Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γ. Μαρίνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γ. Μαρίνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

30 Οκτωβρίου, 2016

,,,Μεγαλώνει ο κίνδυνος για γενικευμένες περιφερειακές συγκρούσεις, ανησυχούμε ακόμα και για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο,,,

"Σήμερα, μπορούν να βγούνε σημαντικά συμπεράσματα για τη στάση αρχών που τήρησε το ΚΚΕ αποκαλύπτοντας το ρόλο της νέας σοσιαλδημοκρατίας, αναδεικνύοντας πόσο επικίνδυνη και ολισθηρή είναι η συμμετοχή ενός κομμουνιστικού κόμματος σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης."

18η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Η ομιλία του Γ. Μαρίνου

Στην ομιλία του στη 18η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που πραγματοποιείται στο Βιετνάμ, με θέμα: «Καπιταλιστική κρίση και ιμπεριαλιστική επιθετικότητα - Τακτικές και Στρατηγικές των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων στην πάλη για την ειρήνη, τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, το σοσιαλισμό», ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, επεσήμανε: 
«Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας χαιρετίζει τη 18η Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων και ευχαριστεί θερμά το ΚΚ Βιετνάμ για τη φιλοξενία.
Το Κόμμα μας έχει εκφράσει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη και έχει σταθεί πολλές δεκαετίες στο πλευρό του βιετναμέζικου λαού στην πάλη του ενάντια στη γαλλική και γιαπωνέζικη αποικιοκρατία, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και τα εγκλήματα των ΗΠΑ.
Η λαμπρή νίκη της εργατικής τάξης, του λαού του Βιετνάμ με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος και του ηγέτη του, συντρόφου Χο Τσί Μίνχ αποτέλεσε μεγάλη νίκη διεθνούς σημασίας και απέδειξε ότι όταν ο λαός είναι αποφασισμένος, καλά οργανωμένος και εξοπλισμένος, μπορεί να νικήσει ισχυρούς αντιπάλους - δυνάστες, να σπάσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Η Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος είναι γεμάτη από ηρωικές σελίδες και αποτελεί πολύτιμη πηγή για μελέτη και εξαγωγή διδαγμάτων που θα δώσουν δύναμη στους κομμουνιστές να ανταποκριθούν στις σύνθετες συνθήκες της ταξικής πάλης, κοιτάζοντας μπροστά, παλεύοντας για την ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Η διεθνής, συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που εκδηλώθηκε το 2008 - 2009 σημαδεύει τις εξελίξεις μέχρι σήμερα και οι αιτίες της βρίσκονται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, το κριτήριο του κέρδους που είναι η κινητήρια δύναμη της άναρχης ανάπτυξης, στην όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και της εργασίας και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της.
Αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις αποσιωπούν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, και παρουσιάζουν ως αιτίες π.χ. τη νεοφιλελεύθερη διαχείριση, τις τράπεζες και τους τραπεζίτες, προκαλώντας συγχύσεις, καλλιεργώντας αυταπάτες για τη δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού.
Γεγονός είναι ότι ανεξάρτητα αν η μορφή εκδήλωσης της κρίσης συνδέεται με αναταράξεις στο τραπεζικό - χρηματοπιστωτικό σύστημα, με "φούσκες" και άλλα παρόμοια φαινόμενα είναι κρίση που γεννιέται στην παραγωγική διαδικασία στο έδαφος της εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας από το κεφάλαιο.
Τα επιτελεία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και πάλι ανησυχούν. Η καπιταλιστική μηχανή δεν παίρνει μπροστά, οι αστικές μελέτες αναθεωρούν προς τα κάτω τους δείχτες της ανάπτυξης, η κρίση συνεχίζεται σε χώρες με ενδιάμεση θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, όπως η Ελλάδα αλλά και πιο ισχυρές, όπως η Ρωσία, η Βραζιλία, σημειώνεται στασιμότητα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, επιβράδυνση της κινέζικης οικονομίας.
Οι εκτιμήσεις για την επόμενη περίοδο υπολογίζουν τις επιδράσεις των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων, την προβληματική κατάσταση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ("Deutsche Bank", Ιταλικές τράπεζες, κ.ά.), τις συνέπειες του Brexit.
Στις συνθήκες αυτές η ανάλυση των κομμουνιστών για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης αλλά και τον ταξικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης αποκτά μεγάλη σημασία για την προετοιμασία του εργατικού λαϊκού κινήματος και το δυνάμωμα της ταξικής πάλης, για να κατανοηθεί από την εργατική τάξη η σημασία της σοσιαλιστικής οργάνωσης της παραγωγής που είναι ο μόνος δρόμος για την εξάλειψη των αιτιών της κρίσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Στη χώρα μας η καπιταλιστική κρίση (2009-2016) είναι βαθιά και παρατεταμένη και στη διάρκεια της εφαρμόστηκε η διαχειριστική πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων οι οποίες σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), (την γνωστή Τρόικα) φόρτωσαν τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, προωθώντας στρατηγική αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
Το φιλελεύθερο κόμμα της ΝΔ και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ εφάρμοσαν δύο μνημόνια με πολύ σκληρά αντιλαϊκά μέτρα τα οποία προκάλεσαν έντονη λαϊκή αγανάκτηση. Πάνω στο έδαφος της φτώχειας και της υψηλής ανεργίας φούντωσαν οι αυταπάτες της επιλογής του "μικρότερου κακού" και οι ψεύτικες προσδοκίες που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα οπορτουνιστικό κόμμα, που αποτελεί "μείγμα" αποστατών του κομμουνιστικού κινήματος και στελεχών του σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ, κάτω απ’ την ταμπέλα της "αριστεράς", το οποίο και σχημάτισε κυβέρνηση με το εθνικιστικό κόμμα "Ανεξάρτητοι Έλληνες".
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αναρριχήθηκε στην κυβέρνηση το Γενάρη του 2015 με τη στήριξη ισχυρών τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου και αποδείχθηκε στην πράξη ότι είναι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων, εφαρμόζει πολύ σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για την εξαπάτηση του λαού μας και παρουσιάζεται ως δύναμη αντίστασης στο εξωτερικό επιχειρώντας να παραπλανήσει τους λαούς με ψευτοαριστερή συνθηματολογία.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τη στήριξη των άλλων αστικών κομμάτων ψήφισε το 3ο μνημόνιο με το οποίο υλοποιεί τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις καπιταλιστικές, αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις της ΕΕ για την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, τη χρεωκοπία μεσαίων στρωμάτων της πόλης.
Πρόσφατα, για να περάσει η αξιολόγηση του 3ου μνημονίου από την Τρόικα η κυβέρνηση πέρασε στη βουλή σκληρούς αντιλαϊκούς νόμους διαλύοντας εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Χτύπησε τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, μείωσε δραματικά τις συντάξεις, αύξησε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης.
Επέβαλλε αβάσταχτους άμεσους και έμμεσους φόρους στο λαό.
Ιδιωτικοποίησε λιμάνια, αεροδρόμια και προχωρά σε ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων στην ενέργεια, το νερό κ.ά.
Ακολουθεί το δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων, διατηρεί τους νόμους που έχουν καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις και έχουν μειώσει δραματικά τους μισθούς, προωθεί μέτρα κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων, ενισχύει τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, χρησιμοποιεί καταστολή κατά των εργατικών αγώνων.
Η ανεργία κινείται πάνω από το 25% και στη νεολαία 50%, αντί για τη στήριξη των ανέργων δίνει το σχετικό επίδομα στους επιχειρηματίες.
Αυτές τις μέρες στα πλαίσια της 2ης αξιολόγησης του 3ου μνημονίου ετοιμάζεται να επιβάλλει νέα σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων, ομαδικές απολύσεις, Lockout, περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας κ.ά.
Η ταξική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμπληρώνεται με τη χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων, και τις νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο κ.α.
Το διάστημα αυτό χρησιμοποιεί ως παραπλανητική αιχμή την προβολή της καπιταλιστικής ανάπτυξης που την αποκαλεί "δίκαιη".
Ενδεχομένως να σημειωθεί ασθενική ανάπτυξη της οικονομίας αλλά η ουσία είναι ότι η ανάπτυξη αυτή θα είναι αντιλαϊκή θα έχει κριτήριο την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων, θα πατάει πάνω σε κατεστραμμένα δικαιώματα και θα διαμορφώνει τους όρους μιας νέας οικονομικής κρίσης.
Σημειώνουμε ότι οι κατευθύνσεις και τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται στην Ελλάδα με τα μνημόνια είναι μέρος της γενικότερης αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ και προωθείται πολύμορφα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ανεξάρτητα αν έχει επιβληθεί μνημόνιο η όχι, ανεξάρτητα αν κυβερνούν φιλελεύθερα η σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.
Η αστική προπαγάνδα περί "ευρωπαϊκού κεκτημένου" διαψεύδεται από την καπιταλιστική πραγματικότητα της υψηλής ανεργίας, υποαπασχόλησης και φτώχειας, της εντατικοποίησης της δουλειάς κ.ά.
Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι πολύ επικίνδυνη. Με όχημα τη "Γεωστρατηγική Αναβάθμιση της Ελλάδας" προωθεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων εμπλέκοντας συστηματικά τη χώρα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Διαθέτει τις στρατιωτικές βάσεις για τις επιθετικές ανάγκες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στον πόλεμο στη Συρία, στη Λιβύη και στο Ιράκ, διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό, αναπτύσσει ευρεία στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, έχει καλέσει ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στο Αιγαίο πέλαγος, συμμετέχει στην υλοποίηση των πρόσφατων πολύ επικίνδυνων αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία.
Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι ξεσπιτώνουν εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες από τον τόπο τους και εγκλωβίζουν χιλιάδες οικογένειες κατατρεγμένων στην Ελλάδα που ζούνε σε άθλιες συνθήκες, ενώ ο προορισμός τους είναι για άλλες χώρες της Ευρώπης. Στις συνθήκες αυτές το ΚΚΕ ακολουθεί διεθνιστική στάση αρχών, παλεύει κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, καταδικάζει την πολιτική της καταστολής της ΕΕ, στέκεται στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών, συμβάλλει στην οργάνωση της λαϊκής αλληλεγγύης, είναι σε σύγκρουση με το ρατσισμό και τη ξενοφοβία, με τη φασιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.
Με την πείρα της αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκε για ακόμα μια φορά ότι οι αποκαλούμενες αριστερές - σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις είναι επιλογή του κεφαλαίου για να κάνουν τη "βρώμικη δουλειά", να προωθήσουν πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων και να ενσωματώνουν το εργατικό, λαϊκό κίνημα στις επιδιώξεις τους.
Με το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ και πολλά άλλα παραδείγματα έχει αποδειχθεί ότι οι λεγόμενες "αριστερές κυβερνήσεις" αποτελούν μηχανισμό διαχείρισης και αναπαραγωγής της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, καλλιεργούν αυταπάτες για την εξανθρώπιση του καπιταλισμού και μια επικίνδυνη αναμονή ότι μπορεί στις συνθήκες της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης να επιλυθούν τα λαϊκά προβλήματα, να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες.
Η πείρα δείχνει ότι οι κυβερνήσεις αυτές εμποδίζουν τον πραγματικό ριζοσπαστισμό της εργατικής τάξης, με την αντιλαϊκή πολιτική τους χρεοκοπούν στα μάτια των λαών, τροφοδοτούν αντιλήψεις ότι "όλοι είναι ίδιοι", η πολιτική τους ενισχύει συντηρητικές δυνάμεις και οδηγεί στην επάνοδο των δεξιών κυβερνήσεων.
Τα παραδείγματα "αριστερών κυβερνήσεων" στην Ευρώπη και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής επιβεβαιώνουν αυτή τη θέση.
Τα ΚΚ που συμμετέχουν ή στηρίζουν κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης δίνουν άλλοθι στη σοσιαλδημοκρατία, η στάση τους αξιοποιείται πολύπλευρα για τον εγκλωβισμό της εργατικής τάξης στην καπιταλιστική διαχείριση, τη μείωση της απαιτητικότητας των λαών, την καθυστέρηση της αντικαπιταλιστικής πάλης.
Τα ΚΚ που στήριξαν ή στηρίζουν ακόμα τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλες ευθύνες. Η στάση τους αξιοποιείται στην επίθεση ενάντια στο λαό μας, στρέφεται ενάντια στην πάλη του ΚΚΕ και του ταξικού κινήματος.
Το ΚΚΕ, διαχρονικά τηρεί με μεγάλη ευθύνη την αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, στηρίζει τους αγώνες της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και στον καπιταλισμό, εκφράζει τη διεθνιστική του αλληλεγγύη στους λαούς της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας, της Αφρικής, στους λαούς σε κάθε σημείο του πλανήτη.
Σήμερα, μπορούν να βγούνε σημαντικά συμπεράσματα για τη στάση αρχών που τήρησε το ΚΚΕ αποκαλύπτοντας το ρόλο της νέας σοσιαλδημοκρατίας, αναδεικνύοντας πόσο επικίνδυνη και ολισθηρή είναι η συμμετοχή ενός κομμουνιστικού κόμματος σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης.
Το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή ενός δύσκολου αγώνα και προσπαθεί καθημερινά να ενισχύει τους δεσμούς του με την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών.
Οι Κομματικές Οργανώσεις, οι Οργανώσεις της Κομμουνιστικής Νεολαίας (ΚΝΕ) αναπτύσσουν συνεχή ιδεολογικοπολιτική δράση, δίνουν τη μάχη στα εργοστάσια, στους χώρους δουλειάς και στις λαϊκές γειτονιές για την οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, ρίχνουν ιδιαίτερο βάρος στην κομματική οικοδόμηση στα εργοστάσια, σε στρατηγικής σημασίας κλάδους, αντιπαλεύουν αδυναμίες και παραλήψεις.
Οι κομματικές δυνάμεις, οι φίλοι του Κόμματος, η ΚΝΕ και οι φίλοι της οργάνωσαν μέσα στο 2016 εκατοντάδες μαζικές εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ που συμπληρώνονται το 2018, πραγματοποιήθηκαν πολύ σημαντικές εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) και την ηρωική του πάλη κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης με την αστική τάξη, το βρετανικό και αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στον Εμφύλιο Πόλεμο, στο μεγαλειώδη ένοπλο αγώνα 1946 - 1949.
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες στηρίζουν τους αγώνες του Πανεργατικού Αγωνιστικού ΜΕτώπου (ΠΑΜΕ), του ταξικού κινήματος στο οποίο συμμετέχουν δεκάδες Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, εκατοντάδες σωματεία και Επιτροπές Αγώνα, χιλιάδες συνδικαλιστές.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων μέσα από την οποία εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις οργανώνουν την πάλη τους για την κατάργηση των αντεργατικών μέτρων, διεκδικούν την υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων, την ανάκτηση των απωλειών που έχουν οι εργαζόμενοι τη διάρκεια της κρίσης.
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες πρωτοστατούν στον αγώνα της φτωχής και της μεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, της νεολαίας και των γυναικών.
Βασικό ζήτημα είναι η ιδεολογικοπολιτική και μαζική πάλη να χτυπάει τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη και το κράτος της να μην περιορίζεται στα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις, να συμβάλλει στην ανάπτυξη ταξικής συνείδησης.
Μέσα στην καθημερινή πάλη, στις απεργίες, στα συλλαλητήρια, στις καταλήψεις, στις δεκάδες πολύμορφες κινητοποιήσεις το ταξικό κίνημα μετράει αποτελέσματα στην οργάνωση της εργατικής τάξης συμβάλλει στην ενίσχυση της απαιτητικότητας των εργαζομένων για να ισχυροποιηθεί το μέτωπο κατά του κεφαλαίου και της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και των άλλων αστικών δυνάμεων, να δυναμώσει η αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό και την επικίνδυνη αντίληψη της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων.
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες παλεύουν για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος για να ενισχυθεί η γραμμή της ταξικής πάλης, να μαζικοποιηθούν τα συνδικάτα και να αποκτήσουν γερές βάσεις στους χώρους δουλειάς, να δυναμώσει η πάλη με γραμμή και αιτήματα που συνδέονται με τις σύγχρονες εργατικές, λαϊκές ανάγκες, να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης.
Ένα ισχυρό εργατικό κίνημα θα αποτελέσει την καρδιά μιας μεγάλης κοινωνικής, λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης, μιας συμμαχίας που θα συγκεντρώνει και θα κινητοποιεί οργανωμένες δυνάμεις, θα παρεμβαίνει αποφασιστικά στην καθημερινή πάλη με αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση με φάρο την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί οριστικά από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, μόνο όταν η εργατική τάξη με τους συμμάχους της πραγματοποιήσει τη σοσιαλιστική επανάσταση και προχωρήσει στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική. Αυτό είναι αντικειμενικά αναγκαίο. Το γεγονός του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων σήμερα, η καθυστέρηση του υποκειμενικού παράγοντα δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της επανάστασης.
Κινητήριες δυνάμεις της σοσιαλιστικής επανάστασης θα είναι η εργατική τάξη ως η ηγετική δύναμη, οι μισοπρολετάριοι, τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη, η φτωχή αγροτιά.
Το ΚΚΕ σε συνθήκες μη επαναστατικής κατάστασης διαθέτει τις δυνάμεις του για την προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στα ιστορικά καθήκοντα όταν δημιουργηθεί επαναστατική κατάσταση -οι πάνω να μην μπορούν και οι κάτω να μην θέλουν να κυβερνηθούν όπως παλιά κ.λπ...
Αντιλήψεις (μέσα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα) που υποτιμούν την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη και την αναγκαιότητα ολόπλευρης προετοιμασίας για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου δεν παίρνουν υπόψη τις δυνατότητες όξυνσης των εξελίξεων και εκδήλωσης επαναστατικής κατάστασης που ως αντικειμενικό φαινόμενο μπορεί να γεννηθεί σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Πρέπει να διδαχθούμε από την ιστορική πείρα που τονίζει ότι τα ΚΚ βρέθηκαν απροετοίμαστα σε συνθήκες κλιμάκωσης της ταξικής πάλης και δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στα ιστορικά τους καθήκοντα.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Είναι γνωστό ότι το κομμουνιστικό κίνημα αντιμετωπίζει ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική κρίση, φέρει βαθιά τα σημάδια της αντεπανάστασης και της ισχυρής επίδρασης του οπορτουνισμού στις γραμμές του.
Μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Σοβιετική Ένωση και στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην Κίνα, την ενίσχυση των καπιταλιστικών σχέσεων στο Βιετνάμ και την Κούβα, τις συνθήκες στη Λ. Δ. Κορέας , η κατάσταση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα χειροτέρευσε.
Στις συνθήκες αυτές η πάλη για την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος αποτελεί καθοριστικής σημασίας καθήκον και το ΚΚΕ θεωρεί απαραίτητο να ανοίξει ουσιαστική συζήτηση για σοβαρά προβλήματα της στρατηγικής - τακτικής εκτιμώντας ότι κάθε καθυστέρηση επιδεινώνει την κατάσταση και εγκυμονεί μεγαλύτερους κινδύνους.
Πρώτο, Το θέμα του ιμπεριαλισμού επιβάλλεται να απασχολήσει τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, μιας και αποτελεί σημείο συζητήσεων.
Η λενινιστική θέση αναφέρει ότι ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού στο οποίο έχει διαμορφωθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου, έχει αποκτήσει εξαιρετική σημασία η εξαγωγή κεφαλαίου, και διεξάγεται διαπάλη μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών για το μοίρασμα των αγορών.
Η θέση που περιορίζει τον ιμπεριαλισμό στην επιθετική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ή και άλλων ισχυρών καπιταλιστικών κρατών δεν παίρνει υπόψη την οικονομική βάση του συστήματος στις μέρες μας, τα μονοπώλια, τις μεγάλες μετοχές εταιρείες που έχουν αναπτυχθεί και αναπτύσσονται σε όλες τις χώρες.
Η θέση αυτή πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να δει το ιμπεριαλιστικό (καπιταλιστικό) σύστημα σφαιρικά, όπως είναι, με κρίκους τα καπιταλιστικά κράτη, τα οποία διαφέρουν μεταξύ τους και λόγω της ανισομετρίας κατέχουν διαφορετική θέση στο σύστημα με σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης ανάλογα με την οικονομική, στρατιωτική και πολιτική τους δύναμη.
Δεύτερο, μας έχει απασχολήσει το θέμα του χαρακτήρα της εποχής μας και του χαρακτήρα της επανάστασης. Το θέμα είναι καθοριστικής σημασίας.
Ζούμε στο 21ο αιώνα, η αστική εξουσία μετράει αιώνες από τότε που ανατράπηκε η φεουδαρχία. Ο καπιταλισμός αναπτύχθηκε και στο ιμπεριαλιστικό στάδιο έχει οδηγήσει σε μεγάλη κοινωνικοποίηση της παραγωγής και της εργασίας που τους καρπούς τους απολαμβάνει η αστική τάξη.
Οι μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις έχουν βάσεις και δίκτυο σε όλη την υδρόγειο, αναπτύχθηκαν οι επιστήμες, η τεχνολογία, πολύμορφες υποδομές, μεταφορικά μέσα κ.ά.
Αναμφισβήτητα έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις που καθορίζουν το χαρακτήρα της εποχής μας, ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό που σήμερα είναι πιο αναγκαίος και επίκαιρος για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, το μέλλον της νεολαίας.
Η μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση που το 2017 συμπληρώνει 100 χρόνια δείχνει το δρόμο. Είναι η Σοσιαλιστική Επανάσταση στις αρχές του 20ού αιώνα σε μια καθυστερημένη αγροτική χώρα που η ανάπτυξη του καπιταλισμού δημιούργησε τις υλικές προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας η οποία έδωσε ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.
Η αντεπανάσταση και η αρνητική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης δεν αλλάζουν το γεγονός ότι οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός, καθώς και το χαρακτήρα της εποχής μας που άνοιξε με την Οχτωβριανή Επανάσταση, ως εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Οι όροι που τονίζουν την εξάντληση των ιστορικών ορίων του καπιταλισμού (κρίσεις, πόλεμοι, ανεργία, φτώχεια κ.ά.) έχουν ισχυροποιηθεί και ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της επανάστασης εκφράζει επιτακτικά την ανάγκη της επίλυσης της βασικής αντίθεσης του συστήματος ανάμεσα στο κεφάλαιο και στη μισθωτή εργασία.
Ο καπιταλισμός έχει γεννήσει το νεκροθάφτη του, η εργατική τάξη είναι η πρωτοπόρα τάξη της κοινωνίας και ο χαρακτήρας της επανάστασης ως σοσιαλιστικής θέτει ακριβώς το ζήτημα ότι αυτή η τάξη επιβάλλεται να διεκδικήσει και να κατακτήσει την εξουσία.
Πολλές φορές γίνεται αναφορά στη θέση του Λένιν για την "επαναστατική δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς" για να τεκμηριωθεί η ξεπερασμένη αντίληψη των ενδιάμεσων σταδίων αλλά πρέπει να ξεκαθαρίζεται ότι η θέση αυτή αντιστοιχεί στις συνθήκες της τσαρικής Ρωσίας, στην επανάσταση του 1905 ενώ με την ανατροπή της απολυταρχίας το μπολσεβίκικο κόμμα τράβηξε μπροστά και δούλεψε στα Σοβιέτ με το στόχο της επαναστατικής κατάκτησης της εργατικής εξουσίας, της δικτατορίας του προλεταριάτου (θέσεις Απρίλη 1917).
Συνεπώς, ο γιορτασμός των 100 χρόνων της μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης επιβάλλεται να δώσει ώθηση στην εξέταση της στρατηγικής των ΚΚ ώστε αυτή να προσαρμοστεί στις ανάγκες της εποχής μας, στη λενινιστική κατεύθυνση που εξέφρασε τη δύναμη της Μπολσεβίκικης Επανάστασης, μιας και όπως τονίζει ο Λένιν "η εξαφάνιση του καπιταλισμού και των υπολειμμάτων του, η θεμελίωση της κομμουνιστικής τάξης πραγμάτων αποτελεί το περιεχόμενο της νέας εποχής που άρχισε τώρα στην παγκόσμια ιστορία" (τ. 41, σελ. 425).
Τρίτο, τα καπιταλιστικά κράτη συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες για να υπηρετήσουν αποτελεσματικά τα συμφέροντα των αστικών τάξεων στο διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό, να θωρακίσουν την εξουσία του κεφαλαίου και να αντιμετωπίσουν συντονισμένα το εργατικό κίνημα.
Οι διακρατικές αυτές συμμαχίες δεν μπορούν να ακυρώσουν την εθνοκρατική οργάνωση και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκδηλώνονται ακόμα και μέσα στην ίδια τη συμμαχία, αφού κάθε καπιταλιστικό κράτος κινείται με κριτήριο την προώθηση των συμφερόντων των δικών του μονοπωλίων.
Το ΚΚΕ έχει πλούσια πείρα στην πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού κατά των λαών.
Το κόμμα μας αγωνίζεται χρόνια κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της διακρατικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που εκφράζει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων, κατά της εργατικής τάξης, κατά της φτωχής αγροτιάς και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της Ευρώπης, γεγονός που εκθέτει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού οι οποίες εξωραΐζουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ΕΕ, όπως κάνει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ).
Το ΚΚΕ με αφορμή το δημοψήφισμα στη Βρετανία και το Brexit κατέθεσε τις δικές του θέσεις που αναδεικνύουν τις εσωτερικές αντιθέσεις στην ΕΕ, την ανισομετρία των οικονομιών της και τη διαπάλη ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που οξύνθηκε σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης.
Οι θέσεις που προτείνουν ως λύση την αλλαγή νομίσματος η την έξοδο από την ΕΕ στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορούν αντικειμενικά να υπηρετήσουν τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα. Αντίθετα οδηγούν στη διαιώνιση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η εξουσία παραμένει στα χέρια της αστικής τάξης, τα μέσα παραγωγής καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Το Κόμμα μας υποστηρίζει ότι η αναγκαία καταδίκη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για να είναι αποτελεσματική πρέπει να συνδεθεί με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία. Η κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, η ανασύνταξη και ισχυροποίηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος είναι όρος για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος.
Οι διακρατικές συμμαχίες δεν περιορίζονται στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ στις σημερινές συνθήκες.
Δίπλα σ' αυτές κινούνται π.χ. οι BRICS, η Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης, η Οργάνωση Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας, διακρατικές ενώσεις στη Λατινική Αμερική κ.ά. Οι διαφορές που υπάρχουν πηγάζουν από τη θέση που κατέχουν τα καπιταλιστικά κράτη στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και τις στοχεύσεις των αστικών τάξεων. Όμως, υπάρχει κοινή βάση κι αυτή καθορίζεται από το γεγονός ότι στις διακρατικές αυτές συμμαχίες συμμετέχουν καπιταλιστικά κράτη που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Αυτή είναι η βάση των αντιθέσεων μέσα στην ΕΕ ή ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ, όπως διαπιστώνεται από σειρά γεγονότων, όπως η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης και του χρέους, οι διαπραγματεύσεις για τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων που στρέφεται κατά των λαών κ.ά. ή και οι αντιθέσεις που εκδηλώνονται στην περιοχή της Ασίας, του Ειρηνικού.
Το Κόμμα μας παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τις εξελίξεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, μια περιοχή που αποτελεί σημαντικό πέρασμα της διεθνούς ναυσιπλοΐας, που είναι πλούσια σε αλιεύματα, σε ενεργειακές πηγές. Μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα, τόσο από τη συγκεκριμένη περιοχή, όσο και πολύ παραπέρα απ’ αυτήν, όπως δείχνει η συνεχόμενη εμπλοκή των ΗΠΑ και το "ενδιαφέρον" τους, έχουν βάλει στο στόχαστρο την εκμετάλλευση αυτού του μεγάλου πλούτου. Το Κόμμα μας πιστεύει πως τα ζητήματα εδαφικών διαφορών μεταξύ κρατών (π.χ. για τον καθορισμό Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών κ.ο.κ.), με την παρέμβαση και των λαϊκών κινημάτων, θα πρέπει να λύνονται ειρηνικά, με βάση το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, με πολυμερείς διαπραγματεύσεις και αποφάσεις, όταν αυτό αφορά πολλές χώρες, που εμπλέκονται στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Τα τελευταία χρόνια προβάλλεται ο λεγόμενος "πολυπολικός κόσμος" ως φιλολαϊκή εξέλιξη αλλά το θέμα πρέπει να εξεταστεί πιο προσεκτικά γιατί επί της ουσίας στηρίζεται σε καπιταλιστικούς "πόλους" οι οποίοι συγκροτούνται για την προώθηση των συμφερόντων των μεγάλων οικονομικών ομίλων, είναι έκφραση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Το καθήκον των ΚΚ είναι να μπούνε μπροστά και να ανοίξουν το δρόμο στους λαούς ώστε να μη μπαίνουν κάτω από τη σημαία καμιάς αστικής τάξης, καμιάς ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, να αναπτύσσουν την πάλη τους με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους ανάγκες.
Τέταρτο, τα τελευταία χρόνια σημαδεύονται από τις επεμβάσεις και τους πολέμους του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία, σε κράτη της Αφρικής.
Χαρακτηριστικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων είναι η χρησιμοποίηση σειράς προσχημάτων μεταξύ των οποίων η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, η αντιμετώπιση της εγκληματικής οργάνωσης του "Ισλαμικού Κράτους" και άλλων παρόμοιων οργανώσεων που είναι ιμπεριαλιστικό κατασκεύασμα και στηρίχτηκαν από τις ΗΠΑ, ισχυρά κράτη της ΕΕ, την Τουρκία, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και την ευρύτερη περιοχή.
Έχουμε καθήκον να επιμείνουμε στην ανάδειξη των πραγματικών αιτιών των πολέμων οι οποίες βρίσκονται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται σε όλη την υδρόγειο ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τη Ρωσία, την Κίνα, άλλα καπιταλιστικά κράτη, για τις ενεργειακές πηγές και τους δρόμους μεταφοράς τους, στρατηγικής σημασίας περιοχές και θαλάσσιους δρόμους, τον έλεγχο των αγορών.
Η Μέση Ανατολή, η Βόρεια Αφρική, η ζώνη του Σαχέλ, η Κασπία, ο Περσικός Κόλπος, τα Βαλκάνια, η Μαύρη Θάλασσα, η θάλασσα της Νότιας Κίνας και η Αρκτική αποτελούν ιδιαίτερης σημασία πεδία ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Σε χώρες της ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης το ΝΑΤΟ μεταφέρει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, δημιουργεί στρατιωτικές βάσεις. Η Ρουμανία και η Πολωνία αποτελούν κέντρο εγκατάστασης πυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ με στόχο τη Ρωσία, στην περιοχή του Ειρηνικού έχει μεταφερθεί περισσότερο από το 60% της ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ.
Μεγαλώνει ο κίνδυνος για γενικευμένες περιφερειακές συγκρούσεις, ανησυχούμε ακόμα και για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το κομμουνιστικό κίνημα είναι μπροστά σε μεγάλα καθήκοντα και απαιτείται να ανοίξει περισσότερο η συζήτηση για τη στάση των κομμουνιστών απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να ξεχωρίσουν τα κριτήρια και ο σημαντικός ρόλος των δίκαιων, επαναστατικών πολέμων.
Το ΚΚΕ έχει τη δική του συνεισφορά στην οργάνωση της πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, κατά της εμπλοκής των ελληνικών κυβερνήσεων, για την επιστροφή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων από ιμπεριαλιστικές αποστολές, για το κλείσιμο των ευρωατλαντικών βάσεων.
Το Κόμμα μας υποστηρίζει ότι η πάλη, για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, είναι αναπόσπαστη από την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Οποιαδήποτε μορφή κι αν πάρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το ΚΚΕ πρέπει να είναι έτοιμο να ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής - λαϊκής αντίστασης, ώστε αυτή να συνδεθεί με την πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, τόσο της εγχώριας όσο και της ξένης ως εισβολέα.
Πέμπτο, το ΚΚΕ στα πλαίσια της πολύχρονης μελέτης για την ανάλυση των αιτιών, των παραγόντων που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού εκτίμησε ότι η αντεπανάσταση στην EΣΣΔ προήλθε "από τα μέσα και από τα πάνω", ως αποτέλεσμα της οπορτουνιστικής μετάλλαξης του KK και της αντίστοιχης πολιτικής κατεύθυνσης της σοβιετικής εξουσίας, σε περιβάλλον πολύμορφων παρεμβάσεων του ιμπεριαλισμού στην ανάπτυξη του οπορτουνισμού και στην εξέλιξή του σε αντεπαναστατική δύναμη.
Η ανατροπή του σοσιαλισμού συνδέθηκε με τη χρησιμοποίηση καπιταλιστικών εργαλείων για την αντιμετώπιση προβλημάτων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Η σοσιαλιστική οικοδόμηση ξεκινά με την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και δημιουργείται ο κομμουνιστικός τρόπος παραγωγής με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τη διαμόρφωση θεσμών εργατικού ελέγχου.
Η ταξική πάλη της εργατικής τάξης συνεχίζεται σε άλλες συνθήκες και με άλλες μορφές τόσο στην περίοδο που μπαίνουν τα θεμέλια της νέας κοινωνίας όσο και κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής ανάπτυξης σε μια διαρκή πάλη για την εξάλειψη κάθε μορφής ομαδικής και ατομικής ιδιοκτησίας, την επέκταση της κοινωνικής ιδιοκτησίας και την ισχυροποίηση του Κεντρικού Σχεδιασμού, των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.
Ακράδαντη πεποίθησή μας είναι ότι οι θέσεις που μιλούν για διάφορα "σοσιαλιστικά μοντέλα" στο όνομα της εθνικής ιδιαιτερότητας δεν πατάνε στο έδαφος των αρχών του επιστημονικού σοσιαλισμού και των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης .
Δυστυχώς αυτό δεν αφορά μόνο το μικροαστικό-σοσιαλδημοκρατικό πλαίσιο του αποκαλούμενου σοσιαλισμού του 21ου αιώνα που καλλιεργεί αυταπάτες περί εξανθρώπισης του καπιταλισμού και διαιωνίζει της αστική εξουσία και την καπιταλιστική εκμετάλλευση, όπως δείχνουν οι εξελίξεις π.χ. στην Λατινική Αμερική.
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο.
Η αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης επιχειρείται να υποκατασταθεί από τον αστικό κοινοβουλευτικό δρόμο με φορέα τη διαχείριση των "αριστερών κυβερνήσεων". Στη θέση της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής μπαίνει ένα μικτό οικονομικό σύστημα με καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τη θέση του Κεντρικού Σχεδιασμού παίρνει η κρατική παρέμβαση για τη ρύθμιση της καπιταλιστικής αγοράς.
Οι θέσεις αυτές δεν αφορούν τα υπολείμματα του παλιού (καπιταλιστικού) συστήματος μέσα στη νέα, σοσιαλιστική οικονομία, ούτε τη μικρή εμπορευματική παραγωγή που μπορεί να διατηρηθεί για μια περίοδο (και αποτελεί δύναμη συντήρησης η επανεμφάνισης του καπιταλισμού), αλλά αφορούν μια συγκεκριμένη γραμμή παραίτησης από τις νομοτέλειες του σοσιαλισμού με αιχμή την επικίνδυνη θέση ότι μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός με καπιταλιστικές επιχειρήσεις, με την παρουσία του κεφαλαίου που αποτελεί κοινωνική εκμεταλλευτική σχέση.
Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,
Η μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση αποτελεί ιστορικό ορόσημο, μεγαλειώδες δημιούργημα της εργατικής τάξης, της ταξικής πάλης.
Ο σοσιαλισμός που οικοδομήθηκε στον 20ό αιώνα παρά τις αδυναμίες, τα λάθη, τις οπορτουνιστικές επιδράσεις και παρεκκλίσεις χαρακτηρίζεται από το ιστορικό επίτευγμα της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο χάρη στην εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και τον εργατικό έλεγχο, τη συμμετοχή εκατομμυρίων εργατών, εργαζομένων στο κτίσιμο της νέας κοινωνίας.
Τα μεγάλα πλεονεκτήματα του σοσιαλισμού καταγράφονται στην εξάλειψη της ανεργίας και στην σχεδιασμένη εξασφάλιση εργασίας για όλους, στη δωρεάν υψηλού επιπέδου Υγεία και Παιδεία, στην ανάπτυξη του λαϊκού πολιτισμού και αθλητισμού, στην ισοτιμία των γυναικών, στη συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων, στη στήριξη της πάλης των λαών ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και τους πολέμους, την κατάργηση της αποικιοκρατίας και πολλά άλλα.
Η εργατική εξουσία στη Σοβιετική Ένωση και οι θυσίες του σοβιετικού λαού βάζουν τη σφραγίδα τους στη νίκη επί του φασιστικού άξονα στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
Η ιστορική συνεισφορά του σοσιαλισμού στην κοινωνική πρόοδο αλλά και η μελέτη των πραγματικών αιτιών, που οδήγησαν στην ανατροπή του, επιβάλλεται να γίνουν κίνητρο για τα ΚΚ, τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες σε όλο τον κόσμο, για να δυναμώσει η απαιτητικότητα και να δοθεί αποφασιστική απάντηση στις δυνάμεις της αντικομμουνιστικής αντίδρασης και στον οπορτουνισμό που χειροκρότησαν και στήριξαν την αντεπανάσταση, όπως έκαναν δυνάμεις, που στην πορεία συγκρότησαν το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και άλλα παρόμοια δίκτυα.
Οι κομμουνιστές πιστεύουν στη δύναμη της εργατικής τάξης, πιστεύουν στην ταξική πάλη που είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης και ο διεθνής χαρακτήρας της ταξικής πάλης θέτει το καθήκον να καταβάλλουμε τις μεγαλύτερες δυνατές προσπάθειες και να διαμορφώσουμε τις βάσεις για την κατάκτηση προγραμματικής - ιδεολογικής ενότητας και ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο και το εκμεταλλευτικό σύστημα, με τον οπορτουνισμό.
Οι δυσκολίες του αγώνα μας είναι μεγάλες, η αστική και οπορτουνιστική πίεση είναι ισχυρή αλλά οι κομμουνιστές έχουν υποχρέωση να επιδείξουν μεγάλη αντοχή και αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας, να πρωτοστατούν καθημερινά στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, στην αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη, να προσπαθούν να κατακτήσουν σε όλες τις συνθήκες τη σύνδεση της καθημερινής δράσης με τον αγώνα για την επαναστατική εργατική εξουσία.
Το ΚΚΕ με αίσθημα διεθνιστικής ευθύνης πρωτοστάτησε στο ξεκίνημα των Διεθνών Συναντήσεων Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (ΔΣΚΕΚ), συνέβαλλε και συμβάλλει στη διατήρηση του χαρακτήρα τους ως χώρο συνάντησης ΚΚ σε αντίθεση με θέσεις που στοχεύουν στη συμμετοχή σχημάτων της σοσιαλδημοκρατίας που βαπτίζονται "αντιιμπεριαλιστικές", "αριστερές" , "προοδευτικές" δυνάμεις.
Το Κόμμα μας έχει ξεκαθαρίσει από καιρό ότι αυτό που βοηθάει σήμερα είναι η ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων μέσα στις ΔΣΚΕΚ, η ιδεολογικοπολιτική συζήτηση και διαπάλη για τα κρίσιμα ζητήματα στρατηγικής - τακτικής, καθώς και η κοινή δράση που μπορούμε να αναπτύξουμε για τα συμφέροντα, τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.
Το ΚΚΕ θα διαθέσει τις δυνάμεις του σ' αυτή την κατεύθυνση και παράλληλα θα συνεχίσει με δεκάδες άλλα ΚΚ τις προσπάθειες για συντονισμό της δράσης με πολλές μορφές, στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη περιοχή και θα στηρίξει ακόμα περισσότερο το σοβαρό βήμα που έχει γίνει με τη συγκρότηση της "Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας" στην οποία συμμετέχει σημαντικός αριθμός Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης και την έκδοση του περιοδικού "Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση" (ΔΚΕ) που μελετάει σύγχρονα θεωρητικά ζητήματα».

23 Ιουνίου, 2016

Ντοκουμέντα που πρέπει να Γνωρίζουν οι Ναυτεργάτες k όχι μόνο,,



Σε μαζική συγκέντρωση ναυτεργατών στον Πειραιά, που έγινε στο πλαίσιο της πολύμορφης πολιτικής δραστηριότητας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, με σύνθημα: «Καμία ανοχή - Καμία υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή Συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία», μίλησε σήμερα ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. (Εδώ ολόκληρο το πρόγραμμα των συγκεντρώσεων του ΚΚΕ στην Αττική).

Η ομιλία του Γιώργου Μαρίνου

«Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Στις εκλογές του Γενάρη και του Σεπτέμβρη του 2015 πολλοί ναυτεργάτες καμένοι από την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, χτυπημένοι από τις βαριές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και της επίθεσης των εφοπλιστών, αναζητούσαν μια (κατά κάποιο τρόπο) φιλολαϊκή αλλά και εύκολη -εδώ και τώρα - λύση.
Στη αναζήτησή τους πιάστηκαν στα δίχτυα του ΣΥΡΙΖΑ, τον εμπιστεύτηκαν ή τον ακολούθησαν ως μικρότερο κακό, παρά το γεγονός ότι διαπίστωναν τα μπρος - πίσω, την ασυνέπεια, η ανησυχούσαν από τις τοποθετήσεις του Τσίπρα και στελεχών του υπέρ της πλουτοκρατίας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Άλλοι ναυτεργάτες, στήριξαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ η έκαναν δοκιμές με άλλα κόμματα διαχειριστές του συστήματος που προσκυνούν κι αυτά τους εφοπλιστές, όπως το "Ποτάμι" η "Ένωση Κεντρώων". Ορισμένοι πιάστηκαν στο δόκανο της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και την περίοδο αυτή να συζητήσουμε καλύτερα την πείρα που αποκτήθηκε.
Σε κάθε περίπτωση έχει ξεχωριστή σημασία το γεγονός ότι ένα τμήμα των ναυτεργατών ξεπέρασε πολλές παγίδες, τάχθηκε με το ΚΚΕ και στηρίζει τους αγώνες του. Η περήφανη αυτή στάση δικαιώνεται μέσα από τις εξελίξεις, δικαιώνεται η εμπιστοσύνη που έδειξαν οι εργαζόμενοι στην πολιτική του ΚΚΕ.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Σήμερα, με την πείρα των τριών μνημονίων και των εκατοντάδων πολύ σκληρών αντεργατικών μέτρων έχουμε άλλα δεδομένα.
Η βάση των αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ, οι προσδοκίες για τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του συστήματος έχουν δεχθεί πλήγμα και επομένως ο εγκλωβισμός στο φαύλο κύκλο της αναζήτησης διαχειριστή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που εχθρεύεται την εργατική τάξη θα είναι ακόμα πιο οδυνηρός για τους ναυτεργάτες και τις οικογένειες τους.
Τώρα υπάρχει μεγάλη ανάγκη, ο κάθε άνθρωπος του μόχθου να μελετήσει καλύτερα την κατάσταση, να δει κατάματα την αλήθεια, να σηκώσει ψηλά το κεφάλι, να σφίξει τις γροθιές και να μπει στον αγώνα για τα δικαιώματά του, μαζί με το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγάλη ζημιά

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγάλη ζημιά γιατί καπηλεύτηκε και πρόσβαλε την Ιστορία του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, βρώμισε θέσεις και συνθήματα, διέφθειρε λαϊκές συνειδήσεις.
Στην πράξη αποδείχθηκε ότι η νέα σοσιαλδημοκρατία, όπως και η παλιά, αποτελεί μεγάλο στήριγμα του συστήματος και κάνει πολύ επικίνδυνη δουλειά καλώντας τους εργαζόμενους να αναμένουν οφέλη από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, να χειροκροτούν τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να προσδοκούν από την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, θύματα του συνθήματος περί "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" της χώρας, που είναι σύνθημα της αστικής τάξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε χυδαία με τις αγωνίες των ναυτεργατών και των οικογενειών τους.
Θυμηθείτε:
  • Έταξε την κατάργηση των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
  • Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τη φορολογική ελάφρυνση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, την κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών και γενικότερα των προνομίων που τους έχουν δώσει οι αστικές κυβερνήσεις.
  • Την αντιμετώπιση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων.
  • Τη στήριξη του ΝΑΤ και την καταβολή των εφοπλιστικών οφειλών.
  • Την εξασφάλιση της τακτικής συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης των νησιών μέχρι και τη δημιουργία δημόσιου - κοινωνικού φορέα ακτοπλοΐας.
  • Την ακύρωση της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών, το ζωντάνεμα της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος και γενικότερα των ναυπηγείων.
  • Την αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης και την απαλλαγή της από τον εφοπλιστικό - στρατιωτικό εναγκαλισμό.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είπε και συνεχίζει να λέει ψέματα στους ναυτεργάτες. Στην πράξη, όχι μόνο δεν εφάρμοσε κανένα μέτρο για την ανακούφιση των εργατικών λαϊκών οικογενειών, αλλά μεθοδικά εφαρμόζει όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων και επί πλέον εφαρμόζει το 3ο μνημόνιο και τα δεκάδες σκληρά μέτρα που το συνοδεύουν, τα μέτρα που συμφώνησε με την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και συνυπέγραψε μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα.

Με ταξικό μίσος φορτώνει τα βάρη στους εργαζόμενους

Με ταξικό μίσος φορτώνει τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, ξηλώνει θεμελιώδη εργατικά δικαιώματα που τους γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω.
  • Υπονόμευση, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και μείωση των μισθών.
  • Ακύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης και τρομακτικές μειώσεις στις συντάξεις.
  • Απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας
  • Φοροεπιδρομή.
  • Ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και των άλλων λιμανιών - ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων και συγκρότηση ταμείου αποκρατικοποιήσεων που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο.
  • Διαμόρφωση αυτόματου "κόφτη" των μισθών, των συντάξεων, κάθε δικαιώματος που έχει απομείνει όταν ζορίζεται το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
Την ώρα που η κυβέρνηση φτωχαίνει πάρα πέρα την εργατική τάξη και ληστεύει τις λαϊκές οικογένειες, δίνει δισεκατομμύρια στο μεγάλο κεφάλαιο μέσα από το λεγόμενο Αναπτυξιακό Νόμο.
Έχουμε πει πολλές φορές ότι το βαρέλι της αντεργατικής πολιτικής δεν έχει πάτο και αυτό επιβάλλεται να συνειδητοποιηθεί βαθιά και να παρθεί υπόψη ότι αυτή η επίθεση που συνδέθηκε με την πρώτη αξιολόγηση του 3ου μνημονίου συνεχίζεται και θα κλιμακώνεται πηγαίνοντας προς το φθινόπωρο που θα επιχειρηθεί να επιβληθούν νέα, σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Ήδη, γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος και απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, ετοιμάζει επέκταση των ατομικών συμβάσεων, διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προκάλεσε την αντίδραση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, τα αντιλαϊκά μέτρα αμφισβητήθηκαν πλατιά, πραγματοποιήθηκαν σημαντικοί αγώνες με πρωταγωνιστές τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, με την κοπιαστική δουλειά των ταξικών δυνάμεων, των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.
Οι απεργιακοί αγώνες του Νοέμβρη και του Γενάρη, η μεγαλειώδης απεργία του Φλεβάρη, δεκάδες πολύμορφες εργατικές κινητοποιήσεις, τα αγωνιστικά μπλόκα της αγροτιάς δυσκόλεψαν την κυβέρνηση, καθυστέρησαν τα μέτρα. Παρά την υποχώρηση που σημειώνεται στη πάλη του εργατικού κινήματος και στα έντονα σημάδια που έχει αφήσει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός και η υπονομευτική δουλειά της νέας σοσιαλδημοκρατίας, οι αγώνες αυτοί εμπλουτίζουν την πείρα και δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η ταξική πάλη όταν αυτή γίνεται πυξίδα των εργατών και των εργατριών, των εκμεταλλευόμενων.
Κάθε αγώνας για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης έχει τη δική του συμβολή, ασκεί πίεση, δυσκολεύει τον αντίπαλο, βάζει το δικό του λιθαράκι στην ταξική αναμέτρηση, στη γενικότερη προσπάθεια συγκέντρωσης και προετοιμασίας εργατικών δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο μύθος της «δίκαιης» ανάπτυξης 

Το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να ελέγξει τις αντιδράσεις αυξάνει το δόση του ψέματος και του αποπροσανατολισμού και προσπαθεί να χτυπήσει τις λαϊκές συνειδήσεις συγκεντρώνοντας την προσοχή του στο εφεύρημα της "δίκαιης" όπως ισχυρίζεται ανάπτυξης.
Ο μύθος αυτός, ο μύθος που παρουσιάζει την καπιταλιστική ανάπτυξη ως προοπτική για τους εργαζόμενους και προσπαθεί να σύρει τους ανέργους σε μια περιπετειώδη διαλυτική αναμονή επιβάλλεται να καταρριφθεί άμεσα και αποφασιστικά. Κάθε εγκλωβισμός είναι κίνδυνος - θάνατος για την εργατική τάξη .
Η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει κριτήριο το κέρδος των λίγων και την εκμετάλλευση των πολλών, πατάει πάνω στα κουφάρια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, οδηγεί στη συσσώρευση κεφαλαίων από τη μια, την ανεργία και τη φτώχεια από την άλλη, διαμορφώνει το έδαφος για την εκδήλωση καπιταλιστικής κρίσης, στη συνέχεια.
Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, στο Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών και στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών που στηρίζουν την κυβέρνηση και προσδοκούν και νέα οφέλη από την πολιτική της.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι ,
Οι ύμνοι του Τσίπρα στο "μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής ναυτιλίας" από το βήμα της διεθνούς ναυτικής έκθεσης "Ποσειδώνια 2016" και τα διαπιστευτήρια που κατέθεσε στους εφοπλιστές δείχνει ακριβώς πόσο επικίνδυνη είναι για τους εργαζόμενους η ανάπτυξη που προβάλλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα .
ο μοντέλο με το οποίο αναπτύσσεται η ελληνική ναυτιλία" είναι το "θετικό παράδειγμα στην εκπόνηση του νέου αναπτυξιακού υποδείγματος" αναφώνησε ο Τσίπρας!
Ποια είναι η ουσία;
Η ουσία είναι ότι το "μοντέλο" αυτό είναι ταυτισμένο με ένα ισχυρότατο καθεστώς προκλητικών προνομίων που περιλαμβάνει δεκάδες φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές. Στηρίζεται στις πιο σκληρές μορφές εκμετάλλευσης των ναυτεργατών, παράγει χρόνια ανεργία και ανασφάλεια, ναυτικά εγκλήματα και καταστολή. Ένας ολόκληρος στόλος χιλιάδων πλοίων με σημαίες ευκαιρίας δουλεύει με ανασφάλιστους ναυτεργάτες χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα.

Το εφοπλιστικό κεφάλαιο αυξάνει τα κέρδη του 

Τα στοιχεία για τη Ναυτιλία είναι συγκλονιστικά.
Μέσα σε μια μεγάλη περίοδο, ακόμα και στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης που οι ναυτεργάτες, η εργατική τάξη, οι άνθρωποι του μόχθου, στενάζουν, το εφοπλιστικό κεφάλαιο αυξάνει τα κέρδη, τα πλοία, τη δύναμη του, χτίζει -κατά κανόνα- στα ναυπηγεία της Κίνας και της Ν.Κορέας και αγοράζει κάθε χρόνο από δεύτερο χέρι μεγάλο αριθμό πλοίων πολλών δισ. δολαρίων.
Η ελληνόκτητη ναυτιλία κατέχει διεθνώς την πρώτη θέση και ακολουθούν οι στόλοι της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Γερμανίας.
Ο στόλος έχει φτάσει τα 4.585 πλοία (πλοία άνω των 1.000 κόρων ολικής χωρητικότητας) με 341,17 εκατ. τόνους νεκρού βάρους (dwt) και αύξηση περίπου 22% σε σχέση με το 2014.
Το τονάζ αυτό αντιπροσωπεύει το 19,63% του παγκόσμιου στόλου και το 49,96% του στόλου της ΕΕ.
Το 2015 η ελληνική σημαία αριθμούσε 770 πλοία (άνω των 1.000 κόρων) και κατέχει την έβδομη θέση διεθνώς και τη δεύτερη στην ΕΕ.
Οι ναύλοι στα δεξαμενόπλοια κινούνται σε υψηλά επίπεδα και σε πολλές περιπτώσεις φτάνουν και ξεπερνούν τις εκατό χιλιάδες δολάρια την ημέρα.
Ενώ , παρά την πτώση των ναύλων στα πλοία ξηρού φορτίου που την περίοδο πριν την κρίση έδιναν 80, 100 η ακόμα και 200.000 δολάρια την ημέρα (και εξασφάλισαν μεγάλη συσσώρευση κεφαλαίου στους εφοπλιστές), οι ναυτιλιακές εταιρείες αξιοποιούν τη μείωση των τιμών των φορτηγών ξηρού φορτίου και κάνουν πολλές αγορές μεταχειρισμένων πλοίων, ορισμένα εκ των οποίων τα μεταπουλούν και καρπώνονται τις διαφορές της αγοραπωλησίας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που δείχνει ότι το 2015 οι έλληνες πλοιοκτήτες συμμετέχουν στο 50% των αγοραπωλησιών πλοίων και κατέχουν για άλλη μια χρονιά, την πρώτη θέση μεταξύ των αγοραστών. Αγόρασαν 286 πλοία - 6,89 δισ. δολάρια, έναντι 7,31 δισ. δολάρια που διέθεσαν το 2014.
Παρά το χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας, τα προβλήματα της επιβράδυνσης της οικονομίας της Κίνας, τη μείωση των ρυθμών εισαγωγής άνθρακα, σιδηρομεταλλευμάτων κ.ά., την κρίση στη Ρωσία και τη Βραζιλία. Παρά τα προβλήματα της ανισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, στο βιβλίο των παραγγελιών το Μάη του 2016 καταγράφεται ότι οι έλληνες εφοπλιστές έχουν παραγγείλει 404 πλοία αξίας 21, 4 δισ.  δολάρια.

Πρωτοφανής συσσώρευση και συγκέντρωση κεφαλαίου 

Να κάνουμε ορισμένες χρήσιμες συγκρίσεις :
Η αύξηση του αριθμού των πλοίων και του τονάζ την περίοδο 1990 - 2016 είναι 2.159 πλοία, 256,73 εκατ. τόνους, δηλαδή ένας άλλος μεγάλος στόλος. Ενώ την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης 2008 - 2016 αυξήθηκε κατά 412 πλοία - 80,24 εκατ. τόνους.
Ο ταξικός, αντιλαϊκός χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης αποδεικνύεται και μέσα από τις εξελίξεις στην ακτοπλοΐα.
Τα μονοπώλια, που δημιουργήθηκαν, εκφράζουν μια πρωτοφανή συσσώρευση και συγκέντρωση κεφαλαίου ως αποτέλεσμα του υψηλού βαθμού εκμετάλλευσης των ναυτεργατών και της ειδικής μεταχείρισης του αστικού κράτος, με σειρά φορολογικών και άλλων προκλητικών προνομίων.
Διαχρονικά έχουμε ζήσει ισχυρότατους μονοπωλιακούς ομίλους και σήμερα διακρίνονται όμιλοι ευρωπαϊκής και διεθνούς εμβέλειας, όπως η "ATTICAGROUP", "MINOANLINES", "ANEKLINES", "HELLENICSEAWAYS".

Άθλια κατάσταση στην ακτοπλοΐα

Πολλά χρόνια με εκατομμύρια κέρδη, αλλά αυτό ακριβώς το κριτήριο του κέρδους, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις επιχειρήσεις και η αναρχία, είναι η βασική αιτία που προκαλεί την άθλια κατάσταση που επικρατεί στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, η βάση τη όξυνσης των συγκοινωνιακών προβλημάτων των νησιών.
Οι γραμμές - φιλέτο με το μεγαλύτερο κέρδος τραβάνε τις ναυτιλιακές εταιρείες σαν μαγνήτης.
Πολλά νησιά κατά τη διάρκεια της άνοιξης, του φθινοπώρου και πολύ περισσότερο το χειμώνα παραμένουν χωρίς τακτικά δρομολόγια, ή ακόμα και απομονωμένα για ημέρες.
Τα εισιτήρια αυξάνονται χρόνο με το χρόνο και έχουν γίνει απαγορευτικά για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Οι τιμές των εισιτηρίων την περίοδο 2000 - 2015 στις περισσότερες γραμμές έχουν αυξηθεί από 200% έως 600%.
Από το 2001 που εγκαινιάστηκε το καθεστώς των επιδοτήσεων για τις άγονες γραμμές οι πλοιοκτήτες έχουν εισπράξει από το κράτος περίπου ένα (1) δισ. ευρώ.
Αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη βάζει τη σφραγίδα της στη διατήρηση πολλών ακόμα υπερήλικων και ανασφαλών πλοίων, είναι η αιτία της διαρκούς παραβίασης των κανόνων ασφάλειας και προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.
Πολύ περισσότερο τα προβλήματα αυτά συνδέονται με τις ανεπαρκέστατες οργανικές συνθέσεις και την εντατικοποίηση της δουλειάς των ναυτεργατών που αντιμετωπίζουν διαρκή επίθεση κατά των δικαιωμάτων τους.
Η κλάψα των εφοπλιστών για τη μείωση των κερδών τους κατά τη διάρκεια της κρίσης πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά και μέσα στα πλαίσια μιας σφαιρικής εξέτασης της κατάστασης .
Η κερδοφορία των προηγούμενων χρόνων δεν μπορεί να παραγραφεί. Μέσα στις συνθήκες ανόδου της οικονομίας έχουμε ζήσει τις σχεδιασμένες επιθέσεις των εφοπλιστών και όλων των κυβερνήσεων για τη μείωση των συνθέσεων, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων, την κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Τόσο στις συνθήκες της ανόδου της οικονομίας, όσο και στις συνθήκες της κρίσης, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του ήταν και είναι εχθρικοί προς τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους των νησιών.
Άλλωστε, αυτό αποδεικνύεται και τώρα που οι ναυτιλιακές εταιρείες αξιοποιούν την υψηλή τουριστική κίνηση, τη μαζική μεταφορά προσφύγων και μεταναστών, τις χαμηλές τιμές των καυσίμων, τη ένταση της εκμετάλλευσης των ναυτεργατών.

Η ανεργία τσακίζει τους ναυτεργάτες

Σήμερα, μπορούν καλύτερα να αντιληφθούν οι ναυτεργάτες πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ που αποφασιστικά καταδίκασε την ΕΕ και αντιτάχθηκε στην Κοινή Ναυτιλιακή Πολιτική και την ευρωενωσιακή νομοθεσία για την απελεύθερωση της ακτοπλοΐας που αποτέλεσαν παράγοντα ενίσχυσης της εφοπλιστική επίθεσης κατά των ναυτεργατικών δικαιωμάτων, της αύξησης της τιμής των εισιτηρίων, της μείωσης του χρόνου κίνησης των πλοίων και ναυτολόγησης των ναυτεργατών κ.α.
Γενικότερα, μπορούμε να σημειώσουμε ότι το πρόβλημα της ΕΕ είναι στην επικαιρότητα και έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις με αφορμή το σημερινό δημοψήφισμα στην Βρετανία. Σε κάθε περίπτωση έχει αποδειχθεί ότι η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου, ιδρύθηκε , αναπτύχθηκε για να προασπίσει και να προωθήσει τα συμφέροντά του, είναι ένωση του πολέμου και της καταστολής κατά των λαών.
Ασφαλώς, παλεύουμε όλα τα χρόνια για να κατανοηθεί πλατιά ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της ΕΕ και διαπιστώνουμε ότι στην πράξη περισσότεροι εργαζόμενοι στέκονται απέναντι σε αυτόν το μηχανισμό του κεφαλαίου κι αυτό είναι θετικό. 
Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε απόσπαση της ΕΕ από το σύστημα που τη γεννάει, από τον καπιταλισμό δε μπορεί να οδηγήσει σε λύση του προβλήματος υπέρ των λαών. 
Η αποδέσμευση από την ΕΕ θα λειτουργήσει υπέρ των εργαζομένων, υπέρ του Βρετανικού λαού και των άλλων λαών, 
αν αποτελέσει στοιχείο που συνδέεται με την ανατροπή της εξουσίας , της δικτατορίας των μονοπωλίων, με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Σε διαφορετική περίπτωση ο καπιταλισμός διατηρείται, η αστική εξουσία παραμένει, και η εκμετάλλευση συνεχίζεται.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Χιλιάδες πλοία, τεράστια κεφάλαια, δισεκατομμύρια στα χέρια και τα θησαυροφυλάκια των εφοπλιστών.
Αυτή είναι η μία πλευρά της ανάπτυξης που πρόβαλλε ο πρωθυπουργός και θαυμάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου.
Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά που σημαδεύει την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Το εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται μόνιμα, 15.000 ναυτεργάτες καταδικάζονται στην ανεργία χωρίς καν επίδομα, ή ελάχιστοι με επίδομα 200 ευρώ το μήνα.
Δραματική πορεία που δείχνει ότι οι Έλληνες ναυτεργάτες από τις 80.000 της δεκαετίας του ΄80 μειώθηκαν στις 12.000 το 2014.
Ένας τεράστιος στόλος κι αυτό που μένει στο ΝΑΤ είναι το τεράστιο έλλειμμα που ξεπερνά το ένα δισ. ευρώ, την ώρα που το αστικό κράτος και οι αστικές κυβερνήσεις καλύπτουν, στηρίζουν την εισφοροδιαφυγή των εφοπλιστών και είναι σε μόνιμη συνεννόηση μαζί τους για την παραγραφή μεγάλων ποσών, οφειλών εκατομμυρίων ευρώ.
Μετά από πολλά φιλτραρίσματα, η απάντηση του υπουργείου Εργασίας (Μάρτης 2015) σε Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ για τις ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών στο ΝΑΤ, είναι ότι αυτές ανέρχονται στο ποσόν των 101 εκατ. ευρώ κι αυτό δείχνει μόνο ένα μέρος της ζημιάς που γίνεται.

Άκρως προκλητικό καθεστώς φοροαπαλλαγών στους εφοπλιστές

Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ληστεύει τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες με τα αβάσταχτα φορολογικά μέτρα, διατηρείται το άκρως προκλητικό καθεστώς των φοροαπαλλαγών των ναυτιλιακών επιχειρήσεων.
Ο λαός μας πρέπει να πληροφορηθεί ότι οι εφοπλιστές για το στόλο τους, τις περιουσίες των δισεκατομμυρίων, τα τεράστια κέρδη τους, δεν πληρώνουν φόρο εισοδήματος για τα κέρδη από την εκμετάλλευση των πλοίων, απαλλάσσονται από φόρο για τα περιουσιακά τους στοιχεία, την πώληση πλοίων, έχουν αφορολόγητα καύσιμα κ.ά.
Αυτά που καταβάλλουν (όταν τα καταβάλλουν) είναι η ελάχιστη φορολογία 10-15 εκατομμύρια ευρώ, το χρόνο.
Οι ναυτεργάτες έχουν δώσει σκληρούς, μαζικούς αγώνες ενάντια στην εφοπλιστική εκμετάλλευση, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αυτόν τον 1,5 χρόνο.
Βασικό στοιχείο αυτού του αγώνα είναι οι συνεχείς, επίμονες καθημερινές παρεμβάσεις των ταξικών σωματείων για όλα τα προβλήματα των ναυτεργατών, προσπαθώντας διαρκώς, με κόπο να συντονίζεται η πάλη και να εξασφαλίζεται κατεύθυνση που είναι σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου και την πολιτική που τα υπηρετεί.
Αναμφισβήτητα η προσφορά της ΠΕΜΕΝ , του "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" , της ΕΝΩΣΗΣ ΜΑΓΕΙΡΩΝ , των ΡΥΜΟΥΛΚΩΝ και της ΠΕΣ - ΝΑΤ και η αμέριστη ταξική αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ, είναι δύναμη που συμβάλλει στην καλύτερη οργάνωση της πάλης για την κατάργηση των αντεργατικών μέτρων, για το δικαίωμα στη δουλειά, την ισχύ, την εφαρμογή και τη βελτίωση των όρων των Συλλογικών Συμβάσεων, την αύξηση των μισθών και των συντάξεων, την αντιμετώπιση της εντατικοποίησης της δουλειάς, τις δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, την αναβάθμιση των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού, της εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης των ναυτεργατών.
Στην πάλη αυτή, σε δεκάδες απεργίες και διαδηλώσεις οι ναυτεργάτες συγκρούονται με το μηχανισμό της εφοπλιστικής τρομοκρατίας, τους εκβιασμούς και την κρατική καταστολή, ξεπερνούν πολλά εμπόδια που βάζει ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός που δουλεύει για τη διάσπαση των εργαζομένων για να στρέψει τον έναν κλάδο ενάντια στον άλλο.
Μέσα στη δράση αποκαλύπτεται ο επιζήμιος και επικίνδυνος ρόλος του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού ο οποίος όπως δείχνει και η πορεία της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΠΝΟ έχει συγκεκριμένη ιδεολογική πολιτική αφετηρία, όλα τα χρόνια.
Υπερασπίζεται τον καπιταλισμό, στηρίζει τα εφοπλιστικά συμφέροντα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των ναυτιλιακών εταιρειών και καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μέσα από αυτό το δρόμο θα λυθούν τα ναυτεργατικά προβλήματα, θα κατακτηθεί ευημερία.
Η υπεράσπιση των εφοπλιστών, του πραγματικού αντιπάλου των ναυτεργατών, κάνει τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό φανατικό υπερασπιστή της διαλυτικής στρατηγικής της κοινωνικής συναίνεσης και ταξικής συνεργασίας. 
Αυτά είναι τα βασικά όπλα με τα οποία πρέπει να πολεμήσουν οι ναυτεργάτες τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, ώστε να μην μπορεί να κρυφτεί πίσω από τους ελιγμούς που κάνει, την παραπλανητική συνθηματολογία. 
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει στο βαθμό που περισσότεροι ναυτεργάτες συνειδητοποιούν την κοινωνική τους θέση και αξιοποιούν την πείρα τους για να εναντιωθούν στα εφοπλιστικά συμφέροντα, γενικότερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την πολιτική των κομμάτων που τα υπηρετούν.

Η δύναμη της οργάνωσης και της ταξικής πάλης

Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει στο βαθμό που συνειδητοποιείται η δύναμη της οργάνωσης και της ταξικής πάλης και οι ναυτεργάτες μαζικά παλεύουν για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων.
Ποτέ δεν λέμε "ότι έγινε έγινε". Αντίθετα, οι ναυτεργατικοί αγώνες θα γίνονται πιο αποτελεσματικοί, όταν συνδυάζονται με τον υψηλό στόχο να ξηλώσουν τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν αυτά τα χρόνια και να διεκδικήσουν την ανάκτηση των απωλειών, προετοιμάζοντας μεθοδικά, με αυτοθυσία μαζικούς αγώνες που θα τροφοδοτούνται από την κατανόηση της αναγκαιότητας της πάλης ενάντια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.
Οι ναυτεργάτες δεν είναι μόνοι τους, είναι μέρος της εργατικής τάξης, έμπειρο τμήμα της και το συμφέρον τους επιβάλλει να συνεισφέρουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να γίνει πιο δυνατό και αποφασισμένο να περάσει στην αντεπίθεση κατά των εκμεταλλευτών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Κάθε κλάδος δίνει τη μάχη στο χώρο του αλλά ταυτόχρονα πρέπει να προσπαθεί να ξεφύγει από αυτά τα όρια και να συναντιέται, να παλεύει μαζί με τους άλλους κλάδους, με τους άλλους εργαζόμενους, αντιμετωπίζοντας ως αναγκαίο στοιχείο τη συμμαχία της εργατικής τάξης, με τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, με τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης που κι αυτοί στενάζουν από την επίθεση των μεγάλων οικονομικών ομίλων, το καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτή, η κοινωνική συμμαχία, μπορεί να γίνει πανελλαδικά, σημαντικός φορέας συγκέντρωσης και κινητοποίησης εργατικών λαϊκών δυνάμεων που θα βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, θα δημιουργεί ρήγματα στο αντίπαλο στρατόπεδο και θα διεκδικεί τη λύση του κεντρικού προβλήματος, του προβλήματος της εξουσίας, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Αυτός είναι ο φάρος που δείχνει την πορεία για τους ανθρώπους της δουλειάς και αυτό προβάλλει καθαρά από την πείρα δεκαετιών κατά τη διάρκεια των οποίων έχουμε τα πήγαινε - έλα δεκάδων αστικών κυβερνήσεων που έρχονται σαν σωτήρες, προκαλούν τη λαϊκή αγανάκτηση, υπόσχονται, λένε ψέματα, ακολουθώντας πιστά το δρόμο της ενίσχυσης του κεφαλαίου και της διαιώνισης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Το τονίζουμε. 
Οι ναυτεργάτες θα έχουν μεγάλο όφελος, αν συγκρουστούν με την ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος των λίγων και ταυτιστούν με τον αγώνα για την ανάπτυξη που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών, των ναυτεργατικών αναγκών στη δουλειά, στο μισθό και τη σύνταξη, στις κοινωνικές υπηρεσίες , σε όλους τους τομείς της ζωής.

Πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Οι συνάδελφοι μας ρωτάνε: "Πως θα γίνει αυτό; Απαιτεί θυσίες, απαιτεί σύγκρουση με ισχυρές δυνάμεις".
Έχουν δίκιο. Οι δυσκολίες είναι μέσα στη δράση, είναι παράγοντας που επιβάλλεται να υπολογίζουμε καλά στην ταξική πάλη για να τις αντιπαλεύουμε, να τις νικάμε, αλλά προσοχή γιατί αν δεν κινηθούμε σε αυτή την κατεύθυνση, υπάρχει ο κίνδυνος στο όνομα των δυσκολιών να γίνονται αδικαιολόγητες υποχωρήσεις, οι δυσκολίες να γίνονται άλλοθι για ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς.
Η πάλη για τη ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι πολύ σκληρή αναμέτρηση, αλλά η δύναμη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων είναι πολύ μεγάλη και πιστεύουμε σ αυτήν.
Αυτή θα ανοίξει το δρόμο της εργατικής εξουσίας, ώστε να περάσουν τα μέσα παραγωγής, τα οικονομικά εργαλεία, ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι, στα δικά τους χέρια, να γίνουν τα καράβια, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία λαϊκή περιουσία, μέρος ενός μεγάλου συνόλου που θα περιλαμβάνει τον ορυκτό πλούτο, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τη γη, το εμπόριο και άλλα εργαλεία για την ανάπτυξη που θα υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα και όχι το κέρδος, εξαλείφοντας την εκμετάλλευση, την ανεργία, την ανασφάλεια.
Με την πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να οργανωθεί, να αναπτυχθεί η ναυτιλία με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, ώστε τα πλοία, τα ποντοπόρα, τα ακτοπλοΐκά, τα τουριστικά, τα πορθμεία, τα ρυμουλκά να αποτελέσουν στα χέρια των ναυτεργατών γερές βάσεις που θα υπηρετήσουν τη λαϊκή οικονομία.
Με αυτά τα εργαλεία μπορεί να επιλυθεί το συγκοινωνιακό πρόβλημα των νησιών, να εξασφαλιστεί η σύνδεσή τους με την ηπειρωτική Ελλάδα και μεταξύ τους, χειμώνα - καλοκαίρι με ασφαλή και σύγχρονα πλοία, με φτηνά εισιτήρια.
Με αυτά τα εργαλεία μπορεί να οργανωθεί η μεταφορά των καυσίμων, των αγαθών για τις ανάγκες της οικονομίας, του λαού μας, συμβάλλοντας επίσης στη σύνδεση της χώρας μας με τις άλλες χώρες στα πλαίσια διεθνών αμοιβαία επωφελών διεθνών σχέσεων.
Μια τέτοια ναυτιλία, μπορεί να συνδεθεί με σύγχρονα λιμάνια, και να δώσει ζωή στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, η οποία θα συμβάλλει με σχέδιο στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων και θα έχει συνεισφορά στην άμυνα της χώρας, στην ανάπτυξη άλλων κλάδων της λαϊκής οικονομίας.
Οι ναυτεργάτες μπορούν να κουμαντάρουν τη ναυτιλία χωρίς τους εφοπλιστές και θα έχουν στο πλευρό τους ένα σημαντικό επιστημονικό δυναμικό προσηλωμένο στα εργατικά συμφέροντα.
Γνωρίζουμε τους προβληματισμούς, τους δισταγμούς που εκφράζουν πολλοί ναυτεργάτες, αλλά τους λέμε πως χρειάζεται να δούνε τις εξελίξεις πιο απαιτητικά, να μην εφησυχάσουν αυτοί που παίρνουν έναν σχετικά υψηλό μισθό σήμερα δουλεύοντας μακριά από το σπίτι τους, από τα παιδιά τους μέσα στο άγχος και στην ανασφάλεια, σε πολύ σκληρές, επικίνδυνες συνθήκες ζωής και δουλειάς.
Να σκεφτούν ότι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, να σκεφτούν ότι ο καπιταλισμός δεν παίζει έχει πετάξει, πετάει πολλούς συναδέλφους στο δρόμο σαν στημένες λεμονόκουπες.
Να σκεφτούν ότι ο καπιταλισμός κλέβει το μόχθο τους, τους στερεί το δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια στα γηρατειά τους, οδηγούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους στην ανεργία.
Τους λέμε να εξετάσουν την πρόταση του ΚΚΕ και να πάρουν υπόψη ότι με αυτή την πρόταση είναι δυνατόν να λυθεί το τραγικό πρόβλημα της ανεργίας και να εξασφαλιστεί η πλήρης - σταθερή εργασία. Να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να υπάρξουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ενδιαίτησης, διατροφής, να εξασφαλιστούν τα καλύτερα δυνατά μέτρα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα».