Τόσο ξεδιάντροπα το είπαν: Να πεθάνουμε λέει, για να μοιράσουν τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια...

Από Κυκλοθυμικός 2 ώρ. ·

Γεννήθηκες στην ρωγμή του χρόνου, 1990, στο «τέλος της ιστορίας», τότε που η επανάσταση δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μόνο ερείπια ενός μισογκρεμισμένου τοίχους, τότε που η ελευθερία –της αγοράς- είχε νικήσει, τότε που τέλειωνε οριστικά η τριλογία των παγκόσμιων πολέμων (πρώτος, δεύτερος, ψυχρός), στην εποχή των μεγάλων υποσχέσεων.

 Ποτέ στην ιστορία του ο άνθρωπος δεν ήταν τόσο σίγουρος ότι βρήκε το κλειδί της ευτυχίας, ποτέ δε μπούκωσε με περισσότερες υποσχέσεις κι ελπίδες. 

Υποσχέσεις πάνω στα ράφια των σουπερμάρκετ, στις διαφημίσεις πίτσας, στα πρώτα παγκοσμιοποιημένα σήριαλ, στις κάννες των όπλων, στους δείκτες των χρηματιστηρίων, στα σύνορα που άνοιγαν, στις υπογραφές των διευρυμένων ενώσεων. 

Έγραφε η τσούλα η ιστορία πως ξοφλήσαμε. Τα μαρξιστικά βιβλία σκονίζονται στις βιβλιοθήκες και τα τραπεζάκια γεμίζουν με τα περιοδικά του Κωστόπουλου.

Για 18 χρόνια δεν ήμασταν παιδιά κι έφηβοι, αλλά παράλληλα πρότζεκτ έτοιμα να μονομαχήσουν, ήμασταν άλογα κούρσας που τα προετοίμαζαν για τις πιο σκληρές αρένες, τα σχολεία δεν ήταν παρά γυμναστήρια ιπποδρόμου. 

Ξεκοιλιασμένα στα παιδικά μας δωμάτια τα παιχνίδια, τα απογεύματα πέθαιναν στα μπαλκόνια μας χωρίς μια κλωτσιά στη μπάλα, χωρίς ένα ραβασάκι στο κορίτσι, χωρίς ένα κυνηγητό στην αλάνα, τα πολυδιαφημισμένα καλύτερα μας χρόνια ήταν μόνο βιομηχανικά απόβλητα και τοξικοί ρύποι, ανοιχτές πληγές. Διάβασμα, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, δεξιότητες, ξανά διάβασμα, εξετάσεις, διαγωνίσματα, άγχος, κλάματα, φορτωμένες τσάντες. 

Εκκολαπτήρια γιάπηδων τα σπίτια μας, η ενήλικη ζωή που θα ερχόταν ήταν η εταιρική στοχοθεσία για διεύρυνση κερδών κι ανάπτυξη του ζωτικού χώρου μέσω της κοινωνικής κινητικότητας.

Εμείς δε θα δουλεύαμε όσο οι γονείς κι οι παππούδες μας, δε θα υποφέραμε τόσο, μα πριν προλάβουμε να ονειρευτούμε, μας έχωναν ξανά το κεφάλι μέσα στο νερό.

Και γίναμε ενήλικες και μπήκαμε στα πανεπιστήμια, στα μεταπτυχιακά και στα προγράμματα. Στο πρώτο έτος ένας μπάτσος μας σκότωσε τον Αλέξη. Μας καθησύχαζαν πως το περιστατικό ήταν μεμονωμένο, μα το τραύμα ήταν διαμπερές, είχε περάσει και τα δικά μας σώματα, αγγίζαμε το αίμα, το νιώθαμε στο στόμα μας.

Κι ύστερα ήρθαν τα μνημόνια. Δεν είχαμε προλάβει να τελειώσουμε τις σχολές. Όλα τα μεγάλα λόγια που μας υπόσχονταν τα έτρωγαν οι δαγκάνες από τα σκουπιδιάρικα, όλες μας οι θυσίες ξάπλωναν τεμαχισμένες στις χωματερές. Φταίγαμε, μας είπαν. 

Ήμασταν τεμπέληδες και γουρούνια, κλέβαμε και τρώγαμε μαζί, ζούσαμε πάνω από τις δυνατότητες μας.

 Γεννήθηκες Έλληνας θες θέρμανση, διακοπές και σπίτι; Πού ακούστηκε; Ο Ελβετός τι να ζητήσει δηλαδή; 

Έσωσαν τουλάχιστον τις τράπεζές τους κι ύστερα μας τιμωρούσαν για 10 χρόνια για παραδειγματισμό, να μας μαστιγώνουν να ακούνε τα ουρλιαχτά μας οι άλλοι Ευρωπαίοι και να παραμένουν καλά παιδάκια, να βγάζουν τον σκασμό να μην έρθει κι η σειρά τους.

Βγήκαμε σαν τρομαγμένα παιδιά από τις σχολές μας και συναντήσαμε υποκατώτατους μισθούς, διαλυμένα νοσοκομείο, ξεπουλημένο εθνικό πλούτο, σκισμένα εργασιακά δικαιώματα, φασίστες να γυρίζουν στους δρόμους και να σκοτώνουν αδέρφια μας, ρημαγμένη αγορά εργασίας, ανεργία, φοροληστείες και χαράτσια, αστέγους, μισθούς που καταβάλλονταν αν κι εφόσον, ένα κίνημα ξεπουλημένο από την πρώτη φορά Αριστερά. 

Οι παρέες μας διαλύθηκαν, άλλος στην Αμερική, άλλος στην Αγγλία, άλλος στην Σλοβακία, άλλος στην Τσεχία, άλλος στην Γερμανία, άλλος στην Σουηδία, άλλος στα καράβια.

Και μόνο μιαν ερώτηση ακούνε όλη την ώρα
Αν θα γυρίσουν κάποτε ή τώρα

Παγώνει τότε η φωνή και η στιγμή που ζούμε
Μέχρι να βγει απ' το στόμα το θα δούμε

Κι ύστερα η πανδημία. Τα νιάτα μας κλειδώθηκαν μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα. 

Τα λεφτά για νοσοκομεία και ΜΜΜ φαγώθηκαν, οι νεκροί αυξάνονταν, αλλά ήμασταν καλύτερα από το Βέλγιο, για λίγο, μετά δεν ήμασταν καλύτερα από κανέναν. 

Ο ιός περνούσε όταν ήταν να πάμε στις δουλειές μας κι όταν έρχονταν οι τουρίστες κι εμφανιζόταν ξανά όταν γυρίζαμε σπίτι, όταν θέλαμε να δούμε τον άνθρωπό μας, όταν θέλαμε να χαιρετίσουμε τους γονείς μας. 

Στα περιφερειακά νοσοκομεία δε σώθηκε κανείς, δεν έβαλαν ούτε ένα λεωφορείο παραπάνω, οι διάδρομοι έγιναν εντατικές κι η αστυνομία γύριζε στους δρόμους να σπάσει στο ξύλο όποιον έβγαινε να πάρει μια ανάσα. Όσοι δεν χάθηκαν από τον ιό, χάθηκαν από την ψέκα. Βυθίστηκε ο κόσμος στο σκοτάδι, τυφλώθηκε.

Τέλειωσε κι η πανδημία κι ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τα σπασμένα. 

Η μια κρίση ενωνόταν με την άλλη από το 2008 σε ένα ιδιότυπο γαϊτανάκι γύρω από το λαιμό μας. 

Τώρα πληθωρισμός, καρτέλ και φτώχεια. 

Τώρα που η πραγματική ανάπτυξη παγώνει, ο πλούτος συγκεντρώνεται πιο άπληστα, πιο γρήγορα, πιο βίαια σε δέκα τσέπες και για εμάς δε μένει ψίχουλο, τώρα οι ανταγωνισμοί κορυφώνονται, η Αμερική έχει ισχυρούς εχθρούς κι ο θρόνος της έχει πιτσικάρει.

Είδαμε νέους πολέμους, είδαμε νέα προσφυγιά, είδαμε εμφυλίους, είδαμε απειλές για πυρηνικά ολοκαυτώματα, είδαμε και βλέπουμε σε live εικόνα την γενοκτονία και το πετσόκομμα ενός ολόκληρου λαού. 

Η μια χώρα μετά την άλλη είτε βυθίζεται στο χάος του πολέμου είτε μεταφέρεται –με δημοκρατικές διαδικασίες βεβαίως βεβαίως- στο νεοφασιστικό τόξο.

Κι έρχονται αυτοί που όταν ήμασταν παιδιά μας προετοίμαζαν για άλογα κούρσας, που όταν γίναμε φοιτητές μας σκότωσαν το μέλλον, που όταν βγήκαμε στην δουλειά μας έστειλαν στο εξωτερικό και μας έκαναν σκλάβους σε σύγχρονες φάμπρικες, που όταν τριανταρίσαμε μας πέταξαν σε μια φτώχεια που δεν τελειώνει, σε μια πείνα που απλώνεται σαν χολέρα, αυτοί ντε που μας πατάνε το κεφάλι με το πόδι τους, που μας αρμέγουν όσο τριγυρνάμε ζωντανοί νεκροί σε μποντιλιαρισμένους δρόμους, αυτοί που ζούνε σε βίλες εκατομμυρίων, που κινούνται με υπερπολυτελή αμάξια και κότερα, που κάνουν πάρτι εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, που ένα γεύμα τους κοστίζει όσο ο ετήσιος προϋπολογισμός μας, που πνίγονται στις κόκες και στις βίζιτες με τα κουστουμάκια της τελευταίας λέξης της μόδας να μας πουν τι; 

Τι γαμώ τον καπιταλισμό τους; 

Να πεθάνουμε λέει, να εθιστούμε στους τάφους λέει, να φάμε σφαίρες στο κεφάλι, λέει, για να κάνουμε πολέμους, λέει. 

Και μετά να μας βάλουν μια σημαία στο φέρετρο, την ελληνική ή της ΕΕ. Δίνουν κι επιλογή. 

Να πεθάνουμε για να μοιράσουν τα πετρέλαια και τα φυσικά τους αέρια κι αν δεν πεθάνουμε μετά να γίνουμε ξανά σκλάβοι στα εργοστάσια και στη βιομηχανία τους. Τόσο ξεδιάντροπα το είπαν, τόσο ανοιχτά.

Ακούστε, όμως, τι γίνεται. Όντως η ιστορία πολλές φορές έχει γραφτεί έτσι, άλλα κάποιες φορές έχει γραφτεί κι αλλιώς.

 Κι αν όντως έχουμε φτάσει σε αυτό το τέλμα που πρέπει να πάρουμε τα όπλα και να εθιστούμε στα φέρετρα υπάρχει κι άλλος τρόπος, κι άλλος δρόμος. 

Αντί να σκοτωνόμαστε εμείς στο ριπίτ για να γίνεστε πιο πλούσιοι κι ισχυροί μέχρι να κάνετε ένα οικολογικό ολοκαύτωμα και να πεθάνει όλος ο πλανήτης, να σκοτώσουμε εσάς, ό,τι σας έχει γεννήσει, ό,τι σας διατηρεί, όποιο σκυλί γαυγίζει για πάρτη σας, όποια γλώσσα σας γλείφει, όποια αρχή κι όποιο νόμο σας προστατεύει. 

Γιατί όσους πολέμους κι αν υπόσχεστε, ο πραγματικός πόλεμος είναι ήδη εδώ, είναι ο ταξικός, κι είμαστε όλοι θύματά του, πραγματικός εχθρός μας είναι το Κεφάλαιο, κι αδέρφια και σύντροφοι μας δεν είναι όσοι έχουν την ίδια γλώσσα και την ίδια ταυτότητα, αλλά όσοι έχουν την φωτιά των κολασμένων στην καρδιά τους.
Εσείς έχετε να χάσετε τα πάντα, εμείς μόνο τις αλυσίδες μας. Θα σας σαρώσουμε και θα λευτερωθούμε.

 Το έχουμε ορκιστεί στα παιδιά μας, στους αγέννητους, στα ζώα, στα φυτά, στις θάλασσες, στους προγόνους μας, στους αντάρτες και στους ποιητές μας.

Το Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ Για το Προσφυγικό

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στο Προσφυγικό και τα μέτρα της κυβέρνησης

Το Πολιτικό Γραφείο της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για τις εξελίξεις στο Προσφυγικό και τα μέτρα της κυβέρνησης:

«Οι τελευταίες εξελίξεις, με τον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου και τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, επιβεβαιώνουν, για μια ακόμη φορά, πως η πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που ακολούθησαν και ακολουθούν πιστά οι ελληνικές κυβερνήσεις, είναι αυτή που ευθύνεται αφ’ ενός για τη διάλυση χωρών και τον ξεριζωμό λαών και αφ’ ετέρου για τον εγκλωβισμό των ξεριζωμένων σε νησιά και σύνορα. 

Αυτή η πολιτική άνοιξε το δρόμο στον Ερντογάν να θέλει να επιβάλει τις δικές του επιδιώξεις με όχημα το Προσφυγικό.

Αν δεν υπάρξει τώρα αμφισβήτηση και σύγκρουση με αυτή την πολιτική, με τον Κανονισμό του Δουβλίνου και τις συμφωνίες ΕΕ - Τουρκίας, κανένα μέτρο καταστολής, καμία υποκριτική φωνή ευαισθησίας και συμπαράστασης από αξιωματούχους της ΕΕ, αλλά και κανένα κυβερνητικό ευχολόγιο για δήθεν αλληλεγγύη από την ΕΕ, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει την όξυνση του προβλήματος.

Αυτό που θα συμβαίνει, είναι να αυξάνεται η λίστα των νεκρών, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, να αναζητούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πιο επικίνδυνους δρόμους διαφυγής και να γίνονται έρμαια διακινητών, αλλά και κυβερνήσεων, όπως η κυβέρνηση Ερντογάν, που τους αξιοποιεί για τα δικά της γεωπολιτικά παιχνίδια, αλλά και για να εκβιάζει περαιτέρω ανταλλάγματα από ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ, για τη στήριξη της εισβολής της στη Συρία.

Κατά τη σύνοδο των πρέσβεων του ΝΑΤΟ, στην οποία η Τουρκία ζήτησε τη ΝΑΤΟική συνδρομή για να διατηρήσει την κατοχή και επί της ουσίας να προσαρτήσει συριακά εδάφη, στα οποία παρανόμως έχει εισβάλει, η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να έθεσε ως μόνο θέμα το σεβασμό από μέρους της Τουρκίας της συμφωνίας της ΕΕ - Τουρκίας για το Προσφυγικό. Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, είναι πολύ επικίνδυνο, αφού ουσιαστικά κάνει αποδεκτή την επιθετική στάση της τουρκικής αστικής τάξης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων χωρών και την καταπάτηση των συμφωνιών που καθορίζουν τα σύνορα, όπως είναι η Συμφωνία της Λωζάννης. Τις συνέπειες όλων αυτών πληρώνουν οι λαοί.

Αντί, λοιπόν, την επίδειξη πυγμής απέναντι τόσο στους εξαθλιωμένους και θαλασσοπνιγμένους πρόσφυγες, όσο και στους νησιώτες, η κυβέρνηση της ΝΔ να δείξει τον "τσαμπουκά" της απέναντι σε ΕΕ και ΝΑΤΟ που θεωρούν "δίκαιη" την εισβολή της Τουρκίας στην Ιντλίμπ και που δίνουν άλλοθι στον Ερντογάν να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες και μετανάστες για τις επιδιώξεις της τουρκικής άρχουσας τάξης. Καλούμε την κυβέρνηση της ΝΔ να αποχωρήσει από τον Κανονισμό του Δουβλίνου και να απαιτήσει την ακύρωση της Κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών, για να μεταβούν οι πρόσφυγες στις χώρες προορισμού τους.

Στον Έβρο και το Αιγαίο εχθρός του ελληνικού λαού δεν είναι τα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, οι ξεριζωμένοι από τους πολέμους και τις επεμβάσεις που έχουν εξαπολύσει οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, για τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου. Εχθρός είναι η πολιτική που από τη μια στηρίζει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους αυξάνοντας τα κύματα των προσφύγων και από την άλλη μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρα-φυλακή για να προστατεύεται το "φρούριο" της ΕΕ.

Η αναγκαία φύλαξη των συνόρων στον Έβρο δεν μπορεί να χρησιμοποιείται για να νομιμοποιούνται ακροδεξιές φωνές και δράσεις, ανοικτές και συγκαλυμμένες, για να προμοτάρονται από υπουργούς ρατσιστικές κραυγές, για να μένουν τελικά στο απυρόβλητο οι θύτες αυτής της πολιτικής. Οι αντιδραστικές, ξενοφοβικές φωνές, που επιδιώκουν να στρέψουν τον ελληνικό λαό κατά των θυμάτων, προσφύγων και μεταναστών, γίνονται τελικά ο καλύτερος σύμμαχος αυτών που δημιουργούν και συντηρούν το πρόβλημα, γίνονται ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης Ερντογάν που προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτόν τον κόσμο για τους δικούς του σκοπούς.

Από αυτή την άποψη εκφράζουμε την αντίθεσή μας και θεωρούμε αδιέξοδα τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ. Ιδιαίτερα το αίτημα για την εφαρμογή του άρθρου 78 παρ. 3 της “Συνθήκης της Λισαβόνας” για εμπλοκή της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής - ακτοφυλακής (Frontex), δηλαδή ξένων στρατιωτικών ομάδων ταχείας επέμβασης για τη φύλαξη των ελληνικών συνόρων, κινείται σε επικίνδυνη κατεύθυνση και θα περιπλέξει την κατάσταση. Άλλωστε, μέχρι σήμερα καμία λύση δεν έδωσε η εμπλοκή του ΝΑΤΟ και της Frontex στο Αιγαίο. Το αντίθετο μάλιστα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα δεν βγάζουν άχνα για τον Κανονισμό του Δουβλίνου και τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, που μετατρέπουν τα νησιά, τη χώρα σε κέντρο “ανοιχτού” και “κλειστού” εγκλωβισμού.

Καλούμε τον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα τον πληθυσμό των νησιών και των παραμεθόριων περιοχών, να οργανώσει τον αγώνα του, στρέφοντας τα πυρά στους υπεύθυνους και τις αιτίες που γεννούν το πρόβλημα. Να απομονώσουν τόσο τον αντιδραστικό εθνικισμό και την καταστολή όσο και τον επικίνδυνο κοσμοπολιτισμό της θεωρίας των "ανοιχτών συνόρων". "Ομοψυχία" και συμμαχία να έχει ο λαός μέσα στους αγώνες του, κόντρα στις αστικές κυβερνήσεις και τους ιμπεριαλιστικούς εταίρους τους.

Τώρα απαιτείται:

Κατάργηση των κανονισμών του Δουβλίνου και της κοινής δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι ατελέσφορη και έχει καταστεί ανενεργή.

Να κλείσουν όλα τα hot spots στα νησιά του Αιγαίου και να μη δημιουργηθούν νέα, ούτε κλειστά, ούτε ανοιχτά.

Άμεσος απεγκλωβισμός από τα νησιά και με γρήγορες διαδικασίες να πάνε στις χώρες προορισμού τους.

Τώρα η ΕΕ και ο ΟΗΕ να οργανώσουν διαδικασίες υποβολής αιτήσεων ασύλου μέσα στην Τουρκία και στα σύνορα με την Ελλάδα και στα σύνορα με τη Συρία και απευθείας μετακίνηση στις χώρες προορισμού τους. Αυτό το μέτρο μπορεί να στηρίξει το δικαίωμα των προσφύγων σε προστασία, με βάση τις διεθνείς συμβάσεις.

Να σταματήσει τώρα κάθε συμμετοχή, στήριξη και εμπλοκή στις ενέργειες και τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που στηρίζουν την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, τις επεμβάσεις στη Λιβύη, διαιωνίζοντας τον πόλεμο και τις καταστροφές».

ΚΚΕ

 Ενημέρωση 5/3/20:

Σύμφωνα με ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, ο Τραμπ «εξέφρασε την υποστήριξή του στις προσπάθειες που καταβάλλει η Ελλάδα για να ασφαλίσει τα σύνορά της και ενθάρρυνε την Ελλάδα να συνεργαστεί με τους περιφερειακούς εταίρους για την αντιμετώπιση του μαζικού μεταναστευτικού κύματος στην Ευρώπη». 

Τη δήλωση αυτή υποδέχτηκαν με πανηγυρισμούς η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία, ως έμπρακτη τάχα στήριξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία. 

Την ίδια ώρα, όμως, ο Αμερικανός ειδικός αντιπρόσωπος για τη Συρία δήλωνε πως οι ΗΠΑ είναι πρόθυμες να παράσχουν πυρομαχικά στη σύμμαχο Τουρκία, για να συνεχίσει την πολεμική εισβολή στη Συρία, από όπου προέρχεται το κύριο ρεύμα των προσφύγων και μεταναστών, τους οποίους στη συνέχεια αξιοποιεί στα γεωπολιτικά παιχνίδια και στα παζάρια της με ΗΠΑ και ΕΕ.

 Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ο Αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία επιβεβαίωσε ότι εξετάζεται και το αίτημα της Αγκυρας για ενίσχυση της αεράμυνας στα σύνορα με τη Συρία!

Ολα αυτά συμβαίνουν ενώ η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει παράνομη στρατιωτική εισβολή στη βόρεια Συρία, με την ανοχή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επομένως και της ελληνικής κυβέρνησης, που είναι μπλεγμένη μέχρι το λαιμό στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή. 

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι στην πρόσφατη συζήτηση στο ΝΑΤΟ για την έκδοση κοινής δήλωσης στήριξης των τουρκικών επιχειρήσεων στο Ιντλίμπ, ο εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης δεν είχε άλλη αντίρρηση, πέρα από το γεγονός ότι δεν συμπεριλήφθηκε δήλωση αναγνώρισης από την Τουρκία της Συμφωνίας με την ΕΕ για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού - Προσφυγικού. 

Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εισβολή της «συμμάχου» Τουρκίας στη Συρία, αναγνωρίζοντας ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή, και συμμετέχει συνολικά σε διευθετήσεις με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, για να παραμείνει η Τουρκία ενεργός πυλώνας της ευρωατλαντικής συμμαχίας. 

Μετά απ' όλα αυτά, έχει το θράσος να παρουσιάζει το Μεταναστευτικό - Προσφυγικό περίπου ως φυσικό φαινόμενο, τις ΗΠΑ και την ΕΕ ως «σωτήρες» και τον εαυτό της ως «αθώα» τάχα του αίματος για τις εξελίξεις στην περιοχή και την αξιοποίηση του Προσφυγικού στους ανταγωνισμούς μεταξύ ...«συμμάχων».

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ: -Και Τώρα Τι Κάνουμε;;; Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

  Για να οικοδομηθεί στοιχειωδώς σκέψη ως προς το τι κάνουμε, στο φόντο των τελευταίων εξελίξεων όπως αυτές εξελίσσονται στον Εβρο και στα νησιά, θα πρέπει να εξετάσουμε που βρισκόμαστε και πως φτάσαμε ως εδώ.

Ας δούμε, λοιπόν, τα δεδομένα:

Πρώτο: Είναι το NATO και η δράση των μελών του που προκαλούν τα κύματα της προσφυγιάς από τις βομβαρδισμένες και λεηλατημένες χώρες. Η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα των ευρωατλαντισμού είναι συνένοχοι του ΝΑΤΟ. Είναι εκεί, στο ΝΑΤΟ, που η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωατλαντισμού συμμαχούν με την Τουρκία.

Δεύτερο: Οι ΗΠΑ είναι αυτές που στηρίζουν την τουρκική επιδρομή στη Συρία που σε λιγότερο από ένα μήνα έχει προκαλέσει πάνω από 1 εκατομμύριο νέους πρόσφυγες . Η ελληνική κυβέρνηση και η “αριστερή” της αντιπολίτευση είναι οι “προβλέψιμοι” σύμμαχοι του “αγγελικού” Τραμπ και των ΗΠΑ.. Οι ΗΠΑ είναι αυτές για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαξε και η ΝΔ ψήφισε μια ακόμα «αμυντική» συμφωνία με την οποία παραδίδεται κάθε σπιθαμή του εδάφους της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά στρατεύματα.

Τρίτο: Η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωατλαντισμού ισχυρίζονται ότι όσο πιο «καλό παιδί» είναι η Ελλάδα απέναντι σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, τόσο ισχυρότερη αποτρεπτική ασπίδα αποκτά η χώρα έναντι της Τουρκίας. Ότι, τάχα, και με αφορμή τις ρωσοτουρκικές σχέσεις, η αμερικανοΝΑΤΟικά «αναβαθμισμένη» Ελλάδα θα έχει «δυνατές πλάτες» απέναντι στην Αγκυρα. Τα γεγονότα (από το τουρκολυβικό μνημόνιο και την αμφισβήτηση της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ μέχρι την στήριξη ΗΠΑ και ΕΕ της Τουρκίας στη Συρία) βοούν και για την πολιτική αφέλεια αλλά κυρίως για την πολιτική εθελοδουλία όσων μηρυκάζουν τα παραπάνω.

Τέταρτο: Η διαχείριση του προσφυγικού διέπεται από μια συμφωνία με την οποία η ΕΕ τα έχει κάνει πλακάκια με την Αγκυρα. Στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας και για να μην αγγίξει τις ισχυρές χώρες της ΕΕ το πρόβλημα, η ελληνική κυβέρνηση και τα κόμματα της ΕυρωΕνωσης έχουν αναδεχτεί για τη χώρα ρόλο «οχυρωματικής ζώνης» των Βρυξελλών και δεσμοφύλακα των προσφύγων. Η συμφωνία αυτή, που ο ΣΥΡΙΖΑ συνομολόγησε, η ΝΔ εφαρμόζει και όλοι μαζί την χειροκρότησαν ήταν εξ αρχής εγκληματική και κακή. Τώρα πλέον αποδεικνύεται εγκληματική και καταστροφική για την Ελλάδα.

Πέμπτο: Τώρα που η Τουρκία υφίσταται στην Συρία τις συνέπειες της σύγκρουσης των συμφερόντων της με τα συμφέροντα της Ρωσίας, χρησιμοποιεί σαν μοχλό πίεσης έναντι των Ευρωπαίων τους πρόσφυγες. Ετσι από την μια οι κατατρεγμένοι άνθρωποι όχι μόνο ξεριζώνονται αλλά και αξιοποιούνται από τον Ερντογάν σαν «όπλο» των γεωστρατηγικών σχεδιασμών του. Από την άλλη η Ελλάδα ως γεωγραφικό πέρασμα και ως αδύναμος κρίκος εξουθενώνεται. Ο λαός της ειδικά στα νησιά έχει γονατίσει. Καθίσταται μια χώρα – φυλακή που οι έξω σε συνεργασία με την εγχώρια πολιτική ελίτ τής έχουν αναθέσει την πιο βρώμικη δουλειά του ντουνιά (εδώ μια λέξη αρκεί: Μόρια) και που μέσα βλέπει η κοινωνία της να ραντίζεται με το λίπασμα του μισανθρωπισμού ώστε οι θύλακες του ρατσισμού, του φασισμού, του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της απανθρωπιάς να σπέρνουν το δηλητήριό τους με αρωγό την επίσημη κρατική πολιτική. Είναι οι «Μπογδάνοι» της πολιτικής και των μίντια που όλο αυτό το διάστημα κινούνται μεταξύ «λαθρομεναστευτικής» ρητορικής, πλωτών φραγμάτων κατά «εισβολέων» και ταγΜΑΤαλήτικης απόβασης στα νησιά.

Έκτο: Ενώ η χώρα βιώνει με δραματικό τρόπο τις «συμμαχίες» της, η αστική τάξη και η πολιτικοί της υπάλληλοι όχι μόνο σέρνουν τον τόπο στις συμπληγάδες των πιο αδυσώπητων ανταγωνισμών μεταξύ ιμπεριαλιστικών κέντρων, όχι μόνο καθιστούν την Ελλάδα πεδίο βολής αντιμαχόμενων γκάνγκστερ, αλλά επιλέγουν και το βάθεμα της εμπρηστικής πολιτικής τους ακόμα και με πολεμικούς όρους. Τέτοια κίνηση είναι η με πραγματικά πυρά στρατιωτική άσκηση στον Εβρο.

Έβδομο: Τη στιγμή που ο Ερντογάν πετά κάθε πρόσχημα δηλώνοντας ευθαρσώς ότι χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες σαν «βόμβες» πίεσης προς Ευρωπαίους, οι δικοί μας τι κάνουν; Ενώ οι «βόμβες» σκάνε στην Ελλάδα, και ενώ την ίδια ώρα οι Ευρωπαίοι χαϊδεύουν την Τουρκία ώστε να μην φτάσει τελικά το πρόβλημα στην πόρτα τους, οι δικοί μας είναι επίσης έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους πρόσφυγες σαν «βόμβες» που μέσα στον ελληναράδικο πατριωτισμό τους θα τους κάνουν μπαλάκι μεταξύ Τουρκίας – Ελλάδας! Δηλαδή οι κυβερνώντες μας παραμένουν πιστά σκυλιά των ευρωνωσιακών τους επιλογών: Συνεχίζουν να εφαρμόζουν την συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας που απειλεί να βυθίσει την επικράτεια στο χάος, παριστάνοντας τους συνοριοφύλακες της Ελλάδας, αλλά τα μόνα σύνορα που καλείται να διαφυλάξει η ελληνική αστυνομία και ο ελληνικός στρατός σε Εβρο και νησιά είναι, τελικά, τα σύνορα της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας και των λοιπών μας εταίρων.

Ναι, η Ελλάδα προφανώς δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Αλλά εξίσου προφανώς δεν είναι «πορτιέρης» των νταβατζήδων της ΕυρωΕνωσης. Και απολύτως προφανέστατα δεν είναι «Νταχάου». Εν ολίγοις δεν είναι, δεν μπορεί να είναι και δεν πρέπει να είναι ούτε ο «προβλέψιμος» – κατά κύριο Μητσοτάκη – σύμμαχος και εταίρος, ούτε ο «αριστερός» – αλά ΣΥΡΙΖΑ – καντηλανάφτης εκείνων που την θέλουν σκουπιδότοπο ψυχών.

Εφόσον οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι κάνουν πλάτες στην Τουρκία, είναι αδιανόητο η Ελλάδα να κάνει πλάτες σε Ευρωπαίους και Αμερικάνους. Αν η Τουρκία νομίζει ότι βρήκε το «σαμάρι» για να ακούσει ο «γάιδαρος», η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να διαμηνύσει προς πάσα κατεύθυνση πως « καμήλα που δεν γονατίζει, δεν την φορτώνουνε».

Με άλλα λόγια: Είναι η ώρα της εδω και τώρα ανυπακοής, της άρνησης εφαρμογής και της ακύρωσης από πλευράς Ελλάδας κάθε δέσμευσης στο πλαίσιο της καταστροφικής συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας και του Δουβλίνου.

Είναι η ώρα η Ελλάδα – που φυλάει τα σύνορά της και για να τα διαφυλάξει – όση πίεση δέχεται απ’ έξω προς τα μέσα, τόση πίεση να επιδείξει η ίδια από μέσα προς τα έξω.

Μόνο όποιος δεν θέλει να δει δεν βλέπει. Το προσφυγικό εντάσσεται σαν «όπλο» στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, με δυο θύματα: Τους ίδιους τους πρόσφυγες και την Ελλάδα. Ενας τρόπος υπάρχει να εξουδετερωθεί αυτό το «όπλο», ακυρώνοντας τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, θωρακίζοντας την ασφάλεια της χώρας, τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια του εγχώριου φασισμού. Kαι αυτός o τρόπος περιγράφεται με 5 λέξεις: «Αφήστε τους ανθρώπους να φύγουν»!

Είναι η ώρα η Ελλάδα να απαντήσει ότι δεν αντιμετωπίζει τους κατατρεγμένους ανθρώπους ούτε σαν «βόμβες», ούτε σαν «σκουπίδια». Και να διαμηνύσει – με πράξεις – ότι όσοι έχουν τέτοια αντίληψη για την ανθρώπινη ύπαρξη, η Ελλάδα της δημοκρατίας, του πατριωτισμού και της πανανθρώπινης ελευθερίας θα τους κάνει να αντιληφθούν στην δική τους αυλή τι σημαίνει να χρησιμοποιείς τους ανθρώπους σαν «βόμβες» και σαν «σκουπίδια»! Που σημαίνει:

• Να απελευθερώσει τους ανθρώπους που έχουν στοιβαχτεί στα χώματά της.
• Να περιθάλψει όσους έχουν ανάγκη.
• Να τους εξασφαλίσει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για όσο παραμείνουν σε δομές στην ηπειρωτική χώρα.
• Να εξετάσει άμεσα τα αιτήματά τους.
• Να τους αποδώσει το νομιμοποιητικό καθεστώς που απορρέει από την ιδιότητά τους.
• Να τους προμηθεύσει τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα και να τους επιτρέψει να αναχωρήσουν για στις χώρες προορισμού τους, όπως οι ίδιοι ζητούν.

Αν κάποιοι την προσφυγιά που προκαλούν οι πολυεθνικές της ενέργειας την βαφτίζουν… «ροή», κι αν έχουν συμφωνήσει και αποφασίσει να παίζουν με την «στρόφιγγα», τότε η Ελλάδα έχει δυο επιλογές: Η’ θα πνίξει σαν τα ποντίκια τους ανθρώπους ή θα μετατρέψει την «βρύση» σε μπούμερανγκ εναντίον όσων την τροφοδοτούν και την εμπνεύστηκαν.

Είναι, επομένως, η ώρα της διεθνοποίησης του θέματος. Οχι με κούφια ρητορεία, με εταιρική συνενοχή και με συμμαχική υποταγή. Αλλά με έργα που δεν θα επιτρέπουν τον φαρισαϊσμό στα ευρωκογκλάβια και θα «κόβουν το βήχα» στην τουρκική επιθετικότητα .

Μόνο μια τέτοια Ελλάδα, η Ελλάδα της απείθειας και της ανυπακοής απέναντι σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ, χωρίς υποκύψεις στον ευρωατλαντικό Δούρειο Ιππο, χωρίς να επιτρέπει την υπονόμευση από καμιά «συμμαχική» πέμπτη φάλαγγα στο έδαφός της, με καθαρές κουβέντες προς «φίλους» και γείτονες, με εσωτερικό αρραγές μέτωπο, με εγρήγορση, αποφασιστικότητα, με μια κουβέντα: μόνο μια Ελλάδα που ο λαός θα πάει κόντρα στον φόβο και την προπαγάνδα, είναι σε θέση να ακυρώσει τον κατήφορο που την σπρώχνουν.

 ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Υ/Γ

Δεν ξεχνάμε να παρεμβαίνουμε στο fb: 

Αυτό το ιστολόγιο: https://zanterevolucion.blogspot.com/ είναι πολιτικού ενημερωτικού χαρακτήρα και δεν παραβιάζει με υβριστικό ή άλλο περιεχόμενο τους κανόνες του f/b. Απαιτούμε να αρθεί άμεσα το μπλοκάρισμά του.

Παρουσίαση https://zanterevolucion.blogspot.com/

ΦΙΛΕ, ΣΤΟΥΣ «ΠΟΛΛΟΥΣ» ή ΣΤΟΥΣ «ΛΙΓΟΥΣ» ΑΝΗΚΕΙΣ ;; !!

,,Οι πολλοί είναι αυτοί που τσακίζονται σήμερα από την καπιταλιστική ανάπτυξη και χτες από την κρίση, είναι οι δεκάδες χιλιάδες που εργάζονται με 4ωρα και 5ωρα, οι χιλιάδες άνεργοι, οι απολυμένοι, οι λαϊκές οικογένειες που οι τράπεζες τους εκβιάζουν για να τους πάρουν ό,τι τους έχει απομείνει, οι αυτοαπασχολούμενοι που διαλύονται από τη φοροληστεία και τα χρέη.

Προφανώς η κυβέρνηση δεν μιλάει γι' αυτούς όταν μιλάει για ταλαιπωρία. 

Για την «ταλαιπωρία» των αφεντικών νοιάζεται, που δεν θέλουν οι εργάτες τους να απεργούν. Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που έχει στήσει άλλωστε η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αντιμετωπίζει δυσκολίες και δεν φτάνει για το εμπόδισμα της ανάπτυξης αγώνων που θα αμφισβητούν τους στόχους του κεφαλαίου.,,

Οι «πολλοί» και οι «λίγοι»

Η προχτεσινή απεργία, σε συνέχεια της προηγούμενης στις 24 Σεπτέμβρη, αποτέλεσε σημαντικό σταθμό μιας μεγάλης μάχης που εδώ και βδομάδες δίνουν δεκάδες συνδικάτα, συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, σε κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, συνδικαλιστές που δεν συμβιβάζονται με τη σαπίλα της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ. 

Ηταν μια μάχη που αφήνει παρακαταθήκη για τη συνέχεια.

Οχι τυχαία, σε μια περίοδο που εργοδοσία και κυβέρνηση βάζουν στο στόχαστρο το όπλο της απεργίας και τη συνδικαλιστική συλλογική οργάνωση και δράση, η απεργιακή απάντηση των εργαζομένων προκαλεί την οργή των διαφόρων εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Ολοι με μια φωνή παπαγαλίζουν ότι «κατέβηκαν οι λίγοι και ταλαιπώρησαν τους πολλούς», μια ατάκα που αναπαρήγαγε σε δήλωσή του και ο πρωθυπουργός. 

Θα ήθελαν απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια να υπάρχει σιγή νεκροταφείου. 

Θα ήθελαν όλα τα συνδικάτα και οι συνδικαλιστές να είναι πλήρως υποταγμένοι στους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της στήριξης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, να λειτουργούν ως μηχανισμοί ενσωμάτωσης των εργαζομένων σε αυτούς τους στόχους της εργοδοσίας, του κεφαλαίου.

Θα ήθελαν όλα τα συνδικάτα γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, χωρίς ζωντανές συλλογικές διαδικασίες, χωρίς διαπάλη. 

Θα ήθελαν τον εργαζόμενο ξεμοναχιασμένο και άβουλο, με μόνο του «δικαίωμα» μια ηλεκτρονική ψήφο και με τη δαμόκλειο σπάθη της εργοδοσίας πάνω από το κεφάλι του... 

Οργίζονται όμως, επειδή υπάρχει μαζική εργατική αντίδραση σε αυτούς τους σχεδιασμούς.

Οι κυβερνήσεις που επιλέγονται από το 30% του λαού, όργανα της εξουσίας των μονοπωλίων, που εκφράζουν τα συμφέροντα της κοινωνικής μειοψηφίας των μετόχων επιχειρηματικών ομίλων, αλλά αποφασίζουν για τη ζωή όλων μας, διαμαρτύρονται για την «έλλειψη δημοκρατίας» στα εργατικά συνδικάτα, επειδή - όπως ισχυρίζονται - οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις δεν αποφασίζονται από την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων σε μια επιχείρηση ή σε έναν κλάδο!

Η επίθεση της κυβέρνησης της ΝΔ στα συνδικάτα και στο απεργιακό δικαίωμα είναι δεδομένη, όπως είναι αισχρή και η προσπάθεια να εμφανίσει αυτά τα μέτρα ως φιλεργατικά, ως μέτρα για την αναζωογόνηση του συνδικαλισμού. 

Είναι όμως μεγάλη υποκρισία και οι διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που η ΝΔ «πατά» στον δικό του αντιαπεργιακό νόμο, που καθιερώνει το υποχρεωτικό 50%+1 σε αποφάσεις για απεργία.

Αυτόν το νόμο Αχτσιόγλου, που ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση παρουσίαζε επίσης ως παρέμβαση «για την ενίσχυση της δημοκρατίας» στα συνδικάτα και την «αναβάθμιση του συνδικαλιστικού κινήματος», σκοπεύει να εφαρμόσει η ΝΔ, πηγαίνοντας παραπέρα, με την ηλεκτρονική ψήφο - φακέλωμα.

Είναι επίσης μέγιστη υποκρισία να διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για το «χέρι» που προτίθεται να βάλει η κυβέρνηση στις κλαδικές συμβάσεις, όταν και αυτή η ρύθμιση «πατάει» στο δικό του πόρισμα «εμπειρογνωμόνων» και βεβαίως αφορά όλο το πλέγμα διευκολύνσεων, κινήτρων και μέτρων στήριξης των επενδύσεων και των επιχειρηματικών ομίλων, στα οποία συνεχίζει και από τη θέση της «εποικοδομητικής αντιπολίτευσης» να βάζει πλάτη. Δεν μπορούν λοιπόν να κρύψουν ότι μαζί με τη ΝΔ βρίσκονται στην ίδια όχθη, αυτή των συμφερόντων των λίγων.

Οι πολλοί άλλωστε είναι αυτοί που τσακίζονται σήμερα από την καπιταλιστική ανάπτυξη και χτες από την κρίση, είναι οι δεκάδες χιλιάδες που εργάζονται με 4ωρα και 5ωρα, οι χιλιάδες άνεργοι, οι απολυμένοι, οι λαϊκές οικογένειες που οι τράπεζες τους εκβιάζουν για να τους πάρουν ό,τι τους έχει απομείνει, οι αυτοαπασχολούμενοι που διαλύονται από τη φοροληστεία και τα χρέη.

Προφανώς η κυβέρνηση δεν μιλάει γι' αυτούς όταν μιλάει για ταλαιπωρία. 

Για την «ταλαιπωρία» των αφεντικών νοιάζεται, που δεν θέλουν οι εργάτες τους να απεργούν. Ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που έχει στήσει άλλωστε η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ αντιμετωπίζει δυσκολίες και δεν φτάνει για το εμπόδισμα της ανάπτυξης αγώνων που θα αμφισβητούν τους στόχους του κεφαλαίου.

Η προσπάθεια καταστολής του εργατικού κινήματος και περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης δεν είναι καινούργια. 

Διακηρυγμένος στόχος του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών τους είναι να μην υπάρχουν εστίες αντίστασης, να μην αμφισβητείται η πολιτική τους. 

Ομως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. 

Οι δύο πρόσφατες απεργίες έδειξαν ότι υπάρχουν εκείνες οι ζωντανές δυνάμεις που μπορούν να βάλουν πλάτη για την ανασύνταξη του κινήματος, για την οργάνωση της αντεπίθεσης. 

Οι αγωνιστικές διεργασίες συνεχίζονται και η κλιμάκωση της πάλης θα δώσει απάντηση σε όσους σχεδιάζουν το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης

https://www.rizospastis.gr/

ΔΕΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΩΡΑ ΧΡΟΝΟ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ !!

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Αντεπίθεση η απάντηση στην αντιλαϊκή κλιμάκωση της κυβέρνησης ΝΔ

«

Δεν ήρθαμε να γκρεμίσουμε, αλλά να χτίσουμε πάνω σ' αυτά που παραλαμβάνουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ...». Η παραπάνω ατάκα ήταν ίσως η πολυφορεμένη από τους νέους υπουργούς της ΝΔ τη βδομάδα που μας πέρασε, δείχνοντας όχι απλά ότι η σημερινή κυβέρνηση θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, αλλά την αποφασιστικότητά της να κλιμακώσει την αντιλαϊκή πολιτική και μάλιστα με στρωμένο το έδαφος από τους προκατόχους της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπουργοί της ΝΔ, παραλαμβάνοντας τα χαρτοφυλάκια από τους συναδέλφους τους του ΣΥΡΙΖΑ, θύμιζαν την «εποικοδομητική αντιπολίτευση» που ασκούσαν τα προηγούμενα χρόνια και τη συμφωνία τους στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. 

Κι έτσι δικαιούνταν να ζητούν «συναίνεση» και στήριξη, όπως άλλωστε και οι ίδιοι έπραξαν σε κάθε μέτρο που είχε να κάνει με διευκόλυνση στο κεφάλαιο: Από τα «κόκκινα» δάνεια και τη δρομολόγηση της κατάργησης της όποιας προστασίας των λαϊκών νοικοκυριών μέχρι την απαρέγκλιτη εφαρμογή όλου του μνημονιακού νομοθετικού οπλοστασίου για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. 

Από την περιστολή του απεργιακού δικαιώματος μέχρι την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ο.κ. Ομως, εκεί που η συναίνεση και η δέσμευση της ΝΔ ότι θα βαδίσει στα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν ακόμα πιο σαφείς, ήταν στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, με την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Προφανώς δεν υπάρχουν καλύτερα διαπιστευτήρια της νέας κυβέρνησης προς το μεγάλο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ότι είναι αποφασισμένη να στηριχτεί στα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ είναι αμφίβολο αν υπήρξε άλλη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια, που να αισθανόταν ακόμα και προκαταβολικά τόσο δικαιωμένη για την πολιτική που θα ακολουθήσει, όσο η σημερινή της ΝΔ.

Προχωρούν ακάθεκτοι σε στρωμένο έδαφος

Το παράδειγμα της φορολογικής πολιτικής είναι χαρακτηριστικό τού τι σημαίνει ότι η ΝΔ προχωράει ακάθεκτη, αξιοποιώντας ως παρακαταθήκη όσα της παραδίδει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μείωσαν τη φορολογία στις μετοχές στο 10% και τώρα η ΝΔ λέει ότι θα το πάει στο 5%. Μαζί ψήφισαν τη μείωση στη φορολογία των επιχειρήσεων σταδιακά από το 29% στο 25% και τώρα η ΝΔ «δεσμεύεται» ότι θα τη μειώσει περαιτέρω, στο 20%.

Δεύτερο παράδειγμα είναι αυτό της ΔΕΗ, με τη ΝΔ να ετοιμάζεται να περάσει στην «επόμενη πίστα» την ιδιωτικοποίηση, αξιοποιώντας προπαγανδιστικά τις «δυσκολίες» της επιχείρησης και δηλώνοντας ότι θα «πάει γερά», πάντα στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης της Ενέργειας. 

Ποια είναι η παρακαταθήκη που θα αξιοποιήσει η ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ; Το ξεπούλημα των λιγνιτικών κέντρων, η μέχρι σήμερα πορεία ιδιωτικοποίησης, η μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και το σχέδιο «είσπραξης» οφειλών από τα λαϊκά νοικοκυριά, που περιλαμβάνει αποκοπές σύνδεσης, εμπλοκή funds στα χρέη, εισπρακτικές εταιρείες, μαζική αποστολή εξώδικων και κάθε άλλο εκβιαστικό μέσο. 

Κοντά στα παραπάνω είναι και η παράδοση του ενεργειακού πλούτου στα μονοπώλια, που είναι ένας ακόμα μοχλός βαθιάς εμπλοκής της χώρας στις επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Τρίτο παράδειγμα είναι αυτό των εργασιακών. Τι δίνει τη δυνατότητα στον γνωστό και μη εξαιρετέο Βρούτση να εμφανίζεται ως φιλεργατικός και διώκτης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας; Μα η διατήρηση και επέκταση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. 

Ως παράβαση της εργατικής νομοθεσίας και εργοδοτική αυθαιρεσία θεωρούνται μόνο πολύ ακραία φαινόμενα, τα οποία καλείται το ελλιπές στελεχωμένο ΣΕΠΕ να ελέγχει και να παίρνει μέτρα. Η ένταση της εκμετάλλευσης μέσω ελαστικών σχέσεων, οι πρακτικές που ενισχύονται από τα παραθυράκια και τις δυνατότητες που δίνει το αντεργατικό πλαίσιο, μένουν άθικτα, στο απυρόβλητο. 

Αντίθετα, οι εργοδότες που θα τηρούν τη νομοθεσία θα παίρνουν και μπόνους μεγαλύτερης απαλλαγής από εισφορές κ.λπ. Μήπως όμως αυτά δεν ήταν και η λογική που επικρατούσε όλα τα 4 χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως όσα είπε ο Βρούτσης θα μπορούσε κάλλιστα να τα λέει η Αχτσιόγλου;

Τέταρτο παράδειγμα, η ΝΔ δεσμεύεται να ακολουθήσει την πεπατημένη της στήριξης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή.

Η ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών, την οποία η ΝΔ δηλώνει ότι θα εφαρμόσει μέχρι κεραίας, συμβάλλοντας συνολικά στην πιστή εφαρμογή της από τα εμπλεκόμενα μέρη, είναι ένα ακόμα παράδειγμα του σπριντ που κάνει η νέα κυβέρνηση μετά την παραλαβή της σκυτάλης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, αυτή η στάση της ΝΔ, ξεπερνώντας χωρίς πολλές φιοριτούρες τις επικές αντιπαραθέσεις της με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από ένα χρόνο, είναι ενδεικτική της κοινής προτεραιότητας όλων των κομμάτων του κεφαλαίου στην προώθηση των απαραίτητων σχεδιασμών για την αναβάθμιση της αστικής τάξης στην περιοχή, μέσω και της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων. Και προφανώς το ίδιο ισχύει για τα υπόλοιπα μέτωπα, όπως Κυπριακό και Αιγαίο, γι' αυτό και ο νέος υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας δήλωσε ότι «η εξωτερική πολιτική δεν προσφέρεται για κομματικές αντιπαραθέσεις».

Δεν χάνουμε χρόνο, οργανώνουμε την αντεπίθεση

Παραδείγματα όπως τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι ο λαός θα έχει απέναντί του «μονομπλόκ» τα κόμματα που τον έφεραν έως εδώ, να κλιμακώνουν την επίθεση σε όλα τα επίπεδα. 

Ταυτόχρονα, δείχνουν και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η επίθεση. Οπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα, «η επόμενη μέρα πρέπει να βρει και νέες δυνάμεις στο δρόμο της αντεπίθεσης, στο δρόμο της ταξικής πολιτικής και μαζικής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της προώθησης της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής Κοινωνικής Συμμαχίας και της προσέλκυσης στο κίνημα των γυναικών και της νεολαίας».

Κι αν η ΝΔ έχει παρακαταθήκη την κληρονομιά που της αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός έχει παρακαταθήκη τη δύναμη του ΚΚΕ, μέσα και έξω από τη Βουλή, τη σταθερότητα της μοναδικής πολιτικής δύναμης που υπερασπίζεται τις ανάγκες του, που προβάλλει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που δίνει όση δύναμη διαθέτει στην οργάνωση της πάλης.

Και αντεπίθεση σημαίνει καταρχήν καμιά αναμονή, καμιά «περίοδος χάριτος» σε μια κυβέρνηση και μια κάλπικη αστική αντιπολίτευση που θα τη σπρώχνει να υλοποιεί ακόμα πιο επιθετικά την αντεργατική πολιτική της. 

Σημαίνει ότι η «επόμενη μέρα», που είναι ήδη εδώ, πρέπει να βρει περισσότερους στους δρόμους, στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα, σε κάθε μορφή οργάνωσης και διεκδίκησης. 

Σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, στα σχολεία και τις σχολές, στις πόλεις και τα χωριά, να δυναμώσει από τα κάτω η αντιπαράθεση με την εργοδοσία, τα μονοπώλια, την κυβέρνηση, την ΕΕ. Σημαίνει να μετρήσει πιο στέρεα και αποφασιστικά βήματα η Κοινωνική Συμμαχία που σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο.

 Οι αγωνιστικές διεργασίες που δεν γνώρισαν ανάπαυλα ούτε στην προεκλογική περίοδο, όπως στη ΣΙΔΕΝΟΡ, στη «Mellon», πιο πρόσφατα στο εργοστάσιο Βλάχου και αλλού, είναι ελπιδοφόρα σκιρτήματα, που δείχνουν ότι εργοδοσία και κυβερνήσεις δεν έχουν στο χέρι τούς εργαζόμενους. Δείχνουν ότι η εργατική τάξη μπορεί να οργανωθεί καλύτερα, να διαψεύσει όσους τη θέλουν υποταγμένη και να περάσει στην αντεπίθεση, να αλλάξει τους συσχετισμούς.

Αντεπίθεση σημαίνει να δυναμώσουν η επαγρύπνηση, η πάλη ενάντια στη ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική εμπλοκή, ο αγώνας ενάντια στις βάσεις του θανάτου, στο ρόλο της Ελλάδας ως ορμητηρίου των ΗΠΑ, σε μια περίοδο που οι αντιπαραθέσεις στην περιοχή μετρούν νέα επεισόδια και η τουρκική προκλητικότητα εντείνεται.

Μέσα στην πάλη, στη διεκδίκηση μέτρων ανακούφισης και ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή θα επιβεβαιώνεται ότι η ψήφος στο ΚΚΕ ήταν ψήφος εμπιστοσύνης στο δίκιο των εργαζομένων, στη δύναμη του κινήματος για να ανατρέψει τη σημερινή βαρβαρότητα.

Το προσκλητήριο του ΚΚΕ θα φτάσει μαχητικά και πλατιά μέσα στο λαό για τις μεγάλες μάχες που είναι μπροστά μας.