Τοποθετήθηκε και η πολιτική ομάδα της «Αριστεράς» στο Ευρωκοινοβούλιο, η GUE/NGL, στην οποία μετέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπιζόμενη τη γραμμή αθώωσης του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ αλλά και την αποπροσανατολιστική θέση περί διάλυσης του ΝΑΤΟ.
Πρόκειται βέβαια για πάγιες θέσεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς οπορτουνισμού, που συμπλέει στρατηγικά με την παλιά και τη νεόκοπη σοσιαλδημοκρατία, αλλά η τοποθέτηση αυτή έχει τη δική της σημασία.
Στρατηγικός υποστηρικτής της ΕΕ
Η GUE/NGL επιδίδεται διαχρονικά και συστηματικά στο «ξέπλυμα» της Ευρωένωσης των μονοπωλίων, αποτελώντας το κατάλληλο «αμορτισέρ» για να απορροφούνται οι κραδασμοί από τη λαϊκή δυσαρέσκεια, σε όσες βέβαια από τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ακόμα επιδρά. Η GUE/NGL στηρίζει την ΕΕ και της ασκεί κάθε τόσο ...εποικοδομητική κριτική, γιατί αυτή ...δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Από την όποια ανώδυνη κριτική της, καθόλου τυχαία, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον ίδιο τον αμετάκλητο χαρακτήρα της ΕΕ ως διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου. Γιατί αυτές οι δυνάμεις έχουν αναλάβει εργολαβικά να χύνουν το δηλητήριο ότι η ΕΕ μπορεί τάχα να αλλάξει και αίφνης να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Ισχυρίζονται ότι είναι ο «αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων» στο εσωτερικό της ΕΕ που αποτελεί το εμπόδιο. Ομως οι δυνάμεις της GUE είναι μέρος του αρνητικού συσχετισμού, γιατί όχι μόνο αθωώνουν το καπιταλιστικό σύστημα και τον ευρωμονόδρομο, αλλά και αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην προώθηση της αντεργατικής πολιτικής, με τα κόμματα - μέλη της GUE είτε να συμμετέχουν στην καπιταλιστική διαχείριση είτε να προαλείφονται γι' αυτήν, προκειμένου να πάρουν το «δαχτυλίδι» από την αστική τάξη των χωρών τους.
Η ΕΕ δεν έχει υποστεί κάποια «διαστρέβλωση των αρχών συγκρότησής της» από κάποια «νεοφιλελεύθερα δόγματα», όπως η GUE/NGL και τα κόμματά της ισχυρίζονται. Αυτή ήταν και αυτή είναι από τη στιγμή της ίδρυσής της μέχρι και σήμερα η ΕΕ, μια ένωση υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτό για το οποίο πασχίζουν αυτές οι δυνάμεις είναι να συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με τον σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων στον οποίο ανήκουν η ΕΕ, οι ιδρυτικές «αρχές» μέχρι κι όλο το μεδούλι της, που ουδέποτε ...παραστράτισαν από την υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Στόχος, για τον οποίο δουλεύει και η GUE, είναι οι εργαζόμενοι να αποδεχθούν την ΕΕ ως κάτι αναλλοίωτο, ή που μπορεί να αλλάξει φιλολαϊκά στα διπλωματικά τραπέζια των διαπραγματεύσεων της λυκοσυμμαχίας και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Στο διά ταύτα, δηλαδή, η πάγια σοσιαλδημοκρατική αντίληψη ότι μπορεί ο καπιταλισμός να μεταρρυθμιστεί φιλολαϊκά, θέση που επιχειρεί την ωραιοποίηση ενός αποδεδειγμένα από πολλά χρόνια αντιπάλου των εργαζομένων, καλλιεργεί συγχύσεις και φυσικά ουδέποτε επιβεβαιώθηκε ιστορικά...
Η εξαπάτηση του συνθήματος περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ»
Στην ίδια Εκθεση, η GUE και οι ευρωβουλευτές της επανέλαβαν το σύνθημα για «διάλυση του ΝΑΤΟ». Με αυτήν την τοποθέτηση η GUE πετυχαίνει «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Και «ξεπλένει» την ΕΕ, για την οποία η θέση της επιφυλάσσει το μερεμέτισμά της, ενώ για το ΝΑΤΟ, πίσω από τη συνθηματολογία περί διάλυσής του, στοχεύει να υπονομεύσει τη γραμμή της πάλης κάθε λαού για αποδέσμευση της χώρας του από την ιμπεριαλιστική πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ.
Για το ποιο σύνθημα πραγματικά εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και την πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και ποιο αποτελεί τη μάσκα του κάθε επίδοξου διαχειριστή του συστήματος,
ας αφήσουμε καλύτερα να μιλήσουν τα «άπλυτα» που έβγαλε στη φόρα πριν από μερικά χρόνια το «Wikileaks» για τον Γκρέγκορ Γκίζι, τότε πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της γερμανικής «Die Linke» (μέλους της GUE και του λεγόμενου Κόμματος της Αριστεράς - ΚΕΑ) και vυν πρόεδρο του ΚΕΑ. Γράφει λοιπόν «ο Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία, σε τηλεγράφημά του», που μεταβιβάζει στην Ουάσιγκτον, ότι σε συνάντησή του με τον Γκίζι ο τελευταίος τον καθησύχασε σχετικά με το αίτημα που προβάλλει αυτό το κόμμα περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ».
«Το επικίνδυνο» - του είπε ο Γκίζι - «θα ήταν το αίτημα της αποδέσμευσης της Γερμανίας από το ΝΑΤΟ, και όχι γενικά το αίτημα της διάλυσης. Αυτό έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται, αφού για τη διάλυση του Οργανισμού θα πρέπει να υπάρξει συγκατάθεση των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας, και κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό».
Ωμή παραδοχή δηλαδή ότι το σύνθημα της GUE και του ΚΕΑ για διάλυση του ΝΑΤΟ δεν είναι τίποτε άλλο από εξαπάτηση και επιχείρηση ουτοπικής χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων που θέλουν να το αντιπαλέψουν. Πρόκειται για θέση αποδοχής και αθώωσης του ΝΑΤΟ, μέχρι να 'ρθει ...κάπου, κάπως, κάποτε, η μέρα της διάλυσής του... Αποτελεί εμπόδιο στο να προσανατολιστεί κάθε λαός στον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη της χώρας του και τις συμμαχίες της, για την ανατροπή και αποδέσμευση της κάθε χώρας από αυτές.
«Ιστορικές στιγμές»
Γι' αυτό άλλωστε η GUE «καρφώνεται» σε κάθε ευκαιρία, γιατί η ευρωΝΑΤΟική λαγνεία της δεν κρύβεται.
Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς την αντίδραση της GUE/NGL στη συμφωνία των κυβερνήσεων Ελλάδας και ΠΓΔΜ διά στόματος προέδρου της, Γερμανίδας Γκάμπι Τσίμερ, ευρωβουλευτή της «Die Linke», που «εκφράζει την ικανοποίησή της για την επίτευξη συμφωνίας που έδωσε τέλος σε μια μακροχρόνια διαμάχη», κάνοντας λόγο για μια «ιστορική στιγμή»...
Η Γκ. Τσίμερ σημειώνει ότι με τη συμφωνία «αποδεικνύεται πως η αμοιβαία κατανόηση, η φιλική συνύπαρξη - συνεργασία και ο ρεαλισμός νικούν τον εθνικισμό, την εθνική και πολιτική εχθρότητα». Πρόκειται για δήλωση - μνημείο ευρωΝΑΤΟφροσύνης και σε κάθε περίπτωση για μια βολικότατη για το κεφάλαιο «εξαφάνιση» των επικίνδυνων σχεδιασμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας και συνολικά των Βαλκανίων στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Η GUE πανηγυρίζει και θεωρεί ότι ζούμε «ιστορικές στιγμές», διότι ο κύβος ερρίφθη για την ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ (που δήθεν της κάνει κριτική) και στο ΝΑΤΟ (το οποίο θέλει να ...διαλύσει).
Τονίζει επίσης η πρόεδρος της GUE ότι «η συμφωνία μπορεί να ενισχύσει τις διμερείς σχέσεις και να ανοίξει νέους ορίζοντες συνεργασίας στα Βαλκάνια, να ενισχύσει τις συνέργειες σε όλα τα επίπεδα και να βελτιώσει τη σταθερότητα και την ευημερία για τους λαούς της περιοχής».
«Σταθερότητα» λοιπόν και «ευημερία» η εδραίωση της παρουσίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, κατά την GUE, όπως και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα.
Προφανώς, έτσι «διαβάζουν» τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, όπως και τα σμπαραλιασμένα σύνορα, τους εθνικισμούς, τους αλυτρωτισμούς, τα κράτη - προτεκτοράτα όπως το Κόσσοβο, τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις σαν αυτές της Σούδας ή της Μποντ Στιλ, όλα αυτά δηλαδή που αξιοποιούν ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ στα Βαλκάνια για να περάσουν τα δικά τους σχέδια, στον ανταγωνισμό με τα αντίστοιχα της Ρωσίας ή της Κίνας.
Ολα αυτά που δρομολογούνται, με στήριγμα και αγκωνάρι την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που σε «αντάξια» συνέχεια των προηγούμενων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αποτελεί σημαιοφόρο της πολύ επικίνδυνης για τους λαούς επιχείρησής τους.
Από όλα τα παραπάνω, αβίαστα μπορεί κάθε εργαζόμενος να αντιληφθεί γιατί το ΚΚΕ αποχώρησε εδώ και χρόνια από την GUE, αποκαλύπτοντας τον επιζήμιο ρόλο και αποστολή της στον εξωραϊσμό και τη στήριξη της ΕΕ, στην εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού για το ΝΑΤΟ, και αναδεικνύοντας την ανάγκη να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη, να συγκροτηθεί ισχυρή Κοινωνική Συμμαχία, για αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με εργατική εξουσία.
Το ΚΚΕ συνεχίζει ακούραστα τις προσπάθειές του για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος, την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας των 29 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Ευρώπη, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ΝΑΤΟ, στα κόμματα και τη στρατηγική τους, που είναι ο κορμός της πολιτικής υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Σε αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε...