Για Σένα που Σου φταίνε οι Απόκληροι της κοινωνίας μας

 

Ελενη Μαρκακη:
3 ώρ. ·
Την επόμενη φορά που θα σβήνεις από την ζέστη ή θα τουρτουρίζεις από το κρύο αλλά δε θα σου φτάνουν τα λεφτά να ανάψεις το κλιματιστικό
Την επόμενη φορά που θα δουλεύεις 10 και 12 ώρες την ημέρα με κίνδυνο να καταρρεύσεις από το άγχος και την κούραση ή να διαμελιστείς σε κάποιο εργατικό «ατύχημα» και παρ’ όλα αυτά, όλες αυτές οι θυσίες δε θα αρκούν για να πληρώσεις τα βασικά σου έξοδα
Την επόμενη φορά που θα πηγαίνεις στο νοσοκομείο και θα ξαπλώνεις σε ράντζο και δε θα έχεις γιατρό και νοσηλευτές να σε φροντίσουν γιατί δεν φυτρώνουν στην Ελλάδα λεφτόδεντρα

Την επόμενη φορά που θα φοβάσαι μήπως πέσει κανένα ντουβάρι στο κεφάλι της κόρης σου στο σχολείο ή μήπως πέσει ο γιος σου από το παράθυρο στη σχολή γιατί δεν τους χωράει η αίθουσα και κάθεται στο περβάζι
Την επόμενη φορά που θα περιμένεις 17 λεπτά για μετρό ή ηλεκτρικό χωρίς κλιματισμό ή 50 λεπτά για λεωφορείο στους 45 βαθμούς
Την επόμενη φορά που θα νιώσεις λίγος κι ανίκανος γιατί δε μπορείς να πας το παιδί σου για διακοπές έστω για 5 μέρες

Την επόμενη φορά που θα ζυγίσεις λίγο πριν το ταμείο αν έχεις περισσότερο ανάγκη το γάλα ή τα μακαρόνια γιατί δε μπορείς να πάρεις και τα δύο
Την επόμενη φορά που θα γυρίσεις σπίτι και δε θα έχεις μια σπιθαμή δικού σου χώρου γιατί πρέπει να ζεις με άλλους γιατί ακόμα κι αν κάνεις 2 και 3 δουλείες δε σου φτάνει για το ενοίκιο για μόνος

Την επόμενη φορά που θα δίνεις μάχη να κρατήσεις το σπίτι σου και να μην το αρπάξουν τα αρπακτικά και μείνεις στο δρόμο
Την επόμενη φορά που θα αφήσεις στην άκρη μια σημαντική εξέταση, μια συνεδρία, μια επίσκεψη στον οδοντίατρο γιατί δεν έχεις τα λεφτά να ανταποκριθείς

Να θυμάσαι την εικόνα της Ποπάρας της Σεμερτζίδου από την Κοζάνη (και του φραπέ και του χασάπη και όλης της παρέας), της κομματάρχισσας της ΝΔ, αυτή που φέρεται να πήρε τα εκατομμύρια με τον άντρα της από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, να ποστάρει βίντεο που κάνει αμπεμπαμπλόμ ποια κλειδιά να πάρει για την βόλτα της, της πρώτης Φεράρι, της δεύτερης ή της Μερσεντές

Και κάτι ακόμα. Βρίζεις τους πρόσφυγες, αυτούς που ζουν υπερστοιβγαμένοι στα όρια του υποσιτισμού σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης με μια τουαλέτα ανά 54 άτομα, με τις προμήθειες τους με τα ευρωπαϊκά κονδύλια που γίνονται μίζες, με τα 52 χιλιάδες παιδιά που έχουν εξαφανιστεί στην Ευρώπη, τους 2500 ανθρώπους που έχουν πνιγεί στη Μεσόγειο μόνο το 2024 και 27 χιλιάδες συνολικά τα τελευταία 10 χρόνια. 

Βρίζεις τους μετανάστες, αυτούς που το 64% από αυτούς αντιμετωπίζουν την απειλή να μείνουν άστεγοι, το 36% αντιμετωπίζει επισιτιστική κρίση, που έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό κοινωνικού αποκλεισμού στην Ευρώπη.

 Βρίζεις και τους Ρομά, που 52% δεν έχει δίκτυο αποχέτευσης, που το 34% δεν έχει ηλεκτρισμό, που το 45% δεν έχει βασικές υποδομές στον χώρο που ζει, που το 27% περνάνε ολόκληρη μέρα χωρίς να φάνε το οτιδήποτε, που το 50% των ενηλίκων Ρομά είναι πλήρως αναλφάβητοι.
Βρίζεις όλους τους αλοίμονους και τους κολασμένους γιατί ίσως κάποιοι από αυτούς πάνω στην απόγνωσή τους μπορεί να κλέψουν ένα πορτοφόλι ή ένα ποδήλατο ή κάνα ραδιόφωνο από το αμάξι. 

Γιατί κάποιοι ελάχιστοι από αυτούς μέσα στις απόλυτες συνθήκες φτώχειας και περιθωριοποίησης, εγκλωβισμένοι σε άθλια ιδρύματα κι εξαρτήσεις από την εφηβεία μπορούν να κάνουν κι αποτρόπαια πράγματα. 

Θες την εξόντωσή τους συνολικά κι άκριτα, ιδανικά με ναζιστικό τρόπο, γιατί δε μπορείς να διαχειριστείς τον θυμό σου, δε μπορείς να σκεφτείς καν ότι οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για αυτούς θα ενίσχυαν και τη δική σου ασφάλεια και την κοινωνική ευημερία.

Και την ίδια ώρα βγάζεις μια γλώσσα να για να γλείψεις αυτούς που σου κλέβουν κάθε μέρα, κάθε ώρα, με κάθε τρόπο, το μέλλον, τη ζωή, το σχολείο, το πανεπιστήμιο, το χωράφι, το σπίτι, το νοσοκομείο, το μισθό, τους δρόμους, τα βασικά αγαθά. 

Άνθρωποι που δεν το κάνουν από πείνα κι απόγνωση. Είναι μόνο άπληστα γουρούνια που βάζουν χέρι στα κρατικά ταμεία, στους νόμους, στους θεσμούς, που κάνουν οικονομικά πραξικοπήματα και μεγάλες κομπίνες και καρτέλ για να ζούνε πλουσιοπάροχα, για να ζήσουν με όλες τις ανέσεις όσο εσύ βογκάς και το παιδί σου πεινάει.

Αυτούς τους θαυμάζεις, τους ψηφίζεις, σου καθορίζουν την ψήφο, τη σχέση σου με τον Θεό, σε ενημερώνουν, σου φέρνουν μεταγραφές το καλοκαίρι, τους λες ευεργέτες γιατί σου δίνουν δουλειά, λες κι είσαι ζητιάνος κι ευχαριστείς τον φιλάνθρωπο που σου πέταξε τα ρέστα του στο κασελάκι.

 Ονειρεύεσαι να γίνεις σαν αυτούς όσο βυθίζεσαι στη μιζέρια που σου επιβάλουν, σου φλεξάρουν τα κλοπιμαία τους κι εσύ αντί να οργίζεσαι, πατάς like.

 Είσαι ο στρατός τους, τα ΟΡΚ τους, τους προστατεύεις ιδεολογικά και πρακτικά, ενώ σου κατέχουν τον πλούτο, τα κόπια σου, το αίμα σου και τον ιδρώτα σου, ενώ κόβουν σιγά σιγά κάθε πιθανότητα κοινωνικής κινητικότητας.

Είσαι το θύμα και το μολυβένιο στρατιωτάκι της κάθε Πόπης κι ακόμα περισσότερο των αφεντικών της κι αυτή η οργή που σε πνίγει και σε καίει και σου καταστρέφει τη ζωή, έτσι όπως τη ζεις, εκεί που την στρέφεις, είναι η βενζίνη για να συνεχίζουν αυτοί το πλιάτσικο στα όνειρά σου.

 Για πάντα.
Από τη σελίδα Κυκλοθυμικός