,,Αχρηστέψανε τα κάγκελα, τις σκοπιές, τα κάστρα, τα μπουντρούμια, και πέταξαν μακριά,,
ο ΜΠΕΖΕΝΤΑΚΟΣ, που «μας άφησε γεια» κλπ. Σας λέει κάτι αυτό το όνομα?
Έχει μείνει παροιμιώδης η απόδρασή του από τις φυλακές Συγγρού που έγινε και τραγούδι από τον Ζωρζέτο, έναν Σοβιετικό πολίτη και ηθοποιό από τη Γεωργία, που ήρθε στην Ελλάδα γύρω στο 1924 και έκανε φυλακή, την ίδια περίοδο που έγινε και η απόδραση του Μπεζεντάκου.
Ο Ζωρζέτος, λοιπόν, προσάρμοσε το τραγούδι στη μελωδία ενός κομματιού του συνθέτη Λέων Ουτάσοφ με τον τίτλο Бублички (Μπουμπλίτσκι) που σημαίνει «μικρά στρογγυλά ψωμάκια» (στα σχόλια θα βρείτε πολλές εκδοχές, πέρα από το Ελληνικό αντάρτικο με τον Πάνο Τζαβέλλα).
ΜΙΧΆΛΗΣ ΜΠΕΖΕΝΤΆΚΟΣ. ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΡΑΣΗ.
Συγκέντρωση 1η Αυγούστου 1931 σε ένα καφενείο της Δραπετσώνας.
Η αστυνομία του Πειραιά εμπόδιζε την προσέγγιση.
Εκεί συνελήφθη ως ύποπτος για «ταραχές» το μέλος του ΚΚΕ Κώστας Σαρίκας.
Ο αστυνομικός Γεώργιος Γυφτοδημόπουλος ανέλαβε να τον οδηγήσει στο αστυνομικό τμήμα Ταμπουρίων. Σε ένα σκοτεινό σημείο τρεις σύντροφοί του περίμεναν για να τον απελευθερώσουν.
Από τη συμπλοκή τραυματίσθηκε θανατηφόρα ο αστυνομικός.
Η αστυνομία οργανώνει πογκρόμ συλλήψεων σε όλη την περιοχή εναντίον των κομμουνιστών.
Συλλαμβάνει ανάμεσα σε άλλους και τον Μιχάλη Μπεζεντάκο.
Όλα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων δημοσιεύουν λεπτομέρειες του φόνου και φωτογραφίες του Γυφτοδημόπουλου.
Στις πλαϊνές στήλες δημοσιεύονται ειδήσεις για τις διαδηλώσεις της 1ης Αυγούστου στην Ευρώπη (είχε οριστεί ως επέτειος της έναρξης του Α' Π. Πολέμου, 1914).
Σε αυτές περιγράφονται οι διαδηλώσεις και οι βίαιες συγκρούσεις κομμουνιστών με αστυνομικές δυνάμεις ή φασιστικές ομάδες, αναφέρονται φόνοι και τραυματισμοί αστυνομικών και εθνικοσοσιαλιστών.
επίσης, αναπαράγονται οι δημοσιεύσεις του ευρωπαϊκού τύπου για τον φόνο του Γυφτοδημόπουλου.Η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» καλεί όλα τα κόμματα να συνασπισθούν «δια ν’ αντιμετωπίσουν αποτελεσματικώς τον πράκτορα των ξένων, τον αιμοδιψή εχθρόν, που δολοφονεί ανάνδρως εις τους σκοτεινούς δρόμους»,
η δε «ΠΑΤΡΙΣ» γράφει ότι «οι κομμουνιστές δεν είναι οι ιδεολόγοι που οι διανοούμενοι παρουσιάζουν, αλλά ιδεολόγοι της βόμβας και του περιστρόφου και καλεί την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε ανοχή και να κηρύξει τους κομμουνιστές εκτός νόμου»,
η δε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ» προτείνει λιντσάρισμα και «την άμεση σύσταση εθνικού δικαστηρίου που θα τουφεκίζει επί τόπου τους συλλαμβανόμενους κομμουνιστές».
Έτσι, μέσα σε αυτό το πολιτικό κλίμα που προλείανε το έδαφος για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου,
ο Μπεζεντάκος βρέθηκε στη φυλακή «για τυφεκισμόν προς παραδειγματισμόν». Από κει και πέρα, διοργανώνεται η απόδραση του που έγινε με περίτεχνο τρόπο.
«Τον είχανε κλεισμένο, διπλομανταλωμένο να τον δικάσουνε σε θάνατο.Μ’ αυτός τρυπάει τον τοίχο χωρίς κανέναν ήχο και βρίσκουν κούτσουροστο θάλαμο».
Ο Μπεζαντάκος μετά την απόδρασή του έφυγε για τη Μόσχα και εργάστηκε σε εργοστάσιο αυτοκινήτων. Αργότερα κατατάχθηκε στη διεθνή ταξιαρχία που πολεμούσε στην Ισπανία στο πλευρό των Δημοκρατικών δυνάμεων, όπου και έπεσε ηρωικά!
απ' τα σχόλια:
Δραπέτευση από τις φυλακές Αίγινας:
Τον Μάη του 1934, οκτώ κατάδικοι κομμουνιστές δραπετεύουν από τις Φυλακές Αίγινας.
Κατορθώνουν και ανοίγουν υπόνομο μήκους 25 μέτρων, και από το κελί τους βρίσκονται λεύτεροι στο δρόμο, και μάλιστα μακριά από τη σκοπιά.
Ειδικοί που εξέτασαν, μετά τη δραπέτευση, τον υπόνομο υπολόγισαν ότι για την κατασκευή της χρειάζονταν τουλάχιστο τρεις μήνες εντατικής εργασίας.
Να πώς δίνει την είδηση της δραπέτευσης ο "Ρίζος" (σ.σ.: έτσι αποκαλούνταν ο "Ριζοσπάστης") της 10.5.1934:
"Η είδηση έσκασε σα μπόμπα... Οκτώ σύντροφοί μας αφήσανε "υγεία" στα βαριά σίδερα της ελληνικής αστικής Δημοκρατίας. Αχρηστέψανε τα κάγκελα, τις σκοπιές, τα κάστρα, τα μπουντρούμια, και πέταξαν μακριά...
...Οι Αρχές της Αθήνας και του Πειραιά τέθηκαν σε κινητοποίηση. Ψάχνουν στην Αίγινα, στον Πειραιά, ψάχνουν στη Σαλαμίνα, στον Πόρο, έφτασαν μέχρι τα Μέθανα. Ο Σαρωνικός γέμισε από ατμάκατες που ερευνούν τα καράβια. Ψάχνουν, ψάχνουν παντού, μα πάει, τα πουλάκια πετάξανε".
Για να δικαιολογηθούν οι Αρμόδιοι που δεν κατάφεραν να βρούνε τίποτα, φτιάξανε το μυθιστόρημα του Νοβοροσίσκ. Τους πήρε, λένε, το ρούσικο καράβι καταμεσής στο πέλαγο.
Οι εργάτες ακούνε και γελάνε. Μεγάλο κύμα ενθουσιασμού απλώθηκε στους εργαζόμενους, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα Εργατικά Κέντρα.
Ρωτάνε και ειρωνεύονται οι εργάτες: που βρήκανε τα σκαπανικά εργαλεία; Τους τα έστειλε η Ρωσία;
Οι αστυνομικοί, οι χαφιέδες, οι αντιδραστικές εφημερίδες λυσσάνε από το κακό τους:
"να παρθούν αυστηρά μέτρα απομόνωσης των κρατουμένων -να σταλούν όλοι οι κομμουνιστές στο Στρατόπεδο της Ακροναυπλίας- να τιμωρηθούν οι άλλοι κρατούμενοι που ασφαλώς τους βοήθησαν -υπάρχει συλλογική ευθύνη- να διαλυθούν οι οργανώσεις του ΚΚΕ, αυτό τους βοήθησε, αυτό τους κρύβει..."
Ποιοι είναι οι δραπέτες:
Οι οκτώ αγωνιστές που έσπασαν τα δεσμά είναι:
Κλειδωνάρης Απόστολος, πρώην βουλευτής του Ενιαίου Μετώπου,
Βαβούδης Ν., γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Πειραιά,Σακαρέλος Δημήτρης, συνδικαλιστής,Θωμάζος Ε., ναυτεργάτης,Φλαράκος Κ., τσαγκάρης,Δουλγέρης Μόσχος, καταδικασμένος σε 19 χρόνια φυλακή,Δερβίσογλου Αβραάμ, καταδικασμένος σε 14 χρόνια φυλακή ,Σαρίκας Κώστας, καταδικασμένος σε 12 χρόνια φυλακή.Οι τρεις τελευταίοι ήσαν συγκατηγορούμενοι του Μπεζεντάκου που είχε κι αυτός δραπετεύσει από τις Φυλακές Συγγρού πριν από δύο χρόνια.
Το κτίριο των Φυλακών της Αίγινας χτίστηκε την εποχή του Καποδίστρια. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκε ως Στρατιωτική Σχολή, αργότερα ως Ορφανοτροφείο.
 |
| http://www.discoveraegina.gr/greek/past-aegina/kapodistriaka-aegina/1164/ |
Οι συνθήκες της ζωής των κρατουμένων ήσαν άθλιες. Κρεβάτια δεν τους έδιναν και κοιμόντουσαν στις πλάκες. Νερό δεν υπήρχε. Το λίγο νερό που τους έδιναν ήταν υφάλμυρο, γεμάτο άμμο.
Το συσσίτιο πείνας υπόσκαπτε την υγεία.
Οι πιέσεις, οι προκλήσεις ήσαν καθημερινό φαινόμενο. Εφημερίδες, βιβλία δεν επιτρέπονταν.
Η ψυχαγωγία ανύπαρκτη.
Αυτά το 1934.
