ΣΤΙΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ:

Άθλιοι υπηρέτες των αφεντάδων

Στη μία φωτογραφία συστοιχία «Πάτριοτ» με το προσωπικό της. Στην άλλη ένα κοριτσάκι της Υεμένης. Στέλνουμε τη συστοιχία για ενίσχυση στη Σαουδική Αραβία. Για να εξαφανίσει αποτελεσματικότερα την Υεμένη. Για να φέρουμε την κόλαση σε περισσότερα παιδάκια. 

Η Σαουδική Αραβία έχει ΑΕΠ 800 δις. Εμείς 200 σκάρτα. Αλλά έχουμε κοινό εχθρό τούς δόλιους Υεμένιους. 

Μαζί με τους «Πάτριοτ» θα πάνε και 80… πατριώτες που τους συνοδεύουν. Έλληνες. Οι οποίοι, αν φάνε κανένα drone στο κεφάλι – κατά την ταπεινή μου γνώμη όχι και τόσο άδικα, θα φταίνε οι… Υεμένιοι.

Θυμάστε όταν έστειλαν ένστολους στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία; Εθελοντές! Πήρανε κι ένα πενιχρό επίδομα. Πολλοί γύρισαν με καρκίνο από το απεμπλουτισμένο ουράνιο των δολοφόνων του ΝΑΤΟ. Αλλά το απεμπλουτισμένο ουράνιο κάνει λιγότερο κακό απ’ το… τσιγάρο είχε αποφανθεί η τότε υφυπουργός υγείας του ΠΑΣΟΚ Σπυράκη. 

Οι εθελοντές μέτραγαν τα αργύρια και τους καρκίνους τους. Και διαμαρτύρονταν. «Αλλά τι ήθελες στη Γιουγκοσλαβία… Νικολάκη; Βαρκάρης του Δούναβη ήσουνα;» Από ειρωνεία της τύχης, από καρκίνο ψόφησε λίγο μετά και η Σπυράκη.

Ανακοινώθηκε και η συμμαχία με τη Γαλλία. Την οποία και θα συνδράμουμε στις δύσκολες στιγμές της αν της επιτεθεί το… Μονακό ή η Ανδόρα. 

Σε αντάλλαγμα θα μας δώσουν φρεγάτες και αεροπλάνα. Κι ό,τι δίνουν στην Τουρκία θα ‘χει άλλο χρώμα για να μην τα μπερδεύουμε. Κι όλα αυτά για 5 δις. Με βάθος αποπληρωμής. Διότι στο μετρητό δυσκολευόμαστε, μιας κι έχουμε ξεπουλήσει τα πάντα. Αυτοί ό,τι παρήγαγε ο λαός τόσα χρόνια κι εμείς παρόν, μέλλον, δικαιώματα, αξιοπρέπεια, τα ίδια τα παιδιά μας – ακόμη και την «πουτάνα τη μάνα που μας γέννησε» κατά Σαραμάγκου.

Από τα ελληνικά αεροδρόμια απογειώνονται αμερικάνικα αεροπλάνα που περιδιαβαίνουν τις ακτογραμμές της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα. 

Από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (ζήλεψαν οι Θρακιώτες τη λεβεντιά των Κρητικών) διακινούνται τεράστιες ποσότητες πολεμικού υλικού προς τη σύμμαχο φασιστική Ουκρανία.

Έτσι ήμασταν πάντα. 

Μπόλικοι με τα αφεντικά μας. 

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα υπερασπιστήκαμε τον… Τσάρο με τρία συντάγματα. Ίσα που προλάβαμε να φέρουμε πίσω τους ζωντανούς πριν αυτομολήσουν στους Μπολσεβίκους.
Έπειτα φτάσαμε μέχρι την Άγκυρα για να καρπωθούν τα πετρέλαια του Ιράκ οι Αγγλογάλοι σύμμαχοί μας. Μπορεί να μας στοίχισε σχεδόν μισό εκατομμύριο νεκρούς κι άλλο ενάμισι πρόσφυγες αλλά… «για τη συμμαχία, ρε γαμώτο». Χώρια που κερδίσαμε κι έναν… εθνάρχη.

Και στην Κορέα! Έπηξε το λιμάνι του Πειραιά στα φέρετρα. Και στο Αφγανιστάν. 

Κι όπου αλλού μας προστάξουν. 

Μπορεί να στερούμαστε πια Μεγαλέξανδρου (και Ηφαιστίωνα – μην τον λησμονούμε) αλλά στις σταυροφορίες του ιμπεριαλισμού σκίζουμε.

Και το πληρώνουμε με το αζημίωτο.