Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ιμπεριαλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ιμπεριαλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

24 Φεβρουαρίου, 2024

ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ #ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ_ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ_ΔΡΑΣΗ #ΟΥΚΡΑΝΙΑ

 ,,Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.,,

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

Η παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη για τα δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία





Το Σάββατο 17/2 το ΚΚ Τουρκίας φιλοξένησε στην Κωνσταντινούπολη διάσκεψη των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης με θέμα «Δύο χρόνια από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Συμπεράσματα και πείρα για τους κομμουνιστές».

Στη διάσκεψη έλαβε μέρος αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, στην οποία συμμετείχαν ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής, και η Αθηνά Ζαρκάδα, συνεργάτιδα του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ.

Κατά τη διάρκεια της διάσκεψης συζητήθηκε και στη συνέχεια εκδόθηκε Κοινή Ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, η οποία θα δημοσιευτεί σε επόμενη ανάρτηση.

Σήμερα, αναδημοσιεύουμε από τον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» την παρέμβαση του ΚΚΕ στη διάσκεψη:

Αγαπητοί σύντροφοι,

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή ανέδειξε ότι η πολεμική σύγκρουση που ξέσπασε πριν από δύο χρόνια στην Ουκρανία, σκορπώντας μέχρι σήμερα τον θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και τη δυστυχία σε πολλά άλλα εκατομμύρια, που υποφέρουν από αυτόν, ήταν μονάχα η τυπική έναρξη ενός πολέμου που προετοιμάστηκε από το εύφλεκτο υλικό που συσσωρεύτηκε σε βάθος χρόνου.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μέσα απ' αυτήν τη διαδικασία της αντεπανάστασης, διαμορφώθηκαν οι αστικές τάξεις, οι καπιταλιστές που αναδείχτηκαν στην πορεία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, κλέβοντας τον κόπο δεκαετιών του ενωμένου σοβιετικού λαού. Τέτοιους καπιταλιστές εκφράζουν οι κυβερνήσεις του Ζελένσκι στην Ουκρανία, που έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και του Πούτιν στη Ρωσία, που έχει τη στήριξη του υπό διαμόρφωση ευρασιατικoύ ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, με κορυφαία δύναμη την Κίνα.

Στο επίκεντρο της πολεμικής σύγκρουσης βρίσκεται το μοίρασμα του ορυκτού πλούτου, της Ενέργειας, εδαφών και εργατικού δυναμικού, αγωγών και δικτύων μεταφοράς εμπορευμάτων, γεωπολιτικών στηριγμάτων, μεριδίων των αγορών.

Στοιχείο αυτής της διαπάλης είναι το μοίρασμα αγορών και σφαιρών επιρροής, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ και τη στρατηγική της «ευρωατλαντικής διεύρυνσης», από τη μια πλευρά, και, από την άλλη, στη στρατηγική της καπιταλιστικής Ρωσικής Ομοσπονδίας για τα δικά της εκμεταλλευτικά σχέδια σε βάρος των λαών, για να ενισχύσει τον δικό της ιμπεριαλιστικό συνασπισμό (Ευρασιατική Οικονομική Ενωση, Οργανισμός Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας) στην περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ.

Το ΚΚΕ ανέδειξε αναλυτικά τις αιτίες αυτής της αιματοχυσίας, απορρίπτοντας τόσο τα προσχήματα του ευρωΝΑΤΟικού μπλοκ, περί «υπεράσπισης της κυριαρχίας της Ουκρανίας» ή της «ελεύθερης επιλογής συμμάχων» ή της «δημοκρατίας, έναντι του αυταρχισμού», όσο και τα προσχήματα που αξιοποίησε για την απαράδεκτη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία η ηγεσία της Ρωσίας, περί «αντιφασιστικού πολέμου», ή της «προάσπισης των ρωσόφωνων», ή της «αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας».
Ορισμένα συμπεράσματα για το κομμουνιστικό κίνημα από τον πόλεμο

Η ιδεολογική - πολιτική και οργανωτική κρίση, που για δεκαετίες εκδηλώνεται στις γραμμές του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, οξύνθηκε γύρω από το πολύ σημαντικό θέμα της στάσης των κομμουνιστών και των λαών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Ετσι, από τη μια μεριά ξεχώρισαν εκείνα τα ΚΚ, που έδωσαν τη μάχη για τη διαφώτιση των λαών, για την οργάνωση της πάλης τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Σημαντικός σταθμός σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν η Κοινή Ανακοίνωση, που εκδόθηκε με πρωτοβουλία των ΚΚΕ, ΚΚ Εργαζομένων Ισπανίας, ΚΚ Μεξικού και ΚΚ Τουρκίας, την οποία στήριξαν πάνω από 70 ΚΚ και ΚΝ απ' όλο τον κόσμο, στις 26/2/22 και στην οποία σωστά προσδιοριζόταν ο χαρακτήρας του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τονιζόταν ότι απαιτείται «να ενισχυθεί το ταξικό κριτήριο στην ανάλυση των εξελίξεων, να χαράξουμε τον δικό μας αυτοτελή δρόμο ενάντια στα μονοπώλια, στις αστικές τάξεις, για την ανατροπή του καπιταλισμού, την ενίσχυση της ταξικής πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για τον σοσιαλισμό, που παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ».

Από την άλλη μεριά, πρέπει να σημειώσουμε ότι όχι όλα τα ΚΚ στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Λίγα πέρασαν στη γραμμή του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, ψηφίζοντας π.χ. στο Ευρωκοινοβούλιο μέσα από την «αριστερή ευρωομάδα» GUE/NGL και με «αριστερά» κόμματα, όπως οι ΣΥΡΙΖΑ, PODEMOS, Die Linke κ.ά. την πολιτικο-οικονομική και στρατιωτική στήριξη της Ουκρανίας, ή άλλα ΚΚ στα λόγια τάχθηκαν ενάντια στον πόλεμο, αλλά στην πράξη συμμετείχαν σε κυβερνήσεις των χωρών του ΝΑΤΟ που τον στηρίζουν και συμμετέχουν σε αυτόν, όπως το ΚΚ Ισπανίας.

Κάποια άλλα αποδέχτηκαν τα προσχήματα της αστικής τάξης της Ρωσίας, που ισχυρίζεται ότι διεξάγει «αντιφασιστικό αγώνα». Σήμερα που τα βασικά αστικά κόμματα της Γερμανίας αντιγράφουν τα επιχειρήματα της ρωσικής ηγεσίας και πραγματοποιούν στη Γερμανία «αντιφασιστικές» διαδηλώσεις, βλέπουμε κόμματα να αντιδρούν και να αναδεικνύουν την υποκρισία των διοργανωτών αυτών των συγκεντρώσεων, κάτι, όμως, που για ορισμένα κόμματα παραμένει δυσδιάκριτο σε ό,τι αφορά τα «αντιφασιστικά» προσχήματα που αξιοποιούνται ως προκάλυμμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου από την αστική Ρωσία.

Σε «αιχμή του δόρατος» σε βάρος της ταξικής προσέγγισης των διεθνών εξελίξεων, των ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό αναδείχτηκε μια νέα διεθνής οργάνωση, με την υποκριτική ονομασία «Παγκόσμια Αντιιμπεριαλιστική Πλατφόρμα» (ΠΑΠ). Η ΠΑΠ, στην οποία ηγούνται σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις και κάποια ΚΚ ή ομάδες χωρίς ιδιαίτερη επιρροή στην εργατική τάξη των χωρών τους, πήρε ξεκάθαρα τη μια πλευρά των ιμπεριαλιστών «ληστών».

Σήμερα, ωστόσο, το κομμουνιστικό κίνημα είναι πιο έμπειρο και αρκετά είναι εκείνα τα ΚΚ που έχουν βγάλει συμπεράσματα από την Ιστορία και έχουν απορρίψει τη λογική των διαφόρων «αντιφασιστικών μετώπων» με αστικές δυνάμεις, αναδεικνύοντας ότι η πάλη με τον φασισμό πρέπει να είναι αναπόσπαστη από την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική «μήτρα» που τον «γεννάει».

Στα πλαίσια της σφοδρής ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, που οξύνθηκε μετά την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, πάγωσε η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ), που στην πορεία σταμάτησε οριστικά.

Στη θέση της συγκροτήθηκε μια νέα περιφερειακή μορφή συνεργασίας, η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση (ΕΚΔ) και το ελπιδοφόρο είναι πως η ΕΚΔ, από τη μια, λαμβάνει υπόψη της τη θετική και αρνητική εμπειρία της ΕΚΠ, από την άλλη στηρίζεται σε ένα πιο πλήρες και συνεκτικό ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο. Διαψεύστηκαν, έτσι, όλοι εκείνοι που εκτιμούσαν ότι τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης δεν θα μπορούσαν έγκαιρα να έχουν μια νέα μορφή συνεργασίας, ακολουθώντας τον διαλυτικό και προδοτικό δρόμο της Β' Διεθνούς κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, που απέβη σε βάρος των συμφερόντων των εργαζομένων.
Τα ΚΚ που στηρίζονται στον μαρξισμό - λενινισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό δυνάμωσαν την αντιιμπεριαλιστική πάλη

Διαψεύστηκαν εκείνες οι δυνάμεις που ισχυρίζονταν ότι η ταξική προσέγγιση των ΚΚ που δεν επέλεξαν τη μια πλευρά του ιμπεριαλιστικού πολέμου θα τα οδηγήσει στο να υποστείλουν την πάλη τους ενάντια στην άλλη, δηλαδή ενάντια σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Συνέβη ακριβώς το ανάποδο!

Κι αυτό μπορούμε πολύ χαρακτηριστικά να το περιγράψουμε στην περίπτωση της Ελλάδας:

Σε αυτά τα δύο χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην Ελλάδα στην πάλη ενάντια στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ. Οργάνωσε σημαντικές κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο, έξω από τις αμερικανικές βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, στη Σούδα, στη Λάρισα, στο Στεφανοβίκειο κ.α. Στήριξε την ανάλογη δράση των συνδικάτων και των μαζικών οργανώσεων της χώρας, του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Μπλόκαρε δρόμους και σιδηροδρόμους, λιμάνια που χρησιμοποίησαν ΝΑΤΟικές δυνάμεις.

Οι κομμουνιστές ήταν πρωτοπόροι στην αντιιμπεριαλιστική πάλη και γι' αυτόν τον λόγο δέχτηκαν την επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους σε κάποιες περιπτώσεις, όπως έγινε π.χ. στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 6 Απρίλη 2023, όταν τα ΜΑΤ χτύπησαν την απεργιακή διαδήλωση, συλλαμβάνοντας και σέρνοντας στα δικαστήρια μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» και συνδικαλιστές.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που δεν έλαβε μέρος στη συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής κατά την ομιλία του Ζελένσκι και του ελληνικής καταγωγής νεοναζί του Τάγματος Αζόφ. Στη Βουλή καταψήφισε τη συμφωνία για τη γιγάντωση των αμερικανικών βάσεων, τις στρατιωτικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ. Στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, και ακροδεξιοί από κοινού με κόμματα της ευρωπαϊκής «αριστεράς», στήριξαν το πολεμικό παραλήρημα των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, που καλούσε σε μαζική αύξηση της πολεμικής στήριξης στην αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι, το ΚΚΕ καταψήφισε και κατήγγειλε στον λαό το γεγονός. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε και καταδίκασε τόσο την αποστολή πολεμικού υλικού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία, όσο και την εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτικών.

Ταυτόχρονα, τους τελευταίους μήνες, το ΚΚΕ πρωτοστατεί και στις μεγάλες λαϊκές εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης ενάντια στη γενοκτονία του από το κατοχικό κράτος του Ισραήλ. Ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς για την αποστολή ναυτικής δύναμης των ΗΠΑ στην Ερυθρά Θάλασσα όσο και στην αντίστοιχη της ΕΕ, για την οποία μάλιστα η ελληνική κυβέρνηση προσφέρθηκε να παραχωρήσει το στρατηγείο της Λάρισας στην Κεντρική Ελλάδα.

Στην περιοχή οξύνονται οι ανταγωνισμοί, έχει συγκεντρωθεί μεγάλη δύναμη πυρός, οι ευρωατλαντικές επιχειρήσεις και οι πυραυλικές επιθέσεις στην Υεμένη στο όνομα της αντιμετώπισης των Χούθι και της προστασίας της ναυσιπλοΐας κλιμακώνουν την ένταση και πολλαπλασιάζεται ο κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης. Τώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να τερματιστούν η σφαγή στη Γάζα και η ισραηλινή κατοχή στα παλαιστινιακά εδάφη και ως παράγοντας για την αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή.
Για τον συσχετισμό στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα

Αγαπητοί σύντροφοι, επιτρέψτε μας ακόμη ορισμένες σύντομες επισημάνσεις:

Φτάνοντας στη 2η επέτειο έναρξης του πολέμου βλέπουμε ότι, παρά τη ΝΑΤΟική στήριξη, η ουκρανική αντεπίθεση δεν έφερε ουσιαστικά αποτελέσματα, στο μέτωπο διεξάγεται πόλεμος χαρακωμάτων και φθοράς και δοκιμάζονται σύγχρονα οπλικά συστήματα. 
Η Ρωσία εξακολουθεί να κατέχει από πέρσι το 20% των εδαφών της Ουκρανίας, η οποία έχει ήδη χάσει περισσότερο από το 40% του εθνικού βιομηχανικού δυναμικού της και περίπου το 15% του προπολεμικού ΑΕΠ της και τώρα δεν έχει πρόσβαση σε πρώτες ύλες αξίας άνω των 12 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων του 63% των κοιτασμάτων άνθρακα και του 42% των μετάλλων της, με βάση εκτιμήσεις της ρωσικής πλευράς.

Στις συνθήκες αυτές εκφράζεται προβληματισμός στα ευρωατλαντικά επιτελεία για την πορεία του πολέμου, παρουσιάζονται προβλήματα στη συνέχιση της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ στην Ουκρανία, ενώ ακούγονται φωνές για την ανάγκη έναρξης συνομιλιών με τη Ρωσία για «παραχώρηση ουκρανικών εδαφών», πράγμα που προς το παρόν αρνείται η κυβέρνηση Ζελένσκι. 
Δεν αποκλείεται σενάριο ανατροπών στο πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας.

Αντίθετα, η ρωσική αστική πλευρά, αφού προς το παρόν τουλάχιστον, κατέστειλε μια εσωτερική «ανταρσία» στους κόλπους της, όπως ήταν το «ζήτημα Πριγκόζιν» και του μισθοφορικού στρατού του, έχει εξασφαλίσει στο πολεμικό μέτωπο σχετικό προβάδισμα στις χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις των Ενόπλων Δυνάμεών της, όπως και ικανό απόθεμα οπλισμού, ενώ και οικονομικά στα χρόνια του πολέμου, παρά τις κυρώσεις, ξεπέρασε τη Γερμανία σε μερίδιο στο πραγματικό παγκόσμιο ΑΕΠ, κι από την 6η θέση σκαρφάλωσε στην 5η.

Οι εξελίξεις καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς ορισμένων δυνάμεων, που υποστήριζαν ότι η Ρωσία είναι «αδύναμο», «εξαρτημένο» καπιταλιστικό κράτος, ένα «παγκόσμιο βενζινάδικο» κάπου στην «περιφέρεια» του καπιταλισμού, κι επιβεβαιώνουν την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η Ρωσία καταλαμβάνει μια από τις σημαντικότερες θέσεις στη σύγχρονη ιμπεριαλιστική «πυραμίδα» της ανισότιμης αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών κρατών, ως συνάρτηση όλων των σημαντικών δυνατοτήτων της (οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών).

Ο πόλεμος δυσχεραίνει, μα δεν αποκλείει την οικονομική συνεργασία των ιμπεριαλιστών

Μια δεύτερη επισήμανση είναι πως μιλάμε για έναν ακόμα «παράξενο» πόλεμο. Την ίδια ώρα που στις μάχες μακελεύονται χιλιάδες άνθρωποι, οι καπιταλιστές των δύο πλευρών του πολέμου εξακολουθούν να διατηρούν, έστω και περιορισμένη σε σχέση με πριν από τον Φλεβάρη του 2022, σταθερή συνεργασία.

Ετσι, για παράδειγμα, η Ρωσία εξακολουθεί να πουλά στις ΗΠΑ και στη Γαλλία εμπλουτισμένο ουράνιο για τις πυρηνικές τους εγκαταστάσεις. Καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών που έχουν οι 92 πυρηνικοί αντιδραστήρες των ΗΠΑ, μάλιστα διπλασιάζοντας το 2023 τις ποσότητες σε σχέση με το 2022.

Οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τη Ρωσία για το διαστημικό πρόγραμμα της NASA, ενώ και η ρωσική «Gazprom» εξακολουθεί να στέλνει φυσικό αέριο στην ΕΕ μέσω των αγωγών της εμπόλεμης Ουκρανίας, προς τέρψιν των μετόχων καπιταλιστών της. Από τη μεριά της, η αμερικανική «Chevron» εξακολουθεί να φορτώνει από το ρωσικό λιμάνι του Νοβοροσίσκ της Μαύρης Θάλασσας το πετρέλαιο που εξορύσσει στο Καζακστάν και το οποίο φτάνει εκεί διατρέχοντας έναν αγωγό 1.500 χιλιομέτρων από τα εδάφη του Καζακστάν και της Ρωσίας. Από τον αγωγό αυτό «ρίχνονται» στην παγκόσμια αγορά τα 2/3 του πετρελαίου που εξορύσσεται στο Καζακστάν.

Επιπλέον, οι ρωσικές πρώτες ύλες και άλλα εμπορεύματα εξακολουθούν να κατευθύνονται μέσω «τρίτων» προς τη λεγόμενη «συλλογική Δύση», όπως είναι η ορολογία που χρησιμοποιεί η Ρωσία για να χαρακτηρίσει τις χώρες που εφαρμόζουν το εμπορικό εμπάργκο εναντίον της.

Και, από την άλλη, προϊόντα που φτιάχνονται στη «συλλογική Δύση» πουλιούνται στη Ρωσία μέσω του λεγόμενου «παγκόσμιου Νότου», όπως πλέον χαρακτηρίζονται οι χώρες που δεν τηρούν το αντιρωσικό εμπάργκο, ανάμεσά τους η Κίνα, η Ινδία, η Τουρκία και άλλες χώρες, που, βέβαια, δεν βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο της Γης.

Δεν λείπουν και τα ευτράπελα στο εμπόριο των δύο πλευρών. Ετσι, τον περασμένο Γενάρη, οι ρωσικές τελωνειακές αρχές ανακάλυψαν και έστειλαν πίσω στην Κίνα τρένο με κοντέινερ φορτωμένα με στολές του ουκρανικού στρατού, που μέσω της Ρωσίας κατευθύνονταν στην Πολωνία. Ολοι, όμως, παραδέχονται πως με τον ίδιο τρόπο διάφορα φορτία μπορεί να πέρασαν ή να περάσουν μέσω των εδαφών της Ρωσίας για τις ανάγκες της άλλης εμπόλεμης πλευράς. Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν κι από την άλλη μεριά του πολέμου.

Κι ενώ ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος θερίζει χιλιάδες ζωές, κυρίως νέων ανθρώπων της Ουκρανίας και της Ρωσίας, βλέπουμε από τα παραπάνω ότι εξακολουθούν την ίδια ώρα να αυγαταίνουν τα κέρδη των λίγων, που κι από τις δύο πλευρές του πολέμου πλουτίζουν...
Ενώ υποφέρουν οι λαοί, οι καπιταλιστές μοιράζουν την «πίτα» τους

Μια τρίτη επισήμανση έχει να κάνει με το γεγονός πως ενώ ακόμη η Ουκρανία φλέγεται μέσα στη δίνη του πολέμου, έχει ήδη αρχίσει η «ανοικοδόμηση» και από τις δύο πλευρές του μετώπου.

Από τη μεριά της Ουκρανίας, οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως η Γερμανία, αναλαμβάνουν το «έργο» του «συντονισμού» της διαδικασίας επενδύσεων κεφαλαίων για την «ανοικοδόμηση». Μέσα από διάφορες χρηματιστικές δομές, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ), χρηματοδοτούν έργα δισεκατομμυρίων ευρώ στην Ουκρανία σε υποδομές μεταφορών, Ενέργειας, υδροδότησης, σχολεία, νοσοκομεία, κ.ο.κ. Ο λογαριασμός της «ανασυγκρότησης» της Ουκρανίας θα είναι τεράστιος και τα ευρωπαϊκά μονοπώλια απαιτούν «εγγυήσεις» από την ουκρανική πλευρά.

Ανάλογα, στα εδάφη που έχει καταλάβει η ρωσική πλευρά και που δεν είναι καθόλου αμελητέα, μιας και σε αυτά ζούνε 11 εκατομμύρια άνθρωποι (2,2 στο Λουγκάνσκ, 4 στο Ντονιέτσκ, 1,5 στη Ζαπορίζια, 1 στη Χερσώνα, 2,5 στην Κριμαία), υπάρχουν εκατοντάδες βιομηχανικές μονάδες, τεράστιος ορυκτός πλούτος και εύφορα εδάφη. Κι εκεί η «ανοικοδόμηση» πηγαίνει χέρι χέρι με τη μοιρασιά των εργοστασίων και των άλλων βιομηχανικών και παραγωγικών μονάδων ανάμεσα στους καπιταλιστές. Τη θέση των Ουκρανών καπιταλιστών αναλαμβάνουν οι Ρώσοι καπιταλιστές, ενώ οι εργάτες, όσοι δεν έχουν επιστρατευθεί και δεν βρίσκονται στο μέτωπο, θα συνεχίσουν να βγάζουν με τον ιδρώτα τους τα κέρδη των αφεντικών.

Από τα παραπάνω αποδεικνύεται ότι στον συγκεκριμένο πόλεμο «δεν σέρνεται η ΕΕ από τις ΗΠΑ», ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες δεν είναι «υποχείρια» των ΗΠΑ, όπως ισχυρίζεται η ρωσική ηγεσία. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα των ευρωπαϊκών καπιταλιστικών ομίλων, που προωθούνται ιδιαίτερα ικανοποιητικά στις συνθήκες του πολέμου, όπως είναι τα κέρδη των «πράσινων» μονοπωλίων, ή των Ελλήνων εφοπλιστών κ.ά.

Ούτε, βέβαια, ο στόχος της απαράδεκτης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία είναι ένας «δίκαιος, πολυπολικός κόσμος», όπως ισχυρίζονται διάφοροι οπορτουνιστικοί κύκλοι.

Ο μεγάλος Ελληνας κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης γράφει σε ένα ποίημά του αλληγορικά, παραλληλίζοντας έναν γάιδαρο με τον σκλαβωμένο άνθρωπο, τον αδιαμαρτύρητο, τον υπομονετικό, που μεταξύ άλλων μονολογεί πως «στον πόλεμο κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ». Αυτή είναι και η πραγματική ουσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, με πρωτοπορία τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους ενάντια στην εμπλοκή των χωρών στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Να «δέσουν» αυτήν τους την πάλη με την πάλη για τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αμφισβητώντας την κυριαρχία του καπιταλισμού, για να καταγράφουν ρήξεις στο σύστημα, που θα οδηγήσουν στην ανατροπή του και στην οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία θα βάλει τέλος στην εκμετάλλευση και στους πολέμους. Η ΕΚΔ, τα κόμματα που την συγκροτούν, καλούνται να παίξουν πρωτοπόρο ρόλο σε αυτήν την αναγκαιότητα.

08 Νοεμβρίου, 2023

ΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ή ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ?



Ερωτήσεις-Απαντήσεις για την κλιμάκωση της πολεμικής σύγκρουσης στη Παλαιστίνη
Από https://www.odigitis.gr/


«Ο πόλεμος ξεκίνησε από την επίθεση της Χαμάς. Δεν έχει λοιπόν το δικαίωμα το Ισραήλ να απαντήσει»;


Οι πολεμικές συγκρούσεις δεν ξεκίνησαν στις 7/10. Εδώ και 75 χρόνια –από το 1948, τότε δηλαδή που δημιουργήθηκε και το κράτος του Ισραήλ- υπάρχει απόφαση του ΟΗΕ για δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους και αυτή δεν εφαρμόζεται. Τότε, από την περιοχή που χαρακτηρίζεται ως “Ιστορική Παλαιστίνη” το Ισραήλ πήρε το 52% και στο υπόλοιπο 48% καθορίστηκαν τα σύνορα για το Παλαιστινιακό κράτος που έπρεπε να ιδρυθεί.

Αυτό, όχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά το Ισραήλ κυριολεκτικά εδώ και δεκαετίες εξολοθρεύει τον Παλαιστινιακό λαό.

H Γάζα, εδώ και 16 χρόνια, είναι η μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου. Περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι είναι απολύτως αποκλεισμένοι. Αν θα φάνε, πόσες ώρες θα έχουν νερό να πιουν, αν θα έχουν σπίτι καθορίζεται από τo Ισραήλ. Η Γάζα, ειδικά από το 2007 και μετά, έχει κατακρεουργηθεί. Μόνο από το 2008 μέχρι το 2022, οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί έχουν ως τραγικό αποτέλεσμα 4.240 νεκρούς και 22.902 τραυματίες, με τα επίσημα στοιχεία.

Eν έτει 2023 μιλάμε για ισραηλινούς εποίκους. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Τηρώντας τις ιστορικές αναλογίες, η συγκεριμένη πολιτική του Ισραήλ προσιδιάζει στην εποχή που Βρετανοί, Ολλανδοί, Βέλγοι, Ισπανοί και διάφοροι άλλοι πήγαιναν σε χώρες της Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής για να ληστεύουν ανθρώπους και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτών των περιοχών οδηγώντας με βάρβαρο τρόπο στον αφανισμό των γηγενών πληθυσμών. Αυτό κάνει τον 21ο αιώνα το Ισραήλ.

Τα τρολ του συστήματος στην Ελλάδα βιάζουν την πραγματικότητα. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ανέφερε ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η παραβίαση των συνόρων του Ισραήλ! Ποια είναι τα σύνορα του Ισραήλ;

Υπάρχει η απόφαση 242 τον Νοέμβρη του 1967 από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ που καλεί το Ισραήλ να αποχωρήσει από τα εδάφη που κατέλαβε μετά τον πόλεμο των 6 ημερών. Το Ισραήλ, δηλαδή, από τότε ακόμα κατέχει παλαιστηνιακά εδάφη.

Αποφασίζει μόνο του που, πότε, πόσους και πόσο οπλισμένους εποίκους θα στείλει. Γιατί το κάνει αυτό; Για να αλλοιώσει τη σύνθεση του πληθυσμού στη Δυτική όχθη και παλιότερα στη λωρίδα της Γάζας επιβάλλοντας εκ των πραγμάτων το μεγάλωμα των “συνόρων” του. Περίπου το 40% της Δυτικής Όχθης βρίσκεται στα χέρια των εποίκων που έχουν πολλαπλασιαστεί επτά φορές από το 1993 μέχρι σήμερα και από 115.000 έφτασαν τις 750.000.

Οι έποικοι, όσοι δεν μένουν στα σπίτια που τους χτίζει το Ισραήλ, αρπάζουν τα σπίτια των Παλαιστινίων. Τους κλέβουν τα ελαιόδεντρα, είναι οπλισμένοι και πολύ συχνά σκοτώνουν σαν σύγχρονοι καουμπόηδες τους “ιθαγενείς” Παλαιστινίους!

Το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ και όχι ο λαός του, αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους με τη γραμμή της «συλλογικής εξόντωσης», σαν κατώτερους ανθρώπους. 
Για του λόγου το αληθές είναι χαρακτηριστικές οι πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού του Ισραήλ Νετανιάχου και άλλων ισραηλινών αξιωματούχων που περιγραφικά είπαν «θα σφάξουμε όλα τα κτήνη».

Προφανώς, σε όλη αυτή τη πορεία υπάρχουν στιγμές που η σύγκρουση κλιμακώνεται. Έχουν γίνει οι λεγόμενοι Αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι που συγκρούστηκαν με το Ισραήλ πέρα από τους Παλαιστίνιους και χώρες όπως η Αίγυπτος, η Συρία, ο Λίβανος κ.ά. Επίσης, σε όλη αυτή τη πορεία οι Παλαιστίνιοι, έχουν εξεγερθεί εναντίον του Ισραήλ.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, λοιπόν, το Ισραήλ σε περιόδους “ειρήνης” φυλακίζει, βασανίζει και σκοτώνει παιδιά παλαιστινίων. Βομβαρδίζει περιοχές. 
Αποκλείει εκατομμύρια ανθρώπους από το να έχουν νερό να πιούν!
 Πάνω από 100.000 είναι οι νεκροί παλαιστίνιοι αυτές τις δεκαετίες από τις κατοχικές δυνάμεις του Ισραήλ, πάνω από 6.000.000 είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι παλαιστίνιοι πρόσφυγες!

Σήμερα, κανένας δεν αμφισβητεί ότι σφοδροί ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί ανάμεσα σε αντιμαχόμενα “μπλοκ” δυνάμεων επιδρούν στις εξελίξεις και στο Παλαιστινιακό. 
Όμως, αυτό δεν αναιρεί το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να παλεύει για να ζήσει στη δική του ελεύθερη πατρίδα, χωρίς κατοχή και κατοχικά στρατεύματα.


«Με ποιον είστε σε αυτή τη σύγκρουση»;



H ελληνική αστική τάξη, τα κόμματα του συστήματος είναι υπόλογα. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν “κορώνα” τους τη συμφωνία στρατηγικής σχέσης που έχει υπογράψει η Ελλάδα με το Ισραήλ. Η στάση τους και οι τοποθετήσεις τους είναι επικίνδυνες για τον ελληνικό λαό και την νεολαία.

Αυτοί έχουν διαλέξει στρατόπεδο. Ότι κάνουν καθορίζεται από το ποιες είναι οι στρατηγικές συμμαχίες του ελληνικού αστικού κράτους και των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων. Οι ισραηλινοί πιλότοι, στα πλαίσια στρατιωτικών ασκήσεων, έχουν εκπαιδευτεί στην Ελλάδα σε πεδία που προσομοιάζουν με αυτά που βομβαρδίζουν στους πραγματικούς πολέμους που διεξάγουν! 
Η ελληνική κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να στείλει φρεγάτα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού στο πεδίο της σύγκρουσης! Τι δουλειά έχει έχουν εκεί ελληνικά πολεμικά πλοία και έλληνες στρατιωτικοί;

Είναι και αυτό ένα κριτήριο για τη στάση που πρέπει να κρατήσει ο λαός και η νεολαία στην Ελλάδα. Όταν αυτοί που σου τσακίζουν τη ζωή και τα όνειρα, ταυτίζονται με το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ, με ΗΠΑ-ΕΕ και ΝΑΤΟ – επειδή αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους και όχι την ηθική- εμείς διαλέγουμε να είμαστε με τους λαούς.

Είμαστε με τον λαό της Παλαιστίνης. Γιατί είναι ένας λαός που ματώνει και παλεύει για το δίκιο του.

Το ΚΚΕ σταθερά στο ζήτημα της Παλαιστίνης, εκφράζει τη θέση ότι ο λαός της έχει δικαίωμα να αποφασίσει ο ίδιος για την πορεία της χώρας του, την πολιτική, οικονομική, κοινωνική του πορεία.
 Για παράδειγμα στη λωρίδα της Γάζας, ο παλαιστινιακός λαός έχει εκλέξει μέσω εκλογών ως διοίκηση τη Χαμάς, η οποία απολαμβάνει τη στήριξη μεγάλης πλειοψηφίας του παλαιστινιακού λαού. 
Το ΚΚΕ δεν έχει καμία ιδεολογική-πολιτική σχέση με τη Χαμάς. Μπορεί κάποιος να έχει την όποια άποψη για το χαρακτήρα και τις θέσεις της. 
Όμως, αυτό τι σημαίνει; Ότι απαγορεύεται ο λαός της Παλαιστίνης να εκφράζεται και να τοποθετείται πολιτικά και να χαρακτηρίζονται οι επιλογές του ως “στήριξη της τρομοκρατίας”; 
Πίσω από τη σκόπιμη στοχοποίηση της συγκεκριμένης οργάνωσης επιχειρείται ουσιαστικά η συκοφάντηση του αγώνα ολόκληρου του παλαιστινιακού λαού.

Πάει πολύ, τα πληρωμένα φερέφωνα του συστήματος, να «στέκονται στο πλευρό του δημοκρατικού Ισραήλ» όπως συνεχώς λένε, ενός κράτους-εγκληματία που οικοδομείτε με λογικές απαρτχάιντ και ενάντια στον δικό του λαό και να χαρακτηρίζουν τον λαό της Παλαιστίνης και όσους στηρίζουν τον αγώνα του ως «φιλοτρομοκράτες».

Επίσης, το ΚΚΕ παίρνει ξεκάθαρη θέση και για ένα ακόμα κρίσιμο ζήτημα. Αναγνωρίζει το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να επιλέξει ο ίδιος τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει για να αποτινάξει την κατοχή του Ισραήλ σε εδάφη, που θα το ξαναπούμε: ανήκουν στην Παλαιστίνη!

Το λέμε αυτό γιατί διάφορες "φωνές", είτε “προοδευτικές”, είτε “συντηρητικές” αναγνωρίζουν στο Ισραήλ το δικαίωμα να "αμύνεται", δολοφονώντας έναν ολόκληρο λαό, αλλά στους παλαιστίνιους, από την άλλη μόνο το "δικαίωμα" να διεκδικούν το δίκιο τους με ειρηνικά μέσα... Όλοι αυτοί πρέπει να απαντήσουν το εξής πολύ απλό ερώτημα: 
Αν η Ελλάδα τελούσε υπό κατοχή τι θα έκαναν; 
Αναγνωρίζουν το δικαίωμα του ελληνικού λαού να πολεμήσει ενάντια στον καταχτητή;


«Δεν σας εξοργίζει η φρίκη που βιώνει ο λαός του Ισραήλ»;


Το λέμε καθαρά: Αυτή τη στιγμή ο παλαιστινιακός λαός αλλά και ο λαός του Ισραήλ πληρώνουν το αιμάτινο τίμημα της εγκληματικής πολιτικής του κράτους του Ισραήλ.

Σε έναν πόλεμο υπάρχουν αγριότητες. Ο πόλεμος είναι μια φρίκη. Η βαρβαρότητα δεν μπορεί να μπει στο ζύγι.

Όμως, αυτή η διαπίστωση δεν οδηγεί κάπου. Γιατί το ερώτημα παραμένει: Ποιος ευθύνεται για τον πόλεμο άρα και για τις αγριότητες; Ευθύνεται η ισραηλινή κατοχή, η μη αναγνώριση της δημιουργίας ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους. Και σε αυτό το ζήτημα τα τρολ του συστήματος κλείνουν τα μάτια στο τι καταγράφεται ακόμα και σε δημοσκόπηση που έγινε στο ίδιο το Ισραήλ. Τι δηλαδή; Πώς πάνω από το 50% πιστεύει ότι για ότι συμβαίνει σήμερα έχει ευθύνη η κυβέρνηση του Νετανιάχου!

Όποιος είναι με την ειρήνη, όποιος θέλει να σταματήσει η φρίκη και ο θάνατος έχει μια θέση χωρίς αστερίσκους: Με τον παλαιστινιακό λαό και το δικαίωμα του να ζήσει σε μια ελεύθερη πατρίδα!

Ο ελληνικός λαός και η νεολαία έχει μυαλό και μνήμη. Δεν μπορούν να “αγγίξουν” κανέναν άνθρωπο τα δάκρυα ορισμένων αστών πολιτικών σε εβραϊκές συναγωγές, το φωτισμένο κτήριο της βουλής με τη σημαία του Ισραήλ και τα ρεπορτάζ της ελληνικής τηλεόρασης για τους Ισραηλινούς στρατιώτες που με “χαμόγελο στα χείλη” ετοιμάζονται να κάνουν χερσαία επιχείρηση στη Γάζα ή οι σεσημασμένοι φασίστες που καλλιεργούσαν για χρόνια ρατσιστικό μίσος ενάντια στο λαό του Ισραήλ και τώρα ορκίζονται πίστη στο Ισραήλ! Όλες αυτές οι “δράσεις” δεν γίνονται για να δείξουν όλοι αυτοί αλληλεγγύη στον λαό του Ισραήλ. Γίνονται γιατί είναι στρατηγικοί σύμμαχοι με το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ.

Τέλος, δεν γίνεται να μην κάνουμε αναφορά στην «πολεμική προπαγάνδα» με τα αναρίθμητα fakenews. Στην ελληνική τηλεόραση ακόμα μιλάνε για αποκεφαλισμένα βρέφη, όταν αυτή η είδηση διαψεύστηκε από εκπρόσωπο του Ισραηλινού στρατού! Ακόμα και στον αστικό τύπο γράφτηκαν άρθρα που ασκούσαν κριτική για το θέμα που αφορούσε μια εικόνα με «φυλακισμένα παιδιά από το Ισραήλ σε κλουβιά με κότες» η οποία αναπαράχθηκε ευρέως όμως δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή σύγκρουση. Οπότε κρατάμε “μικρό καλάθι” στην προπαγάνδα του πολέμου και των fakenews.

27 Μαρτίου, 2022

Ο Λένιν για τον Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο

ΠΟΛΕΜΟΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ

 

Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση



Το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αποτέλεσε μια πρωτόγνωρη, για εκείνη την εποχή, δοκιμασία για το διεθνές εργατικό κίνημα. 

Η μεγάλη πλειοψηφία των σοσιαλιστικών - εργατικών κομμάτων - τα οποία είχαν συγκροτηθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα και σε ορισμένες είχαν σε έναν βαθμό αναπτυχθεί - καταπατώντας τις προηγούμενες διακηρύξεις τους πέρασαν τελικά το ένα μετά το άλλο σε θέσεις σύμπλευσης και υπεράσπισης των κυβερνήσεών τους, προδίδοντας ουσιαστικά τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Φωτεινή εξαίρεση αποτέλεσαν οι Μπολσεβίκοι στη Ρωσία, οι Σπαρτακιστές στη Γερμανία και ορισμένες ακόμη διάσπαρτες κομμουνιστικές δυνάμεις και ομάδες σε διάφορες χώρες, διατηρώντας σταθερά συνεπείς προλεταριακές - διεθνιστικές θέσεις ενάντια στον πόλεμο, από τη σκοπιά της πάλης για την εργατική εξουσία. 
Την ώρα που οι σοσιαλσοβινιστές των συμβιβασμένων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων αναλάμβαναν «ζεστές υπουργικές θεσούλες» για να υπηρετήσουν τον πολεμικό σκοπό, οι μπολσεβίκοι και οι συνεπείς επαναστατικές δυνάμεις αντιμετώπιζαν τις σκληρές διώξεις, την εξορία και την παρανομία.

Οι επεξεργασίες του Λένιν και των μπολσεβίκων αποτέλεσαν «φάρο» για την επαναστατική πάλη του προλεταριάτου με διαχρονική αξία.


Η στάση του κομμουνιστικού κινήματος απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι ζήτημα κορυφαίας σημασίας. Δοκιμάζει την ικανότητα της επαναστατικής πρωτοπορίας να χαράσσει γραμμή πολιτικής και ταξικής ανεξαρτησίας, για να μη συρθεί ο λαός στα καλέσματα του κεφαλαίου, να διαμορφώνονται όροι ώστε ευρύτερες λαϊκές μάζες να συνειδητοποιούν ότι ο βασικός εχθρός είναι η εξουσία του κεφαλαίου και όχι οι εργάτες και οι λαοί των άλλων χωρών.

Το ζήτημα αυτό είναι άλλωστε άμεσα συνδεδεμένο, σε συνθήκες πιθανού κλονισμού της αστικής εξουσίας στην εξέλιξη του πολέμου, με την ικανότητα της πάλης της εργατικής τάξης για την εξουσία, για να βγει ο λαός από τα δεινά της πολεμικής καταστροφής αλλά και από τον βάλτο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της «ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο».

Η ιστορική πείρα έδωσε δίκιο στο Λένιν και στους μπολσεβίκους, καθώς με αυτές τις επεξεργασίες, μέσα σε ένα εξαιρετικά σύνθετο περιβάλλον, κατάφεραν να οδηγήσουν το ρωσικό προλεταριάτο στη νίκη και στο κοσμοϊστορικό γεγονός της Οκτωβριανής Επανάστασης. 
Πλευρές αυτών των επεξεργασιών παρουσιάζουμε σήμερα μέσα από τη συλλογή κειμένων του Λένιν «Για τον πόλεμο και τη σοσιαλιστική επανάσταση» και την έκδοση «1917: Η Οκτωβριανή Επανάσταση από μήνα σε μήνα», που κυκλοφορούν από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος

Οι λενινιστικές επεξεργασίες για τον πόλεμο δεν προέκυψαν ασφαλώς εν μια νυκτί. 
Αποτέλεσαν συνέχεια και ανάπτυξη της σημαντικής θεωρητικής και πολιτικής δουλειάς του μπολσεβίκικου κόμματος όλο το προηγούμενο διάστημα. 
Είχαν προηγηθεί εξάλλου οι οικονομικές μελέτες του Λένιν για την ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία όπως και για τα χαρακτηριστικά της ανάπτυξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού, που συμπυκνώθηκαν στη συνέχεια στο εμβληματικό του έργο «Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», που δημοσιεύτηκε το 1916.

Το θεωρητικό και πολιτικό αυτό υπόβαθρο για τον σύγχρονο μονοπωλιακό καπιταλισμό έδωσε τη δυνατότητα στους μπολσεβίκους να τοποθετηθούν με σαφήνεια για τον χαρακτήρα του πολέμου, όταν αυτός ξέσπασε το καλοκαίρι του 1914 με αφορμή τη δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου - Φερδινάνδου, διαδόχου του θρόνου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας από έναν Σέρβο φοιτητή. 
Από την πρώτη στιγμή, ο Λένιν επισημαίνει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, θεμελιώδη διαπίστωση που αποτελεί και βάση για τη διαμόρφωση της στάσης των κομμουνιστών.

Απαντώντας μάλιστα σε όσους έκαναν λανθασμένες αναλογίες με προηγούμενες ιστορικές εποχές, τόνιζε ότι οι Μαρξ και Ενγκελς είχαν θέσει το κριτήριο «ποιας πλευράς πρέπει να εύχεται πιο πολύ την επιτυχία» στις πολεμικές αναμετρήσεις της περιόδου 1850-1870, όταν υπήρχαν ακόμη προοδευτικά αστικά κινήματα. 
«Στις μέρες μας θα ήταν γελοίο και να σκέφτεται κανείς για προοδευτική αστική τάξη», επισημαίνει, καθώς στο ιστορικό προσκήνιο της ανθρωπότητας έχει πια περάσει το προλεταριάτο.1
-----


«Ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος πόλεμος έχει σαφώς καθορισμένο χαρακτήρα αστικού, ιμπεριαλιστικού, δυναστικού πολέμου. 
Η πάλη για αγορές και η καταλήστευση ξένων χωρών, η τάση να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και της δημοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών, η τάση να αποβλακώσουν, να διασπάσουν και να εξοντώσουν τους προλετάριους όλων των χωρών σπρώχνοντας τους μισθωτούς σκλάβους του ενός έθνους ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους του άλλου έθνους προς όφελος της αστικής τάξης, αυτό είναι το μοναδικό πραγματικό περιεχόμενο και το μοναδικό πραγματικό νόημα του πολέμου».

«Τα καθήκοντα της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας στον ευρωπαϊκό πόλεμο» (24 Αυγούστου 1914)

«Και οι δυο ομάδες των εμπόλεμων χωρών δεν μένουν καθόλου πίσω η μια από την άλλη στις ληστείες, στις θηριωδίες και στις ατέλειωτες βαρβαρότητες του πολέμου, για να εξαπατήσουν, όμως, το προλεταριάτο και να αποσπάσουν την προσοχή του από τον μοναδικό πραγματικά απελευθερωτικό πόλεμο - δηλαδή τον εμφύλιο πόλεμο ενάντια στην αστική τάξη τόσο της χώρας "του", όσο και των "ξένων" χωρών - γι' αυτόν τον υψηλό σκοπό η αστική τάξη της κάθε χώρας εξυμνεί με υποκριτικές πατριωτικές φράσεις τη σημασία του εθνικού "της" πολέμου και προσπαθεί να κάνει πιστευτό ότι επιδιώκει να νικήσει τον αντίπαλο όχι για λόγους ληστείας και αρπαγής των εδαφών του μα για την "απελευθέρωση" όλων των άλλων λαών, εκτός του δικού της».

«Ο πόλεμος και η σοσιαλδημοκρατία της Ρωσίας» (28 Σεπτέμβρη 1914)

«Είναι μικροαστική και ανόητη πρόληψη ότι τάχα είναι δυνατό να ξεχωρίσουμε τον πόλεμο από την πολιτική των αντίστοιχων κυβερνήσεων, των αντίστοιχων τάξεων, ότι τάχα είναι ποτέ δυνατό να βλέπουμε τον πόλεμο σαν απλή επίθεση που παραβιάζει την ειρήνη και σαν αποκατάσταση ύστερα αυτής της παραβιασμένης ειρήνης. 
Τσακώθηκαν και συμφιλιώθηκαν! (...) Ο πόλεμος συνδέεται αδιάρρηκτα με εκείνο το πολιτικό καθεστώς από το οποίο πηγάζει. Την ίδια πολιτική, που ένα ορισμένο κράτος, μια ορισμένη τάξη στα πλαίσια αυτού του κράτους εφαρμόζει σε μια μακροχρόνια περίοδο πριν από τον πόλεμο, η ίδια αυτή τάξη τη συνεχίζει και στη διάρκεια του πολέμου, αλλάζοντας μόνο τη μορφή δράσης».

«Πόλεμος και επανάσταση» (14 Μάη 1917)


------
Για το ζήτημα της ειρήνης

Ο Λένιν αναδεικνύει ότι η περίοδος του πολέμου είναι περίοδος πρωτόγνωρης όξυνσης της ταξικής πάλης, που δημιουργεί και πρωτόγνωρες συνθήκες για τον λαό. 
«Ο πόλεμος δεν μπορεί να μην προκαλεί στις μάζες τα πιο τρικυμιώδη αισθήματα που διαταράσσουν τη συνηθισμένη νωθρή ψυχική διάθεση. Και δεν είναι δυνατό να υπάρχει επαναστατική τακτική αν δεν αντιστοιχεί στα νέα αυτά τρικυμιώδη αισθήματα».2

Σε τέτοιες συνθήκες οι μάζες του λαού, βιώνοντας πρωτοφανή δεινά, παίρνουν το βάπτισμα του πυρός στην πάλη, διδάσκονται από την ίδια τους την πείρα.

Με βάση την εξέλιξη και την πορεία του πολέμου, ο Λένιν ασχολείται με το ζήτημα των λαϊκών πόθων για ειρήνη και το σταμάτημα της πολεμικής σύγκρουσης, επισημαίνοντας ότι και η ίδια η αστική τάξη για τα συμφέροντά της μπορεί σε κάποια φάση να προβάλει «ειρηνιστικά συνθήματα». 
Δείχνει ότι τόσο ο πόθος για ειρήνη, αλλά και για όλα όσα περιμένουν από μια ειρηνική ζωή, μπορούν να πραγματοποιηθούν οριστικά μόνο με την ανατροπή της αστικής εξουσίας και τη σοσιαλιστική επανάσταση.
----

«Για το σύνθημα της "ειρήνης" κάνετε λάθος ότι δήθεν η αστική τάξη ούτε καν θέλει να ακούσει. 
Σήμερα διάβασα το αγγλικό περιοδικό "Εκονόμιστ". Οι έξυπνοι αστοί της πρωτοπόρας χώρας είναι υπέρ της ειρήνης, φυσικά χάρη του δυναμώματος του καπιταλισμού (...) 
Το σύνθημα της ειρήνης αύριο - μεθαύριο θα το αρπάξει η γερμανική αστική τάξη και ιδιαίτερα οι οπορτουνιστές (...) Δηλαδή η ειρήνη εγγυάται καλύτερα την "κοινωνική ειρήνη", δηλαδή την υποταγή του προλεταριάτου στην αστική τάξη, την καθησύχαση του προλεταριάτου, τη συνέχιση της ύπαρξης του καπιταλισμού».

«Γράμμα προς τον Α. Γκ. Σλιάπνικοφ» (14 Νοέμβρη 1914)

«Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι σοσιαλιστές μπορούν να μένουν αδιάφοροι απέναντι στο αίτημα της ειρήνης, που το προβάλλουν ολοένα και πιο πλατιές μάζες; Καθόλου. 
Αλλο πράγμα είναι τα συνθήματα της συνειδητής πρωτοπορίας των εργατών και άλλο τα αυθόρμητα αιτήματα των μαζών.

Ο πόθος για ειρήνη είναι ένα από τα σπουδαιότερα συμπτώματα που αποκαλύπτουν πως αρχίζει η απογοήτευση για την αστική ψευτιά σχετικά με τους "απελευθερωτικούς" σκοπούς του πολέμου, σχετικά με την "υπεράσπιση της πατρίδας" και τις άλλες απάτες της αστικής τάξης σε βάρος του λαού. 
Οι σοσιαλιστές πρέπει να φερθούν με την πιο μεγάλη προσοχή απέναντι σ' αυτό το σύμπτωμα. 
Ολες οι δυνάμεις πρέπει να κατευθυνθούν στο να χρησιμοποιηθεί η διάθεση των μαζών προς όφελος της ειρήνης. Πώς, όμως, να χρησιμοποιηθεί; 
Η αναγνώριση του συνθήματος της ειρήνης και η επανάληψή του θα ήταν ενθάρρυνση της "σπουδαιοφάνειας των ανίσχυρων (και πιο συχνά ακόμη χειρότερα: Των υποκριτών) λογοκόπων". 
Αυτό θα αποτελούσε παραπλάνηση του λαού με την αυταπάτη ότι οι σημερινές κυβερνήσεις, οι σημερινές άρχουσες τάξεις είναι ικανές, χωρίς "να διδαχτούν" (ή σωστότερα χωρίς να παραμεριστούν) από μια σειρά επαναστάσεις, να συνάψουν ειρήνη που να ικανοποιεί κάπως τη δημοκρατία και την εργατική τάξη. 
Δεν υπάρχει τίποτε πιο επιζήμιο από μια τέτοια απάτη.
 Δεν υπάρχει τίποτε που να ρίχνει πιο πολλή στάχτη στα μάτια των εργατών, που να τους υποβάλλει την απατηλή σκέψη ότι η αντίθεση μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού δεν είναι βαθιά, δεν υπάρχει τίποτε που να εξωραΐζει περισσότερο την καπιταλιστική σκλαβιά. 
Οχι, εμείς πρέπει να επωφεληθούμε από τη διάθεση αυτή προς όφελος της ειρήνης, για να εξηγήσουμε στις μάζες ότι τα αγαθά που περιμένουν από την ειρήνη δεν είναι δυνατό να αποκτηθούν χωρίς μια σειρά επαναστάσεις».


Διαδήλωση στους δρόμους της Πετρούπολης. Τα συνθήματα των πανό: «Ειρήνη σε όλο τον κόσμο!», «Ολη η εξουσία στο λαό», «Κάτω οι δέκα καπιταλιστές υπουργοί!»
«Το ζήτημα της ειρήνης» (Ιούλης - Αύγουστος 1915)


Τα νέα καθήκοντα που μπαίνουν στην εργατική τάξη σε συνθήκες πολεμικής σύγκρουσης

Το ζήτημα του πολέμου και η στάση του εργατικού κινήματος είχαν απασχολήσει τα σοσιαλιστικά κόμματα από τις αρχές ακόμη του 20ού αιώνα. 
Εχοντας ξεκάθαρο τον αντιδραστικό χαρακτήρα του πολέμου σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού και απαντώντας στις απόψεις άλλων σοσιαλιστών της εποχής, ο Λένιν τόνιζε από το 1907 ακόμη, στις εργασίες του Διεθνούς Συνεδρίου της Στουτγάρδης, ότι η πάλη πρέπει να αποβλέπει«στην αντικατάσταση του καπιταλισμού με τον σοσιαλισμό και όχι απλώς στην αντικατάσταση του πολέμου με την ειρήνη».3

Στα κείμενα του Λένιν και των μπολσεβίκων μετά το ξέσπασμα του πολέμου, επισημαίνεται αποφασιστικά ότι η εργατική τάξη πρέπει να στρέψει τα βέλη της στον πραγματικό αντίπαλο, στην εξουσία του κεφαλαίου και το προλεταριάτο κάθε χώρας ενάντια στη δική του κυβέρνηση, που στέλνει τον λαό στη σφαγή.
Οι διαπιστώσεις αυτές συνέβαλαν καθοριστικά στο να μπορέσουν οι μπολσεβίκοι να ανταποκριθούν στις συνθήκες επαναστατικής κατάστασης που γέννησε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, αυτός ο «μεγάλος σκηνοθέτης της επανάστασης», όπως τον ονόμασε ο Λένιν, σε μια σειρά χώρες.
-----
«Η αστική τάξη εξαπατά τις μάζες καλύπτοντας την ιμπεριαλιστική ληστεία με την παλιά ιδεολογία του "εθνικού πολέμου". 
Το προλεταριάτο ξεσκεπάζει αυτήν την απάτη κηρύσσοντας το σύνθημα της μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο πόλεμο».

«Η κατάσταση και τα καθήκοντα της σοσιαλιστικής διεθνούς» (1 Νοέμβρη 1914)

Ο Λένιν ασφαλώς δεν μένει μόνο στη διατύπωση ενός γενικού συνθήματος, αλλά εξηγεί τα βήματα και τον τρόπο δουλειάς που πρέπει να ακολουθήσουν οι επαναστατικές δυνάμεις για να προετοιμάζουν και να προσελκύουν τις εργατικές - λαϊκές μάζες. 
Σε μια επιστολή του προς τον μπολσεβίκο Σλιάπνικοφ αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το σύνθημα της ειρήνης, κατά τη γνώμη μου, στη δοσμένη στιγμή δεν είναι σωστό. Είναι μικροαστικό, παπαδίστικο σύνθημα. Το προλεταριακό σύνθημα πρέπει να είναι: Εμφύλιος πόλεμος. Αντικειμενικά από τη ριζική αλλαγή της κατάστασης στην Ευρώπη βγαίνει ένα τέτοιο σύνθημα στην εποχή του μαζικού πολέμου».


Διαδήλωση ναυτών με συνθήματα: «Κάτω οι καπιταλιστές υπουργοί!», «Ολη η εξουσία στο Σοβιέτ των εργατών, στρατιωτών και αγροτών αντιπροσώπων!»

(...) Η μετατροπή αυτή [σε εμφύλιο πόλεμο] μπορεί να κρατήσει πολύ, μπορεί να απαιτήσει, και θα απαιτήσει, μια σειρά από προκαταρκτικούς όρους, ωστόσο όλη η δουλειά πρέπει να γίνει ακριβώς πάνω στη γραμμή μιας τέτοιας μετατροπής, πάνω στο πνεύμα και την κατεύθυνση αυτής της μετατροπής. (...)
 Εμείς δεν μπορούμε να "υποσχεθούμε" εμφύλιο πόλεμο ούτε και να τον "επιβάλλουμε με διάταγμα", όμως είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε δουλειά - στην ανάγκη και πολύ μακρόχρονη - προς την κατεύθυνση αυτή».

«Γράμμα προς τον Α. Γκ. Σλιάπνικοφ» (17 Οκτώβρη 1914)

«Μια τέτοια μετατροπή δεν είναι βέβαια εύκολη και δεν μπορεί να γίνει "σύμφωνα με τη θέληση" του ενός ή του άλλου κόμματος. 
Μα ακριβώς αυτή η μετατροπή βρίσκεται μέσα στις αντικειμενικές συνθήκες του καπιταλισμού γενικά, της εποχής του τέλους του καπιταλισμού ειδικά. 
Και προς αυτήν την κατεύθυνση, μόνο προς αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να διεξάγουν τη δουλειά τους οι σοσιαλιστές. 
Να μην ψηφίζουν τις πολεμικές πιστώσεις, να μην ενθαρρύνουν τον σοβινισμό της χώρας "τους" (και των σύμμαχων χωρών), να καταπολεμήσουν πρώτ' απ' όλα τον σοβινισμό της "δικής τους" αστικής τάξης, να μην περιορίζονται στις νόμιμες μορφές πάλης όταν αρχίζει η κρίση και η αστική τάξη αφαιρεί η ίδια τη νομιμότητα που δημιούργησε - να ποια είναι η γραμμή δουλειάς που οδηγεί στον εμφύλιο πόλεμο και θα οδηγήσει σ' αυτόν σε τούτη ή σ' εκείνη τη στιγμή της πανευρωπαϊκής πυρκαγιάς».



Το φύλλο αρ. 208 της εφημερίδας «Ιζβέστια» στις 27 Οκτώβρη 1917, όπου δημοσιεύτηκε το Διάταγμα για την Ειρήνη

«Η κατάσταση και τα καθήκοντα της σοσιαλιστικής διεθνούς» (1 Νοέμβρη 1914)
------
Ενάντια στον συμβιβασμό με την αστική τάξη και τους στόχους της

Κεφαλαιώδους σημασίας ήταν η συμβολή των μπολσεβίκων στη διαπάλη με τον συμβιβασμό και τον οπορτουνισμό.

Ο πόλεμος οδήγησε σε ανοιχτές σοσιαλσοβινιστικές θέσεις μια σειρά από μεγάλα και σημαντικά κόμματα της περιόδου, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας. 
Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, υπερασπιζόμενη τις συνεπείς προλεταριακές - ταξικές θέσεις, έγραφε απέναντι στην ηγεσία του κόμματος ότι έχει μετατρέψει την ιστορική έκκληση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου σε «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε στην ειρήνη και σφαχτείτε μεταξύ σας στον πόλεμο!».4

Ο Λένιν όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε αναδείξει την ειδική σύνδεση που υπήρχε ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό και την ανάπτυξη του οπορτουνισμού, καλώντας σε ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό διαχωρισμό.
 Η θέση αυτή ήταν σημαντική για να μπορούν οι μπολσεβίκοι αποφασιστικά να παλεύουν μέσα στον λαό ενάντια στον συμβιβασμό τόσο των μενσεβίκων και άλλων μικροαστών σοσιαλιστών στη Ρωσία, όσο και στις υπόλοιπες οπορτουνιστικές δυνάμεις στο διεθνές κίνημα.
-----
«Οι αντικειμενικές συνθήκες του τέλους του 19ου αιώνα δυνάμωσαν εξαιρετικά τον οπορτουνισμό, μετατρέποντας τη χρησιμοποίηση της αστικής νομιμότητας σε δουλοπρέπεια απέναντί της, δημιουργώντας ένα μικρό στρώμα γραφειοκρατίας και αριστοκρατίας της εργατικής τάξης και προσελκύοντας στις γραμμές των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων πολλούς μικροαστούς "συνοδοιπόρους". 
Ο πόλεμος επιτάχυνε την εξέλιξη μετατρέποντας τον οπορτουνισμό σε σοσιαλσοβινισμό, μετατρέποντας τη μυστική συμμαχία των οπορτουνιστών σε ανοιχτή συμμαχία με την αστική τάξη.


Η οικονομική βάση του οπορτουνισμού και του σοσιαλσοβινισμού είναι μια και η ίδια: Τα συμφέροντα ενός μηδαμινού στρώματος προνομιούχων εργατών και των μικροαστών, που υπερασπίζουν την προνομιούχα θέση τους, το "δικαίωμά" τους να παίρνουν ψίχουλα από τα κέρδη που πραγματοποιεί η εθνική "τους" τάξη από τη ληστεία των ξένων εθνών, από τα πλεονεκτήματα που της δίνει η κυριαρχική της θέση κ.τ.λ. 
Το ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο του οπορτουνισμού και του σοσιαλσοβινισμού είναι ένα και το ίδιο: Συνεργασία των τάξεων αντί πάλη των τάξεων (...)

Η ενότητα με τους οπορτουνιστές σημαίνει σήμερα στην πράξη υποταγή της εργατικής τάξης στην εθνική "της" αστική τάξη, σημαίνει συμμαχία μαζί της για την υποδούλωση ξένων εθνών και για τον αγώνα για τα προνόμια του κυρίαρχου έθνους και είναι διάσπαση του επαναστατικού προλεταριάτου όλων των χωρών».

«Σοσιαλισμός και πόλεμος» (Ιούλης - Αύγουστος 1915)

«Η υπεράσπιση της συνεργασίας των τάξεων, η άρνηση της ιδέας της σοσιαλιστικής επανάστασης και των επαναστατικών μεθόδων πάλης, η προσαρμογή στον αστικό εθνικισμό, το γεγονός ότι ξεχνούν πως τα όρια της εθνότητας ή της πατρίδας είναι ιστορικά - μεταβατικά, η μετατροπή της αστικής νομιμότητας σε φετίχ, η άρνηση της ταξικής άποψης και της ταξικής πάλης από φόβο μήπως απομακρυνθούν οι "πλατιές μάζες του πληθυσμού" (διάβαζε: Της μικροαστικής τάξης) - αυτές είναι αναμφισβήτητα οι ιδεολογικές βάσεις του οπορτουνισμού».
«Η κατάσταση και τα καθήκοντα της σοσιαλιστικής διεθνούς» (1 Νοέμβρη 1914)
-------
Στο δρόμο προς την Οκτωβριανή Επανάσταση

Ο θεωρητικός και πολιτικός αυτός εξοπλισμός έδωσε τη δυνατότητα στους μπολσεβίκους να δουλέψουν ανυποχώρητα στην πράξη με αυτή την πολιτική γραμμή, μέσα στον λαό που βασανιζόταν από την πείνα και τις ελλείψεις, μέσα στον στρατό, που όσο περνούσαν οι μήνες ολοένα και δυνάμωνε η αγανάκτηση απέναντι στη ρωσική τσαρική κυβέρνηση.

Στην εικονογραφημένη έκδοση «1917: 
Η Οκτωβριανή Επανάσταση από μήνα σε μήνα» περιλαμβάνονται μοναδικά ντοκουμέντα της εποχής, προκηρύξεις, φυλλάδια που κυκλοφορούσαν οι μπολσεβίκοι εκείνη την περίοδο και δείχνουν τη δουλειά που έκαναν στους εργάτες και στρατιώτες που είχαν εξαθλιωθεί και αγανακτήσει από τον πόλεμο. 
Οι επαναστατημένοι εργάτες και στρατιώτες ήταν που γκρέμισαν τον τσάρο τον Φλεβάρη του 1917, συγκρότησαν τα επαναστατικά όργανα εξουσίας, τα Σοβιέτ, και με την καθοδήγηση του μπολσεβίκικου κόμματος άνοιξαν τον δρόμο για τη μεγάλη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης τον Οκτώβρη.
-----

Ποιος άλλος, εκτός από τους εργάτες, μπορεί να σταματήσει την κατασκευή κανονιών, βλημάτων για να πάψει η σφαγή;
 Ποιος άλλος μπορεί να υψώσει την ένδοξη σημαία της ρωσικής επανάστασης; 
Πλησιάζει η ώρα της μεγάλης λύσης, της μεγάλης δίκης των υπαίτιων του μεγαλύτερου στην ιστορία εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας... Φτάνουν οι θυσίες για τη δόξα του κεφαλαίου. Ο κοινός μας εχθρός βρίσκεται ακριβώς πίσω μας.
Από προκήρυξη μπολσεβίκων στο Αικατερίνοσλαβ

Σύντροφοι, είναι καιρός πια να θέσουμε τέρμα στον πόλεμο κατά των Γερμανών και να αρχίσουμε να πολεμάμε ενάντια στον πραγματικό μας εχθρό - τον τσάρο και την κυβέρνηση...
 Ετοιμαστείτε, αδέλφια, συνεννοηθείτε, συμβουλευτείτε ο ένας τον άλλο και, όταν χρειαστεί, θα υπερασπίσουμε τον εαυτό μας... 
Ξύπνα, λοιπόν, ξεσηκώσου, εργαζόμενε λαέ! Ξεσηκώσου στην πάλη, πεινασμένε λαέ, εμπρός, εμπρός!
Από τυπωμένα φυλλάδια που κυκλοφορούσαν οι μπολσεβίκοι του χωριού Σόστκα, του κυβερνείου Τσερνίγκοφ

Σύντροφοι, φτάνει πια να σφυρηλατούμε τις αλυσίδες μας.
 Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να πεθάνουμε από την πείνα και το κρύο, δεν θα γίνουμε πρόβατα και δεν θα πάμε στο τσαρικό σφαγείο για χάρη της παραξενιάς μιας χούφτας παράσιτων... 
Αν είναι να πεθάνουμε πριν την ώρα μας, καλύτερα να πεθάνουμε στην τίμια μάχη, στην πάλη για ελευθερία, και όχι στον επονείδιστο αδελφοκτόνο πόλεμο. Θυμηθείτε τους πρώτους αγωνιστές που έπεσαν με τιμή στο όνομα της ελευθερίας και ας αρχίσουμε να πραγματοποιούμε τη μεγάλη υποθήκη τους.

Από την προκήρυξη της επιτροπής του ΣΔΕΚΡ (μπ.) του Ροστόφ - Ναχιτσέφσκι του Ντον

25 Φλεβάρη 1917

Η ζωή έγινε αφόρητη. Δεν έχουμε να φάμε. Δεν έχουμε να ντυθούμε. Δεν υπάρχει θέρμανση.
Στο μέτωπο αίμα, ανάπηροι, θάνατος. Η επιστράτευση, η μια πίσω απ' την άλλη. Τα τρένα, το ένα μετά τ' άλλο: Σαν κοπάδια ζώων στέλνονται τα παιδιά μας και τα αδέλφια μας στην ανθρωποσφαγή.

Δεν πρέπει να σωπαίνουμε!

Το να δίνουμε τα αδέλφια μας και τα παιδιά μας στο σφαγείο, ενώ εμείς οι ίδιοι πεθαίνουμε από το κρύο και την πείνα, και να σωπαίνουμε ατέλειωτα, είναι δειλία παράλογη, εγκληματική, άτιμη.

...Ηρθε η ώρα της ανοιχτής πάλης. 
Οι απεργίες, τα συλλαλητήρια, οι διαδηλώσεις, δεν θα αποδυναμώσουν την οργάνωση. Θα τη δυναμώσουν παραπέρα. Εκμεταλλευθείτε κάθε περίπτωση, κάθε ημέρα. Πάντοτε και παντού με τις μάζες και τα δικά μας επαναστατικά συνθήματα!

...Καλέστε τους όλους στην πάλη. Καλύτερα να πεθάνουμε με ένδοξο θάνατο, παλεύοντας για την εργατική υπόθεση, παρά να σκοτωθούμε για το κεφάλαιο στο μέτωπο, ή να χτικιάσουμε από την πείνα και την βαριά δουλειά.

Από προκήρυξη της Επιτροπής Πετρούπολης του Κόμματος των Μπολσεβίκων
------

Σημειώσεις:

1. Β. Ι. Λένιν, «Κάτω από ξένη σημαία» (Γενάρης 1915), Απαντα, τ. 26, σ. 137

2. Β. Ι. Λένιν, «Για την ήττα της κυβέρνησης της χώρας σου στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο», Απαντα, τ. 26, σ. 296

3. Β. Ι. Λένιν, «Το διεθνές σοσιαλιστικό συνέδριο της Στουτγάρδης» (Αύγουστος 1907), Απαντα, τ. 16, σ. 78

4. Ρ. Λούξεμπουργκ, «Το ξαναχτίσιμο της Διεθνούς», στη συλλογή «Ο βασικός εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα», σ. 97, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»

21 Οκτωβρίου, 2021

ΣΤΙΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ




ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ:
Άθλιοι υπηρέτες των αφεντάδων
Στη μία φωτογραφία συστοιχία «Πάτριοτ» με το προσωπικό της. Στην άλλη ένα κοριτσάκι της Υεμένης. Στέλνουμε τη συστοιχία για ενίσχυση στη Σαουδική Αραβία. Για να εξαφανίσει αποτελεσματικότερα την Υεμένη. Για να φέρουμε την κόλαση σε περισσότερα παιδάκια. 
Η Σαουδική Αραβία έχει ΑΕΠ 800 δις. Εμείς 200 σκάρτα. Αλλά έχουμε κοινό εχθρό τούς δόλιους Υεμένιους. 
Μαζί με τους «Πάτριοτ» θα πάνε και 80… πατριώτες που τους συνοδεύουν. Έλληνες. Οι οποίοι, αν φάνε κανένα drone στο κεφάλι – κατά την ταπεινή μου γνώμη όχι και τόσο άδικα, θα φταίνε οι… Υεμένιοι.

Θυμάστε όταν έστειλαν ένστολους στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία; Εθελοντές! Πήρανε κι ένα πενιχρό επίδομα. Πολλοί γύρισαν με καρκίνο από το απεμπλουτισμένο ουράνιο των δολοφόνων του ΝΑΤΟ. Αλλά το απεμπλουτισμένο ουράνιο κάνει λιγότερο κακό απ’ το… τσιγάρο είχε αποφανθεί η τότε υφυπουργός υγείας του ΠΑΣΟΚ Σπυράκη. 
Οι εθελοντές μέτραγαν τα αργύρια και τους καρκίνους τους. Και διαμαρτύρονταν. «Αλλά τι ήθελες στη Γιουγκοσλαβία… Νικολάκη; Βαρκάρης του Δούναβη ήσουνα;» Από ειρωνεία της τύχης, από καρκίνο ψόφησε λίγο μετά και η Σπυράκη.

Ανακοινώθηκε και η συμμαχία με τη Γαλλία. Την οποία και θα συνδράμουμε στις δύσκολες στιγμές της αν της επιτεθεί το… Μονακό ή η Ανδόρα. 
Σε αντάλλαγμα θα μας δώσουν φρεγάτες και αεροπλάνα. Κι ό,τι δίνουν στην Τουρκία θα ‘χει άλλο χρώμα για να μην τα μπερδεύουμε. Κι όλα αυτά για 5 δις. Με βάθος αποπληρωμής. Διότι στο μετρητό δυσκολευόμαστε, μιας κι έχουμε ξεπουλήσει τα πάντα. Αυτοί ό,τι παρήγαγε ο λαός τόσα χρόνια κι εμείς παρόν, μέλλον, δικαιώματα, αξιοπρέπεια, τα ίδια τα παιδιά μας – ακόμη και την «πουτάνα τη μάνα που μας γέννησε» κατά Σαραμάγκου.

Από τα ελληνικά αεροδρόμια απογειώνονται αμερικάνικα αεροπλάνα που περιδιαβαίνουν τις ακτογραμμές της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα. 
Από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης (ζήλεψαν οι Θρακιώτες τη λεβεντιά των Κρητικών) διακινούνται τεράστιες ποσότητες πολεμικού υλικού προς τη σύμμαχο φασιστική Ουκρανία.

Έτσι ήμασταν πάντα. 
Μπόλικοι με τα αφεντικά μας. 
Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα υπερασπιστήκαμε τον… Τσάρο με τρία συντάγματα. Ίσα που προλάβαμε να φέρουμε πίσω τους ζωντανούς πριν αυτομολήσουν στους Μπολσεβίκους.
Έπειτα φτάσαμε μέχρι την Άγκυρα για να καρπωθούν τα πετρέλαια του Ιράκ οι Αγγλογάλοι σύμμαχοί μας. Μπορεί να μας στοίχισε σχεδόν μισό εκατομμύριο νεκρούς κι άλλο ενάμισι πρόσφυγες αλλά… «για τη συμμαχία, ρε γαμώτο». Χώρια που κερδίσαμε κι έναν… εθνάρχη.

Και στην Κορέα! Έπηξε το λιμάνι του Πειραιά στα φέρετρα. Και στο Αφγανιστάν. 
Κι όπου αλλού μας προστάξουν. 
Μπορεί να στερούμαστε πια Μεγαλέξανδρου (και Ηφαιστίωνα – μην τον λησμονούμε) αλλά στις σταυροφορίες του ιμπεριαλισμού σκίζουμε.
Και το πληρώνουμε με το αζημίωτο.

15 Ιουλίου, 2021

Κάτω τα Χέρια απ την Κούβα κ τον Κουβανικό Λαό




Τις προσπάθειες των ιμπεριαλιστών και των μισθοφόρων τους μέσα στην Κούβα που χρησιμοποιούν την πανδημία για να ανατρέψουν τις κατακτήσεις της κουβανικής επανάστασης καταδικάζει το ΠΑΜΕ.

Επισημαίνει ότι «η Κούβα δίνει τη μάχη της ζωής και του αύριο κόντρα στις συνέπειες ενός δολοφονικού εμπάργκο 6 δεκαετιών που ακόμη και σε συνθήκες πανδημίας της αποτρέπει την εισαγωγή μιας σειράς ιατρικών ειδών και προμηθειών πρώτης ανάγκης. Η όξυνση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο λαός της Κούβας είναι συνέπεια της κλιμάκωσης των μέτρων του εμπάργκο από τον πρόεδρο Τραμπ, που διατηρεί και συνεχίζει ο Μπάιντεν.

Και έρχονται σήμερα αυτοί που επέβαλαν και συνεχίζουν το δολοφονικό εμπάργκο και μιλούν για "ανθρωπιστική κρίση" στην Κούβα και δήθεν αγωνιούν για τη "Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα" των Κουβανών. Οι ίδιες δυνάμεις που δολοφονούν λαούς σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, όπου οι ρατσιστικές δολοφονίες μαύρων από αστυνομικούς είναι καθημερινό φαινόμενο. Όπου μέσα στην πανδημία ψήφισαν νόμους για την ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης και κλείνουν νοσοκομεία γιατί είναι περιττά, οι ίδιες δυνάμεις δήθεν νοιάζονται για τα δικαιώματα του λαού της Κούβας. Η υποκρισία και τα ψέματα των ιμπεριαλιστών είναι καλυμμένες με το αίμα παλαιότερων επεμβάσεών τους για τη "Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα".

Την στιγμή που στις ΗΠΑ έσκαβαν μαζικούς τάφους για τα θύματα της πανδημίας και της ιδιωτικοποιημένης Υγείας και στην ΕΕ οι κυβερνήσεις αξιοποιούσαν την πανδημία για το χτύπημα των μισθών, των συντάξεων και των εργασιακών δικαιωμάτων το νησί του Φιντέλ και του Τσε πήρε μέτρα προστασίας της υγείας των κατοίκων του. Ανέπτυξε 5 εμβόλια ενάντια στον κορονοϊό και έστειλε ιατρική βοήθεια σε μια σειρά χώρες σε όλο τον πλανήτη.

Εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο χαιρετίζουν και εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους στον λαό της Κούβας για τη σταθερή του διεθνιστική και ανθρωπιστική προσφορά στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, του Πολιτισμού. Στην υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων που ακόμη και σήμερα αποτελούν σύμβολο του αγώνα των εργαζομένων διεθνώς.

Το ΠΑΜΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στους εργαζόμενους και τον λαό της Κούβας ενάντια στις νέες προσπάθειες των ιμπεριαλιστών για το χτύπημα και την υπονόμευση της κουβανικής επανάστασης.

Η Κούβα δεν είναι μόνη της! Μέχρι τη Νίκη, Για Πάντα!».


Δες  Ακόμη:



ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ
Τερματίστε στις ιμπεριαλιστικές προκλήσεις! Κάτω τα χέρια από την Κούβα! 13/07/2021 08:44

ΚΟΥΒΑ
Ο λαός της χώρας έδωσε απάντηση στο νέο ιμπεριαλιστικό σχέδιο 12/07/2021 22:03

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Αλληλεγγύη στην Κούβα! Οι προβοκάτσιες των ιμπεριαλιστών δεν θα περάσουν! 12/07/2021 15:04

05 Ιουνίου, 2020

Η λίστα με τις “αγαθοεργίες” των ΗΠΑ

Ελενη Μαρκακη

Επειδή ρατσισμός και ιμπεριαλισμός πάνε παρέα αξίζει ίσως να θυμηθούμε μερικές από τις “αγαθοεργίες” του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού μετά το β΄παγκόσμιο πόλεμο! Μερικά από τα ανείπωτα εγκλήματα που διέπραξαν και εξακολουθούν να διαπράττουν οι ΗΠΑ, που στοίχισαν εκατομμύρια ζωές και σκόρπισαν την καταστροφή σε πολλά σημεία του πλανήτη:
-- Αύγουστος 1945, Χιροσίμα - Ναγκασάκι: Οι ατομικές βόμβες των Αμερικανών σκορπούν το θάνατο στην Ιαπωνία. Δεν καταστρέφουν στρατιωτικούς στόχους. Καίνε γυναικόπαιδα.
-- Παλαιστίνη 1948 έως σήμερα: Μια απίστευτη γενοκτονία που εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες υπό τις οδηγίες και ευλογίες των ΗΠΑ.
-- 1950, Κορέα: Αμερικανική απόβαση στην Κορέα. 1.000 τανκς, 1.600 αεροπλάνα, 200 πλοία και 1.000.000 στρατιώτες, κύρια Αμερικανοί, αλλά και αγήματα από 15 χώρες «συμμάχους» μαζί και από την Ελλάδα (1950-1953).
-- 18.9.1953, Ιράν: Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται. Ο Σάχης ξαναγύρισε και η εκπαιδευμένη από τη CIA μυστική υπηρεσία ΣΑΒΑΚ, του Σάχη, ανέλαβε την ...εθνική αποστολή της βιολογικής εξαφάνισης των κομμουνιστών.
-- 1954, Γουατεμάλα: Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται βίαια και εγκαθιδρύεται καθεστώς φασιστικής δικτατορίας.
-- 1958, Λίβανος: Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στο Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους κυριότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.
-- 1958, Ιράκ: Αμερικανικά και αγγλικά στρατεύματα από το Λίβανο και την Ιορδανία εισβάλλουν στο Ιράκ.
-- Αύγουστος 1960, Κογκό: Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κογκό Πατρίς Λουμούμπα. Η εντολή δόθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ.
-- Απρίλης 1961, Κούβα: Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα. Σε 72 ώρες οι Κουβανοί τους πετούν στα νερά του Κόλπου των Χοίρων. Πρόκειται για την πρώτη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην αμερικανική ήπειρο.
-- Γενάρης 1966, Παναμάς: Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.
-- 1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προβαίνει σε γενοκτονία στο Βιετνάμ. Εστειλαν 1.600.000 στρατιώτες. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη).
-- 1965, Αγιος Δομήνικος: Ο αμερικανικός στρατός καταλαμβάνει το μικροσκοπικό Αγιο Δομήνικο. Εγκαθιδρύεται δικτατορικό φιλοαμερικανικό καθεστώς.
-- 21 Απρίλη 1967, Ελλάδα: Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα με τη συμβολή της CIA.
-- 1967, Αραβικές Χώρες: Αμερικανοί και Αγγλοι μισθοφόροι και στρατιωτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν στον πόλεμο των έξι ημερών του Ισραήλ κατά των αραβικών λαών.
-- Σεπτέμβρης 1973, Χιλή: Ο απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής δικτατόρων των ΗΠΑ Αουγκούστο Πινοτσέτ σε συνεργασία με τη CIA δολοφονεί τον Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς. Χιλιάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι, οι αγνοούμενοι, οι φυλακισμένοι...
-- Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος - Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς που επιτίθενται ξανά ενάντια στην Αίγυπτο και τη Συρία.
-- Ιούλης 1974, Κύπρος: Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου. Οι Αμερικανοί τυφλώνουν τα ελληνικά ραντάρ. Τουρκικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το 40% του κυπριακού εδάφους. Αμερικανοί αξιωματούχοι από την πρεσβεία τους στη Λευκωσία συντονίζουν τις επιχειρήσεις.
-- 1978, Λίβανος: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.
-- Αύγουστος 1981, Λιβύη: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι. Τα επόμενα χρόνια οι βομβαρδισμοί και οι προκλήσεις ενάντια στη Λιβύη επαναλαμβάνονται.
-- Αύγουστος 1982, Λίβανος: Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και το θάνατο.
-- Οκτώβρης 1983, Γρενάδα: Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στην ανεξάρτητη Γρενάδα και πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...
-- Δεκέμβρης 1989, Παναμάς: Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Ουσιαστικά απαιτούν να κρατήσουν υπό την κατοχή τους τη Διώρυγα.
-- Γενάρης 1991, Ιράκ: Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους των «ειρηνευτικών δυνάμεων» εγκαινιάζουν την αρχή της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα με στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ, την περίφημη «Καταιγίδα της Ερήμου», με πρόσχημα την «απελευθέρωση» του Κουβέιτ, δηλαδή της περιοχής δικών τους πετρελαϊκών συμφερόντων.
-- Απρίλης 1991, Ιράκ: ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία, εκμεταλλευόμενες το πολυσυζητημένο κουρδικό ζήτημα, κηρύσσουν «ασφαλή παράδεισο» για τους Κούρδους περιοχή 50.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων πάνω από τον 36ο παράλληλο, στο Βόρειο Ιράκ, την οποία επιβάλλουν ως «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων». Αεροσκάφη των τριών χωρών άρχισαν καθημερινές περιπολίες πάνω από την επίμαχη περιοχή, τις οποίες συνεχίζουν μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τη Γαλλία, η οποία απέσυρε τις δυνάμεις της από την επιχείρηση το Δεκέμβρη του 1996.
-- Οκτώβρης 1992, Σομαλία: Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και για διευθέτηση, υποτίθεται, της κρίσης. Η επέμβαση κρατά έως το 1994.
-- Γενάρης 1993, Ιράκ: Τα «συμμαχικά» αεροσκάφη και πολεμικά πλοία χτυπούν «στρατιωτικές εγκαταστάσεις», όπως ισχυρίζονται, λόγω άρνησης του Ιρακινού Προέδρου να απομακρύνει πυραυλικά συστήματα.
-- Ιούνης 1993, Ιράκ: Αμερικανικά πολεμικά πλοία εξαπολύουν επίθεση με 24 πυραύλους σε «μυστικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις» ως αντίποινα για το «σχεδιασμό δολοφονικής απόπειρας κατά του τότε Προέδρου Τζορτζ Μπους».
-- Απρίλης 1994, Βοσνία: Το ΝΑΤΟ εξαπολύει βομβαρδισμούς ενάντια στους Σερβοβόσνιους, τους οποίους κατηγορεί ως μοναδικούς υπεύθυνους της κρίσης και της πολεμικής σύρραξης. Πρώτη επιχείρηση εφαρμογής του «νέου δόγματος».
-- Οκτώβρης 1994, Ιράκ: Οι ΗΠΑ αποστέλλουν μεγάλες στρατιωτικές ενισχύσεις στον Κόλπο, μαχητικά αεροσκάφη, αεροπλανοφόρα και, περίπου, 54.000 άνδρες.
-- Νοέμβρης 1996, Ιράκ: Αμερικανικά «F 16» πλήττουν ιρακινά ραντάρ, κοντά στον 32ο παράλληλο, στα σύνορα της «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» στο Νότιο Ιράκ.
-- Δεκέμβρης 1996, Ιράκ: Αρχίζει η επιχείρηση των ΗΠΑ «Αλεπού της Ερήμου», που σημάδεψε το Ιράκ με περισσότερους από 400 πυραύλους «Τόμαχοκ».
-- Δεκέμβρης 1998, Ιράκ: Νέα αναίτια επίθεση από ΗΠΑ και Μ. Βρετανία. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται.
-- Μάρτης 1999, Κοσσυφοπέδιο: Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση με πυραύλους, για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους, που εξοπλίζονται από τους Γερμανούς ενάντια στους Σέρβους. Κοινή ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΕΕ.
-- Οκτώβρης 2001, Αφγανιστάν: Αρχίζουν, σε λιγότερο από ένα μήνα μετά τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη, οι αμερικανοβρετανικοί βομβαρδισμοί κατά του Αφγανιστάν με πρόσχημα τη σύλληψη του Μπιν Λάντεν. Είναι ο πρώτος «αντιτρομοκρατικός» πόλεμος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Η χώρα διαλύεται και από τότε τελεί υπό ΝΑΤΟική κατοχή. Χιλιάδες οι νεκροί άμαχοι και αμέτρητοι οι πρόσφυγες.
-- Μάρτης 2003, Ιράκ: Ξεκινάει η εισβολή των Αμερικανών και των «προθύμων» συμμάχων τους στο Ιράκ με πρόσχημα την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν και την καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής που υποτίθεται πως διέθετε και τα οποία ποτέ δε βρέθηκαν. Ο ιρακινός λαός θρηνεί από τότε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.
--Οι επεμβάσεις και η στρατιωτική κατοχή συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε Χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Μαλί και άλλες Αραβικές Χώρες, βάσει του Ιμπεριαλιστικού σχεδίου "Αραβική Άνοιξη":
-- Λιβύη 2011: Βομβαρδισμοί δολοφονία Καντάφι
--Συρία 2011 έως σήμερα: Αποσταθεροποίηση, δημιουργία-εξοπλισμός συριακής αντιπολίτευσης, πρόκληση εμφυλίου, βομβαρδισμοί. Εκατομμύρια νεκροί και πρόσφυγες.
Η παραπάνω λίστα αναφέρει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος των λαών της Γης ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Δεν είναι πλήρης αφού αναφέρει μόνο τις επεμβάσεις που επισήμως αναγνωρίζονται είτε από διεθνείς οργανισμούς, είτε από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Και άρα δεν είναι οι μόνες!

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ
Έχει καταρρεύσει ο μύθος που καλλιεργούν τα άλλα κόμματα, ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ «μας προστατεύουν» 

Υποκρισία και ανοιχτή κοροϊδία απέναντι στον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς, χαρακτήρισε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΚΟ του ΚΚΕ, μιλώντας στην ΕΡΤ1 σήμερα το πρωί, τη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, καθώς την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ λένε ότι το τουρκολιβυκό σύμφωνο είναι παράνομο, στηρίζουν την κυβέρνηση Σάρατζ που το υπέγραψε.

Ο Θ. Παφίλης τόνισε ότι ο μύθος που καλλιεργούν τα άλλα κόμματα, ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ μας προστατεύουν, έχει καταρρεύσει. Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της με σχέδιο γενικότερο για την αναβάθμιση της θέσης της αστικής της τάξης, προχωράει σε πράξεις και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να κρατήσουν στο «δυτικό στρατόπεδο» και στο ΝΑΤΟ την Τουρκία γιατί είναι σημαντική δύναμη και δεν μπορούν να υλοποιηθούν τα σχέδιά τους αν η Τουρκία είναι εκτός.

Ο Θ. Παφίλης κάλεσε τον λαό να είναι σε επιφυλακή, καθώς η κατάσταση είναι επικίνδυνη και υπογράμμισε ότι η λύση για τον λαό βρίσκεται στην απεμπλοκή από αυτά τα σχέδια, καμία συμμετοχή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, καμία αλλαγή συνόρων και πλέον τίθεται αντικειμενικά το ζήτημα ΝΑΤΟ, ΕΕ κατά των λαών και επομένως η λύση είναι έξω από αυτούς και όχι μέσα σε αυτούς.

Ακόμα, τόνισε ότι αν όντως υπήρχε στήριξη της Ελλάδας και καταδίκη της Τουρκίας από την ΕΕ, θα υπήρχαν και κάποια μέτρα. Για παράδειγμα, για το μεγάλο πρόβλημα των προσφύγων, γιατί δεν αποφασίζει η ΕΕ να κάνει διαλογή μέσα στην Τουρκία και να σταλούν οι πρόσφυγες σε χώρες της ΕΕ; Γιατί ισχύει ακόμα το Δουβλίνο που εγκλωβίζει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας; Γιατί δεν καταργείται η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας; Ακριβώς γιατί η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις εκπροσωπούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, υπογράμμισε, τονίζοντας ότι οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, αυτοί που ανταγωνίζονται σήμερα είναι αυτοί που έχουν τον πλούτο.