ΙΔΙΕΣ ΟΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ
κάλπικες οι διαχωριστικές γραμμές τους
Γράφει ο Τάκης Κεφαλληνός
Ταπεινά θυμίζουμε σ’ αυτούς που αρέσκονται να μετατρέπουν τη δήθεν πολιτική – εκλογική «αντιπαράθεση» σε πορτογαλική «αρένα», όπου ο ταύρος στο τέλος δεν θανατώνεται,
ότι αυτή συντελείται από τη μεριά τους αποκλειστικά και μόνο εντός των αυστηρών ορίων του «εποικοδομήματος».
Σιγή ιχθύος των Μονομάχων για το γεγονός ότι το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, το κέρδος, ο πολιτισμός, η τέχνη, η δικαιοσύνη, το περιβάλλον, οι συμπεριφορές ορίζονται και διαμορφώνονται κατά απόλυτο και αδιατάραχτο τρόπο από τη λεγόμενη «βάση» της «Πολιτικής Οικονομίας», η οποία είναι η ίδια η οικονομία και το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής.
Αυτός είναι και ο λόγος που εξαιτίας είτε της αστικής - μικροαστικής είτε της δήθεν «αριστερής» ιδεολογίας τους, μιλούν για «νικητές και ηττημένους» αποκλειστικά βασισμένοι σε αριθμητικά δεδομένα (εκλογικό ποσοστό, αριθμό ψήφων, αριθμό βουλευτών), αφήνοντας με ψευδότητα στην άκρη τον ταξικό προσδιορισμό του κάθε κόμματος.
Η ΝΔ σήμερα, ως κύρια επιλογή του κυρίαρχου αστικού συστήματος, διακηρύσσει με κυνισμό ότι δεν της αρκεί η οριακή πλειοψηφία προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, οι οποίες θα είναι ένας κοινωνικοοικονομικός αρμαγεδώνας για τα λαϊκά στρώματα.
Μια και ήταν ανέφικτη η αυτοδυναμία της ΝΔ με απλή αναλογική, σκόπιμες ήταν οι ανέξοδες και ψευδεπίγραφες υποσχέσεις πριν τις εκλογές της 21ης Μαΐου: Αύξηση κατώτατου και μέσου μισθού, μείωση της ανεργίας κάτω από το 8% έως το 2027 και «επιστροφή» του επιδόματος των τριετιών, αύξηση μισθών δημοσίων υπαλλήλων…
Πράγματι ανέξοδες, αφού τις συνόδευαν και τις ακύρωναν νέα εισπρακτικά μέτρα.
Τώρα, για τις επερχόμενες εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 και εν όψει της βέβαιης αυτοδυναμίας του, ο Πρωθυπουργός επέλεξε πιο ασφαλή μονοπάτια για τους επιχειρηματικούς ομίλους, λειαίνοντας το προεκλογικό του προφίλ.
Έτσι, στην τελευταία συνέντευξή του στο Mega, μίλησε γενικά και αόριστα για «βελτίωση διαθέσιμου εισοδήματος» και για «καλύτερους μισθούς από το πλεόνασμα της ανάπτυξης», διευκρινίζοντας ότι «δεν θα ξοδεύουμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους δημοσιονομικούς κανόνες».
Τι επιπλέον του εκλογικού τακτικισμού μεσολάβησε;
Μα μίλησε ο Τραπεζίτης πριν και μετά τις εκλογές: «Βεβαίως, καταλαβαίνω ότι προεκλογικά πολλοί λένε πράγματα, τα οποία δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, διότι, αν κοστολογήσουμε ορθά αυτά τα οποία λέγονται, ξεπερνάμε κατά πολύ τον όποιο δημοσιονομικό χώρο».
Μα μίλησε και η Κομισιόν αμέσως μετά τις εκλογές: «Ούτε αυξήσεις ούτε τριετίες και γενικότερα τέρμα οι παροχές, οι δαπάνες και τα μέτρα στήριξης».
Σταράτες κουβέντες με αποδέκτες και το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ουσιαστικά έχει αντικαταστήσει το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ στον αστικό δικομματισμό και ψάχνει τώρα νέους συμμάχους στα αποκαΐδια του.
Παράλληλα,
Από τον Ιούλιο του 2019 πραγματοποιήθηκαν στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συνολικά 1.188 τελικές ψηφοφορίες, κατά τις οποίες συμμετείχαν και τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ). Εκεί, ανεξάρτητα από το αν έχουν ψηφίσει, κατά περίπτωση, «υπέρ», «κατά» ή «λευκό», το ποσοστό ταύτισής τους διαμορφώνεται ως εξής:
Επίσης, στο παραπάνω δείγμα των 1.188 ψηφοφοριών, «υπέρ» έχουν ψηφίσει και τα 3 κόμματα σε 866 ψηφοφορίες, δηλαδή ποσοστό 72,89%!
Στην Ευρωβουλή λοιπόν, όπου χαράσσονται οι κατευθύνσεις για τις βασικές πολιτικές και ψηφίζονται οι νόμοι που αφορούν τα κράτη - μέλη σε οικονομία, εξωτερική πολιτική, εργασιακά, υγεία κ.λπ., η ταύτισή τους ξεπερνά κάθε όριο.
Συγχρόνως, εδώ στην Ελλάδα οι τρεις Μονομάχοι καθώς και τα μικρότερα κόμματα σκιαμαχούν για δευτερεύουσες πλευρές της ενιαίας στρατηγικής τους, προδίδοντας έτσι τη βάση του κοινού αντιλαϊκού τους προγράμματος.
Φυσικό επακόλουθο όλων των παραπάνω είναι το ΚΚΕ να συμπεριλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ στους ταξικούς του αντιπάλους.
Πολύ περισσότερο σήμερα που «ω του θαύματος» ο εξ’ επαγγέλματος ογκόλιθος του αντικομμουνισμού, αναπληρωτής καθηγητής και ιστορικός παραχάρακτης της αλήθειας, τυμβωρύχος -αποθησαυριστής των δικαστηρίων σκοπιμότητας σε βάρος κομμουνιστών αγωνιστών, Ν. Μαραντζίδης, κλήθηκε από τον Α. Τσίπρα να προωθήσει την επικοινωνιακή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου!
Είναι ο άνθρωπος που
Το 2014 λάτρευε το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη και συγχρόνως ξεκαθάριζε την θέση του με τη φράση: «Ναι, είμαι αντικομμουνιστής».
Στις 26/8/2012 σημείωνε στην «Καθημερινή»: «Η κατάρρευση του κομμουνισμού σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποίηση έφερε τους πληθυσμούς των χωρών αυτών στο προσκήνιο της παγκόσμιας σκηνής».
Πράγματι, η ιμπεριαλιστική πολεμική βαρβαρότητα στην Ουκρανία και το «θαύμα» του πολέμου (1999) στην Γιουγκοσλαβία καθώς και σε πολλές άλλες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης έφεραν στην παγκόσμια σκηνή την απόλυτη οσμή του θανάτου.
Στις 20/03/2004 ανέφερε, επίσης, στα «Νέα»: «Οι Έλληνες εργάστηκαν πλάι στους Γερμανούς για πολλούς λόγους: ένας είναι το κοινό αντικομμουνιστικό μένος, ένας άλλος ο φόβος των Βουλγάρων (στον Βορρά) και ένας τρίτος το μίσος και ο φόβος του EAM/ΕΛΑΣ. […] Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι αν η αντίσταση ωφέλησε ή έβλαψε τη χώρα».
Αυτά και άλλα που λέει ο Μαραντζίδης είναι ίδια και απαράλλακτα όσων ομολογούσε στην εποχή του και ο κατοχικός πρωθυπουργός Τσολάκογλου.
Όλα τα παραπάνω, και όχι μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα αφερέγγυο, αναγκάζουν το ΚΚΕ να αρνείται τη συμπόρευση μαζί του.
Αυτή η άρνηση πατάει, επίσης, στη θεμελιακή θέση της θεωρίας του, δοκιμασμένη από την πείρα του 20ού αιώνα.
Κατ’ αυτήν, καμία κυβέρνηση, όποια σύνθεση και πρόσημο ή πρόθεση να είχε, ακόμα και με τη συμμετοχή ενός δυνατού Κ.Κ., (Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρο, Βενεζουέλα) δεν μπόρεσε να ανοίξει όχι δρόμο, αλλά ούτε χαραμάδα ελπίδας για τα λαϊκά στρώματα.
Αντίθετα, οδήγησαν στον αφοπλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος και στην απώλεια της ικανότητας και του ίδιου του Κ. Κ. να ασκεί αποτελεσματική πίεση για την απόσπαση κάποιων παραχωρήσεων.
Ήταν μονόδρομος η κατάληξη τέτοιων κυβερνήσεων, αφού δεν μπορούν να καταργήσουν τους νόμους και τις τάσεις, τις αντιθέσεις και αντιφάσεις μιας καπιταλιστικής οικονομίας.
Αυτής που ενσωματώνεται πλήρως στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ και στη στρατηγική συμφωνία με τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ.
Στις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023 πρέπει:
Η ψήφος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και των αριστερών, προοδευτικών ανθρώπων, ριζοσπαστών αγωνιστών επίσης, να σταθεί κραταιά απέναντι στα ψεύτικα, εκβιαστικά διλήμματα και να καταψηφίσει την αντιλαϊκή πολιτική των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Πλεύση Ελευθερίας της Ζ. Κωνσταντοπούλου και ΜέΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη, καθώς και των διαφόρων φασιστικών μορφωμάτων, που τα άλλα κόμματα τους «χαϊδεύουν τα αυτιά» και τους «ξεπλένουν».
Στήριξη και ψήφο στο ΚΚΕ που εισάγει μία ρήξη αληθινή, απρόσμενη, με όρους ύπαρξης προς την σωστή μεριά της ιστορικής - ταξικής εξέλιξης.
Προκειμένου:
Να δυναμώσει μια λαϊκή αντιπολίτευση που θα συγκρούεται στη Βουλή και στους αγώνες κόντρα στην υποταγή και την ηττοπάθεια.
Να υπάρξει μεγαλύτερος αριθμός βουλευτών - στηριγμάτων των εργατικών - λαϊκών διεκδικήσεων.
Να δοθεί δύναμη και αισιοδοξία και σε άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα διεθνώς που ξεσπούν στην προσπάθεια για ανασύνταξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Να ανοίξει μια προοπτική του δύσβατου δρόμου για την ανατροπή του συστήματος.
Τελικά το σύνθημα:
«Ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό
στον δρόμο της ανατροπής»
μπορεί να γίνει πράξη.
Γι’ αυτό χρειάζεται ένα ΚΚΕ
πιο δυνατό,
γιατί είναι το μόνο κόμμα που σε αυτό το σύνθημα δίνει: περιεχόμενο, ζωντάνια και προοπτική!
Ζάκυνθος, 16 Ιουνίου 2023