομοθεσία θα παίρνουν και μπόνους μεγαλύτερης απαλλαγής από εισφορές κ.λπ. Μήπως όμως αυτά δεν ήταν και η λογική που επικρατούσε όλα τα 4 χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως όσα είπε ο Βρούτσης θα μπορούσε κάλλιστα να τα λέει η Αχτσιόγλου;
Τέταρτο παράδειγμα, η ΝΔ δεσμεύεται να ακολουθήσει την πεπατημένη της στήριξης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή.
Η ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών, την οποία η ΝΔ δηλώνει ότι θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας, συμβάλλοντας συνολικά στην πιστή εφαρμογή της από τα εμπλεκόμενα μέρη, είναι ένα ακόμα παράδειγμα του σπριντ που κάνει η νέα κυβέρνηση μετά την παραλαβή της σκυτάλης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, αυτή η στάση της ΝΔ, ξεπερνώντας χωρίς πολλές φιοριτούρες τις επικές αντιπαραθέσεις της με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο, είναι ενδεικτική της κοινής προτεραιότητας όλων των κομμάτων του κεφαλαίου στην προώθηση των απαραίτητων σχεδιασμών για την αναβάθμιση της αστικής τάξης στην περιοχή, μέσω και της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων. Και προφανώς το ίδιο ισχύει για τα υπόλοιπα μέτωπα, όπως Κυπριακό και Αιγαίο, γι' αυτό και ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας δήλωσε ότι «η εξωτερική πολιτική δεν προσφέρεται για κομματικές αντιπαραθέσεις».
Δεν χάνουμε χρόνο, οργανώνουμε την αντεπίθεση
Παραδείγματα όπως τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ο λαός θα έχει απέναντί του «μονομπλόκ» τα κόμματα που τον έφεραν έως εδώ, να κλιμακώνουν την επίθεση σε όλα τα επίπεδα.
Ταυτόχρονα, δείχνουν και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η επίθεση. Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα, «η επόμενη μέρα πρέπει να βρει και νέες δυνάμεις στο δρόμο της αντεπίθεσης, στο δρόμο της ταξικής πολιτικής και μαζικής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της προώθησης της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής Κοινωνικής Συμμαχίας και της προσέλκυσης στο κίνημα των γυναικών και της νεολαίας».
Κι αν η ΝΔ έχει παρακαταθήκη την κληρονομιά που της αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός έχει παρακαταθήκη τη δύναμη του ΚΚΕ, μέσα και έξω από τη Βουλή, τη σταθερότητα της μοναδικής πολιτικής δύναμης που υπερασπίζεται τις ανάγκες του, που προβάλλει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που δίνει όση δύναμη διαθέτει στην οργάνωση της πάλης.
Και αντεπίθεση σημαίνει καταρχήν καμιά αναμονή, καμιά «περίοδος χάριτος» σε μια κυβέρνηση και μια κάλπικη αστική αντιπολίτευση που θα τη σπρώχνει να υλοποιεί ακόμα πιο επιθετικά την αντεργατική πολιτική της.
Σημαίνει ότι η «επόμενη μέρα», που είναι ήδη εδώ, πρέπει να βρει περισσότερους στους δρόμους, στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα, σε κάθε μορφή οργάνωσης και διεκδίκησης.
Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και τις σχολές, στις πόλεις και τα χωριά, να δυναμώσει από τα κάτω η αντιπαράθεση με την εργοδοσία, τα μονοπώλια, την κυβέρνηση, την ΕΕ. Σημαίνει να μετρήσει πιο στέρεα και αποφασιστικά βήματα η Κοινωνική Συμμαχία που σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο.
Οι αγωνιστικές διεργασίες που δεν γνώρισαν ανάπαυλα ούτε στην προεκλογική περίοδο, όπως στη ΣΙΔΕΝΟΡ, στη «Mellon», πιο πρόσφατα στο εργοστάσιο Βλάχου και αλλού, είναι ελπιδοφόρα σκιρτήματα, που δείχνουν ότι εργοδοσία και κυβερνήσεις δεν έχουν στο χέρι τούς εργαζόμενους. Δείχνουν ότι η εργατική τάξη μπορεί να οργανωθεί καλύτερα, να διαψεύσει όσους τη θέλουν υποταγμένη και να περάσει στην αντεπίθεση, να αλλάξει τους συσχετισμούς.
Αντεπίθεση σημαίνει να δυναμώσουν η επαγρύπνηση, η πάλη ενάντια στη ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική εμπλοκή, ο αγώνας ενάντια στις βάσεις του θανάτου, στο ρόλο της Ελλάδας ως ορμητηρίου των ΗΠΑ, σε μια περίοδο που οι αντιπαραθέσεις στην περιοχή μετρούν νέα επεισόδια και η τουρκική προκλητικότητα εντείνεται.
Μέσα στην πάλη, στη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης και ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή θα επιβεβαιώνεται ότι η ψήφος στο ΚΚΕ ήταν ψήφος εμπιστοσύνης στο δίκιο των εργαζομένων, στη δύναμη του κινήματος για να ανατρέψει τη σημερινή βαρβαρότητα.
Το προσκλητήριο του ΚΚΕ θα φτάσει μαχητικά και πλατιά μέσα στο λαό για τις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά μας.