Το Πραξικόπημα της παρέας Γιέλτσιν στην ΕΣΣΔ

Ο βομβαρδισμός του Ανώτατου Σοβιέτ: «Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί…»

Ήταν χαράματα της 4ης Οκτώβρη 1993 όταν το κέντρο της Μόσχας δονούνταν από τις ερπύστριες των πρώτων τεθωρακισμένων οχημάτων του ρωσικού στρατού που άρχιζαν να περικυκλώνουν το κτίριο του Ανώτατου Σοβιέτ. Το αντεπαναστατικό πραξικόπημα, με επικεφαλής τον Μπόρις Γιέλτσιν, ολοκληρώνονταν με μεγαλοπρεπή βαρβαρότητα, αντάξια εκείνης της βαρβαρότητας που έφερνε η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία.

Τα γεγονότα εκείνα έχουν γραφτεί στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας του περασμένου αιώνα. Πρωτού ανατείλει ο ήλιος δίδεται εντολή να ξεκινήσει το σφυροκόπημα του Ανώτατου Σοβιέτ, το κτίριο τυλίγεται στις φλόγες, οι γενναίοι ένοπλοι υπερασπιστές του, πίσω από οδοφράγματα με κόκκινες σημαίες, αντιστέκονται επί σχεδόν δέκα ώρες μέχρι τελικής πτώσης. Η μάχη ωστόσο ήταν άνιση.

Ο επίσημος αριθμός των νεκρών το διήμερο 3-4 Οκτώβρη ανέρχονταν σε 147, οι δε τραυματίες 600. Οι φήμες κάνουν λόγο για περισσότερους από 1.000 νεκρούς, θύματα μαζικών εκτελέσεων άοπλων υπερασπιστών του Ανώτατου Σοβιέτ. Προκειμένου να επιταχύνει την διαδικασία καπιταλιστικοποίησης της χώρας, την παράδοση σημαντικών τομέων της παραγωγής στους ανερχόμενους ολιγάρχες του πλούτου, η αντεπαναστατική ηγεσία του Γιέλτσιν επιθυμούσε να «τελειώνει» με ότι θύμιζε ακόμη την σοσιαλιστική περίοδο. Ένας τέτοιος θεσμός – σοσιαλιστικός – ήταν το Ανώτατο Σοβιέτ και γι’ αυτό έπρεπε να ισοπεδωθεί. Προς αυτήν την κατεύθυνση το καθεστώς δεν δίστασε να πνίξει τη Μόσχα στο αίμα, να κατεβάσει τα τανκ στους δρόμους, να ποδοπατήσει και να αφανίσει κάθε εστία αντίστασης που είχε απομείνει.

Τα γεγονότα της 4ης Οκτώβρη 1993 ήταν η ολοκλήρωση της μακράς αλυσίδας των γεγονότων που συντέλεσαν στην επικράτηση της αντεπανάστασης στην Σοβιετική Ένωση, οι ρίζες της οποίας πηγαίνουν βαθιά, πολλές δεκαετίες, πίσω στο χρόνο.

Πρωτού, όμως, φτάσουμε στον «Μαύρο Οκτώβρη» του 1993 η ηγετική κλίκα του Γιέλτσιν, που είχε αναλάβει να βγάλει εις πέρας τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της ρωσικής αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, είχε φροντίσει να καταργήσει το Ανώτατο Σοβιέτ και το Συνέδριο των Λαϊκών Βουλευτών (21 Σεπτέμβρη 1993), να απαγορεύσει εφημερίδες (βλ. «Ναρόντναγια Πράβντα») και να παραβιάσει θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα.

Δύο χρόνια πριν, λίγο πρωτού υπογραφτούν οι Συμφωνίες του Μπελοβέζσκ (8 Δεκέμβρη 1991) για την διάλυση της ΕΣΣΔ και η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο παύσει να ανεμίζει στην κορυφή του Κρεμλίνου, η αντεπαναστατική συμμορία που είχε αλώσει το ΚΚΣΕ, είχε αγνοήσει επιδεικτικά την λαϊκή βούληση του δημοψηφίσματος της 17ης Μάρτη. Εκείνου του δημοψηφίσματος στο οποίο ο σοβιετικός λαός, κλείνοντας τα αυτιά του στις «σειρήνες» του αντικομμουνισμού, είχε ταχθεί με ποσοστό 76% υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ.

«Δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα…»

Σχεδόν τρεις δεκαετίες πέρασαν από το αιματοκύλλισμα της Μόσχας. Οι φωτογραφίες με το κτίριο του Ανώτατου Σοβιέτ τυλιγμένο στις φλόγες, τα τανκ της αντεπανάστασης και τα οδοφράγματα στους δρόμους, αποτελούν αδιάψευστα ντοκουμέντα της κτηνωδίας που συνόδεψε την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία. 

Οι πρωτεργάτες αυτής της κτηνωδίας, όπως ο Γιέλτσιν και οι συνεργάτες του, έχουν καταγραφεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας. Άλλοι πάλι, όπως ο εμπνευστής της «περεστρόικα» Μιχ. Γκορμπατσόφ, πέρασαν στην λήθη, ατιμασμένοι και ξεχασμένοι, «νεκροζώντανοι» προδότες των ελπίδων ενός ολόκληρου λαού.

Η Σοβιετική Ένωση και ο σοσιαλισμός, όμως, παραμένει στο νου και τις καρδιές των ανθρώπων. Τρεις δεκαετίες αργότερα, ο Ρώσικος λαός αντιλαμβάνεται τι είχε και τι έχασε, αναπολώντας την πατρίδα που του στέρησαν. Οι παλαιότερες γενιές ενδεχομένως και να μετανιώνουν που δεν κατάφεραν να αντισταθούν πιο ενεργητικά, οργανωμένα και μαζικά, πιο αποτελεσματικά, στα σχέδια διάλυσης της ΕΣΣΔ. Σε κάθε περίπτωση, την τελευταία δεκαετία, σε μια σειρά έρευνες αστικών επιστημονικών ινστιτούτων όπως το Levada Center, αποτυπώνεται ξεκάθαρα η ολοένα και αυξανόμενη θετική στάση του Ρώσικου λαού για την Σοβιετική Ένωση.

Αστυνομικές δυνάμεις συγκρούονται με διαδηλωτές που αρνούνται να υποκύψουν στο αντεπαναστατικό πραξικόπημα.

Σε σχετική δημοσκόπηση πριν ένα χρόνο, το 75% των Ρώσων απάντησαν πως θεωρούν την Σοβιετική περίοδο ως την καλύτερη στην ιστορία της χώρας. Το 2016, σε ανάλογη έρευνα, το 56% των ερωτηθέντων απάντησαν πως τους στεναχωρεί η διάλυση της ΕΣΣΔ, ενώ το 51% σημείωσε ότι αυτό μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι σε έρευνες του ινστιτούτου Levada Center, από το 1992 μέχρι σήμερα, το ποσοστό αυτών που έχουν μετανιώσει για την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είναι σταθερά πάνω απο 50%, με το ποσοστό αυτό να αυξάνεται σταδιακά την τελευταία δεκαετία. Αυτό το στοιχείο αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι ένα σημαντικό τμήμα του Ρώσικου λαού, οι ηλικίες 18 έως 35, όχι μόνο δεν έχουν μνήμες από την ΕΣΣΔ αλλά, επιπρόσθετα, έχουν μεγαλώσει μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα αντικομμουνιστικής προπαγάνδας και συκοφάντησης του σοσιαλισμού από τα αστικά επιτελεία.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι απολογητές της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Παρά την επικράτηση της αντεπανάστασης και το προσωρινό πισωγύρισμα της ιστορίας οι λαοί δεν είπαν ακόμη την τελευταία τους λέξη. Εδώ ταιριάζουν απόλυτα τα λόγια του ποιητή: «Δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό, δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα…».



ΑΠΟ ATEXNOS
Του Νίκου  Μόττα //

"Κοι" ΥΠΟΥΡΓΟΙ-ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΣΕΒ.. ΝΑ ΣΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ? !

Γράφει ο Νίκος Μόττας:

Κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με την «ξύλινη» γλώσσα των κομμουνιστών – δηλαδή τη γλώσσα της αλήθειας – οι αστοί πολιτικοί καταφεύγουν στην παλιά, δοκιμασμένη, γνώριμη τακτική τους: αυτήν του αντικομμουνισμού.

Σε αυτήν την τακτική κατέφυγε χθες, στη Βουλή, ο υπουργός εργασίας Γ. Βρούτσης όταν βρέθηκε «στριμωγμένος» από τις ερωτήσεις του βουλευτή του ΚΚΕ Χρ. Κατσώτη.

Αφού, λοιπόν, αναμάσησε τις – χρυσαυγίτικης κοπής- αθλιότητες σε βάρος των ταξικών συνδικάτων για τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αφού υπερασπίστηκε τις νοθείες του εκφυλισμένου, εργοδοτικού συνδικαλισμού της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και αφού πασπάλισε το παραλήρημα του με ρατσιστικές αναφορές για τους αλλοδαπούς εργάτες Γης, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα χύνοντας το αντικομμουνιστικό του δηλητήριο.«Αν επικρατούσε η άποψη σας, κύριε Κατσώτη, το μέλλον των εργαζομένων θα ήταν η εξαθλίωση», είπε μεταξύ άλλων κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι «θέλει να επιβάλει δικτατορικά την άποψή του».

Κατανοούμε την πρεμούρα του υπουργού εργασίας να ανταποκριθεί όσο καλύτερα μπορεί στο ρόλο του εκπροσώπου του ΣΕΒ – των μεγαλοβιομηχάνων και της μεγαλοεργοδοσίας – μέσα στη Βουλή. 

Όπως επίσης κατανοούμε και την έμφυτη αποστροφή του για το εργατικό κίνημα, την αλλεργία του για τις διεκδικήσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων.

Οφείλουμε, ωστόσο, να θυμίσουμε ορισμένες αλήθειες στον υπουργό της ΝΔ και στους ομοϊδεάτες του. 

Γι’ αυτό και σταχυολογούμε κάποια βασικά στοιχεία για τη ζωή των εργαζόμενων στην Σοβιετική Ένωση, τότε που ο εργάτης ήταν αφέντης του πλούτου που παρήγαγε και η εργατική δύναμη δεν ήταν εμπόρευμα-βορά για τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών:

1. Ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος ήταν σταθερός, 7 ώρες – 5 μέρες/εβδομάδα.

2. Μειωμένη διάρκεια εργάσιμου χρόνου είχε καθιερωθεί για τους δασκάλους, τους γιατρούς και ορισμένες άλλες ειδικότητες. Κατά τη νυχτερινή εργασία, η διάρκεια της δουλειάς ήταν μειωμένη κατά μια ώρα.

3. Σε όλους τους εργαζόμενους εξασφαλίζονταν μέρες εβδομαδιαίας ανάπαυσης και ετήσιες άδειες με αποδοχές. Για την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου είχαν δημιουργηθεί ανάλογες προϋποθέσεις/υποδομές, όπως κατοικίες ανάπαυσης, σανατόρια, κατασκηνώσεις, διαμονή σε υγειονομικά ιδρύματα, κλπ.

4. Η Κοινωνική Ασφάλιση στην ΕΣΣΔ κάλυπτε όλους τους εργαζόμενους και τα μέλη των οικογενειών τους, ήταν καθολική και χωρίς εισφορές από το μισθό των εργαζομένων. Οι εισφορές προέρχονταν από τα κονδύλια των (κρατικών) επιχειρήσεων, ιδρυμάτων και κολχόζ και τον κρατικό προϋπολογισμό. Το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης για τους άνδρες ήταν τα 60 χρόνια και για τις γυναίκες τα 55 έτη.

5. Οι εργάτες/υπάλληλοι σε βαριές και ανθυγιεινές εργασίες έπαιρναν σύνταξη στα 50 χρόνια οι άνδρες και στα 45 οι γυναίκες. Συμπληρωματικά ευεργετήματα παρέχονταν κατά την συνταξιοδότηση των γυναικών που γέννησαν πάνω από 5 παιδιά και τα μεγάλωσαν ως τα 8 τους χρόνια.

Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά των πλεονεκτημάτων και της ανωτερότητας του Σοσιαλισμού για τους εργαζόμενους. 

Στον αντίποδα των σπουδαίων εργατικών και κοινωνικών κατακτήσεων της λαϊκής εξουσίας βρίσκεται η εκμετάλλευση, η μιζέρια και η σαπίλα του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν οι «Βρούτσηδες».

Αυτοί που τσακίζουν τα εργασιακά δικαιώματα, που καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις, που προωθούν συστήματα τύπου «Πινοσέτ» στην Ασφάλιση, που κόβουν τη 13η και 14η σύνταξη, που αβαντάρουν τον εργοδοτικό συνδικαλισμό σε βάρος του εργατικού κινήματος, δεν τους παίρνει να κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο στους κομμουνιστές.

Θα πάρουν, αργά ή γρήγορα, την απάντηση τους από τον ίδιο το λαό.

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ: Για να Ξαναθυμηθούμε ΤΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΝ ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ - Από τη «Λευκή Βίβλο»

Αλίευση - Παρουσίαση: Viva La Revolucion

ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΔΟΥΛΕ-ΦΑΣΙΣΤΑΚΟ ΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΓΕΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ Και ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ;!!

Όταν, το 1991, οι ΗΠΑ και οι σύμ­μα­χοι τους, με την ενερ­γό συν­δρο­μή της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης, εξορ­μού­σαν ενά­ντια στο Ιράκ στον πε­ρί­φη­μο «Πό­λε­μο του Κόλ­που», δεν ενο­χλή­θη­κες.

‘Οταν το 2001, με το πρό­σχη­μα της «αντι­με­τώ­πι­σης της τρο­μο­κρα­τί­ας», αμε­ρι­κα­νοί και ευ­ρω­παί­οι πραγ­μα­το­ποιού­σαν ει­σβο­λή στο Αφ­γα­νι­στάν, δε νοιά­στη­κες.

Όταν πάλι το 2003, οι ΗΠΑ και οι σύμ­μα­χοι τους επι­τί­θο­νταν στο Ιράκ, βά­ζο­ντας για άλλη μια φορά «μπουρ­λό­το» στην καρ­διά της Μέσης Ανα­το­λής, δεν είπες τί­πο­τα.

Όταν το 2011, οι ιμπε­ρια­λι­στές των ΗΠΑ-ΝΑ­ΤΟ-ΕΕ αι­μα­το­κυλ­λού­σαν το λαό της Λι­βύ­ης προ­κει­μέ­νου να «βά­λουν χέρι» στις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές της χώρας, δεν έβγα­λες κιχ.

Όταν το 2013, τα γαλ­λι­κά στρα­τεύ­μα­τα, με στη­ρίγ­μα­τα το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε, επι­χει­ρού­σαν ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση στο Μάλι της Αφρι­κής, έκα­νες πως δεν ήξε­ρες.

‘Οταν το 2014, το 2015 και το 2016, αμε­ρι­κα­νοί, βρε­τα­νοί, γάλ­λοι και οι σύμ­μα­χοι τους βομ­βάρ­δι­ζαν την Συρία, στο όνομα δήθεν της «αντι­με­τώ­πι­σης του Ισλα­μι­κού Κρά­τους», δεν έβγα­λες μιλιά. Όπως αδια­φό­ρη­σες επι­δει­κτι­κά για το μα­κε­λειό που δια­πράτ­τει, με την στή­ρι­ξη και τις ευ­λο­γί­ες των αμε­ρι­κα­νο­ευ­ρω­παί­ων, η Σα­ου­δι­κή Αρα­βία στην Υε­μέ­νη. 

Πηγή: «Τα Νέα»

Όταν όλα τα πα­ρα­πά­νω οδή­γη­σαν σε στρα­τιές ξε­ρι­ζω­μέ­νων αν­θρώ­πων και προ­σφυ­γι­κές ροές, τότε «ξε­ση­κώ­θη­κες» και «αγα­νά­κτη­σες». Όχι όμως ενά­ντια στους θύτες (ιμπε­ρια­λι­στές), αλλά ενά­ντια στα θύ­μα­τα τους (πρό­σφυ­γες)!

Σου φταί­νε οι «λα­θρο­πρό­σφυ­γες» (όπως τους απο­κα­λείς) αλλά όχι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ που μα­κε­λεύ­ουν τους λαούς.

Μιλάς για «λα­θροει­σβο­λείς», λοι­δο­ρώ­ντας με χυ­δαία ρα­τσι­στι­κό τρόπο όσους έφυ­γαν για να σω­θούν από τις βόμ­βες των ιμπε­ρια­λι­στών, αλλά δε λες κου­βέ­ντα για τη με­τα­τρο­πή της Ελ­λά­δας, απ’ την Κρήτη μέχρι την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, σε αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κό ορ­μη­τή­ριο θα­νά­του.

Βγαί­νεις στα κε­ρα­μί­δια, ξερ­νώ­ντας μι­κρο­α­στι­κό ρα­τσι­σμό, για τους «λα­θρο­έ­ποι­κους» και «λα­θρο­με­τα­νά­στες» που ψά­χνουν ενα κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον για τις οι­κο­γέ­νειες τους, αλλά ου­δέ­πο­τε ψέλ­λι­σες έστω κάτι για την αμε­ρι­κα­νι­κή βάση της Σού­δας. Ενο­χλεί­σαι σφό­δρα από την πα­ρου­σία κα­τα­τρεγ­μέ­νων προ­σφύ­γων στη χώρα, αλλά ποτέ δεν σε ενό­χλη­σε η μό­νι­μη πα­ρου­σία των φο­νιά­δων των ΗΠΑ-ΝΑ­ΤΟ στην Ελ­λά­δα.

Ζητάς να «απε­λα­θούν οι λα­θρο­πρό­σφυ­γες», όμως πότε ζή­τη­σες να φύ­γουν οι ξένες βά­σεις που σκορ­πούν το θά­να­το και την κα­τα­στρο­φή;

Άκου, λοι­πόν, φα­σι­στά­κο:

«Έποι­κοι» σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι οι πρό­σφυ­γες και οι με­τα­νά­στες, αλλά οι αμε­ρι­κα­νο­ευ­ρω­παί­οι ιμπε­ρια­λι­στές και οι βά­σεις τους.

«Λα­θραί­οι» σ’ αυτή τη χώρα δεν είναι ούτε ο πρό­σφυ­γας, ούτε ο με­τα­νά­στης. Λα­θραί­ος είναι ο μι­κρο­α­στι­κός ρα­τσι­σμός, λα­θραίο ιδε­ο­λό­γη­μα είναι η ξε­νο­φο­βία.

«Λα­θροει­σβο­λέ­ας» δεν είναι ο σύ­ριος, ο αφ­γα­νός και ο ιρα­κι­νός πρό­σφυ­γας. Λα­θροει­σβο­λείς είναι ο Πάϊατ, ο Πο­μπέο και οι σύγ­χρο­νοι «Πιου­ρι­φόϊ» του δο­λο­φο­νι­κού ευ­ρω­α­τλα­ντι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού.

Κα­τά­λα­βες τώρα, φα­σι­στά­κο;

Έλ­λη­νες και με­τα­νά­στες ερ­γα­ζό­με­νοι έχουν κάθε λόγο να πα­λέ­ψουν μαζί, από κοι­νού, ενά­ντια στο βάρ­βα­ρο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα, αυτό που γεννά πο­λέ­μους, προ­σφυ­γιά, φτώ­χεια και δυ­στυ­χία.

Εχθρός είναι ο ιμπε­ρια­λι­σμός και όχι οι πρό­σφυ­γες.

Του Νίκου Μότ­τα//

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΣΤΗ ΕΛΛΑΔΑ !!

Μοναδική λαϊκή αντιπολίτευση το ΚΚΕ – Γράφει ο Νίκος Μόττας

Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν, λίγο ως πολύ, αναμενόμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού επί πέντε χρόνια διέσυρε και συκοφάντησε την έννοια της Αριστεράς, αφού εφάρμοσε μια βαθύτατα αντιλαϊκή πολιτική, αντικαθίσταται στην κυβερνητική εξουσία από τη Νέα Δημοκρατία.

Πρόκειται για την γνωστή κυβερνητική εναλλαγή, για το γνωστό δίπολο, που όμως δεν επιφέρει καμία πραγματική αλλαγή πολιτικής για το λαό. Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε συνεχιστής των αντιλαϊκών πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων, έτσι και η ΝΔ έρχεται να «πατήσει» στα πεπραγμένα της κυβέρνησης Τσίπρα.

Μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες το ΚΚΕ έδωσε τη μάχη, κόντρα στο ρεύμα της μοιρολατρίας, των εκβιαστικών διλημμάτων και των αυταπατών που καλλιέργησαν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και άλλες δυνάμεις.

Αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά στη πράξη, ότι το αστικό πολιτικό σύστημα έχει τη δυνατότητα να αναμορφώνεται, να εξαφανίζει από το προσκήνιο δυνάμεις (βλέπε Ποτάμι, Χρυσή Αυγή, Εν. Κεντρώων, ΑΝΕΛ) και ταυτόχρονα να αναδεικνύει άλλες (ΜεΡΑ25, Ελληνική Λύση).

Στο πλαίσιο αυτό, αποδεικνύεται η ανθεκτικότητα και σταθερότητα του ΚΚΕ, η οποία οφείλεται στις βαθιές, ακατάλυτες ρίζες που έχει στην εργατική τάξη και το λαό. Ρίζες που έχουν ιστορία 101 ετών, γεμάτα ανυποχώρητους αγώνες και ηρωϊκές θυσίες.

Όσοι επιχειρούν*, βασιζόμενοι στο εκλογικό αποτέλεσμα, να καλλιεργήσουν κλίμα απογοήτευσης και παραίτησης από τον αγώνα, οφείλουν να θυμούνται πως σκοπός της συμμετοχής των κομμουνιστών στις αστικές εκλογές και το αστικό κοινοβούλιο είναι η αξιοποίηση τους για τις ανάγκες της προπαγάνδας και της ζύμωσης ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του.

Για τους κομμουνιστές είναι ξεκάθαρη η διδαχή του Λένιν, σε καμία περίπτωση να μην παραιτούνται (εκτός από ειδικές περιπτώσεις, ως εξαίρεση) από τη χρησιμοποίηση του κοινοβουλευτισμού και όλων των «ελευθεριών» της αστικής δημοκρατίας, να μην παραιτούνται από τις μεταρρυθμίσεις, αλλά ταυτόχρονα να τις θεωρούν μόνο σαν ένα συμπληρωματικό αποτέλεσμα της επαναστατικής ταξικής πάλης του προλεταριάτου (Β.Ι.Λένιν, «Για τα καθήκοντα της 3ης Διεθνούς»).

Άλλωστε, η ιστορία των ταξικών κοινωνιών δείχνει ότι οι μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις – που τα αστικά κοινοβούλια αναγκάστηκαν να εγκρίνουν – επιτεύχθηκαν στους δρόμους, στις φάμπρικες, στα συνδικάτα, εκεί όπου πάλλεται η καρδιά του ταξικού αγώνα. Η ίδια η ιστορία μαρτυρεί ότι όσο κι’ αν η άρχουσα τάξη βελτιώσει και «αναβαθμίσει» τα μέσα για την καθυπόταξη των λαϊκών συνειδήσεων, εντούτοις δε μπορεί να σταματήσει τους εργατικούς-λαϊκούς αγώνες. Η ταξική πάλη δεν καταργείται και κανείς δε μπορεί να ανατρέψει την κίνηση της ιστορίας προς τα εμπρος.

Οι εκλογές, λοιπόν, τελείωσαν. Το ΚΚΕ, όμως, θα συνεχίσει να δίνει μάχες μέσα και έξω από το κοινοβούλιο, ακόμη πιο δυνατά, ακόμη πιο αποφασιστικά. Διότι αποτελεί τη μοναδική λαϊκή αντιπολίτευση, το μοναδικό αποκούμπι του λαού.

Διότι, εν τέλει, η ιστορική αποστολή του ΚΚΕ δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στις έδρες του αστικού κοινοβουλίου, αλλά πάει πολύ μακριά. Στην πάλη για ν’αλλάξει αυτός ο κόσμος. Και θ’αλλάξει.

*(Παρουσίαση κειμένου:
Viva La Revolucion)

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας 

Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα για το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιούλη

• 

Δείτε στο βίντεο τη δήλωση του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα το βράδυ της Κυριακής 7 Ιούλη, για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών. 

Παρατίθεται η δήλωση: 

«Ευχαριστούμε όλους όσοι και όσες ψήφισαν το ΚΚΕ και ιδιαίτερα όσους έκαναν αυτό το βήμα για πρώτη φορά. Επίσης όσους συμπορεύτηκαν με το ΚΚΕ σε αυτή την εκλογική μάχη, συμμετείχαν στα ψηφοδέλτιά του, αν και ανήκαν παλιότερα σε άλλους πολιτικούς χώρους, συνεχίζοντας μια ανάλογη συμπόρευση που υπήρξε και στις ευρωεκλογές. Χαιρετίζουμε τα χιλιάδες μέλη, τα στελέχη, τους φίλους του Κόμματος και της ΚΝΕ που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για την ενδυνάμωση του ΚΚΕ.

Η επόμενη μέρα θα βρει και νέες δυνάμεις στο δρόμο της αντεπίθεσης, στο δρόμο της ταξικής πολιτικής πάλης.

Οι συνθήκες των εκλογών, όπως και των ευρωεκλογών πριν ένα μήνα, αποτύπωσαν ένα νέο συσχετισμό μεταξύ των αστικών κομμάτων με κύριο χαρακτηριστικό την υπεροχή της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και επομένως την κυβερνητική εναλλαγή, χωρίς όμως ουσιαστική αλλαγή πολιτικής, με ταυτόχρονη ενίσχυση του διπολισμού, αλλά και μια συνολική τάση συντηρητικοποίησης.

Στις εκλογές καταγράφηκε δικαιολογημένη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που τα τελευταία χρόνια υλοποίησε την αντιλαϊκή πολιτική, συνεχίζοντας το έργο των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, είναι αρνητικό το γεγονός ότι ένας κόσμος στράφηκε σε παλιότερες δοκιμασμένες αντιλαϊκές επιλογές, όπως είναι η ΝΔ. Η καπηλεία και η συκοφάντηση αριστερών σοσιαλιστικών αξιών από τον ΣΥΡΙΖΑ αποστράτευσαν αριστερό ριζοσπαστικό κόσμο, επέδρασαν αρνητικά στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Είναι θετικό ότι η Χρυσή Αυγή υποχωρεί σημαντικά σε ψήφους και ποσοστά, μένοντας από ό,τι φαίνεται εκτός Βουλής.

Το ποσοστό του ΚΚΕ επιτεύχθηκε μέσα σε συνθήκες πόλωσης, εκβιαστικών διλημμάτων, απογοήτευσης, αποχής, μειωμένων απαιτήσεων που καλλιεργούν όχι μόνο οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, όπως η ΝΔ, αλλά και αυτές που παρουσιάζονται ως "αριστερές".

Η νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα, με το ποσοστό που έδωσε ο ελληνικός λαός στο ΚΚΕ, θα δώσει όλες τις δυνάμεις της τα επόμενα χρόνια για την προώθηση και υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της πατρίδας μας.

Οι ψήφοι του ΚΚΕ θα κατατεθούν από αύριο το πρωί σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία, στις σχολές για την οργάνωση αγώνων για να εμποδιστούν νέα μέτρα, για την ανακούφιση όλων όσοι υποφέρουν.

Όλες και όλοι ξέρουμε πως τα δύσκολα δεν τέλειωσαν. Όλοι νιώθουμε ότι το παραμύθι της "μεταμνημονιακής εποχής" και της "δίκαιης ανάπτυξης" δεν αφορά την καθημερινότητα του λαού μας.

Ήδη για αύριο είναι προγραμματισμένη συνεδρίαση του Γιούρογκουπ προκειμένου να υπενθυμίσει στη νέα κυβέρνηση της ΝΔ τις δεσμεύσεις και τις αντιλαϊκές προτεραιότητες.

Το ΚΚΕ με όλες του τις δυνάμεις, μέσα και έξω από τη Βουλή, θα αντιπαλέψει και τη νέα κυβέρνηση από τη σκοπιά μόνο των εργατικών - λαϊκών αναγκών, θα πρωτοστατήσει στην οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης, των λαϊκών τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, για να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική ανατροπή».

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  ΕΚΛΟΓΕΣ ΙΟΥΛΗΣ 2019

  Οι δήμοι που το ΚΚΕ πήρε πάνω από το πανελλαδικό ποσοστό του

  11:32
• 

  ΕΚΛΟΓΕΣ ΙΟΥΛΗΣ 2019

  Οι εκλογικές περιφέρειες που το ΚΚΕ πήρε ποσοστό πάνω από το πανελλαδικό του

  09:07
• 

  ΕΚΛΟΓΕΣ ΙΟΥΛΗΣ 2019

  Τρίτη δύναμη και με αυξημένα ποσοστά το ΚΚΕ στην Αττική

  09:01

ΠΡΟΣ -ΓΕΩΡΓΙΑΔΗδες -ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΖΑΙΟ"ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ"

***Είναι ο "κύριος" που υποδέχτηκαν με την παρουσία τους κ 4 ..ανεξάρτητοι... υποψήφιοι δήμαρχοι της Ζακύνθου: Αρετάκης Νικήτας, Γάσπαρος Διονύσης, Λιβέρης Χαράλαμπος, Μαρίνος Αναστάσιος και μεταξύ άλλων οι εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου κ.Ν.Τσίπηρας, Π.Μυλωνάς του Κου Αγαλιανού !!
http://www.zantepress24.gr/…/21388-sti-zakyntho-o-adonis-ge…


Αυτοί είναι οι κομ­μου­νι­στές, κύριε Γε­ωρ­γιά­δη

ΑΠΟ ατεχνως

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Μεί­ζων στό­χος στη χώρα είναι να πέ­σουν οι κομ­μου­νι­στές» δή­λω­σε ο αντι­πρό­ε­δρος της ΝΔ Άδω­νις Γε­ωρ­γιά­δης σε ένα ακόμη χυ­δαίο αντι­κομ­μου­νι­στι­κό του πα­ρα­λή­ρη­μα.

Είναι γνω­στή άλ­λω­στε η τα­κτι­κή της ακρο­δε­ξιάς – απ’ τους «Γε­ωρ­γιά­δη­δες» της ΝΔ μέχρι τη να­ζι­στι­κή εγκλη­μα­τι­κή Χρυσή Αυγή – να επι­χει­ρεί να ταυ­τί­σει την σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με τους κομ­μου­νι­στές.

Ο στό­χος τους είναι προ­φα­νής: να συ­κο­φα­ντη­θεί στην συ­νεί­δη­ση λαϊ­κών μαζών η έν­νοια του κομ­μου­νι­σμού, το ΚΚΕ και το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Γι’ αυτό και απο­δί­δουν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δήθεν κομ­μου­νι­στι­κα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ενώ γνω­ρί­ζουν πολύ καλά ότι το κόμμα του κ. Τσί­πρα έχει τόση σχέση με το μαρ­ξι­σμό-λε­νι­νι­σμό όση ο φά­ντης με το ρε­τσι­νό­λα­δο. Καμία απο­λύ­τως δη­λα­δή.

Μιας όμως και ο άλ­λο­τε συ­νο­δοι­πό­ρος του Κα­ρα­τζα­φέ­ρη και τη­λε­δια­φη­μι­στής των εμε­σμά­των του να­ζι­στή Πλεύ­ρη είχε το θρά­σος να πιά­σει ξανά στο στόμα του τους κομ­μου­νι­στές να υπεν­θυ­μί­σου­με ορι­σμέ­νες απλές αλή­θειες.

Άκου, λοι­πόν κ. Γε­ωρ­γιά­δη…

-ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι αυτοί που παρά τις εξο­ρί­ες, τις φυ­λα­κί­σεις και τα βα­σα­νι­στή­ρια, αρ­νή­θη­καν να υπο­γρά­ψουν δή­λω­ση με­τά­νοιας. Είναι αυτοί που το αστι­κό κρά­τος των «Γε­ωρ­γιά­δη­δων» έστελ­νε στα μπου­ντρού­μια της Κέρ­κυ­ρας, της Ακρο­ναυ­πλί­ας, της Αί­γι­νας, του Γεντί Κουλέ, στον Άη-Στρά­τη, στη Μα­κρό­νη­σο και αλλού.

Τι σχέση μπο­ρεί να έχει με αυ­τούς ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που – από κοι­νού με ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ – δεν έχει αφή­σει «δή­λω­ση» υπο­τα­γής στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το με­γά­λο κε­φά­λαιο που να μην έχει υπο­γρά­ψει; Είναι τα ίδια κόμ­μα­τα που υπέ­γρα­ψαν τέσ­σε­ρα μνη­μό­νια, επο­πτεί­ες διαρ­κεί­ας και εκα­το­ντά­δες αντι­λαϊ­κούς-αντερ­γα­τι­κούς νό­μους περ­νώ­ντας τη θηλιά στο λαιμό του λαού.

Άκου, κ. Γε­ωρ­γιά­δη…

-ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι αυτοί που δεν πρό­δω­σαν τις ιδέες τους ακόμη κι’ όταν βρέ­θη­καν αντι­μέ­τω­ποι με το εκτε­λε­στι­κό από­σπα­σμα. Οι 106 του Κούρ­νο­βο, οι 200 της Και­σα­ρια­νής, οι μάρ­τυ­ρες του Μπλό­κου της Κοκ­κι­νιάς, του Χαϊ­δα­ρί­ου, οι χι­λιά­δες γεν­ναί­οι μα­χη­τές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που έδω­σαν τη ζωή τους στον αγώνα ενά­ντια στους Ναζί κα­τα­κτη­τές και τους ντό­πιους ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες.

Τι σχέση μπο­ρεί να έχει με όλους αυ­τούς ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που συ­να­γε­λά­ζε­ται με τον «δια­βο­λι­κά καλό» Τραμπ, το Νε­τα­νιά­χου και τη Μέρ­κελ; Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που επε­κτεί­νει και ανα­βαθ­μί­ζει τις αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βά­σεις από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη μέχρι τη Σούδα, με­τα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε ορ­μη­τή­ριο των ιμπε­ρια­λι­στών.

Άκου, κ. αντι­πρό­ε­δρε της ΝΔ…

– ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι ο Μπε­λο­γιάν­νης, ο Πλου­μπί­δης, ο Σου­κα­τζί­δης, ο Βι­δά­λης, ο Μαλ­τέ­ζος, ο Βε­λου­χιώ­της, η Ηλέ­κτρα Απο­στό­λου, ο Νι­κη­φο­ρί­δης, η Βα­σι­λα­κο­πού­λου, ο Κα­τρά­κης, ο Ρί­τσος, ο Φλω­ρά­κης. Είναι οι χι­λιά­δες νε­κροί και ζω­ντα­νοί αλύ­γι­στοι αγω­νι­στές που, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, όρ­θω­σαν το ανά­στη­μα τους στην εξου­σία των «Γε­ωρ­γιά­δη­δων» πα­λεύ­ο­ντας για να ξη­με­ρώ­σουν κα­λύ­τε­ρες μέρες για το λαό.

Τι σχέση μπο­ρεί να έχουν με αυ­τούς οι Τσί­πρες, οι Κα­τρού­γκα­λοι, οι Δρα­γα­σά­κη­δες, οι Πο­λά­κη­δες, οι Τσα­κα­λώ­τοι και όλοι όσοι υπε­ρα­σπί­ζο­νται τις «αξίες» του σά­πιου κα­πι­τα­λι­σμού; Τι σχέση έχουν με τους Κομ­μου­νι­στές αυτοί που, απο­δε­δειγ­μέ­να, κη­ρύτ­τουν το «ρε­α­λι­σμό» της υπο­τα­γής, τις «αξίες» και «αρχές» της ΕΕ, που πα­σχί­ζουν να απο­δεί­ξουν ότι είναι οι κα­λύ­τε­ροι εφαρ­μο­στές των αντι­λαϊ­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων;

Ακού­στε, λοι­πόν, κ. Γε­ωρ­γιά­δη, κ. Μη­τσο­τά­κη και λοι­ποί ιδε­ο­λο­γι­κοί «συγ­γε­νείς»…

– ΚΟΜ­ΜΟΥ­ΝΙ­ΣΤΕΣ είναι αυτοί που βρί­σκο­νται κα­θη­με­ρι­νά στους δρό­μους του αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση των ερ­γα­τι­κών, λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Αυτοί που αρ­νού­νται να γί­νουν δια­χει­ρι­στές και ορ­ντι­νά­τσες του εκ­με­ταλ­λευ­τι­κού κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος, αλλά πα­λεύ­ουν να το ανα­τρέ­ψουν για να ανοί­ξουν δρόμο στην σο­σια­λι­στι­κή-κομ­μου­νι­στι­κή προ­ο­πτι­κή.

Ξέρει καλά, λοι­πόν, η αστι­κή τάξη και οι «Γε­ωρ­γιά­δη­δες» που την υπη­ρε­τούν ποιος είναι ο πραγ­μα­τι­κός τους αντί­πα­λος. Είναι το ΚΚΕ και το ορ­γα­νω­μέ­νο τα­ξι­κό κί­νη­μα.

Ο κομ­μου­νι­σμός στοι­χειώ­νει τον ύπνο και τον ξύ­πνιο τους. Γι’ αυτό προ­σπα­θούν να τον ξορ­κί­σουν βα­φτί­ζο­ντας «κομ­μου­νι­στι­κή» την κα­πι­τα­λι­στι­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα που, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ΝΔ και λοι­πές αστι­κές δυ­νά­μεις από κοι­νού, υπη­ρε­τούν.
***

Νέο αντικομμουνιστικό παραλήρημα από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ Αδ. Γεωργιάδη

Σε ένα ακόμη αντικομμουνιστικό παραλήρημα επιδόθηκε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, Αδωνις Γεωργιάδης, αποζητώντας την εύνοια των αφεντικών του σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αποδίδοντας – κατά το γνωστό «χαβά» – στον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηριστικά που δεν έχει και στοχοποιώντας ό,τι τους ανησυχεί πραγματικά, το ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, σε συνέντευξή του στο Web TV του «Star Channel» δήλωσε: «Οταν … Συνεχίστε να διαβάζετε το Νέο αντικομμουνιστικό παραλήρημα από τον αντιπρόεδρο της ΝΔ Αδ. Γεωργιάδη.

Ατέχνως

____________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

Νίκος Μότ­τας Γεν­νή­θη­κε το 1984 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Είναι υπο­ψή­φιος δι­δά­κτο­ρας (Phd) Πο­λι­τι­κής Επι­στή­μης, Διε­θνών Σχέ­σε­ων και Ιστο­ρί­ας. Σπού­δα­σε Πο­λι­τι­κές Επι­στή­μες στο Πα­νε­πι­στή­μιο Westminster του Λον­δί­νου και είναι κά­το­χος δύο με­τα­πτυ­χια­κών τί­τλων (Master of Arts) στις δι­πλω­μα­τι­κές σπου­δές (Πα­ρί­σι) και στις διε­θνείς δι­πλω­μα­τι­κές σχέ­σεις (Πα­νε­πι­στή­μιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­θεί σε ελ­λη­νό­φω­να και ξε­νό­γλωσ­σα μέσα.

Ο ΣΦΟΣ Λενίν Μορένο ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ και Του ΕΚΟΥΑΔΟΡ

,,η ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έστελ­νε συγ­χα­ρη­τή­ρια επι­στο­λή στο νέο πρό­ε­δρο του Εκουα­δόρ γρά­φο­ντας με­τα­ξύ άλλων προς τον «αγα­πη­τό σύ­ντρο­φο» Μο­ρέ­νο: «Η εκλο­γή του σ. Λένιν Μο­ρέ­νο απο­τε­λεί εγ­γύ­η­ση για την συ­νέ­χεια της Επα­νά­στα­σης των Πο­λι­τών στο Εκουα­δόρ, σε μια κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο, που οι δυ­νά­μεις του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­τε­στη­μέ­νου και της ακρο­δε­ξιάς επι­χει­ρούν να απο­δο­μή­σουν τις κοι­νω­νι­κές και εθνι­κές κα­τα­κτή­σεις των λαών της Κα­ραϊ­βι­κής και της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής»,, 

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ο «σύ­ντρο­φος Μο­ρέ­νο» του Εκουα­δόρ

ΑΠΟ Aτεχνως 

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η χθε­σι­νή σύλ­λη­ψη του ιδρυ­τή των WikiLeaks Τζού­λιαν Ασάνζ στο Λον­δί­νο φέρει την «σφρα­γί­δα» του σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τη προ­έ­δρου του Εκουα­δόρ Λένιν Μο­ρέ­νο.

Με εντο­λή του τε­λευ­ταί­ου αφαι­ρέ­θη­κε τόσο η δι­πλω­μα­τι­κή ασυ­λία όσο και η υπη­κο­ό­τη­τα που είχε χο­ρη­γη­θεί στον Ασάνζ, οδη­γώ­ντας έτσι στην επι­χεί­ρη­ση σύλ­λη­ψης του από τη βρε­τα­νι­κή αστυ­νο­μία. Την σύλ­λη­ψη του είχαν ζη­τή­σει επα­νει­λημ­μέ­να και οι ΗΠΑ, που κα­τη­γο­ρούν τον Αυ­στρα­λό για «συ­νω­μο­σία κυ­βερ­νο­πει­ρα­τεί­ας».

Πέραν του τι κρύ­βε­ται πίσω από την υπό­θε­ση Ασάνζ και τους εν­δοι­μπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς ΗΠΑ-Ρω­σί­ας για τις απο­κα­λύ­ψεις των WikiLeaks, αξί­ζει να στα­θεί κά­ποιος στην πε­ρί­πτω­ση του ηγέτη του Εκουα­δόρ. 

Για όσους τυχόν δεν θυ­μού­νται, ο Λένιν Μο­ρέ­νο εκλέ­χθη­κε στη θέση του προ­έ­δρου τον Απρί­λη του 2017 ως υπο­ψή­φιος του σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού-κε­ντρο­α­ρι­στε­ρού κόμ­μα­τος «Συμ­μα­χία για την Χώρα». Από το 2007 μέχρι το 2013, ο Μο­ρέ­νο είχε δια­τε­λέ­σει αντι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σης του- έτε­ρου σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τη- Ρα­φα­έλ Κορέα.

Την εκλο­γή του Μο­ρέ­νο είχαν πα­νη­γυ­ρί­σει μια σειρά σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές και οπορ­του­νι­στι­κές δυ­νά­μεις, τόσο στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή όσο και στην Ευ­ρώ­πη, κά­νο­ντας λόγο για… συ­νέ­χεια της λε­γό­με­νης «επα­νά­στα­σης των πο­λι­τών» που είχε εγκαι­νιά­σει η κυ­βέρ­νη­ση Κορέα.

Στις 3/4/2017, η ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έστελ­νε συγ­χα­ρη­τή­ρια επι­στο­λή στο νέο πρό­ε­δρο του Εκουα­δόρ γρά­φο­ντας με­τα­ξύ άλλων προς τον «αγα­πη­τό σύ­ντρο­φο» Μο­ρέ­νο: «Η εκλο­γή του σ. Λένιν Μο­ρέ­νο απο­τε­λεί εγ­γύ­η­ση για την συ­νέ­χεια της Επα­νά­στα­σης των Πο­λι­τών στο Εκουα­δόρ, σε μια κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο, που οι δυ­νά­μεις του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­τε­στη­μέ­νου και της ακρο­δε­ξιάς επι­χει­ρούν να απο­δο­μή­σουν τις κοι­νω­νι­κές και εθνι­κές κα­τα­κτή­σεις των λαών της Κα­ραϊ­βι­κής και της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής». 

Μά­λι­στα η ανα­κοί­νω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έβλε­πε «στο πρό­σω­πο του σ. Λένιν Μο­ρέ­νο» ενα φίλο και συ­να­γω­νι­στή «στο με­γά­λο, κοινό μας αγώνα για την ει­ρή­νη, τη λαϊκή κυ­ριαρ­χία, την ισό­τη­τα, την κοι­νω­νι­κή δι­καιο­σύ­νη…».

Ωστό­σο, οι σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές αυ­τα­πά­τες δια­ψεύ­στη­καν από την ίδια την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. 

Η κυ­βέρ­νη­ση Μο­ρέ­νο ακο­λού­θη­σε ενα απρο­κά­λυ­πτα φι­λο­μο­νο­πω­λια­κό πρό­γραμ­μα, επι­χει­ρώ­ντας να σα­ρώ­σει ακόμη και τα ψί­χου­λα κοι­νω­νι­κών πα­ρο­χών που είχε δώσει στα λαϊκά στρώ­μα­τα η προη­γη­θεί­σα ηγε­σία του Κορέα. 

Σαν να μην έφτα­νε αυτό, ο «αρι­στε­ρός Μο­ρέ­νο» κρά­τη­σε ανοι­χτά εχθρι­κή στάση απέ­να­ντι στη Βε­νε­ζου­έ­λα, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντας την «απο­τυ­χη­μέ­νη χώρα» και στη­ρί­ζο­ντας τον δοτό «πρό­ε­δρο-μα­ριο­νέ­τα» των ΗΠΑ Χ. Γκουαϊ­δό.

Ο σο­σιαλ­δη­μο­κρά­της Μο­ρέ­νο (δεξιά) με τον βε­νε­ζου­ε­λά­νο πρα­ξι­κο­πη­μα­τία, πρό­ε­δρο-μα­ριο­νέ­τα των ΗΠΑ, Χουάν Γκουαϊ­δό.

Το πε­ρί­φη­μο αφή­γη­μα του «Σο­σια­λι­σμού του 21ου αιώνα»- που απο­τέ­λε­σε πρό­τυ­πο τα προη­γού­με­να χρό­νια για μια σειρά οπορ­του­νι­στι­κές δυ­νά­μεις συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – κα­τέρ­ρευ­σε πα­τα­γω­δώς, δια­λύ­ο­ντας το μύθο των λε­γό­με­νων «αρι­στε­ρών προ­ο­δευ­τι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων».

Απο­δει­κνύ­ε­ται πε­ρί­τρα­να ότι δεν υπάρ­χει φι­λο­λαϊ­κή δια­χεί­ρι­ση στα πλαί­σια του κα­πι­τα­λι­σμού και όσο τα λαϊκά στρώ­μα­τα εγκλω­βί­ζο­νται σε τέ­τοιες αυ­τα­πά­τες θα με­τρά­νε απώ­λειες και θα εγκλω­βί­ζο­νται στο λε­γό­με­νο «μι­κρό­τε­ρο κακό», που απο­τε­λεί όμως τη διαιώ­νι­ση της ίδιας βαρ­βα­ρό­τη­τας.

ΟΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ CHE k OI ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΙΝΤΕΛ !!

Γιατί έφυγε ο Τσε απ’ την Κούβα; Ο Φιντέλ Κάστρο ενάντια στα ψέματα του Ιμπεριαλισμού και των Τροτσκιστών

Η απόφαση του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα να εγκαταλείψει την Κούβα το 1965, προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην προσπάθεια δημιουργίας αντάρτικου αγώνα στο Κονγκό, αποτελεί μια απ’ τις πλέον πολυσυζητημένες φάσεις της ζωής του αργεντίνου επαναστάτη. Η αναχώρηση του Τσε απ’ την Κούβα προσφέρθηκε για πλήθος συνωμοσιολογικών θεωριών γύρω απ’ το “γιατί” και “πως” πήρε αυτήν την απόφαση ο Γκεβάρα. Μέχρι και σήμερα άλλωστε συνεχίζουν να υπάρχουν διάφορες θεωρίες οι οποίες – άλλοτε εκ του πονηρού και άλλοτε από αφέλεια και άγνοια – αναδεικνύουν περίεργες σκοτεινές συνωμοσίες.

Η πιο διαδεδομένη θεωρία συνωμοσίας αναφορικά με το θέμα αυτό σχετίζεται με την παρέμβαση του σοβιετικού παράγοντα – πως η ομιλία του Γκεβάρα στο Αλγέρι, το 1965, προκάλεσε την σφοδρή αντίδραση της ηγεσίας της ΕΣΣΔ η οποία και απαίτησε από τον Κάστρο την απομάκρυνση του Τσε απ’ την κουβανική κυβέρνηση. Στο γαλλικό ντοκυμαντέρ “Le Journal de Bolivie”,παραγωγής 1994, αναφέρεται πως η κριτική του Τσε απέναντι στην σοβιετική εξωτερική πολιτική αποτέλεσε το έναυσμα για την απομάκρυνση του από την Κούβα. 

Αυτή η άποψη υποστηρίζει ότι κατά την επιστροφή του Γκεβάρα στην Αβάνα από το Αλγέρι, όπου μετείχε στην Αφρο-Ασιατική Σύνοδο, ο Τσε ενημερώνεται πως οι σοβιετικοί διαμαρτυρήθηκαν επίσημα για την κριτική που άσκησε στη Μόσχα. Μετά από συνάντηση που είχαν Γκεβάρα και Κάστρο, ο Τσε αποφάσισε να παραιτηθεί απ’ τη θέση του υπουργού Βιομηχανίας, υποστηρίζει το ντοκυμαντέρ – μια άποψη ιδιαίτερα διαδεδομένη, η οποία όμως ουδέποτε έχει επιβεβαιωθεί. Άλλη θεωρία συνομωσίας – πλήρως αστήρικτη και ανεπιβεβαίωτη – θέλει τον Φιντέλ Κάστρο να έχει όχι απλώς διαφωνίες με τον Τσε σε πολιτικό επίπεδο, αλλά να προσπαθεί να τον “ξεφορτωθεί” φοβούμενος την υψηλή δημοτικότητα του αργεντίνου!

Στις 16 Γενάρη 1966, ο Φιντέλ Κάστρο αναφέρθηκε σε αυτές τις θεωρίες συνωμοσίες που, ειδικά εκείνη την εποχή, ακούγονταν ολοένα και περισσότερο. Άλλωστε, διάφορα δυτικά ΜΜΕ έγραφαν τα πιο απίστευτα πράγματα για την “εξαφάνιση του Τσε” – απ’ το ότι κρατούνταν σε κουβανική φυλακή μέχρι του ότι είχε πεθάνει εξόριστος στον Άγιο Δομίνικο. Μιλώντας στο κλείσιμο της Τριηπειρωτικής Συνδιάσκεψης στην Αβάνα ο Φιντέλ καταφέρθηκε τόσο εναντίον των Ιμπεριαλιστικών συνομωσιών όσο και όσων αριστερών υιοθετούσαν τις ψευδολογίες που εκπορεύονταν από κέντρα των ΗΠΑ.

 Στο κομμάτι της ομιλίας που ακολουθεί, ο Κάστρο καταφέρεται ενάντια στις – ψευδεπίγραφες όπως αποδείχτηκε – κατηγορίες που εξαπέλυαν εκείνη την εποχή εναντίον της κουβανικής επαναστατικής κυβέρνησης λατινοαμερικάνοι τροτσκιστές και πολιτικοί εκπρόσωποι της 4ης Διεθνούς, πάντα σε σχέση με την τύχη του Τσε.

Σημείωνε λοιπόν ο Κομαντάντε Φιντέλ, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του:

«Υπάρχει ένα γεγονός που θα ήθελα να το θέσω ως παράδειγμα για να δείξω πως λειτουργεί ο Ιμπεριαλισμός και οι πράκτορες του. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον γεγονός. 

Αναφέρομαι στην καμπάνια που ξεσήκωσε ο Ιμπεριαλισμός των Γιάνκηδων και οι πράκτορες του σχετικά με την αναχώρηση του συντρόφου μας Ερνέστο Γκεβάρα. Πιστεύω πως πρέπει να αντιμετωπίσουμε στα ίσια αυτό το ζήτημα για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. 

Ο σύντροφος Ερνέστο Γκεβάρα και λίγοι επαναστάτες από αυτήν εδώ τη χώρα – και λίγοι επαναστάτες εκτός Κούβας – γνωρίζουν πότε έφυγε και τι κάνει όλη αυτήν την περίοδο. Οι ιμπεριαλιστές, ασφαλώς, ενδιαφέρονται πολύ στο να μάθουν όλες τις λεπτομέρειες για το που βρίσκεται, τι πράττει και πως. Προφανώς δεν γνωρίζουν, αλλά και αν γνωρίζουν το καλύπτουν πολύ καλά.

Αυτά είναι πράγματα, φυσικά, που ο χρόνος, όταν το επιτρέψουν οι περιστάσεις, θα ξεκαθαριστούν. Παρ’ όλα αυτά, εμείς οι επαναστάτες δεν χρειαζόμαστε καμία αποσαφήνιση. Ο εχθρός προσπαθεί να πιαστεί απ’ τις περιστάσεις ώστε να προσπαθήσει να συνωμοτήσει και να σπιλώσει. 

Ο σύντροφος Γκεβάρα έγινε μέλος του κινήματος μας όταν ήμασταν σε εξορία στο Μεξικό. Από την πρώτη μέρα είχε πάντα την ιδέα, ξεκάθαρα εκπεφρασμένη, πως όταν ο αγώνας στην Κούβα θα τελείωνε ο ίδιος θα είχε άλλα καθήκοντα να διεκπεραιώσει αλλού. Του είχαμε δώσει το λόγο μας πως κανένας κρατικός η εθνικός λόγος, καμία περίσταση, δεν θα μας έκανε να ζητήσουμε να παραμείνει στη χώρα αποτρέποντας τον απ’ το να εκπληρώσει την θέληση του. Και εκπληρώσαμε πλήρως και πιστά αυτή μας την υπόσχεση στον σύντροφο Γκεβάρα. 

Φυσικά, εάν ο σύντροφος Γκεβάρα επρόκειτο να φύγει απ’ τη χώρα, θα ήταν λογικό για τον ίδιο να το πράξει μυστικά. Θα ήταν λογικό να μετακινηθεί με τρόπο που να μην κινεί υποψίες. Είναι λογικό ότι δεν θα ενημέρωνε τους δημοσιογράφους. Είναι λογικό πως δεν θα συγκαλούσε συνεντεύξεις Τύπου. Είναι λογικό πως θα έπραττε ότι είχε σχεδιάσει με τον τρόπο που το έπραξε. Παρ’ όλα αυτά, πόσο προσπάθησαν να κεφαλαιοποιήσουν προς όφελος τους αυτήν την κατάσταση οι ιμπεριαλιστές και πόσο τα κατάφεραν!

Αυτός είναι ο λόγος που έφερα σήμερα μαζί μου ορισμένα έγγραφα. Μην ανησυχείτε πως θα διαβάσω όλα τα έγγραφα εδώ. Πρόκειται μόνο να σας αναγνώσω ορισμένα πράγματα. Επειδή εδώ έχω αυτά που οι ιμπεριαλιστικές και αστικές εφημερίδες έχουν γράψει αναφορικά με την περίπτωση του στρατηγού Γκεβάρα, τι έγραψαν οι εφημερίδες των ΗΠΑ, τα περιοδικά τους, τα πρακτορεία ειδήσεων, οι λατινοαμερικανικές αστικές εφημερίδες και τα έντυπα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. 

Και πρόκειται να δούμε ποιός έπαιξε το ρόλο του βασικού εκπροσώπου της ιμπεριαλιστικής καμπάνιας της ίντριγκας και των σκευωριών κατά της Κούβας με αφορμή το θέμα του συντρόφου Γκεβάρα. Αρχικά, υπήρχαν συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία κατά τη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών έχουν χρησιμοποιηθεί συνεχώς ενάντια στο επαναστατικό κίνημα. Και αν μου δώσετε λίγο χρόνο, πρόκειται να σας παρουσιάσω τα σημαντικότερα από αυτά. (Σύντομη παύση κατά την οποία ο Φιντέλ κοιτάει τα έγγραφα του και επιλέγει ένα απο αυτά).

Εδώ είναι μια ανταπόκριση του UPI (σ.σ: πρακτορείο ειδήσεων United Press International)με ημερομηνία 6 Δεκέμβρη 1965:

 “Ο Ερνέστο Γκεβάρα δολοφονήθηκε απ’ τον κουβανό πρωθυπουργό Φιντέλ Κάστρο έπειτα από εντολή της ΕΣΣΔ, ανακοίνωσε ο Φελίπε Αλμπαγκουάντε, επικεφαλής των μεξικανών τροτσκιστών σε δήλωσε του στην El Universal”. 

Σημειώνει δε πως ο Τσε εξολοθρεύτηκε για την εμμονή του να θέσει την Κούβα στην κινεζική γραμμή επιρροής. Αυτό, φυσικά, ήλθε την ίδια στιγμή που τροτσκιστικά στοιχεία ξεκίνησαν μια καμπάνια σε πολλά μέρη.

Όπως και πριν, με ημερομηνία 22 Οκτώβρη 1965, στην εβδομαδιαία εφημερίδα Marchaδημοσιεύθηκε άρθρο του γνωστού τροτσκιστή θεωρητικού Αδόλφο Γκιλ που αναφέρει ότι ο Τσε εγκατέλειψε την Κούβα λόγω διαφορών με τον Φιντέλ αναφορικά με την Σινο-Σοβιετική διαμάχη κι πως ο Τσε δεν ήταν διατεθειμένος να επιβάλει την άποψη του στην ηγεσία. Ο ίδιος υποστήριζε πως ο Τσε πρότεινε την διάδοση της επανάστασης στο υπόλοιπο της Λατινικής Αμερικής, σε αντίθεση με την σοβιετική γραμμή. Γράφει (ο Γκιλ) πως η κουβανική ηγεσία είναι χωρισμένη σε μια συντηρητική πτέρυγα παλαιών αρχηγών του παρελθόντος, των οπαδών του Τσε, τον Φιντέλ και την ομάδα του. Γράφει πως ο Τσε εγκατέλειψε την Κούβα επειδή ο Τσε δεν είχε τα μέσα προκειμένου να εκφραστεί δημόσια και πως ο Φιντέλ φοβόταν να αντιμετωπίσει το λαό και να εξηγήσει την περίπτωση του Τσε.

Στις 31 Οκτώβρη 1965, ο ίδιος αυτός τροτσκιστής θεωρητικός, ως ανταποκριτής της ιταλικής εφημερίδας Nuovo Mondo, γράφει ένα άρθρο όπου αποκαλεί την κουβανική ηγεσία ως “φιλοσοβιετική” και κατηγορεί τον Φιντέλ πως δεν έχει εξηγήσει πολιτικά τι συνέβη στον Τσε. Γράφει πως ο Στρατηγός Γκεβάρα ηττήθηκε από την ομάδα του Κάστρο. Κριτικάρει τον Τσε διότι δεν αγωνίστηκε προκειμένου να επιβάλει την άποψη του και συμπεραίνει πως το κουβανικό κράτος, παραλυμένο απ’ την ίδια του την πολιτική, δεν υποστήριξε ανοιχτά τη δομινικανή επανάσταση.

Στην έκδοση του Οκτώβρη 1965, η ισπανική τροτσκιστική εφημερίδα Batalla ανακοινώνει: 

“Το μυστήριο που καλύπτει την υπόθεση του Τσε Γκεβάρα πρέπει να ξεκαθαριστεί. Φίλοι του Τσε υποθέτουν ότι το γράμμα που διαβάστηκε από τον Κάστρο είναι πλαστό και ρωτούν αν η κουβανική ηγεσία προσανατολίζεται σε συμβιβασμό με την γραφειοκρατεία του Κρεμλίνου”. 

Περίπου την ίδια περίοδο, το επίσημο όργανο των τροτσκιστών της Αργεντινής εκδίδει άρθρο στο οποίο αφήνει υπόνοιες πως ο Τσε είναι νεκρός ή κρατείται φυλακισμένος στην Κούβα. Γράφει: “Ξεκίνησε κόντρα με τον Φιντέλ Κάστρο αναφορικά με τη λειτουργία των εργατικών ενώσεων και την οργάνωση του στρατού”. Προσθέτει πως ο Τσε ήταν αντίθετος στη δημιουργία Κεντρικής Επιτροπής με τους εκλεκτούς του Κάστρο, ιδιαίτερα με στρατιωτικούς που υποστήριζαν τους σκληροπυρηνικούς της Μόσχας.

Παρ’ όλα αυτά, ένα απ’ τα πιο άθλια άρθρα, το πιο απαίσιο, το πιο απρεπές, είναι αυτό που γράφτηκε απ’ τον ηγέτη του πολιτικού γραφείου της 4ης Διεθνούς στη Λατινική Αμερική, και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Lucha Operaria της Ιταλίας. Από αυτό το μεγάλο άρθρο θα σας διαβάσω μόνο τρείς παραγράφους. Ξεκινάει λέγοντας: “Μια παράμετρος της χειροτέρευσης της διεθνούς κρίσης της γραφειοκρατίας είναι η απέλαση του Γκεβάρα. Ο Γκεβάρα απελάθηκε τώρα, όχι οκτώ μήνες πριν. Η συζήτηση με τον Γκεβάρα έχει διαρκέσει οκτώ μήνες. Αυτοί οι μήνες δεν πέρασαν πίνοντας καφέ. Πάλεψαν σκληρά και ίσως υπάρχουν νεκροί, ίσως ξηγήθηκαν με πιστόλια. Δε μπορούμε να πούμε εάν σκότωσαν ή οχι τον Γκεβάρα, αλλά έχουμε το δικαίωμα να υποθέτουμε πως τον σκότωσαν. Γιατί δεν έχει εμφανιστεί ο Γκεβάρα; Δεν τον έχουν παρουσιάσει στην Αβάνα με τον φόβο των επιπτώσεων, για την αντίδραση του πληθυσμού – αλλά στο κάτω κάτω, κρύβοντας τον προκαλούν το ίδιο αποτέλεσμα. Ο κόσμος λέει, “γιατί ο Γκεβάρα δεν εμφανίζεται;” Δεν πρόκειται για πολιτική κατηγορία. Τον επαινούν πολιτικά. Γιατί δεν έχουν παρουσιάσει τον Γκεβάρα; Γιατί δεν έχει μιλήσει; Πως είναι δυνατόν ένας απ’ τους ιδρυτές του κουβανικού εργατικού κράτους, ο οποίος μέχρι πριν από λίγο καιρό γυρνούσε τον κόσμο στο όνομα αυτού του κράτους, απροσδόκητα να λέει: “Βαρέθηκα με την κουβανική επανάσταση. Πάω να δημιουργήσω επανάσταση κάπου αλλού”. Κάπου αλλού, και δεν λένε που έχει πάει, και δεν εμφανίζεται. Εάν δεν υπάρχουν διαφορές, γιατί δεν εμφανίζεται; Ολόκληρος ο κουβανικός λαός αντιλαμβάνεται πως υπάρχει μια τεράστια μάχη και αυτή η μάχη δεν έχει τελειώσει. Ο Γκεβάρα δεν ήταν μόνος και δεν είναι μόνος. Εάν λάβουν αυτά τα μέρα ενάντια στο Γκεβάρα, είναι εξαιτίας της μεγάλης υποστήριξης που έχει. Λίγο καιρό πριν η κουβανική κυβέρνηση δημοσίευσε μια πολύ αυστηρή οδηγία σύμφωνα με την οποία καθίσταται αναγκαία η επιστροφή όλων των όπλων και οπλικών συστημάτων στο κράτος. Σε αυτή τη φάση η κατάσταση ήταν κάπως συγκεχυμένη. Τώρα είναι ξεκάθαρο γιατί εκδόθηκε η οδηγία αυτή. Ήταν ενάντια στους παρτιζάνους του Γκεβάρα. Φοβούνται κάποια εξέγερση”. Ορίστε και μια άλλη παράγραφος: “Γιατί έχουν σωπάσει το Γκεβάρα; Η 4η Διεθνής οφείλει να ξεκινήσει δημόσια καμπάνια γι’ αυτό το θέμα, ζητώντας την εμφάνιση του Γκεβάρα, το δικαίωμα του Γκεβάρα να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να εκφράζεται ελεύθερα, να ζητήσει απ’ το λαό να μην εμπιστεύεται τα μέτρα που παίρνει το κουβανικό κράτος επειδή πρόκειται για γραφειοκρατικά μέτρα, ίσως εκδιδόμενα από δολοφόνους. Έχουν εξοντώσει το Γκεβάρα για να σταματήσει τον αγώνα του”. […]Στην συνέχεια γράφει: “Αυτό αποδεικνύει όχι μόνο τη δύναμη του Γκεβάρα, ή μιας ομάδας φιλικά προσκείμενης προς τον ίδιο στην Κούβα, αλλά την ωριμότητα των συνθηκών στα υπόλοιπα εργατικά κράτη για την καρποφορία αυτών των θέσεων μέσα σε λίγο χρόνο. Η γραφειοκρατία δεν εξαπατάται με μέσα αυτού του τύπου. Η εξολόθρευση του Γκεβάρα σημαίνει για τη γραφειοκρατία την προσπάθεια αποψίλωσης μιας βάσης πιθανών επαναστατικών τάσεων που συνεχίζουν να αναπτύσσουν την παγκόσμια επανάσταση. Αυτή είναι η βάση για την εξολόθρευση του Γκεβάρα. Και όχι μόνο είναι κίνδυνος για την Κούβα, αλλά ασκεί επιρροή και στις υπόλοιπες επαναστάσεις της Λατινικής Αμερικής. Η Γουατεμάλα είναι στο πλευρό της Κούβας – είναι στο πλευρό της με το πρόγραμμα της σοσιαλιστικής επανάστασης. Παρά την ισχύ και τους λόγους του σπουδαιότερου ηγέτη της, του Φιντέλ Κάστρο, δεν έχει καταφέρει να αποσοβήσει τη μετατροπή του Κινήματος της 13ης Νοέμβρη σε επαναστατικό σοσιαλιστικό κίνημα που παλεύει κατευθείαν για τον Σοσιαλισμό”.

Δεν αποτελεί σύμπτωση ότι αυτός ο κύριος, ένας ηγέτης της 4ης Διεθνούς, αναφέρει εδώ με αλαζονεία την περίπτωση της Γουατεμάλας και του Κινήματος της 13ης Νοέμβρη. Επειδή, ακριβώς σε σχέση με αυτό το κίνημα, ο ιμπεριαλισμός των Γιάνκηδων έχει χρησιμοποιήσει μια απ’ τις πλέον ευφυείς τακτικές για να αποδομήσει ένα επαναστατικό κίνημα, όπως με τη διείσδυση πρακτόρων της 4ης Διεθνούς οι οποίοι, από άγνοια – πολιτική άγνοια – έκαναν τον βασικό πολιτικό αρχηγό (σ.σ: εννοεί του Κινήματος 13ης Νοέμβρη) να υιοθετήσει αυτές τις ψευδεπίγραφες, αντι-ιστορικές απόψεις που χωρίς αμφιβολία υπηρετούν τον Ιμπεριαλισμό, όπως κάνει και το πρόγραμμα της 4ης Διεθνούς. […] Κάνοντας το αυτό, η 4η Διεθνής διέπραξε ένα αληθινό έγκλημα κατά του επαναστατικού κινήματος απομονώνοντας το απ’ τον υπόλοιπο λαό, από τις μάζες, ιδιαίτερα όταν το εμποτίζει με ανοησίες, με ψευτιές και με το απεχθές πράγμα που ο Τροτσκισμός σήμερα παριστάνει στο πολιτικό στερέωμα. Παρόλο που κάποια στιγμή ο Τροτσκισμός εκπροσωπούσε μια λανθασμένη θέση, αλλά μια θέση στο πεδίο των πολιτικών ιδεών, έγινε στα επόμενα χρόνια ένα χυδαίο όργανο του Ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης. Αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτονται αυτοί οι κύριοι».

Με τον παραπάνω λόγο του, ο Φιντέλ Κάστρο απαντούσε σε όλους σε εκείνους που έπαιζαν το ρόλο του ιμπεριαλιστικού “δούρειου ίππου” στο επαναστατικό κίνημα, που μέχρι και σήμερα κάνουν λόγο για εξαναγκασμό του Τσε Γκεβάρα να φύγει απ’ την Κούβα, να εξαφανιστεί απ’ το πολιτικό προσκήνιο. Η ίδια η αλληλογραφία του Τσε – το τελευταίο γράμμα στον Φιντέλ αλλά και τα γράμματα που του είχε στείλει από το Κονγκό – αποδεικνύουν ότι οι δύο άνδρες διατηρούσαν πάντοτε μια αμοιβαία φιλία, στη βάση της συντροφικότητας και του σεβασμού.

Αρκετές δεκαετίες αργότερα, μιλώντας στον Ιγνάσιο Ραμονέ για το βιβλίο «Εκατό ώρες με τον Φιντέλ», ο Φιντέλ μιλά για την εποχή εκείνη της αναχώρησης του Γκεβάρα απ’ το νησί.

Ρωτά ο Ραμονέ: Ο διεθνής τύπος έλεγε ότι υπήρχε ρήξη ανάμεσα στους δυο σας, σοβαρές πολιτικές διαφωνίες, έλεγαν ότι τον είχαν φυλακίσει εδώ, ακόμα και ότι τον είχαν σκοτώσει…

Φιντέλ: Ανεχτήκαμε σιωπηλά εκείνον τον σωρό των φημών και των μηχανορραφιών. Όμως αυτός, φεύγοντας στα τέλη Μαρτίου του 1965, μου είχε γράψει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα. […] Και στο μεταξύ αυτή η μηχανορραφία να προχωράει, ο εχθρός να σπέρνει ζιζάνια και αμφιβολίες ότι ο Τσε Γκεβάρα είχε “εκκαθαριστεί”, όχι είχαν σημειωθεί διαφωνίες…

Ραμονέ: Υπήρχε μια ολόκληρη εκστρατεία φημολογιών.

Φιντέλ: Ο Τσε μου γράφει αυτό το γράμμα (σ.σ: αυτό που ο Κάστρο διάβασε δημόσια τον Οκτώβρη του 1965 κατά την συγκρότηση της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας) αυθόρμητα, νομίζω μάλιστα και με μεγάλη ειλικρίνεια: “Μετανιώνω που δεν πίστεψα αρκετά σε σένα…” και μιλάει για την κρίση του Οκτωβρίου και άλλα πράγματα. Νομίζω ότι δεν πίστευε σε κανέναν, γιατί ήταν αυστηρός απέναντι στους πολιτικούς, είχε υποφέρει… […] Από την Αφρική, πάει στην Τσεχοσλοβακία, στην Πράγα το Μάρτιο του 1966 – μια περίπλοκη κατάσταση, βρίσκεται εκεί, πράγματι, κρυφά. Δεν του περνούσε απ’ το μυαλό, από την στιγμή που είχε αποχαιρετήσει να γυρίσει εδώ. Αλλά τα στελέχη για τη Βολιβία είχαν ήδη επιλεγεί… Τότε είναι που του γράφω ένα γράμμα όπου του μιλάω λογικά, κάνω έκκληση στην αίσθηση καθήκοντος και στον ορθολογισμό του.

Ραμονέ: Για να γυρίσει στην Κούβα;

Φιντέλ: Ναι, αυτό το γράμμα νομίζω ότι έχει δημοσιευτεί, η οικογένεια του δημοσίευσε αυτό το γράμμα. Τον πείθω να γυρίσει, του λέω ότι είναι το πιο βολικό γι’ αυτό που ήθελε να κάνει. “Απο κει είναι αδύνατον να το κάνεις αυτό. Πρέπει να έρθεις”. Δεν του λέω “πρέπει” ως διαταγή να έρθει, τον πείθω, του λέω ότι το καθήκον του είναι να γυρίσει, να παραβλέψει τα πάντα και να τελειώσει την προετοιμασία για την υπόθεση της Βολιβίας. Και γυρίζει κρυφά. Κανείς δεν το γνώρισε πουθενά. Ούτε στη διάρκεια του ταξιδιού. Γύρισε εδώ τον Ιούλιο του 1966.

Επιμέλεια-Μετάφραση: Ν.Μόττας/Guevaristas. Πηγές: Castro Speech Database, Latin American Network Information & Ιγνάσιο Ραμονέ, «Εκατό ώρες με τον Φιντέλ», Εκδ. Πατάκης, 2007.

Δημοσιεύθηκε την Μαρτίου 25, 2013 από GuevaristasPosted in Ερνέστο Τσε Γκεβάρα,Ιστορικοί λόγοιΜε ετικέτα Ερνέστο Τσε Γκεβάρα,ΕΣΣΔ,Εκατό ώρες με τον Φιντέλ,Ιγνάσιο Ραμονέ,Κούβα - ΕΣΣΔ,Τροτσκισμός,Τέταρτη Διεθνής,Φιντέλ Κάστρο.

Ο Τσε Γκεβάρα δεν ήταν τροτσκιστής

Του Espresso Stalinist.

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας αντι-ρεβιζιονιστής μαρξιστής-λενινιστής και δυναμικός υποστηρικτής του Ιωσήφ Στάλιν. Και οι δύο ήταν αντίθετοι στις πρακτικές του Τρότσκι και του Χρουστσώφ. Ο Τσε μισούσε την πολιτική του Χρουστσώφ και ήταν χολωμένος με την υποστήριξη που ο Φιντέλ Κάστρο έδειχνε στον σοβιετικό ρεβιζιονισμό

• “Θεωρούμε τη δράση του τροτσκιστικού κόμματος ως αντεπαναστατική”, Τσε, 1961

Το Νοέμβρη του 1960, κατά την επίσκεψη του στην Σοβιετική Ένωση, επέμενε στην κατάθεση στεφάνου στον τάφο του Στάλιν, παρά τις παραινέσεις του κουβανού πρέσβη στη Μόσχα ώστε να μην το πράξει. Αυτό συνέβη περισσότερα από τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της περίφημης “αποσταλινοποίησης” της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε επί Νικίτα Χρουστσώφ.

Ο συνταξιδιώτης του Τσε, Αλμπέρτο Γκρανάδο, είχε πεί ότι ο Γκεβάρα είχε ανακαλύψει τον Στάλιν (σ.μ: προφανώς εννοεί την πολιτική που εφήρμοσε ο Στάλιν στα χρόνια της ηγεσίας του) στα μέσα της δεκαετίας του 1950 (Anderson, σ.165-166 & σ.565).

 Το 1955 όντας στο Μεξικό ο Τσε έστειλε γράμμα στην θεία του υπογράφοντας ως “Στάλιν ΙΙ”:

“Πιστεύω ότι η βασική ιδεολογία στην οποία ο Τρότσκι βασίστηκε ήταν λανθασμένη, τα κρυφά κίνητρα της δράσης του (ήταν) λανθασμένα και τα τελευταία του χρόνια υπήρξαν σκοτεινά. Οι τροτσκιστές δεν έχουν συνεισφέρει τίποτα απολύτως στο επαναστατικό κίνημα – εκεί που έδρασαν περισσότερο ήταν στο Περού αλλά στο τέλος απέτυχαν επειδή χρησιμοποιούν κακές μεθόδους”. (Παράρτημα, όπως αναφέρεται στο κείμενο “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara” από το Revolutionary Democracy Journal).

Παρά το γεγονός ότι ο Γκεβάρα βοήθησε στην ασφαλή απελευθέρωση ορισμένων τροτσκιστών από την φυλακή το 1965 (σ.μ: πιθανόν στην Κούβα, δεν αναφέρεται χώρα), ελευθερώθηκαν υπό τον όρο ότι θα σταματούσαν την πολιτική τους δράση. (Revolutionary History 2000, Τομ.7 Αρ., σ.193-195, σ.249).

“Κατά τη διαδρομή μου είχα την ευκαιρία να περάσω απ’ την “επικράτεια” της United Fruit Co., πείθοντας με ακόμη μια φορά πόσο απαίσια είναι αυτά τα καπιταλιστικά χταπόδια. Ορκίστηκα μπροστά σε μια φωτογραφία του παλαιού και θρηνημένου συντρόφου Στάλιν ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δω τον αφανισμό αυτών των χταποδιών”. (Γράμμα στην θεία του Βεατρίκη, όπου περιγράφει εμπειρίες του απ’ τη διαμονή στην Γουατεμάλα το 1953. Απ’ το βιβλίο Che Guevara: A Revolutionary Life (1997) του Jon Lee Anderson).

“Ο Τρότσκι, μαζί με τον Χρουστσώφ, ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων ρεβιζιονιστών” – Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ, 4 Δεκέμβρη 1965

“Ο Τρότσκι έκανε θεμελιώδη λάθη…Οι τροτσκιστές απέτυχαν παντελώς διότι χρησιμοποίησαν κακές μεθόδους” – Άπαντα Κριτική για την Πολιτική Οικονομία, 1964.

“Στα επονομαζόμενα “λάθη του Στάλιν” βρίσκεται η διαφορά μεταξύ μιας επαναστατικής και μιας ρεβιζιονιστικής αντίληψης. Πρέπει να μελετήσεις τον Στάλιν στο ιστορικό πλαίσιο που κινήθηκε, όχι να τον δεις (αποκλειστικά) ως ένα είδος αγριανθρώπου, αλλά στα συγκεκριμένα ιστορικά όρια. Ασπάστικα τον κομμουνισμό εξαιτίας του πατερούλη Στάλιν και κανείς δεν πρέπει να ‘ρθει να μου πει ότι δεν πρέπει να διαβάζω Στάλιν. Τον διάβαζα όταν ήταν κάτι πολύ κακό να διαβάζεις γι’ αυτόν. Αυτό ήταν σε μια άλλη εποχή. Και επειδή δεν είμαι πολύ εφυιής, αλλά και ξεροκέφαλος, συνεχίζω να τον διαβάζω. Ιδιαίτερα σε αυτήν τη νέα περίοδο που είναι ακόμη χειρότερο να διαβάζεις (για τον Στάλιν). Τότε, όπως και τώρα, βρίσκω μια σειρά πραγμάτων που είναι πολύ καλά”. (Γράμμα του Τσε προς τον René Ramos Latour, στις 14 Δεκέμβρη 1957, κορυφαίου μέλους του Κινήματος της 26ης Ιούλη που πέθανε στην μάχη).

“Στην Κούβα δεν υπάρχει τίποτα δημοσιευμένο, εάν εξαιρέσουμε τα σοβιετικά τούβλα, τα οποία φέρουν τη δυσκολία ότι δεν σ’αφήνουν να σκεφτείς – το κόμμα σκέφτεται για σένα και συ πρέπει να το αφομοιώσεις. Θα ήταν αναγκαίο να δημοσιευθούν η πλήρης εργογραφία των Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν (υπογραμμισμένο από τον Τσε στο αυθεντικό έγγραφο της επιστολής) και άλλων σπουδαίων μαρξιστών. Εδώ θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους μεγάλους ρεβιζιονιστές (εάν θέλεις μπορείς να προσθέσεις τον Χρουστσώφ) και επίσης τον φίλο σου τον Τρότσκι ο οποίος υπήρξε και προφανώς έγραψε κάτι”. (Γράμμα στον Αρμάντο Χαρτ Ντάβαλος, πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημ. Contracorriente, Αβάνα, Σεπτέμβρης 1997).

Η πρωτότυπη ανάρτηση στα αγγλικά:

Che Guevara was NOT a Trotskyist

«I have yet to find a single credible source pointing to a case where Che executed ‘an innocent’. Those persons executed by Guevara or on his orders were condemned for the usual crimes punishable by death at times of war or in its aftermath: desertion, treason or crimes such as rape, torture or murder. I should add that my research spanned five years, and included anti-Castro Cubans among the Cuban-American exile community in Miami and elsewhere.”

— Jon Lee Anderson, author of Che Guevara: A Revolutionary Life, PBS forum.

Che Guevara was an anti-revisionist Marxist-Leninist and a strong supporter of Joseph Stalin. He was both opposed to Trotsky and Khrushchev. He hated Khrushchev and was very upset that Fidel Castro supported Soviet revisionism.

“We consider the Trotskyist party to be acting against the revolution.”

— (Che Guevara, 1961).

In November 1960, Che Guevara insisted on depositing a floral tribute at Stalin’s tomb even against the advice of the Cuban Ambassador to the USSR. This was more than four years after Khrushchev’s process of “De-Stalinisation” started.

Guevara’s fellow motorcyclist Alberto Ganado said that it was Stalin that Guevara “discovered” in the mid-fifties (Anderson pp.165-166, p.565).

In 1955 while in Mexico he sent a letter to his aunt signed with the words “Stalin II.”

“I think that the fundamental stuff that Trotsky was based upon was erroneous and that his ulterior behaviour was wrong and his last years were even dark. The Trotskyites have not contributed anything whatsoever to the revolutionary movement; where they did most was in Peru, but they finally failed there because their methods are bad.”(‘Annexes’, p. 402)

— quoted in “Comments on ‘Critical Notes on Political Economy’ by Che Guevara,” from Revolutionary Democracy Journal

Although Guevara helped secure the release of some Trotskyists from prison in 1965, they were freed only on the condition that they cease their political activity (Revolutionary History 2000, Vol.7 No.3) pp.193-195, p.249).

“Along the way, I had the opportunity to pass through the dominions of the United Fruit, convincing me once again of just how terrible these capitalist octopuses are. I have sworn before a picture of the old and mourned comrade Stalin that I won’t rest until I see these capitalist octopuses annihilated.”

 – Letter to his aunt Beatriz describing what he had seen while traveling through Guatemala (1953); as quoted in Che Guevara: A Revolutionary Life (1997) by Jon Lee Anderson

“Trotsky, along with Khrushchev, belongs to the category of the great revisionists.”

– – (December 4, 1965: Letter to Armando Ηart)

“Trotsky was fundamentally wrong… Trotskyites ultimately failed because their methods are bad.”

 – (Apuntes criticos a la Economia Politica, 1964)

“In the so called mistakes of Stalin lies the difference between a revolutionary attitude and a revisionist attitude. You have to look at Stalin in the historical context in which he moves, you don’t have to look at him as some kind of brute, but in that particular historical context. I have come to communism because of daddy Stalin and nobody must come and tell me that I mustn’t read Stalin. I read him when it was very bad to read him. That was another time. And because I’m not very bright, and a hard-headed person, I keep on reading him. Especially in this new period, now that it is worse to read him. Then, as well as now, I still find a Seri of things that are very good.”

Che wrote on December 14 of 1957 a letter to René Ramos Latour (“Daniel”), National Coordinator of the Movimiento 26 de Julio who died in combat, the following:

“Because of my ideological background, I belong to those who believe that the solution of the world’s problems lies behind the so-called iron curtain and I see this Movement as one of the many inspired by the bourgeoisie’s desire to free themselves from the economic chains of imperialism.”

“In Cuba there is nothing published, if one excludes the Soviet bricks, which bring the inconvenience that they do not let you think; the party did it for you and you should digest it. It would be necessary to publish the complete works of Marx, Engels, Lenin, Stalin [underlined by Che in the original] and other great Marxists. Here would come to the great revisionists (if you want you can add here Khrushchev), well analyzed, more profoundly than any others and also your friend Trotsky, who existed and apparently wrote something.”

— (Che Guevara, Letter to Armando Hart Dávalos published in Contracorriente, Havana, September 1997, No. 9).

ΠΗΓΗ: «The Espresso Stalinist», 6 Αυγούστου 2011. Mετάφραση/Επιμέλεια: Guevaristas.

Δημοσιεύθηκε την Ιουλίου 15, 2012 από GuevaristasPosted in Ernesto Che Guevara,Ερνέστο Τσε ΓκεβάραΜε ετικέτα Ernesto Che Guevara,Ερνέστο Τσε Γκεβάρα,Ιωσήφ Στάλιν,Λέον Τρότσκι,Μαρξισμός-Λενινισμός,Ρεβιζιονισμός,Σταλινισμός,Τροτσκισμός,Τσε Γκεβάρα,Joseph Stalin,Leon Trotsky.