Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αντεργατικές αναδιαρθρώσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αντεργατικές αναδιαρθρώσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

22 Σεπτεμβρίου, 2023

Τότε και Τώρα... για τις Ωρες Εργασίας

 



Ερη Ριτσου:
Διάβασα σε τοίχο φίλης πως πολύς κόσμος δεν έχει ιδέα για το τί περιλαμβάνει το αντεργατικό νομοσχέδιο έκτρωμα που κατεβάζει η κυβέρνηση της ΝΔ και δε γνωρίζει για ποιό λόγο γίνεται η αυριανή απεργία.
Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά:
Το νέο αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης υλοποιεί τις Οδηγίες 2003/88 και 2019/1152 της ΕΕ που καθιερώνουν την εργασία μέχρι και 13 ώρες την ημέρα και 78 ώρες τη βδομάδα, σε πολλαπλούς εργοδότες, την κατάργηση της 5μερης εργασίας, τη δουλειά χωρίς κανένα όριο για 6 ακόμη και 7 ημέρες τη βδομάδα, γενικεύει την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Προβλέπει απολύσεις των εργαζομένων στο 6μηνο χωρίς αποζημίωση, με την απαράδεκτη εργοδοτική δικαιολογία της δήθεν «δοκιμαστικής περιόδου».
Εισάγονται οι «συμβάσεις εγγυημένων και μη ωρών απασχόλησης», δηλαδή οι πιο άθλιες ελαστικές εργασιακές σχέσεις ομηρίας, που δεσμεύουν τους εργαζόμενους σε αναμονή του εργοδότη να τους ειδοποιεί πριν 24 ή και λιγότερες ώρες (εάν συντρέχουν «αντικειμενικοί λόγοι») αν θα τους «χρειαστεί». Παράλληλα επεκτείνει ακόμη περισσότερο τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Όλες οι παραπάνω αντεργατικές ρυθμίσεις συνοδεύονται και από την ουσιαστική κατάργηση της ειδικότητας του Ιατρού Εργασίας, δυναμιτίζοντας όλους τους όρους που αφήνουν εκτεθειμένες την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων. Επιπλέον, η κυβέρνηση περιορίζει δραστικά το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, καθώς εμποδίζει την εφαρμογή των αποφάσεων των σωματείων για απεργία και ποινικοποιεί την περιφρούρηση της στους χώρους εργασίας επιβάλλοντας 6μηνη φυλάκιση. Οι παραπάνω κατευθύνσεις όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν την «μαύρη εργασία» και την «στρεβλή αυτοαπασχόληση» όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά νομιμοποιούν αυτές τις άθλιες συνθήκες εργασίας και εκμετάλλευσης για την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων που μόνο πέρσι αυξήθηκε κατά 303%.

19 Ιουνίου, 2021

Μη μιλάς, μη χασομεράς. Το αφεντικό «έχει μάτια» μέχρι και στην τουαλέτα!



 ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μη μιλάς, μη χασομεράς. Το αφεντικό «έχει μάτια» μέχρι και στην τουαλέτα!

Εφιαλτικά σενάρια, βγαλμένα από τη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, που έρχονται πιο κοντά με την ψηφιακή κάρτα εργασίας, την οποία ψήφισαν η κυβέρνηση ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα

Αποθήκη της «Amazon», όπου η τεχνολογία παρακολούθησης του χρόνου εργασίας και της συνολικότερης δραστηριότητας των εργαζομένων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο
Αποθήκη της «Amazon», όπου η τεχνολογία παρακολούθησης του χρόνου εργασίας και της συνολικότερης δραστηριότητας των εργαζομένων έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο
Ενα από τα πιο πολυδιαφημισμένα μέτρα του αντεργατικού νόμου που ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή, από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα άλλα αστικά κόμματα, είναι η λεγόμενη ψηφιακή κάρτα εργασίας.

Σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, αποτελεί την «πιο βασική αλλαγή του νομοσχεδίου», που «επιτρέπει να καταγράφονται με απόλυτη ακρίβεια και σε πραγματικό χρόνο οι ώρες εργασίας όλων των μισθωτών». Η κάρτα «θα μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε μία σειρά από άλλες παρεμβάσεις, που προωθεί αυτό το νομοσχέδιο», ανάμεσα σε αυτά «η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και η εξίσωση των υπερωριών σε βιομηχανία και υπηρεσίες».

Ο ενθουσιασμός του υπουργού δεν είναι τυχαίος. Η ψηφιακή κάρτα συνιστά μια ποιοτική αναβάθμιση των εργαλείων μέτρησης του χρόνου εργασίας προς όφελος της εργοδοσίας, ανοίγοντας νέες «λεωφόρους» για την εφαρμογή αντεργατικών μέτρων που περιμένουν τη σειρά τους να υλοποιηθούν. Οπως, για παράδειγμα, το σπάσιμο του χρόνου εργασίας σε «ενεργό» και «ανενεργό», που αυξάνει κατακόρυφα τον απλήρωτο χρόνο της δουλειάς, άρα και την εκμετάλλευση, τροφοδοτώντας τα κέρδη του κεφαλαίου.

Το κλειδί είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν η ολοένα και μεγαλύτερη ψηφιοποίηση και η ενσωμάτωση της τεχνολογίας σε εφαρμογές παρακολούθησης της εργασίας, όχι απλά σε επίπεδο καταμέτρησης του χρόνου αλλά και αποδοτικότητας του εργαζόμενου. Αυτά τα χαρακτηριστικά συνδυάζει η ψηφιακή κάρτα και γι' αυτό - όπως λέει και ο υπουργός - αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του αντεργατικού οπλοστασίου που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση.

Το μέτρο θα εφαρμοστεί σταδιακά, ξεκινώντας από τις τράπεζες, τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους και τις μεγάλες βιομηχανίες. Εως τις αρχές του 2022 θα είναι έτοιμη η «μήτρα», ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2022 θα ξεκινήσει η εφαρμογή της.

Τεράστιες δυνατότητες στα χέρια της εργοδοσίας

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η κάρτα θα συνδέει στην εξέλιξή της το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» με το κινητό τηλέφωνο ή τον υπολογιστή του κάθε εργαζόμενου, όπου θα καταμετρώνται σε πραγματικό χρόνο οι ώρες εργασίας.

Το σύστημα θα διαθέτει απεικόνιση όλων των νόμιμων ορίων υπερωριών, ημερήσιου χρόνου ανάπαυσης κ.λπ., ενώ ο μισθός θα απεικονίζεται και σε επίπεδο ώρας. Θα υπάρχουν προβλέψεις σε τεχνικό επίπεδο για ειδικές συνθήκες, όπως ενδεικτικά εργασίες εκτελούμενες έξω από την έδρα της επιχείρησης, επαγγελματικά ταξίδια, έκτακτη απουσία του εργαζόμενου για προσωπικούς λόγους κ.λπ.

Πρόκειται, με άλλα λόγια, για ένα υπερσύγχρονο μέσο καταγραφής της συνολικής δραστηριότητας του εργαζόμενου και μάλιστα «πρωτοπόρο» για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, καθώς αντίστοιχο δεν έχει εφαρμοστεί ενιαία σε επίπεδο χώρας ή κλάδου πουθενά στην Ευρώπη.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι τεχνικές ψηφιακής παρακολούθησης της εργασίας είναι άγνωστες στα μονοπώλια της ΕΕ. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε κλάδους όπως οι Τηλεπικοινωνίες, η Ερευνα, η Πληροφορική, το Χρηματοπιστωτικό αξιοποιούν μια ευρεία γκάμα ψηφιακής παρακολούθησης της εργασίας, εφαρμόζοντας λογισμικό που διαμορφώνεται ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Σύμφωνα μάλιστα με σχετικές έρευνες, από το 51% των επιχειρήσεων της ΕΕ και της Βρετανίας που ανέφεραν πως εφαρμόζουν τεχνολογίες παρακολούθησης και ανάλυσης δεδομένων της εργασίας, το 24% ισχυρίστηκε ότι έκανε χρήση «για βελτίωση της διαδικασίας παραγωγής», το 5% για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων και το 22% για τους δύο αυτούς σκοπούς ταυτόχρονα.

Η χρήση ανάλυσης δεδομένων για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων είναι πιο διαδεδομένη στις Μεταφορές (36%) και λιγότερο διαδεδομένη στις Κατασκευές (20%). Επίσης, είναι πιο διαδεδομένη στις μεγάλες επιχειρήσεις (με περισσότερους από 250 εργαζόμενους) και λιγότερο στις μικρές (10 έως 49 εργαζόμενοι).

Καταγραφή κάθε κίνησης

Η πλατφόρμα που διαμορφώνει το κράτος με την ψηφιακή κάρτα εργασίας, απαλλάσσει τον κάθε επιμέρους εργοδότη από το κόστος του λογισμικού, που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο. Ταυτόχρονα, οι τεχνολογίες αυτές είναι ιδιαίτερα ευέλικτες στη διασυνδεσιμότητα και πάνω τους μπορούν να «κουμπώσουν» πολλά ακόμα ψηφιακά εργαλεία για την παρακολούθηση της εργασίας.

Μια ματιά στις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η παγκόσμια ψηφιακή αγορά για τους εργοδότες αποκαλύπτει τις τρομακτικές «κερκόπορτες» που μπορεί να ανοίξει η εφαρμογή της κάρτας εργασίας.

Για παράδειγμα, ένα πρόσθετο λογισμικό που «κουμπώνει» στην πλατφόρμα τηλεργασίας «Webex» της «Cisco» είναι το «Monitask», με το οποίο ένας εργοδότης μπορεί να παρακολουθεί όλες τις δραστηριότητες των υπαλλήλων του, να λαμβάνει λεπτομερείς αναφορές και να μετράει τη συνολική παραγωγικότητα, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του ο κατασκευαστής.

Επισημαίνει μάλιστα στους εργοδότες ότι «η κλοπή χρόνου είναι ένα κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες με τους υπαλλήλους τους», ειδικά στις επιχειρήσεις που «επιτρέπουν στους υπαλλήλους τους να καταγράφουν τις ώρες εργασίας τους με μη αυτόματο τρόπο». Το «Monitask» δίνει τη δυνατότητα παρακολούθησης «κάθε λεπτού που αφιερώνει σε μια συγκεκριμένη εργασία ή σε ολόκληρο το έργο» ένας εργαζόμενος, καταγράφοντας τα κλικ ποντικιού, τα πατήματα πλήκτρων και την κύλιση, όπως και στιγμιότυπα (screenshot) οθόνης.

«Μπορείτε να δείτε τα στιγμιότυπα οθόνης στο διαδίκτυο και να τα αξιοποιήσετε ως αποδεικτικά στοιχεία για την εργασία. Δεν υπάρχει κατασκοπεία, και επωφελείστε από την πλήρη διαφάνεια» (!), αναφέρει η ιστοσελίδα προς τους πελάτες της. Ο χρόνος εργασίας καταγράφεται αυτόματα στα λεγόμενα «φύλλα κατανομής χρόνου (timesheets)», τα οποία έχουν τη δυνατότητα να «εντοπίζουν αυτόματα μη παραγωγικές ώρες».

Εργαλεία παρακολούθησης για κάθε χώρο δουλειάς

Οι δυνατότητες αυτές δεν περιορίζονται ωστόσο μόνο στους χώρους δουλειάς, όπου ο υπολογιστής είναι το βασικό εργαλείο.

Η «Replicon», εταιρεία που αναπτύσσει εδώ και δεκαετίες αντίστοιχο λογισμικό, με πελάτες μεγάλες πολυεθνικές, όπως οι «FedEx»«Siemens», «Ernst & Young» και «British Gas», «λάνσαρε» πρόσφατα το λογισμικό της για τον κλάδο των Κατασκευών, με δυνατότητες καταγραφής του χρόνου εργασίας, των αμοιβών και του ανενεργού χρόνου, εστιάζοντας σε εφαρμογές για κινητά τηλέφωνα.

«Ο κατασκευαστικός κλάδος απαιτεί μια ολοκληρωμένη λύση που μπορεί να εφαρμόζει με συνέπεια υπερωρίες, διαλείμματα γευμάτων και άλλους εργατικούς νόμους όπου και αν δραστηριοποιούνται», ισχυρίζεται η εταιρεία και προσθέτει πως η εφαρμογή για κινητά με βασική λειτουργία την παρακολούθηση του χρόνου εργασίας «επιτρέπει στα συνεργεία να βελτιώνουν την παραγωγικότητα με ακριβή δεδομένα χρόνου εργασίας και παρακολούθηση τοποθεσίας, χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία, παρακολούθηση GPS και τεχνολογίες γεωγραφικής περίφραξης».

Μάλιστα, για να μειωθεί η ...«κλοπή χρόνου», το «έξυπνο ρολόι» στην εφαρμογή για τα κινητά τηλέφωνα των εργαζομένων μπορεί να ενεργοποιείται αυτόματα μέσω αναγνώρισης προσώπου ή ελέγχου φωτογραφιών!

Αλλη μια «πρωτοποριακή» δυνατότητα που δίνει η τεχνολογία στην παρακολούθηση των χώρων δουλειάς είναι το σύστημα έξυπνων καμερών «Meraki» της «Cisco», το οποίο συστήνεται ειδικά σε μικρές επιχειρήσεις. Ανάμεσα σε άλλα, οι «έξυπνες κάμερες» μπορούν να δημιουργήσουν «χάρτες θερμότητας κίνησης» που παρουσιάζουν, για παράδειγμα, «το πού συγκεντρώνονται οι άνθρωποι σε ένα χώρο γραφείων».

Η δυνατότητα ανίχνευσης και καταγραφής της κίνησης ανθρώπων και αντικειμένων γίνεται πιο ακριβής με την πάροδο του χρόνου, χάρη στη μηχανική μάθηση, ώστε ο εργοδότης να ξέρει και να καταγράφει ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται και τι κάνει μέσα στο χώρο ο εργαζόμενος!

Αντίστοιχη τεχνολογία που χρησιμοποιούσε αισθητήρες για την παρακολούθηση των κινήσεων και της δραστηριότητας των εργαζομένων στο γραφείο, έχει εφαρμόσει η βρετανική «Barclays». Το πρόγραμμα παρακολούθησης προσωπικού που έχει εγκαταστήσει στα κεντρικά γραφεία της στο Λονδίνο, καταγράφει το χρόνο που περνούν οι εργαζόμενοι στα γραφεία τους και παρακολουθεί ακόμα και τη διάρκεια των διαλειμμάτων τουαλέτας μέσω αισθητήρων θερμότητας.

Παρακολούθηση των «επιδόσεων» και με άλλες μορφές

Η «wearable» τεχνολογία (έξυπνα ρολόγια, βραχιόλια και γυαλιά με ενσωματωμένες δυνατότητες GPS και αισθητήρες που παρακολουθούν τις κινήσεις και την τοποθεσία και μετρούν τα βήματα και τους παλμούς) είναι μια άλλη αναδυόμενη «τάση» για την παρακολούθηση και καταγραφή της συνολικής δραστηριότητας των εργαζομένων.

Το πιο γνωστό παράδειγμα εφαρμογής τέτοιας τεχνολογίας είναι οι φορητοί σαρωτές που χρησιμοποιούνται στις αποθήκες της «Amazon» για την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων (χιλιόμετρα που περπατήθηκαν, αντικείμενα που παραδίδονται ή συσκευάζονται), σε σχέση με τους στόχους παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των διαλειμμάτων τουαλέτας.

Σύμφωνα με μια βρετανική έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2018 από την «Organise», το 74% των εργαζομένων της «Amazon» απέφευγαν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα φοβούμενοι ότι θα λάβουν προειδοποιήσεις για μειωμένη απόδοση.

Τα πρώτα βήματα στους χώρους εργασίας κάνει και η χρήση βιομετρικών συσκευών. Η ασφαλιστική «Metlife» χρησιμοποιεί, για παράδειγμα, το «Cogito» σε τηλεφωνικά της κέντρα, ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για την αξιολόγηση του τόνου της φωνής και της διάθεσης των εργαζομένων, με τα δεδομένα αυτά να χρησιμοποιούνται στη συνέχεια για την αξιολόγησή τους.

Εφιαλτικές συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων

Το εφιαλτικό μέλλον που ετοιμάζουν για τους εργαζόμενους με τη γενικευμένη χρήση της τεχνολογίας όχι για τη βελτίωση των όρων δουλειάς και τη μείωση του χρόνου εργασίας, αλλά για την ένταση της εκμετάλλευσης και την επέκταση των μηχανισμών παρακολούθησης και τρομοκρατίας, θα έχει τρομερές συνέπειες σε κάθε πλευρά της επαγγελματικής, οικογενειακής, προσωπικής και κοινωνικής ζωής.

Είναι μάλιστα τόσο εξόφθαλμα καταστροφικές αυτές οι συνέπειες, που γίνονται αντικείμενο παρατήρησης ακόμα και από μηχανισμούς της ΕΕ, που μεριμνούν τάχα για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας.

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα αναφέρει έκθεση του Eurofound, που κυκλοφόρησε το 2020, με τίτλο «Παρακολούθηση και εποπτεία των εργαζομένων: Οι προκλήσεις της ψηφιοποίησης»: «Ενώ αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να συμβάλουν στη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις πολιτικές για τα διαλείμματα ανάπαυσης και την ιχνηλασιμότητα των περιουσιακών στοιχείων και των πόρων της εταιρείας, μπορούν επίσης να συμβάλουν στην αύξηση της εντατικοποίησης της εργασίας, στη μείωση του χρόνου αδράνειας και στην επιβολή κυρώσεων για την υποαπόδοση. Τα ζητήματα αυτά είναι πιθανό να γίνουν πιο εμφανή, καθώς τεχνολογίες - όπως οι φορητές και βιομετρικές τεχνολογίες - αναπτύσσονται γρήγορα και γίνονται πιο εξελιγμένες και όλο και πιο προσιτές, επιτρέποντας την αύξηση της ισχυρής και παρεμβατικής παρακολούθησης των εργαζομένων».

Σε άλλο σημείο, στις παρενέργειες της συνεχούς και διάχυτης παρακολούθησης των εργαζομένων αναφέρει μεταξύ άλλων τα «υψηλότερα επίπεδα άγχους, μειωμένο επίπεδο εμπιστοσύνης προς τη διοίκηση και μεγαλύτερη παρέμβαση της εργασίας στην ιδιωτική ζωή» του εργαζόμενου.

Ξεχωρίζει επίσης το ενδεχόμενο της «παιχνιδοποίησης» (gamification) της εργασίας, που αυξάνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων. Συνολικά, καταγράφεται η επίδραση της παρακολούθησης στον χώρο εργασίας «στο δικαίωμα των εργαζομένων να οργανώνονται, να πραγματοποιούν συνελεύσεις και να επικοινωνούν μεταξύ τους εμπιστευτικά», το οποίο βέβαια «πάει περίπατο».


07 Ιουνίου, 2021

Λαλήσαμεν! Παντού ακούγεται η κραυγή - διαταγή «σκάσε και κολύμπα, προχώρα...»


Ροκ κηδεία

Ολα βαίνουν καλώς! Με τρόπο μαγικό και εξόχως κεφαλαιοκρατικό. Οποιος δεν το πιστεύει, δεν έχει παρά να δει κατάματα το θαύμα: Αυξήθηκαν εντυπωσιακά οι καταθέσεις των Ελλήνων στις τράπεζες στη διάρκεια της πανδημίας, λέγουν αι αρχαί... Η πλειονότητα του λαού μας είναι λοιπόν παγαπόντηδες, άνεργοι πλούσιοι με κλειστά μαγαζιά, που επειδή δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν, έβγαλαν βόλτα θησαυρούς κρυμμένους στο στρώμα στα τραπεζικά υποκαταστήματα. Και καπάκι μ' ένα επιδοματάκι κρύψανε και την προέλευση αυτού του ιδιότυπα μαύρου πλούτου.

Ολα βαίνουν καλώς! Μπορείς πια να ταξιδέψεις άνετα, ως τουρίστας στη χώρα σου, με εξομοιωμένο το εμβόλιο με το self test που κάνεις μόνος σου. Οπότε γιατί να παραπονιέσαι και ν' ανησυχείς για την ανοσία της αγέλης, που στην Ελλάδα είναι πρωτοποριακά do it yourself (κάντο μόνος σου)!

Ολα βαίνουν καλώς! Τα θαύματα δεν τυχαίνουν, εκβιάζονται και πετυχαίνουν. Αφού μπορείς να διαθέτεις το σώμα σου όπως θέλεις, πρέπει να μπορείς και να κουμαντάρεις τον δήμο σου όπως θέλεις. Να ισοδυναμεί το 43% συν ένα με το 50% συν ένα, ώστε η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στις δημοτικές επιχειρήσεις, λόγου χάρη, να ταυτίζονται αποδοτικά. Αυτό ειδικά το θαύμα έχει και ουρά. Που τη μασάει και την καταπίνει σαν το ουροβόρο φίδι. Γιατί αυτού του είδους η παραφυσική δικαιοσύνη δεν μπορεί να ισχύει επ' ουδενί στα συνδικάτα, όπου η ελεγμένη με καρτέλες πλειοψηφία μπορεί ν' αποφασίζει μόνο με το 50 συν ένα. Ολα βαίνουν καλώς! Και για την ακρίβεια τηλε-καλώς. Τα θαύματα παράγονται από υπερανθρώπους. Σαν μια γυναίκα κυρίως, ή έναν άντρα λιγότερο συχνά, που μπορούν ταυτόχρονα να εργάζονται στον υπολογιστή, να ξεσκατίζουν ή και να βυζαίνουν εν προκειμένω το παιδί, και καπάκι να πλένουν και να δίνουν τα φάρμακα στον ανήμπορο παππού ή γιαγιά, με υπερθαυματοποιούς τους επιβαρυνόμενους τυχόν και με ευθύνη ΑμεΑ. Αλλωστε γι' αυτά τα μικρά θαύματα που μεγαλώνουν το αστικό κράτος, δημιουργούνται συνεχώς και εφαρμογές στο κινητό με οδηγίες, και ρολόγια στον καρπό που μετράνε τις βλάβες της υγείας σου, αλλά είναι κι οι ψυχίατροι που διαπιστώνουν ότι μαζί με τα λεφτά που έβγαλαν οι Ελληνες στην πανδημία, έβγαλαν και μια αύξηση είκοσι τοις εκατό της κατάθλιψης, που σε νεανικό επίπεδο αντιμετωπίζεται ήδη αποτελεσματικά, με καναβούρι και κορονοπάρτι.

Λαλήσαμεν! Οι διαφημιστικές εκστρατείες για τη θετική σκέψη έγιναν νόμος ώστε οι επιχειρήσεις να οργανώνονται σαν το πεινασμένο χωριό που τάισε ο Ιησούς. Οι εργαζόμενοι ως ταπεινοί χριστούληδες μπορούν να τρέφουν τα αφεντικά τους όχι με δυο ψάρια και πέντε ψωμιά, αλλά με εκατοπενήντα ώρες υπερωρίες τζάμπα, που όμως αυτόματα μετατρέπονται σε κάτι πιο χρυσό κι απ' το χρυσό, λένε, σε... ρεπά.

Η θαυματοποιία της κυρίαρχης αστικής τάξης κατάφερε απίστευτα πράγματα. Το «ποδοσφαιριστής» λόγου χάρη ήταν κάποτε βρισιά, τώρα είναι επαγγελματική διέξοδος έως και σταριλίκι, και η βρισιά αντικαταστάθηκε με το «συνδικαλιστής»! Στο χρυσοτόκο κάμελοτ, αυτό κι αν είναι θαύμα, είτε οι τρεις σωματοφύλακες, είτε οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης χωρίς βασιλιά - αφεντικό, δεν είναι παρά συμμορίες συνδικαλιστών. Το δε συνδικάτο σιγά σιγά - αφού αυτό το θαύμα φροντίζουν κάποιοι κόκκινοι ν' αργήσει - θα ταιριάζει χολιγουντιανά σε ταινίες για τους ντόπιους Αλ Καπόνε. Συνδικάτο του εγκλήματος μπορεί να υπάρχει, γιατί φέρνει εκτός από αίμα και χρήμα. Συνδικάτο εργαζομένων πρέπει να ξορκίζεται όπως ο διάολος με το λιβάνι, γιατί δίνει αίμα, και δη το δικό τους, για να πάρει πίσω τα κλεμμένα της δουλειάς τους.

Ολα βαίνουν καλώς λοιπόν! Και τα θαύματα συνεχίζονται. Αφού να φανταστείτε πως οι Αμερικανοί εκτός από αναρίθμητες στρατιωτικές βάσεις διέταξαν και στρατιές τουριστών να 'ρθουν εδώ για ν' αναπληρώσουν τους χαμένους Αγγλους και Γερμανούς ή τον γιο του Καντάφι στη Μύκονο και αλλού. Το πιο πρόσφατο νομοθετικό θαύμα έρχεται όπου να 'ναι. Θα ιδιωτικοποιηθούν τα πανεπιστήμια, καθώς η νομοθετημένη εξαέρωση του Συντάγματος θα επιτευχθεί με τη σύσταση πανεπιστημιακών εταιρειών, που θα εκμεταλλεύονται τα έργα και τις ιδέες φοιτητών και καθηγητών, υπό την επιτήρηση της «εκπαιδευτικής» ταχύρρυθμα εκπαιδευμένης αστυνομίας.

Παντού ακούγεται η κραυγή - διαταγή «σκάσε και κολύμπα, προχώρα...». Το πραγματικό θαύμα θα 'ρθει απ' τους κωφούς σε τέτοια παραγγέλματα, και τους τυφλούς που βλέπουν ότι μπροστά υπάρχει μια έρημος δικαιωμάτων, κι άμα βουτήξεις το κεφάλι σου στην άμμο αυτήν δεν θα δικαιούσαι μήτε το ροκ της κηδείας του μέλλοντός σου.



Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

23 Μαΐου, 2021

Για το 8ωρο: Μια αποκαλυπτική μαρτυρία από τη Γερμανία

 


Διάβασέ το για να μην λες δεν γνώριζα τι ερχόταν....

Μια αποκαλυπτική μαρτυρία από τη Γερμανία
Ζώντας τις ... «βέλτιστες εργασιακές πρακτικές της ΕΕ»
Οταν το 1994 ψηφίστηκε η Λευκή Βίβλος των Εργασιακών και στην Ελλάδα αντιμετωπιζόταν από τους εργαζόμενους ως κάτι που αφορούσε το μακρινό μέλλον, σε χώρες της ΕΕ άρχισε δυναμικά να εφαρμόζεται. Στη Γερμανία, όπου ζω και εργάζομαι τα τελευταία 7 χρόνια, στον κλάδο της βιομηχανίας επεξεργασμένων τροφίμων (βιομηχανίες αρτοποιίας), εργασιακά δικαιώματα, ελεύθερος προσωπικός χρόνος, οργάνωση εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, εργοστασιακό σωματείο, με την έννοια που του δίνουμε στην Ελλάδα, αποτελούν μακρινές αναμνήσεις ορισμένων εργατών που σήμερα βρίσκονται ένα βήμα πριν τη σύνταξη.
Οι νεότερες γενιές ενηλικιώθηκαν με όρους όπως ευέλικτη εργασία, ατομικό συμβόλαιο, διασφάλιση 10ωρου, δηλαδή ο εργοδότης μπορεί να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν υπάρχει ανάγκη, συνεχείς κρίσεις αποδοτικότητας, αφάνταστη πίεση για να «βγει» η καθημερινή παραγγελία και πάει λέγοντας.
* * *
Βασικός παράγοντας στρες είναι και το προσωπικό φακέλωμα της καθημερινής απόδοσης και της «συνεργασίας» με τον εκάστοτε επιστάτη βάρδιας. Υλικό που είναι φυσικά διαθέσιμο σε κάθε στέλεχος της εταιρείας που κάνει «ασκήσεις επί χάρτου» και μετράει το «επί τόσο, τόσο» παραβλέποντας τον ανθρώπινο παράγοντα. Τι σημαίνει 10ωρο; Ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να σε απασχολήσει έως 10 ώρες τη μέρα όταν αυτό θεωρεί πως χρειάζεται. Τις περισσότερες φορές δεν είσαι από πριν ενημερωμένος, αλλά ισχύει το βλέποντας και κάνοντας. Αυτό σημαίνει πως πας στη δουλειά για 8ωρο και το τελευταίο τέταρτο σε ενημερώνουν ότι χρειάζεται να παραμείνεις στη θέση σου γιατί δεν βγήκε η παραγγελία ή γιατί η επόμενη βάρδια έχει ελλείψεις προσωπικού κ.λπ.
* * *
Εφαρμογή του ηλεκτρονικού χρόνου, ο οποίος μετράται σε εκατοστά της ώρας! Τι σημαίνει αυτό; Στο τέλος της βάρδιας χτυπώντας την κάρτα το τερματικό σε ενημερώνει πως «σήμερα είχες 0,12 υπερωρία». Δηλαδή εφόσον η ώρα έχει 60 λεπτά, εσύ σήμερα είχες 5 λεπτά υπερωρία. Αύριο μπορεί να είσαι 1 με 2 λεπτά μείον, μεθαύριο να είσαι συν και επί της ουσίας στο τέλος του μήνα να εμπιστεύεσαι αυτά που αναγράφει το τερματικό. Ωρες υπερωριών εξαφανίζονται από μήνα σε μήνα ως διά μαγείας και ο εργάτης να μην μπορεί να βρει πού έγινε το λάθος, μιας και τα ηλεκτρονικά συστήματα κατά την εργοδοσία δεν λανθάνουν!
Προσωπική εμπειρία: Στα τέλη του Δεκέμβρη του 2019 είχα 44 ώρες υπερωρίες, μου έδωσαν δύο ρεπό που σημαίνει υπόλοιπο υπερωριών 28 ώρες. Στις 7 Γενάρη του 2020 παίρνω μια μέρα άδεια χρωστούμενη από το προηγούμενο έτος. Την ίδια βδομάδα γράφω 3 ώρες υπερωρία. Την επόμενη βδομάδα βρίσκομαι να χρωστάω στην εταιρεία 12 ώρες, από εκεί που μου χρωστούσαν έπρεπε να δουλέψω δυο εξαήμερα. Να σημειώσω εδώ πως πολλές των περιπτώσεων οι υπερωρίες δεν δίνονται σε ρεπό ημέρας, αλλά σε σπασμένες ώρες ή μισάωρα. Εννοείται πως δεν πληρώνονται, αλλά δίνονται ως «ελεύθερος χρόνος».
* * *
Ατομικές συμβάσεις εργασίας. Σε προηγούμενη επιχείρηση όπου δούλευα, είχε παρατηρηθεί το φαινόμενο για το ίδιο πόστο, το ίδιο ωράριο οι εργάτες να έχουν εξωφρενική διαφορά στον μηνιαίο μισθό. Ο εργοδότης αποφασίζει και σου προσφέρει το συμβόλαιο που θα πάρεις χωρίς να τον δεσμεύει καμία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Ο προσδιορισμός λήξης του εργάσιμου καθημερινού χρόνου ήταν καθόλα ρευστός, χωρίς καμία ανταπόδοση. Με άλλα λόγια, δεκάωρα χωρίς διάλειμμα, όταν αυτό απαιτούνταν, δωδεκάωρα και μετά από 8 ώρες πίσω στη δουλειά χωρίς ξεκούραση, χωρίς να προλάβεις να δεις τα παιδιά σου, να αναπνεύσεις.
Η πληρωμή σου για όλα αυτά ήταν ένα «θα». Θα σου δώσουμε τα ρεπό, θα τα πληρωθείς. Σε αυτή την επιχείρηση δεν υπήρχε η ηλεκτρονική κάρτα, ούτε και κάποιο υποτυπώδες έστω σωματείο, άρα και καμία επίσημη καταγραφή των υπερωριών όπως αυτή επιτάσσουν οι νόμοι. Απευθύνθηκα στο ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο, η απάντηση ήταν «να καταγράφεις τις υπερωρίες σε τετράδιο, το ίδιο κάνει και ο εργοδότης, στο τέλος του χρόνου θα τα διεκδικήσεις». Το αφεντικό δεν κατέγραφε τίποτα. Δεν υπήρχαν αποδείξεις. Οι ώρες εργασίας χάθηκαν. Αποτέλεσμα αυτού στεγνό κέρδος για το αφεντικό και μαύρη απλήρωτη εργασία για εμάς.
* * *
Η πρώτη φορά που συμμετείχα στη συνέλευση των εργαζομένων για ζητήματα ενημέρωσης και συζήτησης ήταν μια τεράστια έκπληξη, μιας και στη συνέλευση ήταν παρόντα τόσο τα ανώτερα στελέχη της επιχείρησης όσο και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, επιβλέποντας, παρακολουθώντας αλλά και επεμβαίνοντας. Στις περισσότερες των περιπτώσεων το σωματείο παίζει τον ρόλο του διαμεσολαβητή υπέρ του εργοδότη, το οποίο υπογράφει ό,τι και όπως θέλει η εργοδοσία, εμφανίζοντάς το πολλές φορές και ως νίκη των εργαζομένων!
Παράδειγμα, τις μέρες αυτές που γράφεται το κείμενο, εξελίσσονται στην επιχείρηση απολύσεις και ανακατατάξεις που αφορούν δεκάδες εργαζομένων. Ενα σωματείο που σέβεται τον εαυτό του, θα έπρεπε να σηκώσει πόλεμο. Το δικό μας με τοιχοκολλημένη ανακοίνωση μας ενημερώνει πως δυστυχώς υπάρχει «πλεονάζον προσωπικό», τους συμπαραστέκεται στο στρες που υποβάλλονται και ενημερώνει εμάς τους υπόλοιπους πως δεν γνωρίζει τα ονόματα και πόσοι ακριβώς είναι και δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
* * *
Ολα αυτά που αναφέρω παραπάνω είναι απλά σταγόνες στη λίμνη των όσων πραγματικά συμβαίνουν. Μπορείτε όμως να πάρετε μια γεύση από το άμεσο μέλλον, στο οποίο αντί να προσφέρει την «ελευθερία», όπως ευαγγελίζεται και διατυμπανίζει η κυβέρνηση στην Ελλάδα, νομοθετεί πλέον το καθεστώς γαλέρας και επιτρέπει στον κάθε εργοδότη να μας φορέσει τις αλυσίδες στα πόδια. Αντί της ελευθερίας της επιλογής που ευαγγελίζονται, το εργασιακό στρες, η μόνιμη αβεβαιότητα και ο φόβος θα σε οδηγούν να λες πάντα ναι σε ό,τι και αν σου ζητήσουν. Αντί για το αεράκι της θάλασσας που θα νιώθεις όποτε θες στο πρόσωπο, όπως χαριτωμένα ακούγεται, θα έχεις την καυτή ανάσα του επιστάτη στο σβέρκο.
Η πείρα αυτή αποτελεί όμως απάντηση και σε όσους στην Ελλάδα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ κ.ά. προσπαθούν υποκριτικά να εμφανίσουν τις επιλογές της κυβέρνησης ως εμμονικές, νεοφιλελεύθερες, την ίδια ώρα που υμνούν τις «βέλτιστες πρακτικές στην ΕΕ»! Τις πρακτικές δηλαδή που ζούμε στο πετσί μας εδώ και χρόνια οι εργαζόμενοι σε χώρες της ΕΕ και μάλιστα στη ναυαρχίδα της...
Δεκάδες εργάτες θυσίασαν τις ζωές τους και αυτές των οικογενειών τους για το 8ωρο, τον ελεύθερο χρόνο, δίκαιες απολαβές, Κοινωνική Ασφάλιση για τα βασικά δικαιώματα που εμείς σήμερα βλέπουμε κομματάκι μετά το κομματάκι να μας τα στερούν. Θα τους αφήσουμε αναπάντητους; Θα τους αφήσουμε να μας στερήσουν και τα τελευταία ή θα οργανωθούμε μαζικά διεκδικώντας και όλα όσα μας στέρησαν;
To αλιεύσαμε από τον διαδικτυακό φίλο

27 Απριλίου, 2021

ΣΥΡΙΖΑ: Δουλεύει «υπερωρίες» στην εξαπάτηση...

ΣΥΡΙΖΑ: Δουλεύει «υπερωρίες» στην εξαπάτηση...

Την ώρα που οι εργαζόμενοι έχουν μπροστά τους μια μεγάλη μάχη για την υπεράσπιση του εργάσιμου χρόνου, του δικαιώματος στη συλλογική οργάνωση και δράση, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση που «δουλεύει υπερωρίες» για να τους πείσει πως τα μέτρα είναι για το καλό τους!

Είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ονειρεύεται ότι μια μεγάλη μάχη για τους εργαζόμενους θα γίνει «στρακαστρούκες» για να γίνει ο ίδιος χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δηλαδή μια χαμένη μάχη για τους εργαζόμενους. Και έτσι κάνει «υπερωρίες» στην εξαπάτηση...

Αυτό άλλωστε εννοούσε και ο πρόεδρός του Αλ. Τσίπρας όταν, «ξεσπαθώνοντας» μεσοβδόμαδα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που «αποφάσισε να κηρύξει πόλεμο στις δυνάμεις της εργασίας», κατέληγε στο διά ταύτα πως «η εμπειρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι μπορεί να υπάρχει άλλος δρόμος».

Ηεμπειρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έδειξε βέβαια το ακριβώς αντίθετο: Οτι στο πλαίσιο του συστήματος που υπηρετούν, «μονόδρομος» είναι οι αντεργατικές ανατροπές, η αύξηση της εκμετάλλευσης, το ξήλωμα δικαιωμάτων των εργαζομένων, η «κανονικότητα» της εργασιακής ζούγκλας που έρχονται να κατοχυρώσουν με τις συνεχείς νομοθετικές ρυθμίσεις.

Γι' αυτό και η επώδυνη εμπειρία των εργαζομένων «έγραψε» ανάμεσα σε πολλά άλλα ότι:

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση εφάρμοσε την περίφημη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» (βλ. ΟΣΕ 9ήμερο χωρίς ρεπό, 12ωρη δουλειά στους νοσοκομειακούς γιατρούς κ.λπ.), με τη ΝΔ να έρχεται να αποτελειώσει τη βρώμικη δουλειά...

-- Ενεργοποίησε τον πιο «νεοφιλελεύθερο», μνημονιακό νόμο της κυβέρνησης Σαμαρά, που απαγορεύει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον ορισμό του κατώτατου μισθού, και πάνω στον οποίο πατάει και ξεσαλώνει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

-- Η δική του κυβέρνηση έβαλε νέα εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία, με τη διάταξη για υποχρεωτική συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση που αποφασίζει απεργία από τουλάχιστον το 50%+1 των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου, διάταξη για την οποία οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης ΝΔ έλεγαν τότε ότι «ερχόμουνα και δεν κρατιόμουνα να την ψηφίσω». Αυτούς τους νόμους πάει το έκτρωμα της ΝΔ ακόμα παραπέρα, με νέα εμπόδια όπως αυτά περί ηλεκτρονικής ψηφοφορίας.

Ολα αυτά «έχουν γράψει και δεν ξεγράφουν» και οι εργαζόμενοι δεν είναι λωτοφάγοι. Το ζήτημα βέβαια δεν είναι μόνο τι έγινε, αλλά και το γεγονός ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ρίξει τους εργαζόμενους στην ίδια παγίδα, να τους πείσει πως τελικά αυτήν τη φορά βρήκε τη συνταγή για να ευημερούν ταυτόχρονα τα κέρδη του κεφαλαίου και τα δικαιώματα του λαού.

Αυτό εννοεί όταν ο πρόεδρός του λέει ότι «η ΝΔ γυρνάει τη χώρα σε (...) πολιτικές που αποδείχθηκαν κοινωνικά άδικες και οικονομικά αναποτελεσματικές» και ότι η δική του πρόταση «είναι μια πρόταση που διευρύνει δικαιώματα και εξασφαλίζει γερά θεμέλια για μια δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη».

Τι περιλαμβάνει όμως αυτή η «πρόταση»; Υιοθέτηση όλων των αντιλαϊκών στόχων του Ταμείου Ανάκαμψης, που ο ίδιος χειροκρότησε με πάθος, και βεβαίως των μνημονιακών δεσμεύσεων που τους συμπληρώνουν: Την «Οικονομική αποτελεσματικότητα», που μετριέται με τα κέρδη του κεφαλαίου, τους δείκτες της «ανταγωνιστικότητας», το «σκορ» των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων για την «προσέλκυση επενδυτών» και αποτυπώνονται «με το νι και με το σίγμα» στις «μεταμνημονιακές δεσμεύσεις», τα «ευρωπαϊκά εξάμηνα» και τα «εθνικά σχέδια» του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ, με τα δικαιώματα των εργαζομένων και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Τι σημαίνει μια τέτοια «πρόταση»; Οσα έχουμε ζήσει τόσα χρόνια, νέο πετσόκομμα εργατικών - λαϊκών αναγκών, στρίμωγμα στον όλο και πιο στενό κορσέ της καπιταλιστικής κερδοφορίας, στον «ρεαλισμό» των αναγκών του κεφαλαίου.

Να παραδοθούν οι εργαζόμενοι εθελοντικά στο κεφάλαιο, με μια κυβέρνηση που θα κάνει πως «ρίχνει και σε μας καμιά ματιά».

Που θα παρουσιάζει την απαλλαγή της μεγαλοεργοδοσίας από ασφαλιστικές και άλλες εισφορές, που αποτελούν «κόστος», ως... συνεισφορά στον κόσμο της εργασίας και «κοινωνική συμμαχία» εργαζομένων και εργοδοτών προς όφελος όλων, όχι μακριά δηλαδή από όσα κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ. Που όπως και η κυβέρνηση της ΝΔ θα δηλώνει ότι «βάζει τάξη» στην εργασιακή ζούγκλα επικυρώνοντας νέες, πιο σύγχρονες μορφές έντασης της εκμετάλλευσης, όπως η τηλεργασία, με εκτίναξη της «ευελιξίας» και των υπόλοιπων αντεργατικών μέτρων που εφαρμόζονται ενιαία σε όλη την ΕΕ από «νεοφιλελεύθερες» και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.

Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρύψει την ουσία και τον χαρακτήρα των «ανατροπών του αιώνα», παρουσιάζοντάς τες όχι ως τη βασική προϋπόθεση για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη για το κεφάλαιο αλλά ως «νεοφιλελεύθερες εμμονές» και «γραμμάτια» που ξεπληρώνει η κυβέρνηση στους «δικούς της» καπιταλιστές, «παρά τη μεγάλη κοινωνική ένταση που γνωρίζει ότι δημιουργεί».

Κλείνοντας την ίδια ώρα το μάτι στο κεφάλαιο ότι εκείνος μπορεί να υλοποιεί την ίδια στρατηγική, χωρίς όμως «μεγάλες κοινωνικές εντάσεις».

Αυτήν την «επένδυση» άλλωστε για την αστική τάξη προσπαθεί να ανανεώσει σήμερα, εμφανιζόμενος στο πλευρό των εργαζομένων, καλώντας τους να κάνουν τον αγώνα απέναντι στο αντεργατικό έκτρωμα «σκαλοπάτι» για να γίνει ο ίδιος ξανά χαλίφης στη θέση του χαλίφη.

24 Απριλίου, 2021

6 Μύθοι της Κυβέρνησης κ η Πραγματικότητα για το 8ωρο

4ΣΕΛΙΔΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ
«Σκλάβοι» στον 21ο αιώνα δεν θα γίνουμε!

Κάλεσμα στους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά απευθύνει το ΚΚΕ με 4σέλιδο φυλλάδιο, το οποίο αποκαλύπτει τους μύθους της κυβέρνησης για τις «ανατροπές του αιώνα»

Η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται να νομοθετήσει ένα αντεργατικό τερατούργημα που φέρνει τις «ανατροπές του αιώνα» στα εργασιακά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση.

Μετά τα αντεργατικά μέτρα της περιόδου των μνημονίων, που ψήφισαν και διατήρησαν όλες οι κυβερνήσεις...

Μετά τις νέες μορφές εκμετάλλευσης που δοκιμάστηκαν ή γενικεύτηκαν την περίοδο της πανδημίας...

Τώρα η κυβέρνηση καταργεί το 8ωρο, που κατακτήθηκε το 1920, παρουσιάζοντάς το ως «πρόοδο»!

Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν τους εργαζόμενους για μια ορισμένη χρονική περίοδο μέχρι 10 ώρες τη μέρα. Βασικό στοιχείο της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας είναι ότι οι επιπλέον ώρες εργασίας δεν αμείβονται, αλλά ανταλλάσσονται με μειωμένες ώρες και ρεπό. Η «διευθέτηση» αυξάνει τον απλήρωτο χρόνο της εργασίας προς όφελος του εργοδότη.

Στην Ελλάδα ο βασικός νόμος της «διευθέτησης» είναι ο νόμος 3986/2011 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Αυτόν τον νόμο διατήρησε κι επέκτεινε ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάνω εκεί χτίζει τώρα η ΝΔ, τροποποιώντας τον προς το χειρότερο. Μέχρι σήμερα η εφαρμογή της «διευθέτησης» γινόταν με Συλλογική Σύμβαση. Ηταν κι αυτό ένα από τα «χρυσωμένα χάπια», που αξιοποίησε τότε η ηγεσία της ΓΣΕΕ για να περάσει ο νόμος της «διευθέτησης» με τις λιγότερες αντιδράσεις. Τώρα αυτό θα γίνεται με ατομική «συμφωνία» εργοδότη - εργαζόμενου.

Το νομοσχέδιο βάζει κυριολεκτικά «μπουρλότο» στη ζωή εκατομμυρίων εργαζομένων. Το πόσο δουλεύουν, αμείβονται, ξεκουράζονται θα καθορίζεται από την ατομική συμφωνία κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου με την εργοδοσία.

Οι εργαζόμενοι εύλογα θα αναρωτηθούν«και τι μπορώ να κάνω απέναντι σε αυτά;»

Την απάντηση θα την βρουν - κυριολεκτικά - στο ίδιο το νομοσχέδιο, όπου προβλέπονται επιπλέον ασφυκτικοί περιορισμοί στη συνδικαλιστική δράση και πιο συγκεκριμένα στο απεργιακό δικαίωμα.

Αν ο συλλογικός αγώνας, η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργιακοί αγώνες ήταν «χωρίς αποτέλεσμα», γιατί η κυβέρνηση και η μεγάλη εργοδοσία κόπτονται να τα βάλουν στον «γύψο»;

Γιατί αυτός είναι ο φόβος τους!

Για την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και το κεφάλαιο «σύγχρονος εργαζόμενος» είναι αυτός που δεν θα προστατεύεται από Συλλογικές Συμβάσεις και που οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από «ατομική διαπραγμάτευση». Θα αμείβεται με ψίχουλα, θα δουλεύει απλήρωτα 10ωρα και Κυριακές. Θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι οργανωμένος σε συνδικάτα.

Μύθοι και πραγματικότητα

1ος μύθος: Είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων η «διευθέτηση του χρόνου εργασίας»

Το μέτρο δεν ικανοποιεί τους εργαζόμενους, αλλά τις επιχειρήσεις, ώστε να μπορούν να «απασχολούν» τους εργαζόμενους όποτε, όσο και όταν τους έχουν ανάγκη. Το ξεχαρβάλωμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας σημαίνει και ξεχαρβάλωμα της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους, εκτός από τη μεγάλη επιβάρυνση και φθορά στην υγεία τους. Η «διευθέτηση» δεν αφορά μια μέρα, αλλά τον συνολικό ετήσιο χρόνο εργασίας. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν 10ωρο χάνουν το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, απορρυθμίζεται η οικογενειακή και κοινωνική τους ζωή. Ο εργαζόμενος μετατρέπεται σε ένα «ομιλούν εργαλείο», που ζει για να δουλεύει και όχι το αντίθετο, αφού σπαταλά 10 - 12 ώρες καθημερινά στη δουλειά και στις μετακινήσεις από και προς το χώρο εργασίας του, με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, πόσο μάλλον για ψυχαγωγία, κοινωνική και συνδικαλιστική δραστηριότητα.

2ος μύθοςΗ κυβέρνηση νομοθετεί την 4ήμερη εργάσιμη βδομάδα

Για να δουλέψει κάποιος εργαζόμενος 4ήμερο για κάποια περίοδο μέσα στον χρόνο, θα πρέπει την περίοδο που θα ισχύει το 10ωρο να ξεθεώνεται δουλεύοντας 50 ώρες το 5ήμερο ή 60 ώρες το 6ήμερο τη βδομάδα. Αφού η κυβέρνηση αποφάσισε να «πουλήσει τρέλα», γιατί δεν καθιερώνει τριήμερη εργασία, με 14 ώρες δουλειάς τη μέρα;

3ος μύθοςΗ αλλαγή στον χρόνο εργασίας θα γίνει με «εθελοντική» συμφωνία του εργαζόμενου

Οι αναφορές στη δήθεν εθελοντική επιλογή της 10ωρης εργασίας αποτελούν «ανέκδοτο». Το διευθυντικό δικαίωμα έχει ήδη τα χαρακτηριστικά των εκβιασμών, των απειλών και της απόλυσης. Σε συνθήκες πλέον που ο εργαζόμενος ατομικά θα προσπαθεί να βρει το δίκιο του ή να αρνηθεί τις εργοδοτικές αξιώσεις, η κάθε αναφορά σε εθελοντική συναίνεση του εργαζόμενου αποτελεί πρόκληση και γεννά οργή.

4ος μύθος:Η ηλεκτρονική κάρτα εργασίας θα αποκαλύπτει την πραγματική υπερωριακή απασχόληση

Η κοροϊδία πάει σύννεφο. Αν όντως η λύση στη «μαύρη» εργασία ήταν η ψηφιακή κάρτα, τι τους εμπόδιζε μέχρι σήμερα να την εφαρμόσουν για την αδήλωτη εργασία, χωρίς φυσικά να καταργείται το 8ωρο; Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν την απάντηση. Σήμερα το 8ωρο και το 5ήμερο παραβιάζονται. Γι' αυτό λοιπόν και η κυβέρνηση το καταργεί, για να μπορούν νόμιμα οι εργοδότες να παρεμβαίνουν στο ωράριο και τους όρους εργασίας χωρίς τα τυπικά εμπόδια του νόμου.

5ος μύθοςΟ νέος συνδικαλιστικός νόμος στοχεύει στην «εξυγίανση» του συνδικαλιστικού κινήματος

Τα συνδικάτα έχουν καταστατικά και λογοδοτούν στα μέλη τους και όχι στην κυβέρνηση και την εργοδοσία. Δεν έχει κανέναν ρόλο η κυβέρνηση να παρεμβαίνει και να καθορίζει την εσωτερική τους λειτουργία. Την κυβέρνηση δεν την νοιάζει η «εξυγίανση» των συνδικάτων. Αλλωστε, τα κυβερνητικά κόμματα χρόνια τώρα στηρίζουν τις διάφορες συνδικαλιστικές «μαφίες» και τους «ανθρώπους» της μεγαλοεργοδοσίας σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Αντιθέτως, υψώνει νέα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση.

Η εφαρμογή της εξ αποστάσεως ψηφοφορίας (ηλεκτρονικά) για την πραγματοποίηση απεργίας, η οποία θα συνδυάζεται με την υποχρεωτική συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά ενεργών μελών του πρωτοβάθμιου συνδικάτου (μέτρο που είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ), έχει στόχο να γίνουν οι χώροι δουλειάς «νεκροταφεία» και η φυσική παρουσία στα σωματεία και τις συνελεύσεις παρελθόν.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου στερούν από τα συνδικάτα την ελεύθερη και δημοκρατική λειτουργία. Υποχρεώνονται να παραδώσουν στο υπουργείο Εργασίας τα μητρώα των μελών τους, ως προϋπόθεση για την υπογραφή ΣΣΕ. Το μέτρο αυτό συνιστά ανοιχτή παρεμπόδιση της οργάνωσης των εργαζομένων, όταν μάλιστα απολύονται καθημερινά εργαζόμενοι για τη συνδικαλιστική τους δράση.

6ος μύθος: Το προσωπικό ασφαλείας θα διασφαλίζει την ελάχιστη εγγυημένη λειτουργία τους και θα προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών

Αυτή η υποχρέωση των εργαζομένων πρέπει να εκπληρώνεται πέρα και από το «προσωπικό ασφαλείας» που έτσι κι αλλιώς υπάρχει και σήμερα. Επομένως, η υποχρέωση για εργασία τη μέρα της απεργίας αντικειμενικά καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος του προσωπικού. Η κυβέρνηση προωθεί τη μετατροπή της απεργίας σε μια συμβολική πράξη, ζηλεύοντας προφανώς εκείνες τις χώρες όπου ο «απεργός» δουλεύει κανονικά φορώντας ...ένα περιβραχιόνιο. Στόχος είναι να απονευρώσει την απεργία, το πιο σημαντικό «όπλο» που έχει ο εργαζόμενος στον αγώνα του.

Θα παρέχεται η δυνατότητα στον εργοδότη να διεκδικήσει αποζημίωση από τους απεργούς και τα συνδικάτα σε περίπτωση που μια κινητοποίηση κριθεί «παράνομη», «καταχρηστική» ή και τα δύο. Με δεδομένο ότι ήδη 9 στις 10 απεργίες κρίνονται «παράνομες» ή/και «καταχρηστικές» από τα δικαστήρια, αυτό σημαίνει οικονομική εξόντωση των συνδικάτων και μια «δαμόκλειο σπάθη» που θα επικρέμαται μόνιμα πάνω από τα κεφάλια των απεργών.

Το αντεργατικό τερατούργημα δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Εντάσσεται στον στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πιο φτηνή κι ευέλικτη εργατική δύναμη. Το κεφάλαιο έχει στραμμένη την προσοχή του στην εργάσιμη μέρα, επειδή η παραγωγή της υπεραξίας συντελείται μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο. Γι' αυτό στοχεύει πάντα στη διεύρυνση των ορίων του εργάσιμου χρόνου. Ταυτόχρονα«εξοικονομεί» και εργατικά χέρια, επιβάλλοντας σε λιγότερους να κάνουν την ίδια δουλειά που κανονικά θα έκαναν περισσότεροι.

Γι' αυτό εδώ και χρόνια όλες οι κυβερνήσεις, βήμα βήμα, ξηλώνουν τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ειδικά το δικαίωμα στον σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο.

Στη βάση της στρατηγικής συμφωνίας με τους στόχους του κεφαλαίου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο 3986/2011 αλλά και τον εμπλούτισε με τον νόμο 4498/2017, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς, όπου προβλέπεται «μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας». Κύρωσε Συλλογικές Συμβάσεις που υπέγραψαν συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και προβλέπουν αυτό ακριβώς που τώρα θεσμοθετεί η ΝΔ σε ατομική βάση. Εθεσε τα θεμέλια του χτυπήματος στο συνδικαλιστικό κίνημα, με τον απεργοκτόνο νόμο της Αχτσιόγλου.

Τώρα, σύμφωνα με την πάγια τακτική του, εμφανίζεται αντίθετος προκειμένου να «ψαρέψει στα θολά νερά» του τυχοδιωκτισμού.

Το Ταμείο Ανάκαμψης, η νέα «αλυσίδα» για τους λαούς της Ευρώπης

Οι νέες αντεργατικές ανατροπές περιλαμβάνονται στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης που αποτελεί τη «γέφυρα» της Ελλάδας των μνημονίων και των μεταμνημονιακών δεσμεύσεων με το πανευρωπαϊκό «super μνημόνιο» του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ. Ο στόχος της ανάκαμψης αφορά τα κέρδη των λίγων φορτώνοντας τα βάρη στους πολλούς.

Οι πόροι του Ταμείου προέρχονται από τους λαούς και θα κατευθυνθούν στους μεγάλους ομίλους της λεγόμενης «πράσινης και ψηφιακής» ανάπτυξης, ενώ για κάθε εκταμίευση από το Ταμείο θα πρέπει να νομοθετούνται νέα αντεργατικά μέτρα, για να διασφαλιστούν τα κέρδη των νέων επενδύσεων.

Να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τα Εργασιακά!

Να διεκδικήσουμε:

  • Σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, με μείωση του εργάσιμου χρόνου. 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.
  • Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις χωρίς καμία εμπλοκή του κράτους.
  • Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς και κατοχύρωση δικαιωμάτων.
  • Προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, με ευθύνη του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων.
  • Την κατοχύρωση της ελεύθερης και ανεμπόδιστης δράσης των συνδικάτων και των συνδικαλιστών, κόντρα συνολικά στην κρατική, εργοδοτική παρέμβαση και καταστολή.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα και την οργάνωσή τους σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, για να διεκδικήσουν ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Να μπουν στον ελπιδοφόρο αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεζόμενων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό που σήμερα είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Η ζωή που μας αξίζει, προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν τον πλούτο που παράγουν με τον κόπο τους. Η επιστημονική γνώση, η ανάπτυξη της τεχνολογίας, των ψηφιακών μέσων να αξιοποιείται για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου κι όχι για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Είναι ώρα οι εργαζόμενοι να αξιοποιήσουν τα δικά τους «όπλα» στην επίθεση του κεφαλαίου!

Μέχρι την οριστική κατάργηση της μισθωτής «σκλαβιάς»!

Σελ. /40 
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σάββατο 24 Απρίλη 2021 - Κυριακή 25 Απρίλη 2021

04 Νοεμβρίου, 2020

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΕΡΑΣΟΥΝΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑ

 

«Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς...» Κώστας Βάρναλης

Διαρροές, δηλώσεις και δημοσιεύσεις βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες για την αλλαγή στο συνδικαλιστικό νόμο 1264/82 από τη σημερινή κυβέρνηση.

Κι αυτό στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της εύρυθμης λειτουργίας της παραγωγής και των "δικαιωμάτων" των εργαζόμενων. Φυσικά δεν περιμένουμε ντροπή από τους ιθύνοντες γι' αυτή την απάτη. Υπηρετικό προσωπικό της μεγαλοεργοδοσίας είναι, τα αφεντικά τους υπηρετούν και σα συνειδητή πρωτοπορία του κεφαλαίου, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους στο ρόλο του συλλογικού καπιταλιστή που έχουν αναλάβει. Η δημοκρατία τους είναι η ασυδοσία των εργοδοτών και το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Ο λαός -για τους κρατούντες- είναι για να διαλέγει κάθε 4 περίπου χρόνια ποιος θα τον τσαλαπατά και θα τον προσφέρει γονατισμένο στις ορέξεις και απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών. Αυτή είναι η αστική δημοκρατία. Δημοκρατία για μια ασήμαντη μειοψηφία και δικτατορία σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και του λαού. Δεν φτάνουν οι μισθοί πείνας και τα ημερομίσθια των 600 ευρώ το μήνα που καθιερώθηκαν χρόνια τώρα. Δεν φτάνουν οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι που ζουν στην αθλιότητα, τώρα τους προσφέρουν οι ανέντροποι και αδίσταχτοι δώρο στους εργοδότες σκλάβους με 200 ευρώ το μήνα.

Η κρίση και η πανδημία είναι η ευκαιρία για ικανοποίηση της ακόρεστης δίψας του κεφαλαίου για νέα υπερκέρδη και προνόμια. Βαφτίζουν εκσυγχρονισμό την κατάργηση της προστασίας της συνδικαλιστικής δράσης και της δράσης στους τόπους δουλειάς. Βαφτίζουν δημοκρατία το φακέλωμα των εργαζομένων και τη γνωστοποίηση της δραστηριότητάς τους στους εργοδότες με το ηλεκτρονικό σύστημα συμμετοχής και ψηφοφορίας στις διαδικασίες αρχαιρεσιών και απόφασης για κινητοποιήσεις, καθορίζουν 50%+1 των οικονομικά ενεργών μελών του σωματείου στην απόφαση για νόμιμη απεργία, όταν οι ίδιοι με χίλια ράμματα και τάματα εκλέγονται και κυβερνούν με το 20% - 25% των εχόντων δικαίωμα ψήφου και καυχιόνται για τη δημοκρατική εκλογή τους. Ακόμα και όταν κάτω από τις παραπάνω συνθήκες παρθεί μια απόφαση, αυτή μπορεί να ματαιωθεί είτε στα δικαστήρια με διάφορα προσχήματα, είτε να μειωθεί η αποτελεσματικότητά της με τα τερτίπια της αύξησης του προσωπικού ασφαλείας κ.ο.κ. που σκέφτονται.

Όλα αυτά και άλλα που προσπαθούν να «εκσυγχρονίσουν», σκοπό έχουν να βάλουν στο «γύψο» τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου για να εξασφαλίσουν λιγότερα δικαιώματα στους εργαζόμενους, πλούτη για το κεφάλαιο, την επιστροφή σε παλιές μαύρες εποχές. Αυτό επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι όσο το κεφάλαιο γιγαντώνεται, τόσο σαπίζει και γίνεται επιθετικό και αδίστακτο. "Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία που σα βρικόλακας ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει" (Κ. Μαρξ).

Αξιοποιώντας την πανδημία, ψηφίζουν ΠΝΠ καταργώντας την 8ωρη απασχόληση, την υπερωριακή προσαύξηση και αμοιβή, επιβάλλουν την ηλεκτρονική εργασία ξεθεώματος, νομιμοποιούν απολύσεις, διαλύουν εργασιακές σχέσεις και την ίδια ώρα εξασφαλίζουν καινούρια προνόμια με τη μείωση των εισφορών, της φορολόγησης της εργοδοσίας και της παραχώρησης εκατομμυρίων ευρώ με το τσουβάλι στο κεφάλαιο. Με τη φόρα που πήρε η σημερινή κυβέρνηση, θα τακτοποιήσει σύντομα τις εναπομείνασες (από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ) απαιτήσεις του ΣΕΒ (ΣΕΒ: Το 60% των αιτημάτων μας έλυσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ).

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν αυτά και άλλα σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού. Η ίδια η αστική τάξη με τους πολιτικούς της εκπροσώπους ήταν αυτή που έφερε το ιδιώνυμο τη δεκαετία '20, τους φασιστικούς νόμους της διχτατορίας του Μεταξά τη δεκαετία του '30, των 509 & 375 της δεκαετίας του '40, την 7χρονη χούντα, τον απεργοκτόνο νόμο 330/1976 του Λάσκαρη που πίστευε πως με τον νόμο αυτό θα ερχόταν "το τέλος της ταξικής πάλης", όπως δήλωνε, το άρθρο 4 το 1984, το 50%+1 πρόσφατα του ΣΥΡΙΖΑ. Η εργατική τάξη ήταν αυτή που με τους αγώνες, τις θυσίες, το αίμα της κατάφερνε πάντα να ανοίξει δρόμους. Με πισωγυρίσματα, ναι, αλλά πάντα και πιο ψηλά.

Τη δεκαετία του '60 ήταν που οι οικοδόμοι απέναντι σε αντεργατικούς νόμους και τρομοκρατία, με αγώνες, απεργίες, αιματηρές συγκρούσεις επέβαλαν την ένταξη ειδικοτήτων στα ΒΑΕ defacto 7ωρο και το Σάββατο 6ωρο και το δωροαδειόσημο. Ως τότε, οι οικοδόμοι δεν έπαιρναν δώρο, άδεια κ.τ.λ.

Σε συνθήκες "κατάργησης της ταξικής πάλης", επέβαλαν με τους αγώνες τους την πιλοτική εφαρμογή της άμεσης επικόλλησης ενσήμων, της ένταξης επιπλέον ειδικοτήτων στα ΒΑΕ.

Τη δεκαετία του '80 ήταν που οι οικοδόμοι απέναντι στην άρνηση και επίθεση της τότε κυβέρνησης επέβαλαν το νέο 7ωρο σε 5ήμερη πλέον βάση, μείωσαν το όριο συνταξιοδότησης στα 58 έτη, μετά από 37 24ωρες και 48ωρες μαζικές απεργίες, ολοκλήρωσαν την αύξηση του δωροαδειόσημου, νομοθετήθηκε το χειμερινό επίδομα κ.ά. Τη δεκαετία του '80 ήταν που αναπτύχθηκαν αγώνες στα μεγάλα έργα. Οι διεκδικήσεις και οι καταχτήσεις σε ημερομίσθια, συνθήκες εργασίας, εφαρμογή ωραρίου, συνδικαλιστικές ελευθερίες και δράση στους τόπους δουλειάς, μετά από σκληρές μάχες και συγκρούσεις με τις μεγάλες τεχνικές εταιρείες και τα τσιράκια τους. Αντίστοιχα το ίδιο έγινε και σε άλλους κλάδους εργαζομένων, τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Για παράδειγμα, στο τέλος της δεκαετίας του '70 και αρχές τις δεκαετίας του '80 ήταν που στο γκέτο του Νιάρχου στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά μετά από σκληρές και αιματηρές συγκρούσεις έξω στην πύλη και σε συνέχεια μέσα στο χώρο των ναυπηγείων μπήκε δειλά - δειλά και κουτσουρεμένα η δημοκρατία και η συνδικαλιστική δράση στο χώρο. Σ' αυτές τις συγκρούσεις χτυπήθηκε και τραυματίστηκε ο βουλευτής του ΚΚΕ Κ. Κάππος και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι, έχασε το μάτι του τότε από χτύπημα των ροπαλοφόρων του Νιάρχου ο εργάτης του ναυπηγείου Παναγιώτης. Ο συσχετισμός δυνάμεων και ο αγώνας ήταν που το '80 και '81 στο γκέτο της ΕΑΒ με καθολική συμμετοχή στην απεργία επέβαλαν την επαναπρόσληψη εκατοντάδων τρομοκρατικών απολύσεων, την ικανοποίηση αιτημάτων, συνδικαλιστικές ελευθερίες. Τι καθόριζε πάντα την πορεία και τα αποτελέσματα; Η μαζικοποίηση των συνδικάτων, η ενεργοποίηση των μελών, η ενότητα και ο αγώνας των εργαζομένων. Ο συσχετισμός δυνάμεων.

Τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν κυβέρνηση και εργοδοσία. Έτσι γινόταν πάντα από τη γέννηση της εργατικής τάξης μέχρι σήμερα. Αυτήν την περίοδο που το κίνημα βρίσκεται σε ύφεση και ο συσχετισμός υπέρ της εργοδοσίας, η πλουτοκρατία με τους πολιτικούς της υπηρέτες λύνει υπέρ της τους λογαριασμούς της με τους εργαζόμενους.

Αυτό θα συμβαίνει όσο η εργατική τάξη, ο λαός, να το πάρει απόφαση να αλλάξει τους συσχετισμούς και να πει το "ως εδώ, θα αναμετρηθούμε με το κεφάλαιο, θα αχρηστεύσουμε νόμους και θα επιβάλουμε το δίκιο μας". Έτσι γινόταν πάντα. Από μας εξαρτάται. Ο ταξικός αγώνας είναι σαν να κάνεις ποδήλατο, με το που σταματήσεις το πεντάλ, πέφτεις.

Για να γίνουν όμως ουσιαστικές και σταθερές βελτιώσεις στη ζωή των εργαζομένων, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η κοινωνία που ζούμε είναι ταξική και πρέπει να πάρουμε θέση, πρέπει να διαλέξουμε σε ποια πλευρά θα στοιχηθούμε. Να απαλλαγούμε από προλήψεις και αυταπάτες, "να μη βλέπουμε τον εαυτό μας σαν προσωρινά ατυχήσαντες εκατομμυριούχους, αλλά σαν καταπιεσμένο προλεταριάτο" (Τ. Στάινμπεκ), να μη βλέπουμε το κράτος και τους μηχανισμούς του σαν ουδέτερους, αλλά ταγμένους στην υπηρεσία της αστικής τάξης ("Το κράτος είναι η εκτελεστική επιτροπή της άρχουσας τάξης" Κ. Μαρξ). Το ίδιο και τα στηρίγματά της, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης("οι εφημερίδες είναι το μπουρδέλο της σκέψης" Ο. Μπαλζάκ, τότε δεν υπήρχε τηλεόραση ούτε κόμματα της εργατικής τάξης). Να θυμόμαστε πόσα ψέματα και συκοφαντίες ακούστηκαν από επίσημα χείλη εκπροσώπων του κεφαλαίου για τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Στην απεργία της "Goodyear" ανώτερο κυβερνητικό στέλεχος διαρρήγνυε τα ιμάτιά του όταν αυτή μετακόμισε στην Τουρκία για περισσότερα κέρδη, ισχυριζόμενο πως γι' αυτό ευθύνεται η απεργία, ο συνδικαλισμός και οι εργατικές διεκδικήσεις. Μετά από αυτήν την περίοδο, δεκάδες επιχειρήσεις μετακινήθηκαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και σε άλλες και καμάρωναν οι ίδιοι επικριτές για την αποκαλούμενη εξωστρέφεια, που θα φέρει τόσα καλά στην οικονομία της χώρας.

Χτες η ΠΙΤΣΟΣ (χωρίς απεργία), έφυγε για την Τουρκία, πετώντας στο δρόμο 250 εργαζόμενους. Ούτε κουβέντα για τους φίλους Γερμανούς επιχειρηματίες. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Κουβέντα δε βγάζουν οι ίδιοι για τις εν ψυχρώ ληστείες που πραγματοποιούν οι επιχειρηματίες σήμερα, όταν προσλαμβάνουν εργαζόμενους για 4ωρο, τους απασχολούν 8ωρο, τους ασφαλίζουν μερικώς και τους πληρώνουν μισό μεροκάματο. Κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά στη μη καταβολή δώρου και όταν υποχρεώνονται να το χορηγήσουν, στέλνουν τους φουσκωτούς μπράβους τους συνοδεία στα ΑΤΜ ώστε να το εισπράξει ο εργαζόμενος και να τους τα δώσει πίσω. Γι' αυτά και άλλα εγκλήματα, τσιμουδιά. Αυτή είναι η ελευθερία και η δημοκρατία τους. Ασυδοσία για το κεφάλαιο, ληστεία και υποταγή για τους εργαζόμενους.

Άλλη μια φορά, πρέπει να το βάλουμε στο μυαλό και στην καρδιά μας: «Η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πάλη των τάξεων» Κ. Μαρξ.

Γι' αυτό, βήμα το βήμα, αυτόν τον αγώνα να τον φτάσουμε ως το επίπεδο της ανάγκης.

Αυτόν τον αγώνα τρέμουν. Ναι, τον τρέμουν. Αλλιώς γιατί να ψηφίσουν νέους αντεργατικούς νόμους; Γιατί να θωρακίσουν κι άλλο το σύστημά τους; Ξέρουν πως θα έρθει η ώρα της αναμέτρησης. Αυτή η ώρα, βέβαια, δεν θα έρθει και θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, «Πρέπει να κουνήσουμε και το δέντρο», όπως έλεγε ο Ε. Γκεβάρα.

Όχι στον εκσυγχρονισμό - πισωγύρισμα του συνδικαλιστικού νόμου.

Αγώνας, να μην περάσει.

Αγώνας για αχρήστευση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων.

Το δίκιο μας στους δρόμους θα κριθεί, κόντρα στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό.

«Άιντε θύμα, άιντε ψώνιο, άιντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς» Κ. Βάρναλης.

* Του Κυριάκου Κερασουνλή, πρώην προέδρου του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας