ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ #Του_Τάκη_Πετρόπουλου,

ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ
Αγαπημένα · 2 ημ. ·
Η «ΤΑΞΗ» ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ, ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΠΟΥ ΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΝΗΣΣΑΝ
Του Τάκη Πετρόπουλου,
Αντιδημάρχου Αθλητισμού,
Περιβάλλοντος,
Ενέργειας και Πρασίνου
Την εν καθολική αταξία κυβέρνηση της Ν.Δ. (τελευταία αταξία η αποικιακή εκχώρηση του γονιδιώματος όλων των νεογνών της χώρας σε αμερικανική εταιρεία!) την έπιασε ξαφνικά βαριά πονοψυχιά για τις δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις και είπε να βάλει μία τάξη. Εκεί λοιπόν που θα περίμενε κανείς από τον Υπουργό Αθλητισμού κ. Γιάννη Βρούτση να πει και πραχτικά πως θα βοηθήσει για να μπει η τάξη, τον ακούσαμε έκπληκτοι να λέει ουσιαστικά στους δήμους «κόψτε το κεφάλι σας».
Αυτό το κρίσιμο για κάθε τοπική κοινωνία θέμα, που πέραν όλων των άλλων σχετίζεται και με το μέλλον των παιδιών, σηκώνει μεγάλη συζήτηση, για την ορθολογιστική ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών, για τη συνταγματικότητα του νόμου που προανήγγειλε ο υπουργός, για τον πολυδιάστατο κοινωνικό ρόλο του αθλητισμού, για τη συμβολή του στην εθνική οικονομία κ.ο.κ., αλλά ας πάμε κατ’ ευθείαν στην πραγματική πρεμούρα της κυβέρνησης, που είναι και η ταμπακέρα.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. λοιπόν για χάρη της δημοσιονομικής προσαρμογής και των ματωμένων πλεονασμάτων, καθ’ υπαγόρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Δανειστών, καταργεί αδιάκοπα λαϊκές κατακτήσεις, ενώ όσον αφορά ειδικότερα στην τοπική διοίκηση κλιμακώσει μεθοδικά το μανιπουλάρισμα της.

Ο στρατηγικός στόχος της αντιλαϊκής κυβέρνησης της Ν.Δ. και όλων ανεξαίρετα των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων, η μοναδική τους πρεμούρα ήταν, είναι και θα παραμείνει η εξοικονόμηση πόρων για να μπουκώνουν με όλο και μεγαλύτερα κέρδη το άπληστο και αδηφάγο μεγάλο μονοπωλιακό κεφάλαιο και να καταβάλουμε ως λαός ακόλλητα και αδιαμαρτύρητα τον όβολο μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για τους πολυδάπανους πολέμους που απεργάζονται, αιματοκυλώντας άλλους λαούς ανά τον κόσμο.

Εν προκειμένω λοιπόν από το 2010 οι αστικές κυβερνήσεις απαγορεύουν σταθερά τις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στους δήμους και συνεχίζουν να πετσοκόβουν την ετήσια θεσμοθετημένη κρατική χρηματοδότησή τους (από τα 91 εκατ. ευρώ που δικαιούται ετησίως ο Δήμος Πατρέων λαμβάνει μόνο τα 24 εκατ. ευρώ όλα αυτά τα χρόνια, τα οποία δεν επαρκούν ούτε για τη μισθοδοσία του προσωπικού), καταδικάζοντας μεταξύ πολλών άλλων και τις δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις στην απαξίωση, τη φθορά και την παρακμή.

Με ένα άλμα της λογικής του παραλόγου ο Υπουργός Αθλητισμού αναποδογυρίζει την πυραμίδα και προσπαθεί να την ισορροπήσει με την κορυφή της κάτω και τη βάση της επάνω. Η κυβέρνηση θα πατάει πάνω σε κάτι που η ίδια προκάλεσε, έχοντας μάλιστα την αποκλειστική ευθύνη και αρμοδιότητα κατά το σύνταγμα (άρθρο 16) και τους νόμους, για να προσδώσει νομιμοφάνεια στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά του Ελληνικού αθλητισμού που θα έχει γίνει ποτέ: Τη (νομιμοφανή) κατάργηση της κατασκευής νέων σύγχρονων δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων.
Αυτό το έγκλημα κατά του Ελληνικού Αθλητισμού ο Υπουργός με θαυμαστή ομολογουμένως ευρηματικότητα το βάφτισε «Τάξη».

Σε αυτό το άλμα της λογικής του παραλόγου η κυβέρνηση και ο Υπουργός Αθλητισμού «ξεχνούν» το προφανές, ότι δηλ. το κεντρικό κράτος και όχι οι δήμοι επιβάλλουν και εισπράττουν τους άμεσους κι έμμεσους φόρους, για να ανταποδίδουν υπηρεσίες στο λαό, στην Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, την Πολιτική Προστασία, τη Δημόσια Ασφάλεια κ.ο.κ. 

«Ξεχνούν» ότι η φορολογία στα αστικά κράτη δεν είναι χαράτσι φεουδαρχικό, αποικιοκρατικό ή καταχτημένης χώρας όπως π.χ. επί της Τουρκοκρατούμενης Ελλάδας.

Ο Υπουργός Αθλητισμού καθόλου τυχαία επέλεξε την πόλη μας για να προαναγγείλει τα κυβερνητικά σχέδια των κλιμακούμενων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον κρίσιμο κοινωνικό τομέα του Αθλητισμού, γιατί είναι η 3η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας και η μεγαλύτερη με δημοτική αρχή της Λαϊκής Συσπείρωσης, που αντιστέκεται σθεναρά στην ανταποδοτική λειτουργία των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων και παρά τις δυσκολίες τις παρέχει δωρεάν στα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία και τον Πατραϊκό λαό.

Ως εκ τούτου η Πάτρα αποτελεί το ισχυρότερο «κακό παράδειγμα» και κάστρο αντίστασης στα σχέδια της κυβέρνησης, που θέλει την οριζόντια επέκταση της ανταποδοτικής λειτουργίας των δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων δηλ. να πληρώνουν τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία και οι εργαζόμενοι για να τις χρησιμοποιούν, όπως ήδη συμβαίνει με τις κρατικές αθλητικές εγκαταστάσεις.

Ο λαός που παράγει τον πλούτο, γιατί χωρίς τον εργάτη γρανάζι δεν γυρνά και χωρίς εργαζόμενους τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει, μέσω της αβάσταχτης και άδικης άμεσης κι έμμεσης φορολόγησής του, έχει πληρώσει άπαξ για την κατασκευή των Δημοτικών αθλητικών εγκαταστάσεων, πληρώνει κάθε χρόνο για τη λειτουργία, συντήρηση κι εκσυγχρονισμό τους και τώρα θέλουν να πληρώνει από πάνω και για να τις χρησιμοποιεί.

Μέχρι τώρα οι παρατάξεις της δημοτικής αντιπολίτευσης ποιούν την νήσσαν. Καμία δεν μπήκε στον κόπο να τοποθετηθεί και να απαντήσει ευθέως και χωρίς περιστροφές στα 200 περίπου ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία, στους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και στη νεολαία της πόλης, αν συμφωνούν με την κυβέρνηση που θέλει να πληρώνουν για να χρησιμοποιούν τις δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις.
Κατά την προσφιλή της τακτική ειδικότερα η ενωμένη δεξιά φιλοκυβερνητική αντιπολίτευση θα είναι απούσα και θα εμφανιστεί κατόπιν εορτής υποδυόμενη τον τιμητή των λαϊκών συμφερόντων όπως και στο επίκαιρο ζήτημα της δέσμευσης των τραπεζικών λογαριασμών, προσπαθώντας να το αποδώσουν στη δημοτική αρχή, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι είναι ένα «έπος» της κυβέρνησης τους.

Η αγωνιστική πείρα του Πατραϊκού λαού εμπλουτίζεται διαρκώς και μετά τις μεγάλες κατακτήσεις με κορυφαία την παραχώρηση του Παραλιακού Μετώπου, έρχονται κι άλλες όπως ο Ριγανόκαμπος, η κοίτη του Διακονιάρη και το Αθλητικό Κέντρο Αγυιάς.
Ειδικότερα για το Αθλητικό Κέντρο Αγυιάς μετά από μια 20ετία αδιαφορίας και απραξίας του αστικού κράτους, χάρη στην επιμονή της Δημοτικής Αρχής να το αναδεικνύει και να οργανώνει τη λαϊκή αντίδραση, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να το χρηματοδοτήσει και να δρομολογήσει την υλοποίηση του μέσω της Περιφέρειας.
Ο αγώνας είναι μονόδρομος γιατί ο μόνος σίγουρος τρόπος να χάσεις είναι να μην αγωνιστείς!

https://e-patras.gr/.../i-taxi-toy-ypoyrgoy-athlitismoy...

Ο Τάκης Πετρόπουλος Για τους 2ους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες

ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ

Το Υπουργείο Αθλητισμού ζήτησε από το Δήμο Πατρέων, να είναι η Πάτρα η πόλη, που θα διεκδικήσει εκ μέρους της χώρας μας τους 2ους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες.
Η Δημοτική Αρχή απάντησε ξεκάθαρα τότε ότι συμφωνεί μόνο αν το Υπουργείο δεσμευτεί ρητά σε δύο πράγματα.
Το πρώτο ήταν η διασφάλιση χρηματοδότησης της διοργάνωσης.
Το δεύτερο ήταν οι μόνιμες υλικοτεχνικές αθλητικές υποδομές που θα κατασκευαστούν για τις ανάγκες των Π.Μ.Α., να διατεθούν μετά τους αγώνες δωρεάν στον Πατραϊκό λαό.
Δεν υφίσταται θέμα αμφισβήτησης των παραπάνω.
Άλλωστε και οι δύο αυτοί ρητοί όροι αποτυπώνονται με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια στον ίδιο το Φάκελο Διεκδίκησης.
Δύο μήνες μετά την ανάληψη της διοργάνωσης με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης δεν έχει κουνηθεί φύλο, προκαλώντας εύλογες ανησυχίες :

1. Δεν έχει συγκροτηθεί ο φορέας υλοποίησης.
2. Όχι μόνο δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την κατασκευή των απαιτούμενων εγκαταστάσεων, αλλά ούτε καν ένας πρώτος πρόχειρος σχεδιασμός.
3. Στον κρατικό προϋπολογισμό του 2018 δεν έχει μπει ούτε ένα ευρώ για τη χρηματοδότηση της διοργάνωσης.

Τόσο η κυβερνητική ολιγωρία όσο και το γεγονός ότι στον κρατικό προϋπολογισμό 2018 δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τους αγώνες, δεν είναι βέβαια τυχαία, ούτε οφείλονται σε πολιτική ή υπηρεσιακή ανικανότητα και ανεπάρκεια.
Είναι φανερό και ομολογημένο πλέον ότι το Υπουργείο Αθλητισμού προσδοκά να χρηματοδοτηθούν οι αγώνες εξ ολοκλήρου από χορηγούς.
Προσδοκά όμως... δεν τους έχει βρει ακόμη και ο χρόνος είναι αμείλικτος!
Κατ' αρχήν λοιπόν τίθεται ζήτημα κατά πόσο αυτή η προσδοκία του Υπουργείου είναι βάσιμη και ρεαλιστική.
Πέρα όμως από αυτό, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, οι χορηγοί χρηματοδοτούν κάτι για να έχουν ανταποδοτικά οφέλη και μάλιστα τα μεγαλύτερα δυνατά. Εκτός και κάνω λάθος και τα μονοπώλια έχουν συναισθήματα, που υποκινούν τις χορηγίες τους.

Είναι προφανές ότι όσο θα χάνεται πολύτιμος χρόνος τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα των χορηγών θα ενισχύονται με αποτέλεσμα οι χορηγοί να εμφανιστούν την ύστατη στιγμή ως "σωτήρες" απαιτώντας βέβαια "γη και ύδωρ".
Αυτό είναι ένας ορατός κίνδυνος κι αν συμβεί, τότε ο έλεγχος της διοργάνωσης θα περιέλθει στους χορηγούς και τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει ακόμη και την εμπορική εκμετάλλευση των αθλητικών εγκαταστάσεων και μετά τους αγώνες, ανατρέποντας τα συμφωνημένα.

Με αυτά τα δεδομένα και μπροστά στον διαγραφόμενο κίνδυνο εκτροπής της διοργάνωσης ο Δήμαρχος Πατρέων ως όφειλε, με την επιστολή του προς τον Υπουργό Αθλητισμού, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καλεί την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της και ξεκαθαρίζει από τώρα που είναι ακόμη νωρίς ότι δεν θα γίνει συνένοχος της.

Είναι να απορεί λοιπόν κανείς τι δεν καταλαβαίνει ο επικεφαλής της Νομαρχιακής Επιτροπής Αχαΐας Αθλητισμού κ. Ηλίας Γρηγόρης που (δήθεν) εξοργίστηκε κι εξανέστη με την επιστολή του Δημάρχου, χωρίς όμως να την αντικρούσει πολιτικά και να πάρει ξεκάθαρη θέση με ποιόν είναι : Με τον Πατραϊκό λαό ή με τους χορηγούς.

Όπως είναι να απορεί κανείς και με την πολιτικά αφελή (αν δεν συνιστά κάτι άλλο) παρότρυνση της Δημοτικής Αρχής να υπαναχωρήσει για το συμφέρον της πόλης!
 Ποιο είναι αλήθεια αυτό το περιβόητο συμφέρον της πόλης, που επικαλούνται μερικοί χωρίς να το περιγράφουν? 
Μήπως να πληρώνει ο Πατρινός για καμιά δεκαριά χρόνια μετά τους παράκτιους, για να αθλείται στο Αθλητικό Κέντρο Αγυιάς, που θα έχουν φτιάξει οι χορηγοί και αφού θα έχουν διαφημιστεί θα θέλουν να πάρουν και πίσω τα λεφτά τους με το παραπάνω?

Αυτό δεν θα είναι υπαναχώρηση, θα είναι προδοσία και η Δημοτική Αρχή δεν πρόκειται να την υπογράψει και να τη νομιμοποιήσει!

Τάκης Πετρόπουλος

     20/12/17