"Ω Ναζωραίε μου, Αδελφέ! Και να ξερες καλέ μου πόσο καλοί ήταν οι δικοί σου οι Εκατόνταρχοι"

Στη φωτογραφία διακρίνονται: Ο ηθοποιός Γ. Γιολδάσης, ο λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης, ο ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης, ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης, ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος, ο λογοτέχνης Νίκος Παπαπερικλής, ο Γιάννης Ιμβριώτης και ο ηθοποιός Κώστας Ματσακάς. (Από τη Μακρόνησο 1950)

Κατά εξάδας μας παρέλαβαν της Μακρονήσου οι εκατόνταρχοι.

Κατά εξάδας γίνουνται όλα εδώ.

Κατά εξάδας κι οι στιγμές του χρόνου αγκομαχάνε…

Μας επλαισίωσαν οι ατσαλάκωτοι βασανιστές μας
πάνοπλοι
κι εδώ
σ’ αυτό το πλάτωμα μας έφεραν
να μελετήσουμε τα πάθη σου Χριστέ μου.

Άπνοη εσπέρα του Απριλιού
Γιομάτη απ’ αναμνήσεις αρωμάτων…..

*******************

Το τρισανέμι καταλάγιασε
και σιγανά στην ηρεμία μας
μπορούμε τα δικά μας να μιλήσουμε
ενώ οι τυφλοί βασανιστές
κι οι μαύροι αρχιερείς σου
κορδώθηκαν εκεί
να περιπαίξουν
το μεγάλο, τον ανείπωτο πόνο πασών των γενεών
και της βραδιάς τη θλίψη…

Απλά θα σου ιστορήσουμε
σ’ αυτή την ησυχία
μαρτύρια που δεν έτυχε ποτέ σου να γνωρίσεις…

Το Γολγοθά σου, όπως θυμάσαι, ανέβηκες
για μια φορά μονάχα
και βρέθηκαν κοντά σου άνθρωποι
που θέλησαν να σηκώσουνε
το φοβερό Σταυρό σου.

Κοίταξε, ολόγυρα σου αυτές τις φαλακρές κορφές!

Η κάθε μια ανηφόρα
κι ένας Γολγοθάς
και το καθένα πλάτωμα
κι ένας Κρανίου τόπος.

******************

Σε σταύρωσαν για μια φορά
Μονάχα, ω Αφελφέ μου.
Κι όταν εδίψασες αργά το δειλινό
να δροσιστείς σου δώσαν λίγο ξύδι…

Αλάτι μοναχό δε σε ταΐσανε
και δε σου δείξανε ύστερα το πέλαγο
τη δίψα σου να σβήσεις…

Κι όταν ελίγωσες κοντά στο ηλιοβασίλεμα
λίγη σπλαχνιάν οι άσπλαχνοι τη βρήκαν
να λοχίσουνε
την τρυφερή καρδιά σου….

*******************

Κι όταν εζύγωσε η υπέρτατη στιγμή
μπόρεσες το «Τετέλεσται» να σιγοψυθιρίσεις
Είχες φωνή και φρόνησιν ακόμα…

Δε σου’ κοψεν ο τρόμος τη λαλιά

Και δεν σε εκτύπησεν η τρέλα μας η αλλόκοτη
που ξέρει να πονάει και να γνωρίζει…

Δε σου ‘τυχαν οι πόρνοι κι οι δειλοί
Την αρετή και την αντρειά να σου διδάξουν!

*********************

Ω Αδελφέ
Οι Αρχιερείς δε λείπουνε ποτέ
απ’ τα μαρτύρια των Ανθρώπων!

*********************

Έτσι ήταν πάντα, ω Αδελφέ, οι Αρχιερείς
Δεν ξέχασες που Αρχιερείς δικάσανε και σένα…

Αρχιερείς δικάζουν πάντοτε, συνάδελφε,
την ευτυχία ν’ ασφαλίζουν των Καισάρων!

*********************

Μα ήρθανε τώρα άλλοι καιροί!
Το τέλος των Καισάρων έφτασε αδυσώπητο
Κι είναι γι’ αυτό
σκληρότεροι οι Πιλάτοι σήμερα
Κι οι Αρχιερείς
πολύ σκληρότεροι οι δικοί σου.Σκληρότεροι όμως γίναμε κι εμείς

Και την Ανάσταση που ετάξαμε
θα φέρουμε στ’ αδέλφια μας τα κακομοιριασμένοι!

Και πιο σκληροί από Σένανε
γι ‘ Αρχιερείς και Καίσαρες
Θα κάνουμε Παράδεισο τη γη μας που πατούμε……

Αποσπάσματα από το πολύστιχο ποίημα Του Καρούσου Τζαβαλά:  ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Στην αυλή του Μουσείου Μακρονήσου τίμησε την Κυριακή 24/4/2016, με μια σεμνή εκδήλωση η Πανελλήνια Ένωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), τον Καρούσο Τζαβαλά,
τον ηθοποιό του ελληνικού θεάτρου, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και Μακρονησιώτη κρατούμενο. 

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε το ποίημά του ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.

Στο σύντομο βιογραφικό του αγωνιστή καλλιτέχνη που παρουσίασε η Γ. Μαχαίρα, από το ΔΣ της ΠΕΚΑΜ, τονίστηκε η αγωνιστικότητα, το θάρρος και ο ηρωισμός που επέδειξε μπροστά στους βασανιστές του παρά τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του.

Ο Καρούσος Τζαβαλάς εξορίστηκε πρώτα στην Ικαρία, μετά στη Μακρόνησο και στον Αη Στράτη. 

Η δικτατορία των συνταγματαρχών, αργότερα, τον ανάγκασε να καταφύγει στο Παρίσι, μετά την απελευθέρωσή του, όπου πέθανε το 1969. 

Η Γ. Γ. της ΠΕΚΑΜ είπε επίσης χαρακτηριστικά ότι ο σκηνοθέτης Ν. Παπατάκης, αποχαιρετώντας τον Καρούσο, είπε: 

Ο Καρούσος πέθανε από μια αρρώστια που ενάντιά της θα έπρεπε να επιστρατευτούν οι δυνάμεις όλου του κόσμου. 

Αυτή η αρρώστια λέγεται «φασισμός»!

Στην Ικαρία, πριν μεταφερθούν κι οι δυο στη Μακρόνησο, γνώρισε τον Καρούσο Τζαβαλά ο Πρόεδρος της ΠΕΚΑΜ Γρηγόρης Ριζόπουλος, που τον χαρακτήρισε -στην ομιλία του- έναν πολύ σοβαρό συναγωνιστή με ήθος και είπε ότι είχε την τύχη -κι όχι ατυχία- να γνωρίσει τον ηθοποιό μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Στη συνέχεια διάβασε το ποίημα ο ηθοποιός Β. Κολοβός που είπε ότι το δημοσίευσε για πρώτη φορά ένας θείος του που το διέσωσε, αφού έκρυψε τα χαρτάκια στα οποία το είχε γράψει ο Καρούσος Τζαβαλάς. 

Το ποίημα γράφτηκε για τον υποπλοίαρχο Δημήτρη Τατάκη, που άφησε την πνοή του στη Μακρόνησο μετά από φρικτά βασανιστήρια.

Στο ποίημα παραλληλίζονται η σταύρωση και τα πάθη του Ιησού με τα μαρτύρια των δεσμωτών της Μακρονήσου. 

Ο ποιητής διαπιστώνει ότι τα πάθη των μακρονησιωτών ήταν πιο φοβερά κι από αυτά του Ιησού.

Ω Ναζωραίε μου, Αδελφέ!
Και να’ ξερες καλέ μου
πόσο καλοί ήταν οι δικοί σου οι Εκατόνταρχοι.

Η εκδήλωση έκλεισε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη.

Εμπρός,  λοιπόν! 

Κι  όπως ο ποιητής, που παρόλα τα βάσανα και τα πάθη  που αφηγείται στο ποίημα του,  κλείνει με αισιοδοξία κι όραμα, έτσι κι εμείς.

Ας φέρουμε την πολυπόθητη Ανάσταση που έχουμε τάξει στ’ αδέλφια μας!! 

Ας κάνουμε Παράδεισο τη γη μας!!

Εμπρός!

Καλή Ανάσταση στο Λαό μας!!

Απαλλοτριωμένο απ' το: atexnos.gr