kε Τσίπρα πότε θα πάτε στου Καρέλια ;;

Νοικοκυραίοι Μου θυμάστε Τότε που διαφημίζατε τον κουβαρντά Καρέλια ;;

Δείτε Σήμερα:

Λαμπρόπουλος για την επιθυμία του Καρέλια για 7ήμερη εργασία

Η προσπάθεια της Επιχείρησης Καρέλια, να μεταβάλει τους όρους εργασίας και να επιβάλει 7ήμερη εργασία, βρίσκει την αντίδραση των εργαζομένων του εργοστασίου. Αυτή η αντίδραση είναι δίκαιη, σωστή και πρέπει να στηριχθεί από όλα τα υπόλοιπα σωματεία, φορείς, τον λαό της πόλης.

Η επιχείρηση Καρέλιας έχει τεράστιους ρυθμούς κερδοφορίας όλα τα τελευταία χρόνια, όπως μάλιστα διαφημίζει και η ίδια η επιχείρηση. Το ότι δεν θέλει να πληρώνει υπερωρίες για την λειτουργία του εργοστασίου κατά τις μέρες του Σαββατοκύριακου και θέλει να ανοίξει το δρόμο για αλλαγές στις συμβάσεις εργασίας, δεν δικαιολογείται έτσι και αλλιώς, πολύ δε περισσότερο λόγο οικονομικών δυσκολιών.

Ταυτόχρονα θέλει να αξιοποιήσει όλη την αντεργατική νομοθεσία των τελευταίων χρόνων. 

Να θυμίσουμε ότι ανάλογες εξελίξεις έχουμε και στην επιχείρηση Παπαστράτος, αλλά και σε δεκάδες άλλων κλάδων. 

Αυτές οι αρνητικές εξελίξεις, επιβραβεύτηκαν από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην επιχείρηση Παπαστράτος πριν λίγο καιρό, όπου σε ομιλία του στους εργαζόμενους στήριζε το νέο παραμύθι περί "δίκαιης ανάπτυξης".

Το παράδειγμα της επιχείρησης Καρέλιας είναι τρανταχτό.

Πέρασαν 4 μνημόνια και εκατοντάδες εφαρμοστικοί νόμοι, για να μπορούν οι Καρέλιας, Παπαστράτος και κάθε εργοδοσία, να μειώσουν την τιμή των εργαζομένων, να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, να εκτοξευτούν τα κέρδη τους με μεγαλύτερη ταχύτητα.

Είναι η απόδειξη ότι δεν γλυτώνει κανείς εργαζόμενος, κανένας χώρος εργασίας.

 Για τους εργαζόμενους ετοιμάζουν το ίδιο μέλλον είτε το αφεντικό είναι συμπολίτης μας ή ξένος,

 είτε είναι πρώτη η επιχείρηση ή τελευταία στον ανταγωνισμό. 

Ετοιμάζουν συνεχόμενα αντιλαϊκά μέτρα, συνεχώς αμφισβήτηση δικαιωμάτων, αγώνας δρόμου για την επιβίωση. 

Να θυμίσουμε πόσοι δούλευαν στην επιχείρηση Καρέλια την δεκαετία του '90 και σε πόσους έχουν μειωθεί σήμερα, με τι δικαιώματα δούλευαν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης πριν την κρίση και με τι σήμερα. 

Όλα αυτά να συγκριθούν με την σταθερή κερδοφορία της επιχείρησης που καλπάζει είτε σε φάση κρίσης, είτε σε φάση ανάπτυξης.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους! 

Μπορεί η επιχείρηση Καρέλια να είναι στα μαχαίρια με την Philip Morris, για το ποιος θα είναι από πάνω στην κούρσα του ανταγωνισμού, όμως οι εργαζόμενοι και στις δύο επιχειρήσεις θα είναι από "κάτω". 

Ο ανταγωνισμός αυτός

 σημαίνει για τον εργαζόμενο συνεχώς αφαίρεση δικαιωμάτων και εντατικοποίηση της εργασίας μέχρι ξεζουμίσματος.

Σήμερα υπάρχει λύση!

Κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση να γίνει κέντρο αγώνα, που θα βάζει εμπόδια στην εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων που νομοθετούν οι αστικές κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου. 

Οι εργαζόμενοι οργανωμένοι στα σωματεία τους, να δρουν συλλογικά διεκδικώντας όχι μόνο το αυτονόητο "όχι στα νέα και παλιά μέτρα". 

Να διεκδικήσουν αυτό που σήμερα μπορούν και πρέπει να έχουν. Δηλαδή την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους με αυξήσεις σε μισθούς, δικαιώματα, σταθερή εργασία, ελεύθερο χρόνο, υγεία, παιδεία και ότι άλλα παράγεται από την εργασία τους.

Οι εργαζόμενοι να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, να απαλλάξουν τα σωματεία από τις εργοδοτικές ηγεσίες, που είτε ανοιχτά καλούν σε ενσωμάτωση, είτε περιμένουν στην γωνία για να τα στρίψουν, είτε δεν έχουν τα "κότσια", την θέληση και την αντοχή να παίξουν το ρόλο τους. 

Η λογική της "ανάθεσης στους ειδικούς", των επιχειρημάτων "να στηρίξουμε την επιχείρηση", "του καλού αφεντικού" κτλ, έχει πληρωθεί ήδη πολύ ακριβά από τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να υψώσουν τον δικό τους τοίχο, όλοι μαζί, ανεξαρτήτως αν είναι αορίστου ή συμβασιούχοι, υπάλληλοι ή στην παραγωγή, αν δουλεύουν στην μία ή στην άλλη ανταγωνιστική επιχείρηση. 

Μαζί με το λαό, τους εργάτες, την νεολαία, τους φτωχούς αγρότες και αυτοαπασχολούμενους της πόλης να φτιάξουν την δικιά τους συμμαχία, κόντρα στην συμμαχία του κεφαλαίου. 

Οι κεφαλαιούχοι μπορεί να "σκοτώνονται¨ μεταξύ τους για τα κέρδη αλλά είναι ενωμένοι απέναντι στους εργάτες και το λαϊκό κίνημα.

Η περίπτωση του Καρέλια και ο αγώνας των εργαζόμενων της επιχείρησης πρέπει να απασχολήσει όλο το λαό της Μεσσηνίας. 

Η επίθεση εκεί, σηματοδοτεί και την ένταση της επίθεσης σε άλλους εργασιακούς χώρους, σε άλλους κλάδους, με πρόσχημα : 

"Κοίτα στο Καρέλια τι γίνεται! 

Δεν θα το κάνουμε στην δική μας επιχείρηση που δυσκολεύεται ? 

κτλ κτλ"

Βαγγέλης Λαμπρόπουλος

μέλος της ΕΠ Πελοποννήσου ΚΚΕ

μέλος του ΔΣ Εργατικού Κέντρου Καλαμάτας

«Μια κλίκα», όπου δουν «Λάτσης» αρχίζουν τις μετάνοιες

«Μια κλίκα»…

Αφιερωμένο στους ΣΥΡΙΖΑίους που αγωνιούν για την «επένδυση» στο Ελληνικό...

Καλά, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, οι Κεντρώοι, οι Ποταμίσιοι, είναι «ό,τι πει ο κ.Λάτσης».

Το ίδιο και τα χρυσαυγίτικα ναζί. Τούτοι, ειδικά, όπου δουν «Λάτσης» αρχίζουν τις μετάνοιες (https://left.gr/news/otan-i-hrysi-aygi-ypostirizei-ton-latsi).

Αλλά τα «αριστερά» παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ; Τι έγινε ωρέ λεβέντες;

Επαψε η ιδιωτικοποίηση ενός δημόσιου χώρου 6.500 στρεμμάτων για τις ανάγκες των καζίνο και των μολ να είναι «αισθητικής Ντουμπάι»;

Επαψε η παραχώρηση ενός από τα σημαντικότερα φιλέτα της Ευρώπης έναντι 100 ευρώ (!) το τετραγωνικό να είναι ξεπούλημα;

Επαψε η τρόικα που έθεσε το ξεπούλημα του Ελληνικού ως προϋπόθεση της καλής σας αξιολόγησης να απαρτίζεται από «εκβιαστές»;

Επαψαν ρυθμίσεις, όπως αυτή για το Ελληνικό, που εσείς ψηφίσατε και που αναφέρει ότι«οι διατάξεις του παρόντος νόμου κατισχύουν κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης που περιέχει ρυθμίσεις αντίθετες με τις διατάξεις αυτού» (τουτέστιν η σύμβαση για τον Λάτση τίθεται πάνω από κάθε νόμο της Ελλάδας!), να συνιστούν «σκάνδαλο»;

Μα είναι προφανές. Δεν χρειάζεται να είσαι… αρχαιολόγος για να ανακαλύψεις ότι το παραμύθι τέλειωσε. Και τώρα ήρθε η ώρα που τις προστυχιές που έκαναν οι προηγούμενοι, τις κάνουν όλες μαζεμένες ετούτοι.

Είναι οι κύριοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, πλέον, που

βάζουν τα τσιράκια τους στον Τύπο να ζητούν την κατάργηση στην περίπτωση του Λάτση του αρχαιολογικού νόμου, που ισχύει για όλους τους Έλληνες,

γεμίζουν με ανοησίες και ψευτιές τα μίντια κατά των επιστημόνων,

παρέα με τους σμπίρους της «δημοσιογραφίας» του νεοφιλελευθερισμού, κάνουν έλεγχο πολιτικών φρονημάτων (!) σε όποιον στέκεται απέναντι στο ξεπούλημα, αλλά δεν βγάζουν κιχ όταν γράφεται πως η επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ που έχει αναλάβει για λογαριασμό του Δημοσίου την «διαπραγμάτευση» με τους «επενδυτές» για το Ελληνικό, είναι μια κυρία που μέχρι πρότινος υπήρξε στέλεχος των επιχειρήσεων του κ.Λάτση…

Τώρα, συνδυάζοντας την τακτική «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» (βλέπε Φίλη, Σκουρλέτη και λοιπούς) είναι η ώρα των «αριστερών» του ΣΥΡΙΖΑ

να βαφτίζουν σαν «επένδυση» την εκποίηση,

να παριστάνουν το ξεπούλημα σαν «ανάπτυξη» και

να πουλάνε τα «εργοτάξια» των 580 ευρώ σαν «θέσεις εργασίας».

Σε αυτούς, λοιπόν, θα μας επιτρέψετε να κάνουμε δυο αφιερώσεις.

Αφιέρωση 1η: Αυτά ο κ.Τσίπρας τα έλεγε στις 12 Γενάρη 2015, παραμονές των εκλογών. Απολαύστε τον:

Αλήθεια, τώρα που ο κ.Τσίπρας ξεπούλησε (και) το Ελληνικό, υπάρχει καλύτερος από τον ίδιο τον κ.Τσίπρα για να περιγράψει πόσο μοιάζει ο κ.Τσίπρας με τον κ.Σαμαρά;

Αφιέρωση 2η: Όσα ακολουθούν ο κ.Τσίπρας τα έλεγε στις 28 Φλεβάρη 2014. Ήταν σε εκδήλωση στην Αργυρούπολη με τίτλο «Το Ελληνικό ΔΕΝ πωλείται». Απολαύστε τον:

Ανακεφαλαιώνουμε:

«Κατάθεση ψυχής» το Ελληνικό. Αυτό που ξεπουλήσανε…

«Μάχη που δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε» το Ελληνικό. Αυτό που ξεπουλήσανε…

«Η εναλλακτική (τους) αντίληψη για την κοινωνία»το Ελληνικό. Αυτό που ξεπουλήσανε…

«Είναι πρωτοφανές και αδιανόητο, μια κλίκα να αποφασίζει για το μέλλον του δημόσιου πλούτου, δίχως διαφάνεια, δίχως κοινοβουλευτική εποπτεία και έλεγχο, λες και πρόκειται για τα αμπελοχώραφα που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους», ήταν τα λόγια του κ.Τσίπρα στην ίδια εκδήλωση για το Ελληνικό. Αυτό που ξεπουλήσανε…

Πράγματι. Δεν θα μπορούσε κανείς να το περιγράψει καλύτερα απ΄ ό,τι το είχε περιγράψει ο ίδιος ο κ.Τσίπρας σε εκείνη την εκδήλωση:
«Στο Ελληνικό – έλεγε – όλα αυτά τα χρόνια συγκρούονται δύο κόσμοι. Αυτός που υπερασπίζεται με αγώνες το δημόσιο συμφέρον και αυτός που ευνοεί τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα. Αυτός που υπερασπίζεται την ήπια ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και αυτός που προωθεί την Fast track εκποίηση. Αυτός που υπερασπίζεται τη βιώσιμη ανάπτυξη, τους ελεύθερους χώρους, τη πρόσβαση των πολιτών στο θαλάσσιο μέτωπο, τη προοπτική του μητροπολιτικού πάρκου και αυτός που στόχο έχει να μετατρέψει την περιοχή σε ένα θύλακα τζόγου, τσιμέντου και πλούτου για τους λίγους».

Αλήθεια: Υπάρχει ακόμα αμφιβολία για το ποιοι απαρτίζουν την «κλίκα» που «ευνοεί τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα», που ξεπουλάει το Ελληνικό, που «εκποιεί fast track» όλη την δημόσια περιουσία «λες και πρόκειται για τα αμπελοχώραφα που κληρονόμησαν από τους παππούδες τους»;

από: ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

50 χρόνια από τη δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΛΚΥΟΝΙΣ ΚΑΙ STUDIO

Φεστιβάλ τιμής και μνήμης για τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε

Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ για τα 50 χρόνια από τη δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, διοργανώνει από την Πέμπτη 5, έως την Τετάρτη 11 Οκτώβρη, η New Star, στους ιστορικούς κινηματογράφους τέχνης «ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema» (Ιουλιανού 42-46 - στάση ΗΣΑΠ Βικτώρια) και «STUDIO new star art cinema» (Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, πλ. Αμερικής).

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, θα προβληθούν συνολικά 21 ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο. Τιμή εισιτηρίου ανά ταινία 2€.

Τη Δευτέρα 9 Οκτώβρη, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση τιμής και μνήμης στον κινηματογράφο «ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema». Στην εκδήλωση θα μιλήσει η πρέσβης της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα, Zelmys Maria Dominquez, ενώ θα απευθύνει χαιρετισμό ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης, Νίκος Καρανδρέας. Θα προβληθεί η ταινία «Εκεί που δεν έφτασε κανείς» ( Donde nunca jamas se lo imaginan) του Manuel Perez. Η είσοδος στην εκδήλωση θα ειναι ελεύθερη.

Τα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν:

• «Τσε: Η Ζωή και ο θάνατός του» (Che Guevara: The documentary) του Eduardo Montes Bradley.
• «Ο Αρχηγός της φάλαγγας 4» (Un relate sobre el jefe de la c.4) του Sergio Giral.
• «Τσε» (Che) του Miguel Torres.
• «Μέχρι τη νίκη Πάντα» (Hasta la victoria siempre) του Santiago Alvarez.
• «Ο Θάνατος του Τσε» (Octubre del 67) της Rebeca Chavez.
• «Che Guevara - Ο Επαναστάτης» (Hasta la victoria siempre) του Ferruccio Valerio.
• «Εκεί που δεν έφτασε κανείς» (Donde nunca jamas se lo imaginan) του Manuel Perez.
• «Το ημερολόγιο της Βολιβίας» (Il Diario di Bolivia) του Richard Dindo.
• «Ο Τσε» (El Che) του Maurice Dugwson.
• «Στο Λα Ιγκέρα γεννήθηκε ο Αγ. Ερνέστο» (San Ernesto nace en La Higuera) της Isabel Santos.
• «Μια φωτογραφία κάνει το γύρο του κόσμου» (Una foto recorre el mundo) του Pedro Chaskel.
• «Φιδέλ: Όταν σκέφτομαι τον Τσε» (Fidel racconta il 'Che) του Gianni Mina.
• «Ο Άνθρωπος, ο Σύντροφος, ο Φίλος» (Homo, Compagno, Amico) Α’ και Β’ μέρος του Luca Lanitti.
• «Ταξιδεύοντας με τον Che» (In Viaggio con il Che) του Andrea Dorigo.
• «Επικό άσμα στην τρυφερότητα» (Canto epico a la ternura) του Adolfo Marino
• «Ο Έρωτας, η Πολιτική, η Επανάσταση» (El Amor, La Politica, La Rebeldia) της Teresita Gomez
• «Τσε, Κομμαντάντε, Φίλε» (Che Comandante Amigo) των Bernabe Hernandez, Jose Padron.
• «Η Αλεΐδα Γκεβάρα, θυμάται τον πατέρα της» (Aleida Guevara remembers her father) του Carlos Alberta Garcia.
• «Η Επιστροφή» (El Regreso) του Otto Miguel Guzman.
• «Ο Τσε στη Βολιβία» (Entre Leyendas) της Rebeca Chavez.
• «Δημιουργός, κάθε ημέρα σύντροφος» (Constructor cada dia companero) του Pedro Chaskel.

Πηγή