#ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ_ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ: ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΠΛΗΜΜΥΡΑΣ

Αυτό που έγινε στη Θεσσαλία, γνώριζαν ότι θα γίνει εδώ και χρόνια!
Η κυβέρνηση, αυτή και η προηγούμενη, άφησαν τη Θεσσαλία να πνιγεί, ενώ θα μπορούσαν να είχαν πάρει ουσιαστικά μέτρα προστασίας της ζωής του λαού.

Και μάλιστα ήξεραν με την παραμικρή λεπτομέρεια ποια μέτρα πρέπει να είναι αυτά.
Η κλιματική αλλαγή δεν έχει καμία επίδραση σε αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα του Σεπτέμβρη του 2023 που συντελέστηκε στη Θεσσαλία.

Και επέλεξαν να μην πάρουν μέτρα επικαλούμενοι το ...κόστος που έχουν αυτά, σύμφωνα με τους κανονισμούς και τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ολα τα παραπάνω δεν είναι δικές μας διαπιστώσεις.

Αποτελούν τις διαπιστώσεις από εκατοντάδες σελίδες μελέτης που έχει εκπονήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, την οποία έχουν στα χέρια τους οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ από το 2017! Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει το πολιτικό έγκλημα, εκ προμελέτης.

Ο «Ριζοσπάστης» σήμερα φέρνει στη δημοσιότητα ένα ανατριχιαστικό ντοκουμέντο που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.

Και είναι ανατριχιαστικό, στο φόντο της ολικής καταστροφής στη Θεσσαλία, να διαβάζεις το πώς ακριβώς, αυτό που βιώνουν σήμερα οι κάτοικοι εκεί, έχει γραφτεί πριν από χρόνια. Και ακόμα περισσότερο το πώς, ενώ το ξέρουν και το προβλέπουν με λεπτομέρειες, επιλέγουν να μην κάνουν έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας της ζωής και της περιουσίας του λαού.

Σήμερα, λοιπόν, δημοσιεύουμε κάποια βασικά σημεία μίας μεγάλης μελέτης που το δεύτερό της στάδιο ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε το 2018. Πρόκειται για τη μελέτη με τίτλο: «Σχέδιο Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας των Λεκανών Απορροής Ποταμών των Υδατικών Διαμερισμάτων Ηπείρου, Δυτικής Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας», η οποία υπογράφηκε στις 6/2/2015 μεταξύ του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και της Κοινοπραξίας με την επωνυμία «Κοινοπραξία Σχεδίων Διαχείρισης Κινδύνου Πλημμύρας Ηπείρου, Δυτικής Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας», στην οποία συμμετέχουν γραφεία μελετών.

Οπως περιγράφεται στο κείμενο της μελέτης που αποκαλύπτουμε: «Αντικείμενο της μελέτης είναι η ικανοποίηση των επιταγών της Οδηγίας 2007/60/ΕΚ σχετικά με την αξιολόγηση και διαχείριση κινδύνων πλημμύρας». Και σε αυτό περιλαμβάνονται οι Χάρτες Επικινδυνότητας Πλημμύρας και Χαρτών Κινδύνων Πλημμύρας.

Σε αυτούς λοιπόν αποτυπώνονται με ακρίβεια όλα όσα ζήσαμε και ζούμε στη Θεσσαλία.
«Μη επίδραση της κλιματικής αλλαγής»

Και θα ξεκινήσουμε με το γνωστό πλέον επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις μετά από κάθε καταστροφή. Αυτό της «κλιματικής αλλαγής» ή «κλιματικής κρίσης». Η ίδια η μελέτη αναφέρει ένα πρώτο γενικό συμπέρασμα: «Παρόλο που δεν έχει ακόμα ανιχνευτεί σημαντική γενική κλιματική συσχέτιση στις εξαιρετικά υψηλές ροές των ποταμών που προκαλούν πλημμύρες, φαίνεται ότι υπάρχει ανοδική τάση στην εμφάνιση πλημμυρικών φαινομένων τουλάχιστον σε ορισμένα ευρωπαϊκά ποτάμια στο πρόσφατο παρελθόν».

Και από το γενικό πάμε στο ειδικό. Λέει η μελέτη και για τη Θεσσαλία:

«Στο πλαίσιο της παρούσας μελέτης έγινε, όπως αναφέρθηκε, σχετική διερεύνηση χρησιμοποιώντας τις χρονοσειρές των μέγιστων ημερήσιων υψών βροχής των βροχομέτρων της περιοχής μελέτης, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα μη αυξητικής τάσης βροχόπτωσης στο ΥΔ (Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας) και συνεπώς μη επίδρασης της κλιματικής αλλαγής».

Και συνεχίζει: «Οι μέχρι σήμερα διαθέσιμες υδρομετεωρολογικές αναλύσεις και μελέτες καταγράφουν μεγάλες αβεβαιότητες στις προβλέψεις για την επίδραση της Κλιματικής Αλλαγής. Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σημαντική αύξηση των καταστροφών από πλημμύρες, τα αίτια φαίνεται να οφείλονται περισσότερο στην αύξηση της έκθεσης των ανθρώπων και των περιουσιών στις πλημμύρες».

Ξεκάθαρα λοιπόν λένε ότι τα αίτια των καταστροφών εντοπίζονται στην αύξηση της έκθεσης εξαιτίας μη ύπαρξης αντιπλημμυρικών έργων.

Να σημειώσουμε ότι το Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας αποτελεί ένα από τα 14 Υδατικά Διαμερίσματα της χώρας. Η συνολική έκταση του διαμερίσματος είναι 13.140 τ.χλμ. Εκτείνεται στο μεγαλύτερο τμήμα του εντός της Περιφέρειας Θεσσαλίας, ενώ περιλαμβάνει μικρό μέρος της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και ελάχιστο μέρος των Περιφερειών Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας. Το Υδατικό Διαμέρισμα Θεσσαλίας περιλαμβάνει διοικητικά τον Νομό Λάρισας, σχεδόν στο σύνολό του, πολύ μεγάλο μέρος των Νομών Μαγνησίας, Τρικάλων και Καρδίτσας και μικρά τμήματα των Νομών Πιερίας, Γρεβενών και Φθιώτιδας.

Σε άλλο σημείο η μελέτη αναφέρει πως οι Ζώνες Δυνητικά Υψηλού Κινδύνου Πλημμύρας είναι: Πηνειός και παραπόταμοι, μαζί με την κλειστή λεκάνη της λίμνης Κάρλας, χαμηλή ζώνη κλειστής λεκάνης Καλοχωρίου, Δέλτα ποταμού Πηνειού, Παραλία Κουλούρας, Παλαιοπύργου, Χαμηλή ζώνη μέσω ρου π. Τιταρήσιου, περιοχή Ελασσόνας, Χαμηλή ζώνη άνω ρου π. Τιταρήσιου, Χαμηλή ζώνη λεκάνης άνω ρου ρ. Κουσμπασανιώτικο, Χαμηλή ζώνη άνω ρου π. Ενιπέα, τάφρου Ξυνιάδας, Χαμηλή ζώνη λεκανών ρ. Αλμυρού και Χολόρεμμα στον Ν. Μαγνησίας, Χαμηλή ζώνη λεκάνης χ. Ξηριά στον Βόλο και ρεμάτων ευρύτερης περιοχής Βόλου.

Και λίγο παρακάτω ξεκαθαρίζει:

«Για όλα τα εξεταζόμενα σενάρια θίγεται τμήμα των πολεοδομικών συγκροτημάτων της Λάρισας από την υπερχείλιση του Πηνειού και των Τρικάλων από την υπερχείλιση του Ληθαίου αντίστοιχα με σημαντικές χρήσεις και δραστηριότητες εντός τους. Είναι αναγκαία η λήψη μέτρων διαχείρισης των εν λόγω κινδύνων.

Επιπλέον, εντός της ζώνης κατάκλυσης για όλα τα εξεταζόμενα σενάρια βρίσκεται τμήμα του πολεοδομικού συγκροτήματος του Βόλου με σημαντικές χρήσεις εντός αυτού, όπως η ΒΙΠΕ Βόλου. Η κατάκλυση πραγματοποιείται λόγω υπερχείλισης των ρεμάτων που διέρχονται εντός της πόλης (Αναβρος, Κραυσίδονας και κυρίως Ξηριάς) και των πιέσεων που ασκούν τεχνικά έργα κατά μήκος τους. Είναι αναγκαία η λήψη μέτρων διαχείρισης των εν λόγω κινδύνων.

Με βάση τα εξεταζόμενα στους ΧΕΠ πλημμυρικά γεγονότα, θίγονται αρκετές χρήσεις (όπως κτηνοτροφικές και βιομηχανικές μονάδες, ΕΕΛ, γεωτρήσεις, υποσταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας), προστατευόμενες περιοχές, και πάνω από 100 μεγαλύτεροι ή μικρότεροι οικισμοί. Είναι αναγκαία η λήψη μέτρων διαχείρισης κινδύνου των εν λόγω θιγόμενων χρήσεων έναντι πλημμυρών».

Εδώ να διευκρινίσουμε το εξής: Οταν λέει «σε όλα τα εξεταζόμενα σενάρια» εννοεί την περίοδο επαναφοράς δυνατής ή πολύ δυνατής βροχής από 50 έως 1.000 χρόνια. Αυτό, βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι ένα φαινόμενο που θα γίνει σήμερα δεν μπορεί να επαναληφθεί μετά από μία βδομάδα. Απλά, οι μελέτες παίρνουν υπόψη τους στατιστικά δεδομένα. Το ζήσαμε άλλωστε χαρακτηριστικά στη Θεσσαλία, που ό,τι έγινε το 2020 επαναλήφθηκε σε μεγαλύτερη έκταση το 2023...

Στη συνέχεια αναφέρει η μελέτη: «Σε όλο το ΥΔ (Θεσσαλία) για όλα τα εξεταζόμενα σενάρια φαίνεται να κατακλύζονται αρκετές γέφυρες μεγαλύτερης ή μικρότερης σημασίας για τη συγκοινωνιακή σύνδεση της Θεσσαλίας, αλλά και σιδηροδρομικές υποδομές. Επιπλέον, στο ΥΔ αφθονούν οι ιρλανδικές διαβάσεις σε ποταμούς, οι οποίες προφανώς κατακλύζονται σε περίπτωση εκδήλωσης ακραίων φαινομένων. Είναι αναγκαία η επανεξέταση της παροχετευτικής ικανότητας των συγκοινωνιακών τεχνικών έργων, καθώς και η πρόληψη για τη μείωση των κινδύνων από τη χρήση των ιρλανδικών διαβάσεων ή η αντικατάστασή τους».

Αυτές λοιπόν είναι οι διαπιστώσεις που είναι ξεκάθαρο ότι λένε πως η πιθανότητα να πνίγεται η Θεσσαλία όποτε βρέχει είναι μεγάλες, αφού δεν υπάρχουν ολοκληρωμένα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης.

Πάμε παρακάτω. Και συγκεκριμένα στο τι προτείνει η μελέτη του ΥΠΕΝ.
Οικονομικά ασύμφορα τα τεχνικά έργα!

Αναφέρουν:

Οι τέσσερις (4) εναλλακτικές δυνατότητες που εξετάζονται είναι: Σενάριο Α: Μηδενική Λύση (do nothing scenario).

Με βάση το Σενάριο Α, παραμένουν οι ισχύουσες σήμερα πρόνοιες (όπως αυτές εφαρμόζονται ήδη ή θα εφαρμοστούν μελλοντικά βάσει άλλων σχετικών Σχεδίων), που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την προστασία από τις πλημμύρες, χωρίς την εφαρμογή των προτεινόμενων από την παρούσα μελέτη προνοιών.

Οι ισχύουσες πρόνοιες συνοπτικά αφορούν: Στα αντιπλημμυρικά έργα που έχουν κατασκευαστεί κατά την πάροδο των ετών (τεχνικά αναχώματα), στα τοπικά συστήματα προειδοποίησης πλημμυρικών φαινομένων και στο Γενικό Σχέδιο Πολιτικής Προστασίας «Ξενοκράτης». Η υφιστάμενη προσέγγιση αντιμετωπίζει τα πλημμυρικά φαινόμενα περισσότερο τοπικά, χωρίς να λαμβάνει υπόψη το σύνολο της υδρολογικής λεκάνης.

Σενάριο Β: Εφαρμογή των προνοιών του «Σχεδίου Διαχείρισης Κινδύνων Πλημμύρας». Με βάση το Σενάριο Β εφαρμόζονται οι πρόνοιες του ΣΔΚΠ, όπως αυτό περιγράφεται και προτείνεται από τη σχετική μελέτη και συνοπτικά αναλύεται στην παρούσα μελέτη. Περιλαμβάνονται τεχνικά και μη τεχνικά μέτρα για τον περιορισμό της ζημιάς που επιφέρουν οι πλημμύρες στις οικονομικές δραστηριότητες της περιοχής, στους οικισμούς και στις τεχνικές υποδομές με ταυτόχρονη προστασία της φυσικής λειτουργίας των υδατορευμάτων.

Απλός περιορισμός της ζημιάς δηλαδή...

Σενάριο Γ: «Τεχνικά Εργα αύξησης της παροχετευτικότητας». Εδώ σε αυτό το σενάριο μιλάμε πια για μεγάλα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας. Και τι λένε; Διαβάστε: «Βάσει των εναλλακτικών λύσεων (Σενάριο Γ), υιοθετείται η υλοποίηση δομικών κυρίως έργων που αποσκοπούν στην προστασία των οικονομικών δραστηριοτήτων της περιοχής, των οικισμών και των υποδομών μέσω της μείωσης της πιθανότητας πλημμύρας. Σύμφωνα με το Σενάριο Γ1, τα τεχνικά έργα αφορούν τον πλήρη εγκιβωτισμό της ροής σε όλο το μήκος των υδατορευμάτων (κατασκευή αναχωμάτων εκατέρωθεν) ενώ με το Σενάριο Γ2 επιδιώκεται αύξηση της παροχετευτικότητας όλων των υδατορευμάτων με έργα παράλληλα στη ροή (π.χ. διάνοιξη και διαπλάτυνση κοίτης).

Η υλοποίηση των λύσεων αυτών συνεπάγεται υπερβολικό κόστος, λόγω της ιδιαιτερότητας της περιοχής. Για τους παραπάνω λόγους και οι δύο εναλλακτικές κρίνονται ως δυσμενέστερες και απορρίπτονται».

Και καταλήγουν: «Βάσει συγκριτικής αξιολόγησης των εναλλακτικών αυτών σεναρίων, έχοντας ως βάση αξιολόγησης κριτήρια περιβαλλοντικά, κοινωνικά, αναπτυξιακά και οικονομικά, τεκμηριώθηκε ότι το προτεινόμενο Σχέδιο Διαχείρισης (Σενάριο Β) αποτελεί την προτιμητέα περιβαλλοντικά λύση».

Απορρίπτουν λοιπόν έτσι απλά την κατασκευή εκτεταμένου δικτύου αντιπλημμυρικής προστασίας...

Και απορρίπτουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τη στιγμή που είναι προφανές και διατυπωμένο από την ίδια τη μελέτη ότι σε όλα τα ρέματα, τις λεκάνες απορροής και τους ποταμούς, υπάρχει κίνδυνος πλημμυρικών φαινόμενων σε κάθε σενάριο εξέτασης!

Παρακάτω αναφέρουμε μία διατύπωση που είναι κοινή μέσα στο κείμενο της μελέτης για όλα τα επικίνδυνα σημεία στη Θεσσαλία...

Λένε:

«Με βάση τα αποτελέσματα της μοντελοποίησης προκύπτουν έντονα πλημμυρικά φαινόμενα σε όλες τις περιόδους επαναφοράς. Στην περίοδο επαναφοράς Τ=50 χρόνια η πλημμύρα ξεπερνάει τα όρια της κοίτης σε μεγάλο μήκος του εξεταζόμενου τμήματος του ποταμού και διαχέεται εντός των καλλιεργούμενων εκτάσεων εκατέρωθεν του ποταμού και επηρεάζει σε μεγάλο ποσοστό τους οικισμούς... Η εικόνα είναι πιο δυσμενής στις περιόδους επαναφοράς Τ=100 και Τ=1.000 χρόνια...».

Για ποιες εκτάσεις συναντάμε αυτή τη διατύπωση;

Ξηρόρεμα, Ξηριάς, Χολόρεμα, Λαχανόρεμα, Ξηριάς Βόλου, ρέμα Παγασών, ρέμα Κραυσίδωνας, ρέμα Αναβρος, ρέμα Κουσμπασανιώτικου, ρέμα Ενιπέα, ποταμός Σοφαδίτης, ποταμός Καλέντζης, ρέμα Μέγα, ποταμός Πάμισος, ποταμός Πορταϊκός, Πηνειός, λεκάνη απορροής δυτικής κοίτης Τρικάλων, κλάδοι ποταμών Ληθαίος και Νεοχωρίτης, κεντρική κοίτη του Πηνειού...

(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»)

ΤΑ "ΑΧΡΗΣΤΑ" ΟΠΛΑ ΠΟΥ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΣΤΟΝ "ΣΥΜΜΑΧΟ" ΖΕΛΕΝΣΚΙ

Οι συνειρμοί για την αποστρατικοποίηση των νησιών ειναι αναπόφευκτοι, οσο και η επικίνδυνη και άθλια πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλα και των κομμάτων που με αστερίσκους και ανταλλάγματα -λέγε με ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ- συναινούν με το ΝΑΤΟ -ΕΕ και ξερό ψωμί.
Η κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει την επιλογή της να «ανταποκριθεί» στις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ, παραπλανά συνειδητά και μεθοδευμένα τον ελληνικό λαό, απαξιώνοντας το επιχειρησιακό - και όχι αποθηκευμένο - όπλο, πυρομαχικό ή οπλικό σύστημα που μέχρι χτες κρατούσαν στο χέρι τους στρατευμένοι και στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, με αποστολή... να υπερασπιστούν τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Η θέση αυτή της κυβέρνησης συνιστά προσβολή για όλους αυτούς, αλλά και για τους εργαζόμενους που πληρώνουν πανάκριβα την προμήθεια αυτού και άλλου εξοπλισμού, υποτίθεται για την άμυνα της χώρας, ενώ τελικά αφορούν τη συμμετοχή της σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Τα ερωτήματα είναι κρίσιμα και αποκαλυπτικά:
Ας απαντήσει η κυβέρνηση, ήταν άχρηστες και προερχόμενες από το -σύμφωνα με την ίδια- άχρηστο για την άμυνα της χώρας απόθεμα οι 2.100 ρουκέτες RM-70 που στάλθηκαν στον στρατό του Ζελένσκι, τουλάχιστον μέχρι τις 27 Απρίλη, αδειάζοντας ακόμα και αποθήκες κρίσιμων νησιών του Βόρειου Αιγαίου;
Ηταν «άχρηστα» τα 3.200.000 φυσίγγια 7,62 χιλιοστών, οι τουλάχιστον 60 δυσεύρετοι και πανάκριβοι αντιαεροπορικοί πύραυλοι «Stiger», τα 17.000 πολύτιμα βλήματα πυροβολικού 155 χιλιοστών, οι 1.100 φορητοί αντιαρματικοί πύραυλοι RPG; Με τον ανατριχιαστικό κατάλογο να συνεχίζεται... Μόνο το κόστος των διατιθέμενων πυρομαχικών προσεγγίζει τα 30.000.000 ευρώ, και είναι όλα, μα όλα, επιχειρησιακά.
Ας απαντήσει η κυβέρνηση, είναι από το «άχρηστο» απόθεμα τα 100 έως 130 ΤΟΜΑ BMP-1, με το αποτελεσματικότατο πυροβόλο των 73 χιλιοστών, που αποσύρονται από τις ακτές των νησιών του Αιγαίου για να συνδράμουν τα Τάγματα του Αζόφ και τον «Δεξιό Τομέα», πυλώνες του στρατού του Ζελένσκι και δεκανίκια στην υλοποίηση της πολιτικής του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη διαπάλη τους με τη Ρωσία; 'Η μήπως θα αντικατασταθούν από τα γερμανικά «Marder 1A3/5», με το αδύναμο πυροβόλο των 20 χιλιοστών, που στην κυριολεξία σαπίζουν εδώ και χρόνια, πεταμένα στους γερμανικούς αγρούς.
Για τη μεταφορά όλων αυτών στήθηκε από το ΝΑΤΟ μια εναέρια επιχείρηση 21 εναέριων αποστολών, αποτελούμενη από 6 ελληνικά μεταγωγικά αεροσκάφη C-130, 10 καναδέζικα και 5 Νέας Ζηλανδίας.
Για όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση σιωπά ένοχα, ύπουλα και παραπλανητικά. Συνειρμικά, κανείς δεν μπορεί να μην τα συνδέει με τις επίκαιρες έννοιες «αποστρατιωτικοποίηση» και «συνδιαχείριση» με την Τουρκία, των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Αιγαίου. Οπως και δεν ξεχνά τις αντίστοιχες «λαμπρές» ιστορικές στιγμές του παρελθόντος, π.χ. την απόσυρση, από τη χούντα του 1967, της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο (Δεκέμβρης του 1967), που άφησε το μαρτυρικό νησί στο έλεος της Αγκυρας, αποδεικνύοντας τη σκοπιμότητα και σημαντικότητα εκείνης της εγκληματικής πράξης επτά χρόνια μετά, το 1974.
Ο λαός μας πρέπει να επαγρυπνά και να μη δείχνει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στην αστική τάξη και στα κόμματά της. Με πυξίδα τα δικά του συμφέροντα, με όλους τους τρόπους, σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να βρεθεί απέναντι στην πολιτική της εμπλοκής.
(Τα στοιχεία απο το Ριζοσπάστη)



Markos Skoufalos 

''Nέο ΕΣΥ",, με λουκέτα, συγχωνεύσεις και «κόφτες» στο δημόσιο σύστημα Υγείας

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - «ΝΕΟ ΕΣΥ»
«Εξορθολογισμός» με λουκέτα, συγχωνεύσεις και «κόφτες» στο δημόσιο σύστημα Υγείας

Περαιτέρω προσαρμογή του ΕΟΠΥΥ στα κριτήρια «κόστους - οφέλους», ώστε να λειτουργεί σαν «ασφαλιστική εταιρεία», «αναδιοργάνωση του χάρτη των νοσοκομείων», με πιο «ενεργό ρόλο» του ιδιωτικού τομέα και προώθηση των ΣΔΙΤ, μίνιμουμ και «φθηνές» παροχές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας: Αυτά είναι μερικά από τα συστατικά του «νέου ΕΣΥ», εκείνα δηλαδή που εδώ και έναν χρόνο συνθέτουν τον εφιάλτη της εξάπλωσης της πανδημίας και της κατάρρευσης των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας όπου Γης, σύμφωνα με τα όσα είπε προχτές ο υπουργός Υγείας Θ. Πλεύρης.

Στη συνάντηση που είχε με τους υγειονομικούς συντάκτες ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να προωθήσει την επιχειρηματική δράση στην Υγεία, με επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και με «εξορθολογισμό» δαπανών.

Με το επιχείρημα μάλιστα ότι σε περιοχές της χώρας και σε τομείς της διάγνωσης και θεραπείας όπου ήδη δραστηριοποιείται ο επιχειρηματικός τομέας είναι καλύτερα να αξιοποιηθεί αυτός μέσω του ΕΟΠΥΥ, παρά να «σπαταλήσει» πόρους το κράτος για την ανάπτυξη αντίστοιχων υποδομών, τη στελέχωσή τους και τον εξοπλισμό τους, έφτασε στη Βουλή νέα τροπολογία με την οποία «ενισχύεται» ο ΕΟΠΥΥ με 18 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία 16,5 εκατ. θα κατευθυνθούν στα ιδιωτικά διαγνωστικά εργαστήρια για υπηρεσίες διαγνωστικών εξετάσεων και πράξεων και 1,5 εκατ. για αναπνευστικά - συσκευές - οξυγόνο.

Υπενθυμίζεται ότι ήδη έχει εφαρμοστεί ο «ενιαίος και προς τα κάτω» κανονισμός παροχών του ΕΟΠΥΥ προς όλους, με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί η πληρωμή - εξολοκλήρου ή με το ποσοστό συμμετοχής - των λαϊκών οικογενειών. Ενώ με τις αναφορές του υπουργού σε έναν ΕΟΠΥΥ - «ασφαλιστική εταιρεία», που θα εγκρίνει τις όποιες διαδικασίες προτού αυτές γίνουν από ασθενείς, προδιαγράφονται νέοι «κόφτες» σε απαραίτητες ιατρικές πράξεις.

Σε συνέχεια αντίστοιχων εξαγγελιών της κυβέρνησης για «εξορθολογισμό του υγειονομικού χάρτη», με βάση τις οποίες έρχονται κλεισίματα και συγχωνεύσεις κλινικών και νοσοκομείων με κριτήριο τη ...χιλιομετρική απόσταση μεταξύ τους, ο υπουργός μίλησε για «αξιολόγηση» που θα φέρει την «αναδιοργάνωση», προανήγγειλε δε περαιτέρω προώθηση συνεργειών με τον ιδιωτικό τομέα μέσω ΣΔΙΤ. Μια «αξιολόγηση» που σαν κριτήριο έχει τη συμβολή στην ανταγωνιστικότητα και στην επιχειρηματική δράση, γι' αυτό και οι «δείκτες αξιολόγησης» των μονάδων Υγείας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση ταυτίζονται με τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας μιας επιχείρησης.

Στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο περιλαμβάνονται οι σχέσεις εργασίας - λάστιχο για τους υγειονομικούς, με διαρκείς μετακινήσεις από μονάδα σε μονάδα, με προσωρινές συμβάσεις, μπαλώματα και παρατάσεις, με αποψιλωμένα δημόσια Κέντρα Υγείας και έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού για να στελεχώσει τις ανεπαρκείς σε αριθμό ΜΕΘ, κ.ο.κ. Ολο εκείνο το πλέγμα δηλαδή που αφενός στέλνει πελατεία στους επιχειρηματίες της Υγείας, αφετέρου δίνει «χώρο» στους ίδιους επιχειρηματίες για δράση στο δημόσιο σύστημα, με ανάληψη υπηρεσιών που πάλι χαρατσώνουν τον εργατόκοσμο.

 Πρόκειται για τη λογική των δημόσιων μονάδων Υγείας που λειτουργούν ως «αυτοχρηματοδοτούμενες» επιχειρήσεις, η οποία βέβαια θα οξύνει τη διαφοροποίησή τους και θα κρίνει τη «βιωσιμότητά» τους ανάλογα με τα έσοδα που θα έχουν.

Το «νέο ΕΣΥ», που κάθε τόσο ξεφουρνίζει πλευρές του η κυβέρνηση, αποτελεί τη συνέχεια του παλιού, συμπιέζοντας παραπέρα τις κρατικές και ασφαλιστικές δαπάνες και υπηρεσίες στην Υγεία, με την πανδημία να αξιοποιείται ως χρυσή ευκαιρία για να «τρέξουν» όλες οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις. Γι' αυτό και η κυβέρνηση «προβάρει» πλευρές του «νέου ΕΣΥ» με άλλοθι τις καθυστερήσεις στους εμβολιασμούς, για τις οποίες φέρει την αποκλειστική ευθύνη. Ετσι, μέσα από τις αναστολές για τους μη εμβολιασμένους υγειονομικούς και τα κενά που δημιουργούνται, η κυβέρνηση εντείνει τις μετακινήσεις και τα μπαλώματα, την επιχειρηματική δράση μέσα στα δημόσια νοσοκομεία κ.ο.κ.


ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ
Τροπολογία για ένταξη ιδιωτών στους εμβολιασμούς και άλλα ζητήματα

Τροπολογία, με την οποία μετατρέπει σε νομοθετική ρύθμιση τις προκλητικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την παροχή δωρεάν δεδομένων για ...διαδικτυακό σερφάρισμα στους μαθητές που θα εμβολιαστούν, όπως και την ανάθεση της ευθύνης του εμβολιασμού σε ιδιώτες και ιδιωτικά κέντρα, ψήφισε χτες βράδυ η Ολομέλεια της Βουλής. Προβλέπεται ακόμα το χάρισμα 17 εκατομμυρίων ευρώ στους φαρμακοβιομήχανους μέσω του clow back.

Ο υπουργός Υγείας, Θ. Πλεύρης, παρουσιάζοντας την τροπολογία εμφανίστηκε και χτες λάβρος υπέρ της επιχειρηματικής δράσης, σε βάρος της υγείας του λαού, και των συμπράξεων δημόσιου - ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ).

Στην ίδια τροπολογία περιέχεται άρθρο που προβλέπει την τρίμηνη παράταση, δηλαδή μέχρι το τέλος του χρόνου, των συμβάσεων των εργαζομένων στους ΟΤΑ που προσλήφθηκαν για τις ανάγκες της καθαριότητας εν μέσω πανδημίας. Ωστόσο ο υπουργός Εσωτερικών, Μ. Βορίδης, παρουσιάζοντας την τροπολογία ανέφερε προκλητικά: «Προειδοποιώ ότι δεν θα υπάρξει άλλη παράταση».

Η Μαρία Κομνηνάκα, ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ, χαρακτήρισε την τοποθέτηση του υπουργού πρόκληση και απαίτησε τη μονιμοποίηση των εργαζομένων που έβαλαν με αυταπάρνηση πλάτη σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, «εκτός αν τα τραγικά κενά που υπήρχαν πριν θα καλυφθούν ως διά μαγείας», τόνισε.

Το ΚΚΕ λόγω της τρίμηνης παράτασης στις συμβάσεις των εργαζομένων στην καθαριότητα, αλλά και των παρατάσεων που προβλέπονται στον εμβολιασμό κατ' οίκον και της λειτουργίας εμβολιαστικών κέντρων ψήφισε «παρών» στην τροπολογία.

Στην τοποθέτησή της η Μαρία Κομνηνάκα, αφού χαρακτήρισε «φτηνιάρικη παροχή προς τους μαθητές» τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, τόνισε ότι η κυβέρνηση συνεχίζει στη λογική της «ατομικής ευθύνης» και μάλιστα στη χειρότερη μορφή της.

Πρόσθεσε ότι «δεν μπορείτε με αυτά τα μέτρα να κρύψετε ότι τα σχολεία ανοίγουν όπως έκλεισαν, χωρίς κανένα απολύτως μέτρο προστασίας της υγείας των μαθητών, δηλαδή με τα μέτρα που οδήγησαν και τις προηγούμενες χρονιές στο ανοιγοκλείσιμο και στις οθόνες της τηλεκπαίδευσης».

Μίλησε επίσης για την απουσία ολοκληρωμένης ενημέρωσης που δημιουργεί τους φόβους για τον εμβολιασμό αλλά κυρίως την απουσία ολοκληρωμένου συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, «που με επαρκή στελέχωση θα μπορούσε να καλύψει και εμβολιαστικές ανάγκες του πληθυσμού με όλες τις αναγκαίες δωρεάν προληπτικές εξετάσεις αλλά και την απαραίτητη επιδημιολογική επιτήρηση και φαρμακοεπαγρύπνηση που χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις».

Τόνισε ότι από πάνω η κυβέρνηση «σκορπάει ακόμα περισσότερο την ευθύνη του εμβολιασμού σε ιδιώτες και ιδιωτικά κέντρα», ενώ με τις διατάξεις της τροπολογίας «επιδιώκει να εδραιώνει στη συνείδηση του κόσμου τη λογική των ΣΔΙΤ που πραγματικά κατέρρευσε παταγωδώς στη διάρκεια της πανδημίας», αναδεικνύοντας πόσο ψεύτικο είναι το αφήγημα που υπηρετούν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και οι λοιποί, «της δήθεν αρμονικής συνύπαρξης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα».

Καταδίκασε επίσης τη διάταξη της τροπολογίας για τις νέες διευκολύνσεις στους φαρμακοβιομήχανους.

https://www.rizospastis.gr/

Για «την Αναβάθμιση του Σχολείου και την Ενδυνάμωση των Εκπαιδευτικών»

Πολλαπλή πρόκληση

Η προσπάθεια να διανθιστεί το παλιό, το πλήρως αναντίστοιχο με τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες που φέρνει το νομοσχέδιο για τα σχολεία, με κορόνες για «βελτίωση της Εκπαίδευσης», χαρακτηρίζει τη στάση της κυβέρνησης από την πρώτη στιγμή της παρουσίασης των αντιδραστικών μέτρων και συνεχίζεται στη συζήτηση στη Βουλή.

Η επιχείρηση εξαπάτησης ξεκινάει από τον ίδιο τον τίτλο του νομοσχεδίου δήθεν για «την αναβάθμιση του σχολείου και την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών». Το τέταρτο κατά σειρά νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την Παιδεία, ένα συντριπτικό χτύπημα στα μορφωτικά δικαιώματα, περιέχει αλλαγές που επιδρούν στην καθημερινότητα του σχολείου, στο περιεχόμενο της μάθησης, στο μέλλον των παιδιών. Πρόκειται για πάγιες αστικές επιδιώξεις, που αφορούν τη διαφοροποίηση του σχολείου, τη δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων, τον ασφυκτικό έλεγχο των εκπαιδευτικών ώστε να εφαρμόσουν τις αντιδραστικές αλλαγές που φέρνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, άλλες που ήδη ψηφίστηκαν και αυτές που σχεδιάζονται για το μέλλον.

Η κυβέρνηση διατείνεται πως οικοδομεί ένα «αναβαθμισμένο σχολείο», σύγχρονο, με αέρα «ελευθερίας». Και με επίκεντρο την «αυτονομία» του σχολείου κάνει λόγο για «αλλαγές που απαιτεί η εποχή», «που αγκαλιάζει η κοινωνία». Οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις που εξειδικεύουν την εύηχη «αυτονομία» έρχονται να δείξουν το πραγματικό περιεχόμενο: Αξιοποίηση σχολικών εγκαταστάσεων που μετατρέπονται σε πεδίο επιχειρηματικής δράσης, προς αξιοποίηση για να εξασφαλιστεί στο πλαίσιο των - διαφορετικών - δυνατοτήτων κάτι παραπάνω από τα σημερινά ψίχουλα χρηματοδότησης, αναζήτηση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης με εξάρτηση από χορηγούς και απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη της αποκλειστικής χρηματοδότησης. Διαφοροποίηση του περιεχομένου μέσα από πολλαπλά βιβλία που διασπούν τον ενιαίο χαρακτήρα της σχολικής γνώσης σε ένα τοπίο στροφής στις δεξιότητες και υποβάθμισης κ.ο.κ.

Σε αυτά η κυβέρνηση αναζητά από τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της «συγκλίσεις». Επιχειρεί δε από την πρώτη στιγμή να εμφανίσει ούτε λίγο ούτε πολύ σαν ανάγκες και αιτήματά τους τις αντιδραστικές και εχθρικές προς το μορφωτικό δικαίωμα ρυθμίσεις, που είναι όντως προϊόν συγκλίσεων, όμως των φορέων του μεγάλου κεφαλαίου, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, που χαράσσουν εκπαιδευτικές πολιτικές συμβατές με τις ανάγκες του και στις οποίες πορεύτηκαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, στρώνοντας το έδαφος για τα μέτρα που έρχονται σήμερα.

Η ίδια η κυβέρνηση έχει δώσει με σαφήνεια την απάντηση με ποιους «συγκλίνει» όλο αυτό το διάστημα που σχολεία και πανεπιστήμια έμειναν κλειστά, η σχέση των παιδιών με την εκπαιδευτική διαδικασία κρεμόταν σε μία κλωστή μπροστά από την οθόνη, τώρα που η αγωνία χτυπά κόκκινο για το αν και πώς θα ανοίξουν οι δομές εκπαίδευσης σε λιγότερο από ενάμιση μήνα. Αντί να σκύψει στις ανάγκες αυτές που δημιούργησε η πανδημία και η διαχείρισή της, η κυβέρνηση έπεσε και πέφτει με τα μούτρα στο να περάσει το ένα νομοσχέδιο μετά το άλλο για να θεσμοθετήσει τις απαιτήσεις των μονοπωλίων. Από αυτή την άποψη, το νομοσχέδιο αποτελεί πολλαπλή πρόκληση, στην οποία, μέσα και σε αυτές τις συνθήκες του καλοκαιριού και της πανδημίας στις οποίες έρχεται η επικείμενη ψήφισή του, δίνεται απάντηση και με το σημερινό συλλαλητήριο. Συγκλίσεις βρήκε η κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος και κατά τη διακυβέρνησή του αλλά και τώρα, που οι αντιδράσεις στο νομοσχέδιο κορυφώνονται, δεν κρύβει τη σύμπλευσή του σε κεντρικές επιλογές, στο σχολείο των δεξιοτήτων, στην «αυτονομία» και αποτίμηση στα σχολεία, έχοντας στρώσει τον δρόμο για τα μέτρα που έρχονται τώρα.

Η συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο είναι αποκαλυπτική για την ουσία των αντιεκπαιδευτικών αλλαγών, αφού σε κάθε του άρθρο, σε κάθε διάταξη γίνονται φανερές οι αξιώσεις του κεφαλαίου για την Εκπαίδευση. Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσει η σύγκρουση με αυτή την πολιτική, η διεκδίκηση για το πραγματικά σύγχρονο, το σχολείο που θα απαντά στις σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες, που δεν θα αποκλείει αλλά θα βοηθά τα παιδιά να ανοίγουν τα φτερά τους, ξεκινώντας από το έδαφος μίας στέρεας γνώσης, που σήμερα τους στερούν

https://www.rizospastis.gr/

Ανταπόκριση "Ρ": Όσα βίωνε η εργατική τάξη 90 περίπου χρόνια πριν.

100 ΧΡΟΝΙΑ - ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η ταξική εκμετάλλευση στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου

22/6/1923: Πώς ζουν οι εργάτες στην Εδεσσα

(...) Εις το εργοστάσιον νηματουργείων Τσίτη και Σια που ασχολούνται περισσότεροι από 200 εργάτριες και εργάτες τα μεροκάματα κυμαίνονται από 2,50 μέχρι 15 δραχμές!

Τα ίδια και στο νηματουργείο του Λάππα και Σια και στο κανναβουργείο «Εδεσσα».

Οι εργάτες γυναίκες ως επί το πλείστον δουλεύουν περισσότερο από 12 ώρες χωρίς καμμιά ανάπαυση. Το μεσημέρι δεν σχολνούν γιατί δεν τους επιτρέπεται. Σηκώνονται οι μισοί, τρώνε όπως όπως στο πόδι (...) για να επαναλάβουν τις εργασίες τους να αντικαταστήσουν τους άλλους μισούς. Κορίτσια 15-18 χρονών δέρνονται απ' τους εργοστασιάρχες και άνδρες που δουλεύουν 15 χρόνια μέσα στο ίδιο εργοστάσιο παίρνουν μόνο 17 δραχμές!!

Δε σταματούν όμως εδώ η απανθρωπιά και η εκμετάλλευση της πλουτοκρατικής κλίκας της Εδέσσης. Οι εργοστασιάρχες δεν θέλουν να πληρώσουν ούτε αυτά τα 3 φράγκα στις γυναίκες και (...) κουβάλησαν πρόσφυγες - όλο γυναίκες - τις οποίες βάζουνε να δουλεύουν δωρεάν σχεδόν!! (...)

Κατ' αυτό τον τρόπο δημιούργησε και δημιουργεί η ελληνική εργοδοτική τάξη τα κέρδη της. (...)

Ευτυχώς αν και κάπως αργά οι εργάτες Εδέσσης ένοιωσαν ότι έπρεπε να αντισταθούν οι ίδιοι με την οργάνωσή τους στην απληστεία αυτή των εργοστασιαρχών. Την Πανεργατική Εδέσσης πολύ γλήγορα την έκαναν μια αρκετά δυνατή οργάνωση και μέρα με την ημέρα τη δυναμώνουν περισσότερο.

22/6/1929: Πώς εργάζονται οι εργάτες στο εργοστάσιο Βιό

Το εργοστάσιο Βιό απασχολεί 160 έως 180 εργάτες. Από τις 6 το πρωί ως τις 6 το βράδυ δουλεύουν σαν σκλάβοι, άλλοι κάτω από τον ήλιο και άλλοι πάνω από τη φωτιά, χωρίς να διακόψουν καθόλου παρά μόνο το μεσημέρι για δυο ώρες, δηλαδή δουλεύουν 10ωρο.

Παίρνουμε ένα - ένα τα τμήματα:

Στο μηχανουργείο που έχει 25 τόρνους εργάζονται 25 εργάτες ηλικίας 14-22 ετών. Για ένα μεροκάματο από 25-60 δρχ. μεταβάλλουν το σίδερο σε μηχάνημα, που το πουλά το εργοστάσιο για 25-30 χιλιάδες δρχ. Αν κανείς κάνει να καθήσει, να ξεκουρασθεί λιγάκι, αμέσως τρέχει ο εργοδηγός στο κεφάλι του πάνω έτοιμος να του κόψει πρόστιμο.

Στο εφαρμοστήριο εργάζονται πάνω κάτω 50 εργάτες 14-20 ετών από 10 ώρες κι αυτοί, αλλά όχι με το ίδιο μεροκάματο. Οι μισοί παίρνουν 15-30 δραχμές, οι δε υπόλοιποι, οι λεγόμενοι μαθητευόμενοι, εργάζονται χωρίς πληρωμή επί 6 μήνες. (...)

Αυτά τα δύο ήταν τα πιο καλύτερα τμήματα του εργοστασίου. Τώρα ας δούμε και το χυτήριο. 30 εργάτες δουλεύουν μέσα στον μολυσμένον αέρα από τις αναθυμιάσεις των διαφόρων μετάλλων, μέσα στην υγρασία και στο βρεγμένο χώμα και ώρα την ώρα κινδυνεύουν να καούν ή να χάσουν τα μάτια τους, γιατί τα γυαλιά που τους δίνει το εργοστάσιο δεν είνε από κρύσταλλο παρά από απλό γυαλί. Παίρνουνε 30-70 δραχμές. (...)

Οταν αρρωστήσει κανένας εργάτης και δεν ειδοποιήσει - έστω κι αν δεν έχει κανένα να στείλει - του κόβουν πρόστιμο τρεις ώρες για την πρώτη μέρα, για τη δεύτερη μέρα 6 ώρες και την τρίτη μέρα διώχνεται έστω κι αν φέρει πιστοποιητικό γιατρού. (...)

22/6/1930: Η ζωή των εργατών μεταλλωρύχων της Κύπρου

Στο Ξερό της Κύπρου δουλεύουν 3.500 εργάτες στα μεταλλεία της «Αμέρικαν Κόμπανυ», που βγάζει χώμα για σίδερο. Φτάσαμε στο Ξερό για να φορτώσουμε το βαπόρι (...) και να το πάμε στην Αμβέρσα. (...) οι σκλάβοι της εταιρείας παίρνουν μόλις 2 ½ σελλίνια για 12 ώρες δουλειά.

Μετά 3/4 της ώρας ήρθαν μαούνες με χώμα και εργάτες για να το ξεφορτώσουν. Οι εργάτες διασκορπίστηκαν στο καράβι και στη μαούνα και άρχισε η φόρτωση. Η κατάστασή τους ήταν άθλια. Γυμνοί, ξυπόλυτοι, με ρούχα κουρελιασμένα, άλλοι μόνο μ' ένα ξερό μακρύ πουκάμισο για να σκεπάζει τη γύμνια τους, 5-6 απ' αυτούς είχαν μια κουβέρτα, για κρεββάτι και σκέπασμα, να κοιμηθούν πάνω στο καράβι για να ξαναπιάσουν στις 12 δουλειά. Οι άλλοι δεν είχαν τίποτα. Για φαγητό είχαν λίγο ψωμί μαζύ τους και μερικά φρέσκα κουκιά. (...)

Θυμηθήκαμε τότε πώς δουλεύουν οι εργάτες στις σκάλες της Σοβιετικής Ενωσης, Οντέσα κ.λπ. 

Δουλεύουν 7 ώρες και 4,5 ρούβλια μεροκάματο συνεχώς βρέχει, χιονίζει, με ταμεία ανεργίας, συντάξεως, αλληλοβοήθεια κτλ. (...)

Προχωρήσαμε ύστερα προς τις μίνες. Προς τη Σκουριώτισα, που βρίσκουνται και γαλαρίες συναντήσαμεν έναν άλλον εργάτη τρακτέρ - σωφέρ που κουβαλούσε βαγόνια από τις γαλαρίες. Ονομαζόταν Χρ. Διομήδης, δουλεύει 12 ώρες και παίρνει 3 σελλίνια και 6 πέννες και τον απειλούν να τον διώξουν επειδή έχει την τόλμη να διαμαρτύρεται και να λέγει ότι αυτά δεν τον φτάνουν (...)

Η καντίνα αποτελεί άλλη πληγή για τους εργάτες. Εκεί μέσα πουλιούνται όλα, από φαγητό ως τα ρούχα. Ολοι όσοι δουλεύουν στην εταιρεία είναι υποχρεωμένοι να ψωνίζουν από την εκμεταλλευτική αυτή επιχείρηση, άλλως διώχνονται (...)

Από κοινωνικές ασφάλειες, χειρότερα. Εχουν δυο γιατρούς εγγλέζους που πρώτα - πρώτα σαν αλλόγλωσσοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τους ασθενείς (...). Οταν αρρωστήσουν οι εργάτες, τους κόβεται το μεροκάματο (...)

* * *

Τα παραπάνω, γραμμένα από εργάτες ανταποκριτές, δίνουν μια γεύση από όσα βίωνε η εργατική τάξη 90 περίπου χρόνια πριν. Η καπιταλιστική ανάπτυξη του Μεσοπολέμου στηρίχτηκε στην αιματηρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Οι ώρες εργασίας κυμαίνονταν από 12 έως 16 ημερησίως. Τα μεροκάματα ήταν 4 έως 5,5 δραχμές για τους άντρες, 2,5 έως 3 δραχμές για τις γυναίκες και 0,5 έως 1 δραχμή για τους ανηλίκους, ενώ επαρκούσαν για να καλύψουν μόλις το 40% των αναγκών της εργατικής οικογένειας.

ΥΓ. Ειλικρινά δεν ξέρουμε αν οι παραπάνω ανταποκρίσεις που δημοσιεύτηκαν στον «Ριζοσπάστη» κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου θα αποτελέσουν... έμπνευση για τον ΣΕΒ και τον Κ. Χατζηδάκη για ακόμα περισσότερο «εκσυγχρονισμό» της εργατικής και συνδικαλιστικής νομοθεσίας. Η απάντηση θα δοθεί, όπως και τότε, με το δυνάμωμα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εργαζομένων, την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, την πάλη για την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς.

Βλ. περισσότερα:
«Δοκίμιο Ιστορίας 1918 - 1939», τόμ. Α2, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 2018, σελ. 74 - 76.

Πέμπτη 24 Ιούνη 2021 "Ρ" 

Για το 8ωρο: Μια αποκαλυπτική μαρτυρία από τη Γερμανία

 

Διάβασέ το για να μην λες δεν γνώριζα τι ερχόταν....

Μια αποκαλυπτική μαρτυρία από τη Γερμανία

Ζώντας τις ... «βέλτιστες εργασιακές πρακτικές της ΕΕ»

Οταν το 1994 ψηφίστηκε η Λευκή Βίβλος των Εργασιακών και στην Ελλάδα αντιμετωπιζόταν από τους εργαζόμενους ως κάτι που αφορούσε το μακρινό μέλλον, σε χώρες της ΕΕ άρχισε δυναμικά να εφαρμόζεται. Στη Γερμανία, όπου ζω και εργάζομαι τα τελευταία 7 χρόνια, στον κλάδο της βιομηχανίας επεξεργασμένων τροφίμων (βιομηχανίες αρτοποιίας), εργασιακά δικαιώματα, ελεύθερος προσωπικός χρόνος, οργάνωση εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, εργοστασιακό σωματείο, με την έννοια που του δίνουμε στην Ελλάδα, αποτελούν μακρινές αναμνήσεις ορισμένων εργατών που σήμερα βρίσκονται ένα βήμα πριν τη σύνταξη.

Οι νεότερες γενιές ενηλικιώθηκαν με όρους όπως ευέλικτη εργασία, ατομικό συμβόλαιο, διασφάλιση 10ωρου, δηλαδή ο εργοδότης μπορεί να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν υπάρχει ανάγκη, συνεχείς κρίσεις αποδοτικότητας, αφάνταστη πίεση για να «βγει» η καθημερινή παραγγελία και πάει λέγοντας.

* * *

Βασικός παράγοντας στρες είναι και το προσωπικό φακέλωμα της καθημερινής απόδοσης και της «συνεργασίας» με τον εκάστοτε επιστάτη βάρδιας. Υλικό που είναι φυσικά διαθέσιμο σε κάθε στέλεχος της εταιρείας που κάνει «ασκήσεις επί χάρτου» και μετράει το «επί τόσο, τόσο» παραβλέποντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Τι σημαίνει 10ωρο; Ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν αυτό θεωρεί πως χρειάζεται. Τις περισσότερες φορές δεν είσαι από πριν ενημερωμένος, αλλά ισχύει το βλέποντας και κάνοντας. Αυτό σημαίνει πως πας στη δουλειά για 8ωρο και το τελευταίο τέταρτο σε ενημερώνουν ότι χρειάζεται να παραμείνεις στη θέση σου γιατί δεν βγήκε η παραγγελία ή γιατί η επόμενη βάρδια έχει ελλείψεις προσωπικού κ.λπ.

* * *

Εφαρμογή του ηλεκτρονικού χρόνου, ο οποίος μετράται σε εκατοστά της ώρας! Τι σημαίνει αυτό; Στο τέλος της βάρδιας χτυπώντας την κάρτα το τερματικό σε ενημερώνει πως «σήμερα είχες 0,12 υπερωρία». Δηλαδή εφόσον η ώρα έχει 60 λεπτά, εσύ σήμερα είχες 5 λεπτά υπερωρία. Αύριο μπορεί να είσαι 1 με 2 λεπτά μείον, μεθαύριο να είσαι συν και επί της ουσίας στο τέλος του μήνα να εμπιστεύεσαι αυτά που αναγράφει το τερματικό. Ωρες υπερωριών εξαφανίζονται από μήνα σε μήνα ως διά μαγείας και ο εργάτης να μην μπορεί να βρει πού έγινε το λάθος, μιας και τα ηλεκτρονικά συστήματα κατά την εργοδοσία δεν λανθάνουν!

Προσωπική εμπειρία: Στα τέλη του Δεκέμβρη του 2019 είχα 44 ώρες υπερωρίες, μου έδωσαν δύο ρεπό που σημαίνει υπόλοιπο υπερωριών 28 ώρες. Στις 7 Γενάρη του 2020 παίρνω μια μέρα άδεια χρωστούμενη από το προηγούμενο έτος. Την ίδια βδομάδα γράφω 3 ώρες υπερωρία. Την επόμενη βδομάδα βρίσκομαι να χρωστάω στην εταιρεία 12 ώρες, από εκεί που μου χρωστούσαν έπρεπε να δουλέψω δυο εξαήμερα. Να σημειώσω εδώ πως πολλές των περιπτώσεων οι υπερωρίες δεν δίνονται σε ρεπό ημέρας, αλλά σε σπασμένες ώρες ή μισάωρα. Εννοείται πως δεν πληρώνονται, αλλά δίνονται ως «ελεύθερος χρόνος».

* * *

Ατομικές συμβάσεις εργασίας. Σε προηγούμενη επιχείρηση όπου δούλευα, είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο για το ίδιο πόστο, το ίδιο ωράριο οι εργάτες να έχουν εξωφρενική διαφορά στον μηνιαίο μισθό. Ο εργοδότης αποφασίζει και σου προσφέρει το συμβόλαιο που θα πάρεις χωρίς να τον δεσμεύει καμία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ο προσδιορισμός λήξης του εργάσιμου καθημερινού χρόνου ήταν καθόλα ρευστός, χωρίς καμία ανταπόδοση. Με άλλα λόγια, δεκάωρα χωρίς διάλειμμα, όταν αυτό απαιτούνταν, δωδεκάωρα και μετά από 8 ώρες πίσω στη δουλειά χωρίς ξεκούραση, χωρίς να προλάβεις να δεις τα παιδιά σου, να αναπνεύσεις.

Η πληρωμή σου για όλα αυτά ήταν ένα «θα». Θα σου δώσουμε τα ρεπό, θα τα πληρωθείς. Σε αυτή την επιχείρηση δεν υπήρχε η ηλεκτρονική κάρτα, ούτε και κάποιο υποτυπώδες έστω σωματείο, άρα και καμία επίσημη καταγραφή των υπερωριών όπως αυτή επιτάσσουν οι νόμοι. Απευθύνθηκα στο ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο, η απάντηση ήταν «να καταγράφεις τις υπερωρίες σε τετράδιο, το ίδιο κάνει και ο εργοδότης, στο τέλος του χρόνου θα τα διεκδικήσεις». Το αφεντικό δεν κατέγραφε τίποτα. Δεν υπήρχαν αποδείξεις. Οι ώρες εργασίας χάθηκαν. Αποτέλεσμα αυτού στεγνό κέρδος για το αφεντικό και μαύρη απλήρωτη εργασία για εμάς.

* * *

Η πρώτη φορά που συμμετείχα στη συνέλευση των εργαζομένων για ζητήματα ενημέρωσης και συζήτησης ήταν μια τεράστια έκπληξη, μιας και στη συνέλευση ήταν παρόντα τόσο τα ανώτερα στελέχη της επιχείρησης όσο και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, επιβλέποντας, παρακολουθώντας αλλά και επεμβαίνοντας. Στις περισσότερες των περιπτώσεων το σωματείο παίζει τον ρόλο του διαμεσολαβητή υπέρ του εργοδότη, το οποίο υπογράφει ό,τι και όπως θέλει η εργοδοσία, εμφανίζοντάς το πολλές φορές και ως νίκη των εργαζομένων!

Παράδειγμα, τις μέρες αυτές που γράφεται το κείμενο, εξελίσσονται στην επιχείρηση απολύσεις και ανακατατάξεις που αφορούν δεκάδες εργαζομένων. Ενα σωματείο που σέβεται τον εαυτό του, θα έπρεπε να σηκώσει πόλεμο. Το δικό μας με τοιχοκολλημένη ανακοίνωση μας ενημερώνει πως δυστυχώς υπάρχει «πλεονάζον προσωπικό», τους συμπαραστέκεται στο στρες που υποβάλλονται και ενημερώνει εμάς τους υπόλοιπους πως δεν γνωρίζει τα ονόματα και πόσοι ακριβώς είναι και δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα.

* * *

Ολα αυτά που αναφέρω παραπάνω είναι απλά σταγόνες στη λίμνη των όσων πραγματικά συμβαίνουν. Μπορείτε όμως να πάρετε μια γεύση από το άμεσο μέλλον, στο οποίο αντί να προσφέρει την «ελευθερία», όπως ευαγγελίζεται και διατυμπανίζει η κυβέρνηση στην Ελλάδα, νομοθετεί πλέον το καθεστώς γαλέρας και επιτρέπει στον κάθε εργοδότη να μας φορέσει τις αλυσίδες στα πόδια. Αντί της ελευθερίας της επιλογής που ευαγγελίζονται, το εργασιακό στρες, η μόνιμη αβεβαιότητα και ο φόβος θα σε οδηγούν να λες πάντα ναι σε ό,τι και αν σου ζητήσουν. Αντί για το αεράκι της θάλασσας που θα νιώθεις όποτε θες στο πρόσωπο, όπως χαριτωμένα ακούγεται, θα έχεις την καυτή ανάσα του επιστάτη στο σβέρκο.

Η πείρα αυτή αποτελεί όμως απάντηση και σε όσους στην Ελλάδα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ κ.ά. προσπαθούν υποκριτικά να εμφανίσουν τις επιλογές της κυβέρνησης ως εμμονικές, νεοφιλελεύθερες, την ίδια ώρα που υμνούν τις «βέλτιστες πρακτικές στην ΕΕ»! Τις πρακτικές δηλαδή που ζούμε στο πετσί μας εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι σε χώρες της ΕΕ και μάλιστα στη ναυαρχίδα της...

Δεκάδες εργάτες θυσίασαν τις ζωές τους και αυτές των οικογενειών τους για το 8ωρο, τον ελεύθερο χρόνο, δίκαιες απολαβές, Κοινωνική Ασφάλιση για τα βασικά δικαιώματα που εμείς σήμερα βλέπουμε κομματάκι μετά το κομματάκι να μας τα στερούν. Θα τους αφήσουμε αναπάντητους; Θα τους αφήσουμε να μας στερήσουν και τα τελευταία ή θα οργανωθούμε μαζικά διεκδικώντας και όλα όσα μας στέρησαν;

Θ.Μ., Augsburg

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=18226...

To αλιεύσαμε από τον διαδικτυακό φίλο

Konstantinos Mpourxas

6 Μύθοι της Κυβέρνησης κ η Πραγματικότητα για το 8ωρο

4ΣΕΛΙΔΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

«Σκλάβοι» στον 21ο αιώνα δεν θα γίνουμε!

Κάλεσμα στους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά απευθύνει το ΚΚΕ με 4σέλιδο φυλλάδιο, το οποίο αποκαλύπτει τους μύθους της κυβέρνησης για τις «ανατροπές του αιώνα»

Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να νομοθετήσει ένα αντεργατικό τερατούργημα που φέρνει τις «ανατροπές του αιώνα» στα εργασιακά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση.

Μετά τα αντεργατικά μέτρα της περιόδου των μνημονίων, που ψήφισαν και διατήρησαν όλες οι κυβερνήσεις...

Μετά τις νέες μορφές εκμετάλλευσης που δοκιμάστηκαν ή γενικεύτηκαν την περίοδο της πανδημίας...

Τώρα η κυβέρνηση καταργεί το 8ωρο, που κατακτήθηκε το 1920, παρουσιάζοντάς το ως «πρόοδο»!

Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους για μια ορισμένη χρονική περίοδο μέχρι 10 ώρες τη μέρα. Βασικό στοιχείο της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας είναι ότι οι επιπλέον ώρες εργασίας δεν αμείβονται, αλλά ανταλλάσσονται με μειωμένες ώρες και ρεπό. Η «διευθέτηση» αυξάνει τον απλήρωτο χρόνο της εργασίας προς όφελος του εργοδότη.

Στην Ελλάδα ο βασικός νόμος της «διευθέτησης» είναι ο νόμος 3986/2011 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Αυτόν τον νόμο διατήρησε κι επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω εκεί χτίζει τώρα η ΝΔ, τροποποιώντας τον προς το χειρότερο. Μέχρι σήμερα η εφαρμογή της «διευθέτησης» γινόταν με Συλλογική Σύμβαση. Ηταν κι αυτό ένα από τα «χρυσωμένα χάπια», που αξιοποίησε τότε η ηγεσία της ΓΣΕΕ για να περάσει ο νόμος της «διευθέτησης» με τις λιγότερες αντιδράσεις. Τώρα αυτό θα γίνεται με ατομική «συμφωνία» εργοδότη - εργαζόμενου.

Το νομοσχέδιο βάζει κυριολεκτικά «μπουρλότο» στη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων. Το πόσο δουλεύουν, αμείβονται, ξεκουράζονται θα καθορίζεται από την ατομική συμφωνία κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου με την εργοδοσία.

Οι εργαζόμενοι εύλογα θα αναρωτηθούν«και τι μπορώ να κάνω απέναντι σε αυτά;»

Την απάντηση θα την βρουν - κυριολεκτικά - στο ίδιο το νομοσχέδιο, όπου προβλέπονται επιπλέον ασφυκτικοί περιορισμοί στη συνδικαλιστική δράση και πιο συγκεκριμένα στο απεργιακό δικαίωμα.

Αν ο συλλογικός αγώνας, η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργιακοί αγώνες ήταν «χωρίς αποτέλεσμα», γιατί η κυβέρνηση και η μεγάλη εργοδοσία κόπτονται να τα βάλουν στον «γύψο»;

Γιατί αυτός είναι ο φόβος τους!

Για την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και το κεφάλαιο «σύγχρονος εργαζόμενος» είναι αυτός που δεν θα προστατεύεται από Συλλογικές Συμβάσεις και που οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από «ατομική διαπραγμάτευση». Θα αμείβεται με ψίχουλα, θα δουλεύει απλήρωτα 10ωρα και Κυριακές. Θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι οργανωμένος σε συνδικάτα.

Μύθοι και πραγματικότητα

1ος μύθος: Είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας»

Το μέτρο δεν ικανοποιεί τους εργαζόμενους, αλλά τις επιχειρήσεις, ώστε να μπορούν να «απασχολούν» τους εργαζόμενους όποτε, όσο και όταν τους έχουν ανάγκη. Το ξεχαρβάλωμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας σημαίνει και ξεχαρβάλωμα της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους, εκτός από τη μεγάλη επιβάρυνση και φθορά στην υγεία τους. Η «διευθέτηση» δεν αφορά μια μέρα, αλλά τον συνολικό ετήσιο χρόνο εργασίας. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν 10ωρο χάνουν το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, απορρυθμίζεται η οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή. Ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε ένα «ομιλούν εργαλείο», που ζει για να δουλεύει και όχι το αντίθετο, αφού σπαταλά 10 - 12 ώρες καθημερινά στη δουλειά και στις μετακινήσεις από και προς το χώρο εργασίας του, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, πόσο μάλλον για ψυχαγωγία, κοινωνική και συνδικαλιστική δραστηριότητα.

2ος μύθος: Η κυβέρνηση νομοθετεί την 4ήμερη εργάσιμη βδομάδα

Για να δουλέψει κάποιος εργαζόμενος 4ήμερο για κάποια περίοδο μέσα στον χρόνο, θα πρέπει την περίοδο που θα ισχύει το 10ωρο να ξεθεώνεται δουλεύοντας 50 ώρες το 5ήμερο ή 60 ώρες το 6ήμερο τη βδομάδα. Αφού η κυβέρνηση αποφάσισε να «πουλήσει τρέλα», γιατί δεν καθιερώνει τριήμερη εργασία, με 14 ώρες δουλειάς τη μέρα;

3ος μύθος: Η αλλαγή στον χρόνο εργασίας θα γίνει με «εθελοντική» συμφωνία του εργαζόμενου

Οι αναφορές στη δήθεν εθελοντική επιλογή της 10ωρης εργασίας αποτελούν «ανέκδοτο». Το διευθυντικό δικαίωμα έχει ήδη τα χαρακτηριστικά των εκβιασμών, των απειλών και της απόλυσης. Σε συνθήκες πλέον που ο εργαζόμενος ατομικά θα προσπαθεί να βρει το δίκιο του ή να αρνηθεί τις εργοδοτικές αξιώσεις, η κάθε αναφορά σε εθελοντική συναίνεση του εργαζόμενου αποτελεί πρόκληση και γεννά οργή.

4ος μύθος:Η ηλεκτρονική κάρτα εργασίας θα αποκαλύπτει την πραγματική υπερωριακή απασχόληση

Η κοροϊδία πάει σύννεφο. Αν όντως η λύση στη «μαύρη» εργασία ήταν η ψηφιακή κάρτα, τι τους εμπόδιζε μέχρι σήμερα να την εφαρμόσουν για την αδήλωτη εργασία, χωρίς φυσικά να καταργείται το 8ωρο; Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν την απάντηση. Σήμερα το 8ωρο και το 5ήμερο παραβιάζονται. Γι' αυτό λοιπόν και η κυβέρνηση το καταργεί, για να μπορούν νόμιμα οι εργοδότες να παρεμβαίνουν στο ωράριο και τους όρους εργασίας χωρίς τα τυπικά εμπόδια του νόμου.

5ος μύθος: Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος στοχεύει στην «εξυγίανση» του συνδικαλιστικού κινήματος

Τα συνδικάτα έχουν καταστατικά και λογοδοτούν στα μέλη τους και όχι στην κυβέρνηση και την εργοδοσία. Δεν έχει κανέναν ρόλο η κυβέρνηση να παρεμβαίνει και να καθορίζει την εσωτερική τους λειτουργία. Την κυβέρνηση δεν την νοιάζει η «εξυγίανση» των συνδικάτων. Αλλωστε, τα κυβερνητικά κόμματα χρόνια τώρα στηρίζουν τις διάφορες συνδικαλιστικές «μαφίες» και τους «ανθρώπους» της μεγαλοεργοδοσίας σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αντιθέτως, υψώνει νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση.

Η εφαρμογή της εξ αποστάσεως ψηφοφορίας (ηλεκτρονικά) για την πραγματοποίηση απεργίας, η οποία θα συνδυάζεται με την υποχρεωτική συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου (μέτρο που είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ), έχει στόχο να γίνουν οι χώροι δουλειάς «νεκροταφεία» και η φυσική παρουσία στα σωματεία και τις συνελεύσεις παρελθόν.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου στερούν από τα συνδικάτα την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργία. Υποχρεώνονται να παραδώσουν στο υπουργείο Εργασίας τα μητρώα των μελών τους, ως προϋπόθεση για την υπογραφή ΣΣΕ. Το μέτρο αυτό συνιστά ανοιχτή παρεμπόδιση της οργάνωσης των εργαζομένων, όταν μάλιστα απολύονται καθημερινά εργαζόμενοι για τη συνδικαλιστική τους δράση.

6ος μύθος: Το προσωπικό ασφαλείας θα διασφαλίζει την ελάχιστη εγγυημένη λειτουργία τους και θα προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών

Αυτή η υποχρέωση των εργαζομένων πρέπει να εκπληρώνεται πέρα και από το «προσωπικό ασφαλείας» που έτσι κι αλλιώς υπάρχει και σήμερα. Επομένως, η υποχρέωση για εργασία τη μέρα της απεργίας αντικειμενικά καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος του προσωπικού. Η κυβέρνηση προωθεί τη μετατροπή της απεργίας σε μια συμβολική πράξη, ζηλεύοντας προφανώς εκείνες τις χώρες όπου ο «απεργός» δουλεύει κανονικά φορώντας ...ένα περιβραχιόνιο. Στόχος είναι να απονευρώσει την απεργία, το πιο σημαντικό «όπλο» που έχει ο εργαζόμενος στον αγώνα του.

Θα παρέχεται η δυνατότητα στον εργοδότη να διεκδικήσει αποζημίωση από τους απεργούς και τα συνδικάτα σε περίπτωση που μια κινητοποίηση κριθεί «παράνομη», «καταχρηστική» ή και τα δύο. Με δεδομένο ότι ήδη 9 στις 10 απεργίες κρίνονται «παράνομες» ή/και «καταχρηστικές» από τα δικαστήρια, αυτό σημαίνει οικονομική εξόντωση των συνδικάτων και μια «δαμόκλειο σπάθη» που θα επικρέμαται μόνιμα πάνω από τα κεφάλια των απεργών.

Το αντεργατικό τερατούργημα δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Εντάσσεται στον στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πιο φτηνή κι ευέλικτη εργατική δύναμη. Το κεφάλαιο έχει στραμμένη την προσοχή του στην εργάσιμη μέρα, επειδή η παραγωγή της υπεραξίας συντελείται μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο. Γι' αυτό στοχεύει πάντα στη διεύρυνση των ορίων του εργάσιμου χρόνου. Ταυτόχρονα, «εξοικονομεί» και εργατικά χέρια, επιβάλλοντας σε λιγότερους να κάνουν την ίδια δουλειά που κανονικά θα έκαναν περισσότεροι.

Γι' αυτό εδώ και χρόνια όλες οι κυβερνήσεις, βήμα βήμα, ξηλώνουν τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ειδικά το δικαίωμα στον σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο.

Στη βάση της στρατηγικής συμφωνίας με τους στόχους του κεφαλαίου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο 3986/2011 αλλά και τον εμπλούτισε με τον νόμο 4498/2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς, όπου προβλέπεται «μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας». Κύρωσε Συλλογικές Συμβάσεις που υπέγραψαν συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και προβλέπουν αυτό ακριβώς που τώρα θεσμοθετεί η ΝΔ σε ατομική βάση. Εθεσε τα θεμέλια του χτυπήματος στο συνδικαλιστικό κίνημα, με τον απεργοκτόνο νόμο της Αχτσιόγλου.

Τώρα, σύμφωνα με την πάγια τακτική του, εμφανίζεται αντίθετος προκειμένου να «ψαρέψει στα θολά νερά» του τυχοδιωκτισμού.

Το Ταμείο Ανάκαμψης, η νέα «αλυσίδα» για τους λαούς της Ευρώπης

Οι νέες αντεργατικές ανατροπές περιλαμβάνονται στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης που αποτελεί τη «γέφυρα» της Ελλάδας των μνημονίων και των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων με το πανευρωπαϊκό «super μνημόνιο» του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ. Ο στόχος της ανάκαμψης αφορά τα κέρδη των λίγων φορτώνοντας τα βάρη στους πολλούς.

Οι πόροι του Ταμείου προέρχονται από τους λαούς και θα κατευθυνθούν στους μεγάλους ομίλους της λεγόμενης «πράσινης και ψηφιακής» ανάπτυξης, ενώ για κάθε εκταμίευση από το Ταμείο θα πρέπει να νομοθετούνται νέα αντεργατικά μέτρα, για να διασφαλιστούν τα κέρδη των νέων επενδύσεων.

Να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά!

Να διεκδικήσουμε:

• Σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, με μείωση του εργάσιμου χρόνου. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.
• Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις χωρίς καμία εμπλοκή του κράτους.
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση δικαιωμάτων.
• Προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, με ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων.
• Την κατοχύρωση της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, κόντρα συνολικά στην κρατική, εργοδοτική παρέμβαση και καταστολή.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα και την οργάνωσή τους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, για να διεκδικήσουν ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Να μπουν στον ελπιδοφόρο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεζόμενων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό που σήμερα είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η ζωή που μας αξίζει, προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν με τον κόπο τους. Η επιστημονική γνώση, η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των ψηφιακών μέσων να αξιοποιείται για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου κι όχι για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Είναι ώρα οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν τα δικά τους «όπλα» στην επίθεση του κεφαλαίου!

Μέχρι την οριστική κατάργηση της μισθωτής «σκλαβιάς»!

Σελ. 12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334353637383940/40 

Σάββατο 24 Απρίλη 2021 - Κυριακή 25 Απρίλη 2021

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ "Ρ":Το εγχειρίδιο της CIA κ Το εγκόλπιο του προβοκάτορα της EUROPOL

«ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ» ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ - ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

«Τσελεμεντέδες»... δημιουργίας προβοκατόρικων ομάδων

Γ' Μέρος

Οπως ήδη έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα δημοσιεύματα, οι σχέσεις της τρομοκρατίας με τις μυστικές υπηρεσίες είναι κοινό μυστικό. Δεν πρόκειται όμως για μια τυχαία σχέση. Στο παρελθόν, ήρθαν στο φως, με τη δημοσιοποίηση στοιχείων που όχι μόνο προκάλεσαν πολιτικό σεισμό στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά πολύ περισσότερο γιατί επιβεβαίωσαν πόσο λεπτομερής είναι ο σχεδιασμός και η σύμφυση της τρομοκρατίας με μυστικές υπηρεσίες και μηχανισμούς των ιμπεριαλιστικών κρατών. Η διείσδυση, συγκρότηση «τρομοκρατικών ομάδων» και οργανώσεων είναι επίσημη «πολιτική» των μυστικών υπηρεσιών.

Στο πλαίσιο του αφιερώματός μας, σήμερα θα θυμίσουμε πιο αναλυτικά δύο περιπτώσεις:

-- Στη μία έχουμε ήδη αναφερθεί στο αφιέρωμά μας και αφορά το περίφημο «Εγχειρίδιο Εκστρατείας» της CIA, μέσα στο οποίο υπάρχουν οι περιγραφές για το πώς αξιοποιούνταν ή πώς στήνονταν τρομοκρατικές οργανώσεις.

-- Η δεύτερη αφορά απόρρητο έγγραφο της EUROPOL με την ονομασία «Ευρωπαϊκές Βέλτιστες Πρακτικές για το Χειρισμό των Πληροφοριοδοτών», το οποίο εύστοχα χαρακτηρίστηκε σε παλιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας μας του 2002 ως «το Εγκόλπιο του προβοκάτορα». Το πώς δηλαδή, η EUROPOL χειριζόταν συνολικά τους ...χαφιέδες της μέσα σε διάφορες οργανώσεις...

Το εγχειρίδιο της CIA

Το «Εγχειρίδιο εκστρατείας για τις μυστικές υπηρεσίες που διεξάγουν επιχειρήσεις σταθεροποίησης» κοινοποιήθηκε στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες τον Μάρτη του 1970. Τα κωδικά στοιχεία του Εγχειριδίου ήταν FM 30-31 (Field Manual / Εγχειρίδιο επιχειρήσεων) και συνοδευόταν από τρία παραρτήματα. Υπογραφόταν από τον στρατηγό Γουεστμόρλαντ (αρχηγό των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Βιετνάμ) και τον στρατηγό Γουίκλαμ.

Το περιεχόμενο του «Εγχειριδίου» δημοσιεύτηκε αποσπασματικά, ή ολόκληρο, σε διάφορες ξένες εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και στη γαλλική «Μοντ» τον Σεπτέμβρη 1978. Στην Ελλάδα, δημοσιεύτηκε από το «Βήμα» στις 22 Οκτώβρη 1978 με τίτλο «Απόρρητο αμερικανικό εγχειρίδιο για επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης».

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο αυτού του «Εγχειριδίου», το οποίο ρίχνει φως στις σχέσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, το οποίο μάλιστα πρέπει να αξιολογηθεί και σχετικά με την υπόθεση «17 Νοέμβρη» στη χώρα μας, βρίσκεται στο 6ο κεφάλαιο του δεύτερου παραρτήματος.

Εκεί υπό τον τίτλο: «Μεθοδολογία σταθεροποιητικής δραστηριότητας», αναφέρεται:

«Είναι πιθανόν οι φιλικές κυβερνήσεις να δείχνουν παθητικότητα ή αναποφασιστικότητα απέναντι στον ανατρεπτικό κομμουνισμό (ίσως), εξαιτίας κάποιας χαλάρωσης των βίαιων πράξεων.

Σ' αυτήν την περίπτωση, οι στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να είναι σε θέση να πραγματοποιήσουν ειδικές επιχειρήσεις, ικανές να πείσουν την κυβέρνηση και την κοινή γνώμη ότι ο κίνδυνος είναι πραγματικός και υπάρχει επιτακτική ανάγκη να καταπολεμηθεί.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι μυστικές υπηρεσίες επιβάλλεται να διεισδύσουν στις ανατρεπτικές οργανώσεις με ειδικούς πράκτορες, που θα έχουν αποστολή να δημιουργήσουν ομάδες δράσης από τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία αυτών των οργανώσεων. Αυτές οι ομάδες δράσης, υπό τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, θα εξαπολύσουν κύμα βίαιων ή μη βίαιων εκδηλώσεων, αναλόγως των περιστάσεων. Αν δεν είναι εφικτή η διείσδυση αυτού του είδους, μπορεί να οδηγήσει στον επιδιωκόμενο σκοπό η χρησιμοποίηση οργανώσεων της άκρας αριστεράς».

Το «Εγχειρίδιο» συνοψίζοντας τους στόχους όλων αυτών των επιχειρήσεων υπογραμμίζει: «Από την πλευρά μας ενδιαφερόμαστε να είναι ανοιχτά τα αρχεία των υπηρεσιών ασφαλείας της φιλικής χώρας στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες (αν δεν είναι ανοιχτά) θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά η δυνατότητα να εξασφαλιστεί πρόσβαση στα αρχεία με ενέργειές μας».

To «Εγχειρίδιο» άρχισε να εφαρμόζεται στη Δυτική Ευρώπη αμέσως μετά την κοινοποίησή του, δηλαδή το 1970. Ωστόσο, βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του στην περίοδο που αναλαμβάνουν το τιμόνι της CIA ο Ουίλιαμ Κόλμπι (μέχρι το 1975) και ο Τζορτζ Μπους το 1976. Είναι άξιο επισήμανσης το ότι η εφαρμογή του «Εγχειριδίου» συμπίπτει με την έξαρση της δράσης τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως η RAF στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία. Επίσης, είναι αξιοσημείωτο ότι η δράση της «17 Νοέμβρη» στην Ελλάδα αρχίζει το 1975, σ' αυτό το κρίσιμο διάστημα, και έχει όλα τα χαρακτηριστικά που περιλαμβάνονται στο «Εγχειρίδιο».

Υπενθυμίζουμε πως την αυθεντικότητα του «Εγχειριδίου» επιβεβαίωσε ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ και πρώην αρχηγός της CIA, Τζορτζ Μπους (πατέρας), λίγες μέρες μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη 2001 στη Νέα Υόρκη και το αμερικανικό Πεντάγωνο. Στις 16 Σεπτέμβρη δήλωσε: «Η CIA, στο παρελθόν, είχε τοποθετήσει πράκτορές της σε τρομοκρατικές οργανώσεις για να τις χρησιμοποιήσει προς όφελος των εθνικών συμφερόντων»..!

EUROPOL: Το εγκόλπιο του προβοκάτορα

Το 2002 ο «Ριζοσπάστης» φέρνει στη δημοσιότητα ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο. Πρόκειται για απόρρητο έγγραφο της EUROPOL με την ονομασία «Ευρωπαϊκές Βέλτιστες Πρακτικές για το Χειρισμό των Πληροφοριοδοτών». Αυτό το έγγραφο χαρακτηρίστηκε εύστοχα ως «το Εγκόλπιο του προβοκάτορα».

Πρόκειται για έγγραφο που συντάχθηκε στις 22 Μάρτη του 2002, μετά από συνάντηση εκπροσώπων των κυβερνήσεων των 15 (τότε) κρατών - μελών της ΕΕ.

Αυτό το έγγραφο ήρθε στην επιφάνεια ξανά τον Ιούνη του 2011, όταν η τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα το κατέθεσε στη Βουλή, με αφορμή τις προβοκάτσιες που εκδηλώνονταν σε βάρος μεγάλων συγκεντρώσεων ενάντια στα μνημόνια και την αντιλαϊκή πολιτική.

Ας δούμε πιο αναλυτικά:

Οπως αποκαλύπτεται στο έγγραφο της EUROPOL, που συντάχθηκε στις 22 Μάρτη 2002, ο λόγος που εκπρόσωποι των «15» της ΕΕ συνευρέθηκαν και συσκέφθηκαν είναι ότι «θεωρήθηκε απαραίτητο σε ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη να θεσπίσουν κάποιους κανόνες, οι οποίοι αναμένεται να οδηγήσουν σε θετικά αποτελέσματα» όπως (...) τον «καλύτερο χειρισμό του ίδιου του πληροφοριοδότη, σύμφωνα με το πεδίο της δραστηριότητάς του».

Oπως ευθαρσώς σημειώνεται στην πρώτη κιόλας παράγραφο του εγγράφου, «δεν είναι απαραίτητο να εξετάσουμε με λεπτομέρεια σε βάθος το λαβύρινθο των αστυνομικών δραστηριοτήτων για να διαπιστώσουμε την κρίσιμη σημασία ενός Πληροφοριοδότη, οποιοδήποτε όνομα και αν δίνεται σε αυτόν»... Μεταξύ άλλων, δε, η EUROPOL φιλοδοξεί να απαντήσει σε ερωτήματα, που, όπως λέει, έχουν «εγερθεί ανεπίσημα από ορισμένα κράτη - μέλη», στα οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται και τα εξής: «1. Πληρώνονται οι πληροφοριοδότες για τη συνεργασία τους; 2. Υπάρχει επίσημη ή ανεπίσημη τιμή; 3. Ποιος είναι ο αρμόδιος για την πληρωμή;».

Να πώς «ορίζει» το έγγραφο τον... πληροφοριοδότη:

«Πληροφοριοδότης - λέει - είναι ένα άτομο το οποίο αποτελεί αντικείμενο εμπιστευτικού χειρισμού και το οποίο παρέχει πληροφορίες και παρέχει συνδρομή στις αρμόδιες Αρχές (...). Οι Πληροφοριοδότες - συνεχίζεται - χρειάζονται αυστηρό έλεγχο και σαφείς οδηγίες για το πώς θα πρέπει να ενεργούν για να προστατέψουν τους εαυτούς τους και για το τι επιτρέπεται και για το τι δεν επιτρέπεται να κάνουν».

Το καλύτερο όμως είναι το επόμενο και σχετίζεται ακριβώς με το τι μπορούν ή δεν μπορούν να κάνουν οι χαφιέδες. Ο χαφιές, λοιπόν, «εάν διαπράττει έγκλημα ενώ είναι πληροφοριοδότης θα υπόκειται σε σύλληψη εκτός εάν έχει δοθεί σε αυτόν καθεστώς συμμετέχοντος πληροφοριοδότη και παραμένει εντός των προσδιορισμένων ορίων»!

Αμέσως μετά, τα πράγματα γίνονται πιο συγκεκριμένα. Γράφουν λοιπόν: «Ενας συμμετέχων πληροφοριοδότης είναι ένας πληροφοριοδότης ο οποίος με την έγκριση μιας καθορισμένης εξουσιοδοτούσας Αρχής, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία ή τις κατευθυντήριες γραμμές, επιτρέπεται να συμμετάσχει σε ένα έγκλημα, το οποίο άλλοι ήδη προτίθενται να διαπράξουν»!

Ειδική αναφορά και μάλιστα σε εκτενές κεφάλαιο γίνεται στο θέμα της «αμοιβής» του πληροφοριοδότη.

Κατά την EUROPOL, «η ανταμοιβή ενός Πληροφοριοδότη είναι μια αμοιβή για παροχή υπηρεσίας σε μετρητά, αγαθά ή άλλα ωφελήματα». Εξειδικεύοντας, η EUROPOL αναφέρει ότι «ένα ωφέλημα μπορεί να περιλαμβάνει την παροχή πληροφοριών σε ένα Δικαστήριο, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μια μετριασμένη ποινή γι' αυτόν τον Πληροφοριοδότη, ο οποίος έχει καταδικαστεί για ένα αδίκημα»!

Η EUROPOL σημειώνει με έμφαση ότι «είναι ζωτικής σημασίας η κατάλληλη χρηματοδότηση του συστήματος Πληροφοριοδοτών», αλλά εντούτοις «δεν είναι δυνατόν να δοθεί ένας ακριβής κανόνας για το ποσόν των χρημάτων που θα πρέπει να είναι διαθέσιμα για οποιονδήποτε συγκεκριμένο αριθμό Πληροφοριοδοτών». Ως εκ τούτου, το ακριβές αντίτιμο θα καθοριστεί «με την πάροδο του χρόνου», οπότε και η Υπηρεσία θα καταλήξει «σε μια καλή άποψη των άριστων επιπέδων του προϋπολογισμού», αφού ληφθεί υπόψη της:

α) «Η περιγραφή της φύσης της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένων των εμπλεκομένων Υπηρεσιών, του ιστορικού των δραστών, των λεπτομερειών και του στόχου των σκοπούμενων ερευνών και η σημασία των αποδεικτικών στοιχείων, που είναι πιθανόν να προκύψουν».

β) «Ο όγκος των εντοπισθέντων περιουσιακών στοιχείων, ή στοιχείων που είναι πιθανόν να εντοπιστούν για δήμευση».

γ) «Η φύση και η αξία των παρεχόμενων πληροφοριών».

Στο εν λόγω ντοκουμέντο τονίζεται με έμφαση ότι «ο χρονικός προσδιορισμός των πληρωμών μπορεί να έχει μια σημαντική επίπτωση στη διεξαγωγή των ερευνών και θα πρέπει να καταβάλλεται ιδιαίτερη προσοχή, όσον αφορά τον πλέον κατάλληλο χρόνο για την καταβολή της ανταμοιβής». Εδώ, μάλιστα, υπάρχει και επεξήγηση:

«Η αποτελεσματική λειτουργία του Συστήματος των Πληροφοριοδοτών ενισχύεται σημαντικά - όπως αναφέρεται - και από τη γρήγορη πληρωμή, επειδή αυτή: α) δείχνει καλή πίστη από την πλευρά των Χειριστών και του Ελεγκτή, β) ενισχύει την αυτοεκτίμηση του Πληροφοριοδότη, γ) ενισχύει το δεσμό μεταξύ του Πληροφοριοδότη και της εμπλεκόμενης υπηρεσίας, δ) ενθαρρύνει τον Πληροφοριοδότη σε πολλές περιπτώσεις να συνεχίσει τη δραστηριότητά του».

(συνεχίζεται...)