ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: ''έφυγε'' σα Σήμερα πριν από 141 χρόνια #Αλλά_Είναι_Πάντα_Εδώ

 

Ελενη Μαρκακη:

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ, ''έφυγε'' σα σήμερα πριν από 141 χρόνια ... αλλά είναι πάντα εδώ, πιο επίκαιρος από ποτέ.
Ο Μαρξ που τάραξε τα ύδατα επειδή ακριβώς έδειξε με το έργο του ότι πριν από αυτόν ''οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα όμως είναι να τον αλλάξουμε''...
''Ο μαρξισμός του Μαρξ δεν μιλάει για ολιγάρκεια, μιλάει για αφθονία για όλους ή, εν πάση περιπτώσει, για ίση κατανομή του υπάρχοντος «κοινωνικού προϊόντος» σε μια δεδομένη στιγμή της κοινωνικής ανάπτυξης. Ο μαρξισμός είναι υπέρ του πλούτου, όχι υπέρ της φτώχειας. Μόνο που θέλει τον πλούτο για όλους. Av αυτό είναι ουτοπία, τότε η συσσώρευση του πλούτου σε λίγους είναι ανηθικότητα.'' (B. Pαφαηλίδη, ''Η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού'')






Ελενη Μαρκακη




Ελενη Μαρκακη

...''οι κομμουνιστές μπορούν να συνοψίσουν τη θεωρία τους σ' αυτή τη μοναδική διατύπωση: κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας.

Μας κατηγόρησαν εμάς τους κομμουνιστές, πως θέλουμε να καταργήσουμε την ιδιοκτησία που αποκτήθηκε με την προσωπική δουλειά, με την ατομική εργασία, την ιδιοκτησία που αποτελεί τη βάση κάθε προσωπικής ελευθερίας, δραστηριότητας και αυτοτέλειας.
Την ιδιοκτησία που είναι προϊόν δουλειάς, που αποκτήθηκε και κερδήθηκε με την προσωπική εργασία! Μήπως μιλάτε για τη μικροαστική, τη μικροαγροτική ιδιοκτησία που είναι προγενέστερη από την αστική ιδιοκτησία; 

Αυτή δεν χρειάζεται να την καταργήσουμε εμείς, αυτή την κατάργησε

και την καταργεί καθημερινά η ανάπτυξη της βιομηχανίας.''...

Από 0,3 ευρώ κόστος,, στα 233,44 απ' τις Πολυεθνικές του Φαρμακου,,

Από Ελενη Μαρκακη:

Μετά και τις νέες αυξήσεις στις τιμές των γενόσημων φαρμάκων, ώστε να επιδοτούνται οι φαρμακοβιομήχανοι, θα σας ξαναπώ μια ''ιστοριούλα'', που την είχα δημοσιεύσει το 2018, τότε που ήταν στο ''φόρτε'' το σκάνδαλο ΝΟVARTIS:

Η ''ιστοριούλα'' αφορά ένα φάρμακο που για χρόνια παρασκευάζαμε στο φαρμακείο του νοσοκομείου με κόστος περίπου 0,3 ευρώ τα 10 ml και μέχρις ότου μια καλή φαρμακευτική εταιρεία αποφάσισε να το παρασκευάσει και να το εμπορευτεί -για το καλό της ανθρωπότητας βεβαίως, όπως όλες οι εταιρείες του είδους άλλωστε- ...και ανέβασε την τιμή των 10 ml στα 233,44 ευρώ (λιανική τιμή) !!!
Κάπου γύρω στο 1995, η Μονάδα νεογνών του νοσοκομείου που εργαζόμουν μας ζήτησε να παρασκευαζουμε διάλυμα καφείνης για την αντιμετώπιση της πρωτοπαθούς άπνοιας πρόωρων νεογνών.
Η καφείνη, τότε, δεν κυκλοφορούσε από καμιά φαρμακευτική εταιρεία σαν έτοιμο σκεύασμα...
Προμηθευτήκαμε λοιπόν καθαρή καφείνη σκόνη και παρασκεύαζαμε κάτω από άσηπτες συνθήκες το στείρο διάλυμα που χρησιμοποιούνταν για ενδοφλέβια εγχυση ή για χορήγηση από το στόμα, όποτε είχαν περαστατικό στη Μονάδα νεογνών και ήταν αναγκαία η χορήγηση του φαρμάκου...
Το κόστος μηδαμινό... Αφού τα 250γρ της καφείνης τα αγοράζαμε με σημερινές τιμές 251 ευρώ... Δηλαδή 1 ευρώ το γραμμάριο καφείνης...
Από 1 γραμμάριο καφείνης μπορούσαμε να παρασκευάσουμε 100 αμπούλες περιεκτικότητας 10mg/ml... Δηλαδη 0,01 ευρώ η αμπούλα... Οι 10 αμπούλες με άλλα λόγια είχαν κόστος 0,1 ευρώ...
Άντε για να είμαστε και πολύ ...large αν συνυπολογίσουμε και το κόστος του ενέσιμου ύδατος (περί το 1 ευρώ το λίτρο) και το κόστος του Vacuum Filter/0.22µm (περί τα 10 ευρώ το τεμάχιο), το κόστος για την ποσότητα των 10 ml του διαλύματος να ανέβαινε πάνω-κάτω στα 0,3 ευρώ!!!
Έλα σου όμως, που μια ιταλική φαρμακευτική εταιρεία η CHIESI πήρε την απόφαση να παρασκευάσει και να διαθέσει το συγκεκριμένο φάρμακο στην αγορά... Σκεπτόμενη βεβαίως -βεβαίως πρώτα από όλα και πάνω από όλα το καλό της ανθρωπότητας και των νεογνών ειδικά... Όπως όλες οι φαρμακευτικές εταιρείες άλλωστε...
Χρησιμοποίησε λοιπόν ένα άλας της καφείνης, την κιτρική καφείνη. (2 mg κιτρικής καφεΐνης ισοδυναμούν με 1 mg καφεΐνης).
Το 2014 η CHIESI πήρε την αποκλειστικότητα για την παραγωγή και την εμπορία αυτού του φαρμάκου απο τον τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA)
Και η τιμή του, φωτιά στην κυριολεξία.... Το κουτί με τις 10 αμπούλες των 20 mg κοστίζει πλέον 233,44 ευρώ!!! Και μάλιστα το συγκεκριμένο φάρμακο έχει χαρακτηριστεί επίσημα σαν φάρμακο ...''υψηλού κόστους''!!!
(για να το πώ και διαφορετικά: από το 2014 η CHIESI παρασκευάζει και χρεώνει αυτό το φάρμακο στην αγορά με τιμή 778(!) φορές πάνω από όσο στοίχιζε σε ένα απλό και ταπεινό νοσομειακό φαρμακείο η παρασκευή του)...
*Η τιμή είναι υπερβολική εκτός των παραπάνω και για έναν ακόμη λόγο: η καφείνη είναι μια γνωστή και πολύ παλιά ουσία και η CHIESI δεν επένδυσε χρήματα για έρευνα πάνω στη ουσία αυτή... Αστρονομικά τα κέρδη λοιπόν για την ιταλική πολυεθνική από το συγκεκριμένο φάρμακο...





ΣυντάκτηςΕλενη Μαρκακη

Γι αυτό λέμε ότι η πολιτική τιμολόγησης των φαρμάκων ήταν πάντα κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των πολυεθνικών, που έχουν στα χέρια τους το εμπόρευμα - φάρμακο, ξεκινώντας από την έρευνα και την παραγωγή και φτάνοντας μέχρι τη προώθηση και τη διακίνηση! 

Και αυτό ισχύει όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Αμερική και παντού... (Στη συγκεκριμένη περίπτωση με την CHIESI δεν υπάρχει βέβαια καμία έρευνα γιατί η καφεΐνη είναι μια γνωστή και πολύ παλιά ουσία!)

Ο Ν. Καζαντζάκης για το Λένιν: ''Τέτοιος ήταν ο Λένιν Φώς"

 

Ελενη Μαρκακη:
Ν. Καζαντζάκης για το Λένιν, που ΄''έφυγε'' σαν σήμερα το 1924: ''Τέτοιος ήταν ο Λένιν φώς"
"Κίνησε λοιπόν ο Λένιν, σαν τους ήρωες του παραμυθιού,
μονάχος του, αφήνοντας το ταπεινό εργατικό σπίτι στη Ζυρίχη
όπου, ξορισμένος χρόνια, φτωχοζούσε. Πέρασε την Ελβετία,
την Γερμανία, έφτασε στα σύνορα της Ρουσίας, μπήκε στη
απέραντη, πάνοπλη τσαρική πατρίδα
Ν' ανατρέψει την μεγάλη αυτοκρατορία, να κάνει κατοχή
όλα τα σπίτια, όλα τα εργοστάσια, όλη τη γής της Ρουσίας,
να διώξει τους τσάρους, τις τσαρίνες, τα τσαρόπουλα,
τους στρατοκράτες, τους γραφειοκράτες, τους αρχόντους,
τους αστούς, τους παπάδες και να δώσει τη διχτατορική
εξουσία στο εξουθενωμένο, λιμασμένο Προλεταριάτο

"Μεγαλομανία! Παραφροσύνη!" φώναζαν οι φρόνιμοι,
που θαρρούν πως η λογική, η μίζερη ενάρετη γεροντοκόρη,
κυβερνάει τον κόσμο. Μα σε λίγους μήνες, ο φτωχοντυμένος
αυτός πληβείος, έκανε κατοχή τη Ρουσία
Καταργείται η ατομική ιδιοχτησία, καταργείται το εμπόριο και το χρήμα.
Οι τράπεζες, τα εργοστάσια, τα μεταλλεία, όλα τ΄ αστικά χτήματα,
όλη η γής, κατάσχουνται, ανήκουν πιά στο σύνολο.
Μοναρχία, αριστοκρατία, μπουρζουαζία, νομική και κοινωνική
ανισότητα αντρός και γυναικός, θρησκεία, κλήρος, καταπίεση
στις ξένες εθνότητες, τσαρικός στρατός, αστυνομίες,
δικαστήρια, εκπαιδευτικά συστήματα σε δέκα
εβδομάδες εξαφανίζονται.

Είχε στο κεφάλι του ο Λένιν μια Ιδέα' σύμφωνα με την Ιδέα
αυτή έπρεπε να βαδίσει ο κόσμος
Ο Λένιν έγινε σύνθημα
Μεγάλες δυνάμεις που ύπνωναν μέσα άνεργες, ξύπνησαν
Ο τύπος του Ρούσου άρχισε κιόλας να αλλάζει
Τι θα πεί να αλλάζει; Να λευτερώνει τις δυνάμεις που ο τσαρισμός
κρατούσε μέσα στην ψυχή σκλαβωμένες.

Ο Λένιν δεν δημιούργησε νέες δυνάμεις, ξύπνησε
τις σκλαβωμένες, λευτέρωσε τις αλυσοδεμένες
Για τους μαρξιστές, ο μεγάλος άνθρωπος δεν είναι
μια προσωπικότητα ανεξάρτητη, νέα, πάνω απο το λαό
που την γέννησε' διατυπώνει απλώς συνειδητά τις δυνάμεις
και τις πεθυμιές του λαού και της εποχής του.
Ό,τι ο λαός άναθρα κραυγάζει, αυτός το διατυπώνει
με άρτιο λόγο' κι ευτύς ως διατυπωθεί, δεν μπορεί πια
να χαθεί, γίνεται σύνθημα.
Τέτοιος ήταν ο Λένιν φώς"
(από το ''Ταξιδεύοντας στη Ρωσία)

* Ο Λένιν στη δουλειά με εργάτες στο πρώτο Subbotnik (την εθελοντική εργασία στο τέλος της εβδομάδας για την βοήθεια της επανάστασης και του εργατικού κράτους) (1/5/1920). 

O πίνακας με τίτλο “Ο Λένιν στο πρώτο Subbotnik” δημιουργήθηκε από τον Vladimir Krikhatsky



Ελενη Μαρκακη:
Ο Γιάννης Κορδάτος στις 26 Γενάρη του 1924 έγραφε στο Ριζοσπάστη:

Σαν σήμερα, στις 21 Ιανουαρίου του 1924 , έφυγε από τη ζωή.
Αυτός, τον οποίο ο Μαγιακόφσκι αποκάλεσε “ο ανθρωπινότερος άνθρωπος”.
Αυτός, που κίνησε τον τροχό της ιστορίας προς τα μπρος δείχνοντας ότι είναι μπορετό το ταξίδι του ανθρώπου από το βασίλειο της ανάγκης προς το βασίλειο της Ελευθερίας,

Αυτός, που οραματίστηκε και υλοποίησε μαζί με το Ρωσικό λαό και για τους λαούς όλης της οικουμένης την ανθρωπινότερη σ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας πάνω στον πλανήτη επανάσταση δηλώνοντας με την ταπεινοσύνη του μεγάλου ότι αυτό που έγινε ήταν μόνο η αρχή, μόνο το ελπιδοφόρο φωτεινό ξεκίνημα: ” Εμείς αρχίσαμε. Πότε ακριβώς, σε ποιο χρονικό διάστημα οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το κύριο ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο ορίζοντας άνοιξε, ο δρόμος χαράχτηκε.”

Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, γνωστός ως Λένιν, η σημαντικότερη προσωπικότητα του 20ου αιώνα, ηγέτης της μεγάλης Οκτωβριανής επανάστασης, της Επανάστασης που έγινε “για να δείξει στο Μέλλον να περάσει” για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο Γιάννης Κορδάτος στις 26 Γενάρη του 1926 έγραφε στο Ριζοσπάστη

Το θλιβερόν άγγελμα που από προχθές εβύθισε εις την αγωνίαν την εργατικήν τάξιν όλου του κόσμου αληθεύει. 

Ο ΛΕΝΙΝ πέθανε στις 21 τρ. υποκύψας στο μοιραίο έπειτα από πολυχρόνιον αρρώστιαν, αποτέλεσμα της δηλητηριάσεως του αίματος κατόπιν της δολοφονικής κατ΄ αυτού απόπειρας που γέννηκε την 31 Αυγούστου 1918.

Αυτή τη φορά είνε δυστυχώς αληθινή η είδησις. 

Ο Λένιν δεν υπάρχει πια στη ζωή. Τα εκατομμύρια των εργατών της Ευρώπης και της Αμερικής στο άκουσμα της θλιβερής αυτής αγγελίας βυθίστηκαν στο πιο μεγάλο πένθος. Γιατί ο Λένιν δεν ήταν μονάχα ο αρχηγός ενός κόμματος.

Ήταν ο ΜΕΓΑΛΟΠΡΑΓΜΩΝ Αρχηγός της παγκόσμιας Κ ο ι ν ω ν ι κ ή ς Ε π α ν α σ τ ά σ ε ω ς. Να γιατί το μεγάλο πένθος δεν είνε μονάχα πένθος του ρωσσικού λαού, αλλά και πένθος των προλεταρίων όλου του κόσμου.

Λίγες φυσιογνωμίες μένουν αθάνατες ως ιστορικά μνημεία, σεβαστές από τον πανδαμάτωρα χρόνον. Μια τέτοια ιστορική φυσιογνωμία είχε και ο Λένιν. Ίσως η μεγαλυτέρα όλων των άλλων μέσα στους αιώνας. Γιατί το έργο του Λένιν είνε τόσο γιγάντιο, πολυμερές, ασύλληπτο, ασύγκριτο, κολοσσιαίο, άφθαστο και συγκλονιστικόν ώστε να έχει διεθνή αποτελέσματα.

Εάν ο Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Βούδας λατρεύονται σήμερα ως θεότητες από τα εκατομμύρια των πιστών των, το έργον των όμως δεν επέφερε κοινωνικά αποτελέσματα, ανάλογα με την διδασκαλίαν των εις την πραγματικήν αυτής υπόστασιν. Διότι η επίδρασίς των είνε επιφανειακή. Το έργο όμως του Λένιν στηριζόμενον στο θετικό έδαφος της σοσιαλιστικής επιστήμης και όχι στα σύννεφα της ιδεαλιστικής ή θρησκευτικής ουτοπίας όχι μόνον συγκλόνισε σύρριζα το παγκόσμιον αστικό καθεστώς, αλλά θα παραμείνει η φωτοβόλος δάδα που θα οδηγήσει τα εκατομμύρια των Προλεταρίων προς την Κομμουνιστικήν Επανάστασιν.

Δεν υπερτερούμεν τον υποκειμενικόν παράγοντα εν σχέσει με το ρόλο του στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Και ούτε τον πέρνουμε ως δημιουργόν των μεγάλων ιστορικών περιόδων. Ο Λένιν όμως όπως και ο Μαρξ αναντιρρήτως είνε τα μεγαλύτερα ονόματα μέσα εις την Ιστορία. Διότι αντιληφθέντες τους οικονομικούς νόμους που κυβερνούν την ανθρώπινην Κοινωνία και ερμηνεύσαντες ορθά τους κοινωνικούς ανταγωνισμούς των τάξεων, μεγαλούργησαν όσον κανένας άλλος μέσα εις την ιστορία, διαθέσαντες την σοφίαν των, την πολυμάθειάν των, και την ενεργητικότητά των υπέρ του ξεσκλαβώματος της εργατικής τάξεως από την σημερινήν αθλίαν της κατάστασιν.

Ο Μαρξ ο γίγας αυτής της σκέψεως, έβαλε τα γερά, τα βαθειά και ακλόνητα θεμέλια του επιστημονικού Σοσιαλισμού. Η υπέροχη διδασκαλία του, είνε ο φωτεινός οδηγός του διεθνούς Προλεταριάτου, αγωνιζόμενου κάτω από επίμονους, άνισους και σκληρούς αγώνας όχι μοναχά δια μέσην εφήμερον απολύτρωσίν του, αλλά δια το παντοτινό ξεσκλάβωμα όλων των αποκλήρων της κοινωνίας από την σημερινήν αθλιότητα και δυστυχίαν.

Ο Λένιν ισότιμος διανοητικός γίγας προς τον «Μέγαν» ιδρυτήν του επιστημονικού κομμουνισμού, εφήρμοσε την μαρξικήν διδασκαλίαν εις την πράξιν. Η Ρωσσική Επανάστασις του 8)βρίου 1917 είνε ιδικής του εμπνεύσεως και πρωτοβουλίας. Οι ρώσσοι προλετάριοι εις αυτόν οφείλουν το σπάσιμο των δεσμών των. Αλλά και το στερέωμα και η επικράτησις της Επαναστάσεως πάλιν εις τον Λένιν οφείλεται. Μέσα εις τας τόσας αντιξόας περιστάσεις και τα πιο τραγικάς εσωτερικάς συνθήκας, έπειτα και από την επιδρομή τόσων εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών κατά της Επαναστάσεως, (;;;) να υπάρχη ο μέγας Νους του Λένιν δια να δώσει τις ορθές διαταγές και συμβουλές αφ΄ ενός και τις ορθές ερμηνείες αφ΄ ετέρου στην υπάρχουσα κοινωνικοοικονομική κατάσταση της Ρωσσίας δια να σωθεί η Επανάστασις.

Οι ημέρες εκείνες της μεγάλης δοκιμασίας και του χάους ευτυχώς επέρασαν. Σήμερα είνε γεγονός πλέον ότι οι εχθροί της Επαναστάσεως είνε ανίσχυροι και ανίκανοι να βλάψουν το μεγαλειώδες έργο του ρωσσικού εργατικού λαού. Η Ρωσσική Επανάσταση έζησεν, επικράτησεν, εθριάμβευσεν. Υπό την δημιουργικήν πνοήν του Λένιν ετέθησαν τα θεμέλια της αναδημιουργίας και ανασυντάξεως δια την ανέγερσιν της Νέας Κοινωνίας, της Κομμουνιστικής Πολιτείας.

Και μες την περίστασιν αυτήν εστάθηκεν τυχερός ο Λένιν. Διότι επέζησεν να ιδή την χαρωπήν άνοιξιν του ξαναγεννημού της Ρωσσίας, επάνω στους τύπους του σοσιαλισμού. Δηλαδή επέζησεν να ιδή τον θρίαμβον της Επαναστάσεως μέσα εις τα αχανή σύνορα της πρώην Τσαρικής Αυτοκρατορίας. Και από της απόψεως αυτής ευτυχώς ο θάνατός του δε θα βλάψη ανεπανόρθωτα το προλεταριακόν κίνημα. Διότι αφίνει όπισθέν του την πολύτιμον πείραν και τα διδάγματα της Ρωσσικής Επαναστάσεως.

Οι διάδοχοί του δοκιμασμένοι εις την πράξιν, από του καλύτερους μαθητάς και συνεργάτας του Λένιν θα συνεχίσουν το έργον του. Οι αστοί οι οποίοι ονειρεύονται διχογνωμίες και διαιρέσεις εις την Ρωσσίαν… θα διαψευσθούν από την πραγματικότητα, όχι βέβαια δια πρώτην φοράν. Η Ρωσσική Επανάστασις είνε ένα γεγονός πλέον. Ο θάνατος του Μεγάλου Λένιν δεν θα την επηρεάση. Διότι εμπήκεν πλέον εις κανονικόν δρόμον της σταδιοδρομίας της.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο θάνατος του Αρχηγού της παγκόσμιας Επαναστάσεως δεν αφίνει έναν κενόν δυσαπλήρωτον. Διότι επαναλαμβάνομεν ο Λένιν δεν ήταν έας μεγάλος αρχηγός μόνον. Ήταν και θα μείνη ι σ τ ο ρ ι κ ό ν π ρ ό σ ω π ο ν. 

Ούτε και αυτοί οι αστοί δεν το αρνούνται αυτό. Οι μέχρι της χθες από συστήματος χυδαίοι υβρισταί και (;;;) συκοφάνται του, αναγνωρίζουν σήμερα την υπέροχον και ασύγκριτον φυσιογνωμίαν του. 

Προ του Τάφου του κλίνουν και αυτοί οι αντίπαλοι του Κομμουνισμού –οι πιο ειλικρινείς και τίμιοι βέβαια- ευλαβικά δια να χύσουν ένα δάκρυ προς τον τολμηρόν και ισόθεον Αναμορφωτήν της Ανρθωπότητας. Η πέννα των την οποίαν τόσες φορές εβάπτισαν εις το δηλητήριον της συκοφαντίας δια να υβρίσουν τον Αρχηγόν του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, σήμερα δεν τολμά να συνεχίσει την ιδίας τακτικήν της συκοφαντίας. 

Ο θάνατος του Λένιν τους αναγκάζει να σεβασθούν την Αλήθειαν και ν΄ αναγνωρίσουν εις τον μέγαν νεκρόν της εργατικής τάξεως, προτερήματα Η μ ι θ έ ο υ Α ν α μ ο ρ φ ω τ ο ύ και ι δ ε ώ δ ο υ ς του α ν θ ρ ώ π ο υ- Α ρ χ η γ ο ύ.

Έτσι γίνεται πάντοτε. Ο τάφος χαλαρώνει και αμβλύνει τα πάθη και τα μίση όχι μόνον τα ανθρώπινα αλλά και τα κοινωνικά. Και η αλήθεια αναλάμπει τότε… Να γιατί και αυτοί οι θανατικώτεροι εχθροί του δεν αρνούνται δικαιώματα Αθανασίας στον Λένιν. 

Αλλά μέσα στους Αθανάτους της ιστορίας οι πιο μεγάλοι είνε ο Μαρξ και ο Λένιν. Αυτοί οι δυό αυτοί πρόσφεραν στα εκατομμύρια των δυστυχισμένων, των πεινασμένων, των καταπιεζομένων την μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορεί να φαντασθή ο ανθρώπινος νους. Άνοιξαν το δρόμο, με το φως της Επιστήμης και με την πείρα της Επαναστάσεως, προς την Απολύτρωσιν και Ανάστασιν στους κοινωνικούς σκλάβους. 

Είνε οι μεγάλοι και φωτεινοί οδηγηταί της στρατιάς των εργαζομένων προς μιαν νέαν Κοινωνίαν, κοινωνίας ισότητος, δικαιοσύνης και πραγματικής ελευθερίας.

Και είνε συνάμα οι αμείλικτοι διώκται και οι μέχρι σκληρότητος πολέμου, όλων των ουτοπιστών και των πολιτικών τυχοδιωκτών –οι οποίοι φευ υπάρχουν εις όλον τον κόσμον…- και οι οποίοι υπό διάφορα ονόματα προσπαθούν να κρατήσουν την εργατικήν τάξιν εις την αθλιότητα και το σκότος. Και τέτοιοι προπαντός είναι οι σοσιαλδημοκράται. Αυτοί οι οποίοι υπό τον μαδύαν του μαρξισμού αγωνίζονται αγώνα προδοτικόν κατά της εργατικής τάξεως της οποίας φιγουράρουν ως αρχηγοί.

Εναντίον της διεθνούς Σοσιαλδημοκρατίας ο Λένιν στάθηκε ο πιο σκληρός θεωρητικός διώκτης και εχθρός, αλλά και ο πιο δυνατός και αμείλικτος γκρεμιστής των σοσιαλδημοκρατικών ειδώλων. Και ενώ υπήρξεν τρομερός αντίπαλος, αντίπαλος που πληγώνει, μαστιγώνει, σατυρίζει, χλευάζει, θέτων υπεράνω προσώπων την Ι δ έ α ν. Χωρίς να αναγνωρίζει φιλίας προς του συμφέροντος του εργατικού αγώνος, προς την Ι δ έ α ν.

Ως άνθρωπος υπήρξεν ιδεώδης και άκακος ως αρνίον. Η αγνότης του συγκρίνεται μόνο προς την αγνότητα μικρού παιδιού. Και οι εχθροί του ομολογούν τας μεγάλας αυτάς ιδιότητας που τόσον σπανίζουν εις την κοινωνίαν. Επάλεψε εις την αρχήν δια να βγάλη την μάσκαν από τους προδότες του σοσιαλισμού με την μεγαλυτέραν βιαιότητα. Εκοπίασεν, απεμονώθη, εχαρακτηρίσθη ως ανισόρροπος, αναρχικός, ουτοπιστής από την σχολήν του Μάρτωφ-Καούτσκυ.

Δεν απογοητεύθη και ούτε απεθαρρύνθη. Έβαλεν όλα του τα δυνατά δια να νικήση. Διότι επίστευεν ότι η νίκη του είνε και Ν ί κ η της εργατικής ιδέας, η οποία έπρεπε να διατηρηθεί αγνή και αμόλυντος από τα κηρύγματα και τας προσδοκίας της Διεθνούς Σοσιαλδημοκρατίας.

Ευτυχώς δε ότι εις το σημείον αυτό δεν αφίνει κενόν ο θάνατός του. Διότι εις το μέγα συγγραφικό του έργον δεν υπάρχει καμμιά ασάφεια, καμμιά αμφιβολία. Η μαρξιστική Επιστήμη εύρεν τον δεξιώτερον, τον ικανώτερον αλλά και τον πλέον μεγαλύτερον ερμηνευτήν και διδάσκαλον. Η σοσιαλδημοκρατία δε, τον θανασιμώτερον αντίπαλόν της, ο οποίος και της έδωκεν θανάσιμον πλήγμα που έχει προδικάση πλέον τον οριστικόν ενταφιασμόν της εις την πολιτικήν της μορφήν και την βάσιν της.

Αυτό είνε το μέγα, δημιουργικόν και ιστορικόν έργον του Λένιν. Έργον που θα μείνει αθάνατον, όπως αθάνατον θα μείνη και το όνομά του ανάμεσα εις τους αιώνας του άπαντας….

Σφίγγοντας την καρδιά τους από στυγνήν αγωνίαν, άφατον λύπην, οι ρώσοι εργάτες και χωρικοί που θα προπέμψουν σήμερα τον Λένιν με τις μεγαλύτερες τιμές στην τελευταία του κατοικίαν, είμαστε βέβαιοι πως θα ορκιστούν – και μαζί τους όλοι οι εργάτες του κόσμου – να φανούν μικροί Λένιν στον κύκλο της δράσεώς των και να μοιάσουν έστω και λίγο τον φλογερώτερον Κήρυκα του διεθνούς Κομμουνισμού, αλλά και τον Επαναστάτην και Απόστολον τον ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΝ απ’ όσους γνώρισαν οι αιώνες.

Σκεπάζοντας δε τον Τάφον του με δάκρυα και λουλούδια οι σύντροφοί του και οι συναγωνισταί του ρώσσοι εργάτες θα φωνάξουν με μιαν μυριόστομον κραυγήν:

-Ο ΛΕΝΙΝ ΑΠΕΘΑΝΕΝ

-ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

Γιάννης Κορδάτος



Ο Μενέλαος Λουντέμης έγραψε:

Είδα τον Λένιν!

Τον είδα να τρέ­χει χέρι – χέρι με τη Ζωή.
Να σπρώ­χνει κατά τον ανή­φο­ρο με τον ώμο του την Ιστο­ρία.
Τον είδα να λα­χα­νιά­ζει και να βιά­ζε­ται.
Γιατί όλα τότε ήταν βια­στι­κά. Όλα.
Οι ώρες, οι σε­λί­δες, οι στιγ­μές.
«Σή­με­ρα νωρίς – αύριο θα ‘ν’ αργά».
Η Επα­νά­στα­ση κοί­τα­ξε το παιδί της στα μάτια. Ναι. Ηταν και­ρός…
Το φώ­να­ξε κι η «Αβρό­ρα» απ’ το πο­τά­μι.
Ήταν και­ρός.
Θολός σι­γό­ψελ­νε δίπλα της κι ο Νέβας.
Τον ακο­λού­θη­σαν σι­γο­ψέλ­νο­ντας και τα κα­νά­λια.
Ηταν και­ρός: Η Πόλη σώ­παι­νε πνιγ­μέ­νη στα σκότη. Και μόνο το «Σμόλ­νυ» έφεγ­γε.
Μόνο το «Σμόλ­νυ» έφεγ­γε σαν φα­νά­ρι.
Για να δεί­ξει στο Μέλ­λον να πε­ρά­σει.

Με­νέ­λα­ος Λου­ντέ­μης



Ο Μπέρτολ Μπρεχτ έγραψε:

Η ανί­κη­τη επι­γρα­φή

Την εποχή του πα­γκό­σμιου πο­λέ­μου
Σ’ ένα κελί της ιτα­λι­κής φυ­λα­κής Σαν Κάρλο
Γε­μά­το από κρα­τού­με­νους στρα­τιώ­τες, με­θυ­σμέ­νους και κλέ­φτες
Έγρα­ψε ένας σο­σια­λι­στής φα­ντά­ρος στον τοίχο απάνω με μο­λύ­βι:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Πολύ ψηλά στο μι­σο­σκό­τει­νο κελί, ίσα-ίσα να φαί­νε­ται, μα
Με πε­λώ­ρια γράμ­μα­τα γραμ­μέ­νο.
Μόλις το εί­δα­νε οι δε­σμο­φύ­λα­κες, στεί­λα­νε έναν μπο­για­τζή μ’ έναν κουβά ασβέ­στη
Κι αυτός με μια βούρ­τσα με μακρύ κο­ντά­ρι ασβέ­στω­σε την απει­λη­τι­κή επι­γρα­φή.
Μα μόνο της γρα­φής το χα­ρα­κτή­ρα, με τον ασβέ­στη του άλ­λα­ξε
Και τώρα έστε­κε ψηλά μες στο κελί μ’ ασβέ­στη:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Και δεύ­τε­ρος μπο­για­τζής έβαψε από πάνω την επι­γρα­φή με μια με­γά­λη βούρ­τσα
Έτσι που εξα­φα­νί­στη­κε για ώρες, μα κατά το πρωί
Που στέ­γνω­σε ο ασβέ­στης, ξε­πρό­βα­λε από κάτω η επι­γρα­φή ξανά:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Τότε στεί­λα­νε οι δε­σμο­φύ­λα­κες ενά­ντια στην επι­γρα­φή έναν οι­κο­δό­μο
Με ένα μα­χαί­ρι. Κι αυτός την έξυσε γράμ­μα προς γράμ­μα, για μια ώρα
Και όταν τε­λεί­ω­σε, φά­ντα­ζε μέσα στο κελί ψηλά, άχρω­μη πλέον
Μα βαθιά μέσα στον τοίχο χα­ραγ­μέ­νη, η ανί­κη­τη επι­γρα­φή:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!
Τώρα ρίξτε τον τοίχο! είπε ο φα­ντά­ρος.

Από dioti.gr

Νίκος Καζαντζάκης: Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ

Από Ελενη Μαρκακη

Νίκος Καζαντζάκης: Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ

(απόσπασμα απο τον πρόλογο του Ν. Καζαντζάκη στο βιβλιο της Ρόζας Λούξεμπουργκ: ''Οργανωτικά προβλήματα της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας')

...Μια μέρα την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνου σε ένα τραπέζι, να μιλάει σε χιλιάδες εργάτες και πεινασμένους. Ήταν αδύναμη, σα ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε. Μα πότε δεν θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό της στόμα κι ανέβηκε στον ουρανό: «Ελευτερία, φως, δικαιοσύνη. Να χαθούμε, όλοι αδέλφια, για να σώσουμε τη γης!».
Πολλοί κλαίγαν, άλλοι βλαστημούσαν και φοβέριζαν. Οι καλοθρεμμένοι αστοί περνούσαν και σφύριζαν. Ήρθαν οι αστυφύλακες και την κατέβασαν από το τραπέζι και την πήραν στη φυλακή. Ποτέ δε θα ξεχάσω τη ματιά της προς τους αψηλούς, βάρβαρους στρατιώτες. Έλεος, αγανάχτηση και θλίψη. Σα να μετρούσε πόσο σκοτάδι υπάρχει ακόμα, πόση σκλαβιά και τι αγώνας χρειάζεται!
Μιαν άλλη μέρα: Είχε κηρυχτεί ο παγκόσμιος πόλεμος, τα γερμανικά σιδερόφραχτα στρατεύματα κίνησαν να δρασκελίσουν τα σύνορα και να μπουν στη Ρωσία.
Άξαφνα, μια χλωμή γυναίκα όρμησε, στάθηκε απάνου στα σύνορα κι άνοιξε τα δυο μικρά της αδύναμα χέρια να σταματήσει τους στρατούς που προχωρούσαν. Ήταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ.
Τη φυλακίζουν. Από τη φυλακή της κοιτάζει τον ήλιο, τα πουλιά, τα σύννεφα, ακουμπισμένη στα κάγκελα.

Ξαπλωμένος στην κορφή του βουνού διαβάζω τα γράμματα της στην αγαπημένη της φιλενάδα, τη Σόνια:

«Κάποτε μου φαίνεται πως δεν είμαι ανθρώπινο πλάσμα, μα ένα πουλί ή ένα οποιοδήποτε ζώο, που πήρε ανθρώπινη μορφή. Περσότερο ταιριάζει στην ψυχή μου μια γωνίτσα περβόλι, ένα χωράφι και να ΄μαι ξαπλωμένη στο χορτάρι, ανάμεσα στα έντομα, παρά να βρίσκουμαι σ’ ένα συνέδριο σοσιαλιστικό. Σε σένα μπορώ να κάμω μια τέτοια εξομολόγηση, γιατί βέβαια δε θα με φανταστείς εσύ πως προδίνω την ιδέα. Το ξέρεις, πως μεόλα αυτά, ελπίζω να πεθάνω στο μετερίζι μου: σε μια μάχη στα οδοφράγματα ή μέσα στη φυλακή…».
Γιομάτη επικίντυνα πλούτη κι αντινομίες ήταν η ψυχή της, όπως κάθε μεγάλη ψυχή.

Και παρακάτω γράφει:

«Τη στιγμή που σου γράφω ένας μεγάλος βάβουλος μπήκε στο κελί της φυλακής μου· το γιομώνει με τη βαριά, σα βαρύτονου, φωνή του. Τί ωραίος που είναι, τί βαθύτατη χαρά ζωής αναπηδάει μέσα από το βούισμά του, το γιομάτο δύναμη, ζέστα καλοκαιριάτικη και μυρωδιές από τα λουλούδια!»

«Σονίτσα» γράφει μιαν άλλη μέρα, «παραπονιέσαι με λόγια πικρά γιατί με κρατούν τόσον καιρό φυλακή και φωνάζεις: «Πώς είναι δυνατόν οι ανθρώποι να ορίζουν την τύχη άλλων ανθρώπων;» Αγαπητό μικρό μου πουλί, σε όλη την ιστορία ανθρώποι ορίζουν την τύχη άλλων ανθρώπων, κι η αδικία τούτη, έχει βαθύτατα τις ρίζες της στις υλικές συνθήκες της ζωής.
Μονάχα η εξέλιξη, μέσα από αναρίθμητες σπασμωδικές κρίσεις, μπορεί να φέρει τη λύτρωση. Σήμερα ζούμε ένα από τα πιο τρικυμισμένα κεφάλαια της εξέλιξης αυτής και ρωτάς: Προς τί όλα τούτα; Το ερώτημα τούτο δεν έχει νόημα όταν αγκαλιάσεις ολάκερο τον κύκλο της ζωής. Προς τί να υπάρχουν πουλιά στον κόσμο; Δεν ξέρω. Μα χαίρουμαι που υπάρχουν και γλυκύτατα παρηγοριέμαι, γρικώντας ξαφνικά ένα βιαστικό τσι-τσι-μπε να μου έρχεται μακριάθε, απάνου από τον τοίχο.
»Άλλωστε υπερτιμάς τη γαλήνη μου. Δυστυχώς η εσωτερική μου ισορροπία και μακαριότητα ταράζεται κι από τον πιο ανάλαφρο ίσκιο που περνάει ποπάνω μου κι υποφέρω τότε αδήγητο μαρτύριο. Μα τις στιγμές αυτές μου είναι αδύνατο να προφέρω λέξη.».

Σε ένα άλλο γράμμα της περιγράφει με πόνο τα βουβάλια που σέρνουν μεγάλα κάρα και κουβαλούν στις φυλακές τα αιματωμένα ρούχα από τον πόλεμο. Ένας στρατιώτης τα χτυπούσε και χάραζε, έως το αίμα, τη ράχη τους:

«Την ώρα που ξεφόρτωναν τα κάρα, τα βουβάλια έμεναν ακίνητα εξαντλημένα και το ένα, εκείνο που έτρεχε αίμα, κοίταζε θλιμμένο, ίσα, μπροστά του. Όλη του η μορφή και τα μεγάλα του μαύρα μάτια, τα τόσο γλυκά, είχαν την έκφραση του παιδιού που τιμωρήθηκε σκληρά χωρίς να ξέρει την αιτία· έκλαψε πολύ και δεν ξέρει πια πώς να γλυτώσει από το μαρτύριο κι από την κτηνώδη βία.

»Στεκόμουνα μπροστά στο κάρο και το πληγωμένο ζώο με κοίταζε. Τα δάκρυα τινάχτηκαν από τα μάτια μου· ήσαν τα δάκρυά του. Ω δύστυχο βουβάλι μου, αγαπημένε φτωχέ αδερφέ μου, είμαστε κι οι δυο ανυπεράσπιστοι και βουβοί, ενωμένοι κι οι δυο στο πόνο, στην ανημποριά και στη λαχτάρα!»

Θάμα είναι η ευαισθησία τούτη της καρδιάς σε μια γυναίκα με τόση οξύτατη λογική και διαλεκτική δεινότητα και σοφία.

Κι ακόμα περισσότερο η Ρόζα Λούξεμπουργκ είχε και την Τρίτη ανώτατη αρετή: Δεν ήταν μονάχα λεπτότατα παθαινόμενη καρδιά, δεν ήταν μονάχα ανυπέρβλητα λαγαρός θεωρητικός νους – μα ήταν και μια ζωή γιομάτη Πράξη: αμείλιχτος πολεμιστής, έτρεχε από πόλη σε πόλη, μιλούσε στις πλατείες, στα καφενεία, στα εργοστάσια, πήγαινε μπροστά από τους εργάτες σε συλλαλητήρια κι απεργίες.
«Σονίτσαα, Σονίτσα, κράτα ό,τι κι αν γίνει, τη γαλήνη σου και την ηρεμία. Τέτοια είναι η ζωή και πρέπει να την παίρνεις όπως είναι, με γενναιότητα, με όρθιο το κεφάλι και με χαμόγελο στα χείλη, μπροστά και ενάντια στα πάντα!»

Και το τελευταίο της γράμμα, λίγο πριν την σκοτώσουν:
«Η ψυχή μου βρίσκεται σε τέτοιο πυρετό, που είναι αδύνατο να δέχουμαι πια τους φίλους μου και να νιώθω πως μας επιβλέπουν οι φύλακες. Το βάσταξα με υπομον’η όλα τούτα τα χρόνια κι αν ήταν άλλοι καιροί, θα ‘κανα υπομονή. Μα τώρα που όλα συθέμελα άλλαξαν, δεν το ανέχομαι πια. Να μ’ επιβλέπουν την ‘ωρα που μιλω΄και να να μη με αφήνουν να προφέρω λέξη για ότι βαθύτατα μ’ ενδιαφέρει, μου κατήντησε τόσο μαρτύριο, που προτιμώ να στερηθώ κάθε επίσκεψη, ωσότου να μπορέσουμε να ιδωθούμε σαν ελεύτεροι άνθρωποι».
Σε λίγο καιρό, τον Γενάρη του 1919, τη σκότωσαν!
Αχ! Πως ανέβηκε ξαφνικά, μέσα στην Πεντέλη, η κραυγή: – Βοήθεια!
Δεν ήταν μια γυναίκα που φώναζε – ήταν η κραυγή, η σημερινή, ολάκερης της Γης.
Κατέβαινα το βουνό ταραγμένος. Τα δάκρυα είχαν τιναχτεί από τα μάτια μου. Πώς όταν είδα τη γυναίκα τούτη στη μακρινή πολιτεία να φωνάζει, απάνω στο τραπέζι, μικρή, αδύναμη κι άσκημη, πώς να μη χυθώ να σφίξω το χέρι της και να πάω μαζί της! Μα θυμούμαι, πειράχτηκα κι απόστρεψα το πρόσωπό μου. Ένας γιατρός, που ήταν μαζί μου είπε: «Θα είναι υστερική· θα την πάντρευα να ησυχάσει». Κι εγώ γέλασα, θυμούμαι.
Φρίσσω λογιάζοντας πόσο κτήνος μπορεί να ‘ναι ο άνθρωπος, χωρίς να το νιώθει. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα ξεπέσει τόσο, μεγαλύτερη αμαρτία δεν έκαμα.
Και τώρα τα δάκρυα ανεβαίνουν, μια καρδιά χτυπάει και γιομίζει με αντίλαλο την ερημιά, η ζωή ανασηκώνεται όλη απάνου στους αδύναμους, καμπουριασμένους ώμους της χλωμής τούτης μεγαλομάρτυρης αδελφής.
Έφυγε η κραυγή από το στήθος της, λευτερώθηκε από το εφήμερο κορμί της και δουλεύει, φωνάζοντας πολεμικά, μέσα στα στήθη των ανθρώπων. ΄
Τέτοια η κραυγή της λευτεριάς. Έκαμε χρόνια να φτάσει και να χτυπήσει την ψυχή μου. Άλλες ψυχές, πιο χαμηλά, πιο πέρα, ακόμα δεν τη γρίκησαν. Βλέπουν μια γυναίκα ν’ ανοίγει το στόμα της, να σηκώνει τα χέρια απάνου σ’ ένα τραπέζι, μα δεν ακούν τί λέει: ύστερα από πέντε, δέκα χρόνια, θ’ ακούσουν· κι η ψυχή τους θα τιναχτεί κραυγάζοντας.
Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ σκίζει τα σωθικά μας:
-Βοήθεια!»

Ο αέρας άλλαξε, αναπνέει μιαν άνοιξη βαριά, γιομάτη θειάφι. Ποιος φώναξε; Εμείς φωνάζουμε, οι αδικημένοι άνθρωποι! Κι ύστερα σιωπή· ξεχνούμε από τεμπελιά, από συνήθεια, από φόβο. Μα ξάφνου πάλι η κραυγή σκίζει τα σωθικά μας. Γιατί δεν είναι απόξω, δεν είναι μακριά, δεν έρχεται, για να μπορούμε να ξεφύγουμε – μέσα στην καρδιά κάθεται η κραυγή και φωνάζει.
Ανίλεη, αυστηρή είναι η στιγμή που περνούμε. Δε στρέφουμε πια το πρόσωπό μας στον ουρανό, ζητώντας βοήθεια. Ξέρουμε, ουρανός και γης είναι ένα. Ο νους, ας είναι ο ποιητής ουρανού και γης· αυτός ανέλαβε όλη την ευθύνη του χαμού ή της σωτηρίας. 

Ο νους μας είναι σαν το «Μικρό Σκορπιό» μιας αφρικάνικης παράδοσης, που αν την ήξερε, πολύ θα την αγαπούσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ.
«Ο μικρός σκορπιός είπε: – Εγώ, ο μικρός σκορπιός ποτέ δε θα επικαλεστώ το όνομα του Θεού. Εγώ, ο μικρός σκορπιός, όταν θέλω να κάμω τίποτα, θα το κάμω με την ουρά μου»!»



Ελενη Μαρκακη

Στις 15 Ιανουαρίου 1919, η νεαρή Γερμανική επανάσταση αποκεφαλίστηκε και σφραγίστηκε με το διπλό φόνο του Κάρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξεμπουργκ, οταν η Ασφάλεια κατάφερε να εντοπίσει το κρησφύγετο όπου κρύβονταν ο Λίμπκνεχτ και η Λούξεμπουργκ.

 Οι ασφαλίτες εισέβαλαν και συνέλαβαν τους δύο ηγέτες, τους οποίους μετέφεραν στο Επιτελείο Μεραρχίας Ιππικού της Φρουράς του Βερολίνου. Εκεί εκτελέστηκαν από αποθηριωμένους αξιωματικούς. 

Για να καλύψουν τα ίχνη τους, οι δολοφόνοι έστειλαν το πτώμα του Λίμπκνεχτ στο νεκροτομείο ως «πτώμα αγνώστου ανδρός», ενώ το πτώμα της Λούξεμπουργκ πετάχτηκε σε μια διώρυγα όπου βρέθηκε στις 31 του Μάη 1919.

Τίποτα από κείνη την περίοδο δεν πρέπει να ξεχαστεί...

Η λίστα με τις “αγαθοεργίες” των ΗΠΑ

Ελενη Μαρκακη

2 Ιουνίου:

Επειδή ρατσισμός και ιμπεριαλισμός πάνε παρέα αξίζει ίσως να θυμηθούμε μερικές από τις “αγαθοεργίες” του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού μετά το β΄παγκόσμιο πόλεμο! Μερικά από τα ανείπωτα εγκλήματα που διέπραξαν και εξακολουθούν να διαπράττουν οι ΗΠΑ, που στοίχισαν εκατομμύρια ζωές και σκόρπισαν την καταστροφή σε πολλά σημεία του πλανήτη:

-- Αύγουστος 1945, Χιροσίμα - Ναγκασάκι: Οι ατομικές βόμβες των Αμερικανών σκορπούν το θάνατο στην Ιαπωνία. Δεν καταστρέφουν στρατιωτικούς στόχους. Καίνε γυναικόπαιδα.

-- Παλαιστίνη 1948 έως σήμερα: Μια απίστευτη γενοκτονία που εξελίσσεται εδώ και δεκαετίες υπό τις οδηγίες και ευλογίες των ΗΠΑ.

-- 1950, Κορέα: Αμερικανική απόβαση στην Κορέα. 1.000 τανκς, 1.600 αεροπλάνα, 200 πλοία και 1.000.000 στρατιώτες, κύρια Αμερικανοί, αλλά και αγήματα από 15 χώρες «συμμάχους» μαζί και από την Ελλάδα (1950-1953).

-- 18.9.1953, Ιράν: Με την επίβλεψη της CIA εκδηλώνεται πραξικόπημα στο Ιράν. Η «ανεπιθύμητη» κυβέρνηση Μοσαντέκ ανατρέπεται. Ο Σάχης ξαναγύρισε και η εκπαιδευμένη από τη CIA μυστική υπηρεσία ΣΑΒΑΚ, του Σάχη, ανέλαβε την ...εθνική αποστολή της βιολογικής εξαφάνισης των κομμουνιστών.

-- 1954, Γουατεμάλα: Στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ. Η νόμιμη δημοκρατική κυβέρνηση Αρμπένσα ανατρέπεται βίαια και εγκαθιδρύεται καθεστώς φασιστικής δικτατορίας.

-- 1958, Λίβανος: Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάζονται στο Λίβανο. Καταλαμβάνουν τη Βηρυτό, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και τους κυριότερους συγκοινωνιακούς κόμβους της χώρας.

-- 1958, Ιράκ: Αμερικανικά και αγγλικά στρατεύματα από το Λίβανο και την Ιορδανία εισβάλλουν στο Ιράκ.

-- Αύγουστος 1960, Κογκό: Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ αποφασίζει την ανατροπή και τη δολοφονία του εθνικού λαϊκού ηγέτη του Κογκό Πατρίς Λουμούμπα. Η εντολή δόθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ.

-- Απρίλης 1961, Κούβα: Χιλιάδες Αμερικανοί μισθοφόροι με την υποστήριξη αεροπορίας εισβάλλουν στην Κούβα. Σε 72 ώρες οι Κουβανοί τους πετούν στα νερά του Κόλπου των Χοίρων. Πρόκειται για την πρώτη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην αμερικανική ήπειρο.

-- Γενάρης 1966, Παναμάς: Αμερικανοί στρατιώτες ανοίγουν πυρ ενάντια σε ειρηνική λαϊκή εκδήλωση στον Παναμά. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν την επιστροφή της διώρυγας στους κατόχους της.

-- 1964, Βιετνάμ: Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προβαίνει σε γενοκτονία στο Βιετνάμ. Εστειλαν 1.600.000 στρατιώτες. Στη διάρκεια της εννιάχρονης επέμβασης ο πόλεμος εξαπλώνεται σ' όλες τις χώρες της Ινδοκίνας (Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη).

-- 1965, Αγιος Δομήνικος: Ο αμερικανικός στρατός καταλαμβάνει το μικροσκοπικό Αγιο Δομήνικο. Εγκαθιδρύεται δικτατορικό φιλοαμερικανικό καθεστώς.

-- 21 Απρίλη 1967, Ελλάδα: Αμερικανοκίνητη στρατιωτική χούντα αναλαμβάνει την εξουσία στην Ελλάδα με τη συμβολή της CIA.

-- 1967, Αραβικές Χώρες: Αμερικανοί και Αγγλοι μισθοφόροι και στρατιωτικοί σύμβουλοι συμμετέχουν στον πόλεμο των έξι ημερών του Ισραήλ κατά των αραβικών λαών.

-- Σεπτέμβρης 1973, Χιλή: Ο απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής δικτατόρων των ΗΠΑ Αουγκούστο Πινοτσέτ σε συνεργασία με τη CIA δολοφονεί τον Πρόεδρο Αλιέντε και εγκαθιδρύει αμερικανόδουλο φασιστικό καθεστώς. Χιλιάδες οι νεκροί, οι ανάπηροι, οι αγνοούμενοι, οι φυλακισμένοι...

-- Οκτώβρης 1973, Αίγυπτος - Συρία: Οι Αμερικανοί με αερογέφυρα εφοδιάζουν τους Ισραηλινούς που επιτίθενται ξανά ενάντια στην Αίγυπτο και τη Συρία.

-- Ιούλης 1974, Κύπρος: Αμερικανόδουλο χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και απόπειρα δολοφονίας του Προέδρου Μακαρίου. Οι Αμερικανοί τυφλώνουν τα ελληνικά ραντάρ. Τουρκικά στρατεύματα καταλαμβάνουν το 40% του κυπριακού εδάφους. Αμερικανοί αξιωματούχοι από την πρεσβεία τους στη Λευκωσία συντονίζουν τις επιχειρήσεις.

-- 1978, Λίβανος: Στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ συμμετέχουν στην εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο.

-- Αύγουστος 1981, Λιβύη: Αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν τη Λιβύη με στόχο τη δολοφονία του Καντάφι. Τα επόμενα χρόνια οι βομβαρδισμοί και οι προκλήσεις ενάντια στη Λιβύη επαναλαμβάνονται.

-- Αύγουστος 1982, Λίβανος: Νέα στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο. Τα κανόνια του πολεμικού πλοίου «Νιου Τζέρσεϊ» σκορπούν στη Βηρυτό τη φωτιά και το θάνατο.

-- Οκτώβρης 1983, Γρενάδα: Οι Αμερικανοί εισβάλλουν στην ανεξάρτητη Γρενάδα και πνίγουν στο αίμα τη λαϊκή αντίσταση...

-- Δεκέμβρης 1989, Παναμάς: Οι Αμερικανοί επεμβαίνουν για να ανατρέψουν το καθεστώς του Παναμά, με πρόσχημα τον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Ουσιαστικά απαιτούν να κρατήσουν υπό την κατοχή τους τη Διώρυγα.

-- Γενάρης 1991, Ιράκ: Οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοί τους των «ειρηνευτικών δυνάμεων» εγκαινιάζουν την αρχή της τελευταίας δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα με στρατιωτική επίθεση κατά του Ιράκ, την περίφημη «Καταιγίδα της Ερήμου», με πρόσχημα την «απελευθέρωση» του Κουβέιτ, δηλαδή της περιοχής δικών τους πετρελαϊκών συμφερόντων.

-- Απρίλης 1991, Ιράκ: ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία, εκμεταλλευόμενες το πολυσυζητημένο κουρδικό ζήτημα, κηρύσσουν «ασφαλή παράδεισο» για τους Κούρδους περιοχή 50.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων πάνω από τον 36ο παράλληλο, στο Βόρειο Ιράκ, την οποία επιβάλλουν ως «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων». Αεροσκάφη των τριών χωρών άρχισαν καθημερινές περιπολίες πάνω από την επίμαχη περιοχή, τις οποίες συνεχίζουν μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τη Γαλλία, η οποία απέσυρε τις δυνάμεις της από την επιχείρηση το Δεκέμβρη του 1996.

-- Οκτώβρης 1992, Σομαλία: Οι ΗΠΑ και ΝΑΤΟικοί της σύμμαχοι επεμβαίνουν στη Σομαλία για «ανθρωπιστική» βοήθεια λόγω εμφυλίου πολέμου και για διευθέτηση, υποτίθεται, της κρίσης. Η επέμβαση κρατά έως το 1994.

-- Γενάρης 1993, Ιράκ: Τα «συμμαχικά» αεροσκάφη και πολεμικά πλοία χτυπούν «στρατιωτικές εγκαταστάσεις», όπως ισχυρίζονται, λόγω άρνησης του Ιρακινού Προέδρου να απομακρύνει πυραυλικά συστήματα.

-- Ιούνης 1993, Ιράκ: Αμερικανικά πολεμικά πλοία εξαπολύουν επίθεση με 24 πυραύλους σε «μυστικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις» ως αντίποινα για το «σχεδιασμό δολοφονικής απόπειρας κατά του τότε Προέδρου Τζορτζ Μπους».

-- Απρίλης 1994, Βοσνία: Το ΝΑΤΟ εξαπολύει βομβαρδισμούς ενάντια στους Σερβοβόσνιους, τους οποίους κατηγορεί ως μοναδικούς υπεύθυνους της κρίσης και της πολεμικής σύρραξης. Πρώτη επιχείρηση εφαρμογής του «νέου δόγματος».

-- Οκτώβρης 1994, Ιράκ: Οι ΗΠΑ αποστέλλουν μεγάλες στρατιωτικές ενισχύσεις στον Κόλπο, μαχητικά αεροσκάφη, αεροπλανοφόρα και, περίπου, 54.000 άνδρες.

-- Νοέμβρης 1996, Ιράκ: Αμερικανικά «F 16» πλήττουν ιρακινά ραντάρ, κοντά στον 32ο παράλληλο, στα σύνορα της «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» στο Νότιο Ιράκ.

-- Δεκέμβρης 1996, Ιράκ: Αρχίζει η επιχείρηση των ΗΠΑ «Αλεπού της Ερήμου», που σημάδεψε το Ιράκ με περισσότερους από 400 πυραύλους «Τόμαχοκ».

-- Δεκέμβρης 1998, Ιράκ: Νέα αναίτια επίθεση από ΗΠΑ και Μ. Βρετανία. Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται.

-- Μάρτης 1999, Κοσσυφοπέδιο: Μαζική δολοφονική αεροπορική επίθεση με πυραύλους, για «ανθρωπιστική βοήθεια» στους Κοσσοβάρους, που εξοπλίζονται από τους Γερμανούς ενάντια στους Σέρβους. Κοινή ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ - ΕΕ.

-- Οκτώβρης 2001, Αφγανιστάν: Αρχίζουν, σε λιγότερο από ένα μήνα μετά τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη, οι αμερικανοβρετανικοί βομβαρδισμοί κατά του Αφγανιστάν με πρόσχημα τη σύλληψη του Μπιν Λάντεν. Είναι ο πρώτος «αντιτρομοκρατικός» πόλεμος των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Η χώρα διαλύεται και από τότε τελεί υπό ΝΑΤΟική κατοχή. Χιλιάδες οι νεκροί άμαχοι και αμέτρητοι οι πρόσφυγες.

-- Μάρτης 2003, Ιράκ: Ξεκινάει η εισβολή των Αμερικανών και των «προθύμων» συμμάχων τους στο Ιράκ με πρόσχημα την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν και την καταστροφή των όπλων μαζικής καταστροφής που υποτίθεται πως διέθετε και τα οποία ποτέ δε βρέθηκαν. Ο ιρακινός λαός θρηνεί από τότε εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

--Οι επεμβάσεις και η στρατιωτική κατοχή συνεχίζονται μέχρι σήμερα σε Χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Μαλί και άλλες Αραβικές Χώρες, βάσει του Ιμπεριαλιστικού σχεδίου "Αραβική Άνοιξη":

-- Λιβύη 2011: Βομβαρδισμοί δολοφονία Καντάφι

--Συρία 2011 έως σήμερα: Αποσταθεροποίηση, δημιουργία-εξοπλισμός συριακής αντιπολίτευσης, πρόκληση εμφυλίου, βομβαρδισμοί. Εκατομμύρια νεκροί και πρόσφυγες.

Η παραπάνω λίστα αναφέρει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει σε βάρος των λαών της Γης ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Δεν είναι πλήρης αφού αναφέρει μόνο τις επεμβάσεις που επισήμως αναγνωρίζονται είτε από διεθνείς οργανισμούς, είτε από τις ίδιες τις ΗΠΑ. Και άρα δεν είναι οι μόνες!

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΦΙΛΗΣ

Έχει καταρρεύσει ο μύθος που καλλιεργούν τα άλλα κόμματα, ότι ΝΑΤΟ και ΕΕ «μας προστατεύουν» 

Υποκρισία και ανοιχτή κοροϊδία απέναντι στον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς, χαρακτήρισε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΚΟ του ΚΚΕ, μιλώντας στην ΕΡΤ1 σήμερα το πρωί, τη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, καθώς την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ λένε ότι το τουρκολιβυκό σύμφωνο είναι παράνομο, στηρίζουν την κυβέρνηση Σάρατζ που το υπέγραψε.

Ο Θ. Παφίλης τόνισε ότι ο μύθος που καλλιεργούν τα άλλα κόμματα, ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ μας προστατεύουν, έχει καταρρεύσει. Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της με σχέδιο γενικότερο για την αναβάθμιση της θέσης της αστικής της τάξης, προχωράει σε πράξεις και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να κρατήσουν στο «δυτικό στρατόπεδο» και στο ΝΑΤΟ την Τουρκία γιατί είναι σημαντική δύναμη και δεν μπορούν να υλοποιηθούν τα σχέδιά τους αν η Τουρκία είναι εκτός.

Ο Θ. Παφίλης κάλεσε τον λαό να είναι σε επιφυλακή, καθώς η κατάσταση είναι επικίνδυνη και υπογράμμισε ότι η λύση για τον λαό βρίσκεται στην απεμπλοκή από αυτά τα σχέδια, καμία συμμετοχή της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, καμία αλλαγή συνόρων και πλέον τίθεται αντικειμενικά το ζήτημα ΝΑΤΟ, ΕΕ κατά των λαών και επομένως η λύση είναι έξω από αυτούς και όχι μέσα σε αυτούς.

Ακόμα, τόνισε ότι αν όντως υπήρχε στήριξη της Ελλάδας και καταδίκη της Τουρκίας από την ΕΕ, θα υπήρχαν και κάποια μέτρα. Για παράδειγμα, για το μεγάλο πρόβλημα των προσφύγων, γιατί δεν αποφασίζει η ΕΕ να κάνει διαλογή μέσα στην Τουρκία και να σταλούν οι πρόσφυγες σε χώρες της ΕΕ; Γιατί ισχύει ακόμα το Δουβλίνο που εγκλωβίζει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας; Γιατί δεν καταργείται η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας; Ακριβώς γιατί η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις εκπροσωπούν συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, υπογράμμισε, τονίζοντας ότι οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, αυτοί που ανταγωνίζονται σήμερα είναι αυτοί που έχουν τον πλούτο.

Κώστας Βάρναλης: "Η μάνα του Χριστού"

Kάθε φορά που το διαβάζω αυτό το ποίημα του Κ. Βάρναλη δυσκολεύομαι να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Είναι ότι συγκλονιστικότερο έχει γραφτεί για τη μάνα του Χριστού. Και είναι γραμμένο από τον εκ πεποιθήσεως άθεο Κώστα Βάρναλη... 

Και εδώ ακριβώς βλέπεις τη διαφορά για το πως προσεγγίζουν οι μαρξιστές διανοούμενοι τα ζητήματα της θρησκείας και των μεταφυσικών ανθρώπινων αγωνιών και πως οι αστοί άθεοι διανοούμενοι. 

Σεβασμός των μαρξιστών διανοουμένων στη μεταφυσική αγωνία του συνανθρώπου, δεν τον λοιδορούν για την πίστη του κι από πάνω τη δένουν με τη λαϊκή παράδοση, την οποία υπερασπίζονται ως πολύτιμη ιστορική και πολιτιστική συνέχεια των λαών...

Α! πώς είχα σα μάνα κ’ εγώ λαχταρήσει
(είταν όνειρο κ’ έμεινεν, άχνα και πάει)
σαν και τ’ άλλα σου αδέρφια να σ’ είχα γεννήσει
κι από δόξες αλάργα κι αλάργ' από μίση!

Ένα κόκκινο σπίτι σ’ αβλή με πηγάδι...
και μια δράνα γιομάτη τσαμπιά κεχριμπάρι...
νοικοκύρης καλός να γυρνάς κάθε βράδι,
το χρυσό, σιγαλό και γλυκό σαν το λάδι.

Κι’ άμ’ ανοίγεις την πόρτα με πριόνια στο χέρι,
με τα ρούχα γεμάτα ψιλό ροκανίδι,
(άσπρα γένια, άσπρα χέρια) η συμβία περιστέρι
ν΄ανασαίνει βαθιά τ’ όλο κέδρον αγέρι.

Κ’ αφού λίγο σταθείς και το σπίτι γεμίσει
τον καλό σου τον ήσκιο, Πατέρα κι Αφέντη,
η ακριβή σου να βγάνει νερό να σου χύσει,
ο ανυπόμονος δείπνος με γέλια ν’ αρχίσει.

Κι ο κατόχρονος θάνατος θά φτανε μέλι
και πολλή φύτρα θά φηνες τέκνα κι αγγόνια
καθενού και κοπάδι, χωράφι κι αμπέλι,
τ’ αργαστήρι εκεινού, που την τέχνη σου θέλει.

Κατεβάζω στα μάτια τη μάβρην ομπόλια,
για να πάψει κι ο νους με τα μάτια να βλέπει...
Ξεφαντώνουν τ’ αηδόνια στα γύρο περβόλια,
λεϊμονιάς σε κυκλώνει λεπτή μοσκοβόλια.

Φέβγεις πάνου στην άνοιξη, γιέ μου καλέ μου,
Άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις.
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου,
δε μιλάς, δεν κοιτάς, πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου!

Καθώς κλαίει, σαν της πέρνουν το τέκνο, η δαμάλα,
ξεφωνίζω και νόημα δεν έχουν τα λόγια.
Στύλωσέ μου τα δυο σου τα μάτια μεγάλα:
τρέχουν αίμα τ’ αστήθια, που βύζαξες γάλα.

Πώς αδύναμη στάθηκε τόσο η καρδιά σου
στα λαμπρά Γεροσόλυμα Καίσαρας νά μπεις!
Αν τα πλήθη αλαλάζανε ξώφρενα (αλιά σου!)
δεν ηξέραν ακόμα ούτε ποιο τ’ όνομά σου!

Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη...
Δολερά ξεσηκώσανε τ’ άγνωμα πλήθη
κι όσο ο γήλιος να πέσει και νά ρθει το δείλι,
το σταβρό σου καρφώσαν οι οχτροί σου κ’ οι φίλοι.

Μα γιατί να σταθείς να σε πιάσουν! Κι ακόμα,
σα ρωτήσανε: «Ποιος ο Χριστός;» τί πες «Νά με»!
Αχ! δεν ξέρει, τί λέει το πικρό μου το στόμα!
Τριάντα χρόνια παιδί μου δε σ’ έμαθ’ ακόμα!

* Η φώτο είναι σκηνή από την ταινία "Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο" του επίσης μαρξιστή και δηλωμένου άθεου. Pier Paolo Pasolini. Είναι η μητέρα του σκηνοθέτη Susana, στον ρόλο της Μαρίας, της μητέρας του Χριστού.

Ελενη Μαρκακη

OI ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ:

Πάμε άλλη μια φορά, γιατί πριν από λίγο διάβασα ένα άρθρο στο Left.gr, με τίτλο: 'Έρχονται αλλαγές σε συνταγές και φάρμακα - Τα μέτρα ελάφρυνσης του Υπ. Υγείας'' και μου άναψαν τα ...λαμπάκια😳...

Οι δαπάνες για τα δημόσια νοσοκομεία μειώνονται το 2019 κατά 65 εκατ. ευρώ, που προστίθενται στις μειώσεις κατά 363 εκατ. ευρώ το 2018. 

Μόνο σε 6 χρόνια (από το 2013 μέχρι και το 2019), το πετσόκομμα των κρατικών κονδυλίων για τα νοσοκομεία ξεπερνά το 30%. 

Και όπως ομολόγησε ο υπουργός, «η μειωμένη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό υπερκαλύπτεται με την αυξημένη μεταβίβαση πόρων από τον ΕΟΠΥΥ στο ΕΣΥ», δηλαδή από τις αυξημένες εισφορές των εργαζομένων. 

Την ίδια ώρα, η κρατική χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ παραμένει στα 100 εκατ. ευρώ, τα οποία προορίζονται για την «κάλυψη» των ανασφάλιστων και δεν επαρκούν ούτε για το ζήτω!! 

Μόνο σε δύο χρόνια (2016 - 2017) περικόπηκαν 405 εκατ. ευρώ από την κρατική χρηματοδότηση προς τον Οργανισμό.

Και απο την αλλη το επιπεδο και η ποιοτητα παροχης περιθαλψης στα νοσοκομεια συνεχως υποβαθμιζεται, λογω των αυξημενων αναγκων, της τραγικής ελείψης προσωπικου και της συνεχως μειουμενης χρηματοδοτησης... 

Οι λιστες στα νοσοκομεια για τα ραντεβου και τα χειρουργεια εχουν φτασει στο ζενιθ, με αποτελεσμα να μην μπορουν οι ανθρωποι να εξυπηρετηθουν και να εξαναγκαζονται να εγκαταλειπουν την προσπάθεια για αντιμετωπιση του προβληματος τους μεσω των δημοσιων δομων και να στρεφονται στον ιδιωτικο τομεα... 

Οσοι βεβαια απο αυτους διαθετουν ακομα την δυνατοτητα να αντιμετωπισουν το κοστος των υπηρεσιων υγειας του ιδιωτικου τομεα, εστω περιοριζοντας αλλες βασικες τους αναγκες.

Και κατ' αυτον τον τροπο ...επιτυγχανονται με εναν σμπαρο, ...δυο τρυγονια... 

Και μειωση του κοστους λειτουργιας των νοσοκομειων και ενισχυση του ιδιωτικου τομεα! 

Δυο σε ενα δηλαδη!

''Οι ανασφάλιστοι ασθενείς θα συνεχίσουν να προµηθεύονται δωρεάν (!!!😱, τα 2/3 εν τω μεταξύ πληρώνουν κανονική δυσβάστακτη συμετοχή) τα φάρµακά τους και για τη νέα χρονιά, αφού έχει προβλεφθεί σχετικό κονδύλι. (!!!😱) '' λέει το άρθρο του Left.gr...

Οσον αφορά το κοστος καλυψης της περίθαλψης των ανασφαλιστων αυτό γινεται μεσω της αυξησης των εισφορων των ασφαλισμενων, της αυξησης της συμμετοχης στα φαρμακα και μέσω της περικοπής παροχών για όλους -ασφαλισμένους και μή...

Η περιθαλψη των ανασφαλιστων, δεν καλυπτεται απο τον κρατικο προυπολογισμο , αλλα απο τις εισφορες των εργαζομενων των 300, 400, 500, 800 εστω και 1000 ευρω. και απο τους συνταξιουχους των 400-1.000 ευρω, με συνεπεια να πεφτει συνεχως το επιπεδο περιθαλψης για ασφαλισμενους και ανασφαλιστους... 

Από τον κρατικό προυπολογισμό για το 2019 προβλέπονται για την περίθαλψη των 2- 2,5 εκατομμυρίων ανασφαλιστων, κάτι ψίχουλα 100 εκατομ. που δεν επαρκούν για τίποτα...

Ειναι προφανώς η ...δικαιη ανακατανομη του ...πλουτου ετσι οπως την εννοει ο συριζα... 

Αυτος που εχει ενα καρβελι ψωμι δινει ενα κομματι σε αυτον που δεν εχει απολυτως τιποτα... Για να συνεισφερουν αυτοι που πραγματικα εχουν τα παντα, ουτε σκεψη, εννοειται...

Ανδρέας Ξανθός: ''Μείωση των ανισοτήτων και καθολική κάλυψη των αναγκών υγείας''... (εδώ γελάει ο κάθε πικραμένος!!!🤣) 

Προφανώς ο κ. υπουργος μιλώντας για ''μείωση των ανισοτήτων'', εννοεί προς τα κάτω, σύμφωνα με το γνωστό συριζαικό αξίωμα: 

αυτός που έχει ένα πιάτο φαΐ δινει ενα μερος σε αυτον που δεν εχει απολύτως τίποτα...

Ελενη Μαρκακη

Τίτλοι τέλους στην Υπόθεση Novartis ?!!

Τίτλοι τέλους στην Υπόθεση Novartis  -το μεγαλύτερο σκάνδαλο από τη μεταπολίτευση και μετά όπως το είχε χαρακτηρίσει η κυβέρνηση- με τη σημερινή συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής...

Θέλω να σας πω μια ''ιστοριούλα'' που αποδεικνύει ότι το όλο σύστημα έρευνας, παραγωγής, διακίνησης και τιμολόγισης του φαρμάκου είναι από μόνο του ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ, στον όμορφο κόσμο τον καπιταλιστικό που ζούμε...

Μια ''ιστοριούλα'' για ένα φάρμακο και 3 φαρμακευτικές εταιρείες, χωρίς προστατευόμενους μάρτυρες... Μια ιστορία που όσο κι αν φαίνεται εξωφρενική είναι όμως, πέρα για πέρα πραγματική...

Μια ''ιστοριούλα'' που αποδεικνύει ότι η πολιτική τιμολόγησης των φαρμάκων ήταν και είναι πάντα κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των πολυεθνικών, που έχουν στα χέρια τους το εμπόρευμα - φάρμακο, ξεκινώντας από την έρευνα και την παραγωγή και φτάνοντας μέχρι τη προώθηση και τη διακίνηση... Και αυτό ισχύει όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην Αμερική και παντού...

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Το 1988 στις ΗΠΑ ιδρύθηκε μια καινούργια φαρμακευτική εταιρεία... Από αυτές, ξέρετε, που βασικός σκοπός της ύπαρξης τους είναι η υγεία των ανθρώπων, -όπως όλων των φαρμακευτικών εταιρειών άλλωστε😝... Η Regeneron Pharmaceuticals, Inc...

Η καλή αυτή εταιρεία λοιπόν, εκεί κάπου γύρω στο 2000, παρασκέυασε ένα νέο φάρμακο: το aflibercept (anti-VEGF)

--Το 2003, η παρασκευάστρια εταιρεία Regeneon υπέγραψε συμφωνία ...αδελφοποίησης με την Γαλλική πολυεθνική Sanofi-Aventis για την ανάπτυξη και συνεκμετάλλευση του aflibercept στον τομέα των ογκολογικών φαρμάκων, για τον μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου, ως ZALTRAP.

Το ZALTRAP για το μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου, εγκρίθηκε από τον FDA (Αμερικάνικη Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων) τον Αύγουστο του 2012 και από την Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) το 2013.

--Το 2006 η Regeneron και η Γερμανική πολυεθνική Bayer υπέγραψαν συμφωνία ...αδελφοποίησης για την ανάπτυξη και συνεκμετάλλευση του aflibercept στον τομέα των οφθαλμολογικών φαρμάκων, ως EYLEA .

Το EYLEA για την αντιμετώπιση της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας εγκρίθηκε από την αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) τον Νοέμβριο του 2011 και από την Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) το 2013.

Όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για το ΙΔΙΟ ακριβώς μόριο, για το ΙΔΙΟ ακριβώς φάρμακο, το aflibercept, που παρασκεύαζεται από την ίδια ακριβώς εταιρεία την Regeneron και προωθείται από την Bayer στον τομέα των οφθαλμολογικών φαρμάκων και τη Sanofi-Aventis στον τομέα των ογκολογικών φαρμάκων ...

Για το ίδιο λοιπόν ακριβώς φάρμακο οι νοσοκομειακές τιμές στην Ελλάδα είναι:

--EYLEA (aflibercept) 40 MG/ML, 4 MG (φιαλίδιο) τιμή: 542,74 € (Bayer)

--EYLEA (aflibercept) 40 MG/ML, 3,6 MG (προγεμισμένη συριγγα) τιμή:569,96 € (Βayer)

--ZALTRAP (aflibercept) 100 MG, τιμή: 265,04 € (Sanofi-Aventis)

-- ZALTRAP (aflibercept) 200 MG, τιμή: 530,07 € (Sanofi-Aventis)

Λοιπόν:

--Το EYLEA της Bayer είναι 4 MG και 3,6 MG και κοστίζει 542,74 € και 569,96 € αντίστοιχα

Με βάση τη νοσοκομειακή τιμή του σκευάσματος κάθε γραμμάριο της δραστικής ουσίας, -στο φιαλίδιο των 4mg- κοστίζει 135.685 €.

Με βάση τη νοσοκομειακή τιμή του σκευάσματος κάθε γραμμάριο της δραστικής ουσίας, -στην προγεμισμένη σύριγγα των 3,6 mg- κοστίζει 158.322 €.

--Το ZALTRAP της Sanofi-Aventis είναι σε φιαλίδια των 100 MG και 200 MG...

Με βάση τη νοσοκομειακή τιμή του σκευάσματος κάθε γραμμάριο της δραστικής ουσίας -στο φιαλίδιο των 100 MG- κοστίζει 2.650 €.

Με βάση τη νοσοκομειακή τιμή του σκευάσματος κάθε γραμμάριο της δραστικής ουσίας -στο φιαλίδιο των 200 MG- κοστίζει 2.653 €.

Ακούγεται εξωφρενικό, όμως είναι είναι η πραγματικότητα... Το ΙΔΙΟ φάρμακο, που παρασκεύαζεται από την ίδια ακριβώς εταιρεία, 59+ φορές πάνω η τιμή του σκευάσματος που πήρε έγκριση για οφθαλμολογική χρήση (EYLEA), από αυτό που πήρε έγκριση για ογκολογική χρήση (ZALTRAP)😨...

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω:

 Σε τι κόσμο ζούμε... 

Όταν η έρευνα και η παραγωγή φαρμάκων, η διακίνησή και η προώθησή τους επαφίεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στα χέρια των πολυεθνικών. Δηλαδή με άλλα λόγια η υγεία των ανθρώπων επαφίεται στην κυριολεξία στον ...πατριωτισμό του πολύ μεγάλου κεφαλαίου...

Στον όμορφο κόσμο τον καπιταλιστικό που ζούμε, το φάρμακο είναι ένα ακόμα ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ με τιμή και κέρδος σαν ολα τα άλλα. Και ΚΕΡΔΗ, αμύθητα κέρδη για τους παραγωγούς, και με ενα πακτωλό χρημάτων που διατίθεται για την προώθηση αυτού ακριβώς του εμπορεύματος...

Αυτοί που δωροδοκούν, είναι οι μεγάλοι όμιλοι, για να αυξήσουν τα κέρδη, τα μερίδιά τους στην αγορά...

Τετοια περίπτωση ειναι και η Novartis! 

Όσοι, λοιπόν, προσπαθούν να κρύψουν τον ομφάλιο λώρο που συνδέει τα φαινόμενα αυτά με το κυνήγι του κέρδους, παρουσιάζοντάς τα ως ζητήματα κυρίως ηθικής, η καταπολέμηση των οποίων εξαρτάται από τη σχετική πολιτική βούληση, το μόνο που κάνουν, είναι οτι πολύ απλά κοροιδεύουν τον κόσμο...

Και κάτι ακόμα: Η τακτική της Novartis δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο ΚΑΝΟΝΑΣ στην οικονομία της ''ελεύθερης αγοράς''... Kαι όσοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό
είναι σα να βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος...

Αυτά...

*Η υγρού τύπου ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς είναι μια πολύ σοβαρή χρόνια νόσος που οδηγεί σε τύφλωση. Να σημειώσω εδώ ότι οι παθήσεις της ωχράς κηλίδας επηρεάζουν περισσότερους από 50.000 ασθενείς στη χώρα μας και 245 εκατομμύρια παγκοσμίως... Έτσι για να καταλαβαίνουμε για τι μεγέθη μιλάμε δηλαδή...

**Oι τιμές των σκευασμάτων που ανέφερα στα παραπάνω παραδείγματα είναι οι νοσοκομειακές τιμές που ισχύουν στη χώρα μας, σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο τιμών. Αναφέρω τη τιμή των παραπάνω σκευασμάτων στις ΗΠΑ όπου το συγκεκριμένο φάρμακο πήρε για πρώτη φορά άδεια κυκλοφορίας παγκοσμίως και σαν EYLEA και σαν ZALTRAP:

Eylea 2 mg: 1,939 $
Zaltrap 100 mg: 1,678.96 $
Zaltrap 200 mg: 3,349.36 $

(Εδώ να σημειώσω ότι σε άλλες χώρες όπως ΗΠΑ και Αγγλία το EYLEA της Bayer κυκλοφορεί και σε φιαλίδιο των 2mg μαζί με ειδική σύριγγγα για την ενδοφθάλμια χορήγηση του. Η θεραπευτίκή δόση για την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς είναι είναι 2 mg aflibercept, αλλά στη συσκευασία που κυκλοφορεί στη χώρα μας ''χάνεται'' η μισή ποσότητα παραμένοντας αχρησιμοποίητη ακόμα και στήν προγεμισμένη σύριγγα -εξ ου και η διάθεση στις συσκευασίες του φιαλιδίου των 4 mg / 0,1ml και στην προγεμισμένη σύριγγα των 3,6 mg / 0,09ml )

Στις ΗΠΑ λοιπόν:

Eylea 2 mg: 1,939 $ (κάθε γραμμάριο aflibercept στοιχίζει 969.500 $)

Zaltrap 100 mg: 1,678.96$ (κάθε γραμμάριο aflibercept στοιχίζει 16.789,6 $)

Zaltrap 200 mg: 3,349.36$ (κάθε γραμμάριο aflibercept στοιχίζει 16.746.8 $