Επιμέλεια: Οικοδόμος // http://atexnos.gr/etsi-ipsosa-ti-simaia-tis-nikis-sto-raihstag/
Στις 30 Απρίλη του 1945 οι λοχίες του Κόκκινου Στρατού Μελίτων Βαρλάμοβιτς Καντάρια και Μιχαήλ Αλεξέγιεβιτς Γεγκόροφ υψώνουν την κόκκινη Σημαία της Νίκης, στην ψηλότερη κορυφή του Ράιχσταγκ.
Το «κάρφωμα» του κόκκινου λάβαρου με το σφυροδρέπανο την «καρδιά» του φασισμού, σηματοδοτούσε το τέλος του πολέμου (που θα ερχόταν λίγες μέρες αργότερα με την άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας) και έστελνε στα πέρατα του κόσμου το μήνυμα ότι ο Κόκκινος Στρατός, ο στρατός του πρώτου προλεταριακού κράτους στην ιστορία της ανθρωπότητας ήταν ο αδιαμφισβήτητος νικητής.
Μιχαήλ Αλεξέγιεβιτς Γεγκόροφ και Μελίτων Βαρλάμοβιτς Καντάρια με τη Σημαία της Νίκης
Μιχαήλ Αλεξέγιεβιτς Γεγκόροφ και Μελίτων Βαρλάμοβιτς Καντάρια με τη Σημαία της Νίκης
Τριάντα χρόνια αργότερα, στην επέτειο της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών ο Ριζοσπάστης θα φιλοξενήσει τη μαρτυρία ενός από τους δυο ήρωες του Σοβιετικού Λαού που με την πράξη τους πρόσθεσαν με ανεξίτηλα γράμματα τα ονόματά τους  στις γεμάτες από αίμα και ηρωισμό σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.
Ο Μελίτων Καντάρια θυμάται με συγκίνηση και περιγράφει τις στιγμές που το κόκκινο λάβαρο υψώθηκε στον ουρανό της λεύτερης πια από φασισμό ανθρωπότητας.
Μελίτων Βαρλάμοβιτς Καντάρια
Μελίτων Βαρλάμοβιτς Καντάρια
Κάθε φορά που επισκέπτομαι την όμορφη πρωτεύουσα της Λ.Δ. Γερμανίας, την πόλη που αναδύθηκε από τα ερείπια, η καρδιά μου πλημμυρίζει από υπερηφάνεια για όλους τους σοβιετικούς στρατιώτες που πήραν μέρος στην ιστορική εκείνη έφοδο για την κατάληψη του τελευταίου οχυρού του φασισμού. Μπροστά στα μάτια μου περνάνε οι δικοί μου δρόμοι του μετώπου. Όλα τα χρόνια του πολέμου τα πέρασα στην πρώτη γραμμή. Κι ύστερα από τέσσερα χρόνια τόσων δοκιμασιών, είχα την τύχη να πολεμήσω στους δρόμους του Βερολίνου, πυρπολημένου από τους ίδιους τους υπερασπιστές του…
Η Σημαία της Νίκης στο Ράιχσταγκ!…
Ποιος μπορεί να μη θυμάται εκείνη τη συγκλονιστική τελευταία στιγμή του πολέμου!
Το τυλιγμένο στους καπνούς γκρίζο κτίριο, μισογκρεμισμένο από τις οβίδες και τους όλμους, το μαυρισμένο, μπαρουτοκαπνισμένο ουρανό του Βερολίνου, και το κόκκινο φλάμπουρο να ανεμίζει περήφανα ψηλά στο θόλο.
reihstag
Ήταν η πολεμική σημαία της δικής μας 3ης στρατιάς κρούσης, όπου στο 756 σύνταγμα υπηρετούσα ανιχνευτής μαζί με τον Μιχαήλ Γεγκόροφ. Με τι αγώνα σκαρφαλώσαμε μαζί σε κείνες τις φλογισμένες ώρες ως το θόλο του κτιρίου…
Οι τελευταίες μάχες στο Βερολίνο ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Το φασιστικό θηρίο λυσσομανούσε στην επιθανάτια αγωνία του.
 Ο στρατός μας έσφιγγε την πόλη στην ατσαλένια λαβίδα του. Εμείς πολεμούσαμε στο κέντρο της  πόλης που οι χιτλερικοί το είχαν μετατρέψει σε απόρθητο, κατά τη γνώμη τους, φρούριο. Οι αμυντικές τους γραμμές κι οι κόμβοι αντίστασης ήταν παραγεμισμένοι με κανόνια, όλμους και πάτζερ.
Το πρωί στις 29 Απρίλη άρχισε η προετοιμασία των μονάδων της 3ηςστρατιάς για την έφοδο στο Ράιχσταγκ. Η έφοδος άρχισε την άλλη μέρα στις 13:30. Ο εχθρός πρόβαλε λυσσασμένη αντίσταση. Η πρώτη έφοδος δεν πέτυχε. Στις 18:30 άρχισε η δεύτερη και τελευταία έφοδος κατά του κτιρίου. Με την κάλυψη του πυροβολικού, τα τάγματα κρούσης μας ρίχτηκαν στην έφοδο.
 Πάνω στην έξαψη της μάχης εμένα και τον Γεγκόροφ μας φώναξε ο διοικητής του συντάγματος Φ. Ζιντσιένκο και μας έδωσε τη σημαία λέγοντας:
«Η σημαία αυτή θα γίνει σύμβολο της νίκης μας κατά του φασισμού. Θα γίνει, αν εσείς δείξετε εξυπνάδα και παλικαριά. Από αυτή τη στιγμή δεν είστε πια ανιχνευτές, είστε σημαιοφόροι. Σας εύχομαι καλή επιτυχία!».
Η πολεμική σημαία της 3ης στρατιάς, η Σημαία της Νίκης
Η πολεμική σημαία της 3ης στρατιάς, η Σημαία της Νίκης
Ύστερα ο συνταγματάρχης γονάτισε και φίλησε τη σημαία. Εμείς μιμηθήκαμε το παράδειγμά του.
Το Ράιχσταγκ είχε δυόμισι ορόφους και το χώρο κάτω από τη στέγη. Τριγύρω ο εχθρός δεν σταματούσε στιγμή τα καταιγιστικά του πυρά.
 Για να ανεβούμε στη στέγη ήταν το ίδιο σαν να βγαίναμε στα μετόπισθεν του εχθρού. Με μια ομάδα στρατιωτών που είχαν επικεφαλής τον υπολοχαγό Α. Μπέρεστ και με την κάλυψη του λόχου του Ι. Σιάνωφ ανεβήκαμε γρήγορα τη μεγάλη σκάλα. Αρχίσαμε τους φασίστες με τις χειροβομβίδες.
Τελικά φτάσαμε στη στέγη. Κάτω απλωνόταν το Βερολίνο. Ζυγώσαμε στο άγαλμα του αλόγου που έστεκε σχεδόν στην κορυφή του κτιρίου. Εκείνη τη στιγμή ένα θραύσμα χτύπησε στο άγαλμα και του τρύπησε την κοιλιά. Εμείς βάλαμε το κοντάρι της σημαίας σ’ αυτήν την τρύπα, αλλά είδαμε ότι η σημαία φαινότανε μόνο από τη μια μεριά. Τότε σκαρφαλώσαμε πιο ψηλά στο θόλο. Εκεί στεριώσαμε το πολεμικό μας φλάμπουρο.
Την άλλη μέρα, από το πολεμικό ανακοινωθέν του σοβιετικού γραφείου πληροφοριών έμαθε ολόκληρος ο κόσμος το εξαιρετικό εκείνο γεγονός. Εμείς όμως είχαμε κι άλλες μάχες.
Στις 2 του Μάη, ώρα 15:00 είχε τσακιστεί πια η αντίσταση της φρουράς του Βερολίνου και κατά το βράδυ η πόλη είχε καταληφθεί ολόκληρη από το στρατό μας.
Τότε άφησα κι εγώ μαζί με άλλους στρατιώτες το αυτόγραφό μου στον τοίχο του Ράιχσταγκ κι ήπια το φανταρίστικο ποτήρι για τη νίκη που πλησίαζε. Στο Ράιχσταγκ ήρθε ο διοικητής του 1ου λευκορωσικού μετώπου στρατάρχης Ζούκωφ και άλλοι στρατηγοί. Μας συγχάρηκαν όλους εμάς, όσοι λάβαμε μέρος στην τολμηρή ανάβαση στη στέγη του Ράιχσταγκ.
Ο Μελίτων Καντάρια (δεύτερος από δεξιά) μαζί με άλλους αξιωματικούς μπροστά στη Σημαία της Νίκης
Ο Μελίτων Καντάρια (δεύτερος από αριστερά) μαζί με άλλους αξιωματικούς μπροστά στη Σημαία της Νίκης
Ανάμεσα στα πολλά παράσημα και μετάλλια που φοράω περήφανα στο στήθος μου, είναι και το «Μετάλλιο για την κατάληψη του Βερολίνου» που δόθηκε προς τιμή της ιστορικής Νίκης σε 1.100.000 πολεμιστές. Πάνω από 600 στρατιώτες και αξιωματικοί που διακρίθηκαν ιδιαίτερα στην επίθεση κατά της φασιστικής πρωτεύουσας τιμήθηκαν με τον τίτλο του ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και 187 μονάδες ονομάστηκαν «Βερολινέζικες». Σήμερα επωφελούμαι από την ευκαιρία να στείλω εγκάρδιο χαιρετισμό σε όλους τους συμπολεμιστές για τη γιορτή της Μεγάλης Νίκης.