το φεστιβάλ το "ζεις" καλύτερα όταν πηγαίνεις πολύ νωρίς το απόγευμα ... στις 5μιση ας πούμε, παρκάρεις δυο αυτοκίνητα μακρυά από την κεντρική είσοδο...
βλέπεις τη λαϊκή σκηνή άδεια..
μπορείς και αφοσιώνεσαι ώρα αρκετή στην κεντρική έκθεση του φεστιβάλ..
φέτος στην έκθεση για τον ΔΣΕ...
ΔΣΕ
γράμμα Για να Γλυτώσουν τα παιδιά
παρακολουθείς όμορφες πολιτιστικές παρεμβάσεις:
χαίρεσαι βλέποντας την αγάπη που εισπράττουν πρόσωπα σαν το δήμαρχο Πάτρας Κώστα Πελετίδη:
βρίσκεσαι μέσα στο κόκκινο αυτό ποτάμι:
το φωτογραφίζεις από το θεατράκι του στεκιού πολιτισμού:
παρακολουθείς τη συναυλία του Μαρκόπουλου και παρά τα υπέροχα τραγούδια, δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς αν ο δημιουργός ήταν κάπου αλλού στο κλείσιμο της συναυλίας!!!
ξεναγείς ανθρώπους δικούς σου που ήρθαν πρώτη φορά στο φεστιβάλ λίγο πριν τη συναυλία της Μποφίλιου:
βρίσκεσαι στην ασφικτικά γεμάτη λαϊκή σκηνή και παρά το κρύο δεν θες να φύγεις:
κι όταν τελικά αποφασίζεις να φύγεις λίγο πριν τις 3 τα ξημερώματα, η όψη ενός μόνο μέρους της λαϊκής σκηνής είναι ακόμη έτσι:
