ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΟΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΣΤΗ ΔΡΕΣΔΗ

Το μαζικό έγκλημα της Δρέσης ήταν μέρος του εγκληματικού σχεδίου των Αγγλοαμερικανών για ισοπέδωση πόλεων και μαζικές δολοφονίες αμάχων, στο τέλος του πολέμου, όταν η Γερμανία είχε ηττηθεί. 

"Χτυπούσαν κατοικημένες περιοχές για να σκοτώνουν ή να τρομοκρατούν αμάχους εργαζόμενους." 

Τη νύχτα της 13 προς 14 Φεβρουάριου 1945, 1.400 αμερικανικά και βρετανικά αεροπλάνα σε σχηματισμό V, διασχίζουν χωρίς αντίσταση τον ουρανό πάνω από τη Δρέσδη.

Στην πόλη ο πληθυσμός μαζί με τα εκατοντάδες χιλιάδες γυναικόπαιδα και τους γέροντες, τους πρόσφυγες απ’ τα ανατολικά κοιμόνταν αμέριμνος. 

Ήταν όλοι σίγουροι ότι η Δρέσδη δεν αποτελούσε στόχο. 

Η πόλη δεν είχε στρατηγική/στρατιωτική αξία. 

Η αντιαεροπορική άμυνα ήταν ανύπαρκτη και οι ναζιστικές αρχές, υπό το βάρος της κατάρρευσης και των προβλημάτων, την είχαν ήδη εγκαταλείψει. 

Έκαναν λάθος. 

Από τις 13 ως τις 15 Φεβρουαρίου, έπεσαν στην πόλη περίπου 4.000 τόνοι εκρηκτικών. 

Τα βομβαρδιστικά της RAF και των ΗΠΑ, βομβάρδιζαν μια πόλη που δεν μπορούσε να αμυνθεί.

Το μείγμα των βομβών φωσφόρου και εμπρηστικών ήταν προσχεδιασμένο για να προκαλέσει ολοκληρωτική καταστροφή. 

Οι βραδυφλεγείς βόμβες φωσφόρου προκαλούσαν τον πληθυσμό να βγει από τα καταφύγια και ύστερα τα πάντα τυλίγονταν μέσα σ’ ένα τσουνάμι φωτιάς που απανθράκωνε, έλιωνε και εξαΰλωνε ό,τι βρισκόταν στο διάβα του.

 Τεράστιες θερμοκρασίες αναπτύχθηκαν και όσοι προσπαθούσαν μέσα στον πανικό να διαφύγουν από το τσουνάμι της φωτιάς αποτελειώνονταν από τα αμερικάνικα καταδιωκτικά Mustang.

Περίπου 135.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων ήταν άμαχοι.

Το 90% του ιστορικού κέντρου της πόλης παραδόθηκε στις φλόγες και σε ακτίνα 8 τετραγωνικών χλμ. η πόλη ερημώθηκε.

Η Δρέσδη καιγόταν επί επτά ημέρες, αφήνοντας στους δρόμους χιλιάδες απανθρακωμένα πτώματα. 

Από την πύρινη λαίλαπα δε γλύτωσαν ούτε τα μπαρόκ και αναγεννησιακά μνημεία, όπως η όπερα "Semperoper", το παλάτι Τσβίνγκερ και το σύμβολο της πόλης, ο καθεδρικός Ναός της Παναγίας, "Frauenkirche".

Η Δρέσδη, η "Φλωρεντία του Έλβα" καταστράφηκε. 

Οι ζημιές που σημειώθηκαν στους ελάχιστους στρατιωτικούς στόχους, που βρίσκονταν στο βόρειο τμήμα της πόλης, ήταν μικρότερες από αυτές στην παλαιά πόλη. 

Το μαζικό έγκλημα της Δρέσης  -το μεγαλύτερο απο παρόμοιους βομβαρδισμούς που έγιναν- ήταν μέρος του εγκληματικού σχεδίου των Αγγλοαμερικανών για ισοπέδωση πόλεων και μαζικές δολοφονίες αμάχων, στο τέλος του πολέμου, όταν η Γερμανία είχε ηττηθεί. 

Ο πραγματικός στόχος δεν ήταν ο στρατός των ναζί. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα "κενό" που θα δώσει κίνητρα κερδοφορίας στον καπιταλιστικό μηχανισμό της "ανοικοδόμησης". Στην Ανατολή, η ισοπέδωση πόλεων/εγκαταστάσεων άφηνε "καμένη γή" για τον Σοβιετικό στρατό, που προέλαυνε, χωρίς να τον διευκολύνει στρατιωτικά.

To αποτέλεσμα ήταν αμέτρητες δολοφονίες αμάχων, άσκοπες απώλειες στρατιωτών των επιτιθέμενων και ανυπολόγιστες καταστροφές υποδομών. 

Το οργανωμένο έγκλημα των Αγγλοαμερικανών κορυφώθηκε στην Δρέσδη.

Μπροστά στην κατακραυγή, ο Τσώρτσιλ -που είχε υποστηρίξει με ενθουσιασμό το σχέδιο των μαζικών καταστροφών και δολοφονιών- άρχισε να παίρνει αποστάσεις. Βέβαια οι Αμερικανοί   -με την στήριξη προσωπικά του Τσώρτσιλ-   συνέχισαν την ίδια τακτική,  αμέσως μετά,  σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι. 
Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματα του για την Δρέσδη δεν αναφέρει τίποτα. Προσπάθησαν να παρουσιάσουν τον βομβαρδισμό ως κοινή απόφαση με την Σοβιετική Ένωση για να δικαιολογήσουν το έγκλημα. Οι Σοβιετικοί όμως όχι μόνο δεν είχαν καμία συμμετοχή και καταδίκασαν την επίθεση αλλά, μαζί με τον λαό της πόλης, βοήθησαν και στην αποκατάσταση των υποδομών.

Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης ήταν ένα έγκλημα πολέμου, απόδειξη ότι ενώ οι λαοί έδιναν τον αντιφασιστικό αγώνα, οι ηγεσίες των "δημοκρατιών" (που είχαν εκθρέψει τον Χίτλερ) έβαζαν την ιμπεριαλιστική τους σφραγίδα στον κόσμο.

Από: 
Praxis Review

Παρουσίαση: Viva La Revolucion