Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΞΕΓΥΜΝΩΣΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ -ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ "Ρ"

 

• ΚΚΕ: Εδώ και ένα χρόνο αποδεικνύεται πως η πραγματική και σοβαρή διασπορά γίνεται σε χώρους που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους με ευθύνη της κυβέρνησης: Χώροι δουλειάς, σχολεία, μέσα μεταφοράς, ιδιωτικές δομές Υγείας και Πρόνοιας. Καμιά παράταση του lockdown δεν μπορεί από μόνη της να «γεννήσει» μέτρα προστασίας
• «Η εκδήλωση της νέας βαθιάς διεθνούς οικονομικής κρίσης και η φανερή αδυναμία των δημόσιων συστημάτων Υγείας στην αντιμετώπιση της πανδημίας φωτίζουν τη σήψη και τις οξύτατες αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Πιστοποιούν ότι ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα ιστορικά ξεπερασμένο, επιβεβαιώνουν ότι, παρά τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, η εποχή μας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό - κομμουνισμό» (Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ).
• 
  

Οι υγειονομικοί στην πρώτη γραμμή - Οι κομμουνιστές στην πρωτοπορία των αγώνων τους

Στην πανδημία αποδείχτηκε τελικά ότι δεν «είμαστε όλοι μαζί» και ότι δεν «έχουμε όλοι τον ίδιο εχθρό»...

Καθώς προχωρά η πρόοδος της επιστήμης και αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, θα περίμενε κανείς ότι θα βελτιώνονται συνεχώς και οι παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας και μάλιστα με ολοένα μικρότερο κόστος για τον ασθενή. Οταν μάλιστα οι υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας συνδέονται με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού.

Σε παλιότερες εποχές, όπου ο άνθρωπος ήταν έρμαιο της αρρώστιας, το ζήτημα της υγείας ήταν ένα ακόμα βάσανο που συνόδευε τις καταπιεζόμενες μάζες. Αυτή η σκληρή πραγματικότητα πέρασε στη λαϊκή συνείδηση και η Υγεία αποτελούσε ένα τόσο σημαντικό και δυσεύρετο αγαθό, που στην πιο απλή και συνηθισμένη ευχή τους οι καθημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα τη χαρακτηριστική φράση «στην υγειά μας».

Σήμερα, λοιπόν, το 2021, πριν από λίγες μέρες προσεδαφίστηκε στον Αρη ένα ρομπότ για να εξερευνήσει τον λεγόμενο κόκκινο πλανήτη...

Στον καπιταλισμό, όμως, την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος μπορεί να πηγαίνει στον Αρη και όχι στη Σελήνη, που λέγαμε παλιότερα, ακόμα και αυτό το αγαθό της Υγείας γίνεται πεδίο κερδοφορίας, οι κοινωνικές δαπάνες για την Υγεία καθορίζονται από το κριτήριο του κόστους - οφέλους.

Το ΚΚΕ διαχρονικά παλεύει για δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Με τεκμηριωμένες θέσεις και προτάσεις που γίνονται αποδεκτές από ευρύτερα λαϊκά στρώματα και φυσικά από σημαντικό τμήμα των υγειονομικών. Η διαχρονική αυτή δράση του ΚΚΕ, η επίδραση των θέσεών του, έγινε φανερή στους χώρους της Υγείας με το ξέσπασμα της πανδημίας.
Κριτήριο οι ανάγκες του λαού

Με θλιβερό τρόπο, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, έρχονται στην επιφάνεια όλα εκείνα τα σοβαρά προβλήματα στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αποτέλεσμα της μετατροπής των νοσοκομείων σε επιχείρηση ΑΕ, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη λειτουργία, που οδήγησε στο κλείσιμο ολόκληρων νοσοκομείων. Αποτέλεσμα της απαίτησης των καπιταλιστών να διεισδύσουν σε νέα πεδία κερδοφορίας στον κλάδο της Υγείας και της Πρόνοιας.

Η ίδια η εξέλιξη της πανδημίας αποδεικνύει πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ που υπερασπιζόταν το δημόσιο χαρακτήρα της Υγείας, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, ενάντια στους εκάστοτε κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η αντίθεση που εκφράσαμε στη σχεδιασμένη προσπάθεια για προώθηση των λεγόμενων Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) μέσω των επιστημονικών φορέων που ελέγχει η ΝΔ.

Αντίθεση ολοκληρωμένη και στο επίπεδο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, αλλά και στην καθημερινή πάλη, όπου με πρωτοβουλία των κομμουνιστών συνδικαλιστών εμποδίσαμε, παρά τα χημικά και τα ΜΑΤ, τη διεξαγωγή της ημερίδας για την προώθηση των ΣΔΙΤ που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας.

Αλήθεια, γιατί δεν βγαίνουν και σήμερα οι υπέρμαχοι της καπιταλιστικής επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία να υπερασπιστούν με σθένος τις ιδεολογικές τους αρχές, τώρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εκδήλωση της πανδημίας στη χώρα μας; Επειδή έχει περάσει αρκετός καιρός και ίσως να συνηθίσαμε ορισμένα πράγματα, να ξεχάσαμε άλλα, καλό είναι να θυμηθούμε πώς κύλησαν οι πραγματικά έκτακτες και σίγουρα πρωτόγνωρες συνθήκες που προκάλεσε η επιδημία του ιού Covid-19.

Ενας όχι και τόσο «αόρατος» εχθρός

Η εξάπλωση της πανδημίας και τα μέτρα για την αντιμετώπισή της ονομάστηκαν προπαγανδιστικά από την κυβέρνηση, τα επιτελεία, τα ΜΜΕ και τον ίδιο τον πρωθυπουργό «πόλεμος με έναν αόρατο εχθρό».

Σε αυτόν τον ιδιόμορφο «πόλεμο» αντικειμενικά οι υγειονομικοί δεν βρέθηκαν στα μετόπισθεν αλλά στην πρώτη γραμμή, αποτέλεσαν τη δύναμη κρούσης για την αντιμετώπιση της νόσου. Στη δουλειά τους στηρίχτηκαν και στηρίζονται τόσο η κρατική πολιτική για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων στην υγεία του πληθυσμού όσο και η ίδια η προσδοκία των λαϊκών στρωμάτων για την προστασία της υγείας όλου του λαού. Είναι λογικό λοιπόν να βρίσκονται στο επίκεντρο.

Ταυτόχρονα, την περίοδο αυτή εντάθηκε και η δράση του ΚΚΕ, των κομμουνιστών υγειονομικών. Ισχύει αυτό που λέμε για πολλές πλευρές της δράσης μας ότι μια πολύχρονη κοπιαστική δουλειά με επιμονή, η ενασχόληση με όλα τα ζητήματα, η συνολική συνδικαλιστική, πολιτική και ιδεολογική παρέμβαση καρπίζουν όταν διαμορφωθούν αντικειμενικά τέτοιες συνθήκες, που οι θέσεις και η δράση μας βρίσκονται και αυτές στο επίκεντρο.

Γύρω από την αντιμετώπιση της πανδημίας, ντυμένο με επιστημονικό μανδύα, εκδηλώθηκε το σχέδιο της κυβέρνησης, που στηρίχθηκε - ιδιαίτερα στην πρώτη φάση - από τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ, συνολικότερα το αστικό σύστημα. Είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ με τη θέση «θα λογαριαστούμε μετά».

Η κυβέρνηση και όλοι οι πυλώνες του συστήματος από την πρώτη στιγμή καλλιέργησαν τη λογική τού ότι «είμαστε όλοι μαζί», ότι «είναι κοινός ο εχθρός». Κρύφτηκαν πίσω από την ατομική ευθύνη για να αποκρύψουν την ευθύνη του κράτους, την κυβερνητική ευθύνη. Φταίνε τα «μυστικά πάρτι της νεολαίας», «τα οικογενειακά τραπέζια» και άλλα δαιμόνια, όπως για το φιάσκο με το χιονιά και τα χιλιάδες σπίτια χωρίς ρεύμα φταίνε τα πεύκα.

Την ίδια στιγμή, από την πρώτη μέρα έγινε προσπάθεια να αποκλειστεί και να φιμωθεί κάθε κριτική και φωνή αμφισβήτησης των κυβερνητικών επιλογών.
Το «άγιο δισκοπότηρο» της επιχειρηματικότητας

Το ΚΚΕ βρέθηκε απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια, πάλεψε για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού. Συνεχίζει να παλεύει για να μην πληρώσει ο λαός για άλλη μια φορά τόσο την υγειονομική όσο και την οικονομική κρίση, που επιταχύνθηκε από την εμφάνιση της πανδημίας. Τα δύσκολα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι μπροστά.

Αποκαλύψαμε τις παλινωδίες και τα ψέματα της κυβέρνησης, που ακόμα και μπροστά σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση δεν θίγει το «άγιο δισκοπότηρο», τα κέρδη των καπιταλιστών επιχειρηματιών στην Υγεία. Οχι μόνο δεν επίταξε τις ιδιωτικές κλινικές για να ανακουφιστεί η πίεση στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά αντίθετα αύξησε την αποζημίωση για τις κλίνες ΜΕΘ που διαθέτουν στο σύστημα και επέτρεψε την κερδοσκοπία με τα μοριακά τεστ.

Την ίδια στιγμή που στα νοσοκομεία περιορίζονται ή και σταματάνε εντελώς τα χειρουργεία για σοβαρά περιστατικά, στις ιδιωτικές κλινικές γίνονται αισθητικές επεμβάσεις (είναι και ευκαιρία για γρήγορη ανάρρωση μέσα στην καραντίνα). Ταυτόχρονα, εκατοντάδες ασθενείς οδηγούνται χωρίς άλλη διέξοδο στην πανάκριβη κλίνη της ιδιωτικής κλινικής.

Η ίδια η πραγματικότητα μέσα στα νοσοκομεία συνεχίζει να διαψεύδει καθημερινά το αφήγημα της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της. Η ίδια η πορεία της πανδημίας, οι χιλιάδες νεκροί, η πολύ μεγάλη εξάπλωση του ιού, η οριακή λειτουργία του συστήματος Υγείας, η μετατροπή του σε σύστημα μιας νόσου, η επιδείνωση άλλων ασθενειών, οι καθυστερήσεις με τον εμβολιασμό του πληθυσμού, είναι τρανταχτή, θλιβερή απόδειξη των παλινωδιών της κυβέρνησης. Και ταυτόχρονα επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα της συνέχισης της πάλης και της διεκδίκησης για τα αιτήματα που έχουμε θέσει.
Διπλός αγώνας από κάθε πόστο

Ενα ξεχωριστό στοιχείο στη δράση μας είναι ότι από την αρχή της πανδημίας θέσαμε ως βασικό καθήκον των κομμουνιστών υγειονομικών να συνεχίσουν να μπαίνουν μπροστά στην αντιμετώπιση της ασθένειας, χωρίς να υποστείλουν σε καμιά περίπτωση τις διεκδικήσεις που είναι αναγκαίες για να αντιμετωπιστεί και η πανδημία. Τονίσαμε ότι έχουν καθήκον να μπουν μπροστά στην εμψύχωση των εργαζομένων στα νοσοκομεία, αλλά και όλου του λαϊκού κόσμου, που εναποθέτει πολλές ελπίδες στην προσπάθεια των υγειονομικών.

Πράγματι, από όποιο πόστο και αν βρίσκονται δεν έλειψαν στιγμή από το διπλό αγώνα: Για την υγεία και για τη ζωή. Δεν έλειψαν στιγμή από το πόστο τους. Από τα ΤΕΠ (επείγοντα περιστατικά), τις κλινικές Covid, τις εφημερίες, τη νοσηλεία των ασθενών, την εξασφάλιση της λειτουργίας του νοσοκομείου, της υποδομής του, της καθαριότητάς του, της σίτισης των ασθενών.

Εχοντας απέναντί τους τις διοικήσεις των νοσοκομείων, τις ΥΠΕ, το υπουργείο, με τα «εντέλλεσθε», τις ΕΔΕ, τις απειλές, την ανικανότητα, τη μικροψυχία. Εχοντας απέναντι την πολιτική της κυβέρνησης, το σύστημα που θυσιάζει την ανθρώπινη υγεία στο καπιταλιστικό κέρδος. Διεκδικούν όχι για τους ίδιους στενά, όχι με συντεχνιακή λογική, αλλά για να αντιμετωπίσουν την πανδημία, για να υπάρχει ένα σύστημα Υγείας αντάξιο της δυνατότητας που δίνει η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής, αντίστοιχο του πλούτου που παράγουν η εργατική τάξη και τα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα.

Γι' αυτό και συνεχίζουν να διεκδικούν χωρίς να πτοούνται από διώξεις, απαγορεύσεις κ.λπ. Γι' αυτό και το ΚΚΕ στηρίζει τον αγώνα των υγειονομικών με όλη του τη δύναμη. Από την πρώτη κινητοποίηση, το Μάρτη του 2020, εν μέσω σκληρού λοκντάουν και την επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Θριάσιο Νοσοκομείο για να εκφράσει ανοιχτά τη στήριξη του Κόμματος, μέχρι την αίτηση του βουλευτή Γ. Λαμπρούλη να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του στη Βουλή και να συμβάλει από τη θέση του γιατρού στο Νοσοκομείο της Λάρισας για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ακολούθησαν βέβαια βουλευτές - γιατροί και από άλλα κόμματα, οι ευθύνες όμως της πολιτικής τους για το σημερινό χάλι στην Υγεία, ούτε συγκαλύπτονται, ούτε ξεπλένονται με τέτοιες κινήσεις...

Προετοιμάζοντας τη λαϊκή αντεπίθεση

Αυτή η πανδημία ανέδειξε ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο που θέτει η ΚΕ του ΚΚΕ στις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο. Το ζήτημα της «ανάδειξης των κομματικών μελών σε πραγματικούς λαϊκούς ηγέτες, για κάθε ζήτημα που απασχολεί την εργατική - λαϊκή οικογένεια στη δουλειά κ.λπ. Χωρίς αυτόν τον παράγοντα, η ιδεολογική και πολιτική δουλειά θα είναι αποσπασματική και "στον αέρα"».

Στο χώρο της Υγείας μπορούμε να πούμε ότι τέτοιοι ηγέτες έχουν διαμορφωθεί μέσα στα νοσοκομεία αλλά και σε όλο τον κλάδο. Αυτή ήταν μια μακρόχρονη διαδικασία καθημερινής ενασχόλησης με όλα τα ζητήματα, από τα δεδουλευμένα για τις εφημερίες, τους απλήρωτους εργολαβικούς, μέχρι τις απολύσεις και δεκάδες άλλα, που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν κύρος στους κομμουνιστές συνδικαλιστές υγειονομικούς, που τους δίνουν τη δυνατότητα σε ένα γενικό αρνητικό συσχετισμό να κατακτούν θέσεις σε σωματεία, ομοσπονδίες και, το κυριότερο, να είναι αναγνωρισμένοι σε εκατοντάδες συναδέλφους του κλάδου ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση.

Με το 3ο κύμα της πανδημίας να είναι σε εξέλιξη, ο διπλός αγώνας συνεχίζεται. Κάθε μέρα που περνά, κάθε νέα απόδειξη της αδυναμίας του συστήματος να αντιμετωπίσει την πανδημία, είναι μια τρανή επιβεβαίωση της πραγματικής και μοναδικής οριστικής λύσης των αδιεξόδων. Αυτής που προτείνει το ΚΚΕ καλώντας σε συμπόρευση τους υγειονομικούς.

Στις σημερινές συνθήκες προέχει η προετοιμασία δυνάμεων για τη λαϊκή αντεπίθεση. Μέσα στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό με χιλιάδες εργαζόμενους, μπορούμε να δημιουργήσουμε ρωγμές στο σημερινό σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, στον συμβιβασμό και τη μοιρολατρία. Τα μεγάλα γεγονότα είναι μπροστά μας και πρέπει να μας βρουν προετοιμασμένους.

Παναγιώτης ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ

Μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΤΕ Υγείας - Πρόνοιας

Σημαντική πείρα από τη δράση σε πρωτόγνωρες συνθήκες

Την περίοδο της πανδημίας βρεθήκαμε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όπου έπρεπε να συνεχιστεί η δράση του Κόμματος μέσα στην εργατική τάξη και να σχεδιαστεί η απάντηση του εργατικού κινήματος στην αστική πολιτική, που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες για να διασφαλιστούν η λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Η πείρα που αποκτήθηκε από την κλιμάκωση στο περιεχόμενο και τις μορφές πάλης σε συνθήκες περιορισμών στην κυκλοφορία, φόβου κι εμποδίων στη μαζική πολιτική πάλη, είναι κρίσιμη για τη συνέχεια. Από την πρώτη συγκέντρωση γιατρών μέχρι τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς και στη συνέχεια την πρώτη πανεργατική απεργία τον Νοέμβρη σε συνθήκες πανδημίας, υπήρχε μεγάλος όγκος δουλειάς, διαμόρφωσης στόχων, αιτημάτων, διαρκής εμπλουτισμός και κλιμάκωση των μορφών πάλης, των μορφών προπαγάνδας.

Η συγκεντρωμένη πείρα που έχουμε από κινητοποιήσεις δείχνει ότι είναι πολύ σημαντικό το Κόμμα, με τη δράση των στελεχών και μελών του, να έχει την πρωτοβουλία όχι μόνο στην ανάδειξη ζητημάτων, αλλά και στη μαζική παρέμβαση μέσα στους εργαζόμενους, για να βάζει από την αρχή σε σωστή βάση τα αιτήματα, σχέδιο και προσανατολισμό, ανεξάρτητα από τη διάσταση που θα πάρουν. Η καθοδηγητική βοήθεια να ενθαρρύνει την πρωτοβουλία από τα κάτω, το στοιχείο της καλής γνώσης της κατάστασης σε κάθε χώρο, χωρίς να υποτιμούμε κανένα πρόβλημα, το οποίο μπορεί να γίνει η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι κάθε φορά, ώστε με αμεσότητα να αναπτύσσεται δράση εκεί όπου οξύνεται η κατάσταση. Ιδιαίτερα απαιτείται διαρκής ετοιμότητα για παρεμβάσεις πάνω σε προβλήματα που δημιουργούνται από τη γενικότερη πολιτική κατάσταση, όπως πρόσφατα με την πανδημία. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να υπάρχουν και κάποια άμεσα αποτελέσματα σε αγώνες, κυρίως στην άνοδο της ταξικής πολιτικής συνειδητοποίησης.

Οταν διαμορφώνονται όροι μικρότερης ή μεγαλύτερης κινητοποίησης γύρω από οξυμένα προβλήματα, τα μέλη του Κόμματος πρωτοστατούν και παρεμβαίνουν, ακόμα και όταν αναπτύσσονται από φορείς και συσπειρώσεις όπου εμείς δεν έχουμε πλειοψηφία ή δεν έχουμε εκπροσώπους. Με συλλογικό τρόπο και συγκεκριμένα εξετάζουμε κάθε φορά τη μορφή και την κλιμάκωση της παρέμβασής μας. Αυτό αφορά και τη στάση μας σε κινητοποιήσεις που κρίνουμε απαραίτητες, σε απεργιακές συγκεντρώσεις κλάδων που οργανώνονται από Ομοσπονδίες και πολύ περισσότερο από πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε οι κομμουνιστές με τους οπαδούς και τους συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ να παρεμβαίνουν, συμμετέχοντας στο μπλοκ των σωματείων τους. Σε τέτοια ζητήματα τακτικής είναι λάθος η οποιαδήποτε σχηματοποίηση ή η αντιγραφή περιπτώσεων, όπου ο διαχωρισμός κρίνεται και στον τόπο και τον χρόνο μιας συγκέντρωσης.

Εχουμε τη δυνατότητα και είναι απαραίτητο να εκτιμάμε έγκαιρα και αντικειμενικά τις διαθέσεις των μαζών, οι κομμουνιστές να παρεμβαίνουν σχεδιασμένα και οργανωμένα ως πρωτοπορία στο περιεχόμενο, στην κατεύθυνση, στις μορφές οργάνωσης και πάλης, πρωτοστατώντας σε μαζικές συλλογικές διαδικασίες του κινήματος, με προσοχή κι ευελιξία στη διεύρυνση, χωρίς να ατονεί το στοιχείο της επαγρύπνησης, της διαπάλης, ιδεολογικής και πολιτικής.

Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, Τρίτο Κείμενο, Θέση 33

Ριζοσπάστης  

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΞΕΣΚΕΠΑΣΕ ΒΙΑΙΑ

Έχει εντέχνως καλλιεργηθεί η άποψη πως η πανδημία του κορονοϊού εκτροχίασε βίαια την διεθνή οικονομία η οποία, έχοντας ξεπεράσει οριστικά την κρίση του 2008-2009, βρισκόταν δήθεν πάνω σε σταθερές ράγες.

Η αλήθεια είναι διαφορετική. 
Στην πραγματικότητα η κρίση του 2008-2009 ξεπεράστηκε μόνο προσωρινά κυρίως χάρη στα πολύ χαμηλά επιτόκια τα οποία επέτρεψαν σε επιχειρήσεις και κυβερνήσεις να «λύσουν» όλα τα προβλήματά τους δανειζόμενες αφειδώς τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, τη μεγαλύτερη και ταχύτερη συσσώρευση χρέους των τελευταίων πενήντα ετών. Βεβαίως, αυτό το χρέος είναι τόσο ιδιωτικό όσο και δημόσιο. Όποιος θέλει να δει τις διαστάσεις του, ας κοπιάσει λίγο και να κοιτάξει εδώ:
https://www.worldbank.org/…/debt-surge-in-emerging-and-deve…

Όπως φάνηκε όμως, αυτή η υπερχρέωση δεν ήταν ικανή να επαναφέρει οριστικά την οικονομία σε ανοδική τροχιά. 
Αντίθετα, για λόγους που σχετίζονται με τη συνεχιζόμενη αδυναμία των συσσωρευμένων κεφαλαίων να βρουν κερδοφόρες επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, ο κίνδυνος της ύφεσης εμφανίστηκε και πάλι. 
Υπήρχε βάσιμα από πέρυσι μεγάλη ανησυχία πως μια νέα ύφεση βρισκόταν προ των πυλών, ικανή να πυροδοτήσει εκ νέου, και πιθανότατα πιο παταγώδεις από την προηγούμενη κρίση, χρεωκοπίες και χρεοστάσια με οδυνηρά και πάλι αποτελέσματα. 
Η κατάσταση δεν ήταν λοιπόν και τόσο ρόδινη, όπως προειδοποιούσε και ο έγκυρος Ελληνικός αστικός τύπος στην αυγή του 2020:
https://www.kathimerini.gr/…/oi-fovoi-gia-yfesh-kai-giati-t…

Μάλιστα, η πλειοψηφία των Διευθυνόντων Συμβούλων των μεγαλύτερων επιχειρήσεων διεθνώς, ήταν ιδιαίτερα ανήσυχη στα τέλη του 2019 θεωρώντας πως τα μέσα του 2020 ήταν η πιθανότερη περίοδος εκδήλωσης της ύφεσης. 
Αξίζει κάποιος να διαβάσει τις απόψεις τους εδώ:https://www.cnbc.com/…/ceos-still-consider-recession-to-be-…

Πράγματι, πολλές οικονομίες είχαν ήδη από το 2019 μειούμενο ρυθμό ανάπτυξης.
 Έτσι, δεν είναι λοιπόν παράξενο πως το Ηνωμένο Βασίλειο είχε για το τρίμηνο Δεκεμβρίου-Φεβρουαρίου σχεδόν μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης.
Αυτό που έχει συμβεί λοιπόν σήμερα δεν είναι πως η πανδημία χτύπησε μια υγιής διεθνή οικονομία ανακόπτοντας την ανοδική της πορεία. 
Αντίθετα, η πανδημία ήρθε και ξεσκέπασε, εξαιρετικά βίαια και απότομα είναι η αλήθεια, τις αδυναμίες αυτής της οικονομίας η οποία ήταν ήδη σοβαρότατα ασθενής.

Οι λόγοι για τους οποίους αποκρύβεται αυτή η αλήθεια είναι κυρίως πολιτικοί, καθότι μια εκ νέου σοβαρή αμφισβήτηση του καπιταλισμού σήμερα μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον δυσεπίλυτα προβλήματα στις αστικές τάξεις αρκετών χωρών. 

Ο κορονοϊός λειτουργεί και ως ο αποδιοπομπαίος τράγος της διεθνικής αστικής τάξης, η οποία προσπαθεί έτσι να αποκρύψει τις εγγενείς αδυναμίες του καπιταλισμού. 
Προσφέρει μάλιστα την αναπάντεχη ευκαιρία να γίνει ευρεία χρήση πρωτοφανών κατασταλτικών μεθόδων οι οποίοι μπορεί να της φανούν εξαιρετικά χρήσιμοι σε μελλοντικές, επικίνδυνες για την ίδια, πολιτικές καταστάσεις.
Stagnation in services sector and winter drop in construction activity hit GDP growth

theguardian.com
UK economy already flatlining before coronavirus, figures revealStagnation in services sector and winter drop in construction activity hit GDP growth

Έγραψε ο
Yannis Vasilopoulos

Δες ακόμη: 

ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ: Κι Όμως Yπάρ­χει Λύση...Κόντρα στον Εκπηθικισμό που Υπο­βαλ­λό­μα­στε Τόσα Χρό­νια.

Η πανδημία, η ανοχύρωτη κοινωνία και ο Μεσαίωνας

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κα­νά­κης //

Από τη μία η παν­δη­μία του ιού. 

Λαοί ξέ­νοια­στοι όσον αφορά το εν­δε­χό­με­νο του θα­νά­του, συ­νει­δη­το­ποιούν ξαφ­νι­κά πως μπο­ρεί να κιν­δυ­νέ­ψουν άμεσα.

Οι κοι­νω­νί­ες δια­πι­στώ­νουν, έστω και με κα­θυ­στέ­ρη­ση, πως είναι ζή­τη­μα ζωής και θα­νά­του να δρά­σουν συλ­λο­γι­κά. 

Να προ­στα­τεύ­σει κα­θείς την ομάδα και μέσω αυτής να προ­στα­τευ­θεί κι ο ίδιος. 

Να πε­ριο­ρί­σει, να θυ­σιά­σει τη βολή του, να συ­νει­σφέ­ρει στο σύ­νο­λο κι έτσι να προ­σφέ­ρει και στον εαυ­τόν του μέσω της κοι­νό­τη­τας. 

Αλλά φευ είναι απαί­δευ­τες σ’ αυτό. Κα­νείς δεν τους το δί­δα­ξε – απε­να­ντί­ας το αντί­θε­το έχει συμ­βεί, κι έτσι οι άν­θρω­ποι πα­λαν­τζά­ρουν αμή­χα­νοι κι έντρο­μοι ωσάν σε ναυα­γο­σω­στι­κή λέμβο μ’ ότι δυ­σοί­ω­νο προ­οιω­νί­ζει κάτι τέ­τοιο.

Κι όλοι αντι­λαμ­βά­νο­νται με τρόμο την εγκλη­μα­τι­κή γύ­μνια και την ανη­μπο­ριά αυτού που λέμε κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός. 

Το σύ­στη­μα υγεί­ας εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νο, ξε­χαρ­βα­λω­μέ­νο και αθλί­ως υπο­χρη­μα­το­δο­τού­με­νο. 

Οι ελ­λεί­ψεις τε­ρά­στιες ακόμη και υπό κα­νο­νι­κές συν­θή­κες. Πέντε (5) κλί­νες ΜΕΘ ανά 100.000 υπάρ­χουν στη χώρα μας, όταν και οι 8,5 της Ιτα­λί­ας απο­δεί­χτη­καν ανε­παρ­κέ­στα­τες και το εκεί σύ­στη­μα κλά­τα­ρε. 

Τα νο­σο­κο­μεία της χώρας υπο­στε­λε­χω­μέ­να, με χι­λιά­δες κενές ορ­γα­νι­κές θέ­σεις ια­τρι­κού και νο­ση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού. 

Ο εξο­πλι­σμός πε­πα­λαιω­μέ­νος. Το προ­σω­πι­κό στα όρια της εξά­ντλη­σης. Αλλά αυτά είναι γνω­στά ή θα έπρε­πε να είναι γνω­στά σε όλους και ικα­νός λόγος ανη­συ­χί­ας και ερω­τη­μα­τι­κών.

Από την άλλη κι ενώ θα ήλ­πι­ζε κα­νείς ότι έστω και την ύστα­τη στιγ­μή θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει μια συ­ντε­ταγ­μέ­νη προ­σπά­θεια ώστε να θρη­νή­σου­με όσο γί­νε­ται λι­γό­τε­ρους συ­ναν­θρώ­πους μας ζούμε έναν ασύλ­λη­πτο τρα­γέ­λα­φο. Κι όλα στο βωμό του κέρ­δους. 

Κι άντε με τον κάθε έμπο­ρα, εφο­πλι­στή και βιο­μή­χα­νο να κά­νεις κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή. 

Η εξέ­τα­ση σε ιδιω­τι­κό ερ­γα­στή­ριο στοι­χί­ζει 300 ευρώ όπου σου χρε­ώ­νουν και επί­σκε­ψη σε για­τρό καθώς τον έλεγ­χο για τους προη­γού­με­νους ιούς γρί­πης. 

Αε­ρο­πο­ρι­κές εται­ρεί­ες αρ­νού­νται επί δι­ή­με­ρο να πα­ρα­λά­βουν και να με­τα­φέ­ρουν δείγ­μα­τα ασθε­νών στην Αθήνα (Πα­στέρ) για εξέ­τα­ση, πλοιο­κτή­τριες εται­ρεί­ες δί­νουν άδεια από­πλου σε πλοία τους με ύπο­πτα κρού­σμα­τα στο πλή­ρω­μα, ασθε­νείς με­τα­φέ­ρο­νται χωρίς προ­φυ­λά­ξεις, άλλοι πε­ρι­μέ­νουν με τις ώρες να εξε­τα­στούν. 

Ακόμη και στην προ­σπά­θεια να κά­νεις τη­λε­φω­νι­κά πα­ραγ­γε­λία από γνω­στή αλυ­σί­δα σού­περ μάρ­κετ, σου απα­ντούν πως θα πα­ρα­λά­βεις σε… μία εβδο­μά­δα.

Κι όμως υπάρ­χει λύση. Την έδει­ξε η μα­κρι­νή Κίνα. Όταν μια επι­δη­μία γί­νε­ται πρό­βλη­μα όλης της κοι­νω­νί­ας, όταν μια κοι­νω­νία έχει παι­δευ­τεί στο να δρα συλ­λο­γι­κά, υπάρ­χουν οι υπο­δο­μές και το πρό­βλη­μα δεν είναι το κο­ντο­πρό­θε­σμο κέρ­δος μπο­ρούν να γί­νουν «θαύ­μα­τα».

 Εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι λει­τούρ­γη­σαν συ­ντε­ταγ­μέ­να, τέ­θη­καν σε κα­ρα­ντί­να, ου­σια­στι­κά αυ­το­πε­ριο­ρί­στη­καν πει­θαρ­χη­μέ­να, δέκα έξι νο­σο­κο­μεία προ­στέ­θη­καν στις προ­ϋ­πάρ­χου­σες υπο­δο­μές σε χρόνο ρεκόρ, χι­λιά­δες άν­θρω­ποι με­τεκ­παι­δεύ­τη­καν αστρα­πιαία σε άλλες ερ­γα­σί­ες. 

Με­τα­ξύ αυτών και αρ­κε­τές χι­λιά­δες για να τρο­φο­δο­τούν τα εκα­τομ­μύ­ρια των κλει­σμέ­νων στα σπί­τια τους με τα απα­ραί­τη­τα.

 Και φαί­νε­ται να το έλεγ­ξαν. Κι ας μην έχουν… θεό και «σώ­μα­τα» και «αί­μα­τα». 

Μέχρι κι ο φει­δω­λός σε ανά­λο­γες πε­ρι­πτώ­σεις Π.Ο.Υ. εξε­πλά­γη δη­μό­σια για το επί­τευγ­μα. 

Και ήδη η Κίνα εξά­γει σχε­τι­κή… τε­χνο­γνω­σία. Σε Ιράκ, Ιράν και τώρα στην Ιτα­λία. Βο­ή­θεια που οι… ευ­ρω­παϊ­κές Γαλ­λία και Γερ­μα­νία την αρ­νή­θη­καν.

Δυ­στυ­χώς εμείς, γε­ω­γρα­φι­κά και όχι μόνο, εί­μα­στε στον αντί­πο­δα της Κίνας. 

Κα­τα­με­σής όμως του πα­ρα­λο­γι­σμού. 

Στην πηχτή μπόχα του σκο­τα­δι­σμού. Κλεί­νουν τα πάντα για να πε­ριο­ρι­στεί η με­τά­δο­ση του ιού, αλλά οι εκ­κλη­σί­ες πα­ρα­μέ­νουν ανοι­χτές. 

Ο ιός με­τα­δί­δε­ται σε οποιον­δή­πο­τε κλει­στό χώρο, εκτός των εκ­κλη­σιών. Και δεν βγαί­νει ένας σο­βα­ρός άν­θρω­πος να διαρ­ρή­ξει τα ιμά­τιά του. Με­γα­λο­πα­πά­δες – σύσ­σω­μη η εκ­κλη­σία προ­τρέ­πουν το δόλιο το κοινό να κοι­νω­νή­σει. Έγκλη­μα που θα μεί­νει ατι­μώ­ρη­το (του­λά­χι­στον προς ώρας). 

Ο ίδιος ο ΕΟΔΥ απα­ντού­σε πως δεν υπάρ­χει πρό­βλη­μα με την αγία κοι­νω­νία. Από κοντά και κά­ποιοι με­γα­λο­σχή­μο­νες για­τροί που φαί­νε­ται να ξε­πλη­ρώ­νουν… γραμ­μά­τια. 

Κά­ποιοι άλλοι ψελ­λί­ζουν πως «δεν έχει απο­δει­χθεί ότι ο ιός με­τα­δί­δε­ται με το σάλιο» και δεν ντρέ­πο­νται ή δεν φο­βού­νται να το εκ­στο­μί­ζουν. 

Έστω κι έτσι να ήταν – που δεν είναι, κά­νουν πως δεν γνω­ρί­ζουν ως επι­στή­μο­νες, πως το ασφα­λές θα ήταν να είχε απο­δει­χθεί πως «ο ιός ΔΕΝ με­τα­δί­δε­ται με το σάλιο». 

Ανισ­σό­ρο­ποι και φα­σί­ζο­ντες κυ­βερ­νη­τι­κοί, που ως υπουρ­γοί υγεί­ας που δια­τέ­λε­σαν είναι και υπεύ­θυ­νοι για το χάλι της, ζη­τούν υστε­ρι­κά και αλή­τι­κα δή­λω­ση αθε­ΐ­ας από τους συ­νο­μι­λη­τές τους.

Ανο­χύ­ρω­τοι από υπο­δο­μές και σ’ έναν αχταρ­μά ανε­λέ­η­του ανορ­θο­λο­γι­σμού.

 Η αγία κοι­νω­νία που… σώζει, «σώ­μα­τα» και «αί­μα­τα» θεών, πα­πά­δες που γλεί­φουν πα­τώ­μα­τα, οι «καλοί» χρι­στια­νοί που δεν κιν­δυ­νεύ­ουν, «ο ιός που εξα­γνί­ζει την αν­θρω­πό­τη­τα».

Ο Με­σαί­ω­νας εν έτει 2020. 

Λίγο θέλει ακόμη και θα καίμε κόσμο στην πυρά. Το 1233μτχ ο πάπας Γρη­γό­ριος ο 9ος ανα­κή­ρυ­ξε τις… γάτες όρ­γα­να του δια­βό­λου. 

Οι γάτες εξα­φα­νί­στη­καν από όλη την Ευ­ρώ­πη κι έτσι πυ­ρο­δο­τή­θη­κε η επι­δη­μία πα­νώ­λης το 1348. 

Αυτή τη φορά ήταν οι Εβραί­οι που έφται­γαν και με τη βο­ή­θεια της εκ­κλη­σί­ας τους εξό­ντω­σαν από όλη την ήπει­ρο.

Στις μέρες μας, όσοι πε­θά­νου­με θα φταί­ει που εί­μα­στε λι­γό­τε­ρο χρι­στια­νοί ή άθεοι. 

Η κακή μας μοίρα. 

Όχι όμως το ξε­χαρ­βά­λω­μα της δη­μό­σιας υγεί­ας, το ξε­πού­λη­μα της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και της χώρας, ο εκ­πη­θι­κι­σμός στον οποίο υπο­βαλ­λό­μα­στε τόσα χρό­νια.

Στέ­λιος Κα­νά­κης
Δι­δά­σκει στην επαγ­γελ­μα­τι­κή εκ­παί­δευ­ση και πα­ράλ­λη­λα δρα­στη­ριο­ποιεί­ται σε διά­φο­ρες επι­χει­ρή­σεις, κυ­ρί­ως στο χώρο του βι­βλί­ου. Έχει γρά­ψει, υπό μορφή ημε­ρο­λο­γί­ων, τα «Με τη μου­σι­κή του κό­σμου», «Οι μου­σι­κοί του κό­σμου» και «Δώ­δε­κα μήνες μου­σι­κή». Επί­σης τα βι­βλία «Ιερές Βλα­κεί­ες», Εμπει­ρία Εκ­δο­τι­κή 1η και 2η έκ­δο­ση – Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις 3η και 4η, το «Η Αγρία Γραφή», Εκ­δό­σεις ΚΨΜ και το «Τ’ Άστρα στο κε­φά­λι μας», Εκ­δό­σεις Εντύ­ποις.
stelioskanakis@​yahoo.​gr Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕ­ΛΙΟΣ ΚΑ­ΝΑ­ΚΗΣ