Διάβασε - Διάδωσε την Αποκάλυψη του Ριζοσπάστη:
ΠΡΟΝΟΙΑΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Ενα σαδιστικό σύστημα που βασανίζει τους ανέργους και τους κακοπληρωμένους
Καταδιώκει και βασανίζει ακούραστα τους άνεργους, τους πολύ χαμηλόμισθους εργαζόμενους και τους εξαθλιωμένους δικαιούχους, ενώ παράλληλα τους εξαναγκάζει να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα ή και τσάμπα για το κράτος και τους επιχειρηματίες.
Οι κανόνες αυτού του συστήματος «παροχών» κάνουν ξεκάθαρο και το στόχο του: Το ζητούμενο δεν είναι ο άνεργος να βρει δουλειά και να ζει αξιοπρεπώς από αυτήν - άλλωστε στον καπιταλισμό οι δουλειές δεν φτάνουν για όλους, πόσο μάλλον οι δουλειές με αξιοπρεπή μισθό και στοιχειώδη δικαιώματα. Το ζητούμενο είναι ο άνεργος να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερο στο κράτος και τους εργοδότες, να μάθει να ζει με την ανέχεια, τον τρόμο, την εξάρτηση από το κράτος, το οποίο ελέγχει και ορίζει τη ζωή του, να εξαναγκάζεται να εργαστεί με τους χείριστους όρους εκμετάλλευσης.
Η ζωή όσων ζουν από τα επιδόματα είναι ένα διαρκές κυνηγητό από τα Κέντρα Απασχόλησης (Job Centre Plus), που λειτουργούν ως μηχανισμός καταστολής και στα οποία οι υπάλληλοι κάνουν τη δουλειά του «επιστάτη», με στόχο να τσακίσουν συνειδήσεις υπό την απειλή της πείνας.
Οι απειλές και οι κυρώσεις με διακοπή του επιδόματος - που είναι ο μόνος πόρος του ανέργου - είναι καθημερινές και παράλογες. Το άγχος είναι τρομερό, γιατί ο άνεργος δεν ξέρει «από πού θα του έρθει» η τιμωρία.
Το νομικό πλαίσιο που καθορίζεται από τις κυβερνήσεις - Εργατικών ή Συντηρητικών - είναι εσκεμμένα «θολό», ώστε «κουμάντο» να κάνει ο υπάλληλος που αναλαμβάνει τον κάθε άνεργο, με τη γενική οδηγία «να κόβει» όσους περισσότερους μπορεί, και με βάση αυτήν του την επίδοση αξιολογείται από την Υπηρεσία. Η εκάστοτε κυβέρνηση εμφανίζεται ότι «νοιάζεται», ότι «παρέχει» το «δίχτυ προστασίας», οι όποιες «αδικίες» είναι «στρεβλώσεις των υπαλλήλων».
Παράλληλα, η κρατική προπαγάνδα επικεντρώνεται στη διάσπαση της εργατικής τάξης και καλλιεργεί τον κοινωνικό ρατσισμό, για να δικαιολογηθούν οι περικοπές, οι αυστηροί κανόνες και οι έλεγχοι.
Ενδεικτικά: Φταίνε οι «ανάπηροι μαϊμού», που θέλουν να κάθονται και να ζουν από τα επιδόματα. Οι άνεργοι που «βολεύονται» στη φτώχεια. Οι Βρετανοί των χαμηλών στρωμάτων και οι μετανάστες, που κάνουν παιδιά μόνο και μόνο για να παίρνουν τα αντίστοιχα επιδόματα...
Μετά την περίπτωση της Γερμανίας, που παρουσιάσαμε στο προηγούμενο φύλλο του Σαββατοκύριακου, ο «Ριζοσπάστης» δίνει σ' αυτό το φύλλο συνέχεια, με τους μηχανισμούς διαχείρισης της ανεργίας και της φτώχειας στη Μ. Βρετανία.
ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Ο «μπάτσος» της γειτονιάς σε ανακρίνει και σε καταδιώκει
Οι άνεργοι θεωρούνται «ένοχοι», χάνουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και καταδικάζονται στην πείνα και την γκετοποίηση
Διαμαρτυρία ανέργων ενάντια στις εξοντωτικές κυρώσεις που επιβάλλουν τα Κέντρα Απασχόλησης
|
Εξω από την Υπηρεσία υπάρχουν σεκιουριτάδες για να παρέμβουν όταν χρειαστεί. Ο υπάλληλος τον κοιτάζει ψυχρά και με καχυποψία, τον αντιμετωπίζει σαν «λωποδύτη», που θέλει να ζει σε βάρος της κοινωνίας. Του κάνει ερωτήσεις όπως: «Εχεις ενεργό τραπεζικό λογαριασμό; Πρέπει να μου τον δώσεις. Εχεις άλλα περιουσιακά στοιχεία; Μπορώ να το ελέγξω. Μένεις μαζί με κάποιον ερωτικό σύντροφο; Θέλεις πράγματι να βρεις δουλειά; Αυτό θα πρέπει να αποδεικνύεται, διαφορετικά θα έχεις κυρώσεις. Γιατί είσαι νευρικός; Μήπως μας κρύβεις κάτι;». Θυμίζει σκηνή από το κινηματογραφικό έργο «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», κι όμως είναι πραγματικότητα...
Ο βρετανικός Τύπος καταγράφει περιπτώσεις ανθρώπων που παθαίνουν καρδιακά επεισόδιααπό τη μεγάλη ψυχολογική πίεση κατά τη διάρκεια αυτής της «συνέντευξης», ενώ συχνά οι δικαιούχοι ξεσπούν και ο σεκιουριτάς τους πετάει έξω.
Οι δικαιούχοι επιδομάτων πρέπει να εμφανίζονται στα ραντεβού με την υπηρεσία κάθε 7 ή 14 μέρες και να αποδεικνύουν ότι έχουν περάσει 35 ώρες ψάχνοντας για δουλειά (ή δουλεύοντας) μέχρι την επόμενη συνάντηση με τον υπάλληλο. Ο υπάλληλος αποφασίζει αν ο άνεργος «έψαξε αρκετά».
Αν ο άνεργος αρνηθεί να δώσει τον τραπεζικό του λογαριασμό,σημαίνει ότι «κάτι κρύβει» και κόβεται το επίδομά του μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση, που επιτρέπει στην υπηρεσία να τον ελέγξει. Η υπηρεσία ελέγχει αν ο δικαιούχος έχει αποκρύψει ότι έχει σύντροφο, με τον οποίο μένουν μαζί, με αιφνιδιαστικές επισκέψεις στο σπίτι του, ρωτώντας στη γειτονιά και παρακολουθώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αναλόγως με τις δεξιότητες, υπάρχει απαίτηση να δουλέψουν σε όποια δουλειά τους προσφερθεί - αρκεί να μπορούν να την κάνουν.
Μόνο όσοι είναι εξειδικευμένοι ή πρόσφατα απόφοιτοι πανεπιστημίου, έχουν περιθώριο 6 μηνών να βρουν δουλειά στο αντικείμενό τους. Επίσης, είναι στην ευχέρεια του υπαλλήλου αν στον άνεργο θα δοθεί το επίδομα ανεργίας (Jobseeker's Allowance) και πότε θα «πέσει» στα προνοιακά επιδόματα «universal credit».
Σε περίπτωση «κυρώσεων» τα επιδόματα κόβονται για 4 βδομάδες, αλλά μπορεί να κοπούν και για 3 μήνες ή και έναν χρόνο, βυθίζοντας τον άνεργο και την οικογένειά του στην απόγνωση.
Καψόνια
Ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις επιβολής κυρώσεων κατέγραψε η οργάνωση «Trussell Trust», η μεγαλύτερη «φιλανθρωπική οργάνωση» στη Βρετανία που συντονίζει πάνω από 400 τράπεζες τροφίμων για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν «έκτακτη ανάγκη». Οι άνεργοι που βρίσκονται σε «έκτακτη ανάγκη» είναι επιδοματούχοι, που τους έχει επιβληθεί τιμωρία από την Υπηρεσία και έχει διακοπεί το επίδομά τους. Δεν έχουν ούτε να φάνε.
Η Οργάνωση παρείχε 1,183 εκατ. κιβώτια τροφίμων έκτακτης ανάγκης την περίοδο 2016-'17. Πηγαίνοντας εκεί κλαίγοντας και ζητώντας φαγητό, οι δικαιούχοι ερωτώνται για ποιο λόγο βρίσκονται σε αυτήν τη θέση. Η Οργάνωση συγκέντρωσε και δημοσίευσε ορισμένες «τυπικές» αιτίες διακοπής του επιδόματος που θυμίζουν καψόνια στο στρατό:
«Ενας άντρας έχασε ραντεβού με την υπηρεσία παροχών, επειδή βρισκόταν στο νοσοκομείο με τη σύντροφό του, που μόλις είχε γεννήσει ένα νεκρό βρέφος.
Ενας κύριος ζήτησε άδεια από την υπηρεσία να παρευρεθεί στην κηδεία του καλύτερου φίλου του. Η άδεια απορρίφθηκε και του επιβλήθηκαν κυρώσεις.
Πολλές περιπτώσεις που δήλωσαν ασθένεια, ή να πάνε σε μια κηδεία δικού τους ανθρώπου ή ανάγκη φροντίδας μικρού παιδιού, και πάλι χαρακτηρίστηκαν "αδικαιολόγητοι απόντες" από την υπηρεσία.
Ενας άντρας δεν παρέστη σε συνέντευξη, καθώς ο πατέρας του πέθανε στο νοσοκομείο εκείνη τη μέρα. Η συνέντευξη μετατέθηκε για μια εβδομάδα αργότερα, τη μέρα της κηδείας του πατέρα του. Τιμωρήθηκε επειδή έχασε δύο ραντεβού για συνέντευξη και του δόθηκε ένα κουπόνι για το κοινωνικό παντοπωλείο...
Ενας άντρας πραγματοποίησε 60 αναζητήσεις εργασίας, αλλά έχασε μία που ταίριαζε με το προφίλ του.
Νέο ζευγάρι που δεν ειδοποιήθηκε για ραντεβού, επειδή η Υπηρεσία είχε σημειώσει λάθος τη διεύθυνση κατοικίας. Χάσανε κι οι δύο τα επιδόματα για ένα μήνα.
Πολλές περιπτώσεις που άργησαν λίγα λεπτά να εμφανιστούν στην Υπηρεσία, λόγω καθυστέρησης του λεωφορείου.
Αντρας είχε δυο ταυτόχρονα ραντεβού σε δυο διαφορετικά μέρη - για αξιολόγηση αναζήτησης εργασίας και για αξιολόγηση της ικανότητας για εργασία. Πήγε μόνο στο ένα και γι' αυτό κόπηκε το επίδομά του.
Νεαρός με μαθησιακές δυσκολίες έγραψε: "Τα χρήματά μου συνεχώς κόβονται για κάποιο λόγο και δεν ξέρω γιατί".
Νεαρός που βρήκε δουλειά, αλλά στο μεταξύ του είχε επιβληθεί τιμωρία επειδή δεν έψαχνε αρκετά για δουλειά (!). Τελικά την έχασε γιατί δεν είχε λεφτά ούτε για τα ΜΜΜ. Τώρα δεν έχει ούτε δουλειά, ούτε επίδομα!
Συχνές είναι οι κυρώσεις, επειδή ο δικαιούχος δεν υπέβαλε αρκετές αιτήσεις εργασίας μέσω διαδικτύου».
Απόγνωση, πείνα, γκετοποίηση
Οι κυρώσεις είναι «αναποτελεσματικές για την είσοδο των ανέργων στην εργασία» και «είναι πιο πιθανό να οδηγήσουν σε μεγάλη φτώχεια, κακή υγεία, ακόμα και σε εγκληματικότητα επιβίωσης, όπως εμπορία ναρκωτικών και πορνεία». Οι κυρώσεις έφεραν φτώχεια, χρέη, εξάρτηση από φιλανθρωπικούς οργανισμούς, αδυναμία μετακίνησης και αγοράς φαρμάκων, κόψιμο του ρεύματος κ.ά.
Τις περισσότερες φορές επιβάλλονται για ασήμαντους λόγους, προκαλώντας υψηλά επίπεδα άγχους και κατάθλιψη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μεγαλύτερη μελέτη του Ηνωμένου Βασιλείου για τα προνοιακά επιδόματα (WelCond, University of York) του πανεπιστημίου του Γιορκ, που διήρκησε 5 χρόνια και δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάη.
«Παρά τους ισχυρισμούς των υπουργών, τα τελευταία χρόνια, ότι οι αυστηροί όροι - περιλαμβανομένων της αναζήτησης εργασίας επί 35 ώρες τη βδομάδα - ενθαρρύνουν τους δικαιούχους να ενταχθούν στην εργασία, η μελέτη διαπίστωσε ότι ο θετικός αντίκτυπος ήταν αμελητέος», αναφέρεται. Αντίθετα, «οι δικαιούχοι καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες να τηρούν τους όρους της υπηρεσίας. Αυτό είναι η "δουλειά τους" και όχι να ψάχνουν πραγματικά για δουλειά».
Ακόμη και όσοι βρήκαν μια δουλειά, συνήθως ήταν «προσωρινή (ορισμένου χρόνου), επισφαλής, διακεκομμένη από περιόδους ανεργίας» - όπως δηλαδή είναι οι θέσεις εργασίας στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων - «και όχι μια σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία».
Οι δικαιούχοι επιδόματος κατοικίας ζουν σε γκέτο, όπου ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα - συχνά εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων - προορίζονται για τους άνεργους και τους χαμηλόμισθους. Πρόκειται για παλιές και άθλιες «εργατικές πολυκατοικίες», όπου ο δήμος δεν επισκευάζει ούτε τις βλάβες. Χαρακτηριστική τραγική περίπτωση ο πύργος Γκρένφελ εργατικών κατοικιών στο Λονδίνο, που κάηκε πέρυσι τέτοιο καιρό. Ο δημοτικός οργανισμός διαχείρισης των εργατικών κατοικιών είχε επιλέξει να επενδύσει το εξωτερικό του κτιρίου με το φτηνότερο υλικό, που ήταν πιο εύφλεκτο, η φωτιά εξαπλώθηκε ραγδαία παρασέρνοντας στο θάνατο δεκάδες ανθρώπους.
Κι ενώ δεν γίνονται σχεδόν καθόλου εργασίες συντήρησης, υπάρχει και τρομοκρατία στους ενοίκους για το κόστος ζημιών που μπορεί να προκληθούν στην κρατική περιουσία.
Ο δήμος στέλνει τιμολόγιο με κόστος ζημιών και αφαιρεί αυτόματα το ποσό από τα επιδόματα. Ο ενοικιαστής δεν έχει κανέναν τρόπο να αντιδράσει, διαφορετικά θα χάσει το επίδομά του.
Επίσης ο επιδοματούχος μπορεί να κληθεί να μετακομίσει σε άλλη πόλη, όπου υπάρχει διαθέσιμο διαμέρισμα, ενώ αν αρνηθεί δεν δικαιούται πουθενά «κρατική» στέγη σε όλη τη χώρα. Βεβαίως, το αίτημα απλά χαλάρωσης των κυρώσεων, παρόλο που μπορεί να ανακουφίσει την κατάσταση, δεν αλλάζει τον συνολικό χαρακτήρα των υπηρεσιών ανέργων, οι οποίες δεν έχουν στόχο τη στήριξη των ανέργων.
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ
Τιμωρούνται επειδή δουλεύουν με ελαστική εργασία και χαμηλούς μισθούς!
Παράλληλα, οι υπηρεσίες ανέργων λειτουργούν ως δουλεμπορικά γραφεία, πιέζοντας τους δικαιούχους να δουλέψουν με οποιουσδήποτε όρους, ακόμη και τσάμπα
Ανεργοι ψωνίζουν με κουπόνι από τράπεζα τροφίμων
|
Στο μεταξύ, οι εξαθλιωμένοι τιμωρούνται κι από πάνω, επειδή οι καπιταλιστές, για να είναι ανταγωνιστικοί και να έχουν κέρδη, απολύουν, κλείνουν ή μεταφέρουν επιχειρήσεις, ρίχνουν το κόστος εργασίας με ημιαπασχόληση, ελαστική εργασία και μισθούς ψίχουλα!
Από το 2012, το κράτος θέσπισε προνοιακό επίδομα ακόμη και για όσους εργάζονται, και έτσι επέτρεψε στους εργοδότες να απασχολούν εργαζόμενους με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, με συμβάσεις «μηδενικών ωρών» («zero-hour contracts»).
Πριν από το 2012, ή θα εργαζόσουν ή θα έπαιρνες τα επιδόματα και εξασφαλιζόταν έμμεσα ότι ο μισθός δεν μπορούσε να πέφτει κάτω από ένα όριο.
Σήμερα, χιλιάδες φτωχοί εργαζόμενοι συμπληρώνουν το εισόδημά τους με το «Universal Credit» (UC).
Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις «μηδενικών ωρών» δεν γνωρίζουν ούτε πότε θα δουλέψουν, ούτε για πόσες ώρες. Ειδοποιούνται τηλεφωνικά από την επιχείρηση ακόμη και την ίδια μέρα, ενώ μπορεί να εργαστούν και για μία μόλις ώρα.
Αν το ετήσιο εισόδημά τους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε δικαιούνται το επίδομα, όμως είναι «δέσμιοι» της Υπηρεσίας, που τους ελέγχει, όπως και τους άνεργους, και δεν μπορούν να λείψουν σε κανένα ραντεβού.
Πρέπει ακόμη να αποδεικνύουν ότι «επιδιώκουν ενεργά να εργάζονται περισσότερες ώρες» - το αφεντικό τους, βέβαια, είναι καθόλα νόμιμο να τους απασχολεί έστω και για μία ώρα - ή ότι ψάχνουν για δεύτερη δουλειά. Διαφορετικά, κόβεται το επίδομα.
Στην άδειά τους δεν μπορούν να πάνε διακοπές ή να επισκεφτούν έναν συγγενή ή φίλο σε άλλη πόλη, γιατί τότε θα χάσουν ραντεβού και επίσης σπαταλάνε άδικα το χρόνο τους, που θα μπορούσαν να τον αξιοποιήσουν για να βρουν επιπλέον ώρες δουλειάς.
Το επίδομα κόβεται ακόμη κι αν ο εργαζόμενος δεν πάει στο ραντεβού στην Υπηρεσία επειδή εκείνη την ώρα είχε ειδοποιηθεί για δουλειά!
«Δεν είχα κάνει ποτέ μου διακοπές...»
Χαρακτηριστικά αναφέρει ρεπορτάζ του «Guardian»:
«H 36χρονη Ελεν Σμιθ μεγαλώνει μόνη της δυο παιδιά, εργάζεται στην εστίαση, με σύμβαση "zero-hours", κατά μέσο όρο 30 - 40 ώρες τη βδομάδα» και λαμβάνει το επίδομα UC.
«Εχασε 220 λίρες, όταν το Κέντρο Απασχόλησης της επέβαλε τιμωρία επειδή πήγε διακοπές με την οικογένειά της και δεν εμφανίστηκε στο καθιερωμένο ραντεβού».
«Τους εξήγησα ότι είχα κλείσει το ταξίδι αυτό στην Ισπανία πριν "πέσω" στο επίδομα UC. Ειδοποίησα ότι δεν μπορώ να παρευρεθώ στο ραντεβού, ωστόσο με τιμώρησαν με την αιτιολογία ότι δεν είχα εξαντλήσει τις 35 ώρες για αναζήτηση δουλειάς», σημειώνει.
Δηλαδή αυτή η εργαζόμενη θα πρέπει να δουλεύει 30 - 40 ώρες τη βδομάδα και άλλες 35 ώρες τη βδομάδα να ψάχνει για δουλειά ή να προσπαθεί να πείσει τον επιχειρηματία να της δώσει περισσότερες ώρες!
«Εργάζομαι συνεχόμενα από τότε που τέλειωσα το σχολείο και δεν έχω κάνει ποτέ μου διακοπές... Ακριβώς επειδή εργάζομαι, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο τιμωρήθηκα... Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πηγαίνω στο κέντρο απασχόλησης κάθε βδομάδα. Δεν το χωράει το μυαλό μου», προσθέτει.
«Δούλεψα 40 ώρες την περασμένη βδομάδα, 40 ώρες αυτή τη βδομάδα και έχω 38 ώρες την επόμενη. Και πρέπει ακόμα να πάω στο Κέντρο Απασχόλησης για να ψάξω για δουλειά; Δεν βγάζει νόημα», λέει απελπισμένη.
Ενδεικτικές της βίας - ψυχολογικής και οικονομικής - που ασκείται πάνω στους χαμηλόμισθους είναι οι περιπτώσεις που καταγράφονται στην 5ετή έρευνα του πανεπιστημίου του Γιορκ:
«Γιατί με ρωτάτε αν ψάχνω για δουλειά, όταν έχω δουλειά;», είναι η πιο συχνή απάντηση στον υπάλληλο, που προσπαθεί να αποδείξει ότι ο δικαιούχος φταίει για την ελαστική και κακοπληρωμένη εργασία του.
Ενας άλλος δικαιούχος είχε δύο δουλειές και του ζητήθηκε να αναζητήσει ...επιπλέον εργασία. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας χαμηλόμισθος δήλωσε ότι του επιβλήθηκε πρόστιμο 70 λίρες επειδή το ραντεβού του είχε οριστεί στο τέλος της βάρδιάς του και έφτασε ...αργοπορημένος στο Κέντρο Απασχόλησης.
Ενας άλλος δικαιούχος υπέστη έξωση από το σπίτι που του επιδοτούσε η Υπηρεσία, μετά από πολλαπλές κυρώσεις για απουσία σε ραντεβού, εξαιτίας των απρόβλεπτων ωρών που εργαζόταν.
Μία «ελεύθερη επιλογή»
Πολλές φορές οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι πρέπει να δεχθούν να δουλέψουν εθελοντικά για να αποδείξουν ότι «κάνουν βήματα» και προσπαθούν να γίνουν αρεστοί στον εργοδότη, αλλά και στον υπάλληλο του Κέντρου Απασχόλησης που έχει αναλάβει την «υπόθεσή» τους.
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Νιουκάστλ αναφέρει για τους δικαιούχους των επιδομάτων «Universal Credit»:
«Ο εθελοντισμός είναι μια σημαντική έκφραση της ιδιότητας του πολίτη και απαραίτητος για τη δημοκρατία(...) Αποτελεί ελεύθερη επιλογή, χωρίς ανησυχία για οικονομικό όφελος (...)
Ως δικαιούχος δεσμεύεστε να ασχολείστε με την έρευνα εργασίας για 35 ώρες τη βδομάδα. Ο εθελοντισμός μπορεί να υπολογιστεί ως το 50% αυτού του αριθμού ωρών. Ετσι, αν ασκείτε εθελοντική εργασία για 20 ώρες τη βδομάδα, 17,5 από αυτές μπορούν να υπολογιστούν στην αναζήτηση εργασίας. Αν λείψετε από την εθελοντική δουλειά, θα σας ζητηθεί να αποδείξετε ότι χρησιμοποιήσατε εποικοδομητικά αυτόν το χρόνο, διαφορετικά το universal credit μπορεί να σταματήσει ή να μειωθεί».
Ο βρετανικός Τύπος έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς ρεπορτάζ για «σκάνδαλα», όπου μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, «φιλανθρωπικές» οργανώσεις και γνωστές διεθνούς εμβέλειας ΜΚΟ χρησιμοποιούσαν τους δικαιούχους επιδομάτων ως τσάμπα εργατικό δυναμικό.
Τι είναι το επίδομα «Universal Credit»
Τα Κέντρα Απασχόλησης σπρώχνουν τους ανέργους στην κακοπληρωμένη ή και τσάμπα εργασία
|
Ο αριθμός των δικαιούχων UC το Μάη του 2018 ανήλθε σε 920.000, από τους οποίους οι 340.000 (34%) ήταν εργαζόμενοι με πολύ χαμηλό μισθό. Οι εκτεταμένες κυρώσεις που αγγίζουν πολλές χιλιάδες δικαιούχων, μειώνουν τον αριθμό των ληπτών στα μηνιαία στατιστικά στοιχεία. Από τις αρχές του χρόνου έως το Μάη, οι αιτήσεις για το επίδομα ανήλθαν στα 2,2 εκατ.
Ο άνεργος δικαιούται Επίδομα Ευρέσεως Εργασίας (Jobseeker's Allowance) εάν δεν εργάζεται ή αν απασχολείται για λιγότερο από 16 ώρες τη βδομάδα και επίσης αν ο σύντροφός του είναι άνεργος ή εργάζεται λιγότερο από 24 ώρες τη βδομάδα. Το δικαίωμα του ατόμου στην παροχή λήγει μόλις το εισόδημά του φτάσει τις 78 λίρες τη βδομάδα, ποσό που δεν αντιστοιχεί στο υψηλό κόστος ζωής.
Το UC, που θα αντικαταστήσει το Επίδομα Ευρέσεως Εργασίας, παρέχει μία πληρωμή ανά νοικοκυριό βάσει των συνθηκών διαβίωσής του. Το εισόδημα δεν πρέπει να ξεπερνά τις 116 λίρες τη βδομάδα ή και παραπάνω αν ο δικαιούχος λάβει στήριξη ενοικίου.
Περίπου 300.000 άτομα που είναι «ξεχασμένοι άνεργοι» ή εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα, χάνουν τη χρηματοδοτική στήριξη που δικαιούνται, σύμφωνα με έκθεση (Γενάρης 2018) της βρετανικής «δεξαμενής σκέψης» «Resolution Foundation». Πρόκειται κυρίως για ηλικιωμένους, ειδικά γυναίκες ηλικίας 55 έως 64 ετών, και νεαρούς άνδρες που δεν αιτήθηκαν παροχές ανεργίας, ύψους τουλάχιστον 73 λιρών τη βδομάδα. Το κράτος γλιτώνει συνολικά 21,9 εκατ. λίρες τη βδομάδα.
Εξαιτίας της παρακολούθησης και της επιβολής απανωτών κυρώσεων, πολλοί παραιτούνται από τις κρατικές «παροχές». «Τα τελευταία 20 χρόνια, ένας αυξανόμενος αριθμός ανέργων δεν διεκδικεί παροχές ανεργίας», σημειώνει η «δεξαμενή σκέψης».