Σαν σήμερα, 21/2/1945, αρχίζει η δίκη-παρωδία των δοσίλογων, μια απο τις πιο σημαντικές δίκες της Ελληνικής ιστορίας, που αποτύπωσε τον ρόλο ολόκληρης της αστικής τάξης και των μηχανισμών της, που κυβερνούν την χώρα μέχρι σήμερα.
Για αυτό γίνεται προσπάθεια να σβηστεί απο την ιστορική μνήμη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το δικαστήριο απαγόρευσε απο την αρχή την δημοσίευση των επίσημων πρακτικών, με το "επιχείρημα" της προστασίας..κρατικών μυστικών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το δικαστήριο απαγόρευσε απο την αρχή την δημοσίευση των επίσημων πρακτικών, με το "επιχείρημα" της προστασίας..κρατικών μυστικών.
Με το ίδιο επιχείρημα διατάχθηκε η καταστροφή των πρακτικών, έξι μήνες μετά την δίκη. Διασωθέντα αντίγραφα δεν υπάρχουν και οι μόνες πηγές είναι οι εφημερίδες της εποχής.
Η δίκη-παρωδία των δοσίλογων έγινε όταν άρχιζε η Λευκή Τρομοκρατία μετά την Βάρκιζα, ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει και υπήρχε πολύ έντονο το αίτημα της τιμωρίας των δοσίλογων και η αγανάκτηση για την ατιμωρησία τους.
Σε αυτές τις συνθήκες, η Ελληνική αστική τάξη και οι μηχανισμοί της έστησαν μια δίκη-παρωδία για να κλείσουν μια για πάντα-και γρήγορα-το ζήτημα των δοσίλογων, των οποίων η ένταξη στον κρατικό μηχανισμό είχε ξεκινήσει αμέσως μετά την απελευθέρωση και ιδιαίτερα στον Δεκέμβρη του 1944.
Η δίκη ξεκίνησε 21 Φεβρουαρίου 1945 και ολοκληρώθηκε 31 Μαίου 1945.
Στο εδώλιο βρίσκονταν ορισμένοι απο τους υπεύθυνους-είτε άμεσα, είτε έμμεσα -για τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην νεότερη Ελληνική ιστορία που έγιναν, μαζί με τους ναζί, σε όλη την χώρα την περίοδο της κατοχής.
Μαζικές εκτελέσεις, δολοφονίες, ολοκαυτώματα, αρπαγή περιουσιών, ληστεία τροφίμων, οικονομικά σκάνδαλα, βασανισμούς, συνεργασία με την Βέρμαχτ και την Γκεστάπο κ.α.
Απο τους οκτώ που δεν παρουσιάστηκαν, ο Γ.Μπάκος και ο Γ.Πειρουνάκης είχαν εκτελεστεί απο τον ΕΛΑΣ , ενώ έξι θα δικάζονταν ερήμην (Λογοθετόπουλος, Τσιρονίκος, Ταβουλάρης, Γκοτζαμάνης είχαν διαφύγει στο Τρίτο Ράιχ, ενώ ο Δ.Διαλέτης και ο Ι.Πασσαδάκης, κρατήθηκαν μακριά απο την Αθήνα).
Όλο το διάστημα πριν την δίκη, με την ανοχή των κρατικών μηχανισμών, οι δοσίλογοι προκαλούσαν και απειλούσαν.
Με το ΕΑΜ να διώκεται, η αίθουσα γέμισε απο "εθνικόφρονες" που, με την ανοχή/κάλυψη της αστυνομίας έκαναν παρεμβάσεις και φασαρία, διέκοπταν την έδρα κ.α.
Αυτό δεν ήταν τυχαίο: Μέσα στους μάρτυρες "κατηγορίας" που είχε καλέσει το δικαστήριο ήταν οκτώ υψηλόβαθμοι υπάλληλοι των βασικών υπουργείων, επτά πολιτικοί, υπουργοί και πρωθυπουργοί του μεσοπολέμου, τέσσερις ανώτεροι αξιωματικοί του στρατού,τρείς δημοσιογράφοι αντικομμουνιστικών αντιστασιακών εντύπων,δύο καθήγητες πανεπιστημίου και δύο διευθυντές ελληνικών τραπεζών.
ο οποίος συμβόλιζε και την "συνέχεια του κράτους", αφού ήταν βουλευτής, διαδοχικά, και των δύο βασικών αστικών κομμάτων (Φιλελεύθερων/Λαικών) κατά τον μεσοπόλεμο.
Στην δίκη-παρωδία οι αρχιδοσίλογοι είχαν 100(!) δικηγόρους και μεγάλα "ονόματα" (Βαρβιτσιώτης, Μπαμπάκος,Τσουκαλάς κλπ).
Το Κολωνάκι, φωλιά δοσιλογισμού στην κατοχή, έβλεπε στο πρόσωπο των κατηγορουμένων να δικάζεται η αφρόκρεμα της "καλής κοινωνίας".
Μόλις ξεκίνησε η δίκη και μπήκαν οι αρχιπροδότες και αρχιδολοφόνοι στην αίθουσα, περικυκλώθηκαν απο τους "άριστους" δικηγόρους που άρχισαν τις υποκλίσεις και τα "κύριε πρόεδρε" και "κύριε υπουργέ".
Και οι αστυνομικοί που υποτίθεται ότι φρουρούσαν τον αρχιδοσίλογο Ράλλη συμπεριφέρονταν σαν επίσημη συνοδεία του και τον αποκαλούσαν τον "κύριο πρόεδρο".
Δεν πρόλαβε να ξεκινήσει η διαδικασία και οι δικηγόροι των δοσίλογων αρχίζουν μια προκλητική επίθεση με επιχειρήματα πχ ότι οι δοσίλογοι είναι πολιτικοί άνδρες... πρώτου μεγέθους και δεν μπορούν να δικαστούν απο αυτό το δικαστήριο (Κουλουμβάκης) η ότι οι "οι πολιτικοί τιμήσαντες(!)" την Ελλάδα, σύρονται να δικαστούν μπροστά σε δικαστήριο αυθαίρετο (Μειμαράκης).
Οι υφιστάμενοι του Χίτλερ και οι συνεργάτες της Γκεστάπο έκαναν μαθήματα "νομιμότητας".
Το δικαστήριο απέρριψε την ένσταση, όμως υποσχέθηκε στους δοσίλογους ότι επειδή η Συντακτική Πράξη με την οποία γίνεται η δίκη είναι κάτω απο την αίρεση της Εθνοσυνέλευσης που θα συγκληθεί, δεν θα τους επιβάλλει την ποινή του θανάτου, η αν την επιβάλλει θα τους εξασφαλίσει την μη εκτέλεση της!
Δηλαδή πριν αρχίσει αρχίσει η δίκη οι δικαστές έδωσαν εγγυήσεις στους δοσίλογους.
Δηλαδή πριν αρχίσει αρχίσει η δίκη οι δικαστές έδωσαν εγγυήσεις στους δοσίλογους.
Ξεσηκώθηκε σάλος σε όλο τον δημοκρατικό τύπο. Μάταια. Οι εγκληματίες δοσίλογοι πανηγύριζαν.
Ο Ι.Ράλλης έλεγε "Εξησφαλίσθη ότι θα ζήσω αιωνίως. Έχω κάμει σύμβασιν με τον διάβολον".
Μόλις ξεκίνησε η ακροαματική διαδικασία, φάνηκε ακόμα περισσότερο το σαθρό πλαίσιο της δίκης.
Οι μάρτυρες κατηγορίας τόνισαν την σημασία των καταστροφών και έκαναν απολογισμούς αλλά, μαζί με την έδρα, αποσύνδεσαν τις μαρτυρίες τους απο κάθε κίνητρο η διαδικασία που οδήγησαν στα εγκλήματα και-κυρίως-έσβησαν κάθε πολιτική η άλλη ταυτότητα των θυμάτων.
Οι 50.000 δολοφονημένοι Έλληνες εβραίοι της Θεσσαλονίκης εξαφανίστηκαν απο την δίκη.
Ο μοναδικός εκπρόσωπος των αναπήρων πολέμου του 40, που είχαν σφαγιαστεί απο τον Ράλλη και τα Τάγματα Ασφαλείας, με την βοήθεια της Γκεστάπο, επειδή ήταν στο ΕΑΜ και την αντίσταση, ήταν και αυτός επιλογή της "συνέχειας του κράτους".
Ετσι οι εκτελεσμένοι ανάπηροι παρουσιάστηκαν ως "εθνομάρτυρες",σε μια προσπάθεια του αστικού κράτους -που τώρα ξέπλενε τους δολοφόνους- να οικειοποιηθεί τα μαρτύρια των ανάπηρων ηρώων του 40.
Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί κάθε σύνδεση των εγκλημάτων με το σύστημα εξουσίας και, τελικά, να γίνουν οι καταστροφές ένας κατάλογος με τον οποίο η Ελληνική αστική τάξη θα πήγαινε στα διεθνή φόρα της μεταπολεμικής "δημοκρατίας".
Επιπλέον, πολλοί μάρτυρες κατηγορίας, στελέχη του κρατικού μηχανισμού, είχαν διατελέσει υφισταμένοι των δοσίλογων (στην ουσία συνεργάτες τους) και έτσι άρχισαν να προβάλλουν..ελαφρυντικά για τους κατηγορούμενους.
Επιπλέον, πολλοί μάρτυρες κατηγορίας, στελέχη του κρατικού μηχανισμού, είχαν διατελέσει υφισταμένοι των δοσίλογων (στην ουσία συνεργάτες τους) και έτσι άρχισαν να προβάλλουν..ελαφρυντικά για τους κατηγορούμενους.
δηλώσεις ότι και οι ίδιοι στην θέση τους θα έκαναν τα ίδια αφού οι Γερμανοί δεν άφηναν άλλα περιθώρια κ.α.
Μέσα στην αίθουσα,πολλοί μάρτυρες "κατηγορίας" εκτελούσαν τα αμέτρητα θύματα του φασισμού ξανά και ξανά.
Μέσα στην αίθουσα,πολλοί μάρτυρες "κατηγορίας" εκτελούσαν τα αμέτρητα θύματα του φασισμού ξανά και ξανά.
Αυτό έγινε ξεκάθαρο όταν η διαδικασία έφτασε στα Τάγματα Ασφαλείας.
Εκεί, οι ηγέτες του αστικού "δημοκρατικού κόσμου", δήθεν μάρτυρες "κατηγορίας", αρνήθηκαν να υποστηρίξουν ότι η τελευταία κατοχική κυβέρνηση είχε θέσει τα Τάγματα Ασφαλείας στην υπηρεσία των κατακτητών!
απάντησε "δεν το γνωρίζω"(!) και ότι ο Ράλλης "δεν είχε...δόλια πρόθεσιν".
Τα ίδια είπαν όλοι οι δήθεν "δημοκράτες" ηγέτες.
Την πιο βρωμική δουλειά την έκανε-ξανά-ο "γέρος της τρομοκρατίας" Γ.Παπανδρέου
ο οποίος κατέθεσε στο δικαστήριο ότι τα Τάγματα Ασφαλείας συγκροτήθηκαν το τρίτο έτος της κατοχής "οπότε ψυχολογικώς κατέστησεν ευχερές η προηγηθείσα τρομοκρατία του κομμουνιστικού κόμματος".
Ο Θεμιστοκλής Τσάτσος, υπουργός του Παπανδρέου είπε ότι "δεν φρονώ ότι τα τάγματα ασφαλείας έγιναν δια να ωφελήσουν τους Γερμανούς".
Ένας άλλος μάρτυρας "κατηγορίας", ο αντισυνταγματάρχης Καλφαρέντζος αντί να λέει για τους δοσίλογους έλεγε "δεν πιστεύω ότι το ΕΑΜ είναι οργάνωση εθνική..ανατίναξε ένα γεφύρι και μετά πήγαιναν οι Γερμανοί και σκοτώναν κόσμο".
Ο Π.Κανελλόπουλος έλεγε ότι ο Ράλλης "δεν είναι κουίσλιγκ" γιατί δεν γνωρίζει να υπήρξε..προσυννενόηση με τους ναζί για να αναλάβει την κυβέρνηση.
Βλέποντας πως πήγαινε η δίκη-παρωδία, οι δοσίλογοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν και αυτοί θέση στο..αγωνιζόμενο έθνος.
Τα μεγαλύτερα χτυπήματα τα δέχτηκαν οι αστικές αντιστασιακές οργανώσεις, που το αστικό κράτος προσπαθούσε να τις αναβαθμίσει απέναντι στο ΕΑΜ.
Οι μάρτυρες υπεράσπισης άρχισαν να καταθέτουν στοιχεία για τον ΕΔΕΣ, την ΠΕΑΝ, την "Χ" και την σχέση και την συνεργσία τους με τις δοσιλογικές κυβερνήσεις.
Απο αυτό το σκηνικό δεν εξαιρέθηκε ούτε ο δήθεν "εθνικός" στρατός.
Ο στρατηγός Θρασύβουλος Τσακαλώτος,
επικεφαλής της "Γ Ορεινής Ταξιαρχίας" που ήταν η ελληνική δύναμη στο πλευρό των συμμάχων, υπερασπίστηκε ανοιχτά τον προδότη δοσίλογο Τσολάκογλου ως..εθνικό ήρωα.
Όταν ο υπαρχηγός του ΕΔΕΣ Κομνηνός Πυρομάγλου κατήγγειλε ως δοσίλογους τους μάρτυρες που είχαν καταθέσει για τον ΕΔΕΣ και ζήτησε να καταθέσει στην δίκη, διέρρευσε μια επιστολή του-τότε Πρωθυπουργού-Πλαστήρα, γραμμένη το 1941, με την οποία έλεγε ότι προσπαθούσε να διαπραγματευτεί με τους ναζί τις παραμονές της γερμανικής εισβολής μέσω του"προσωπικού του φίλου" Κ.Πυρομάγλου.
Η κυβέρνηση Πλαστήρα παραιτήθηκε δύο μέρες μετά.
Όταν έφτασε η ώρα των απολογιών, οι εγκληματίες δοσίλογοι άρχισαν να προβάλλουν τον..πατριωτισμό τους, τα τεχνάσματα και τις..αντιστάσεις που οργάνωσαν απέναντι στους κατακτητές.
Όταν έφτασε η ώρα των απολογιών, οι εγκληματίες δοσίλογοι άρχισαν να προβάλλουν τον..πατριωτισμό τους, τα τεχνάσματα και τις..αντιστάσεις που οργάνωσαν απέναντι στους κατακτητές.
Ο Ράλλης, σε μια αίθουσα γεμάτη με ταγματασφαλίτες και υποστηρικτές του, επανέλαβε το "εθνικό" κάλεσμα για τον "αντικομμουνιστικό" αγώνα και είπε στους δικαστές ότι χρωστούσαν την ζωή τους στην κυβέρνηση και τον ίδιο προσωπικά.
Απο τους παρόντες, σε θάνατο καταδικάστηκε μόνο ο Τσολάκογλου.
Η ποινή δεν εκτελέστηκε, όπως είχε υποσχεθεί το δικαστήριο πριν αρχίσει η δίκη.
Οι άλλοι δύο δοσίλογοι Πρωθυπουργοί καταδικάστηκαν σε ισόβια, όμως ούτε και εκεί εκτελέστηκαν οι ποινές.
Σε ισόβια καταδικάστηκαν ο Πασαδάκης και ο Καραμάνος και οι άλλοι σε μικρότερες ποινές.
Η γυναίκα του Ράλλη μετά τον θάνατο του έπαιρνε "σύνταξη Πρωθυπουργού".
Παρόμοιες αποφάσεις ακολούθησαν και σε επόμενα δικαστήρια για δοσίλογους.
Η απόφαση έσβησε και τις τελευταίες αναστολές για τους ταγματασφαλίτες, τους φασίστες και τους εγκληματίες της κατοχής που όρμηξαν πάνω στον λαό και όσους είχαν αντισταθεί στους ναζί.
Οι δολοφονημένοι απο τους ναζί και τους συνεργάτες τους, τα κατεστραμμένα χωριά,δεν βρήκαν ποτέ δικαιοσύνη.Το Ελληνικό κράτος σταμάτησε και τις διώξεις των ίδιων των ναζί το 1959, με νόμο του Καραμανλή.
Η απόφαση έσβησε και τις τελευταίες αναστολές για τους ταγματασφαλίτες, τους φασίστες και τους εγκληματίες της κατοχής που όρμηξαν πάνω στον λαό και όσους είχαν αντισταθεί στους ναζί.
Οι δολοφονημένοι απο τους ναζί και τους συνεργάτες τους, τα κατεστραμμένα χωριά,δεν βρήκαν ποτέ δικαιοσύνη.Το Ελληνικό κράτος σταμάτησε και τις διώξεις των ίδιων των ναζί το 1959, με νόμο του Καραμανλή.
Στην Ελλάδα και αλλού ο δοσιλογισμός και ο ηττημένος φασισμός διασώθηκαν απο το αστικό σύστημα για να χρησιμοποιηθούν ενάντια στους λαούς.
***Στη Ζάκυνθο ακόμη τον τιμούν με το όνομά του να φιγουράρει σε κεντρικό δρόμο της πόλης (!!!)