Mνμ απ' την «ανεπτυγμένη» Δανία:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΛΟΥΚΙΩΤΗΣ:

Συμπόρευση με το ΚΚΕ στο δρόμο και την κάλπη

Τη στήριξή του στο ΚΚΕ εκφράζει ο Ευάγγελος Κλουκιώτης, μετανάστης στη Δανία, συνδικαλιστής στον επισιτισμό και πρώην υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στο Νομό Σάμου με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. (2014).

Συγκεκριμένα, στη δήλωσή του, αναφέρει τα εξής:

«Ζούμε σε μια εποχή όπου πραγματοποιείται μια ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας. Η εμβάθυνση της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και ο ανταγωνισμός ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, συνολικά οι αντιθέσεις του σάπιου αυτού συστήματος που έχει ως βασικό μότο το «ο θάνατος σου, η ζωή μου» δείχνει ότι μπορεί να προκαλέσει ακόμη και πολεμικές συρράξεις σε Ευρωπαϊκό έδαφος εν’ έτη 2023. Στην πραγματικότητα καταδεικνύει κατάφωρα, τι ακριβώς είναι ο καπιταλισμός, αλλά και ότι πάντα τα λαϊκά στρώματα «πληρώνουν το λογαριασμό».

Αναμενόμενο οι βαθύτατες αυτές αντιθέσεις της καπιταλιστικής οικονομίας να έχουν σφοδρότατες επιπτώσεις στην Ελλάδα. Κράτος με ισχυρές εξαρτήσεις από ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και κυβερνήσεις που ανεξαρτήτως σύνθεσης και προσωπείου ακολουθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική προς όφελος της εγχώριας αστικής τάξης με βάση τις επιταγές της και τις ευρωενωσιακές και ευρωατλαντικές οδηγίες και ντιρεκτίβες, μετακυλίοντας φυσικά όλο το κόστος της κρίσης – και της ανάπτυξης – στο λαό.

Αυτή η ασφυκτική κατάσταση, όχι μόνο έχει παγιωθεί από την εποχή του ΔΝΤ και των πρώτων μνημονίων αλλά συνεχώς εντείνεται. Εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες χρόνων καρατομούνται ενώ ταυτόχρονα το κράτος αυταρχικοποιείται και δείχνει ότι προτίθεται να καταστείλει οποιαδήποτε μορφή λαϊκής αντίδρασης. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περίοδο των lock down κυβερνητική προτεραιότητα ήταν οι προσλήψεις αστυνομικών και η αγορά αστυνομικού εξοπλισμού την ώρα που ασθενείς πέθαιναν εκτός ΜΕΘ γιατί το ΕΣΥ είχε «τερματίσει» ενώ στον ιδιωτικό τομέα οι κλίνες μέναν άδειες. Από την άλλη πλευρά την ίδια ώρα που τα λαικά σπίτια έχουν γίνει βορά των κάθε λογής funds ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός και η ακρίβεια που έχει προκαλέσει, έχουν κάνει ανυπόφορη την ζωή της κάθε λαϊκής οικογένειας.

Πλέον έχει γίνει ξεκάθαρο ότι η αστική κυβέρνηση αλλά και τα ντόπια και ξένα αφεντικά τους, όχι μόνο μας αντιμετωπίζουν ως υποκείμενα εκμετάλλευσης αλλά και ότι και οι ίδιες οι ζωές μας δεν έχουν καμιά αξία μπροστά στα κέρδη τους. Το έγκλημα των Τεμπών είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη για το πως λειτουργεί η ανάπτυξη μέσω ιδιωτικοποιήσεων που όλα τα αστικά κόμματα ευαγγελίζονται. Μια ανάπτυξη που βασίζεται στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικές εταιρίες. Μια ανάπτυξη που μπορεί να φτάσει στο σημείο να σκοτώσει 57 ανθρώπους για να είναι περισσότερο κερδοφόρα.

Όλη αυτή η κατάσταση που περιγράφω παραπάνω οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του λαού μας και κυρίως της νεολαίας στην μετανάστευση με σκοπό να βρουν ένα καλύτερο μέλλον. Μέσα σε αυτούς είμαι και εγώ, γράφοντας αυτές τις γραμμές από το Βορά της Ευρώπης, τη Δανία. Η «Γης της επαγγελίας» όμως αποδείχτηκε και εδώ «άνθρακας» αντί για «θησαυρός».

Ενώ η οικονομία της Δανίας είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από αυτήν της Ελλάδας, ενώ «δεν δεσμεύεται» από μνημόνια και δεν είναι «ψωροκώσταινα» – όπως ακούμε συχνά να λένε για την Ελλάδα, αυτοί που θέλουν να βγάλουν λάδι τους Έλληνες καπιταλιστές, ρίχνοντας όλη την ευθύνη για την κατάσταση που έχει φτάσει ο λαός μας στους «ξένους ολιγάρχες» – παρόλα αυτά, και εδώ ο δανέζικος λαός και οι μετανάστες, βιώνουμε δραματική επιδείνωση του βιοτικού μας επιπέδου. Οι ελαστικές σχέσεις και η εντατικοποίηση της εργασίας αλλά και γενικά η εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι ο κυρίαρχος στόχος από πλευράς εργοδοσίας και εταιρειών.

Στην «ανεπτυγμένη» Δανία:

Είχαμε θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα το 2019 με 6 νεκρούς και πολλούς τραυματίες, όταν τμήμα εμπορευματικού συρμού της Carlsberg ξεκόλλησε λόγω μη ασφαλούς πρόσδεσης του στο πλαίσιο του τρένου και πλάκωσε βαγόνι επιβατηγού τρένου που κινούνταν στην αντίθετη κατεύθυνση και έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή από δίπλα. Έγκλημα που δεν οφείλονταν σε «ανθρώπινο λάθος» αλλά στην εντατικοποίηση της δουλείας, τη μείωση προσωπικού και την έλλειψη μέτρων ασφαλείας.

Η κυβέρνηση συνεργασίας Σοσιαλδημοκρατών και Φιλελευθέρων – στα πρότυπα που ακούμε και στην Ελλάδα από φωνές στελεχών της ΝΔ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ – μας έκλεψε ήδη μια αργία για να καλυφτούν οι ΝΑΤΟϊκές δαπάνες της Δανίας, και ανακοίνωσαν προϋπολογισμό άγριων περικοπών στη κοινωνική πρόνοια, ενώ διπλασίασε τα κονδύλια για το ΝΑΤΟ και έστησε ως και «Ταμείο Ουκρανίας» με αρχικό κεφάλαιο 7,4 δισ. κορώνες (1 δισ. ευρώ).

Προχωράει «προς ολοταχώς» το παραπέρα ξήλωμα του ασφαλιστικού συστήματος, με κατάργηση κάθε είδους πρόωρης σύνταξης, και η ηλικία συνταξιοδότησης εκτοξεύεται από τα 65 ως τα 74 χρόνια.

Ενισχύεται η εμπορευματοποίηση της Υγείας με χαρακτηριστικό όπως αποκαλύφθηκε από πρόσφατα δημοσιεύματα στον δανέζικο Τύπο, ότι όταν έφτασε η ώρα να εγχειριστούν πάνω από 300 καρκινοπαθείς, λόγω των ελλείψεων γιατρών και νοσηλευτών και της μεγάλης λίστας αναμονής, ήταν πια αργά.

Υποβαθμίζεται η δημόσια Παιδεία με τραγικές ελλείψεις σε δασκάλους που «αναπληρώνονται» από νέους ανειδίκευτους, για να κάνουν μάθημα στα παιδιά προπαγανδίζοντας επικίνδυνα «ότι έχουμε μόνο ανάγκη από νοσοκόμους και εργατοτεχνίτες, και όχι από επιστήμονες». Γι' αυτό πετσόκοψαν και το επίδομα που δικαιούνται οι νέοι πτυχιούχοι μέχρι να βρουν δουλειά.

Το νοίκι για ένα δυάρι κοστίζει 2.000 ευρώ τον μήνα που και οι συγκριτικά με την Ελλάδα μεγαλύτεροι μισθοί στην Δανία αδυνατούν να καλύψουν, ενώ ο πληθωρισμός που τρέχει με 10% εξαφανίζει τον μισθό μας, πριν το καταλάβουμε.

Εφαρμόζεται το αντιδραστικό ευρωενωσιακό πλαίσιο παρακολουθήσεων των πάντων και όπως αποκαλύφθηκε παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα και την ηλεκτρονική αλληλογραφία του αρχηγού της δανέζικης ΕΥΠ και του υπουργού Άμυνας.

Δεσμεύουν τα τιμαλφή των προσφύγων και τους στέλνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ρουάντα και σε φυλακές στο Κόσοβο. Είναι η ίδια πολιτική της ΕΕ με την συνθήκη του Δουβλίνου που μετατρέπει το Αιγαίο σε υγρό τάφο, τα νησιά μας σε φυλακές ψυχών και στήνει φράχτες στον Έβρο.

Όλα τα παραπάνω, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα. Και στην Ελλάδα, και στην Δανία, και στο παρελθόν και τώρα αλλά και πάντοτε: «Μόνο ο λαός είναι αυτός που μπορεί να σώσει τον λαό». Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να συσπειρωθεί και να οργανωθεί γύρω από έναν κεντρικό πολιτικό φορέα. Να είναι συμμέτοχος στον αγώνα και στην αντίσταση κατά της ολομέτωπης επίθεσης που δέχεται. Αυτός ο πολιτικός φορέας στην Ελλάδα, δεν μπορεί να είναι άλλος από το ΚΚΕ. Το έχει αποδείξει ιστορικά καθώς ήταν παρόν σε όλες τις μεγάλες στιγμές του λαού μας. Το αποδεικνύει ακόμη και σήμερα με όλες τις δράσεις του σε χώρους δουλειάς, συνδικάτα και στον δρόμο. Με όλες τις μικρές και μεγάλες νίκες απο πλευράς εργαζομένων για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους όπως π.χ. στην e-food. Με όλες τις μάχες που δίνει από τα κοινοβουλευτικά έδρανα. Για αυτό το λόγο στηρίζουμε το ΚΚΕ στις εκλογές, όχι στη λογική της ανάθεσης, αλλά στη λογική της συμμετοχής και ενδυνάμωσης του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα. Από τον δρόμο μέχρι το Κοινοβούλιο!

Απευθύνομαι σε όλους όσους συμπορευτήκαμε μαζί τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα, σε παλιούς συντρόφους και φίλους, αλλά και σε νέους μετανάστες που γνώρισα αυτά τα χρόνια που ζω στο εξωτερικό να κάνουν το βήμα και σε αυτές τις εκλογές να στηρίξουν την δύναμη τους, το Κόμμα που την επόμενη μέρα των εκλογών θα καταθέσει την ψήφο τους στον αγώνα για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για ολόκληρο τον λαό μας, το ΚΚΕ. Στις 21 Μάη με την άνοδο του ΚΚΕ - και κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό για το λαό μας - έγινε το πρώτο βήμα, στις 25 Ιούνη πάμε για τα επόμενα!».

https://www.902.gr/eidisi/politiki/332546/symporeysi-me-kke-sto-dromo-kai-tin-kalpi

ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΘΥΜΟΥΣ ΜΑΚΕΛΑΡΗΔΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ Η ΔΑΝΙΑ ?!!

Για ποιο λόγο συμμετείχε η Δανία στον πόλεμο ενάντια στην Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν και Ιράκ;

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Η έρευνα γύρω από αυτό το ερώτημα ανατέθηκε το 2016 σε ανεξάρτητη επιτροπή του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης  και στους καθηγητές Rasmus Mariager και Anders Wivel. Πάνω από 1000 ντοκουμέντα ζητήθηκαν για την έρευνα, 14 από αυτά δεν παραδόθηκαν για λόγους «Εθνικής Ασφαλείας» και «ευαισθησίας» προς τρίτες χώρες, εκ των οποίων τα 11 αφορούσαν τις ΗΠΑ και τα 4 την Αγγλία.

Η έρευνα ανατέθηκε με τον όρο να μην εξεταστούν θέματα διεθνούς δικαίου. Ο λόγος είναι προφανής. Ο κίνδυνος να στραφεί κανείς για εγκλήματα πολέμου, στοχευμένες δολοφονίες και μεταχείριση των αιχμαλώτων, εναντίον της Δανίας δεν θα έπρεπε να αναδειχθεί από την έρευνα για να μείνουν στο απυρόβλητο οι ηθικοί αυτουργοί. Το πόρισμα συμπεραίνει:

-Και στις τρεις περιπτώσεις οι Δανέζικες κυβερνήσεις έδρασαν χωρίς την συμμετοχή της Βουλής χωρίς καν την συμμετοχή όλης της κυβέρνησης. Σε κάποιες περιπτώσεις έγινε κάποια συνεννόηση με τους αρχηγούς της Αντιπολίτευσης κεκλεισμένων των θυρών με παρουσία πάντα του Αμερικάνικου παράγοντα.

– Συγκεκριμένα, σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε απόφαση του ΟΗΕ. Κατά δεύτερον σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε κίνδυνος για την ασφάλεια της χώρας ώστε να εμπλακεί στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, και στις εκστρατείες ενάντια στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.

-Η απόφαση για αποστολή ευρύτερης συμμαχίας δυνάμεων στο Αφγανιστάν αλλά και στο Ιράκ πάρθηκε από τον ΟΗΕ εκ των υστέρων αφού ήδη η Δανία είχε αποφασίσει για την συμμετοχή της και είχε στείλει στρατεύματα.

Γιουγκοσλαβία

Συγκεκριμένα για τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999: μια μικρή ομάδα πολιτικών και στελεχών γύρω από τον τότε πρόεδρο Poul Nyrup Rasmussen σε συνεννόηση με Αμερικάνους παράγοντες αποφάσισαν την συμμετοχή της Δανίας σαν δείγμα καλής θέλησης απέναντι στο κύριο σύμμαχό τους στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, έχοντας την στήριξη και των δεξιών αλλά και του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

Η επίσημη δικαιολογία προς τα έξω ήταν για «ανθρωπιστικούς λόγους» και την απομάκρυνση του «δικτάτορα» Μιλόσεβιτς.

Η δικαιολογία προς τους πολιτικούς κύκλους ήταν η συμπαράσταση που απαιτείται όταν είσαι μέλος του ΝΑΤΟ. Οι δικαιολογίες στην ουσία δεν ενδιέφεραν τους Αμερικάνους, αρκεί η Δανία να μην ασκούσε βέτο στην απόφαση του ΝΑΤΟ πράγμα που επετεύχθη.

Αφγανιστάν

Όσον αφορά την επιδρομή στο Αφγανιστάν η επιτροπή εξωτερικών της Βουλής (!) το 2001, ένα μήνα μετά την 11/9, πήρε την απόφαση να στείλει η Δανία αξιωματούχους στο στρατηγείο συντονισμού των ΗΠΑ στην Φλόριντα.

Αν υπήρχε έστω και ένας μικρός δισταγμός στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, για το Αφγανιστάν υπήρχε πλήρης συμφωνία. «Είμαστε μαζί σας σε όλη την διαδρομή» δήλωνε ο ίδιος πρωθυπουργός Rasmussen. Η Δανία συμμετείχε στην «απελευθερωτική» δύναμη με τους Αμερικάνους πριν το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ πάρει την απόφαση για συγκρότηση “συμμαχίας εναντίον της τρομοκρατίας”.

Ιράκ

Στον πόλεμο του Ιράκ υπήρχε η ίδια προθυμία και σαφήνεια.

Ο πρωθυπουργός και μετέπειτα ΓΓ του ΝΑΤΟ, Anders Fogh Rasmussen, συνωνυμία με τον προηγούμενο, ανοιχτά και κρυφά δήλωνε πως η συμμετοχή της Δανίας ήταν απαραίτητη για το «μακρόπνοο σχέδιο ασφαλείας της χώρας» και ότι «η παγκόσμια ατζέντα απαιτούσε να βρισκόμαστε στο πλευρό των Αμερικάνων».

Έτσι πήρε η Δανία μέρος στην εισβολή από το 2003 ενώ η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για νομιμοποίηση της εισβολής πάρθηκε το 2004. Η απόφαση πάρθηκε από τον Δανό υπουργό εξωτερικών, τον Αμερικάνο πρέσβη και με την συμμετοχή στελεχών όπου προΐστατο ο πρωθυπουργός και «επιβραβεύτηκε» για την συμμετοχή του παίρνοντας την θέση του ΓΓ.

«Και στους τρεις πολέμους απουσιάζει η νομιμότητα των αποφάσεων του ΟΗΕ, τονίζει το πόρισμα. «Και στις τρεις περιπτώσεις η Δανία ακολούθησε την πολιτική των ΗΠΑ για στρατιωτική εμπλοκή της χώρας σαν απάντηση της θέλησης των ΗΠΑ για ξεκάθαρη στάση της Δανίας» συνεχίζει.

Επιρρίπτει ευθύνες για την συμμετοχή της Δανίας στον πόλεμο του Ιράκ αλλά μόνο για νομικούς και λόγους Διεθνούς Δικαίου αφού η απόφαση του ΟΗΕ πάρθηκε ένα χρόνο μετά την συμμετοχή της Δανίας. Ευθύνες αποδίδει και στους νομικούς συμβούλους της εποχής αφού τους κατηγορεί ότι ενέδωσαν σε πολιτικές πιέσεις και δεν επέμεναν σε μια ερμηνεία υπέρ του Διεθνούς Δικαίου.

Θα έλεγε κανείς πως ψάχνει “ψήλους στα άχερα” η έρευνα. Παρόλο που δεν επιτράπηκε στην επιτροπή να ερευνήσει πιθανά εγκλήματα πολέμου η εικόνα είναι καθαρή. Τίποτα δεν δικαιολογεί την συμμετοχή της Δανίας στους πολέμους. Ούτε θέματα ασφαλείας, ούτε απειλής από εξωτερικό κίνδυνο ίσχυσαν. Έκανε τα χατίρια των ΗΠΑ που ήταν τα χατίρια και η στυγνή θέληση του πολέμου των μονοπωλίων και του Ιμπεριαλισμού.

Η κοινή γνώμη της Δανίας, γράφουν οι εφημερίδες είναι ξαφνιασμένη. Για τους αγωνιστές ενάντια στο σύστημα της βαρβαρότητας το πόρισμα της έρευνας είναι καθαρό και αναμενόμενο. 

Οι λαοί του κόσμου πρέπει να γκρεμίσουν αυτό το επικίνδυνο και υποκριτικό σύστημα που δεν διστάζει να ματώνει τους λαούς βρίσκοντας ταυτόχρονα πρόθυμους υπηρέτες για να το εξυπηρετήσουν όπως στην περίπτωση τω κυβερνήσεων της Δανίας και των άλλων εξαπτέρυγων της πολιτικής των συμφερόντων των μονοπωλίων.

_________________

Πάνος Αλεπλιώτης 

ΛΕΝΙΝ:“Η Ρόζα Λούξεμπουργκ Παρά τα Λάθη της, Είναι και Θα Μείνει Αετός” !!

η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, που, αρχής γενομένης από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία συνεχίζονται από διάφορες πλευρές ως τις μέρες μας

Σαν σήμερα, στις 15 του Γενάρη 1919, συλλαμβάνονται και δολοφονούνται από τμήματα των Φράικοπς (παραστρατιωτικές μονάδες που συγκροτήθηκαν για το χτύπημα της γερμανικής επανάστασης) οι ηγέτες του νεοϊδρυθέντος ΚΚ Γερμανίας Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Αποσπάσματα από το τελευταίο κείμενο της Ρόζας, που γράφτηκε λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία της…

Κατιούσα

Στις 15 του Γενάρη 1919 συλλαμβάνονται και δολοφονούνται από τμήματα των Φράικοπς (παραστρατιωτικές μονάδες που συγκροτήθηκαν για το χτύπημα της γερμανικής επανάστασης) οι ηγέτες του νεοϊδρυθέντος ΚΚ Γερμανίας Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ. Υπεύθυνη για τη δολοφονία είναι η ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας και προσωπικά ο καγκελάριος Φρίντριχ Εμπερτ και ο υπουργός στρατιωτικών Γκούσταβ Νόσκε, που καθοδήγησαν το πνίξιμο της επανάστασης. Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από την Ρόζα Λούξεμπουργκ την ίδια μέρα της δολοφονίας της. Το αναδημοσιεύουμε από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου:

«H τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο»Αποσπάσματα από το τελευταίο κείμενο της Ρ. Λούξεμπουργκ, που γράφτηκε λίγες ώρες πριν από τη δολοφονία της

« (…) “Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!” Ετσι διακηρύττει θριαμβευτικά ο αστικός Τύπος, έτσι δηλώνουν ο Εμπερτ και ο Νόσκε, και οι αξιωματικοί του “νικηφόρου στρατού”, τους οποίους ο μικροαστικός όχλος στο Βερολίνο χειροκροτεί κουνώντας χαρτομάντιλα και φωνάζοντας “Ούρα!”. Η δόξα και η τιμή των γερμανικών όπλων έχουν δικαιωθεί από την αρχή της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτοί που κατατροπώθηκαν στην Φλάνδρα και στην Αργκόν επανόρθωσαν τη φήμη τους με μια λαμπρή νίκη – πάνω από 300 Σπαρτακιστές στο κτίριο της Φόρβερτς (Vorwarts). 

Οι μέρες που οι ένδοξοι Γερμανοί στρατιώτες εισέβαλαν στο Βέλγιο και οι μέρες του στρατηγού Φον Εμιχ, του κατακτητή της Λιέγης, ωχριούν μπροστά στα κατορθώματα των Ράινχαρτ και σία στους δρόμους του Βερολίνου. Οι μαινόμενοι στρατιώτες της κυβέρνησης κατέσφαξαν τους απεσταλμένους, που προσπάθησαν να διαπραγματευτούν την παράδοση του κτιρίου της Φόρβερτς, χρησιμοποιώντας τους υποκόπανους των τουφεκιών για να τους χτυπήσουν μέχρι να μην αναγνωρίζονται. Οι αιχμάλωτοι παρατάχθηκαν στον τοίχο και κατασφάχτηκαν τόσο βίαια που πετάχτηκαν παντού ιστοί από τα μυαλά και τα κρανία τους. Ενόψει τόσο ένδοξων πράξεων, ποιος θα θυμηθεί τις εξευτελιστικές ήττες από τους Γάλλους, τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους; Tώρα ο Σπάρτακος είναι ο εχθρός, το Βερολίνο ο τόπος που οι αξιωματικοί μας μπορούν να αποκομίσουν θριάμβους, και ο Νόσκε, ο “εργάτης”, είναι ο στρατηγός που μπορεί να μας οδηγήσει σε νίκες εκεί που απέτυχε ο Λούντεντορφ.

Εξεγερμένοι της ομάδας «Σπάρτακος»

Ποιος δεν θυμάται τους μεθυσμένους πανηγυρισμούς του όχλου του “νόμου και της τάξης” στο Παρίσι, αυτά τα Διονύσια που γιόρτασε η μπουρζουαζία πάνω από τα πτώματα των κομμουνάρων; 

Αυτή η μπουρζουαζία που είχε ντροπιαστικά παραδοθεί στους Πρώσους και είχε εγκαταλείψει την πρωτεύουσα στους εισβολείς, τρέχοντας για να σωθούν σαν οι πιο δειλοί από τους δειλούς. 

Ω, πώς το ανδρικό θάρρος αυτών των εκλεκτών γιων της αστικής τάξης, της “χρυσής νεολαίας” και του σώματος των αξιωματικών επανήρθε στη ζωή απέναντι στους πεινασμένους και άσχημα οπλισμένους Παριζιάνους προλετάριους και τις ανυπεράσπιστες γυναίκες και τα παιδιά τους. 

Πώς αυτοί οι θαρραλέοι γιοι του Αρη, που είχαν λυγίσει απέναντι στον ξένο εχθρό, επέδειξαν τέτοια κτηνώδη σκληρότητα απέναντι στους ανυπεράσπιστους, τους αιχμαλώτους και τους νεκρούς.
“Η τάξη βασιλεύει στη Βαρσοβία!”, “H τάξη βασιλεύει στο Παρίσι!”, “Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!”. Κάθε μισό αιώνα είναι αυτό που γράφεται στις ανακοινώσεις από τους φύλακες της “τάξης” από το ένα επίκεντρο κοσμοϊστορικής πάλης στο άλλο. Και μέσα στην ευφορία τους οι νικητές δεν καταφέρνουν να παρατηρήσουν, πως κάθε “τάξη” που έχει ανάγκη τακτικά να συντηρείται με μια αιματοβαμμένη σφαγή βαδίζει αταλάντευτα προς το δικό της ιστορικό πεπρωμένο, την καταστροφή της.

Τι ήταν αυτή η πρόσφατη “εβδομάδα του Σπάρτακου” στο Βερολίνο; Τι μας έφερε; Tι μας διδάσκει; Τη στιγμή που είμαστε ακόμα στα μισά της μάχης, τη στιγμή που η αντεπανάσταση ακόμα ουρλιάζει για τη νίκη της, οι προλετάριοι πρέπει να λάβουν υπόψη τους το τι έχει συμβεί και να υπολογίσουν τα γεγονότα και τις συνέπειές τους με τη μεγάλη μεζούρα της Ιστορίας.

Η επανάσταση δεν έχει χρόνο για να χάσει, συνεχίζει να προχωρά βιαστικά πάνω από τους ακόμα ανοιχτούς τάφους, πάνω από “νίκες” και “ήττες”, προς το μεγάλο της στόχο. Το πρώτο καθήκον για τους μαχητές του διεθνούς σοσιαλισμού είναι να ακολουθήσουν συνειδητά τις αρχές και το μονοπάτι της επανάστασης.

Καρλ Λίμπκνεχτ (1871-1919). Γιος του ιστορικού στελέχους της Γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας Βίλχεμ Λίμπκνεχτ. Ανέπτυξε έντονη δράση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, διαφοροποιούμενος από την επίσημη στάση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Συνέβαλε στη συγκρότηση της ομάδας «Σπάρτακος» και του Γερμανικού ΚΚ. Εκτελέστηκε με σφαίρα στο κεφάλι και το πτώμα του τοποθετήθηκε ως άγνωστο πτώμα σε κοντινό νεκροφυλάκιο

Επρεπε κανείς να περιμένει την τελική νίκη του επαναστατικού προλεταριάτου σε αυτήν τη σύγκρουση; Μπορούσαμε να περιμένουμε την ανατροπή των Εμπερτ – Σάιντεμαν και την εγκαθίδρυση μιας σοσιαλιστικής δικτατορίας; 

Σίγουρα όχι, αν συνυπολογίζαμε όλες τις μεταβλητές που βαραίνουν αυτό το ερώτημα. Ο αδύναμος κρίκος στον επαναστατικό σκοπό είναι η πολιτική ανωριμότητα των μαζών των στρατιωτών, που ακόμα επιτρέπουν στους αξιωματικούς τους να τους μεταχειρίζονται ενάντια στον λαό, για αντεπαναστατικούς σκοπούς. Αυτό από μόνο του δείχνει πως καμία επαναστατική νίκη με διάρκεια δεν ήταν δυνατή σε αυτήν τη συγκυρία. Από την άλλη, η ανωριμότητα των στρατιωτών είναι η ίδια ένα σύμπτωμα της γενικής ανωριμότητας της γερμανικής επανάστασης.
(…)

Από όλα αυτά προκύπτει το γεγονός πως μια αποφασιστική και με διάρκεια νίκη δεν μπορούσε να αναμένεται αυτήν τη στιγμή. Αυτό σημαίνει πως η πάλη της προηγούμενης βδομάδας ήταν “λάθος”; 

Η απάντηση θα ήταν ναι αν μιλούσαμε για μια προσχεδιασμένη επιδρομή ή ένα πραξικόπημα. Αυτό όμως πυροδότησε αυτήν την εβδομάδα μαχών; 

Οπως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, όπως στις 6 και στις 24 του Δεκέμβρη, ήταν μια κτηνώδης πρόκληση από την κυβέρνηση. Οπως το λουτρό αίματος απέναντι στους ανυπεράσπιστους διαδηλωτές στην Χάουσεστράσε, όπως η σφαγή των ναυτών, έτσι και τώρα η έφοδος στο αρχηγείο της αστυνομίας του Βερολίνου ήταν η αιτία όλων των γεγονότων που ακολούθησαν. Η επανάσταση δεν αναπτύσσεται ομοιόμορφα βάσει της δικής της βούλησης, σε ένα ξεκάθαρο πεδίο μάχης, σύμφωνα με ένα πονηρό σχέδιο κάποιων έξυπνων “στρατηγών”.

Οι εχθροί της επανάστασης μπορούν επίσης να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, και κατά κανόνα το κάνουν πιο συχνά απ’ ό,τι το κάνει η επανάσταση. 

Αντιμέτωποι με την ξεδιάντροπη πρόκληση Εμπερτ – Σάιντεμαν οι επαναστάτες εργάτες εξωθήθηκαν στο να πάρουν τα όπλα. 

Οντως, η τιμή της επανάστασης εξαρτιόταν από το να αποκρουστεί η επίθεση αμέσως με πλήρη ισχύ, για να αποτρέψει την αντεπανάσταση από το να προχωρήσει προς τα μπροστά, και τελικά οι επαναστατικές τάξεις του προλεταριάτου και το ηθικό κύρος της γερμανικής επανάστασης στη Διεθνή να κλονιστούν.

Ρόζα Λούξεμπουργκ (1871-1919). Γεννήθηκε στην Πολωνία, συμμετείχε στις διεργασίες της σοσιαλδημοκρατίας στην τσαρική Ρωσία. Διωκόμενη πέρασε στη Γερμανία και εντάχθηκε στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Ασκησε πολεμική στις ρεφορμιστικές θέσεις του κόμματος και στη συνέχεια αντιτάχθηκε στον πόλεμο. Μαζί με τον Λίμπκνεχτ πρωτοστάτησε στον «Σπάρτακο» και στην ίδρυση του Γερμανικού ΚΚ. Δολοφονήθηκε με χτυπήματα από τα κοντάκια των όπλων, το πτώμα της ρίχτηκε σε ένα κοντινό ποτάμι

Η άμεση και αυθόρμητη αντίσταση που διεξήχθη από τις βερολινέζικες μάζες έπαλλε με τέτοια ενέργεια και αποφασιστικότητα που στον πρώτο γύρο η ηθική νίκη κερδήθηκε από τους “δρόμους”.

Τώρα είναι ένας από τους θεμελιώδεις, εσωτερικούς νόμους της επανάστασης ότι ποτέ δεν στέκεται ακίνητη, ποτέ δεν στέκεται παθητική ή άβουλη σε κανένα στάδιο, αφού γίνει το πρώτο βήμα. Η καλύτερη άμυνα είναι ένα δυνατό χτύπημα. Αυτός είναι ο στοιχειώδης κανόνας κάθε μάχης, μα είναι ξεχωριστά αληθινός για κάθε ένα στάδιο της επανάστασης. (…)

Εδώ ξανά στεκόμαστε μπροστά σε έναν από τους μεγάλους ιστορικούς νόμους της επανάστασης πάνω στον οποίο συντρίβονται όλες οι σοφιστείες και η αλαζονία των τιποτένιων “επαναστατών” σαν του USPD που ψάχνουν συνεχώς δικαιολογία για να υποχωρήσουν από τον αγώνα. Από τη στιγμή που το θεμελιώδες ζήτημα της επανάστασης έχει τεθεί – και σε αυτήν την επανάσταση είναι η ανατροπή της κυβέρνησης Εμπερτ – Σάιντεμαν, το κυρίαρχο εμπόδιο στη νίκη του σοσιαλισμού – τότε αυτό το βασικό ζήτημα θα επανέλθει ξανά και ξανά στην ολότητά του. 

Με την αναπόφευκτη φύση όπως ενός φυσικού νόμου, κάθε επιμέρους κεφάλαιο της πάλης θα αποκαλύψει το πρόβλημα αυτό πλήρως ανεξάρτητα από το πόσο προετοιμασμένη να το λύσει είναι η επανάσταση ή πόσο ανώριμη είναι η κατάσταση. “Κάτω οι Εμπερτ – Σάιντεμαν!” – αυτό το σύνθημα προκύπτει αναπόφευκτα σε κάθε επαναστατική κρίση, αφού είναι η μόνη συνταγή που συνενώνει όλες τις επιμέρους μάχες. 

Φέρνοντας έτσι αυτόματα, βάσει της δικιάς του εσωτερικής, αντικειμενικής λογικής, κάθε επεισόδιο της σύγκρουσης αυτής σε σημείο βρασμού, ανεξάρτητα από το αν το θέλει κανείς ή όχι.

Λόγω αυτής της αντίφασης, στα αρχικά στάδια της επαναστατικής διαδικασίας μεταξύ του καθήκοντος που τίθεται και της απουσίας οποιωνδήποτε προϋποθέσεων για να λυθεί αυτό, οι μάχες της επανάστασης ξεχωριστά η κάθε μία καταλήγουν στην τυπική ήττα. 

Η επανάσταση όμως είναι η μόνη μορφή “πολέμου” – κι αυτός είναι ένας αξιοπερίεργος νόμος της Ιστορίας – στην οποία η τελική νίκη μπορεί να προετοιμαστεί μόνο με μια σειρά από “ήττες”.

(…) Ολόκληρο το μονοπάτι του σοσιαλισμού – σε ό,τι αφορά την επαναστατική πάλη – είναι στρωμένο με συντριπτικές ήττες και μόνο. 

Κι όμως, την ίδια στιγμή, η Ιστορία προελαύνει χωρίς δισταγμό, βήμα το βήμα προς την τελική νίκη! Πού θα ήμασταν σήμερα χωρίς αυτές τις “ήττες”, από τις οποίες αντλούμε ιστορική πείρα, κατανόηση, δύναμη και @@@@@@@@@ιδεαλισμό; 

Σήμερα, όπως προχωράμε προς την τελευταία μάχη του προλεταριακού ταξικού πολέμου, στέκουμε πάνω στα θεμέλια αυτών ακριβώς των ηττών, και δεν θα μπορούσαμε χωρίς καμία από αυτές, γιατί η κάθε μία συμβάλλει στη δικιά μας δύναμη και κατανόηση.

Η επαναστατική πάλη είναι ακριβώς το αντίθετο της κοινοβουλευτικής πάλης. Στη Γερμανία, για τέσσερις δεκαετίες είχαμε μόνο κοινοβουλευτικές “νίκες”. Πρακτικά βαδίζαμε από νίκη σε νίκη.

 Και όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη μεγάλη ιστορική δοκιμασία της 4ης Αυγούστου 1914, το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφική πολιτική και ηθική ήττα, μια εξοργιστική κατάρρευση και σήψη χωρίς προηγούμενο. Μέχρι στιγμής, οι επαναστάσεις δεν μας έχουν δώσει τίποτα παρά ήττες. Αυτές οι αναπόφευκτες ήττες μας δίνουν σωρεία εγγυήσεων για την τελική νίκη.

Υπάρχει μοναχά ένας όρος. Το ερώτημα του γιατί προέκυψε η κάθε ήττα πρέπει να απαντηθεί. Προέκυψε γιατί η μαχητική, ενεργητική έφοδος προς τα μπρος των μαζών συγκρούστηκε με το φραγμό ανώριμων ιστορικών συνθηκών, ή ήταν η αναποφασιστικότητα, η αδράνεια και η εύθραυστη εσωτερική συγκρότηση που χαντάκωσε την ίδια την επαναστατική παρόρμηση;

(…)

Πώς εμφανίζεται η ήττα της “εβδομάδας του Σπάρτακου” στο φως του παραπάνω ιστορικού ερωτήματος; Ηταν μια περίπτωση μαινόμενης, ανεξέλεγκτης, συγκρουόμενης με μια ανεπαρκώς ωριμασμένη κατάσταση, ή ήταν μια περίπτωση αδύναμης και αναποφασιστικής δράσης;

Και τα δύο! Η κρίση είχε διπλή φύση. Η αντίφαση ανάμεσα στην ισχυρή και αποφασιστική επίθεση των βερολινέζικων μαζών, από τη μία, και της αναποφασιστικής και άτολμης απραξίας της ηγεσίας του Βερολίνου, από την άλλη, στιγμάτισε αυτό το τελευταίο επεισόδιο.

 Η ηγεσία απέτυχε. Μια νέα ηγεσία όμως μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί από τις μάζες για τις μάζες. Οι μάζες είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα χτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης. 

Οι μάζες στάθηκαν στο ύψος τους απέναντι στην πρόκληση και μέσα από αυτήν την “ήττα” σφυρηλάτησαν έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιστορικών ηττών, που είναι το καμάρι και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Αυτός είναι ο λόγος που οι μελλοντικές νίκες θα ξεπηδήσουν από αυτήν την “ήττα”.

“Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!” Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Αύριο η επανάσταση θα υψωθεί ξανά και βροντώντας τα όπλα της με τις σάλπιγγες να αντηχούν θα αναγγείλει προκαλώντας σας τρόμο:

Ich war, ich bin, ich werde sein!

ΗΜΟΥΝ, ΕΙΜΑΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ!».

-------

“Η Ρόζα Λούξεμπουργκ παρά τα λάθη της είναι και θα μείνει αετός” – Ο Λένιν για τη δολοφονία της Ρόζας

15-01-2019

η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, που, αρχής γενομένης από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία συνεχίζονται από διάφορες πλευρές ως τις μέρες μας.

  

 Κατιούσα

 

Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη δολοφονία της μεγάλης επαναστάτριας, θυμόμαστε τα λόγια του Βλαδίμηρου Λένιν για εκείνην. Είναι γνωστό ότι οι δυο αυτοί ογκόλιθοι του επαναστατικού κινήματος στις αρχές του 20ου αιώνα είχαν βρεθεί αρκετές φορές σε αντιπαράθεση για μια σειρά θεωρητικά και τακτικά ζητήματα. Το γεγονός αυτό αξιοποιείται μέχρι σήμερα από εχθρούς και “φίλους” της Οχτωβριανής Επανάστασης και της ΕΣΣΔ για να δικαιώσει εκ των υστέρων τη “δημοκρατική” Ρόζα έναντι του “αυταρχικού Λένιν”. Ο ίδιος ο ηγέτης της εξάλλου, είχε διαβλέψει αυτή την εξέλιξη, όπως φαίνεται και από τα λόγια που ακολουθούν, τα οποία φυσικά μπορούν να γενικευθούν πολύ πιο πέρα από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία στην οποία κατ’αρχάς αποδόθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, η τεράστια εκτίμηση και θαυμασμός του Λένιν για τη Ρόζα καθιστούν εντελώς κουτοπόνηρες τις απόπειρες διαχωρισμού των δυο επαναστατών, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές εκτιμήσεις που μπορεί να έχει κανείς για το ποιος αποτίμησε πιο ρεαλιστικά τις συνθήκες στην εποχή τους.

Ένας αετός βουλιάζει συχνά χαμηλότερα από μια κότα, Μια κότα αντίθετα ποτέ δε φτάνει το πέταγμα του αετού. Η Ρόζα έκανε λάθος στο ζήτημα της ανεξαρτησίας της Πολωνίας, έκανε λάθος το 1903 στην κρίση της για τους μενσεβίκους, έκανε λάθος για τη θεωρία της περί συσσώρευσης κεφαλαίου, έκανε λάθος όταν τον Ιούλη του 1914 επιδίωκε πλάι στους Πλεχάνοφ, Βαντερβέλντε, Κάουτσκι κ.ά την επανένωση μπολσεβίκων και μενσεβίκων. Έκανε λάθος στις σημειώσεις της από τη φυλακή (επιπλέον μετά την αποφυλάκιση της στα τέλη του 1918 και στις αρχές του 1919 διόρθωσε το μεγαλύτερο μέρος των λαθών της). Αλλά παρόλα τα λάθη της είναι και θα μείνει αετός.

Όχι μόνο θα παραμείνει για πάντα πολύτιμη η μνήμη της για τους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο, αλλά η βιογραφία και η έκδοση των απάντων της (που αναβάλλεται ασυγχώρητα από τους Γερμανούς κομμουνιστές, κάτι που μόνο εν μέρει δικαιολογείται από τον τεράστιο αριθμό θυμάτων) θα είναι χρήσιμη διδασκαλία για πολλές γενιές κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο.

“Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία είναι μετά τις 4. Αυγούστου 1914 ένα βρωμερό πτώμα” – μ’ αυτά τα λόγια θα περάσει το όνομα της Ρόζας Λούξεμπουργκ στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Στην πίσω αυλή του εργατικού κινήματος όμως, μέσα στις κοπριές, οι κότες του είδους των Λεβί, Σάιντεμαν και Κάουτσκι θα υμνούν φυσικά ενθουσιωδώς τα λάθη της μεγάλης κομμουνίστριας. 

Έκαστος εφ’ω ετάχθη.

Η ΣΟΥΗΔΙΚΗ "ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ" !!

Σουηδική ουδετερότητα. Συναντήθηκαν οι δύο υπουργοί Άμυνας. Από την μια ο Σοσιαλιστής της Σουηδίας και από την άλλη ο φασίστας της Ουκρανίας. 

Συμφώνησαν να εκπαιδεύσει η Σουηδία τους Ουκρανούς ταγματααλήτες στον χειρισμό των πυρομαχικών. 

Συμφώνησαν ακόμη ότι όταν ο καταξεφτιλισμένος ΟΗΕ στείλει κυανοφρουρούς στην Ανατολική Ουκρανία για την "σταθερότητα" της περιοχής να βάλει και η Σουηδία το χεράκι της και να στείλει στρατιώτες. 

Ο Σοσιαλιστής το ξανασκέφτηκε μετά, έτσι κάνουν όλοι οι ασπάλακες, το ξανασκέφτονται, και άλλαξε λίγο το τροπάρι λέγοντας " θα στείλουμε στρατό όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες " για να προλάβει την κατακραυγή. 

Έτοιμος να θυσιάσει την ζωή των Σουηδών για τα σχέδια που προωθεί το ΝΑΤΟ με το προσωπείο του ΟΗΕ στην Ουκρανία.

Panos Alepliotis

Παρακάτω ένας άλλος "σοσιαλιστής" και μάλιστα της ριζοσπαστικής αριστεράς  γνώριμος "δικός μας" ηγέτης... για να μην ξεχνάμε τον βρώμικο ρόλο της Σοσιαλδημοκρατίας ανέκαθεν στα πολιτικά δρώμενα απ΄τότε που αναδείχτηκε σαν πολιτική έκφραση στη διεθνή σκηνή δίνει το Χέρι με την ανάλογη έκφραση που τον διακρίνει στο πρόσωπό του:

Ποροσένκο                              Τσίπρας

 

Η "ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ" επί ΣΥΡΙΖΑ, υποδέχτηκε την Επέτειο των Χρυσ@λων με καταδίκη του ΚΚΕ ?!!

-Κε Τσίπρα
-Κε Κοντονή

Ναι ''συμφωνούμε" και Εμείς με το εφετείο σας,, 

 τα ναζίδια δεν είναι ναζί φαίνεται στη φωτο... 

Είναι οφθαλμαπάτη ?!! 

--ΜΟΙΆΣΑΤΕ ΑΚΌΜΗ ΤΟΥ ΈΜΠΕΡΤ ή ΘΈΛΕΤΕ ΚΙ ΆΛΛΟ ;;

Εδώ η χτεσινή ενημέρωση απ΄το ΚΚΕ:

«Με απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος καταδικάστηκε σε χρηματική αποζημίωση ενός νυν και δύο πρώην βουλευτών της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, για δήθεν "εξύβριση και ηθική βλάβη" τους, όταν το 2012 σε συνέντευξη Τύπου, ως επικεφαλής της "Λαϊκής Συσπείρωσης" του Δήμου Θεσσαλονίκης, σε απάντηση δημοσιογραφικής ερώτησης για την πρόσκληση της Χρυσής Αυγής στις παρελάσεις, για την 28η Οκτωβρίου, δήλωσε ότι "οι νοσταλγοί του Χίτλερ, οι πολιτικοί απόγονοι των ντόπιων συνεργατών του βρωμίζουν τον τόπο και δεν έχουν θέση σε παρελάσεις και εκδηλώσεις που τιμούν την αντίσταση του λαού μας κατά των φασιστών - ναζιστών".

Το ΚΚΕ εκφράζει έντονη διαμαρτυρία και ανησυχία γι’ αυτή τη δικαστική απόφαση που "φουσκώνει τα πανιά" της εγκληματικής - ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής και αποδεικνύει την ανοχή προς τη Χρυσή Αυγή από τμήματα του κρατικού μηχανισμού, την ώρα μάλιστα που εξελίσσεται η δίκη της για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, δολοφονίες, ξυλοδαρμούς κλπ. και της δίνει το δικαίωμα να πανηγυρίζει (όπως το έπραξε με την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση κατά του Σ. Ζαριανόπουλου) και να θεωρεί παρόμοιες αποφάσεις σαν νομιμοποίηση της εγκληματικής δράσης της.

Καμιά παρόμοια δικαστική απόφαση, καμιά απειλή και δράση της Χρυσής Αυγής δεν πρόκειται να κάμψουν τον αγώνα των κομμουνιστών ενάντια σ’ αυτό το ναζιστικό - εγκληματικό μόρφωμα και στο σύστημα που το γέννησε και το χρησιμοποιεί σαν το μακρύ του χέρι του».

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ: "Η ΗΓΕΣΙΑ-σαν ΜΙΑ ΚΛΙΚΑ"

Panos Alepliotis:

Συνδικαλισμός στην Σουηδία. Για ποιόν;

Μια ορ­γά­νω­ση υπο­τα­κτι­κών κάνει εύ­κο­λα λάθη

Η ει­κό­να των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων στην Σου­η­δία
Έγινα μέλος στο σω­μα­τείο. 

Χαι­ρό­μουν που θα ‘μαι, με άλ­λους πε­ρί­που χί­λιους δια­κό­σιους συ­να­δέλ­φους από τους 1.500, μέλος σε ένα ερ­γο­στά­σιο κά­θε­της πα­ρα­γω­γής κρέ­α­τος και υπο­προ­ϊ­ό­ντων κρέ­α­τος. 

Τον δεύ­τε­ρο ή τρίτο μήνα μας ήρθε ο μι­σθός δια­φο­ρο­ποι­η­μέ­νος κατά κάτι.

Οι οι­κο­γε­νειάρ­χες στην βάρ­δια που δού­λευα είχαν κάνει τις προ­σθέ­σεις και τις αφαι­ρέ­σεις και δια­πί­στω­ναν πως παίρ­νουν λι­γό­τε­ρα. 

Για μένα που ήταν έξτρα ασχο­λία απο­γευ­μα­το­βρα­δι­νή πα­ράλ­λη­λη με τις σπου­δές δεν ήταν και το πρώτο που σκέ­φτη­κα. 

Εί­δα­με τον ανα­λυ­τι­κό μισθό και πή­γα­με στον εκ­πρό­σω­πο του σω­μα­τεί­ου.

«Δεν ήμουν εγώ στις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις» μας λέει, στους 2 Σου­η­δούς, 2 Έλ­λη­νες, ένα Φι­λαν­δό, 2 Κούρ­δους και ένα Χι­λια­νό που απο­λυ­μαί­να­με τα βρά­δια τα ερ­γα­λεία των ‘φό­νω­ν’. «Αλλά θα ρω­τή­σω».

Ρώ­τη­σε και μας είπε 

ότι τώρα μπο­ρού­με να ρυθ­μί­ζου­με μόνοι μας την αμοι­βή μας γιατί μπαί­νου­με στο ακόρντ της ομά­δας που σφά­ζει τα ζώα, τους τε­μα­χι­στές και την ομάδα που πα­ρά­γει τα υπό­λοι­πα υπο­προιό­ντα. Βάλαν όλη την πα­ρα­γω­γή του ερ­γο­στα­σί­ου σε ένα συ­νο­λι­κό Ακόρντ. Δου­λεύ­ου­με με το κομ­μά­τι …

— «Πώς θα την ρυθ­μί­ζου­με δη­λα­δή;»

— «Οσα πε­ρισ­σό­τε­ρα ζώα θα σφά­ζο­νται τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρη δου­λειά και πα­ρα­γω­γή θα έχει το ερ­γο­στά­σιο και άρα θα παίρ­νε­τε και σεις πε­ρισ­σό­τε­ρο μισθό. Βέ­βαια θα υπάρ­χουν και λίγο πε­ρισ­σό­τε­ρες κρα­τή­σεις λόγω αυ­ξη­μέ­νης διοι­κη­τι­κής υπο­στή­ρι­ξης».

— «Και γιατί πή­ρα­με λι­γό­τε­ρα;»

–«Ε, είναι που δεν ήρθαν πε­ρισ­σό­τε­ρα ζώα μάλ­λον… Ελάτε στην ετή­σια Γε­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση να τα πούμε εκεί.»

Θα πάμε στην συ­νέ­λευ­ση απο­φα­σί­ζου­με σύσ­σω­μοι οι 7 συν ένας νάνοι…

Πή­γα­με και είχε 13 άτομα πα­ρό­ντα από τα 1.200 στην Γε­νι­κή απο­λο­γι­στι­κή συ­νέ­λευ­ση.

Μας κέ­ρα­σαν καφέ και αν δεν υπήρ­χε άλλο θέμα επα­νε­κλέ­γε­ται η Διοί­κη­ση, γί­νε­ται δε­κτός ο απο­λο­γι­σμός δρά­σης και ο οι­κο­νο­μι­κός.

Μια στιγ­μή λέμε. 

«Έχου­με το θέμα με το ακόρντ. Θέ­λου­με στα­θε­ρό μισθό.». 

Ο ανα­πλη­ρω­τής πρό­ε­δρος, μια και ο κα­νο­νι­κός ήταν στα Κα­νά­ρια με την οι­κο­γέ­νεια, μας εξη­γεί τα ίδια που μας είπε και ο εκ­πρό­σω­πος και ότι είναι πολύ χα­ρού­με­νο το σω­μα­τείο και η Ομο­σπον­δία που τα βρήκε με τον ερ­γο­δό­τη και μετά από εξά­μη­νες δια­πραγ­μα­τεύ­σεις έχου­με μια καλή συμ­φω­νία.

— «Απο­φεύ­γου­με ανού­σιες κι­νη­το­ποι­ή­σεις που θα ζη­μί­ω­ναν την επι­χεί­ρη­ση, το κύρος της και την δου­λειά μας. Έχου­με συμ­φέ­ρον να εί­μα­στε όλοι μαζί σ’ αυτήν την προ­σπά­θεια. Βέ­βαια τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις δεν τις κά­να­με εμείς, τις έκανε η Ομο­σπον­δία επι­σι­τι­σμού μέσω επί­ση­μου δια­πραγ­μα­τευ­τή. Μά­λι­στα θα συ­νει­σφέ­ρει η ερ­γο­δο­σία και στο τα­μείο απερ­γί­ας που είναι με­γά­λη κα­τά­κτη­ση(!)».

— «Βάλε θέμα για ψη­φο­φο­ρία. Αναγ­γε­λία κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων και απερ­γί­ας. Να κα­ταρ­γη­θεί το ακόρντ». «Δεν γί­νε­ται εί­μα­στε μόνο 13».«Φτά­να­με όμως για να σας απαλ­λά­ξου­με και να σας ξα­να­ε­κλέ­ξου­με ε;»

Διά­λειμ­μα για δια­βού­λευ­ση. Τα λέμε με­τα­ξύ μας. Ο ένας είναι προ­βλη­μα­τι­σμέ­νος.

 «Θα πά­ρου­με στο λαιμό μας 1.500 άτομα;»

«Ας ερ­χό­ταν και οι υπό­λοι­ποι» του λέμε. Φο­βό­ταν ο συ­νά­δελ­φoς.

— «Μι­λή­σα­με με την Ομο­σπον­δία» λέει ο ανα­πλη­ρω­τής μετά. 

« Απαι­τεί­ται και η δική της σύμ­φω­νη γνώμη αφού πά­ρου­με από­φα­ση, αλλά δεν συμ­φω­νεί να την πά­ρου­με έτσι βια­στι­κά. Καλεί όμως όλους μας στην Στοκ­χόλ­μη και ανα­λαμ­βά­νει όλα τα έξοδα, ξε­νο­δο­χεία, γεύ­μα­τα, με­τα­κί­νη­ση για να τα πούμε από κοντά. Είναι πε­ρί­πλο­κο θέμα, ισχύ­ει πια σε όλη την Σου­η­δία, θέλει συ­ζή­τη­ση. Θέ­λε­τε όλοι ή να βγά­λου­με μια επι­τρο­πή;»

— «Όχι βάλ’ το σε ψη­φο­φο­ρία». 

«Μα…». 

«Βάλτο εί­πα­με» 

6 υπέρ. 5 κατά 2 απέ­χουν. 

Απερ­γία. Να γρα­φεί στο πρα­κτι­κό και να αναγ­γελ­θεί.

— «Καλά θα δούμε» είπε. Μά­ζε­ψε τα χαρ­τιά και έφυγε τρέ­χο­ντας. Μεί­να­με και το κα­λα­μπου­ρί­ζα­με λίγο βλέ­πο­ντας την αντί­δρα­ση, ήρθαν και κάνα δυο των κατά για να μας εξη­γή­σουν ότι κι αυτοί τε­λι­κά ήθε­λαν αλλά… Οι πιο ‘πα­λιοί’ όταν το δι­η­γή­θη­κα στον Σύλ­λο­γο «κάτσε και θα δεις μου είπαν…»

Την άλλη μέρα μας κα­λού­σαν σε έκτα­κτη γε­νι­κή συ­νέ­λευ­ση για την επό­με­νη εβδο­μά­δα.

Ήρθαν 135 σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες, ακύ­ρω­σαν την από­φα­ση και από τότε μας έβλε­παν στρα­βά…

Aυτά πριν απο χρό­νια σε μια αθώα, παι­δι­κή σχε­δόν, προ­σπά­θεια κι­νη­το­ποί­η­σης.

Η εξέ­λι­ξη ειναι χει­ρό­τε­ρη μετά την ανα­τρο­πή στην Σ.Ενωση. 

Η Γε­νι­κή Συ­νο­μο­σπον­δία Ερ­γα­τών Σου­η­δί­ας έχει χάσει 450.000 μέλη από τις μέρες τις κρί­σης του 1990 μέχρι και το 2008 και από το 83% πήγε στα 69% συμ­με­το­χής

Πο­σο­στά συμ­με­το­χής φο­βε­ρά πα­γκο­σμί­ως αλλά χωρίς δράση και τα­ξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό.

Πρό­σφα­τα το 2016 έχασε 14.000 μέλη η Ομο­σπον­δία δη­μο­τι­κών υπαλ­λή­λων όταν απο­κα­λύ­φθη­κε ότι δια­τη­ρού­σε στρη­πτι­ζά­δι­κο στο κέ­ντρο της Στοκ­χόλ­μης όπου συχνά πα­ρευ­ρί­σκο­νταν και η ηγε­σία της.


— «Μα πώς φτά­σα­με ακόμη και στα σκάν­δα­λα;» ρω­τά­ει η εφη­με­ρί­δα ETC τον Olle Sahlström, 

πρώην δια­με­σο­λα­βη­τή και ερευ­νη­τή για την Εσω­τε­ρι­κή Δη­μο­κρα­τία στον συν­δι­κα­λι­σμό, της Γε­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ερ­γα­ζο­μέ­νων Σου­η­δί­ας που οδη­γή­θη­κε στην πρό­ω­ρη σύ­ντα­ξη, με απο­ζη­μί­ω­ση, σαν ιδιόρ­ρυθ­μος και αμ­φι­λε­γό­με­νος, θα κα­τα­λά­βου­με τον λόγο στην συ­νέ­χεια….

— Δεν ξαφ­νιά­ζο­μαι. Το χάσμα με­τα­ξύ της ηγε­σί­ας του συν­δι­κα­λι­σμού και των μελών έχει αυ­ξη­θεί κα­τα­στρο­φι­κά. Η ηγε­σία μπο­ρεί να κάνει ό,τι θέλει αφού δεν υπάρ­χει κα­νέ­νας μη­χα­νι­σμός ελέγ­χου. Ταυ­τό­χρο­να η πο­λι­τι­κή συ­νερ­γα­σί­ας ερ­γο­δο­τών και συν­δι­κα­λι­σμού με σκοπό την ερ­γα­σια­κή ει­ρή­νη έχει οδη­γή­σει σε ανταλ­λα­γή αμοι­βαί­ων υπη­ρε­σιών και ‘χα­τι­ριώ­ν’ που αυ­ξά­νουν και τον κίν­δυ­νο δια­φθο­ράς.

— Μα γιατί αυτό συμ­βαί­νει τόσο τα­κτι­κά; Με σκάν­δα­λα, αυ­θαι­ρε­σί­ες κλπ

– Η εξου­σία δια­φθεί­ρει. Είναι δε­λε­α­στι­κό όταν δια­χει­ρί­ζε­σαι τόσα δις από τις ει­σφο­ρές των μελών ιδιαί­τε­ρα το τα­μείο απερ­για­κής απο­ζη­μί­ω­σης, όταν δεν θα συμ­βεί ποτέ απερ­γία. Θέλει θάρ­ρος για να αντι­δρά­σεις.

Η ηγε­σία γί­νε­ται σαν μια κλίκα, δη­μιουρ­γεί την δική της κουλ­τού­ρα εξου­σί­ας και γί­νε­ται σαν τους ερ­γο­δό­τες που υπο­τί­θε­ται ότι θα δια­πραγ­μα­τευ­τεί. Αυτός που θα αντι­δρά­σει στην συ­νερ­γα­σία, έρ­χε­ται σε δύ­σκο­λη θέση και θα ‘μπεί στον πάγο’. Και μια ορ­γά­νω­ση υπο­τα­κτι­κών κάνει εύ­κο­λα λάθη.

— Πότε άρ­χι­σε αυτή η κα­τά­στα­ση;

— Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα από την αρχή. Όταν συμ­φω­νή­θη­κε η ερ­γα­σια­κή ει­ρή­νη την δε­κα­ε­τία του 30-40 . Η πο­λι­τι­κή συ­ναί­νε­σης των Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τών ήρθε και συ­μπλή­ρω­σε την συ­νερ­γα­σία. Έπαψε ο συν­δι­κα­λι­σμός να είναι κί­νη­μα και έγινε «κρα­τι­κό ίδρυ­μα». Στα­μά­τη­σαν ταυ­τό­χρο­να οι ηγε­σί­ες να ζη­τούν την γνώμη των μελών για έγκρι­ση ή μη των συμ­φω­νιών και άρα υπέ­σκα­ψαν την εσω­τε­ρι­κή δη­μο­κρα­τία.

— Πού βρί­σκε­ται τώρα το θέμα της εσω­τε­ρι­κής δη­μο­κρα­τί­ας;

— Κα­νείς στην ηγε­σία δεν θέλει να το θίξει και να το αλ­λά­ξει. Το ίδιο συμ­βαί­νει και με τον σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό τύπο και τους δη­μο­σιο­γρά­φους καθώς και άλ­λους «ανα­λυ­τές» στα κοι­νω­νι­κά μέσα. Δεν τολ­μούν η δεν θέ­λουν.

— Ποια θα ήταν η λύση;

— Μόνο μια επα­νά­στα­ση των μελών απο τα κάτω που θα σά­ρω­νε το παλιό θα μπο­ρού­σε να το αλ­λά­ξει. Αλ­λιώς μένει η εποι­κο­δό­μη­μα όπως ακρι­βώς έχει.»

Δύο συν­δι­κα­λι­στι­κοί φο­ρείς αντι­δρούν ακόμη:

Η Ομο­σπον­δία λι­με­νερ­γα­τών είναι η μόνη Ομο­σπον­δία που είναι εκτός της Γε­νι­κής Συ­νο­μο­σπον­δί­ας Ερ­γα­τών Σου­η­δί­ας και συ­σπει­ρώ­νει το 85% των λι­με­νερ­γα­τών. 

Δια­γρά­φη­κε την 10ε­τια του70 όταν δεν δέ­χτη­κε να συγ­χω­νευ­τεί και επει­δή είχε στην Διοί­κη­ση κομ­μου­νι­στές. Πα­ρό­λο που δεν έχει κα­θα­ρή τα­ξι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά αγω­νί­ζε­ται για κα­λύ­τε­ρες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες, έξω από την συμ­βι­βα­στι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή πο­λι­τι­κή των Σου­η­δι­κών Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών σω­μα­τί­ων. Αγω­νί­ζε­ται εδώ και ενά­μι­ση χρόνο στο Γκέ­τε­μποργκ της Σου­η­δί­ας ενά­ντια στην προ­σπά­θεια της νέας διοί­κη­σης της Μέρσκ να κόψει ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα. Σύμ­μα­χο της η Μέρσκ έχει την Ομο­σπον­δία Με­τα­φο­ρών που έχει σύμ­βα­ση με την Μέρσκ, το Εμπο­ρι­κό Επι­με­λη­τή­ριο και την Σου­η­δι­κή κυ­βέρ­νη­ση που με­λε­τά νόμο που να δυ­σκο­λεύ­ει τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις εξ αι­τί­ας ακρι­βώς αυτού του αγώνα.

Το Σω­μα­τείο ερ­γα­ζο­μέ­νων στο Μετρό Στοκ­χόλ­μης 

που δεί­χνει και την συ­μπα­ρά­στα­σή του στην Ομο­σπον­δία λι­με­νερ­γα­τών αλλά και με ψη­φί­σμα­τα και συ­γκε­ντρώ­σεις και πα­ρεμ­βά­σεις είναι παρόν σε όλες τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις για τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Είναι που έχει Πρό­ε­δρο Έλ­λη­να Κομ­μου­νι­στή!

Του Πάνου Αλεπλιώτη

Πάνος Αλεπλιώτης

,,πόσο ? ταραγμένο, άρρωστο και άθλιο είναι το μυαλό τους,,

«Στην Αγιά Σοφιά – ψηλά στο μιναρέ – θα πάω να καρφώσω τον μπερέ… Τουρκάλες να γ@μήσω, τη στολή μου να τιμήσω»!,,

Πραγματική ανάταση ζει ο Ελληνικός λαός κι ας μιζεριάζουν κάποιοι κι ας διαμαρτύρονται συνεχώς κι ας μη βλέπουν το φως στην άκρη του τούνελ κι ας μη βλέπουν την ανάπτυξη κι ας μη βλέπουν την ελπίδα! Δεν πειράζει! 

Την ανάπτυξη και την ελπίδα την βλέπει ο Ελληνικός λαός κι αυτό φτάνει!

Και δεν είναι μόνο η οικονομική ανάταση που ζει ο λαός με τα πλεονάσματα, με τα κοινωνικά μερίσματα, με τα επιδόματα αλληλεγγύης, αλλά είναι και η πολιτιστική ανάταση! 

Οργασμός πολιτιστικής δημιουργίας επικρατεί εξαιτίας τη πρώτης αριστερής κυβέρνησης, εξαιτίας της έμπνευσης την οποία απλόχερα μοιράζει σε καλλιτέχνες και λογοτέχνες!

Δυστυχώς όμως η κυβέρνησή μας είναι πολλή ταπεινή και πολλή μετριοπαθής και δεν διαφημίζει όπως πρέπει την παρέμβασή της στην πολιτιστική δημιουργία και δη στη στρατιωτική πολιτιστική δημιουργία! 

Μίλησε στη Βουλή για τον Προϋπολογισμό η Υπουργός Πολιτισμού και μεγάλη μας ηθοποιός και δεν είπε κουβέντα για την πολιτιστική δημιουργία που παράγεται στα Ελληνικά στρατόπεδα επί πρώτης Αριστερής κυβέρνησης! 

Δεν είναι σωστό!

Δεν είναι σωστό να μένουν στην αφάνεια και να μην διαφημίζονται τέτοιοι στίχοι με τέτοιο βάθος και τέτοια ομορφιά, στίχοι που θυμίζουν τους μεγάλους μας ποιητές, στίχοι με βαθιά νοήματα που μετά από πολύ καιρό γράφονται πάλι σ’ αυτόν τον τόπο! «Στην Αγιά Σοφιά – ψηλά στο μιναρέ – θα πάω να καρφώσω τον μπερέ… Τουρκάλες να γ@μήσω, τη στολή μου να τιμήσω»!

Εκτός της απορίας για το γιατί η πρώτη αριστερή κυβέρνηση δεν διαφημίζει τους παραπάνω απαράμιλλου κάλους και αισθητικής στίχους οι οποίοι ακούγονται σε στρατόπεδα επί δικής της διακυβέρνησης, 

θα θέλαμε να αναρωτηθούμε επίσης πόσο ταραγμένο μπορεί να είναι το ηλίθιο μυαλό των άθλιων εμπνευστών του παραπάνω συνθήματος ώστε να μπλέκουν την Αγία Σοφία με τα γ@μήσια τους,

 τα οποία μάλιστα δεν θα είναι απλά γ@μήσι@ 

αλλά βιασμοί, 

πόσο ταραγμένο μπορεί να είναι το μυαλό αυτών που δίνουν διαταγή να ακουστούν τέτοιες αθλιότητες και πόσο τέλος ταραγμένο, άρρωστο και άθλιο είναι το μυαλό των πολιτικών προϊσταμένων των παραπάνω αθλίων που ανέχονται τέτοιες χυδαιότητες ενώ παριστάνουν τους Αριστερούς!

Πρώτη φορά Αριστερά και θα ζήλευε κι η Χούντα αυτά που ακούγονται στ’ «αριστερά» στρατόπεδα!

Σ. Σηρούς

*********

Viva La Revolucion:
Δεν μας κάνει εντύπωση ακολουθούν πιστά το δρόμο των προκατόχων τους:

http://leninreloaded.blogspot.gr/2015/03/rr-dutt.html#more