Γράφει ο Νίκος Μόττας:
Κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με την «ξύλινη» γλώσσα των κομμουνιστών – δηλαδή τη γλώσσα της αλήθειας – οι αστοί πολιτικοί καταφεύγουν στην παλιά, δοκιμασμένη, γνώριμη τακτική τους: αυτήν του αντικομμουνισμού.
Σε αυτήν την τακτική κατέφυγε χθες, στη Βουλή, ο υπουργός εργασίας Γ. Βρούτσης όταν βρέθηκε «στριμωγμένος» από τις ερωτήσεις του βουλευτή του ΚΚΕ Χρ. Κατσώτη.
Αφού, λοιπόν, αναμάσησε τις – χρυσαυγίτικης κοπής- αθλιότητες σε βάρος των ταξικών συνδικάτων για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αφού υπερασπίστηκε τις νοθείες του εκφυλισμένου, εργοδοτικού συνδικαλισμού της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και αφού πασπάλισε το παραλήρημα του με ρατσιστικές αναφορές για τους αλλοδαπούς εργάτες Γης, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα χύνοντας το αντικομμουνιστικό του δηλητήριο.«Αν επικρατούσε η άποψη σας, κύριε Κατσώτη, το μέλλον των εργαζομένων θα ήταν η εξαθλίωση», είπε μεταξύ άλλων κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι «θέλει να επιβάλει δικτατορικά την άποψή του».
Κατανοούμε την πρεμούρα του υπουργού εργασίας να ανταποκριθεί όσο καλύτερα μπορεί στο ρόλο του εκπροσώπου του ΣΕΒ – των μεγαλοβιομηχάνων και της μεγαλοεργοδοσίας – μέσα στη Βουλή.
Όπως επίσης κατανοούμε και την έμφυτη αποστροφή του για το εργατικό κίνημα, την αλλεργία του για τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων.
Οφείλουμε, ωστόσο, να θυμίσουμε ορισμένες αλήθειες στον υπουργό της ΝΔ και στους ομοϊδεάτες του.
Γι’ αυτό και σταχυολογούμε κάποια βασικά στοιχεία για τη ζωή των εργαζόμενων στην Σοβιετική Ένωση, τότε που ο εργάτης ήταν αφέντης του πλούτου που παρήγαγε και η εργατική δύναμη δεν ήταν εμπόρευμα-βορά για τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών:
1. Ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος ήταν σταθερός, 7 ώρες – 5 μέρες/εβδομάδα.
2. Μειωμένη διάρκεια εργάσιμου χρόνου είχε καθιερωθεί για τους δασκάλους, τους γιατρούς και ορισμένες άλλες ειδικότητες. Κατά τη νυχτερινή εργασία, η διάρκεια της δουλειάς ήταν μειωμένη κατά μια ώρα.
3. Σε όλους τους εργαζόμενους εξασφαλίζονταν μέρες εβδομαδιαίας ανάπαυσης και ετήσιες άδειες με αποδοχές. Για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου είχαν δημιουργηθεί ανάλογες προϋποθέσεις/υποδομές, όπως κατοικίες ανάπαυσης, σανατόρια, κατασκηνώσεις, διαμονή σε υγειονομικά ιδρύματα, κλπ.
4. Η Κοινωνική Ασφάλιση στην ΕΣΣΔ κάλυπτε όλους τους εργαζόμενους και τα μέλη των οικογενειών τους, ήταν καθολική και χωρίς εισφορές από το μισθό των εργαζομένων. Οι εισφορές προέρχονταν από τα κονδύλια των (κρατικών) επιχειρήσεων, ιδρυμάτων και κολχόζ και τον κρατικό προϋπολογισμό. Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τους άνδρες ήταν τα 60 χρόνια και για τις γυναίκες τα 55 έτη.
5. Οι εργάτες/υπάλληλοι σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες έπαιρναν σύνταξη στα 50 χρόνια οι άνδρες και στα 45 οι γυναίκες. Συμπληρωματικά ευεργετήματα παρέχονταν κατά την συνταξιοδότηση των γυναικών που γέννησαν πάνω από 5 παιδιά και τα μεγάλωσαν ως τα 8 τους χρόνια.
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά των πλεονεκτημάτων και της ανωτερότητας του Σοσιαλισμού για τους εργαζόμενους.
Στον αντίποδα των σπουδαίων εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων της λαϊκής εξουσίας βρίσκεται η εκμετάλλευση, η μιζέρια και η σαπίλα του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν οι «Βρούτσηδες».
Αυτοί που τσακίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, που καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις, που προωθούν συστήματα τύπου «Πινοσέτ» στην Ασφάλιση, που κόβουν τη 13η και 14η σύνταξη, που αβαντάρουν τον εργοδοτικό συνδικαλισμό σε βάρος του εργατικού κινήματος, δεν τους παίρνει να κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο στους κομμουνιστές.
Θα πάρουν, αργά ή γρήγορα, την απάντηση τους από τον ίδιο το λαό.
Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion