Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απάντηση στον επικ καθηγητή Τσιριγώτη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απάντηση στον επικ καθηγητή Τσιριγώτη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

16 Νοεμβρίου, 2019

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΕΣ "ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ"...



Στις 25/10/2019 παραμονές της εθνικής επετείου, όπου ο ελληνικός λαός ύψωσε το ανάστημα του απέναντι στο φασισμό λέγοντας το μυριόστομο «ΟΧΙ», επέλεξε ο συνεργάτης της εφημερίδας σας Διονύσης Τσιριγώτης ο οποίος έχει και τον τίτλο του επίκουρου καθηγητή και μάλιστα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας να πλέξει το εγκώμιο στον φασίστα δικτάτορα Ι. Μεταξά σε ένα εντελώς ανιστόρητο άρθρο.
Προκαλεί εντύπωση δε ότι στο ολοσέλιδό του άρθρο καμία αναφορά δεν κάνει σε ιστορικές πηγές παρ’ όλα αυτά αναφέρει τουλάχιστον δυο φορές για την υψηλή στρατηγική του Ι. Μεταξά αραδιάζοντας και πολλές μεγαλόστομες φράσεις. 

Τον δε φασίστα δικτάτορα Μεταξά τον αναφέρει ως Πρωθυπουργό, λησμονώντας προφανώς τον τρόπο που πήρε την εξουσία, τα ρετσινόλαδα και τις φάλαγγες, με την συναίνεση του αστικού κόσμου τραπεζιτών, βιομηχάνων και του αστικού πολιτικού κόσμου.
Θυμίζουμε ότι στελέχη της κυβέρνησης Μεταξά μεταξύ άλλων ήταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Α. Χατζηκυριάκος, ο Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Δ. Μάξιμος, Πεσματζόγλου (Τράπεζα Αθηνών), ενώ την πλήρη στήριξη τους έδιναν οι Μποδοσάκης, Λαναράς, τα εκδοτικά συγκροτήματα Λαμπράκη (Ελεύθερο Βήμα), Βλάχου (Καθημερινή) κ.ά.

Μετά την 4η Αυγούστου τα αστικά κόμματα διαλύθηκαν με διάταγμα, στο οποίο ελάχιστοι αστοί πολιτικοί αντέδρασαν, ενώ μερικοί εξ’ αυτών εξορίστηκαν (Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλος, Θ. Τσάτσος, Γ. Καφαντάρης, Αλ. Μυλωνάς κ.ά)
Ποια ήταν η κατάσταση στον Ελληνικό Στρατό;
Ο Αλέξανδρος Παπάγος αρχηγός του ΓΕΣ γράφει σχετικά 
«Ουδέποτε η κυβέρνησις μεταξύ των σκοπών της στρατιωτικής μας προπαρασκευής είχε θέσει και τον της αντιμετωπίσεως ενός πολέμου κατά της Ιταλίας. Ότε , όμως τον Απρίλιον του 1939, τα ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αλβανίαν , το ζήτημα της αντιμετωπίσεως του ιταλικού κινδύνου εν αμέσω ή προσεχή μέλλοντι ετίθετο πλέον υπό στρατιωτικής πλευράς »
Γενικά η δικτατορία της 4ης Αυγούστου δεν έκανε καμία ενέργεια που θα μπορούσε να εξασφαλίσει στη χώρα καλύτερες συνθήκες για την αντιμετώπιση της ενδεχόμενης επίθεσης . 
Φαίνεται να εμφανίζεται ως ουδέτερη απέναντι στους εμπόλεμους όχι από φιλειρηνική διάθεση αλλά εξ’ αιτίας των αντιφάσεων της εξωτερικής της πολιτικής η οποία στηριζόταν στην αγγλοφιλία των ανακτόρων αλλά και στις συμπάθειες του Μεταξά και της κλίκας τους προς το χιτλεροφασισμό.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Παρ΄ ότι η κυβέρνηση Μεταξά διατηρούσε καλές σχέσεις με τη χιτλερική Γερμανία και πρωτοκλασάτοι του ναζισμού, όπως ο Γκέμπελς κ.ά., είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα και στελέχη της κρατικής ασφάλειας είχαν εκπαιδευτεί στα βασανιστήρια και στην αντικομμουνιστική δίωξη στις σχολές του Χίμλερ, ωστόσο σε καμία περίπτωση αυτή η στάση δεν σήμαινε μετακίνηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προς το φασιστικό στρατόπεδο. 
20 Σεπτεμβρίου 1936 Ο  Έλληνας δικτάτορας έχει κλείσει ένα μήνα στην εξουσία μετά το πραξικόπημα του Αυγούστου του 1936 και ποζάρει  μαζί με τον πανίσχυρο Γερμανό Υπουργό Προπαγάνδας του Χίτλερ, στη βεράντα του Ναυτικού Ομίλου με φόντο το Μικρολίμανο και την Καστέλα.

Αυτό συνέβαινε γιατί το συντριπτικά μεγάλο τμήμα της αστικής τάξης στην Ελλάδα και ιδιαίτερα το εφοπλιστικό κεφάλαιο λόγω των συμφερόντων του και των πολύχρονων δεσμών του με την αστική τάξη της Βρετανίας από τη γέννηση του ελληνικού κράτους είχε επιλέξει τη συμπόρευση με τη βρετανική πολιτική .
Ήδη από το 1934 ο Μεταξάς είχε δηλώσει 
«Η Ελλάς δύναται να θέσει ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις τον οποίον ευρίσκετο η Αγγλία ».
Εξάλλου η αστική τάξη στην Ελλάδα είχε διασπαστεί στη διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου και μάλιστα με αιματηρό τρόπο αλλά τελικά είχε υπερισχύσει και τότε η βενιζελική πλευρά που τασσόταν αναφανδόν με το μέρος της ΑΝΤΑΝΤ (Βρετανία – Γαλλία). 
Έτσι τα περί ουδετερότητας που ισχυριζόταν ο Μεταξάς ότι χαρακτήριζαν την εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης δεν είχαν πραγματικό αντίκρισμα.
Ο πρεσβευτής της Ιταλίας Ε. Γκράτσι έγραψε: 
« Στις 13 Απρίλη του 1939 η Γαλλία και Μ. Βρετανία ανήγγελον δημόσια την χορήγησιν της εγγύησεως ων εις την Ελλάδα. Η χορήγησις της εγγυήσεως ταύτης και υπό της Ελλάδος αποδοχή της επροκάλεσεν ζωηρότατη δυσφορία εις το Παλάτσο Βενέτσια.»
Η μεταξική δικτατορία παραμονές του πολέμου, με τους βαρύς φόρους και τους υποχρεωτικούς εράνους που είχε επιβάλλει είχε απομυζήσει τεράστιους πόρους από την εθνική οικονομία και το λαό, δήθεν για την άμυνα της χώρας , ενώ τους σπαταλούσε για την συντήρηση των χαφιέδικων μηχανισμών της και για προπαγανδιστικούς σκοπούς 
όπως τη συγκρότηση στρατιάς χαφιέδων, την οργάνωση της φασιστικής ΕΟΝ (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και διασπαθίστηκαν για ιδιοτελής σκοπούς.
Την ώρα του πολέμου φάνηκε καθαρά η έλλειψη σοβαρής προετοιμασίας και ο εφοδιασμός του στρατού με πολεμικό υλικό. 
Ο στρατός δεν είχε δικά του μεταγωγικά μέσα ενώ οχυρωματικά έργα είχαν γίνει μόνο στα σύνορα προς την Βουλγαρία (γραμμή Μεταξά) αδιαφορώντας για την κύρια απειλή της Ιταλίας που προερχόταν από την Αλβανία . 
Ο αρχηγός του Γενικού επιτελείου Ναυτικού, ναύαρχος Φωκάς αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «τα πολεμικά πλοία και τα 5 υποβρύχια σε οποιοδήποτε άλλο κράτος θα ήταν εκτός υπηρεσίας»
Εντύπωση προκαλεί ότι ο ιστορικός κ. Τσιριγώτης «δεν γνωρίζει» το σχέδιο αντιμετώπισης ΙΒ που καθόριζε την γραμμή άμυνας Άραχθος Ποταμός – Ζυγός Μετσόβου- Όρλιακας –Βενέτικος Ποταμός –Καμπή Αλιάκμονα – Στενά Πόρτας – Βέρμιο –Καϊμακτσαλάν.
Το σχέδιο αυτό προέβλεπε την εγκατάλειψη της Ηπείρου με τις πόλεις Γιάννενα – Άρτα- Πρέβεζα και του μεγαλύτερου μέρους της Δυτικής Μακεδονίας με τις πόλεις Καστοριά Φλώρινα – Κοζάνη και άμυνα σε απόσταση 120 χλμ από τα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Το σχέδιο ΙΒ προκάλεσε γενική δυσφορία στους ειδικούς και πατριώτες αξιωματικούς και το ΓΕΣ υποχρεώθηκε τον Σεπτέμβρη του 1939 στην παραλλαγή του ΙΒα σχεδίου αντιμετώπισης της ιταλικής επίθεσης το οποίο προέβλεπε την άμυνα στις φυσικά οχυρές τοποθεσίες κατά μήκος σχεδόν των ελληνοαλβανικών συνόρων.
Επιπλέον η Κυβέρνηση της δικτατορίας του Μεταξά με σειρά αντιδημοκρατικές ενέργειες όπως η κατάργηση του συντάγματος, η διάλυση των πολιτικών κομμάτων η κατάλυση των δημοκρατικών ελευθεριών , η φίμωση του τύπου (των μη διαφωνούντων), ο άγριος διωγμός των δημοκρατικών πολιτών και ιδιαίτερα των κομμουνιστών και η συστηματική διάδοση της φασιστικής ιδεολογίας διασπούσε το εσωτερικό μέτωπο και αποδυνάμωνε την αμυντική ικανότητα της Ελλάδας. 
Να υπενθυμίσουμε εδώ το έγκλημα της παράδοσης των πολιτικών κρατουμένων κομμουνιστών στους Ναζιστές στην Ακροναυπλιά.
Μετά από μια σειρά προκλήσεων με αποκορύφωμα τον τορπιλισμό της Έλλης στις 28 Οκτωβρίου ο ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα, Γκράτσι, επέδωσε στο Μεταξά το τελεσίγραφο του Μουσολίνι . 
Η επίθεση του ιταλικού στρατού ξεκίνησε πριν ακόμη λήξει η τρίωρη προθεσμία που όριζε το τελεσίγραφο.
Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου η κυβέρνηση Μεταξά ανήγγειλε ότι η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο κατά της χώρας μας. 
Μέσα σε λίγη ώρα οι δρόμοι της Αθήνας και όλων των μεγάλων πόλεων και κωμοπόλεων πλημμύρισαν από πλήθη λαού που σχημάτισαν παντού ογκώδεις διαδηλώσεις .
Χιλιάδες έφεδροι κατευθύνονταν μαζικά στα κέντρα στράτευσης , μπροστά στα μάτια των αστυνομικών αρχών οι διαδηλωτές φώναζαν ρυθμικά «θάνατος στο φασισμό». Ήταν το πραγματικό ‘ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός.
Μια άγνωστη πτυχή.

Από την πρώτη στιγμή της Ιταλικής επίθεσης το ΚΚ Ιταλίας με δημόσια διακήρυξη του κατήγγειλε τους φασίστες ηγέτες γι αυτόν τον πόλεμο και έλεγε μεταξύ άλλων « ο ιταλικός λαός δεν έχει κανένα συμφέρον να καταλάβει το έδαφος της Ελλάδας και να στερήσει την λευτεριά από τον ελληνικό λαό, με τον οποίο πρέπει και μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά».
Αυτή η εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό, ήταν ταυτόχρονα και στάση υπέρ των συμφερόντων του ιταλικού λαού. 
Για την ιταλική κυβέρνηση η στάση του Κ.Κ. Ιταλίας συνιστούσε προδοσία.
Για όσους ονειρεύονται δικτάτορες και δικτατορίσκους 
τάχα μου πατριώτες και φιλολαϊκούς, υπάρχει στον αντίποδα τους ένας περήφανος λαός που παρόλη την πείνα και την εξαθλίωση του ύψωσε το ανάστημα του και αντιμετώπισε κατά σειρά τους Ιταλούς, τους Γερμανούς, τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους γράφοντας ένδοξες στιγμές ηρωισμού και αντίστασης, με το έπος της Αλβανίας , την Εθνική Αντίσταση και τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος δείχνοντας το δρόμο πως οι λαοί από δούλοι γίνονται ελεύθεροι.
Γιώργος Κωνσταντίνου
Μέλος της Ε.Π. Δυτικής Ελλάδας του Κ.Κ.Ε.
Πρόεδρος Ε.Κ.Ζ.
https://lszante.blogspot.com/2019/11/t.html?m=1&fbclid=IwAR2I5NqCE5f7P_BVacFRLKcjXdtUalAkMof-fEra4s-ZU7A-IK9g0ipMLF8