oι Σχέσεις του Καπιταλισμού με τον Φασισμό Στον "αγγελικά" πλασμένο κόσμο Σας:

To 1923 εκδηλώθηκε στο Μόναχο το λεγόμενο «πραξικόπημα της μπυραρίας». 

 Ο Χίτλερ συνελήφθη αλλά παρότι οι νόμοι της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προέβλεπαν ακόμα και την ποινή του θανάτου για το έγκλημά του, 

έμεινε στη φυλακή 

– σε υπερπολυτελές κελί - 

μόλις 8 μήνες, πλήρωσε 500 μάρκα πρόστιμο, και αφέθηκε ελεύθερος. 

Δέκα χρόνια αργότερα και αφού είχε αξιοποιήσει όλες τις νόμιμες διαδικασίες της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαιμάρης, 

ο Χίτλερ διορίστηκε Καγκελάριος.

Αν η ιστορική γνώση παρέχει στοιχειώδη πολιτική επίγνωση, τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι:

 η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία κάθε άλλο παρά αποτελεί αδιαπέραστη ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στον φασισμό.

Μήπως υπερβάλουμε;

Αντί άλλης απόδειξης ας ανατρέξουμε (και) στα καθ’ ημάς: 

Πριν φτάσουμε στην «4η Αυγούστου» και στην κήρυξη της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας είχε προηγηθεί η 16η Απρίλη του 1936. 

Τότε τα δυο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό κόμμα (σ.σ.: σαν να λέμε η «Νέα Δημοκρατία» της εποχής...) 

και το κόμμα των Φιλελευθέρων (σ.σ.: σαν να λέμε το «ΠΑΣΟΚ» της εποχής...), συνέπραξαν. 

Εφαρμόζοντας όλους τους τύπους της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας διόρισαν πρωθυπουργό τον φασίστα Μεταξά 

που δεν διέθετε στη Βουλή παρά μόλις 7 βουλευτές. 

Κάπως έτσι οικοδομήθηκε το κράτος της «4ης Αυγούστου» που ο ίδιος ο Μεταξάς το περιγράφει στα ημερολόγιά του ως εξής:

«Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό...».

 Ο φασίστας Μεταξάς δέχεται τους ναζιστικούς χαιρετισμούς των ομοϊδεατών του.

Παρατήρηση δεύτερη: 

Στον αγγελικά πλασμένο καπιταλιστικό κόσμο μας 737 πολυεθνικά μονοπώλια κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου.  

Εντούτοις ο Λένιν, εκατό σχεδόν χρόνια από την διαπίστωσή του ότι ο καπιταλισμός έχει περάσει στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, 

δηλαδή στην πλήρη επικράτηση του μονοπωλίου στην οικονομία, 

 δεν έχει κληθεί ακόμα για να παραλάβει το… Νόμπελ Οικονομίας.

Μήπως υπερβάλουμε;

Αν η πρόταση να αποδοθεί στον Λένιν το Νόμπελ είναι υπερβολική, πάντως δεν έχει διατυπωθεί από εμάς. 

Πρωτοδιατυπώθηκε  το 2010. 

Και  μάλιστα διατυπώθηκε από κάποιον πέραν πάσης υποψίας  για ενδεχόμενη ροπή του προς τον «μπολσεβικισμό»:  Από τον Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς, τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ επί Ρόναλντ Ρήγκαν…

Παρατήρηση τρίτη: 

Ο φασισμός ως συγκροτημένη πολιτική έκφραση έχει ιστορικά προσδιορισμένο χώρο και χρόνο γέννησης: 

Γεννιέται ακριβώς στο έδαφος  του μονοπωλιακού καπιταλισμού. 

Ως λίπασμα,  δε, για την ανάπτυξη του φασισμού λειτουργούν οι κρίσεις του καπιταλισμού.

Θα πει κάποιος από τους «ευφυείς» θιασώτες της θεωρίας των «δυο άκρων»: 

Μα και  ο κομμουνισμός  στο έδαφος του καπιταλισμού γεννιέται. 

Πράγματι. 

Με μια «μικρή» διαφορά: 

το σύστημα των μονοπωλίων, 

στην περίπτωση του κομμουνισμού, γεννάει την άρνηση  

του καπιταλισμού. 

Στην περίπτωση του φασισμού, 

το σύστημα των μονοπωλίων,  

γεννάει ένα τέρας με το οποίο ο καπιταλισμός 

– υπό όρους και προϋποθέσεις - 

ταυτίζεται.

Μήπως υπερβάλουμε;

Δεν υπάρχει πιο ισχυρή (για την ακρίβεια: αδιάσειστη) απόδειξη για τις σχέσεις του καπιταλισμού με τον φασισμό, 

που αναπτύσσονται στο έδαφος ή στο υπέδαφος και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, 

από τις ίδιες τις σχέσεις ανάμεσα στο φασισμό 

και στα 

(οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχα στο καπιταλιστικό σύστημα) 

μονοπώλια.

Ο H.Ford εν έτη 1938 γιορτάζει τα 75^α γενέθλιά του λαμβάνοντας το παράσημο του ναζιστικού μεγαλόσταυρου, η ύψιστη διάκριση του ναζιστικού Γ’Ράιχ προς μη Γερμανό πολίτη.

Για παράδειγμα:

• Η «Ζήμενς»  του Χριστοφοράκου είναι  η ίδια «Ζήμενς»  που με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της  στην Αθήνα συγκροτήθηκαν επί του γερμανοντυμένου «πρωθυπουργού» Ράλλη τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943.

• Η  «Ντόιτσε Μπανκ» της Μέρκελ και του Σόιμπλε είναι η ίδια «Ντόιτσε Μπανκ»  που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς.

• Η «Κρουπ» των διαλυμένων ναυπηγείων του Σκαραμαγκά και των 670 θυγατρικών ανά τον κόσμο είναι η ίδια «Κρουπ»  που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ  και που ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ο κύριος Κρουπ έλεγε  το 1934:  

«Ο Εθνικοσοσιαλισμός  απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. 

Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)».

Είναι η «Φαρμπεν»  που το βιομηχανικό συγκρότημα της κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Αουσβιτς . 

Είναι η «Φάρμπεν»  που κατασκεύασε το Zyklon B, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε στα ναζιστικά κρεματόρια.  

Η «Φάρμπεν» σήμερα κυκλοφορεί με άλλο όνομα. 

                                                               Τη λένε «Μπάγερ». 

Είναι η «ΙΒΜ» που μηχανοργάνωσε τα  78 ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης και που ο πρόεδρός της, ο  T. Watson τιμήθηκε για τις «υπηρεσίες» τους στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1937.

Είναι η «ITT» που σχεδίασε τις βόμβες «Wulfs» του χιτλερικού στρατού.

Είναι η «General  Motors» που κατασκεύασε χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό.

Είναι η «Ford» εκείνη που κατασκεύασε για λογαριασμό του Χίτλερ τα μισά σχεδόν φορτηγά της Βέρμαχτ και  που ο πρόεδρός της,  ο κύριος H.Ford, τιμήθηκε για τις «υπηρεσίες» του στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1938.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Όπως και τα απαλλακτικά βουλεύματα. 

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κανένα μονοπώλιο και κανένα στέλεχος εταιρειών από τις χώρες των δυτικών Συμμάχων 

δεν τιμωρήθηκε 

για τις σχέσεις του με τον Ναζισμό. 

Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν. 

Φρόντισε ο κύριος John McCloy.  Ηταν ο Υπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. 

Αλλά βασικά ο κύριος  McCloy  ήταν τραπεζίτης. 

Από το 1947  ήταν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. 

Πιο πριν ως νομικός εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των επιχειρήσεων «Ροκφέλερ» και της Τράπεζας  «Chase Manhattan». 

 Ο πρόεδρος της IBM T. Watson με τον Χίτλερ, λίγο πριν από την παρασημοφόρησή του από τους ναζί, το 1937.

Παρατήρηση τέταρτη: 

Το κάδρο της «χρυσαυγειάδας» θα παραμείνει μισό, όπως και κάθε δήθεν «αντιφασιστικό» κάδρο, 

από το οποίο θα απουσιάζουν εκείνοι  που στέκονται δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους φασίστες και από τους ναζί. 

Και που για να εντοπιστούν, για να πολεμηθούν  και να ξεριζωθούν 

ο Μπρεχτ επέμενε ήδη από τη δεκαετία του ’30: 

«... ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός  στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, 

σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός» 

Πηγή 

Μπρεχτ: πότε η βαρβαρότητα γίνεται ορατή ;;

Μπρεχτ: «Ο φασισμός είναι καπιταλισμός» 

«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί, παρά μονάχα ως καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή» 

«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. 

Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός 

κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός 

στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, 

σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. 

Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί; 

Πώς να 'χει η αλήθεια αυτή πρακτική σημασία; 

Αυτοί που είναι αντίπαλοι του φασισμού χωρίς να 'ναι αντίπαλοι του καπιταλισμού, 

αυτοί που παραπονιούνται για τη βαρβαρότητα που αιτία τάχα έχει τη βαρβαρότητα την ίδια, 

μοιάζουν μ' ανθρώπους που θέλουν το μερτικό τους απ' τ' αρνί χωρίς όμως να σφαχτεί το αρνί.

 Θέλουν να φάνε το κρέας, να μη δουν όμως τα αίματα. 

Αυτοί θα ικανοποιηθούν αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του προτού φέρει το κρέας στο τραπέζι. 

Δεν είναι κατά των σχέσεων ιδιοκτησίας, 

που προκαλούν τη βαρβαρότητα, παρά μονάχα κατά της βαρβαρότητας, 

υψώνουν τη φωνή εναντίον της, 

κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρχούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας,

όπου όμως οι χασάπηδες πλένουν ακόμα τα χέρια τους προτού φέρουν το κρέας στο τραπέζι. 

Οι φωνακλάδικες διαμαρτυρίες κατά των βαρβαρικών μέτρων μπορεί να 'ναι αποτελεσματικές για λίγο καιρό, 

όσο δηλαδή οι ακροατές τους πιστεύουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα 'ταν ποτέ δυνατό να παρθούν τέτοια μέτρα. 

Ορισμένες χώρες είναι σε θέση να κρατήσουν τις σχέσεις ιδιοκτησίας τους με λιγότερο βίαια για την ώρα μέσα απ' ό,τι άλλες. 

Εκεί η δημοκρατία προσφέρει ακόμα τις υπηρεσίες για τις οποίες άλλες χώρες αναγκάζονται να καταφύγουν στη βία, 

δηλαδή την εξασφάλιση της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. 

Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα τσιφλίκια δημιουργεί πάντα βάρβαρες καταστάσεις σ' αυτές τις χώρες 

είναι όμως λιγότερο ορατές. 

Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή απ' τη στιγμή που το μονοπώλιο δεν μπορεί πια να προστατευτεί παρά μονάχα με την ανοιχτή βία» 
.............................................................

Δες και το παρακάτω βίντεο: "Αν οι Καρχαρίες ήταν Άνθρωποι"

Πηγή: www.doctv.gr

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε,,Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.

Γονάτισες. Δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

Κουράστηκες. Δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.

Ξόφλησες.

Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις πια τίποτα.

Μάθε λοιπόν:

Εμείς το ζητάμε.

Σαν κουραστείς κι αποκοιμηθείς

Κανείς δε θα σε ξυπνήσει πια να πει:

Σήκω, το φαΐ είναι έτοιμο.

Γιατί να υπάρχει έτοιμο φαΐ ;

Σαν δεν μπορείς άλλο να τρέχεις,

θα μείνεις ξαπλωμένος.

Κανείς δε θα σε ψάξει για να πει:

έγινε επανάσταση, τα εργοστάσια σε περιμένουν.

Γιατί να ’χει γίνει επανάσταση ;

Όταν πεθάνεις θα σε θάψουν

Είτε φταις που πέθανες, είτε όχι.

Λες:

Πολύν καιρό αγωνίστηκες. Δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.

Άκου λοιπόν:

Είτε φταις είτε όχι

Σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.

Β

Λες: Πολύν καιρό έλπιζες

Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.

Έλπιζες τι ;

Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;

Δεν είν’ έτσι.

Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια που:

Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο

Δεν έχουμε ελπίδα.

Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει

Θα χαθούμε.

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.

Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του

Οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.

Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

Από:  

Velissarios Kossivakis