Ο Δημήτρης Κουτσούμπας «αλλιώς»
Μια απρόσμενη συνέντευξη
Ο Αλέξης, ο Στάλιν, ο Δημοκρατικός Στρατός, ο Κατρούγκαλος, ο Κνίτης ροκάς, η σέξι Κνίτισσα, τα παιδικά του χρόνια, η ψήφος της κόρης του και… ο image maker που θα αναλάβει το αδυνάτισμά του.
Μια απρόσμενη συζήτηση με τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.
Πριν από έναν αιώνα (99 χρόνια για την ακρίβεια, αφού η Οκτωβριανή επανάσταση έγινε το 1917), οι απανταχού κομμουνιστές ήταν το φόβητρο των αστών, των στρατοκρατών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Ιστορικά βεβαρημένοι παλαιοημερολογήτες της πολιτικής;
Ακίνδυνοι ουτοπιστές, μήπως; Ή κάποιοι που αναγεννιούνται από τη στάχτη τους;
Ο πάγος έσπασε και ο δρόμος χαράχτηκε 99 χρόνια πριν.
Προσωρινά ιστορικά πισωγυρίσματα η ανθρωπότητα έχει γνωρίσει ουκ ολίγα.
Ο ίδιος ο καπιταλισμός χρειάστηκε όχι μόνο ένα αιώνα, αλλά τέσσερις και πλέον αιώνες για να επικρατήσει οριστικά έναντι της φεουδαρχίας.
Παλεύουμε ώστε να μη χρειαστούν τόσα χρόνια για να επικρατήσει οριστικά ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός, έναντι του ξεπερασμένου πλέον καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού.
Ειλικρινά τώρα: Αν τότε είχε κερδίσει ο Δημοκρατικός Στρατός, τώρα θα ήμασταν καλύτερα ή χειρότερα;
Δυστυχώς, δε νίκησε τελικά. Συνεπώς, με «αν» δε μπορεί να αποδοθούν οι πιθανές εξελίξεις, που είναι πιο σύνθετες και περίπλοκες τις περισσότερες φορές.
Είστε Γραμματέας του Κόμματος της εργατικής τάξης, μιας χώρας που δεν έχει πια εργατική τάξη. Δεν είναι αντιφατικό;
Η εργατική τάξη στην Ελλάδα είναι η πλειοψηφία του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
Αλλαγές βέβαια έχουν συντελεστεί από τον προηγούμενο αιώνα. Εργάτης δε θεωρείται μόνο «το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί», ο απλός χειρώνακτας.
Εργατική τάξη είναι οι εργαζόμενοι στη μεταποίηση (χημική βιομηχανία, φάρμακο, μέταλλο, τρόφιμα, ποτά, ένδυση, κλωστοϋφαντουργία κλπ), στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στις μεταφορές (λεωφορεία, τρένα, αεροδρόμια, λιμάνια, πλοία), στις κατασκευές βεβαίως, στην ύδρευση, στην αποχέτευση, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες, στον τουρισμό, στον επισιτισμό, οι εργάτες γης κ.ο.κ.
Είναι εργατική τάξη, ανεξάρτητα εάν δουλεύουν με πλήρεις εργασιακές ή με ελαστικές σχέσεις εργασίας, εάν είναι προσωρινά ή μακροχρόνια άνεργοι, εάν έχουν τελειώσει δημοτικό, λύκειο, ΤΕΙ ή Πανεπιστήμιο. Αυτής της εργατικής τάξης Κόμμα είναι το ΚΚΕ.
Και κάτι τελευταίο: Μην μπερδεύετε την αντικειμενικά ταξική θέση του καθένα, με το αν έχει συνειδητοποιήσει ο ίδιος αυτή τη θέση.
Αφελής ερώτηση: Αυτή τη «δικτατορία του προλεταριάτου» που επαγγέλλεστε, δεν την αλλάζετε λιγάκι; Δεν ακούγεται καλά το «δικτατορία». Εκείνα τα κείμενα που την ανέφεραν (Μαρξ, Λένιν κλπ) έχουν παλιώσει πια.
Έχουν μπερδέψει τις έννοιες και τα νοήματα. Στον καπιταλισμό που ζούμε ονομάζουν Δημοκρατία μια δικτατορία, της αστικής τάξης, επειδή γίνονται βουλευτικές εκλογές, ενώ πρόκειται για δικτατορία, αφού μονίμως την πραγματική εξουσία την έχουν 100 οικογένειες και το ευρύτερο «υπηρετικό» τους προσωπικό στην κρατική διοίκηση. Ο επιστημονικός μαρξιστικός όρος της «δικτατορίας του προλεταριάτου», αφορά στην εξουσία, στην κοινωνία του σοσιαλισμού, που είναι η πραγματική Δημοκρατία των πολλών, αφού η πλειοψηφία είναι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Έχετε μετρήσει στα αρχεία του Περισσού, πόσοι από τους σημερινούς υπουργούς, βουλευτές, γραμματείς και Φαρισαίοι της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και άλλων πολιτικών χώρων, πέρασαν από τις γραμμές του Κόμματος και της νεολαίας σας;
Τόσοι ώστε εάν ήταν στο ΚΚΕ όλοι αυτοί, θα ήμασταν σήμερα η μεγαλύτερη Κοινοβουλευτική Ομάδα. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, δε θα ήμασταν πλέον ΚΚΕ…
Αλήθεια, όταν ακούτε τον Γιώργο Κατρούγκαλο να λέει ότι ήταν και παραμένει κομμουνιστής, πως αντιδράτε;
Αντί απάντησης σας στέλνω ένα ευρηματικό γελοιογράφημα που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο:
Η άνοδος του Τσίπρα στην εξουσία συκοφαντεί την ιδέα της Αριστεράς ή ξεκαθαρίζει επιτέλους ποια είναι η πραγματική Αριστερά και ποια η μαϊμού; Για να καταλάβω, αν ο ιστορικός του ρόλος είναι εντέλει θετικός ή αρνητικός.
Οι πολιτικές πράξεις και όχι οι ψεύτικες «αριστερές» προσδοκίες που πούλησε από τα προεκλογικά μπαλκόνια, καθορίζουν και τους «ιστορικούς ρόλους».
Στην ιστορία θα καταγραφεί στα μαύρα κατάστιχα, μαζί με τους υπόλοιπους πρωθυπουργούς των μνημονίων και της πιο βάναυσης επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα.
Δεν έχω καταλάβει: Το ΚΚΕ με το Φίλη είναι ή με τον Ιερώνυμο;
«Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο» στη συγκεκριμένη ιστορία. Αλλά, γιατί κάποιος θα πρέπει να είναι είτε με τον αστικό κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου είτε με τον αναχρονιστικό μεταφυσικό δογματισμό; Δε σας περνάει απ’ το μυαλό ότι υπάρχει κι άλλη, διαφορετική, πιο φωτισμένη σκέψη;
Πήρατε τη σκυτάλη από την Αλέκα Παπαρήγα, που την πήρε από το Χαρίλαο Φλωράκη. Ιστορικές προσωπικότητες με αναγνώριση από φίλους και αντιπάλους. Ο τρίτος της σειράς, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο; Η φιλοδοξία να γίνει κανείς ιστορική προσωπικότητα είναι θεμιτή για κομμουνιστή;
Η φιλοδοξία κάθε κομμουνιστή, από όποιο καταμερισμό δουλειάς καλείται να υπηρετήσει το Κόμμα και το λαό, είναι να δώσει τον καλύτερο εαυτό του, να βάλει το δικό του – μικρό ή μεγαλύτερο – λιθαράκι, ώστε να «ανθρωπέψει τελικά ο άνθρωπος».
Μετά τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, το 1974, πρώτα του ‘κλεβε τους ψηφοφόρους το ΠΑΣΟΚ και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις επόμενες εκλογές ποιος θα σας τους κλέψει; Εσείς αλήθεια, πότε σκοπεύετε να συναντηθείτε μαζί τους;
Η συσσωρευμένη πείρα όλων των «κοψοχέρηδων» πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ΣΥΡΙΖΑ, τώρα είναι η ώρα να συναντηθεί με τη δουλεμένη και αξιόλογη πείρα, όπως όλοι λένε, του ΚΚΕ.
Δε σκέφτεστε καμιά φορά πως αν δεν υπήρχε το ιστορικό παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης, τα πράγματα σήμερα θα ήταν καλύτερα για το ΚΚΕ; Μόλις μιλήσετε για κάποιο πρόβλημα της εποχής μας, οι αντίπαλοί σας κατευθείαν σας «καρφώνουν» με τον Στάλιν…
Για να ασχολούνται τόσο πολύ όλοι οι βαμμένοι αντιδραστικοί κάθε κατηγορίας, πρέπει να τους ενοχλεί πολύ μια προσωπικότητα της ιστορίας, όπως υπήρξε ο Στάλιν, με τα λάθη και τις αδυναμίες του, αλλά που έχει καταγραφεί ως επικεφαλής μιας σοσιαλιστικής χώρας, που οδήγησε στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.
Κυκλοφορεί ένα είδος ανεκδότου: Αν στις επόμενες εκλογές το ΚΚΕ κερδίσει ξαφνικά την πλειοψηφία και κληθεί να κυβερνήσει, θα αρνηθεί καταγγέλλοντας συνωμοσία του καπιταλισμού εναντίον του;
Αυτοί που διακινούν αυτό το «είδος ανεκδότου», δε θα ήταν καλύτερα να δοκιμάσουν την ενίσχυση του ΚΚΕ σε διάφορες μάχες
(βουλευτικές, ευρωεκλογές, τοπικής και περιφερειακής διοίκησης, αρχαιρεσίες εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών, με τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις, απεργίες, με την εξέγερσή τους κλπ.),
ώστε να βρουν και την έμπρακτη απάντηση στην απορία τους;
Όταν έρθει το ΚΚΕ στην εξουσία, πόσοι τηλεοπτικοί σταθμοί θα λειτουργούν στη χώρα;
Πάρα πολλοί. Όσους μπορεί να σηκώσει το τηλεοπτικό φάσμα. Με άλλη βέβαια ιδιοκτησία, κοινωνική.
Λένε ότι η πραγματική εσωτερική πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια. Τα δικά σας ήταν εύκολα, δύσκολα, ανέμελα ή φορτωμένα; Η οικογένειά σας, σας είχε «τάξει» από νεογέννητο στο ΚΚΕ;
Ήταν όλα αυτά μαζί. Άλλοτε δύσκολα, άλλοτε εύκολα, άλλοτε ανέμελα, άλλοτε φορτωμένα, πάντα όμως όμορφα. Ξέρετε η ομορφιά βρίσκεται και μέσα στις δύσκολες στιγμές.
Οι ιδέες των κομμουνιστών δεν είναι θρησκευτικό δόγμα, αλλά οδηγός για δράση. «Ταμένους» και «τάματα» δε θα βρεις στο ΚΚΕ και στις οικογένειές τους.
Οπωσδήποτε όμως θα βρεις προσπάθεια διαπαιδαγώγησης, μόρφωσης, καλλιέργειας, συντροφικότητας, αγάπης για τους άλλους ανθρώπους, ότι χρώμα δέρματος κι αν έχουν…
Συμφωνείτε με το νόημα της φράσης «ο άνθρωπος γεννιέται εμπρηστής και πεθαίνει πυροσβέστης;»
Όχι. Απλά με την πάροδο των χρόνων παύει να λειτουργεί τόσο το αυθόρμητο, το ενστικτώδες, που είναι πιο ισχυρό στις νεότερες ηλικίες. Κατακάθεται η συλλογική και ατομική πείρα, γίνεται πιο αποτελεσματική η επαναστατική πράξη.
Στο Κόμμα μας προσπαθούμε να δένουμε αυτά τα δύο διαλεκτικά και καθημερινά, έτσι ώστε ο «εμπρηστής» να μην καίει μαζί με τα ξερά χόρτα και τα χλωρά, χωρίς σχέδιο, άναρχα, πράγμα που εγκυμονεί μόνο εγκληματικούς κινδύνους.
Και ταυτόχρονα ο «πυροσβέστης» να παρεμβαίνει τόσο ώστε να μη σβήνει τη φλόγα της αντίστασης, του αγώνα, των ιδεών, αλλά να σβήνει μόνο το σκοταδισμό, την αντίδραση, τον τυχοδιωκτισμό.
Αν ποτέ σας έλεγε η κόρη σας ότι θα ψηφίσει Δεξιά, θα νιώθατε αποτυχημένος ως πατέρας; Διότι ξέρω κάμποσους δεξιούς που τα παιδιά τους είναι Κνίτες. Πως θα έπρεπε να νιώθουν αυτοί;
Το να μετατοπίζεται κάποιος από τη ΝΔ σε προοδευτικές θέσεις, προς το ΚΚΕ, είναι πολύ θετικό. Το να μετακινείται όμως από το ΚΚΕ προς συντηρητικές θέσεις, σαν αυτές που πρεσβεύει η ΝΔ ή άλλα κόμματα, είναι προβληματικό. Εάν μου συνέβαινε μέσα στο σπίτι μου, θα προσπαθούσα να επιδράσω με τη δύναμη των επιχειρημάτων και της πειθούς. Άλλωστε, ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστή, μοναδική προσωπικότητα.
Όταν ήμασταν φοιτητές, υπήρχε η πεποίθηση ότι οι Ρηγούδες ήταν πιο άνετες και πιο «απελευθερωμένες» από τις Κνίτισες. Μεταξύ μας τώρα, ισχύει αυτό ή ήταν ένας αστικός μύθος της μεταπολιτευσης;
Στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ ανέκαθεν δε λέγαμε μεγάλα λόγια χωρίς αντίκρισμα. Προτιμούσαμε την «άνεση» και την «απελευθέρωση» της πράξης. Μέσα στον κοινό αγώνα μπορεί να βρει την έκφρασή της και η ισότητα, ο έρωτας, η φιλία, η δυνατή σχέση άνδρα – γυναίκας.
Αν δείτε Κνίτη να χορεύει σε συναυλία αμερικανικού ροκ και να πίνει κόκα κόλα, τι λέτε μέσα σας; «Είναι ωραίος» ή «πρέπει να τον σουλουπώσουμε αυτόν»;
Αν ήταν καλό αμερικανικό ροκ θα πήγαινα κι εγώ στη συναυλία.
Όσο για την κόκα κόλα θα του θύμιζα ότι τα εργοστάσια της κόκα κόλα έκλεισαν στην Ελλάδα, τα πήγε ο ιδιοκτήτης τους – καπιταλιστής στη Βουλγαρία, για να βγάλει περισσότερα κέρδη και έμειναν χιλιάδες εργαζόμενοι άνεργοι στη χώρα μας.
Πέρα απ’ το ότι είναι ποτό που δημιουργεί προβλήματα στο στομάχι, στην υγεία μας γενικότερα και είναι καλό να το αποφεύγουμε.
Εκεί στο ΚΚΕ δεν έχετε κανένα image maker, να σας πει ότι πρέπει ν’ αδυνατίσετε λιγάκι; Η εξωτερική εικόνα του πολιτικού, είναι το ήμισυ της πολιτικής του παρουσίας. Δε βλέπετε τι γίνεται με τη Χίλαρι και τον Τράμπ;
Θέλεις να το αναλάβεις εσύ; Κατάλληλος για συνταγές αδυνατίσματος μου φαίνεσαι.
Αλλά, σε παρακαλώ μη μπλέκεις σ’ αυτή την κουβέντα τη Χίλαρι και τον Τράμπ.
Στην Ελλάδα ελπίζω να μη γίνουμε ποτέ «αμερικανάκια» για να κάνουμε «αμερικανιές»…
(photo: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΝΙΚΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ)
