Σε μαζική συγκέντρωση ναυτεργατών στον Πειραιά, που έγινε στο πλαίσιο της πολύμορφης πολιτικής δραστηριότητας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, με σύνθημα: «Καμία ανοχή - Καμία υποταγή στην αντιλαϊκή πολιτική. Υπάρχει άλλος δρόμος: Λαϊκή Συμμαχία για τη λαϊκή εξουσία», μίλησε σήμερα ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. (Εδώ ολόκληρο το πρόγραμμα των συγκεντρώσεων του ΚΚΕ στην Αττική).
Η ομιλία του Γιώργου Μαρίνου
«Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Στις εκλογές του Γενάρη και του Σεπτέμβρη του 2015 πολλοί ναυτεργάτες καμένοι από την αντιλαϊκή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, χτυπημένοι από τις βαριές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και της επίθεσης των εφοπλιστών, αναζητούσαν μια (κατά κάποιο τρόπο) φιλολαϊκή αλλά και εύκολη -εδώ και τώρα - λύση.
Στη αναζήτησή τους πιάστηκαν στα δίχτυα του ΣΥΡΙΖΑ, τον εμπιστεύτηκαν ή τον ακολούθησαν ως μικρότερο κακό, παρά το γεγονός ότι διαπίστωναν τα μπρος - πίσω, την ασυνέπεια, η ανησυχούσαν από τις τοποθετήσεις του Τσίπρα και στελεχών του υπέρ της πλουτοκρατίας, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Άλλοι ναυτεργάτες, στήριξαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ η έκαναν δοκιμές με άλλα κόμματα διαχειριστές του συστήματος που προσκυνούν κι αυτά τους εφοπλιστές, όπως το "Ποτάμι" η "Ένωση Κεντρώων". Ορισμένοι πιάστηκαν στο δόκανο της φασιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και την περίοδο αυτή να συζητήσουμε καλύτερα την πείρα που αποκτήθηκε.
Σε κάθε περίπτωση έχει ξεχωριστή σημασία το γεγονός ότι ένα τμήμα των ναυτεργατών ξεπέρασε πολλές παγίδες, τάχθηκε με το ΚΚΕ και στηρίζει τους αγώνες του. Η περήφανη αυτή στάση δικαιώνεται μέσα από τις εξελίξεις, δικαιώνεται η εμπιστοσύνη που έδειξαν οι εργαζόμενοι στην πολιτική του ΚΚΕ.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Σήμερα, με την πείρα των τριών μνημονίων και των εκατοντάδων πολύ σκληρών αντεργατικών μέτρων έχουμε άλλα δεδομένα.
Η βάση των αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ, οι προσδοκίες για τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του συστήματος έχουν δεχθεί πλήγμα και επομένως ο εγκλωβισμός στο φαύλο κύκλο της αναζήτησης διαχειριστή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης που εχθρεύεται την εργατική τάξη θα είναι ακόμα πιο οδυνηρός για τους ναυτεργάτες και τις οικογένειες τους.
Τώρα υπάρχει μεγάλη ανάγκη, ο κάθε άνθρωπος του μόχθου να μελετήσει καλύτερα την κατάσταση, να δει κατάματα την αλήθεια, να σηκώσει ψηλά το κεφάλι, να σφίξει τις γροθιές και να μπει στον αγώνα για τα δικαιώματά του, μαζί με το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγάλη ζημιά
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μεγάλη ζημιά γιατί καπηλεύτηκε και πρόσβαλε την Ιστορία του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, βρώμισε θέσεις και συνθήματα, διέφθειρε λαϊκές συνειδήσεις.
Στην πράξη αποδείχθηκε ότι η νέα σοσιαλδημοκρατία, όπως και η παλιά, αποτελεί μεγάλο στήριγμα του συστήματος και κάνει πολύ επικίνδυνη δουλειά καλώντας τους εργαζόμενους να αναμένουν οφέλη από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, να χειροκροτούν τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να προσδοκούν από την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, θύματα του συνθήματος περί "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" της χώρας, που είναι σύνθημα της αστικής τάξης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε χυδαία με τις αγωνίες των ναυτεργατών και των οικογενειών τους.
Θυμηθείτε:
- Έταξε την κατάργηση των μνημονίων και των μνημονιακών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
- Την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τη φορολογική ελάφρυνση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, την κατάργηση των προκλητικών φοροαπαλλαγών των εφοπλιστών και γενικότερα των προνομίων που τους έχουν δώσει οι αστικές κυβερνήσεις.
- Την αντιμετώπιση της ανεργίας και την προστασία των ανέργων.
- Τη στήριξη του ΝΑΤ και την καταβολή των εφοπλιστικών οφειλών.
- Την εξασφάλιση της τακτικής συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης των νησιών μέχρι και τη δημιουργία δημόσιου - κοινωνικού φορέα ακτοπλοΐας.
- Την ακύρωση της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών, το ζωντάνεμα της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος και γενικότερα των ναυπηγείων.
- Την αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης και την απαλλαγή της από τον εφοπλιστικό - στρατιωτικό εναγκαλισμό.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είπε και συνεχίζει να λέει ψέματα στους ναυτεργάτες. Στην πράξη, όχι μόνο δεν εφάρμοσε κανένα μέτρο για την ανακούφιση των εργατικών λαϊκών οικογενειών, αλλά μεθοδικά εφαρμόζει όλο το αντιλαϊκό οπλοστάσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων και επί πλέον εφαρμόζει το 3ο μνημόνιο και τα δεκάδες σκληρά μέτρα που το συνοδεύουν, τα μέτρα που συμφώνησε με την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και συνυπέγραψε μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα.
Με ταξικό μίσος φορτώνει τα βάρη στους εργαζόμενους
Με ταξικό μίσος φορτώνει τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, ξηλώνει θεμελιώδη εργατικά δικαιώματα που τους γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω.
- Υπονόμευση, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και μείωση των μισθών.
- Ακύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της Ασφάλισης και τρομακτικές μειώσεις στις συντάξεις.
- Απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας
- Φοροεπιδρομή.
- Ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά και των άλλων λιμανιών - ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων και συγκρότηση ταμείου αποκρατικοποιήσεων που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο.
- Διαμόρφωση αυτόματου "κόφτη" των μισθών, των συντάξεων, κάθε δικαιώματος που έχει απομείνει όταν ζορίζεται το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου.
Την ώρα που η κυβέρνηση φτωχαίνει πάρα πέρα την εργατική τάξη και ληστεύει τις λαϊκές οικογένειες, δίνει δισεκατομμύρια στο μεγάλο κεφάλαιο μέσα από το λεγόμενο Αναπτυξιακό Νόμο.
Έχουμε πει πολλές φορές ότι το βαρέλι της αντεργατικής πολιτικής δεν έχει πάτο και αυτό επιβάλλεται να συνειδητοποιηθεί βαθιά και να παρθεί υπόψη ότι αυτή η επίθεση που συνδέθηκε με την πρώτη αξιολόγηση του 3ου μνημονίου συνεχίζεται και θα κλιμακώνεται πηγαίνοντας προς το φθινόπωρο που θα επιχειρηθεί να επιβληθούν νέα, σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Ήδη, γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος και απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, ετοιμάζει επέκταση των ατομικών συμβάσεων, διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων.
Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προκάλεσε την αντίδραση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, τα αντιλαϊκά μέτρα αμφισβητήθηκαν πλατιά, πραγματοποιήθηκαν σημαντικοί αγώνες με πρωταγωνιστές τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, με την κοπιαστική δουλειά των ταξικών δυνάμεων, των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.
Οι απεργιακοί αγώνες του Νοέμβρη και του Γενάρη, η μεγαλειώδης απεργία του Φλεβάρη, δεκάδες πολύμορφες εργατικές κινητοποιήσεις, τα αγωνιστικά μπλόκα της αγροτιάς δυσκόλεψαν την κυβέρνηση, καθυστέρησαν τα μέτρα. Παρά την υποχώρηση που σημειώνεται στη πάλη του εργατικού κινήματος και στα έντονα σημάδια που έχει αφήσει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός και η υπονομευτική δουλειά της νέας σοσιαλδημοκρατίας, οι αγώνες αυτοί εμπλουτίζουν την πείρα και δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η ταξική πάλη όταν αυτή γίνεται πυξίδα των εργατών και των εργατριών, των εκμεταλλευόμενων.
Κάθε αγώνας για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης έχει τη δική του συμβολή, ασκεί πίεση, δυσκολεύει τον αντίπαλο, βάζει το δικό του λιθαράκι στην ταξική αναμέτρηση, στη γενικότερη προσπάθεια συγκέντρωσης και προετοιμασίας εργατικών δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ο μύθος της «δίκαιης» ανάπτυξης
Το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να ελέγξει τις αντιδράσεις αυξάνει το δόση του ψέματος και του αποπροσανατολισμού και προσπαθεί να χτυπήσει τις λαϊκές συνειδήσεις συγκεντρώνοντας την προσοχή του στο εφεύρημα της "δίκαιης" όπως ισχυρίζεται ανάπτυξης.
Ο μύθος αυτός, ο μύθος που παρουσιάζει την καπιταλιστική ανάπτυξη ως προοπτική για τους εργαζόμενους και προσπαθεί να σύρει τους ανέργους σε μια περιπετειώδη διαλυτική αναμονή επιβάλλεται να καταρριφθεί άμεσα και αποφασιστικά. Κάθε εγκλωβισμός είναι κίνδυνος - θάνατος για την εργατική τάξη .
Η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει κριτήριο το κέρδος των λίγων και την εκμετάλλευση των πολλών, πατάει πάνω στα κουφάρια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, οδηγεί στη συσσώρευση κεφαλαίων από τη μια, την ανεργία και τη φτώχεια από την άλλη, διαμορφώνει το έδαφος για την εκδήλωση καπιταλιστικής κρίσης, στη συνέχεια.
Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος που υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας εξετάσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, στο Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών και στην Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών που στηρίζουν την κυβέρνηση και προσδοκούν και νέα οφέλη από την πολιτική της.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι ,
Οι ύμνοι του Τσίπρα στο "μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής ναυτιλίας" από το βήμα της διεθνούς ναυτικής έκθεσης "Ποσειδώνια 2016" και τα διαπιστευτήρια που κατέθεσε στους εφοπλιστές δείχνει ακριβώς πόσο επικίνδυνη είναι για τους εργαζόμενους η ανάπτυξη που προβάλλουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα .
"Το μοντέλο με το οποίο αναπτύσσεται η ελληνική ναυτιλία" είναι το "θετικό παράδειγμα στην εκπόνηση του νέου αναπτυξιακού υποδείγματος" αναφώνησε ο Τσίπρας!
Ποια είναι η ουσία;
Η ουσία είναι ότι το "μοντέλο" αυτό είναι ταυτισμένο με ένα ισχυρότατο καθεστώς προκλητικών προνομίων που περιλαμβάνει δεκάδες φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές. Στηρίζεται στις πιο σκληρές μορφές εκμετάλλευσης των ναυτεργατών, παράγει χρόνια ανεργία και ανασφάλεια, ναυτικά εγκλήματα και καταστολή. Ένας ολόκληρος στόλος χιλιάδων πλοίων με σημαίες ευκαιρίας δουλεύει με ανασφάλιστους ναυτεργάτες χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα.
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο αυξάνει τα κέρδη του
Τα στοιχεία για τη Ναυτιλία είναι συγκλονιστικά.
Μέσα σε μια μεγάλη περίοδο, ακόμα και στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης που οι ναυτεργάτες, η εργατική τάξη, οι άνθρωποι του μόχθου, στενάζουν, το εφοπλιστικό κεφάλαιο αυξάνει τα κέρδη, τα πλοία, τη δύναμη του, χτίζει -κατά κανόνα- στα ναυπηγεία της Κίνας και της Ν.Κορέας και αγοράζει κάθε χρόνο από δεύτερο χέρι μεγάλο αριθμό πλοίων πολλών δισ. δολαρίων.
Η ελληνόκτητη ναυτιλία κατέχει διεθνώς την πρώτη θέση και ακολουθούν οι στόλοι της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Γερμανίας.
Ο στόλος έχει φτάσει τα 4.585 πλοία (πλοία άνω των 1.000 κόρων ολικής χωρητικότητας) με 341,17 εκατ. τόνους νεκρού βάρους (dwt) και αύξηση περίπου 22% σε σχέση με το 2014.
Το τονάζ αυτό αντιπροσωπεύει το 19,63% του παγκόσμιου στόλου και το 49,96% του στόλου της ΕΕ.
Το 2015 η ελληνική σημαία αριθμούσε 770 πλοία (άνω των 1.000 κόρων) και κατέχει την έβδομη θέση διεθνώς και τη δεύτερη στην ΕΕ.
Οι ναύλοι στα δεξαμενόπλοια κινούνται σε υψηλά επίπεδα και σε πολλές περιπτώσεις φτάνουν και ξεπερνούν τις εκατό χιλιάδες δολάρια την ημέρα.
Ενώ , παρά την πτώση των ναύλων στα πλοία ξηρού φορτίου που την περίοδο πριν την κρίση έδιναν 80, 100 η ακόμα και 200.000 δολάρια την ημέρα (και εξασφάλισαν μεγάλη συσσώρευση κεφαλαίου στους εφοπλιστές), οι ναυτιλιακές εταιρείες αξιοποιούν τη μείωση των τιμών των φορτηγών ξηρού φορτίου και κάνουν πολλές αγορές μεταχειρισμένων πλοίων, ορισμένα εκ των οποίων τα μεταπουλούν και καρπώνονται τις διαφορές της αγοραπωλησίας.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που δείχνει ότι το 2015 οι έλληνες πλοιοκτήτες συμμετέχουν στο 50% των αγοραπωλησιών πλοίων και κατέχουν για άλλη μια χρονιά, την πρώτη θέση μεταξύ των αγοραστών. Αγόρασαν 286 πλοία - 6,89 δισ. δολάρια, έναντι 7,31 δισ. δολάρια που διέθεσαν το 2014.
Παρά το χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας, τα προβλήματα της επιβράδυνσης της οικονομίας της Κίνας, τη μείωση των ρυθμών εισαγωγής άνθρακα, σιδηρομεταλλευμάτων κ.ά., την κρίση στη Ρωσία και τη Βραζιλία. Παρά τα προβλήματα της ανισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης, στο βιβλίο των παραγγελιών το Μάη του 2016 καταγράφεται ότι οι έλληνες εφοπλιστές έχουν παραγγείλει 404 πλοία αξίας 21, 4 δισ. δολάρια.
Πρωτοφανής συσσώρευση και συγκέντρωση κεφαλαίου
Να κάνουμε ορισμένες χρήσιμες συγκρίσεις :
Η αύξηση του αριθμού των πλοίων και του τονάζ την περίοδο 1990 - 2016 είναι 2.159 πλοία, 256,73 εκατ. τόνους, δηλαδή ένας άλλος μεγάλος στόλος. Ενώ την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης 2008 - 2016 αυξήθηκε κατά 412 πλοία - 80,24 εκατ. τόνους.
Ο ταξικός, αντιλαϊκός χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης αποδεικνύεται και μέσα από τις εξελίξεις στην ακτοπλοΐα.
Τα μονοπώλια, που δημιουργήθηκαν, εκφράζουν μια πρωτοφανή συσσώρευση και συγκέντρωση κεφαλαίου ως αποτέλεσμα του υψηλού βαθμού εκμετάλλευσης των ναυτεργατών και της ειδικής μεταχείρισης του αστικού κράτος, με σειρά φορολογικών και άλλων προκλητικών προνομίων.
Διαχρονικά έχουμε ζήσει ισχυρότατους μονοπωλιακούς ομίλους και σήμερα διακρίνονται όμιλοι ευρωπαϊκής και διεθνούς εμβέλειας, όπως η "ATTICAGROUP", "MINOANLINES", "ANEKLINES", "HELLENICSEAWAYS".
Άθλια κατάσταση στην ακτοπλοΐα
Πολλά χρόνια με εκατομμύρια κέρδη, αλλά αυτό ακριβώς το κριτήριο του κέρδους, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις επιχειρήσεις και η αναρχία, είναι η βασική αιτία που προκαλεί την άθλια κατάσταση που επικρατεί στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, η βάση τη όξυνσης των συγκοινωνιακών προβλημάτων των νησιών.
Οι γραμμές - φιλέτο με το μεγαλύτερο κέρδος τραβάνε τις ναυτιλιακές εταιρείες σαν μαγνήτης.
Πολλά νησιά κατά τη διάρκεια της άνοιξης, του φθινοπώρου και πολύ περισσότερο το χειμώνα παραμένουν χωρίς τακτικά δρομολόγια, ή ακόμα και απομονωμένα για ημέρες.
Τα εισιτήρια αυξάνονται χρόνο με το χρόνο και έχουν γίνει απαγορευτικά για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Οι τιμές των εισιτηρίων την περίοδο 2000 - 2015 στις περισσότερες γραμμές έχουν αυξηθεί από 200% έως 600%.
Από το 2001 που εγκαινιάστηκε το καθεστώς των επιδοτήσεων για τις άγονες γραμμές οι πλοιοκτήτες έχουν εισπράξει από το κράτος περίπου ένα (1) δισ. ευρώ.
Αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη βάζει τη σφραγίδα της στη διατήρηση πολλών ακόμα υπερήλικων και ανασφαλών πλοίων, είναι η αιτία της διαρκούς παραβίασης των κανόνων ασφάλειας και προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα.
Πολύ περισσότερο τα προβλήματα αυτά συνδέονται με τις ανεπαρκέστατες οργανικές συνθέσεις και την εντατικοποίηση της δουλειάς των ναυτεργατών που αντιμετωπίζουν διαρκή επίθεση κατά των δικαιωμάτων τους.
Η κλάψα των εφοπλιστών για τη μείωση των κερδών τους κατά τη διάρκεια της κρίσης πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά και μέσα στα πλαίσια μιας σφαιρικής εξέτασης της κατάστασης .
Η κερδοφορία των προηγούμενων χρόνων δεν μπορεί να παραγραφεί. Μέσα στις συνθήκες ανόδου της οικονομίας έχουμε ζήσει τις σχεδιασμένες επιθέσεις των εφοπλιστών και όλων των κυβερνήσεων για τη μείωση των συνθέσεων, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων, την κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Τόσο στις συνθήκες της ανόδου της οικονομίας, όσο και στις συνθήκες της κρίσης, το εφοπλιστικό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του ήταν και είναι εχθρικοί προς τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους των νησιών.
Άλλωστε, αυτό αποδεικνύεται και τώρα που οι ναυτιλιακές εταιρείες αξιοποιούν την υψηλή τουριστική κίνηση, τη μαζική μεταφορά προσφύγων και μεταναστών, τις χαμηλές τιμές των καυσίμων, τη ένταση της εκμετάλλευσης των ναυτεργατών.
Η ανεργία τσακίζει τους ναυτεργάτες
Σήμερα, μπορούν καλύτερα να αντιληφθούν οι ναυτεργάτες πόσο δίκιο είχε το ΚΚΕ που αποφασιστικά καταδίκασε την ΕΕ και αντιτάχθηκε στην Κοινή Ναυτιλιακή Πολιτική και την ευρωενωσιακή νομοθεσία για την απελεύθερωση της ακτοπλοΐας που αποτέλεσαν παράγοντα ενίσχυσης της εφοπλιστική επίθεσης κατά των ναυτεργατικών δικαιωμάτων, της αύξησης της τιμής των εισιτηρίων, της μείωσης του χρόνου κίνησης των πλοίων και ναυτολόγησης των ναυτεργατών κ.α.
Γενικότερα, μπορούμε να σημειώσουμε ότι το πρόβλημα της ΕΕ είναι στην επικαιρότητα και έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις με αφορμή το σημερινό δημοψήφισμα στην Βρετανία. Σε κάθε περίπτωση έχει αποδειχθεί ότι η ΕΕ είναι ένωση του κεφαλαίου, ιδρύθηκε , αναπτύχθηκε για να προασπίσει και να προωθήσει τα συμφέροντά του, είναι ένωση του πολέμου και της καταστολής κατά των λαών.
Ασφαλώς, παλεύουμε όλα τα χρόνια για να κατανοηθεί πλατιά ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της ΕΕ και διαπιστώνουμε ότι στην πράξη περισσότεροι εργαζόμενοι στέκονται απέναντι σε αυτόν το μηχανισμό του κεφαλαίου κι αυτό είναι θετικό.
Αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε απόσπαση της ΕΕ από το σύστημα που τη γεννάει, από τον καπιταλισμό δε μπορεί να οδηγήσει σε λύση του προβλήματος υπέρ των λαών.
Η αποδέσμευση από την ΕΕ θα λειτουργήσει υπέρ των εργαζομένων, υπέρ του Βρετανικού λαού και των άλλων λαών,
αν αποτελέσει στοιχείο που συνδέεται με την ανατροπή της εξουσίας , της δικτατορίας των μονοπωλίων, με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Σε διαφορετική περίπτωση ο καπιταλισμός διατηρείται, η αστική εξουσία παραμένει, και η εκμετάλλευση συνεχίζεται.
Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,
Χιλιάδες πλοία, τεράστια κεφάλαια, δισεκατομμύρια στα χέρια και τα θησαυροφυλάκια των εφοπλιστών.
Αυτή είναι η μία πλευρά της ανάπτυξης που πρόβαλλε ο πρωθυπουργός και θαυμάζουν ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου.
Όμως, υπάρχει και η άλλη πλευρά που σημαδεύει την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Το εργατικό δυναμικό συρρικνώνεται μόνιμα, 15.000 ναυτεργάτες καταδικάζονται στην ανεργία χωρίς καν επίδομα, ή ελάχιστοι με επίδομα 200 ευρώ το μήνα.
Δραματική πορεία που δείχνει ότι οι Έλληνες ναυτεργάτες από τις 80.000 της δεκαετίας του ΄80 μειώθηκαν στις 12.000 το 2014.
Ένας τεράστιος στόλος κι αυτό που μένει στο ΝΑΤ είναι το τεράστιο έλλειμμα που ξεπερνά το ένα δισ. ευρώ, την ώρα που το αστικό κράτος και οι αστικές κυβερνήσεις καλύπτουν, στηρίζουν την εισφοροδιαφυγή των εφοπλιστών και είναι σε μόνιμη συνεννόηση μαζί τους για την παραγραφή μεγάλων ποσών, οφειλών εκατομμυρίων ευρώ.
Μετά από πολλά φιλτραρίσματα, η απάντηση του υπουργείου Εργασίας (Μάρτης 2015) σε Ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ για τις ανεξόφλητες οφειλές των εφοπλιστών στο ΝΑΤ, είναι ότι αυτές ανέρχονται στο ποσόν των 101 εκατ. ευρώ κι αυτό δείχνει μόνο ένα μέρος της ζημιάς που γίνεται.
Άκρως προκλητικό καθεστώς φοροαπαλλαγών στους εφοπλιστές
Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ληστεύει τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες με τα αβάσταχτα φορολογικά μέτρα, διατηρείται το άκρως προκλητικό καθεστώς των φοροαπαλλαγών των ναυτιλιακών επιχειρήσεων.
Ο λαός μας πρέπει να πληροφορηθεί ότι οι εφοπλιστές για το στόλο τους, τις περιουσίες των δισεκατομμυρίων, τα τεράστια κέρδη τους, δεν πληρώνουν φόρο εισοδήματος για τα κέρδη από την εκμετάλλευση των πλοίων, απαλλάσσονται από φόρο για τα περιουσιακά τους στοιχεία, την πώληση πλοίων, έχουν αφορολόγητα καύσιμα κ.ά.
Αυτά που καταβάλλουν (όταν τα καταβάλλουν) είναι η ελάχιστη φορολογία 10-15 εκατομμύρια ευρώ, το χρόνο.
Οι ναυτεργάτες έχουν δώσει σκληρούς, μαζικούς αγώνες ενάντια στην εφοπλιστική εκμετάλλευση, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αυτόν τον 1,5 χρόνο.
Βασικό στοιχείο αυτού του αγώνα είναι οι συνεχείς, επίμονες καθημερινές παρεμβάσεις των ταξικών σωματείων για όλα τα προβλήματα των ναυτεργατών, προσπαθώντας διαρκώς, με κόπο να συντονίζεται η πάλη και να εξασφαλίζεται κατεύθυνση που είναι σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του εφοπλιστικού κεφαλαίου και την πολιτική που τα υπηρετεί.
Αναμφισβήτητα η προσφορά της ΠΕΜΕΝ , του "ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ" , της ΕΝΩΣΗΣ ΜΑΓΕΙΡΩΝ , των ΡΥΜΟΥΛΚΩΝ και της ΠΕΣ - ΝΑΤ και η αμέριστη ταξική αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ, είναι δύναμη που συμβάλλει στην καλύτερη οργάνωση της πάλης για την κατάργηση των αντεργατικών μέτρων, για το δικαίωμα στη δουλειά, την ισχύ, την εφαρμογή και τη βελτίωση των όρων των Συλλογικών Συμβάσεων, την αύξηση των μισθών και των συντάξεων, την αντιμετώπιση της εντατικοποίησης της δουλειάς, τις δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, την αναβάθμιση των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού, της εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης των ναυτεργατών.
Στην πάλη αυτή, σε δεκάδες απεργίες και διαδηλώσεις οι ναυτεργάτες συγκρούονται με το μηχανισμό της εφοπλιστικής τρομοκρατίας, τους εκβιασμούς και την κρατική καταστολή, ξεπερνούν πολλά εμπόδια που βάζει ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός που δουλεύει για τη διάσπαση των εργαζομένων για να στρέψει τον έναν κλάδο ενάντια στον άλλο.
Μέσα στη δράση αποκαλύπτεται ο επιζήμιος και επικίνδυνος ρόλος του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού ο οποίος όπως δείχνει και η πορεία της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΠΝΟ έχει συγκεκριμένη ιδεολογική πολιτική αφετηρία, όλα τα χρόνια.
Υπερασπίζεται τον καπιταλισμό, στηρίζει τα εφοπλιστικά συμφέροντα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των ναυτιλιακών εταιρειών και καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μέσα από αυτό το δρόμο θα λυθούν τα ναυτεργατικά προβλήματα, θα κατακτηθεί ευημερία.
Η υπεράσπιση των εφοπλιστών, του πραγματικού αντιπάλου των ναυτεργατών, κάνει τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό φανατικό υπερασπιστή της διαλυτικής στρατηγικής της κοινωνικής συναίνεσης και ταξικής συνεργασίας.
Αυτά είναι τα βασικά όπλα με τα οποία πρέπει να πολεμήσουν οι ναυτεργάτες τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, ώστε να μην μπορεί να κρυφτεί πίσω από τους ελιγμούς που κάνει, την παραπλανητική συνθηματολογία.
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει στο βαθμό που περισσότεροι ναυτεργάτες συνειδητοποιούν την κοινωνική τους θέση και αξιοποιούν την πείρα τους για να εναντιωθούν στα εφοπλιστικά συμφέροντα, γενικότερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την πολιτική των κομμάτων που τα υπηρετούν.
Η δύναμη της οργάνωσης και της ταξικής πάλης
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει στο βαθμό που συνειδητοποιείται η δύναμη της οργάνωσης και της ταξικής πάλης και οι ναυτεργάτες μαζικά παλεύουν για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων.
Ποτέ δεν λέμε "ότι έγινε έγινε". Αντίθετα, οι ναυτεργατικοί αγώνες θα γίνονται πιο αποτελεσματικοί, όταν συνδυάζονται με τον υψηλό στόχο να ξηλώσουν τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν αυτά τα χρόνια και να διεκδικήσουν την ανάκτηση των απωλειών, προετοιμάζοντας μεθοδικά, με αυτοθυσία μαζικούς αγώνες που θα τροφοδοτούνται από την κατανόηση της αναγκαιότητας της πάλης ενάντια στο εφοπλιστικό κεφάλαιο και το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.
Οι ναυτεργάτες δεν είναι μόνοι τους, είναι μέρος της εργατικής τάξης, έμπειρο τμήμα της και το συμφέρον τους επιβάλλει να συνεισφέρουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για να γίνει πιο δυνατό και αποφασισμένο να περάσει στην αντεπίθεση κατά των εκμεταλλευτών και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Κάθε κλάδος δίνει τη μάχη στο χώρο του αλλά ταυτόχρονα πρέπει να προσπαθεί να ξεφύγει από αυτά τα όρια και να συναντιέται, να παλεύει μαζί με τους άλλους κλάδους, με τους άλλους εργαζόμενους, αντιμετωπίζοντας ως αναγκαίο στοιχείο τη συμμαχία της εργατικής τάξης, με τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, με τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης που κι αυτοί στενάζουν από την επίθεση των μεγάλων οικονομικών ομίλων, το καπιταλιστικό σύστημα.
Αυτή, η κοινωνική συμμαχία, μπορεί να γίνει πανελλαδικά, σημαντικός φορέας συγκέντρωσης και κινητοποίησης εργατικών λαϊκών δυνάμεων που θα βάζουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, θα δημιουργεί ρήγματα στο αντίπαλο στρατόπεδο και θα διεκδικεί τη λύση του κεντρικού προβλήματος, του προβλήματος της εξουσίας, την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Αυτός είναι ο φάρος που δείχνει την πορεία για τους ανθρώπους της δουλειάς και αυτό προβάλλει καθαρά από την πείρα δεκαετιών κατά τη διάρκεια των οποίων έχουμε τα πήγαινε - έλα δεκάδων αστικών κυβερνήσεων που έρχονται σαν σωτήρες, προκαλούν τη λαϊκή αγανάκτηση, υπόσχονται, λένε ψέματα, ακολουθώντας πιστά το δρόμο της ενίσχυσης του κεφαλαίου και της διαιώνισης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Το τονίζουμε.
Οι ναυτεργάτες θα έχουν μεγάλο όφελος, αν συγκρουστούν με την ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος των λίγων και ταυτιστούν με τον αγώνα για την ανάπτυξη που έχει κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών, των ναυτεργατικών αναγκών στη δουλειά, στο μισθό και τη σύνταξη, στις κοινωνικές υπηρεσίες , σε όλους τους τομείς της ζωής.
Πάλη για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας
Οι συνάδελφοι μας ρωτάνε: "Πως θα γίνει αυτό; Απαιτεί θυσίες, απαιτεί σύγκρουση με ισχυρές δυνάμεις".
Έχουν δίκιο. Οι δυσκολίες είναι μέσα στη δράση, είναι παράγοντας που επιβάλλεται να υπολογίζουμε καλά στην ταξική πάλη για να τις αντιπαλεύουμε, να τις νικάμε, αλλά προσοχή γιατί αν δεν κινηθούμε σε αυτή την κατεύθυνση, υπάρχει ο κίνδυνος στο όνομα των δυσκολιών να γίνονται αδικαιολόγητες υποχωρήσεις, οι δυσκολίες να γίνονται άλλοθι για ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς.
Η πάλη για τη ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας είναι πολύ σκληρή αναμέτρηση, αλλά η δύναμη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων είναι πολύ μεγάλη και πιστεύουμε σ αυτήν.
Αυτή θα ανοίξει το δρόμο της εργατικής εξουσίας, ώστε να περάσουν τα μέσα παραγωγής, τα οικονομικά εργαλεία, ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι, στα δικά τους χέρια, να γίνουν τα καράβια, τα λιμάνια, τα ναυπηγεία λαϊκή περιουσία, μέρος ενός μεγάλου συνόλου που θα περιλαμβάνει τον ορυκτό πλούτο, την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τη γη, το εμπόριο και άλλα εργαλεία για την ανάπτυξη που θα υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα και όχι το κέρδος, εξαλείφοντας την εκμετάλλευση, την ανεργία, την ανασφάλεια.
Με την πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να οργανωθεί, να αναπτυχθεί η ναυτιλία με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, ώστε τα πλοία, τα ποντοπόρα, τα ακτοπλοΐκά, τα τουριστικά, τα πορθμεία, τα ρυμουλκά να αποτελέσουν στα χέρια των ναυτεργατών γερές βάσεις που θα υπηρετήσουν τη λαϊκή οικονομία.
Με αυτά τα εργαλεία μπορεί να επιλυθεί το συγκοινωνιακό πρόβλημα των νησιών, να εξασφαλιστεί η σύνδεσή τους με την ηπειρωτική Ελλάδα και μεταξύ τους, χειμώνα - καλοκαίρι με ασφαλή και σύγχρονα πλοία, με φτηνά εισιτήρια.
Με αυτά τα εργαλεία μπορεί να οργανωθεί η μεταφορά των καυσίμων, των αγαθών για τις ανάγκες της οικονομίας, του λαού μας, συμβάλλοντας επίσης στη σύνδεση της χώρας μας με τις άλλες χώρες στα πλαίσια διεθνών αμοιβαία επωφελών διεθνών σχέσεων.
Μια τέτοια ναυτιλία, μπορεί να συνδεθεί με σύγχρονα λιμάνια, και να δώσει ζωή στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, η οποία θα συμβάλλει με σχέδιο στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων και θα έχει συνεισφορά στην άμυνα της χώρας, στην ανάπτυξη άλλων κλάδων της λαϊκής οικονομίας.
Οι ναυτεργάτες μπορούν να κουμαντάρουν τη ναυτιλία χωρίς τους εφοπλιστές και θα έχουν στο πλευρό τους ένα σημαντικό επιστημονικό δυναμικό προσηλωμένο στα εργατικά συμφέροντα.
Γνωρίζουμε τους προβληματισμούς, τους δισταγμούς που εκφράζουν πολλοί ναυτεργάτες, αλλά τους λέμε πως χρειάζεται να δούνε τις εξελίξεις πιο απαιτητικά, να μην εφησυχάσουν αυτοί που παίρνουν έναν σχετικά υψηλό μισθό σήμερα δουλεύοντας μακριά από το σπίτι τους, από τα παιδιά τους μέσα στο άγχος και στην ανασφάλεια, σε πολύ σκληρές, επικίνδυνες συνθήκες ζωής και δουλειάς.
Να σκεφτούν ότι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, να σκεφτούν ότι ο καπιταλισμός δεν παίζει έχει πετάξει, πετάει πολλούς συναδέλφους στο δρόμο σαν στημένες λεμονόκουπες.
Να σκεφτούν ότι ο καπιταλισμός κλέβει το μόχθο τους, τους στερεί το δικαίωμα να ζήσουν με αξιοπρέπεια στα γηρατειά τους, οδηγούν τα παιδιά και τα εγγόνια τους στην ανεργία.
Τους λέμε να εξετάσουν την πρόταση του ΚΚΕ και να πάρουν υπόψη ότι με αυτή την πρόταση είναι δυνατόν να λυθεί το τραγικό πρόβλημα της ανεργίας και να εξασφαλιστεί η πλήρης - σταθερή εργασία. Να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να υπάρξουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ενδιαίτησης, διατροφής, να εξασφαλιστούν τα καλύτερα δυνατά μέτρα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα».
