ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ "ΠΡΟΦΗΤΕΣ" !!

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (2005) «ΕΦΥΓΕ» -Πλήρης Ημερών και Αγώνων- Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΤΗΣ (vid) !!

Δεκατρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα απ' το θάνατο του συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη, του αξέχαστου καπετάν Γιώτη. 

Ο Χ. Φλωράκης «έφυγε» σαν σήμερα το 2005, σε ηλικία 91 ετών. Γεννήθηκε στις 20 του Ιούλη του 1914 στο χωριό Παλιοζογλώπι του Δήμου Ιτάμου στα Αγραφα της Καρδίτσας. Το 1929 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1933 μπαίνει στη Σχολή Τηλεγραφητών των ΤΤΤ (Τηλεγραφίας - Ταχυδρομείων - Τηλεφωνίας).

Όντας σπουδαστής κηρύσσεται η μεγάλη απεργία των «Τριατατικών». Οι σπουδαστές απεργούν μαζί με τους εργαζόμενους και ο Χαρίλαος Φλωράκης εκλέγεται στην Επιτροπή Αγώνα. Αργότερα, θα συγκροτηθεί Σύλλογος Σπουδαστών των ΤΤΤ, στον οποίο εκλέγεται και γραμματέας. Το 1934 προσλαμβάνεται ως τηλεγραφητής στην ΤΤΤ. Αρχίζει μια απίστευτη περιπλάνηση «μεταθέσεων» από πόλη σε πόλη, εξαιτίας της συνδικαλιστικής του δράσης. Σε όποια πόλη και αν βρεθεί, θα επιδιώξει και θα έχει σύνδεση με πυρήνες παράνομων κομμουνιστών.

Μετά την κήρυξη του πολέμου ο Χ. Φλωράκης στέλνεται στο μέτωπο. Τη νύχτα της 27ης προς 28η του Οκτώβρη ήταν βάρδια στο κεντρικό τηλεγραφείο. Από τις μηχανές που δούλευε πέρασαν τα πρώτα τηλεγραφήματα για την κήρυξη του πολέμου. Την επομένη το πρωί κατατάχτηκε μαζί με τα δύο του αδέλφια. Στις αρχές του Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ, το Μάη του 1942 περνάει στην παρανομία και το Δεκέμβρη του ίδιου έτους ανεβαίνει στο βουνό. Το 1943 - 1945 αναλαμβάνει, διαδοχικά, λοχαγός και ταγματάρχης του ΕΛΑΣ, παίρνει μέρος στο Δεκέμβρη του 1944 και τον Οκτώβρη του 1945 συλλαμβάνεται.

Το Γενάρη του 1946 αμνηστεύεται από την κυβέρνηση Σοφούλη και το Δεκέμβρη ανεβαίνει στο βουνό, στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Συμμετέχει σε δεκάδες μάχες, επικεφαλής στρατιωτικών ομάδων του Δημοκρατικού Στρατού. Ορίζεται στην αρχή αντισυνταγματάρχης και το Νοέμβρη του '48 συνταγματάρχης του Δημοκρατικού Στρατού. Την άνοιξη του 1949 αναδεικνύεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στη συνέχεια τακτικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Το Σεπτέμβρη περνάει στην ΕΣΣΔ, όπου φοιτά και ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Στρατιωτική Ακαδημία Φρούνζε.

Στις 5 του Απρίλη του 1954 επιστρέφει παράνομα στην Ελλάδα. Συλλαμβάνεται στις 27 του Ιούλη, ενώ το Μάη του 1960 ξεκινά έπειτα από αρκετές αναβολές η μεγάλη δίκη του στο στρατοδικείο. Στις 20 του Απρίλη 1966 αποφυλακίζεται με όρους. Συλλαμβάνεται και πάλι ανήμερα του απριλιανού πραξικοπήματος και εξορίζεται μέχρι και την άνοιξη του 1971. Μετά τη διάσπαση του Κόμματος, ο Χαρίλαος Φλωράκης συμμετέχει και συμβάλλει αποφασιστικά στη μάχη για την επικράτηση των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας. Τον Ιούνη του 1972, η 16η Ολομέλεια τον εκλέγει μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 17η Ολομέλεια, το Δεκέμβρη, εκλέγεται Α' Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος.

Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος, το 1973, επανεκλέγεται Α΄ Γραμματέας της ΚΕ. Τον Αύγουστο του 1974, πριν από τη νομιμοποίηση του Κόμματος, ο Χ. Φλωράκης έρχεται στην Ελλάδα. Στην πρώτη μεταπολιτευτική συνέντευξή του, απαντώντας στις -συνήθεις τότε- προβοκάτσιες περί «ΚΚΕ εξωτερικού» είπε στον Κρις Γουντχάουζ: «Κύριε Γουντχάουζ, εγώ είμαι του ...εσωτερικού του εσωτερικού. Όταν έγινε η διάσπαση του ΚΚΕ, από την οποία προέκυψε το λεγόμενο ΚΚΕ (Εσωτερικού), εγώ προσωπικά βρισκόμουν στο ...εσωτερικό του εσωτερικού - δηλαδή εξόριστος στο Παρθένι της Λέρου. Όπως και εκατοντάδες άλλοι σύντροφοι που βρίσκονται σήμερα στο ΚΚΕ, που εσείς το χαρακτηρίζετε ως ΚΚΕ εξωτερικού».

Στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος (1978), στο 11ο (1982) και στο 12ο (1987) ο Χαρίλαος Φλωράκης επανεκλέγεται ΓΓ της ΚΕ. Το 1989 ήταν μια χρονιά γεμάτη από γεγονότα και σημαντικές εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο. Στην Ελλάδα, υπό το βάρος των πολιτικοοικονομικών σκανδάλων εκείνης της εποχής και με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα δύο εκλογικών αναμετρήσεων, από τις οποίες δεν προέκυψε αυτοδύναμη κυβέρνηση, ορκίζονται διαδοχικά η κυβέρνηση Τζαννετάκη και η κυβέρνηση Ζολώτα. Στο μεταξύ, οι εξελίξεις στις σοσιαλιστικές χώρες αποκτούν δραματικό χαρακτήρα, αφού τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο των ανατροπών. Το καλοκαίρι (11 του Ιούλη) σε Ολομέλεια της ΚΕ, ο Χ. Φλωράκης κρίνει πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή του Γραμματέα του Κόμματος. Ο ίδιος εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το Φλεβάρη του 1991 πραγματοποιείται το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που οδήγησε στη διάσπασή του, την οποία προκάλεσε η φραξιονιστική ομάδα στελεχών, που έφυγε από το ΚΚΕ προς τον ΣΥΝ. Το 14ο Συνέδριο (Δεκέμβρης) είναι το Συνέδριο της Ανασυγκρότησης. Το Κόμμα πάλεψε και κατάφερε να σταθεί όρθιο. Στο 14ο Συνέδριο, το ΚΚΕ επανεπιβεβαιώνει τις αρχές του: Το σεβασμό του Καταστατικού του, τη διεθνιστική αλληλεγγύη του, τον επαναστατικό χαρακτήρα του, τη στρατηγική των συμμαχιών και των ανοιγμάτων, τον ταξικό χαρακτήρα του και γενικά την προσήλωσή του στις αγωνιστικές παραδόσεις του και στα ιδανικά του. Ο ρόλος του Χ. Φλωράκη και στη διάσωση του ΚΚΕ, και στην ανασυγκρότησή του, και στην επιστροφή στις αρχές του υπήρξε αποφασιστικός.

Όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Χαρίλαος Φλωράκης συνέχισε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Με το κύρος που διέθετε στην ελληνική κοινωνία και την πείρα του, με το πείσμα του και το σοφό του λόγο, παρέμεινε πάντοτε στήριγμα για ολόκληρο το Κόμμα και σε κάθε του επιλογή. Δεκάδες και εκατοντάδες ήταν οι συναντήσεις που είχε με φορείς, με κατοίκους περιοχών, με οργανώσεις εργαζομένων, με νέους και με νέες. Ο λόγος του πάντα μεστός και ουσιαστικός, αποτέλεσε σε όλες τις περιπτώσεις παρέμβαση - ύμνο για την πίστη στο Κόμμα, στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού.

902.gr

«Δεν το ονοματίζω τούτο το χαρτί διαθήκη για το λόγο ότι δεν έχω τίποτα να διαθέσω.

Ό,τι βιος είχα το έχω δώσει στο Κόμμα, στο Κόμμα στο ΚΚΕ με τα γνωστά σύμβολά του, την Μαρξιστική - Λενινιστική ιδεολογία του, το πρόγραμμά του και τις αρχές του.

Πολιτικά δεν έχω επίσης τίποτα να αφήσω. Ό,τι είχα το έδωσα με τη συγκεκριμένη δράση μου. Να αφήσω πολιτικές ορμήνιες δεν το θεωρώ σοβαρό.

Θέλω να επιστρέψω, και να ταφώ στον τόπο που γεννήθηκα στο Παλιοζογλώπι και συγκεκριμένα στον Αηλιά για νάχω αγνάντιο. Ο τάφος να είναι απλός, μόνο να φραχτεί για να μην με ξεχώσουν τα αγρίμια.

Δεν θέλω λόγους και στεφάνια. Αυτά να εκφραστούν με βοήθεια στο Κόμμα.

Σεπτέμβρης 1994

Γεια σας

Χαρίλαος Φλωράκης»

Στο βιβλίο του Χρήστου Θεοχαράτου για τον Χαρίλαο Φλωράκη, ο συγγραφέας ρωτά κάποια στιγμή τον Χαρίλαο:

«Πρόεδρε, μια - μια και ένας - ένας, η γενιά σου φεύγει. Έφυγε ήδη. Μετρημένοι είστε όσοι μένετε. Κι όμως, μετά από κάθε ξόδι, κοιτάς ίσα μπροστά και εκφράζεις την πίστη σου ότι ο σοσιαλισμός βρίσκεται στο δρόμο, ότι έρχεται! Από πού αντλείς την αισιοδοξία σου για την επιτυχία του αγώνα, αφού οι αγωνιστές - οι πολλοί αγωνιστές - βρίσκονται, πια, στο χώμα;».

Και κείνος απαντά:

o Χρήστος Ζουλιάτης στη Ραχούλα Καρδίτσας με τον Χαρίλαο !!

Ο Χρήστος Ζουλιάτης πρόσθεσε 21 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ στη Ραχούλα-Ανέκδοτες φωτογραφίες — στην τοποθεσία Ραχούλα Καρδίτσας.

27 / 1 / 2017

Οι ανέκδοτες αυτές φωτογραφίες είναι απ΄την πρώτη επίσκεψη του Χαρίλαου Φλωράκη στο πατρικό του σπίτι, στη Ραχούλα Καρδίτσας, 

ύστερα από 40 χρόνια, όταν σ΄εκείνη την περιοχή, ενταγμένος στο ΔΣΑ, έπαιρνε μέρος σαν πρωτοκαπετάνιος στη "Μάχη της Καρδίτσας". 

Στην επίσκεψη αυτή συνοδευόταν από τον Μίκη Θεοδωράκη και είναι στα μέσα της δεκαετίας του '80.

«Ανάμικτα αισθήματα νοιώθω, αισθήματα συγκίνησης, αισθήματα χαράς, αισθήματα νοσταλγίας, που βρίσκομαι σήμερα σ΄αυτά τα χώματα, σ΄αυτό τον τόπο που γαλουχήθηκα με τα νάματα της αγάπης στον άνθρωπο, με την αγάπη στην πατρίδα, με την αγάπη για μια κοινωνία δημοκρατική και δίκαια...»

Χαρίλαος Φλωράκης

Δήλωση του Χαρίλαου σε δεύτερη επίσκεψη στο χωριό του, όπου παραβρέθηκε σε γιορτή προς τιμή του και για να δει το σπίτι του που έχει ανακαινισθεί και έχει γίνει Μουσείο.

 ΔΕΙΤΕ το βίντεο: https://youtu.be/pQUNYjMZxOE

https://youtu.be/pQUNYjMZxOE

Πηγαίνετε στην τελευταία φωτογραφία να διαβάσετε για το "Μουσείο Χαρίλαος Φλωράκης"

Χρήστος Ζουλιάτης: Η Ραχούλα είναι ένα γραφικό χωριό χτισμένο στα ριζά του Ίταμου ανάμεσα σε δύο ομαλά αντερείσματα που κατεβαίνουν το ένα από το χωριό Καστανιά και το άλλο από την κατεύθυνση του χωριού Μαστρογιάννη. Στην ανατολική παρυφή του χωριού, λίγο πιο κάτω στη θέση Κρεμαστόμυλος, ξανοίγεται ένας μικρός καμπάκος, που φτάνει ως το χωριό Σέκλιζα, περιτριγυρισμένος από μικρούς λόφους. Η τοποθεσία αυτή μοιάζει με λεκάνη.

Στην τοποθεσία Ραχούλα Καρδίτσας.

 

 

 

 

 

Χρήστος Ζουλιάτης: Σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους στους δύο ορόφους του σπιτιού-μουσείου έχουν τοποθετηθεί πολλά υλικά από τη ζωή και τη δράση του Χ. Φλωράκη, αλλά και γενικότερα από την υπερενενηντάχρονη πορεία του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Το «Μουσείο Φλωράκη» βρίσκεται στο Παλιοζογλώπι Ραχούλας.

Το πατρικό σπίτι του, μαζί με το οικόπεδο 500 τ.μ., ο Χ. Φλωράκης το έκανε δωρεά στην Ένωση Αγραφιώτικων Χωριών, το 1988, ως αναγνώριση του έργου για την ανάδειξη των Αγράφων και του λαϊκού χαρακτήρα αυτού του φορέα στις δεκαετίες του 1980 και 1990.

Το 2002, η Ένωση δώρισε το οικόπεδο στον Δήμο Ιτάμου, με όρους την ανακατασκευή του πατρικού σπιτιού όπου γεννήθηκε ο Χ. Φλωράκης και τη λειτουργία εκθεσιακού χώρου και βιβλιοθήκης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό φυλλάδιο που μοιράζεται στους επισκέπτες, «το μουσείο αναδεικνύει, με σεβασμό, την ιστορική προσωπικότητα του Χαρίλαου Φλωράκη και μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη στη νέα γενιά, των αξιών, των ιδανικών και των οραμάτων του. Να συμβάλει στη συνέχιση του αγώνα του, αποκαλύπτοντας την πραγματική ιστορία του λαϊκού κινήματος που μέσα του πήρε και έδωσε ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Να αναδείξει την προσφορά του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, που στις γραμμές του ο καπετάν Γιώτης ανέδειξε απίστευτες οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες, τα χαρακτηριστικά της συνέπειας, της αφοσίωσης, της αυταπάρνησης, της μαχητικότητας που χαρακτήριζαν τον Χαρίλαο Φλωράκη, απόρροια της αταλάντευτης αφοσίωσής του στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Το Μουσείο θα αποτελέσει μάθημα για τη νεότερη ιστορία, όχι μόνο της περιοχής, αλλά ολόκληρης της χώρας».

Το πατρικό σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη στο Παλιοζογλώπι- που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τον τάφο του, στο αγνάντι του Αη Λια, και έχει μετατραπεί σε Ιστορικό Μουσείο «Χαρίλαου Φλωράκη», εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2008, από την τότε γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, η οποία έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην αγάπη του Χ. Φλωράκη για τη Ραχούλα και το Παλιοζογλώπι, επισημαίνοντας ότι αυτός ο άνθρωπος, που είχε κάνει εκατομμύρια χιλιόμετρα πραγματικής και συμβολικής διαδρομής, στα βουνά, τις φυλακές, τις εξορίες, εντός και εκτός Ελλάδας, κατάφερε να διατηρήσει τη μεγάλη αγάπη του γι' αυτόν εδώ τον τόπο. (ΠΗΓΗ: Real.gr)

*τα 200 φιρμάτα κοστούμια του Χ.Φλωράκη*

ΚουΚουΕδολόγοι: 

Το rollex του Κουτσούμπα, το κότερο και τα 200 κοστούμια του Χ.Φλωράκη.

του Χρήστου Ζουλιάτη 

Μετά το ρόλεξ του Κουτσούμπα, το κότερο του Φλωράκη, τώρα έχουμε και τα 200 φιρμάτα κοστούμια του Καπετάν Γιώτη, που ανακάλυψε στην ... ντουλάπα του, 

ο δαιμόνιος δημοσιογράφος της πάλαι ποτέ κραταιάς και «δημοκρατικής» Ελευθεροτυπίας, Φώτης Παπούλιας, που με κλείσιμό της, μετακόμισε και «επιχειρεί» στην ΕΦ.ΣΥΝ, που όπως μαθαίνω, έφυγε κι από κει και ψάχνει εφημερίδα, τύπου Αυριανής-Κουρή και Κόντρα-Τράγκα. 

Θυμάστε τον Κακαουνάκη που ανακάλυψε το κότερο του Χαρίλαου που, τι ειρωνεία, με τις πλημμύρες, τον Οκτώβρη του '94, ήρθε κι άραξε έξω από το κτίριο στον ... Περισσό 

(δείτε παρακάτω τη φωτογραφία).

Η φωτογράφηση έγινε στο σπίτι του, στην «κρυψώνα» του. Ήταν πολύ προσιτός, φιλικός με χιούμορ και συνεργάσιμος

Έτσι, λοιπόν, διεισδύοντας στα άδυτα της ... βίλας, στην οδό Πυθίας στο Χαλάνδρι όπου ήταν η οικία του Χ.Φλωράκη και σήμερα λειτουργεί ως Επιμορφωτικό Κέντρο και Βιβλιοθήκη, 

χώθηκε στην ντουλάπα και άρχισε να μετράει τα κοστούμια του Χαρίλαου, και δεν ήταν ούτε ένα, ούτε δύο αλλά.... 200(!!!) φιρμάτα κοστούμια!

 Καλά διαβάσατε. Ούτε ο Κ.Μαρούσης στις δόξες του δεν είχε τόσα πολλά στα μαγαζί του. 

Γραβάτες δεν πρόλαβε να μετρήσει γιατί ήταν πολλές. Αν έψαχνε λίγο ακόμα, θα έβρισκε και...ρούβλια που είχε κάτω από το....μαξιλάρι του. 

Αυτά τα ανακάλυψε το 2013, εργαζόμενος ακόμα, ως κουκουεδολόγος στην Ελευθεροτυπία. 

Το δημοσιογραφικό team που ασχολιόταν με την αριστερά κι ιδιαίτερα με το ΚΚΕ, ήταν ο Φ.Παπούλιας, ο Τ.Παπάς και λιγότερο ο Γ.Καρελιάς. 

Επιστρέφω στη ...βίλα Φλωράκη.

Το κότερο του Φλωράκη στον Περισσό, όπως έγραφε ο Κακαουνάκης με τις πλημμύρες τον Οκτώβρη του 1994 

Το παρακάτω άρθρο του Παπούλια, δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία τον Αύγουστο του 2013 (προφανώς στην ψηφιακή ΕΝΕΤ) και μετά εξαφανίστηκε. 

Αξίζει να το διαβάσετε. Καλού κακού, πάντως, να έχετε άμεση πρόσβαση στην τουαλέτα. Το δημοσιεύω με κάθε επιφύλαξη, αν και δεν έχει διαψευστεί.

Του ΦΩΤΗ ΠΑΠΟΥΛΙΑ: 

Χαλάνδρι, οδός Πυθίας, αριθμός έξι. Ένα διώροφο σπίτι αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1960 που στέγασε από το 1974 τον Χαρίλαο Φλωράκη. 

Ο πρώτος του όροφος υπήρξε για 30 ολόκληρα χρόνια 

η «κρυψώνα» του ιστορικού ηγέτη της αριστεράς, του «καπετάν Γιώτη», στις μέρες της δημοκρατίας. 

Και από αύριο το σπίτι αυτό, γεμάτο από τα «ίχνη» του πρώην γραμματέα του ΚΚΕ, θα μετονομαστεί σε Κέντρο Ιστορικών Ερευνών.

Αγαπημένη και σχετικά άγνωστη συνήθεια του Χαρίλαου στα ταξίδια, ήταν να επισκέπτεται τα εμπορικά κέντρα και να χαζεύει, συχνά μάλιστα να αγοράζει ρολόγια, γραβάτες και πουκάμισα - αξεσουάρ, ασυνήθιστα για έναν ηγέτη της ελληνικής αριστεράς. 

Έτσι, ο αριθμός των 200 κοστουμιών στην ντουλάπα του υπνοδωματίου δεν προκαλεί έκπληξη σε όσους γνώριζαν την αγάπη του για τα καλά ρούχα.

Στο ψηλότερο έπιπλο η προτομή του Λένιν και πάνω στο γραφείο η φωτογραφία της γυναίκας του Μάρθας (σημείωση δική μου: ούτε τ΄όνομα δεν ήξερε, Μάγδα Αναγνωστάκη, την έλεγαν). 

Σε παράταξη, ύστερα, τα τσιμπούκια του. 

Υπερέβαιναν τα εκατό, αφού όλοι γνώριζαν την αδυναμία του, και για τον Χαρίλαο ήταν το πιο καλοδεχούμενο δώρο. 

Ελάχιστοι, όμως, ήξεραν την προτίμησή του στον καπνό: μαύρος ντραμ σκληρός, τον οποίο φρόντιζε, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της νόμιμης παρουσίας του στην Ελλάδα, να προμηθεύεται από το εξωτερικό.

Αυτά τα ωραία έγραφε τότε ο Παπούλιας. Αν ρωτάτε για τώρα, και ξανά προς τη δόξα τραβά. 

Προσέξτε, με τι μαεστρία και παιδική αφέλεια, τάχαμου, σαν να παίζει το παιχνίδι, κλέφτες κι αστυνόμοι, χρησιμοποιεί λέξεις και εκφράσεις. 

Το σπίτι το αποκαλεί «κρυψώνα» και μάλιστα «στις μέρες της δημοκρατίας» για να δώσει έμφαση και να χρεώσει στον Χαρίλαο εμμονές στο παρελθόν και ολόκληρη την ιστορία ενός «ηγέτη της αριστεράς», την αποκαλεί «ίχνη». 

Όχι τυχαία.

Όταν έγινε δε, το 19ο συνέδριο του ΚΚΕ, ο Παπούλιας «έφαγε πόρτα» και διαμαρτυρήθηκε η «Εφημερίδα των Συντακτών», επικαλούμενη την ελευθερία του τύπου και καταλογίζοντας αήθη συμπεριφορά, επειδή δεν έγινε αποδεκτό το αίτημά της, από το Γραφείο Τύπου της Κ.Ε. του ΚΚΕ, να παρακολουθήσει την έναρξη των εργασιών του 19ου Συνεδρίου, ο συντάκτης της Φώτης Παπούλιας, που το δημοσιογραφικό ήθος είναι άγνωστη λέξη γι αυτόν. 

Και αυτό, παρότι έγινε αποδεκτός άλλος συντάκτης και φωτορεπόρτερ της εφημερίδας που ήταν διαπιστευμένοι σε ένα συνέδριο ανοιχτό στα ΜΜΕ κατά την έναρξη των εργασιών. 

Μια συνηθισμένη, δηλαδή, πρακτική. 

Μάλιστα, η «Εφημερίδα των Συντακτών» χαρακτήρισε «αήθη» αυτή την ενέργεια του ΚΚΕ και έσχιζε τα ιμάτιά της, κατηγορώντας το Κόμμα ότι με αυτόν τον τρόπο «επιβάλλει λογοκρισία»!... 

Πιστεύω στο επόμενο συνέδριο να μην στείλουν κανέναν άλλον, «ειδικό» κουκουεδολόγο δημοσιογράφο, 

που να ξέρει κι αυτός «πράγματα και πρόσωπα από μέσα» γιατί, δεν θα φάει απλώς «πόρτα» αλλά, θα φύγει, εκών άκων , με τις κλωτσιές.

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» επικαλείται την ελευθερία του λόγου, όταν τρεις μέρες πριν από την έναρξη του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, ο Φώτης Παπούλιας είχε γράψει έναν ακόμα λίβελο ενάντια στο Κόμμα, όπως άλλωστε συνηθίζει, 

όπου με αόριστες επικλήσεις «ανθρώπων που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στον Περισσό», 

έφτανε στο σημείο να κατασκευάζει ακόμα και τσακωμούς στελεχών με τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Να θυμίσουμε πως είχε αναστήσει τον Τάκη Τσιόγκα, που ήδη είχε πεθάνει, ότι τάχα, δεν εκλέχτηκε μέλος στην Κ.Ε. στο 19ο συνέδριο. Τόσο διασταυρωμένες πληροφορίες, τόσο αξιόπιστο ρεπορτάζ, μόνο ο Παπούλιας μπορεί να έχει. 

Άλλη μια εξόφθαλμη κατασκευή του, είναι που ανάστησε και τον Χρήστο Τέγο και τον ανάφερε ως υποψήφιο για το Δήμο Καρδίτσας ενώ ο άνθρωπος είχε ήδη «φύγει» στις 28 Μάη 2013.

Κάποιοι την παραπληροφόρηση, την ψευδολογία και τη συκοφάντηση την λένε «ελευθερία του λόγου», 

ο κοινός νους τη λέει κακόηθες επάγγελμα και το άτομο χρήζει επιστημονικής παρακολούθησης.

 Να είναι καλά, θα τους περάσει.

Εδώ περιεργάζεται μια Canon Ixus πριν την αγοράσει

Μια αδυναμία του Χαρίλαου ήταν η φωτογραφία. 

Στα δύσκολα χρόνια της παρανομίας, είχε στήσει σκοτεινό θάλαμο για να εκτυπώνει τις φωτογραφίες που του ήταν αναγκαίες. 

Όταν στα γεράματα θέλησε να ανανεωθεί με σύγχρονη φωτογραφική μηχανή, ζήτησε την βοήθειά μου για την επιλογή μάρκας και μοντέλου. 

Έτσι, δώσαμε ραντεβού σε ένα φιλικό κατάστημα και του πρότεινα μια αναλογική (φιλμ) Canon Ixus που τη βρήκε μικρή και βολική. 

Οι ψηφιακές δεν είχαν ακόμα κάνει την εμφάνισή τους. 

Εκείνο που δεν μπόρεσα να μάθω, καθότι δεν έψαξα καθόλου στην ... ντουλάπα του, είναι, αν είχε ... 200 φωτογραφικές μηχανές.

Μπροστά στο πατρικό του, στη Ραχούλα. Πρώτη επίσκεψη ύστερα από 40 χρόνια. Σήμερα είναι ανακαινισμένο και λειτουργεί σαν Μουσείο

Όμως ας ξεφύγουμε λίγο απ΄αυτά και ας πάμε σε μια δημοσίευση που έκανε η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», στις 2 Δεκεμβρίου 2001, 

όπου προβάλλονται άγνωστες πτυχές για πρόσωπα και γεγονότα, πολλά απ' τα οποία περιγράφονται στο δίτομο έργο που επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος Χρήστος Θεοχαράτος «Ο Χαρίλαος Φλωράκης και το Λαϊκό Κίνημα». 

Το ρεπορτάζ είναι: της Έφης Χατζηιωαννίδου:

''Αν και ο Χαρίλαος υπήρξε ένας βαθιά πειθαρχημένος αγωνιστής που σπάνια δημοσιοποιούσε την αντίθεσή του με το κόμμα, σε αυτό το αποκαλυπτικό βιβλίο, που κατέχει θέση κορυφαίας πολιτικής παρακαταθήκης, 

δίνει - στον α΄ τόμο- τη δική του άποψη για το λάθος της διάσπασης του κόμματος, 

για τα δύσκολα χρόνια της παρανομίας και επιδιώκει να αναιρέσει προκαταλήψεις και να αποκαλύψει διαβολές, να υπερασπίσει τους πατριωτικούς και δημοκρατικούς αγώνες του KKE και να ξεκαθαρίσει τις θέσεις για το «Μακεδονικό», 

το Ιδιώνυμο, για τη δικτατορία του Μεταξά, για τον πόλεμο του '40 - '41, για την Αντίσταση, για τα Δεκεμβριανά και τη Βάρκιζα, για τον Εμφύλιο, για τα Εκτακτα Μέτρα, για τα παλατιανά πραξικοπήματα, τη χούντα και τον αντιδικτατορικό αγώνα.

 O β΄ τόμος -που θα ακολουθήσει σε λίγους μήνες- θα καλύψει την περίοδο από το 1974 μέχρι και το 2000 και θα αφορά τους αγώνες εντός και εκτός Βουλής, ενώ θα αποκαλύπτει τα παρασκήνια της πολιτικής ζωής φωτίζοντας όλα όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν τις εκλογές και τις συμμαχίες του '89.

Σχετικά με το θέμα του Ν.Πλουμπίδη, ο Χ.Φλωράκης λέει:

«Τότε δεν ήξερες ποιος ήταν ο Πλουμπίδης. Δεν ανακοινώνονταν τα ονόματα. Τον λέγαμε «μπάρμπα». Ηταν φυματικός. Έφερνε το πτυελοδοχείο στην τσέπη του. Είχε την όψη αγίου. 

Πώς έβλεπες μια εικόνα; Ετσι ήταν. Γλυκός και ήπιος άνθρωπος. Δεν ερχόταν τακτικά στις συνεδριάσεις, αλλά είχα αποκτήσει οικειότητα μαζί του. 

Τον είδα και μετά την Απελευθέρωση. Οταν -προτού τον εκτελέσουν- τον είχαν κρατούμενο στην Ασφάλεια, το 1954.

 Τότε, ήταν ο Καραχάλιος προϊστάμενος του Τμήματος Πληροφοριών. Ήρθε και με βρήκε πρωί-πρωί λίγο μετά την εκτέλεση του Πλουμπίδη. 

Ανοιξε το παραθυράκι στο κελί μου και είπε: ο Πλουμπίδης έφυγε σήμερα το πρωί... Έτσι μου το ανήγγειλε...

Έπρεπε όμως τότε να αποκηρύξει το κόμμα τον Πλουμπίδη; Όχι. Ήταν τραγικό λάθος. 

Αλλά, άμα κανένας σαν τον Ζαχαριάδη, έπαιρνε μια απόφαση, μετά ήταν δύσκολο να κάνει πίσω και να διορθώσει... 

Είναι ορισμένα πράματα που δύσκολα μπορείς να τα εκτιμήσεις, αν δεν έχεις δουλέψει σε συνθήκες παρανομίας. 

H καθοδήγηση ήταν έξω. Στο Βουκουρέστι. O Ζαχαριάδης ήταν έξω. Έξω ήταν όλοι. 

Ερχόταν κάποιος από την Ελλάδα. Άνθρωποι που ζουν ακόμη.

 O Κασιμάτης ο Μηχανικός, ο Φιλίνης ο Κώστας. 

Έκαναν εκθέσεις. O Φιλίνης έκανε έκθεση: Πώς πήγε η Ασφάλεια στο σπίτι που έμεναν με τον Πλουμπίδη, πώς το έσκασαν και δεν έπιασε η Ασφάλεια ούτε τον Πλουμπίδη. 

O ένας έγραφε αυτό και ο άλλος έγραφε το άλλο στις εκθέσεις τους. Και έβγαζαν τον Πλουμπίδη κάτι σαν ύποπτο. 

Όταν έπιασαν τον Μπελογιάννη, έπιασε ο Πλουμπίδης και έκανε δήλωση που έλεγε:

 Εγώ είμαι ο υπεύθυνος του κλιμακίου και όχι ο Μπελογιάννης. Έρχομαι να παραδοθώ εγώ αν αφήσετε τον Μπελογιάννη. 

Αυτό επέτεινε τις υποψίες γιατί δεν ρώτησε κανένα που το έκανε αυτό. 

Αυτός όμως το είχε κάμει από λεβεντιά...

Του μέτρησαν φυσικά και εκείνο το παλιό του '40. 

Όταν δηλαδή ο Πλουμπίδης είχε καταγγείλει το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη που έστειλε από την φυλακή γιατί ερχόταν σε αντίθεση με τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς. 

Για τον Σιάντο δεν είχαν δημιουργηθεί τόσα ερωτήματα; 

Πώς -λέγανε - οι χωροφύλακες αντί να τους πάνε στο Μεταγωγών τους πήγαν στο Ξενοδοχείο για να κοιμηθούν. Και πώς τους άφησαν και δραπέτευσαν. 

Και όμως: μια λογική επίσης εξήγηση θα ήταν ότι και οι χωροφύλακες ήταν πατριώτες. Κατοχή ήταν. 

Και εμένα με πιάσανε με άλλους δύο το '42 και μας πήγαν στην Ασφάλεια. 

O Νικολόπουλος, διοικητής του παραρτήματος Ασφάλειας για τους κομμουνιστές, δεν μας παρέδωσε στους Ιταλούς. 

Και μετά, όταν υπηρετούσε σαν αντισυνταγματάρχης στην Ελευσίνα το είπε: Δεν μπορούσα να παραδώσω Έλληνες στους Ιταλούς».''

ΔΙΑΒΑΣΤΕ όλο το άρθρο ΕΔΩ

πηγή 

Παρουσίαση κειμένου: Viva La Revolucion

Δες Ακόμα: Άλλη μια πλαστογραφία από την «ΚΚΕδολογία» 

απ' τον Ριζοσπάστη 6/11/16 για το βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα που το κυκλοφόρησε το Σάββατο 29 Οκτώβρη 2016 η εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», με Τίτλο «Αρης Βελουχιώτης, το αληθινό του πρόσωπο» 

Μοιραστείτε Το:

για τους "θρησκόληπτους" του ΚΚΕ: Σ' άλλον "θεό" πιστεύετε εσείς, σ' άλλον Eμείς.

από: Nikos Zartamopoulos

 

"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΤΕ ΤΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ ΒΡΕ ΠΑΛΙΟΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΙ;"

Τόσα χρόνια περιέφεραν τα "εικονίσματα" του Χαρίλαου 

-μια μεταφορική του έκφραση δηλαδή- 

ως αυταπόδεικτη ομολογία 

ότι τα μέλη και οι υποστηρικτές του ΚΚΕ είναι ένα μάτσο "θρησκόληπτοι"

που δεν αντέχουν να κάνουν κριτική και αυτοκριτική στο έδαφος της πραγματικότητας... 

Κι όλα αυτά γιατί αυτοί οι παλιοθρησκόληπτοι στις αρχές των 90's αρνήθηκαν να δεχτούν πως ο "κομμουνισμός τελείωσε" 

(το είχε πει ολόκληρο Μέγκα Τσάνελ...), 

γιατί δεν έσπευσαν να "αποτινάξουν" 

από πάνω τους την κληρονομιά της εμπειρίας των σοσιαλιστικών χωρών 

όπως έκαναν άλλοι 

και γιατί επέμειναν σε κάτι "ξεπερασμένα" όπως στην αναγκαιότητα της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού

 και ύπαρξης του κομμουνιστικού κόμματος και άλλα τέτοια "παλαβά"... 

αντί να αναζητούν τη νέα εκδοχή "εφικτού σοσιαλισμού" σαν λογικοί αριστεροί άνθρωποι "της εποχής τους"...

Τα τελευταία χρόνια μέσα σε αυτό που νόμιζαν "μοναστήρι" έγιναν πολλά "μυστήρια". 

Το διαπίστωσαν τα "ελεύθερα και κριτικά" αριστερά πνεύματα κυρίως όταν ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση 

κι αυτοί άφησαν τα όνειρα για "σοσιαλισμό με αγορά", 

τα οικουμενικά προβλήματα και κάτι άλλες ρεφορμιστικές μούρλες της "παλινόρθωσης" 

κι αισθάνθηκαν ξανά "ριζοσπάστες και επαναστάτες". 

Πήγαν λοιπόν τότε έξω από το "μοναστήρι" να "αναβαπτιστούν" και παράλληλα να πουλήσουν την νέα οπορτουνιστική πραμάτεια τους, εικονίτσες κι αγαλματάκια "λαϊκών μετώπων", 

"μεταβατικών προγραμμάτων", 

και κυρίως χαϊμαλιά και γιατροσόφια 

"ανακούφισης" 

του λαού.

Στο μεταξύ όμως οι "θρησκόληπτοι" πραγματοποιούσαν και συνέχιζαν έναν αυτοκριτικό αναστοχασμό της δικής τους ιστορίας, 

της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος και του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. 

Τα συμπεράσματά τους τα χρησιμοποιούσαν και σαν εργαλεία για την ανάλυση της ίδιας της εποχής μας και της καπιταλιστικής κρίσης. 

Έτσι τα νέα ριζοσπαστικά χαϊμαλιά παρέμειναν κατά βάση απούλητα στα πέριξ της "μονής". 

Οι πωλητές τους -μαζί με κάτι λίγους που τα αγόρασαν- άρχισαν τότε να κραδαίνουν ένα επιλεκτικά κατασκευασμένο τεράστιο 

"εικόνισμα" που το ονόμασαν "Χαρίλαο", 

μπας και τρομάξουν κανέναν από αυτούς που ακόμα προφανώς θεωρούσαν "θρησκόληπτους".

"Το ΚΚΕ κάνει κριτική στην παλιά στρατηγική του, 

αποκαθηλώνει τον Χαρίλαο, 

ξυπνήστε Χριστιανοί!".

Κύλησαν ακόμη μερικά χρόνια, μαύρα για τον λαό. 

Παρά το ότι τα χαΐρια τους τα είδε και τα βλέπει όλος ο κόσμος (καθώς ο λογαριασμός της συριζαίικης διαχείρισης για τους εργαζόμενους όλο και ανεβαίνει), 

μερικοί 

συνεχίζουν ακάθεκτοι τη 

"διαφωτιστική/σκοταδιστική" τους 

προσπάθεια. 

Πότε παίρνουν την πόζα του "ελεύθερου πνεύματος" και του 

"κριτικού στοχαστή" που κατακεραυνώνει το "περίκλειστο μοναστήρι" του ΚΚΕ. 

Πότε φορούν τη μαντίλα της υστερικής λαϊκομετωπικής θεούσας και της φαρμακόγλωσσας μοιρολογίστρας του μακαρίτη... 

Κραδαίνουν το ίδιο παρδαλό εικόνισμα "Χαρίλαος" εις άγραν σοκαρισμένων θρησκόλήπτων, 

μπας και πουλήσουν πάλι κανένα από τα θαυματουργά χαϊμαλιά τους, σε νέα βερσιόν, που θα "σώσουν τον λαό"...

"Το ΚΚΕ κάνει κριτική στην παλιά στρατηγική του, αποκαθηλώνει τον Χαρίλαο, ξυπνήστε Χριστιανοί!" 

λένε πάλι...

Για να μην απορούν τελικά όλοι αυτοί οι τύποι, που νομίζουν ότι τόσο καλά "μας ξέρουν" εμάς τους "θρησκόληπτους", 

τους ενημερώνουμε 

ότι ο λόγος που δεν μας τρομάζουν τα ξόανα και τα εικονίσματα που μας κουνάνε μπροστά στη μύτη είναι εξαιρετικά απλός:

 δεν έχουν καταλάβει "Χριστό"...

Συνελόντι ειπείν,

(και για να το διατυπώσουμε πάλι με μια φράση του Χαρίλαου): 

"Σ' άλλον θεό πιστεύουν αυτοί, σ' άλλον εμείς"...

**********

Nikos Zartamopoulos Από μνήμης μαρτυρία (αν κάποιος έχει το σχετικό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη με τα ακριβή λόγια του Χαρίλαου Φλωράκη εκείνη την ημέρα ας το παραθέσει):

Συγκέντρωση του ΚΚΕ στο ΣΕΦ με ομιλητή τον Χαρίλαο. Πρέπει να ήταν για τις θέσεις στο 12ο Συνέδριο ή κάτι τέτοιο, ήταν 1986 νομίζω. 
Μετά την ομιλία είχε ερωτήσεις του κοινού, κάτι ασυνήθιστο τότε, σε τόσο μεγάλη κλίμακα (μιλάμε για 20000 κόσμο).
Κάποιος έκανε ερώτηση στον Χαρίλαο αν θα συνεργαζόταν με το τότε "ΚΚΕ εσ". Μέσα στα διάφορα που είχε απαντήσει τότε ο Χαρίλαος ήταν "σε άλλο Θεό πιστεύουμε εμείς, σε άλλον αυτοί".
Στη συνέχεια μετά από αρκετές ερωτήσεις παίρνει το λόγο ένας ακροατής με μια κάπως παράξενη φωνή και με κάπως προκλητικό τόνο (αν μπορεί κάποιος να εικάσει διάφορα πράγματα από τη φωνή, η φωνή έδειχνε ότι επρόκειτο για έναν συντηρητικό άνθρωπο, κάτι σε γυμνασιάρχη, που ήταν παντελώς άσχετος με τον χώρο του ΚΚΕ, που ήθελε να τον "πιάσει" τον Χαρίλαο...)
Η ερώτηση ήταν ακριβώς ως εξής:
"Κύριε Γενικέ, χρησιμοποιήσατε προηγουμένως την έκφραση «σε άλλον θεό πιστεύουν αυτοί, σε άλλον εμείς». Η ερώτησή μου είναι απλή:

 Εσείς πιστεύετε στον Θεό?"

Η έκπληξη ήταν γενική, το σούσουρο του κόσμου μεγάλο.

 Ο Χαρίλαος αφού πήρε το απορημένο του ύφος στην αρχή, απάντησε:
"Αν και η ερώτησή σας ... (κάτι είπε εκεί το νόημα ήταν ότι είναι "άσχετη") θα σας απαντήσω ευθέως: 

Όχι, δεν πιστεύω στον Θεό, γιατί ως γνωστόν οι κομμουνιστές είναι ...ΑΘΕΟΙ" 
(σσ. βάζω σε κεφαλαία το ΑΘΕΟΙ γιατί το είπε πολύ δυνατότερα και πιο τονιστά με ένα σταμάτημα πριν τη λέξη.) 

Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν βροντώδης διακήρυξη, όμως δεν ήταν έτσι, διότι ο Χαρίλαος έτσι μίλαγε, και συνήθως τόνιζε όποια λέξη κι αν βρισκόταν τελευταία στη φράση του...

Το θέμα είναι ότι αυτή η λέξη προκάλεσε ένα αυθόρμητο χειροκρότημα στο στάδιο, στο οποίο αμέσως αμέσως ο Χαρίλαος αντέδρασε αμέσως επιτιμητικά: "Μα τι κάνετε, σταματήστε, μη χειροκροτάτε! Δεν είναι για χειροκρότημα!"

Κι εδώ άρχισε να λέει: ότι αυτό είναι μια φιλοσοφική θέση, και ότι η πίστη και οι πεποιθήσεις είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός, μπλα μπλα. 

Επίσης ότι οι κομμουνιστές δεν παραιτούνται βεβαίως βεβαίως από το καθήκον της αθεϊστικής προπαγάνδας, 

αλλά επίσης βεβαίως βεβαίως σέβονται τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και συνεργάζονται με τους πιστούς χριστιανούς που συμμερίζονται τους στοχους του λαϊκού κινήματος κτλ. κτλ. 

Ομως, θα σας πω, συνέχισε, μια εικόνα που επαναλαμβανόταν στην εξορία τις Κυριακές ή στις θρησκευτικές γιορτές.
Έρχονταν οι Αλφαμίτες με τα ρόπαλα από τα χαράματα και μας στοίχιζαν για να πάμε στην εκκλησία.

Πηγαίναμε χωρίς χαμόγελα, μπαίναμε αμίλητοι, ακούγαμε χωρίς μορφασμούς και κινήσεις, από σεβασμό στην πίστη των άλλων, ενώ δίπλα μας οι Αλφαμίτες μας έκαναν διάφορες απρεπείς χειρονομίες και με εκείνη την υπόκωφη φωνή, μας δήλωναν, βλαστημώντας τα θεία, ότι μόλις βγαίναμε έξω θα μας περίμενε ο βούρδουλας.