ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ -ΦΩΤΟΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

«Πίσω από αυτές τις πύλες ξεκινούσε μια κόλαση, την οποία ο φυσιολογικός ανθρώπινος νους δεν μπορεί να διανοηθεί και τα λόγια δεν μπορούν να την περιγράψουν»

Χανς Χοφμάιερ, Προεδρεύων Δικαστής

Σαν σήμερα 27/01/1945

Οι στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού (60η Στρατιά του 1ου Ουκρανικού Μετώπου) απελευθερώνουν τους 7.000 περίπου εναπομείναντες κρατούμενους του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς

ΜΑΡΤΥΣ 6: Μας έλεγαν: Βλέπετε τον καπνό εκεί πέρα πίσω απ τα παραπήγματα; Αυτός ο καπνός είναι οι γυναίκες και τα παιδιά σας. Μα και για σας που μπήκατε στο στρατόπεδο, δεν υπάρχει τώρα παρά μια έξοδος. Μέσα από τον καπνό των φουγάρων… Ανάμεσα στους πεθαμένους ήταν ένα κοριτσόπουλο. Το τράβηξα έξω και το ρώτησα: ποια είσαι εσύ; Πόσον καιρό είσαι εδώ; Δεν ξέρω μου είπε. Γιατί είσαι με τους πεθαμένους; το ρώτησα. Τότε μου αποκρίθηκε: Με τους ζωντανούς δεν μπορώ να είμαι. Το βράδυ είχε πεθάνει.

ΜΑΡΤΥΣ 1: Εγώ έπρεπε να φροντίζω να είναι οι σιδηροδρομικές αρτηρίες εντάξει. Να ρυθμίζεται η άφιξη και η αναχώρηση (των κρατουμένων) σύμφωνα με το δρομολόγιο… Εγώ εκτελούσα μόνο οδηγίες.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Κατηγορούμενε Μούλκα, υπασπιστή του διοικητή, είδατε την αγχόνη;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ 1: Όχι. Η δουλειά μου ήταν διοικητική. Εγώ κυκλοφορούσα μονάχα στα γραφεία. Κανείς από αυτούς δεν είδε ούτε άκουσε τίποτα. Ήταν απλώς και μόνον νομοταγείς πολίτες που έκαναν τη δουλειά τους. Κάποιοι πάλι κέρδισαν πολλά!

ΚΑΤΗΓΟΡΟΣ: Τι σκόπευαν να κάνουν αυτούς τους ανθρώπους;

ΜΑΡΤΥΣ 1: Τους προόριζαν για τα τάγματα εργασίας. Εκεί ήταν οι εγκαταστάσεις των εργοστασίων Κρουπς και Ζίμενς.

ΜΑΡΤΥΣ 2: Με μια σφραγίδα όλο βελόνες τρύπαγαν το δέρμα. Εχυναν σινική μελάνη. Τυπωνόταν το χάραγμα. Ανεξίτηλοι αριθμοί. Μετά μας κούρεψαν, όλα τα μαλλιά. Μας έβαλαν κάτω από το κρύο ντους. Τέλος, μας πέταξαν κάτι ριγωτές φόρμες να ντυθούμε. Με φωνές πήγαμε τροχάδην στα μπλοκ.

ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ: Πώς ήταν τα μπλοκ.

ΜΑΡΤΥΣ 4: Ενα ξύλινο κτίσμα χωρίς παράθυρα, κάπου σαράντα μέτρα μήκος. Μπροστά και πίσω είχε πόρτες. Λίγα φώτα καρφωμένα στη λοξή στέγη. Δεξιά κι αριστερά τριπλά ξυλοκρέβατα τοποθετημένα πάνω σε σκαλωσιές. Το κάτω κρεβάτι ακούμπαγε στη γη. Μας έβαζαν να σκάβουμε λάκκους. Βουλιάζαμε ως τη μέση στο νερό. Οι φρουροί κοιτούσαν. Ηταν όλοι νέα παιδιά. Τότε μια γυναίκα φώναξε στον επικεφαλής της φρουράς. Κύριε λοχαγέ, δεν μπορώ να συνεχίσω. Είμαι έγκυος. Αυτοί γέλασαν τρανταχτά κι ο ένας τους την κράτησε με το φτυάρι κάτω απ' το νερό. Ωσπου πνίγηκε.
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε μάρτυς, μήπως έτσι ομολογείτε, ότι υπήρχε κάποια κατανόηση ανάμεσα στη διοίκηση και στον ευνοούμενο κρατούμενο;

ΜΑΡΤΥΣ 1: Κάθε άλλο. Όταν εμείς μιλάμε σήμερα για αυτές τις εμπειρίες μας σε ανθρώπους που δεν έζησαν σε στρατόπεδο μένει πάντα κάτι το ακατανόητο. «Ηθική του στρατοπέδου» λέτε. 

Σ' αυτό ευθύνεται ότι δεν αναλογίζεστε πως είσαστε οι ίδιοι άνθρωποι σαν κι αυτούς που ήταν και κρατούμενοι και φύλακες. 

Θα πρέπει ν' απαλλαγείτε απ' αυτήν την υπεροπτική στάση και τότε ο κόσμος του στρατοπέδου θα πάψει να σας είναι ακατανόητος. 

Ολοι γνωρίζουμε την κοινωνία απ' όπου βγήκε το καθεστώς που εγκαθίδρυσε τέτοια στρατόπεδα. Η πολιτική παράταξη που κυριαρχούσε τότε μας ήταν και μας είναι και τώρα γνώριμη αλλά και οι μέθοδοί της που μας οδήγησαν να υποταχθούμε όλοι ακόμη κι όταν έδειξε το πιο απάνθρωπο πρόσωπό της, όπου ο εκμεταλλευτής ασκεί την κυριαρχία του σε βαθμό ανατριχιαστικό που δεν ξαναείδαμε μέχρι σήμερα, κι ο εκμεταλλευόμενος δεν έχει άλλο δρόμο από την ένοχη ανοχή για να μην αναγκαστεί να παραδώσει αλεσμένα ακόμα και τα ίδια του τα κόκαλα.

                        Η ΑΝΑΚΡΙΣΗ Πέτερ Βάις 

                                                     (Ολόκληρο Εδώ)

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός»
                                            Μπέρτολτ Μπρεχτ

Διαβάστε και δείτε τις φωτογραφίες του  Manos Doukas απο την είσοδο μέχρι τους φούρνους:

27/1/1945 – 27/5/2019 ... ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ – ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ.

Ήταν 27/1/1945 όταν ο Κόκκινος Στρατός, στα πλαίσια της εκστρατείας για την απελευθέρωση της Πολωνίας (επιχείρηση Όντερ – Βιστούλα), έμπαινε στο κολαστήριο του Άουσβιτς, απελευθέρωσε τους μελλοθάνατους και αποκάλυψε σε όλο τον κόσμο τη φρίκη του φασισμού. 

Αυτή ήταν η μέρα της αποκάλυψης μιας τραγικής κι απίστευτης αλήθειας για το μέγεθος της ανθρώπινης αγριότητας : της προγραμματισμένης, μαζικής και με απάνθρωπες μεθόδους εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων από τη βάρβαρη φασιστική μηχανή.

Περίπου 7.000 ετοιμοθάνατοι κρατούμενοι διασώθηκαν από τα σοβιετικά στρατεύματα, όταν άνοιξαν τις πύλες του Άουσβιτς , που στάθηκε το μεγαλύτερο συγκρότημα εξόντωσης ανθρώπων, Εβραίων, κομμουνιστών και αντιστασιακών από την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση, την Ελλάδα, τη Γαλλία και πολλές άλλες χώρες. 

Το στρατόπεδο του Άουσβιτς , αποτελούνταν από 3 στρατόπεδα συγκέντρωσης : Άουσβιτς Ι, Άουσβιτς ΙΙ - Μπιρκενάου και Άουσβιτς ΙΙΙ – Μόνοβιτς και ήταν στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας για το εργοστάσιο της «BUNA - WERKE IG FARBEN».

Εδώ εξοντώθηκαν, με φρικτό τρόπο, πάνω από 3.000.000 κρατούμενοι. Τα 2,5 εκατομμύρια εξοντώθηκαν με αέρια και 500 χιλιάδες πέθαναν από πείνα και διάφορες ασθένειες. 

Η 27η Ιανουαρίου, τιμάται ως Διεθνής Μέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Κάποτε βρέθηκα κι εγώ εκεί (Χριστούγεννα 1989) κι επισκέφτηκα το στρατόπεδο. Διατηρείται στην κατάσταση που το άφησαν οι Γερμανοί και το βρήκαν οι Σοβιετικοί. 
Τα συρματοπλέγματα, οι πύργοι, οι τάφροι, οι θάλαμοι αερίων, τα κρεματόρια, οι φούρνοι, οι θάλαμοι κράτησης, ο θάλαμος – εργαστήριο των απάνθρωπων πειραμάτων του «δόκτορα» Μέγκελε. 

Ένα παγκόσμιο μνημείο φρίκης, που το άφησαν άθικτο για να μπορεί πάντα ο κόσμος να θυμάται όποιους πρέπει να θυμόμαστε, να τιμά όποιους πρέπει να τιμάμε και κυρίως να καταριέται όποιους πρέπει να καταριόμαστε. 

Και φυσικά το μουσείο μνήμης του στρατοπέδου.

 Οι Γερμανοί, έπαιρναν από τους κρατούμενους τα πάντα. Από τις βαλίτσες και τα παπούτσια τους, μέχρι οδοντόβουρτσες, ξυριστικά, γυαλιά, αλλά και τεχνητά μέλη. Ακόμα έπαιρναν τα μαλλιά τους και τα έκαναν κουβέρτες. Όλα αυτά τα έστελναν στη Γερμανία. Κάθε μήνα έστελναν περίπου 10 εμπορικές αμαξοστοιχίες γεμάτες. Τις μέρες πριν την απελευθέρωση του στρατοπέδου, οι Γερμανοί έστειλαν στη Γερμανία ή έκαψαν ότι είχαν μαζέψει. Αυτά τα … «λίγα» που περίσσεψαν κι έμειναν πίσω, εκτίθενται σε αίθουσες 4Χ4, στοιβαγμένα σε σωρούς. Οι φωτογραφίες είναι από αυτά. Δεν υπήρχαν στο μουσείο χρυσά δόντια γιατί αυτά τα έλιωναν αμέσως για να τα κάνουν χρυσό.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ;

Στις μέρες μας της παγκόσμιας κυριαρχίας του καπιταλισμού, η ιστορία «γράφεται» με τόσο κραυγαλέο τρόπο που π.χ. 

ο Μπενίνι στην ταινία του «Η ζωή είναι ωραία», δείχνει ότι το στρατόπεδο απελευθέρωσαν οι Αμερικάνοι. Κι οι κυβερνήσεις της Πολωνίας ότι το απελευθέρωσαν οι … Ουκρανοί. 

Φανταστείτε τι γράφουν στα «βιβλία», στις επίσημες εκδηλώσεις της ημιφασιστικής Πολωνίας και της φασιστικής Ουκρανίας. Ή πώς θα προσπαθήσουν να αλλάξουν κι αυτό ακόμα το στρατόπεδο τα ευρωενωσιακά πλυντήρια του φασισμού στο επόμενο διάστημα.

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΔΟΥΚΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΛΕΖΑΝΤΕΣ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.

Το μνημείο του Άουσβιτς

Η είσοδος

Το σχεδιάγραμμα του στρατοπέδου

Το διοικητήριο

Τα συρματοπλέγματα κι οι πύργοι

Τα συρματοπλέγματα κι οι πύργοι

Μέσα στους εσωτερικούς δρόμους. Τα μπλοκ των κρατουμένων.

Το κρεββάτι.

Σε κάθε ράφι κοιμόταν 8-9 άτομα

Το κρεβάτι-ράφι

Η στολή

Το φαγητό. Σούπα από τίποτα και ξερό ψωμί.

Βαλίτσες. Έγραφαν και τα ονόματά τους οι άνθρωποι, για να μη χάσουν τις βαλίτσες. Τελικά οι βαλίτσες έχασαν τους ανθρώπους.

Καλάθια.

Ξυριστικά

Βούρτσες ξυρίσματος

Παπούτσια

Οδοντόβρουτσες

Γυαλιά. Τι ποσοστό των ανθρώπων της εποχής φορούσε γυαλιά ;

Τεχνητά μέλη που τα αφαιρούσαν από ανάπηρους κρατούμενους για να τα στείλουν στους ανάπηρους στρατιώτες τους.

Και μαλλιά.

Κυρίως γυναικεία μαλλιά.

Από αυτά έκαναν κουβέρτες

Λεπτομέρεια : οι τρίχες που προεξέχουν από το ύφασμα είναι ανθρώπινες.

Ειδική μέριμνα για τα παιδιά. Χιλιάδες παιδικές φωτογραφίες. Παιδιά που έμειναν εκεί.

Τσουράπια, καλτούλες ... πιπίλες ...

Παπουτσάκια ...

Κρεματόριο ...ν

Το αέριο με το οποίο τους σκότωναν ...

Ο φούρνος

Αλιευμένο από:

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=792794007752251&id=100010649760743

 Αλίευση - Παρουσίαση Τίτλου-Κειμένου: Viva La Revolucion 

ΚΟΥΒΑ 22/1/59: Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

«Είμαι υπό­λο­γος στους αν­θρώ­πους, πρώτα από όλα στον λαό μου» – Φι­ντέλ Κά­στρο.

Όταν ο Φι­ντέλ μαζί με 1.000.000 Κου­βα­νούς δί­κα­σε στην πλα­τεία τους μπρά­βους του Μπα­τί­στα

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Στις 21 Ια­νουα­ρί­ου 1959 1.000.000 άν­θρω­ποι, που όχι μόνο ζή­τη­σαν αλλά απαί­τη­σαν δι­καιο­σύ­νη, συ­γκε­ντρώ­θη­καν μπρο­στά από το Προ­ε­δρι­κό Μέ­γα­ρο.

Δη­μο­σί­ευ­ση της Granma 21 Ια­νουα­ρί­ου 2019

Η κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση: Πά­ντο­τε από και για τους αν­θρώ­πους

Κατά τη διάρ­κεια του Ια­νουα­ρί­ου του 1959, η εκ­κο­λα­πτό­με­νη επα­να­στα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση της Κού­βας εκ­πλή­ρω­σε τις ηθι­κές της δε­σμεύ­σεις φέρ­νο­ντας ενώ­πιον της δι­καιο­σύ­νης τους δο­λο­φό­νους της δι­κτα­το­ρί­ας του Μπα­τί­στα, μέσα σε συν­θή­κες άγριας εκ­στρα­τεί­ας που είχε σκοπό την κα­τα­στρο­φή της Επα­νά­στα­σης.

Την ση­με­ρι­νή εποχή, το 2019, τα μέσα ενη­μέ­ρω­σης είναι πιο ισχυ­ρά και οι πόροι που δια­τί­θε­νται για την ορ­γά­νω­ση εκ­στρα­τειών ενά­ντια στην Κούβα ακόμη με­γα­λύ­τε­ροι, αλλά ο σκο­πός των Ηνω­μέ­νων Πο­λι­τειών είναι ο ίδιος: να κα­τα­στρέ­ψει την επα­νά­στα­ση.

Κατά τη διάρ­κεια του φω­τει­νού Ια­νουα­ρί­ου του 1959, μετά το θρί­αμ­βο της επα­νά­στα­σης, η εκ­κο­λα­πτό­με­νη κυ­βέρ­νη­ση της Κού­βας εκ­πλή­ρω­σε τις ηθι­κές της δε­σμεύ­σεις που ήταν: να πα­ρα­πέμ­ψει στην δι­καιο­σύ­νη τους τρο­μο­κρά­τες, εγκλη­μα­τί­ες, και βα­σα­νι­στές της δι­κτα­το­ρί­ας του Μπα­τί­στα, που είχαν προ­κα­λέ­σει πολύ πόνο και πέν­θος στους αν­θρώ­πους. Αυτό γι­νό­ταν μέσω μιας άγριας εκ­στρα­τεί­ας στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης για να δυ­σφη­μί­σουν τις πα­ρα­πο­μπές, ενορ­χη­στρω­μέ­νη από τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες, όπου πολ­λοί από αυ­τούς τους δο­λο­φό­νους είχαν ήδη κα­τα­φύ­γει.

Στον Φι­ντέλ έγινε αμέ­σως αντι­λη­πτός ο αντι­κει­με­νι­κός στό­χος της Ουά­σινγ­κτον, θολά κα­λυμ­μέ­νος πίσω από τα ψέ­μα­τα και τη χει­ρα­γώ­γη­ση της κοι­νής γνώ­μης. Κατά πρώ­τον στις 13, 15 και 16 Ια­νουα­ρί­ου, σε δη­μό­σιες εμ­φα­νί­σεις και συ­γκε­ντρώ­σεις, υπεν­θύ­μι­σε πώς ο τύπος και η κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ, που είχε αγνο­ή­σει τα εγκλή­μα­τα της δι­κτα­το­ρί­ας του Μπα­τί­στα, μετά την επα­να­στα­τι­κή νίκη κα­ταγ­γέ­λει τα μέτρα που λαμ­βά­νο­νται κατά των μπρά­βων του Μπα­τί­στα.

Στις 21 Ια­νουα­ρί­ου 1959 1.000.000 άν­θρω­ποι, που όχι μόνο ζή­τη­σαν αλλά απαί­τη­σαν δι­καιο­σύ­νη, συ­γκε­ντρώ­θη­καν μπρο­στά από το Προ­ε­δρι­κό Πα­λά­τι.

Έτσι ξε­κί­νη­σε η «Επι­χεί­ρη­ση της Αλή­θειας», μπρο­στά σε 380 ξέ­νους δη­μο­σιο­γρά­φους αφε­νός, καθώς και πολ­λούς δι­πλω­μά­τες και άλ­λους επι­σκέ­πτες.

Ο Φι­ντέλ απευ­θύν­θη­κε στο πλή­θος, και ρώ­τη­σε, «όσοι συμ­φω­νούν ότι η δι­καιο­σύ­νη πρέ­πει να απο­δο­θεί, εκεί­νοι οι οποί­οι συμ­φω­νούν ότι τα τσι­ρά­κια του Μπα­τί­στα πρέ­πει να τι­μω­ρη­θούν, ση­κώ­στε τα χέρια σας. (Ομό­φω­να, ση­κώ­θη­καν όλα τα χέρια).

«Κύ­ριοι, εκ­πρό­σω­ποι του δι­πλω­μα­τι­κού σώ­μα­τος, δη­μο­σιο­γρά­φοι από όλη την ήπει­ρο, το σώμα των ενόρ­κων απο­τε­λού­με­νο από από ένα εκα­τομ­μύ­ριο Κου­βα­νούς, όλων των πε­ποι­θή­σε­ων και των κοι­νω­νι­κών τά­ξε­ων, ψή­φι­σε, συ­νέ­χι­σε ο Φι­ντέλ,

«Ο Κό­σμος θα ανα­γνω­ρί­σει αυτή την ψη­φο­φο­ρία σαν κρίση του σώ­μα­τος των ενόρ­κων, που είπε ναι στην επα­να­στα­τι­κή δι­καιο­σύ­νη».

Ο Φι­ντέλ πρό­σθε­σε, ανα­φε­ρό­με­νος σε μια ομάδα του Κο­γκρέ­σου των ΗΠΑ που αντι­τά­χθη­καν – με ποιο δι­καί­ω­μα; – στη δίωξη των εγκλη­μα­τιών πο­λέ­μου του Μπα­τί­στα και ζή­τη­σαν από το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ να πα­ρέμ­βει στο θέμα αυτό, «δεν απα­ντώ σε οποιο­δή­πο­τε μέλος του Κο­γκρέσ­σου στις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες ή οποια­δή­πο­τε ξένη κυ­βέρ­νη­ση. «Είμαι υπό­λο­γος στους αν­θρώ­πους, πρώτα από όλα, στον λαό μου».



Αυτό ήταν το πρό­σχη­μα για την δρο­μο­λό­γη­ση οι­κο­νο­μι­κών κυ­ρώ­σε­ων, πρώτα την ανα­στο­λή των πο­σο­στώ­σε­ων ζά­χα­ρης και, στη συ­νέ­χεια, τον εμπο­ρι­κό απο­κλει­σμό, και την δυ­να­τό­τη­τα απο­στο­λή στρα­τευ­μά­των.

Στις 22 Ια­νουα­ρί­ου, στο Rivera Hotel της Αβά­νας, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε αυτό που απο­κά­λε­σε ο Φι­ντέλ η με­γα­λύ­τε­ρη συ­νέ­ντευ­ξη τύπου στον κόσμο, η «Επι­χεί­ρη­ση της Αλή­θειας», όσον αφορά τις δη­μό­σιες δίκες των μπρά­βων του Μπα­τί­στα. Μια αδυ­σώ­πη­τη εκ­στρα­τεία των μέσων ενη­μέ­ρω­σης ενα­ντί­ον της Κού­βας εξα­πο­λύ­θη­κε από το Associated Press, την Inter-American Press Society και πολλά μέλη του Κο­γκρέ­σου.

Πα­ρό­λα αυτά, όπως ση­μειώ­νε­ται σε ένα άρθρο του γνω­στού δη­μο­σιο­γρά­φου και συγ­γρα­φέα της επο­χής Juan Marrero, σε πολ­λούς από τους δη­μο­σιο­γρά­φους που ήρθαν στην Κούβα για να κα­λύ­ψουν τις δίκες όταν επέ­στρε­ψαν στις χώρες τους, δεν τους επι­τρε­πό­ταν να δη­μο­σιεύ­ουν τις εκ­θέ­σεις τους, και με­ρι­κοί έγι­ναν φίλοι της Κού­βας, πα­ρό­λο που αυτή η στάση τους θα τους κό­στι­ζε κα­τό­πιν τις θέ­σεις ερ­γα­σί­ας τους.

Η Επα­να­στα­τι­κή δι­καιο­σύ­νη στη­ρί­ζε­ται στην θέ­λη­ση και την συμ­με­το­χή του λαού. Η πο­λι­τι­κή της νε­ό­τα­της Επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης και του χα­ρι­σμα­τι­κού της ηγέτη Φι­ντέλ Κά­στρο πα­τού­σε ακρι­βώς σε αυτήν την θέ­λη­ση και συμ­με­το­χή. Οι βά­σεις που μπή­καν σε εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο είναι οι βά­σεις που επέ­τρε­ψαν στην Κούβα μετά από 60 χρό­νια να αντι­στα­θεί στον Ιμπε­ρια­λι­σμό και να έχει τις με­γά­λες επι­τυ­χί­ες στην Παι­δεία και στην Υγεία και να είναι μπρο­στά από τα λε­γό­με­να ανα­πτυγ­μέ­να και πλού­σια κράτη πα­ρό­λο το εμπάρ­γκο και τις συ­κο­φα­ντι­κές κα­μπά­νιες ενα­ντί­ον της ιδιαί­τε­ρα μετά την εκλο­γή Τραμπ.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Πάνος Αλε­πλιώ­της