Από δω το 'φερε από κει το πήγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκανε άχρηστη και την Πρωταπριλιά. Σύμφωνα με όσα διακηρύσσουν τα στελέχη της, βγαίνουμε επιτέλους από το μνημόνιο! Οι θυσίες του λαού έπιασαν τόπο, υπογράφεται η συμφωνία με τους «εταίρους». Κοιτάς το ημερολόγιο, Πρωταπριλιά, αλλά πού να βρεις ψέμα που τα 'χει τερματίσει όλα η κυβέρνηση;
Κι αυτό που θα μείνει ως πραγματικό γεγονός από αύριο κιόλας είναι τα 5,4 δισ. νέα μέτρα που περιέχονται στη συμφωνία με τους «εταίρους».
Κι αυτό που θα μείνει ως πραγματικό γεγονός από αύριο κιόλας είναι τα 5,4 δισ. νέα μέτρα που περιέχονται στη συμφωνία με τους «εταίρους».
Από την παραπέρα συμπίεση των συντάξεων θα αρπαχτούν από το λαϊκό εισόδημα ποσά ύψους 1,8 δισ. ευρώ, άλλα 3,6 δισ. θα αρπαχτούν με τη διόγκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας (ισόποσα μοιρασμένα στη φορολογία εισοδήματος και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης).
Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Η κυβέρνηση είχε ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό του 2016 μέτρα ύψους 5,7 δισ. κι αυτό που μένει είναι η κυβερνητική προπαγάνδα, που σ' αυτήν τη φάση προσπαθεί να περάσει τον ισχυρισμό πως «αν η πορεία των εσόδων είναι καλύτερη, τότε αρκετά από αυτά τα μέτρα δε θα υλοποιηθούν»!
Η κυβέρνηση είχε ήδη εγγράψει στον κρατικό προϋπολογισμό του 2016 μέτρα ύψους 5,7 δισ. κι αυτό που μένει είναι η κυβερνητική προπαγάνδα, που σ' αυτήν τη φάση προσπαθεί να περάσει τον ισχυρισμό πως «αν η πορεία των εσόδων είναι καλύτερη, τότε αρκετά από αυτά τα μέτρα δε θα υλοποιηθούν»!
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι η αντιλαϊκή επίθεση είναι βαρέλι δίχως πάτο, γιατί είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.
Το παραμύθι για τις καλύτερες μέρες δεν είναι καινούριο.
Το παραμύθι για τις καλύτερες μέρες δεν είναι καινούριο.
Πρώτα ήταν η έξοδος από το τούνελ.
Μετά ήρθαν τα «χρυσά κουτάλια» από την ΕΕ.
Και κάθε φορά η εργατική τάξη είχε να μετρήσει μόνο απώλειες.
Σταθερά και με ενιαία στρατηγική πολύ πριν εκδηλωθεί η σημερινή καπιταλιστική κρίση, οι στόχοι του κεφαλαίου έγιναν κοινοτικά ντοκουμέντα που υπογράφτηκαν απ' όλες τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις (το περίφημο ευρωπαϊκό κεκτημένο).
Όμως, η αλήθεια είναι ότι ακόμα και αν έρθει η ανάκαμψη (αναιμική ή όχι), για την οποία κόπτεται η κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα, το ίδιο το κεφάλαιο, πατώντας πάνω στις αιματηρές λαϊκές θυσίες, δεν θα φέρει ανάκαμψη δικαιωμάτων και του εισοδήματος των εργαζομένων αλλά νέο κύκλο έντασης της εκμετάλλευσης, θα παγιώσει τη χασούρα των προηγούμενων ετών. Με επιχείρημα να μην ξαναγυρίσουμε στην κρίση θα ολοκληρωθούν αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις. Ενώ ο διεθνής ανταγωνισμός θα φέρει στο προσκήνιο και νέες.
Τα σημερινά μέτρα, όπως και τα προηγούμενα, ήρθαν για να μείνουν. Η «ευημερία για όλους», που υπόσχονται, έχει ως προϋπόθεση διαρκώς φτηνή εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, νέα πεδία κερδοφορίας, αφού ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος, να ανακάμψουν και να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. Για την εργατική τάξη ο απολογισμός είναι ήδη βαρύς. Η αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού που το 2009 ήταν στο 82% του αντίστοιχου μέσου μισθού στην Ευρωζώνη, σήμερα έχει πέσει κάτω από το 65%.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, για να υπάρξει πράγματι έξοδος από αυτήν την κατάσταση απαιτείται οι αγώνες να προβάλλουν μεν τις άμεσες πιεστικές ανάγκες για την ανακούφιση των εργαζομένων, να βάζουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση, αλλά κυρίως πρέπει να οδηγούν σε ευθεία αμφισβήτηση τη στρατηγική της αστικής τάξης, το μύθο της «ανάκαμψης για όλους».
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 1ης Απρίλη του 2016.
