Μ Δημάδη, Η Αθανασιαδου, Ι Μπιμπα, Κ Χρηστου, Λ Καραγιάννη, Ε Βαλιανου, Δ Κουμπάκη, Α Νικολετοπούλου, Η Κωνσταντοπούλου, Η Αποστόλου, Ν Χωμενιδου, Α Μαύρου...

 

Μαρία Δημάδη, Ηβη Αθανασιαδου, Ιουλία Μπιμπα, Καλλιόπη Μάρα Χρηστου, Λέλα Καραγιάννη, Ελένη Βαλιανου, Διαμάντω Κουμπάκη, Ακριβή Νικολετοπούλου, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Ηλέκτρα Αποστόλου, Νίκη Χωμενιδου, Αθήνα Μαύρου...

Από: ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΜΠΟΓΛΟΥ

Τώρα που καταλαγιάζει ο "αχός" της μέρας.

Τώρα που ο κόσμος όλο και μαθαίνει πως μονο "ΟΧΙ" δεν είπε ο Μεταξάς

(οι Δαβάκης,Κατσιμήτρος, Παπάγος, Γκράτσι,ο ίδιος στο ημερολόγιο του...το βεβαιώνουν).

Τώρα θαρρώ είναι ώρα να κοινωνήσουμε ένα ξεχωριστό και "επιλησμονιο" "Θήλειο Όχι".

Που 1360 μέρες κοντά -όσες και της Γερμανικής Κατοχής- κάποιες ψυχές δεν σταμάτησαν να το φωνάζουν και να το ζούν μέσα απο κρατητήρια, χώρους βασανισμού,μπροστά σε τοίχους εκτέλεσης αλλά και στη συνέχεια σε Μακρόνησο, Τρίκερι ,Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ,Φυλακες Γεντί Κουλέ και όπου αλλού η ψυχή τους δεν λογάριασε

"κατοχή "...κάθε είδους .

"ΟΧΙ "

Για κάποιες από αυτές,εχουμε ματαπεί σε τούτο το κονάκι,για άλλες οχι...

Ξανά θυμόμαστε τον διαλόγο της Ηλέκτρας με τους βασανιστές της στη Γκεστάπο:

-Πως λέγεσαι;

-Ελληνίδα...

Ξανά σκύβουμε το κεφάλι στις τρεις περηφανες ΕΠΟΝίτισσες που έπεσαν στις 22 Ιουλίου 1943 στη μεγάλη διαδήλωση εναντίον της παραχώρησης της Μακεδονίας και της Θράκης από τους Γερμανούς στους Βούλγαρους.

Τότε που η Παναγιώτα Σταθοπούλου στάθηκε με τη Σημαία μπροστά στο γερμανικό τανκ, πυροβολήθηκε και ύστερα ο οδηγός την έλιωσε κάτω από τις ερπύστριες.

Και αμεσως η Κούλα Λίλη σκαρφάλωσε στον πυργίσκο και άρχισε να τον χτυπά με το παπούτσι της μέχρι να δεχτεί κι αυτή τον πυροβολισμό, όπως και η Όλγα Μπακόλα,η τρίτη από τις κοπέλες που θυσιάστηκαν εκείνη τη μέρα στη Σταδίου .

Αναθυμουμαστε τη σκηνή που διαδραματίστηκε τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου 1944 στο στρατόπεδο Χαΐδαρίου όταν ο φρουρός μπήκε στον θάλαμο και φώναξε:

«Ηρώ Κωνσταντοπούλου».

Σηκώνεται το αγρίμι η 17χρονη και απαντά δυνατά «Εγώ είμαι. Πάμε!»

Και τότε ,το άλλο θεριό η "Μπουμπουλίνα" η Λέλα Καραγιάννη που θα εκτελεστεί τρεις μέρες αργότερα στο Χαϊδάρι, την αγκάλιαζει,την φιλά και της λέει:

« Έτσι πεθαίνουν οι Ελληνίδες».

Γνωρίζουμε τα τελευταία λόγια που είπαν κάποιες από αυτές τις γυναίκες πριν την εκτέλεση.

«Έχω μπροστά μου μια ανηφόρα και πρέπει να την ανέβω» ήταν τα λόγια της "δασκαλιτσας" Ιουλίας Μπίμπα στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ.

«Είμαι ευχαριστημένη γιατί πεθαίνω για την Ελλάδα» ,έγραφε στους γονείς της η Ακριβή Νικολετοπούλου.

«Μια ζωή τη χρωστάμε»...έλεγε η Διαμάντω Κουμπάκη στο Μπλόκο της Κοκκινιάς.

Και η Αθηνά Μαύρου φώναζε στους άντρες για να μη φοβηθούν:

«Κλειστό το στόμα για να μη κάψουμε άλλα σπίτια»...

Επαναλαμβάνω τούτη τη σπονδή στη θύμηση τους,κάθε χρόνο μια μέρα μετά την 28η Οκτωβρίου.

Γιατι ξεχάσαμε να θυμόμαστε,εκπαιδευομαστε να λησμονούνε και τότε είναι που η ιστορία καρτερει την επανάληψη της,ως τραγωδία.

Άγνωστες μορφές για την επίσημη Πολιτεία...

Δείκτες ζωής για όσους νιώθουν που και τι πατούν .

Έτσι μια χοή στη μνήμη τους, οι φωτογραφίες τους...

12 ισαπόστολοι της λευτεριάς...από έναν μακρύ κατάλογο γυναικών .

Πως αλλιώς θα ήταν σήμερα στέρεο, το χώμα που διαβαίνουμε?

Παράξενη, βαθιά άλικη ομορφιά που έχει αυτή η Άθανασία...

Μαρία Δημάδη,

Ηβη Αθανασιαδου,

Ιουλία Μπιμπα,

Καλλιόπη Μάρα Χρηστου,

Λέλα Καραγιάννη,

Ελένη Βαλιανου,

Διαμάντω Κουμπάκη,

Ακριβή Νικολετοπούλου,

Ηρώ Κωνσταντοπούλου,

Ηλέκτρα Αποστόλου,

Νίκη Χωμενιδου,

Αθήνα Μαύρου...

Αθάνατες...

Αμαλία Παπασωτηρίου εν ενεργεία Αντισμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας: «Δηλώνω αντίθετη στην υλοποίηση των εγκληματικών δραστηριοτήτων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ»

Ντιάνα Λιάκου:

H Αμαλία Παπασωτηρίου εν ενεργεία Αντισμήναρχος της Πολεμικής Αεροπορίας, είναι στρατιωτικός και μας καθήλωσε με την ομιλία της χθες στο Σύνταγμα. (Να και κάποιοι που φορούν στολές(!) αλλά θαρρετά και με δύναμη ψυχής υπερασπίζονται την πατρίδα μας):

«Δηλώνω αντίθετη στην υλοποίηση των εγκληματικών δραστηριοτήτων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ»
«Σήμερα βρίσκομαι ανάμεσά σας με βαθιά συγκίνηση, αλλά και αίσθημα ευθύνης, ως Ελληνίδα εν ενεργεία αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας. Αρκετά χρόνια πριν, έδωσα έναν όρκο στο λαό αυτής της χώρας: Να υπηρετώ και να υπερασπίζομαι την πατρίδα μου. Σ’ αυτή την πορεία βλέπω τους συναδέλφους μου να στέλνονται σε αποστολές που καμία σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Ήρθε η ώρα να πω το “ως εδώ και μη παρέκει”!
Είναι άραγε πιο πατριωτικό να πολεμάμε με τα ελληνικά διακριτικά, κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, εναντίον άλλων λαών με τους οποίους δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, όπως έγινε στον πόλεμο κατά της Κορέας ή στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και αλλού ή να μη συμμετέχουμε σε αυτόν; Να πολεμάμε εκεί που επιλέγει το ΝΑΤΟ για τα συμφέροντα που εκπροσωπεί ή να μη συμμετέχουμε;
Σήμερα και από δω, δηλώνω ότι αρνούμαι να μπω κάτω από τις σημαίες τους. Πρέπει άφοβα να σπάσουμε τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η συμμετοχή μας στους πολέμους τους δεν ταιριάζει ούτε σε μένα, ούτε στους συναδέλφους μου, ούτε σε κανέναν στρατευμένο νέο των ενόπλων δυνάμεων. Η ΝΑΤΟική σημαία είναι η σημαία των λύκων, που μπροστά στα συμφέροντα που εκπροσωπούν, τσαλαπατούν αδίστακτα την ανθρώπινη υπόσταση. Είναι βαμμένη με αίμα εκατομμυρίων αθώων αμάχων, γυναικών και παιδιών.
Εμείς έχουμε σημαία, είναι η ελληνική και είναι τιμημένη στους αγώνες του λαού μας, στον αγώνα για την αποτίναξη του γερμανικού ζυγού. Έναν αγώνα, όπου συμμετείχαν χιλιάδες στρατιωτικοί που συστρατεύθηκαν μαζί του στην εθνική αντίσταση.
Συντάσσομαι με τη θέληση του ελληνικού λαού και της νεολαίας, για υπεράσπιση της ακεραιότητας της πατρίδας μου με όποια θυσία και όποιο τίμημα αυτή η επιλογή μου απαιτεί.
Αρνούμαι να κάνω το ίδιο για τα συμφέροντα αυτών που σφαγιάζουν σήμερα το λαό της Παλαιστίνης και της Ουκρανίας, το λαό της Συρίας, του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβίας, πριν κάποια χρόνια. Αυτές οι επεμβάσεις αποτέλεσμα είχαν εκατομμύρια θύματα, νεκρούς, τραυματίες, ξεριζωμένους, πολλά από τα οποία ήταν μικρά παιδιά και άμαχοι.
Κανείς από το λαό μας, τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, άντρες και γυναίκες των ενόπλων δυνάμεων, τους στρατιώτες μας, δεν μπορεί να είναι περήφανος που συμμετέχει σε αυτά τα εγκλήματα.
Οι καθημερινές εξελίξεις δείχνουν ότι αυτός ο εφιάλτης δεν έχει τέλος, τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο. Ήδη πέραν των μέχρι τώρα επικίνδυνων εμπλοκών της χώρας μας στον πόλεμο στην Ουκρανία, όλα δείχνουν ότι έχει ξεκινήσει η συζήτηση για αποστολή σε αυτό το μέτωπο ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, άρα και ελληνικών.
Είναι μια εξέλιξη πολύ επικίνδυνη. Όλοι πρέπει να σταθούμε απέναντι σε αυτές τις ολέθριες επιλογές. Πριν λίγες ημέρες, απέπλευσε για το θερμό μέτωπο στην Ερυθρά Θάλασσα η φρεγάτα “Ύδρα”. Αναρωτιέμαι πόσοι από τους συναδέλφους μου, που επιβαίνουν σε αυτό το πλοίο, είναι αληθινά υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους σε αυτή την αποστολή, για ποιων άραγε τα συμφέροντα όλοι αυτοί έχουν διαταχθεί να ταξιδεύουν στο χαμό.
Ως γυναίκα και μητέρα, κατανοώ απόλυτα τις μανάδες όλων αυτών των συναδέλφων. Εδώ και τώρα η φρεγάτα “Ύδρα” να επιστρέψει στα ελληνικά χωρικά ύδατα, κανένας στρατιωτικός έξω από τα σύνορα της χώρας.
Δηλώνω αντίθετη στην με οποιοδήποτε τρόπο συμμετοχή μου στην υλοποίηση, διευκόλυνση των εγκληματικών δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρνούμαι να γίνω συνεργός στο αιματοκύλισμα των λαών, οπουδήποτε στον κόσμο σχεδιάζουν οι πραγματικοί τρομοκράτες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, τα επιτελεία του ΝΑΤΟ και τα διευθυντήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είμαι αντίθετη σε έναν τέτοιο πόλεμο. Δεν μου το επιτρέπει η συνείδησή μου να πορευτώ αλλιώς, δεν μου το επιτρέπει η συναίσθηση του χρέους μου απέναντι στην ίδια τη ζωή μου και τη ζωή των παιδιών μου, τις ρίζες μου που βρίσκονται άρρηκτα δεμένες με τα σπλάχνα αυτού του λαού, όπως και της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων μου. Αυτό από μόνο του με τοποθετεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Βρίσκομαι στην ίδια πλευρά με χιλιάδες αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για να μην γίνει η χώρα μου πεδίο βολής φτηνό που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι.
Γι' αυτό σήμερα ο κάθε άνθρωπος ας αναρωτηθεί “κι εγώ τι έκανα για να εμποδίσω όλα αυτά τα πολεμοκάπηλα σχέδια που εξελίσσονται γύρω μας;” και αν πραγματικά ο καθένας μας επιλέξει τη θέση υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού, αν όλοι οι τίμιοι άνθρωποι συνενωθούν, τότε θα διαφυλάξουμε την ειρήνη, θα υπερασπιστούμε την ευτυχία των παιδιών μας, την ευτυχία και την ευημερία των λαών. Σας ευχαριστώ».

ΕΠΟΝ -ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ...- (77 χρόνια)

«... πατέρα μου, μη λυπηθείς το θάνατό μου... Το σακάκι μου το πράσινο να το φοράς ώσπου να κουρελιαστεί για να με θυμάσαι. Και να συνεχίσεις τον αγώνα μας μέχρις ότου ξεριζωθεί από τον τόπο μας κάθε ίχνος φασισμού...»

(Έγραφε στον Ριζοσπάστη ο Νίκος Καραντηνός το 2000)

ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ...

(ΕΠΟΝ 57 χρόνια)

ΣΤΕΡΝΕΣ μέρες του Φλεβάρη του 1943. Κι εμείς ζούμε τη γενέθλια ώρα της θρυλικής Οργάνωσής μας, της ΕΠΟΝ. Πενήντα εφτά  χρόνια κιόλας περασμένα από τότε, που εμείς το πρώτο εκείνο ξεκίνημα, καθώς πρωτογράφαμε στους δρόμους της Αθήνας τα πρώτα πράσινα ΕΠΟΝίτικα συνθήματα.

ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ πάντα αυτή τη μέρα, 23 Φλεβάρη του '43, που στο μικρό ταπεινό σπιτάκι της οδού Πλακεντίας, στο σπίτι του κομμουνιστή δασκάλου Παναγή Δημητράτου, στην ιστορική εκείνη σύσκεψη των αντιπροσώπων 10 εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων, ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση, η ΕΠΟΝ.

ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ να το θυμόμαστε - οι άθλιοι παραχαράκτες δουλεύουν πάντα - πως η πρωτοβουλία για τη δημιουργία της Ενιαίας Οργάνωσης ανήκε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και υποστηρίχτηκε από τα κόμματα του ΕΑΜ. Μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ η ελληνική νεολαία έδωσε τη δική της συμβολή στο τσάκισμα του χιτλεροφασισμού, στον αντιφασιστικό αγώνα.

Η ΕΠΟΝ, παλεύοντας μέσα στις συνθήκες της ανελέητης φασιστικής τρομοκρατίας, κατόρθωσε να εξυψώσει την ελληνική νεολαία σε μια μεγάλη καταλυτική και δημιουργική δύναμη στο πλευρό του εργαζόμενου λαού. Και για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας διαπαιδαγώγησε μια ολόκληρη γενιά - τη γενιά της Αντίστασης - με τα ιδανικά της λευτεριάς, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.

ΠΑΝΩ από 600.000 νέοι και νέες, σ' όλες τις γωνιές της Ελλάδας έγραψαν την ιστορία της ΕΠΟΝ. Κάθε τόπος πολιτεία και χωριό έχει και τους δικούς του ήρωες. Κι αμέτρητα τα νέα παλικάρια που έδωσαν τραγουδώντας τη ζωή τους στον ιερό αγώνα της λευτεριάς.

ΕΙΝΑΙ ντοκουμέντα λεβεντιάς και αρετής τα στερνά εκείνα μηνύματα, που έστειλαν λίγες στιγμές πριν οι ομοβροντίες κόψουν τη ζωή τους στα σπίτια τους. Ολα τους αστραπές πίστης και θυσίας, που θα έπρεπε στο μουσείο της Εθνικής Αντίστασης να διαβάζονται από τα νέα παιδιά... Το μουσείο αυτό που εξήντα κοντά χρόνια δεν έχει γίνει για να περιλάβει όλα αυτά του Αγώνα τα ντοκουμέντα.

ΜΗΠΩΣ δεν είναι δωρική επιγραφή το στερνό μήνυμα του ΕΠΟΝίτη φοιτητή της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας Νίκου Μπαλή, που εκτελέστηκε στις 3 του Μάρτη 1943, όταν γράφει: «... πατέρα μου, μη λυπηθείς το θάνατό μου... Το σακάκι μου το πράσινο να το φοράς ώσπου να κουρελιαστεί για να με θυμάσαι. Και να συνεχίσεις τον αγώνα μας μέχρις ότου ξεριζωθεί από τον τόπο μας κάθε ίχνος φασισμού...».

Η ΕΠΟΝ με το πασίγνωστο και φλογερό σύνθημά της «Πολεμάμε και τραγουδάμε» έδωσε και κέρδισε επίσης μάχες για τη ζωή, τη μόρφωση και τον πολιτισμό. Βρέθηκε παρούσα σ' όλα τα προβλήματα που απασχολούσαν τότε τη νεολαία κι έχει μείνει μοναδικός ο τρόπος που σ' αυτή τη δύσκολη περίοδο της ξενικής φασιστικής Κατοχής συνδυάστηκε η παράνομη με τη νόμιμη δουλιά.

ΜΠΟΡΕΙ να πέρασαν τόσα χρόνια, αλλά ακόμη και σήμερα το μικρό χωριουδάκι θυμάται το πέρασμα και την πολύπλευρη πολιτιστική προσφορά της ΕΠΟΝ. Κι αυτήν ακριβώς την πολιτιστική παρέμβαση της ΕΠΟΝ την αναγνώρισαν ακόμη και εκείνοι που ιδεολογικά δεν τη συμπαθούσαν.

«ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ και τραγουδώντας», κάτω από τα τιμημένα λάβαρα της ΕΠΟΝ, μια ολόκληρη γενιά της ελληνικής νεολαίας, μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες, απέκρουσε αποφασιστικά τις τεράστιες και πολύπλευρες προσπάθειες για ηθική εξαθλίωση και υποταγή και διαπαιδαγωγήθηκε στο πνεύμα του αγώνα για μια νέα, ελεύθερη, ανεξάρτητη και λαοκρατούμενη Ελλάδα.

ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ στο πνεύμα της συντροφικής αλληλεγγύης και της αυτοθυσίας, στο πνεύμα της αγάπης και του σεβασμού, του μόχθου και της αλληλεγγύης μ' όλους τους αγωνιζόμενους λαούς. Μέσα από αυτή τη γενιά ξεπήδησε ο τύπος του νεολαίου που έπλασε η ΕΠΟΝ. Είναι ο νέος αγωνιστής που «φυλάει» σαν το πολυτιμότερο πράγμα την τιμή και τη ζωή του λαού και της νεολαίας.

ΤΗΝ ΩΡΑ αυτή τη μεγάλη, που η ζωή μας και τα όνειρά μας αντάμωσαν με τα ιδανικά και τα μηνύματα της ΕΠΟΝ, θα ξαναζήσουμε σήμερα το απόγευμα στην καθιερωμένη ετήσια εκδήλωση της ΠΕΑΦΕ που γίνεται στο ξενοδοχείο «Τιτάνια» (Πανεπιστημίου 52).

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία... Κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Αετόπουλα πάντα της Εθνικής Αντίστασης.

Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

Αλίευση από "Ρ" Παρουσίαση: Viva La Revolucion

Σαν Σήμερα 1.1.59 ΑΒΑΝΑ !! ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ !!

Για την είσοδο του λαϊκού αντάρτικου στρατού την 1η Γενάρη 1959 στην Αβάνα,
Για τους 82 αποφασισμένους επαναστάτες του πλοίου Granma που στάθηκαν χιλιάδες,
Για τα βουνά της Σιέρα Μαέστρα που οργανώθηκε το αντάρτικο
Για τον Τσε, τον Φιντέλ, και τον Σιενφουέγος, για την Κούβα που αντιστέκεται,

Για όσους είναι στο δρόμο και αγωνίζονται, 

Για αυτούς που ηττήθηκαν και γυρεύουν ένα νεύμα ,

Για τα όνειρα μας που περιμένουν εκδίκηση.

Velissarios Kossivakis

Γιώργος Βιδάκης: «Όσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα ‘ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανένα, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα, δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου.
Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».
Με τούτα τα λόγια έκλεισε την ιστορική του απολογία, στις 6 του Οκτώβρη του 1953, στο δικαστήριο του Σαντιάγκο της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στη Μονκάδα, στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους, που σκοπό είχε να ξεσηκώσει το λαό του νησιού εναντίον της δικτατορίας του Μπατίστα. 

Κι όμως, τότε, κανείς δεν πίστευε πως η δικαίωση βρισκόταν πολύ κοντά. 

Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση στο σωφρονιστήριο του Λος Πίνος, που σήμερα ονομάζεται Ισλα δε Χουβεντούδα.

*****

61η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος

Σήμερα συμπληρώνονται 61 χρόνια από τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης. Ήταν 1η Γενάρη του 1959 όταν ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας έμπαινε θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα, που στήριζε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Η Κουβανική Επανάσταση έδειξε στην πράξη ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και ότι με την αποφασιστική πάλη του λαού μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τη σοσιαλιστική προοπτική. Ήταν η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση στην αμερικανική ήπειρο και είχε από την πρώτη στιγμή την αμέριστη βοήθεια του τότε σοσιαλιστικού στρατοπέδου, πρώτα από όλους της Σοβιετικής Ένωσης.

Για να μπορέσει να επικρατήσει η Επανάσταση είχε προηγηθεί μια συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία από το Κίνημα 26ης Ιούλη (από την επέτειο της επίθεσης στους στρατώνες της Μονκάδα το 1953, όταν συνελήφθη και ο Φιντέλ Κάστρο) με επικεφαλής τον Φρανκ Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε μετονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο, από πρωτοπόρους - επαναστάτες φοιτητές. Στις 2 Δεκέμβρη 1956, όταν το μικρό πλοιάριο «Γκράνμα» έφτασε από το Μεξικό στις ακτές κοντά στη Σιέρα Μαέστρα της Κούβας, από τους 82 αποφασισμένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν στη στεριά κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας μόνο 12. Ανάμεσά τους οι πρωτοπόροι επαναστάτες Φιντέλ Κάστρο, ηγέτης των επαναστατών, ο αδελφός του, Ραούλ, ο Αργεντινός γιατρός Ερνέστο (Τσε) Γκεβάρα, ο Καμίλο Σινφουέγκος, ο Χουάν Αλμέιδα.

Ο επαναστατικός στρατός ανδρώθηκε με νέες δυνάμεις, που έφταναν από τις πόλεις και την επαρχία, και γρήγορα ξεκίνησε την πάλη στα βουνά και στα αστικά κέντρα.

Την 1η Γενάρη 1959 απελευθερώθηκε η Σάντα Κλάρα και την επομένη, με ηγέτη τον Τσε, οι επαναστάτες μπήκαν θριαμβευτικά στην Αβάνα. Ο δικτάτορας Μπατίστα είχε ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και το καθεστώς είχε καταρρεύσει. Στις 9 Γενάρη έφτασε στην κουβανική πρωτεύουσα και ο ηγέτης της Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, και ανέλαβε πρωθυπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης. Συγκροτήθηκαν οι Ενωμένες Επαναστατικές Δυνάμεις και το 1965 ανασυγκροτήθηκε το ΚΚ Κούβας, που ανέλαβε την καθοδήγηση στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.

Είχε προηγηθεί τον Απρίλη του 1961 η εποποιία του κουβανικού λαού στον Κόλπο των Χοίρων, στην παραλία Χιρόν, όπου αναχαίτισε σε 72 ώρες την εισβολή των μισθοφόρων της CIA, αποτελώντας την πρώτη παταγώδη ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, πριν από αυτή στο Βιετνάμ.

Η σοσιαλιστική Κούβα είχε να αντιμετωπίσει τον βάρβαρο αποκλεισμό από τις ΗΠΑ, την εχθρική στάση των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και της ΕΕ, αλλά και το σημαντικό χτύπημα του 1989 με τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, που της στέρησαν τη σημαντική βοήθεια που της παρείχαν, με αμοιβαίες επωφελείς εμπορικές συναλλαγές. Οι σημαντικές κατακτήσεις σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η κοινωνική φροντίδα, η ανάπτυξη του Πολιτισμού, της Φυσικής Αγωγής κ.λπ., που ο σοσιαλισμός εξασφάλισε για τον κουβανικό λαό, ήταν πάντα στο στόχαστρο των ιμπεριαλιστών, που εφάρμοσαν όλες τις μεθόδους, και του «μαστιγίου» και του «καρότου» (πιο χαρακτηριστικά, την περίοδο Ομπάμα).

Η επιθετικότητα των ΗΠΑ έχει ενταθεί το τελευταίο διάστημα, επί διακυβέρνησης Τραμπ, σε μια προσπάθεια, μέσω των νέων μέτρων σκλήρυνσης του αποκλεισμού, να στραγγαλιστεί ο κουβανικός λαός.

Το ΚΚΕ εκφράζει όλα αυτά τα χρόνια την αλληλεγγύη του στον αγωνιστή κουβανικό λαό και στην Επανάστασή του, ενάντια στις προκλήσεις του ιμπεριαλισμού, και ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του προλεταριακού διεθνισμού, αναπτύσσει δημιουργικό διάλογο με το ΚΚ Κούβας για τις κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που προωθούνται τα τελευταία χρόνια, εκφράζει τον προβληματισμό του για την εφαρμογή μέτρων που ενισχύουν τις σχέσεις της αγοράς και αντικειμενικά ανοίγουν το δρόμο για το αδυνάτισμα της σοσιαλιστικής οικονομίας.

Ο προβληματισμός αυτός παίρνει υπόψη του την αρνητικότατη εμπειρία ανάλογων μεταρρυθμίσεων που είχαν εφαρμοστεί τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, μεταρρυθμίσεων οι οποίες συνέβαλαν στις αντεπαναστατικές ανατροπές, όπως και την ισχυροποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην Κίνα, που δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές ανισότητες.
ΣΧΕΤΙΚΑ


ΤΜΗΜΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΕ ΚΚΕ
Μήνυμα προς το ΚΚ Κούβας για τα 61 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης 30/12/2019 11:54

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ 

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ:

Μήνυμα της ΚΕ του ΚΚΕ για το 2020

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΕ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ:

ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΝΑΠ
«Ψήφο στη ΔΗΠΑΚ για μαχητική ένωση γιατρών, στήριγμα στον αγώνα και τη διεκδίκηση»

«Κόντρα στο ρεαλισμό της απάθειας και της υποταγής» και «μαζί στο δρόμο της ανατροπής» να ενισχύσουν τη ΔΗΠΑΚ στις εκλογές της ΕΙΝΑΠ στις 26 Φλεβάρη καλεί τους γιατρούς η παράταξη. 

Για να πάψει η ΕΙΝΑΠ να είναι «παραμάγαζο της αντιλαϊκής πολιτικής» και να γίνει «μαχητική ένωση γιατρών, στήριγμα στον αγώνα και τη διεκδίκηση».

Στην ανακοίνωσή της ενόψει εκλογών αναφέρει τα εξής:

«Aπευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης στην κάλπη και τους αγώνες σε σένα που:
Δεν συμβιβάζεσαι με τη σημερινή άθλια πραγματικότητα στο χώρο της υγείας. Mε τις χιλιάδες ελλείψεις σε γιατρούς και σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, με την εντατικοποίηση, την υποβάθμιση των συνθηκών περίθαλψης και νοσηλείας των ασθενών.
Δεν ανέχεσαι, το 2019, να χάνονται ανθρώπινες ζωές επειδή δεν βρίσκεται κρεβάτι ΜΕΘ. Είδες τα τραγικά προβλήματα των δομών υγείας με τις πρόσφατες πυρκαγιές στο Μάτι και τις πλημμύρες στη Μάνδρα.
Δεν μπορείς να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια, βλέποντας να χάνεται πολύτιμος χρόνος, σε βάρος της έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας των ασθενών σου, λόγω της μακροχρόνιας αναμονής για ιατρικές εξετάσεις και χειρουργεία.
Εξοργίζεσαι όταν η κυβέρνηση, για να μην δώσει το σύνολο των αναδρομικών και να μην επαναφέρει τους μισθούς μας στα επίπεδα του 2012, καλλιεργεί τον κοινωνικό αυτοματισμό και πουλάει κοινωνική ευαισθησία ότι δήθεν "κόπτεται" για τους συνταξιούχους και την ίδια στιγμή, κόβει σε αυτούς που παίρνουν συντάξεις πείνας το επίδομα για την αγορά φαρμάκων.
Αγανακτείς ακούγοντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να επιστρατεύει όλη την άθλια μνημονιακή επιχειρηματολογία και το χυδαίο εκβιασμό, που είχαν χρησιμοποιήσει και οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, για να μην δώσει αναδρομικά τα δώρα γιατί δήθεν "θα διαταραχθεί η δημοσιονομική ισορροπία", την ώρα που μειώνουν τη φορολογία κατά 4% των επιχειρηματικών κερδών, που δίνουν 4,2 δισ. κάθε χρόνο για τις δολοφονικές μηχανές του ΝΑΤΟ.

Κόντρα στο ρεαλισμό της υποταγής

"Ρεαλισμός" και "κανονικότητα" για την κυβέρνηση σημαίνει:

- Νέα μείωση κατά 65 εκατ. στην κρατική χρηματοδότηση για τα νοσοκομεία, που έρχεται να προστεθεί στους πετσοκομμένους κρατικούς προϋπολογισμούς των προηγούμενων ετών.

- Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας που θα "αυξάνουν" τη χρηματοδότησή τους κάνοντας μπίζνες πουλώντας τις υπηρεσίες τους στα λεηλατημένα από το κράτος και τους επιχειρηματίες ασφαλιστικά ταμεία ή θα βγαίνουν στη γύρα της ζητιανιάς και θα στηρίζονται στις χορηγίες των "φιλάνθρωπων" εφοπλιστών.

- Μία πρόσληψη για κάθε μία συνταξιοδότηση, δηλαδή διατήρηση των χιλιάδων κενών που υπάρχουν στις δημόσιες μονάδες υγείας.

- Υποκατάσταση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους του μόνιμου προσωπικού με επικουρικούς και με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών που θα πληρώνονται από τα -"ίδια"- έσοδα των δημόσιων μονάδων υγείας.

- Διαιώνιση της εργασιακής ομηρίας και ανασφάλειας των συναδέλφων μας επικουρικών.

- Ειδικευόμενοι να εφημερεύουν χωρίς ειδικευμένους, ο γενικός χειρουργός να κάνει τον ωτορινολαρυγγολόγο, ο πλαστικός χειρουργός τον γυναικολόγο και τον ορθοπεδικό και πάει λέγοντας. Όπως στον "Ερυθρό Σταυρό", στο Θριάσιο, στον "Άγιο Σάββα" και αλλού. Να περιπλανιόμαστε από τμήμα σε τμήμα και από κλινική σε κλινική για να μπαλώνουμε τρύπες.

- Να δουλεύουμε και να εφημερεύουμε μέχρι τα 67.

- Σμπαράλιασμα κάθε κανονικότητας στο ωράριο, κατάργηση του σταθερού χρόνου εργασίας.

Αυτή είναι η κανονικότητα που μας εγγυώνται. Γιατί τα δικαιώματα των γιατρών, οι ανάγκες των ασθενώνείναι κόστος για το κεφάλαιο και το κράτος του που πρέπει να "εξορθολογιστεί".

Αυτό είναι "το όραμα" και της σημερινής κυβέρνησης και των προκατόχων της. Δημόσια νοσοκομεία - ΑΕ μετους ιδιώτες να αλωνίζουν και τους επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν χρυσοφόρες επενδύσεις στο χώροτης Υγείας.

Η επόμενη μέρα περιλαμβάνει όλο το αντεργατικό πλαίσιο που συνεχώς ενισχύεται, εκατοντάδες μνημονιακούς εφαρμοστικούς νόμους, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, τα δισεκατομμύρια ματωμένων πλεονασμάτων μέχρι το 2060 για να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Αυτή η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται κυβέρνηση, αντιπολίτευση, όλα τα αστικά κόμματα και αποκόμματα, έως τους φασίστες δολοφόνους υπόδικους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, είναι "κόλαση" για το λαό, "παράδεισος" για τα κέρδη των λίγων.

Για τα συμφέροντά τους μετατρέπουν τη χώρα μας σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό ορμητήριο θανάτου, μαγνήτη επιθέσεων, βυθίζουν το λαό μας σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς - πολεμικούς σχεδιασμούς.

Ανάπτυξη που να εξασφαλίζει και τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και τα δικαιώματά μας δεν μπορεί να υπάρξει. Είναι εξίσωση αδύνατη.

Μαζί στο δρόμο της ανατροπής. Μας θέλουν στη γωνία, να αναζητούμε μεσσίες, εργολάβους λύσεων, εθισμένους στη λογική του μικρότερου κακού, υποταγμένους στο ρεαλισμό του εφικτού που παραπέμπει στη "Δευτέρα Παρουσία" την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.

Βάζουμε στο επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες, βάζουμε στόχο τον πραγματικό ένοχο που μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίησή τους.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ανακτήσουμε τις απώλειες που είχαμε, να ζούμε με αξιοπρέπεια, να έχουμε ανθρώπινα ωράρια. Να απολαμβάνει ο λαός σύγχρονες υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας απολύτως δωρεάν.

Θέλουν να μας χειραγωγήσουν να ασκούμε ιατρική με το κριτήριο του κόστους - οφέλους, μας απαξιώνουν ως επιστήμονες.
Ορθώνουμε το ανάστημά μας. Έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας, ως γιατροί απέναντι στους ασθενείς μας.
Ο μαχητικός, αποφασιστικός αγώνας, η συλλογική διεκδίκηση και δράση, σε ρήξη και σύγκρουση με τηνπολιτική που συνθλίβει τα δικαιώματά μας είναι τα δικά μας όπλα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση οι δυνάμεις της ΔΗΠΑΚ, οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό.
Ανεξάρτητα από επιμέρους διαφωνίες, αναγνωρίζεις τη συνέπεια, την αταλάντευτη στάση μας, την αγωνιστικότητά μας.
Ήμασταν εκεί, σε κάθε διεκδίκηση του κλάδου αλλά και των ασθενών. Παρεμβαίνοντας και αναδεικνύοντας κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, σε κοινή δράση με τους υπόλοιπους συναδέλφους υγειονομικούς, τα εργατικά Σωματεία, τους μαζικούς φορείς.

Είχαμε καθοριστική συμβολή στον αγωνιστικό προσανατολισμό της Ομοσπονδίας, η οποία έπαψε να είναι σκονισμένο έπιπλο του υπουργείου Υγείας.
Τιμήσαμε την ψήφο των συναδέλφων από τη θέση που μας εμπιστεύτηκαν στην ΕΙΝΑΠ και στην ΟΕΝΓΕ.

Πρωτοστατήσαμε στην οργάνωση του αγώνα:

Για το ιατρικό μισθολόγιο, με συνεχείς κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις στο υπουργείο αλλά και με μια τεράστια σε όγκο και απαιτήσεις δικαστική διεκδίκηση. Αυτός ο αγώνας ανάγκασε την κυβέρνηση να δώσει ένα εφάπαξ ποσό, τμήμα των αναδρομικών που μας οφείλονται.

Για τα δικαιώματα των συναδέλφων μας επικουρικών, για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, για να μπει τέλος στην εργασιακή ομηρία, για την καταβολή των δεδουλευμένων τους (μισθό και εφημερίες). Κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεών μας οι συνάδελφοι, που στηρίζουν χρόνια τα νοσοκομεία, δεν απολύθηκαν.

Για τα προβλήματα των συναδέλφων ειδικευόμενων γιατρών, που τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ για τη "λάντζα" σε βάρος της εκπαίδευσής τους. Σπάσαμε τον τσαμπουκά σε Διοικήσεις και διευθύνσεις που θέλουν να κόψουν ό,τι έχει απομείνει που να θυμίζει τη λέξη "δικαίωμα". Αντιπαλέψαμε τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται στην Ιατρική Ειδικότητα.

Για αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό, για μαζικές προσλήψεις μόνιμων γιατρών στο ύψος των σύγχρονων, διευρυνόμενων αναγκών.

Ενάντια στον επαίσχυντο νόμο που ελαστικοποιεί το ωράριο και απορρυθμίζει τις ζωές μας.

Ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα του Κατρούγκαλου και το πετσόκομμα των συντάξεων.

Θέλεις την ΕΙΝΑΠ παραμάγαζο της αντιλαϊκής πολιτικής ή μαχητική ένωση γιατρών, στήριγμα στον αγώνα και τη διεκδίκηση;
Γκρέμισε τη σημερινή πλειοψηφία της ΔΗΚΝΙ στην ΕΙΝΑΠ, την παράταξη της ΝΔ που μαζί με τις δυνάμεις της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ):
Στηρίζουν την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην Υγεία, που όταν ήταν κυβέρνηση έκλεισαν νοσοκομεία και διέλυσαν δομές Υγείας και τώρα έχουν το θράσος να εμφανίζονται στα νοσοκομεία και να κάνουν παροχολογία με ψίχουλα.
Έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην "κουνηθεί φύλλο" στα νοσοκομεία. Όσες φορές αναγκάζονταν να συμφωνήσουν στην προκήρυξη κινητοποιήσεων, δεν συμμετείχαν ούτε καν οι εκλεγμένοι τους!

Τα προηγούμενα χρόνια στην Ομοσπονδία δεν εμφανίστηκαν πουθενά. Ούτε καν στις συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων.

Δώσε απάντηση στο χυδαίο κυβερνητικό συνδικαλισμό της συκοφαντίας και της ψευτιάς, στην παράταξη του ΜΕΤΩΠΟΥ (ΣΥΡΙΖΑ).
Αντί να τα βάζουν με την κυβέρνηση και τις Διοικήσεις των νοσοκομείων, εκτόξευαν λάσπη ενάντια σε όποιον όρθωνε το ανάστημά του.

Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να "πνίξουν" κάθε αγωνιστικό σκίρτημα. Στις κινητοποιήσεις για την πληρωμή των δεδουλευμένων εκατοντάδων συναδέλφων επικουρικών, που ήταν απλήρωτοι για μήνες και κινδύνευαν με απόλυση, αυτοί εγκαλούσαν όσους αγωνίζονται γιατί δήθεν ξεσηκώνονται για "ανύπαρκτα ζητήματα". Απύθμενο θράσος! Έφτασαν στο σημείο να λένε ότι οι επικουρικοί είναι προνομιούχοι.

Οι πολύτιμες υπηρεσίες τους στην κυβέρνηση εξαργυρώθηκαν με καρέκλες. Τα "πρωτοπαλίκαρα" του ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα έγιναν σύμβουλοι στα υπουργεία, γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι, διοικητές ΥΠΕ και νοσοκομείων που τρομοκρατούν συναδέλφους και μοιράζουν "εντέλλεσθε". Ο εκλεγμένος του Μετώπου στο ΔΣ της ΕΙΝΑΠ παραιτήθηκε στη μέση της θητείας του γιατί ανέλαβε υποδιοικητής της 2ης ΥΠΕ!

Ήρθε η ώρα να σπάσει το απόστημα του κυβερνητικού συνδικαλισμού!

ΔΗΚΝΙ - ΜΕΤΩΠΟ - Δημοκρατική Συμπαράταξη, παλιοί και νέοι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, πότε δυο - δυο, πότε όλοι μαζί βάζουν πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική στο χώρο της Υγείας που τσακίζει δικαιώματα γιατρών και ασθενών.

Καμία εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή (ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ).
Καλλιεργούσαν ή όχι αυταπάτες για το ρόλο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ; Στήριξαν ή όχι τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξαπάτηση με το "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα;

Μνημείο "τρικυμίας" ήταν η στάση τους σε διάφορες κινητοποιήσεις. Στην απεργία στις 30 Μάη είχε άλλη γραμμή το ΝΥΣΤΕΡΙ, άλλη το ΜΕΤΑ, άλλη η ΑΡΣΙ. Τρεις με τέσσερις διαφορετικές γραμμές, από ανοιχτή υπονόμευση της απεργίας ως το ξέπλυμα των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Άλλοτε εναντίον των "πουλημένων" άλλοτε κολαούζοι της ΑΔΕΔΥ και εξαπτέρυγα της πλειοψηφίας της ΠΟΕΔΗΝ.
Διαφωνούν με τη μονιμοποίηση των επικουρικών γιατρών χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Δεν μπορούν και δεν θέλουν να οδηγήσουν την ΕΙΝΑΠ και την ΟΕΝΓΕ σε γραμμή ρήξης.

Οι δήθεν ανεξάρτητες παρατάξεις που υπάρχουν (ΑΙΚ και ΑΙΣ):
Καλλιεργούν το συντεχνιασμό. Τι άλλο είναι να κατεβαίνει ψηφοδέλτιο από ένα μόνο νοσοκομείο στις εκλογές των νοσοκομειακών γιατρών όλης της Αθήνας και του Πειραιά;
Έχει κανείς την αυταπάτη ότι θα βρεθούν λύσεις μόνο για ένα νοσοκομείο την ώρα που θα βουλιάζουν όλα τα νοσοκομεία;
Έβγαλαν έστω μία ανακοίνωση για τις θέσεις τους; Αμφισβητούν την επιχειρηματική δράση στην υγεία; Τι έκαναν για τις απλήρωτες εφημερίες, τις περικοπές στους μισθούς, το αντιασφαλιστικό έκτρωμα;

Σε καλούμε να συμπορευτείς μαζί μας στα αγωνιστικά ψηφοδέλτια της ΔΗΠΑΚ ,στο δρόμο του αγώνα και της ανατροπής, για τη ζωή που μας αξίζει, για να πάψει η υγεία του λαού να είναι εμπόρευμα αλλά κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό.
Εδώ βρίσκεται η ελπίδα, η προοπτική, η διέξοδος για τον ειδικευόμενο γιατρό, τον ειδικευμένο γιατρό που θέλει να ζει αξιοπρεπώς χωρίς φακελάκια και εξαρτήσεις.

Απαιτούμε - διεκδικούμε:
Υπογραφή νέας κλαδικής συμφωνίας. Άμεση επαναφορά των μισθών μας στα επίπεδα του 2012. Καταβολή όλων των αναδρομικών. Επαναφορά των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος άδειας.
Ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Υγεία, την Πρόνοια, το Φάρμακο.
Μαζικές προσλήψεις προσωπικού μόνιμου πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων ομηρίας και ανακύκλωσης της ανεργίας. Άμεση μονιμοποίηση όλων των επικουρικών και συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Κατάργηση του εκτρώματος που διευθετεί τον εργάσιμο χρόνο στη βάση των ευρωπαϊκών οδηγιών. Σταθερός ημερήσιος εργάσιμος χρόνος. 5ήμερο - 6ωρο - 30ωρο με μία εφημερία την εβδομάδα και ρεπό την επόμενη μέρα.
Όχι στις εξετάσεις και σε κάθε είδος φραγμών στην έναρξη και κατά τη διάρκεια της ειδικότητας. Αποκλειστική κρατική ευθύνη και χρηματοδότηση για δωρεάν εκπαίδευση, επιμόρφωση όλων των γιατρών, παροχή συγγραμμάτων και συμμετοχή σε επιστημονικά συνέδρια.
Ο χρόνος αναμονής για την ειδικότητα να είναι συντάξιμος, με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και επιδότηση στο 80% του βασικού μισθού.
Κατάργηση του νόμου-λαιμητόμου του Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κοινωνική ασφάλιση για όλους, δημόσια και υποχρεωτική. Ένταξη των γιατρών στα ΒΑΕ. Μέτρα για την Υγεία και ασφάλεια.

Στις 26 Φεβρουαρίου ψηφίζουμε ΔΗΠΑΚ!

Δυναμώνουμε τη φωνή μας σε ΕΙΝΑΠ και ΟΕΝΓΕ!».

902.gr 

Η ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ...: -ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ !!

,,Καλά "Θεούγεννα"…

Η ανακύκλωση των θεών – Μέρες που έρχονται πρέπει να σας πω Καλά Χριστούγεννα, Βουδούγεννα, Μιθρούγεννα, Κρισνούγεννα, Ερμούγεννα, Αδωνούγεννα, Τελικά… Καλά Ηλιούγεννα… Δηλαδή Καλά Θεούγεννα…

14-12-2018
Η μια θρησκεία αντιγράφει – εκμεταλλεύεται – αφομοιώνει – αντικαθιστά – υποκαθιστά την άλλη. Έτσι κι αλλιώς το ίδιο είναι όλες. Ανακυκλωμένος φόβος, καθυστέρηση, δεισιδαιμονία, μοιρολατρία, υποταγή.

… σ’ όποια θρησκεία κι αν πιστεύετε. Έτσι κι αλλιώς την ίδια μέρα είναι για όλες σχεδόν τις θρησκείες.

Υπάρχει ένα εξαιρετικό σοβιετικό βιβλίο του 1923 σχετικό με την προέλευση των διάφορων θρησκειών. Λέγεται: “ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ, ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΕΣ” του Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα σαν επιστημονικό εργαλείο.

Ένα βιβλίο, που (όπως λέει κι ο συγγραφέας στην εισαγωγή) … “θα δυσαρεστήσει κάπως τους πιστούς, που αυτοί πρέπει να σκεφτούν ότι εμείς δεν έχουμε, και ούτε μπορούμε να έχουμε, κανένα σεβασμό απέναντι σε κείνο που επί χιλιάδες χρόνια, χρησίμευε στους εκμεταλλευτές σαν ένα μέσο εξαπάτησης των λαϊκών μαζών, παρεμπόδισης της ανάπτυξής τους και υποδούλωσης”.

Στο βιβλίο λοιπόν αυτό, θα δείτε ότι εκτός από τις 25 Δεκεμβρίου, που είναι μέρα που γεννήθηκαν σχεδόν όλοι οι θεοί (λεπτομέρειες στην εικόνα και στο βιβλίο), τα κοινά των περισσότερων θρησκειών είναι επίσης:
– Μια παρθένος που γέννησε ένα μεσσία “θείο βρέφος”, με άμωμο σύλληψη.
– Ένα άστρο στην ανατολή που έλαμψε μόνο τη μέρα που γεννήθηκε ο μεσσίας – γιος του θεού, ο οποίος γεννήθηκε σε σπηλιά, στάβλο ή φάτνη.
– Μια παρθένο που στη συνέχεια εμφανίζεται σε απεικονίσεις (ανάγλυφα, ζωγραφιές, αγάλματα, κλπ.) σαν βρεφοκρατούσα.
– Ένα θείο βρέφος που στις πρώτες μέρες της ζωής του διατρέχει θανάσιμους κινδύνους από έναν τύραννο.
– Ένας μεσσίας που απεικονίζεται σαν ποιμένας μ’ ένα αρνί στον ώμο.
– Ένας μεσσίας που συχνά έχει δώδεκα μαθητές και κάποιες φορές ένας μαθητής του τον προδίδει.
– Ένας μεσσίας που στο τέλος θανατώνεται (συχνά στο σταυρό) για το καλό του ποιμνίου του και μετά… ανασταίνεται.

Η μια θρησκεία αντιγράφει – εκμεταλλεύεται – αφομοιώνει – αντικαθιστά – υποκαθιστά την άλλη. Έτσι κι αλλιώς το ίδιο είναι όλες. Ανακυκλωμένος φόβος, καθυστέρηση, δεισιδαιμονία, μοιρολατρία, υποταγή.



Γιατί 25 Δεκεμβρίου; 

“Στις 25 Δεκεμβρίου άρχιζε να μεγαλώνει η μέρα, σαν να γεννιόταν ένας νέος ήλιος κι άρχιζε ένας καινούριος χρόνος στη ζωή των φυτών. Η ημερομηνία αυτή θεωρούνταν μέρα της γέννησης του θεού ήλιου, τουλάχιστον από μισή ντουζίνα θρησκείες, αιγυπτιακή, περσική, φοινικική, ελληνική, τευτονική κλπ. …” (Γιαροσλάβσκι).

Και συνεχίζει: 

“Αποδεικνύεται συγκριτικά ότι μέσα σε ταυτόσημες συνθήκες ζωής, εμφανίστηκαν στους διάφορους λαούς παρόμοιες θρησκευτικές δοξασίες και λατρείες, ότι οι λαοί, όταν έρχονται σε επαφή, παίρνουν ο ένας απ’ τον άλλον τις θρησκευτικές δοξασίες και ότι, συχνά, κάθε νέα θρησκεία είναι σε μεγάλο βαθμό, μια παραλλαγή των θρησκειών που υπήρχαν ως τότε”.

Οι φωτογραφίες είναι από την εικονογράφηση του βιβλίου κι αφορούν όλες τη βρεφοκρατούσα παρθένο μητέρα του “θείου βρέφους”.

Την εικόνα με το “μυστικό δείπνο των θεών” την έχω βρει στο Internet.

Μάνος Δούκας

*****

Ηλιούγεννα: Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων.

Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.
Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού.
Οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.
Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το «δώρο» του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους …έγινε κυριολεκτικά «μοίρασμα δώρων».

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

Ηλιούγεννα – Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων…

Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο.
Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του.

Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 π.τ.Χ– 4μ.τ.X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.
Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει: «Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8).

Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται.

Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνονται στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό «ειδωλολατρικό» έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου.

Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια.

Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30«Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»
Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου.

Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια).
Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. 
Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.

Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων;

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου.
Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη.
Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη.

Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται: «Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το ‘Αλφα και το Ωμέγα».

Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου.

Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης.

Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.

Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες και ονομάζονταν:
Στην αρχαία Ρώμη, η εορτή άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδιά έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του.

Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού.

Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG.

Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού «…σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ «ΚΡΟΝΟΥ» και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) «ΗΛΙΟΥ» και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του…»

Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη. Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο ο Ίσις,σε κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου, άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο.

Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. 

Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!
Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη.

Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.

Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης.
Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος (κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).

Το χριστουγεννιάτικο δένδρο
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Αποστόλου Αρβανιτόπουλου, σχετικό με τα έθιμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και των καλάνδων, μας σώζει ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του «Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των». Σε αυτό το βιβλίο του ο Φίλιππος Βρετάκος μας λέει:

«Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του. Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ’ εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου «ειρεσιώνης», και της «ικετηρίας» των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων.

Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου. Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων.» («Κληρονομία του αρχαίου κόσμου», εφημερίς «Εθνος», 31 Δεκεμ.1937)

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως – τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες.
Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού.
Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων.

Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.
Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του «Αγιοβασίλη» με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι.

Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί από την Αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέραμε πιο πριν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως.

Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το «δώρο» του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους …έγινε κυριολεκτικά «μοίρασμα δώρων».

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαίο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.

Το βρήκαμε Εδώ

ΓΙΑ ΝΑ "ΧΟΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΤΕΡΟ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ" !!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Στιγμιότυπο από την έναρξη του συνεδρίου. Στο βήμα ο Δ. Κουτσούμπας

Τα 100 χρόνια της γιορτάζει φέτος η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία και σ' αυτήν την επέτειο είναι αφιερωμένο το 35ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μαθηματικής Παιδείας, που ξεκίνησε την Παρασκευή 7/12, στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΑΣΠΑΙΤΕ), με θέμα «Μαθηματικά: Ερευνα και εκπαίδευση τον 21ο αιώνα».

Στην έναρξη του 35ου πανελλήνιου συνεδρίου παραβρέθηκε και απηύθυνε χαιρετισμό ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Χαιρετισμούς απηύθυναν επίσης ο υπουργός Παιδείας, Κ. Γαβρόγλου, ο πρόεδρος της ΑΣΠΑΙΤΕ, εκπρόσωποι της ΝΔ, των ΑΝΕΛ, του Αρχιεπισκόπου, πανεπιστημιακοί και εκπρόσωποι άλλων φορέων.

Η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1918 στην Αθήνα. Η λειτουργία της βασίζεται στην εθελοντική προσφορά και μέλη της μπορούν να είναι πτυχιούχοι μαθηματικοί. Σήμερα διαθέτει τοπικά παραρτήματα στους περισσότερους νομούς της χώρας.

Σκοπός της είναι η προαγωγή και η διάδοση των διαφόρων κλάδων της Μαθηματικής Επιστήμης, μέσω της ανάπτυξης της ελεύθερης ανταλλαγής των πληροφοριών μεταξύ των μαθηματικών, των επιστημόνων και της κοινωνίας, της ουσιαστικής και συνεχούς βελτίωσης της μαθηματικής εκπαίδευσης κ.ά.

Αντικείμενα των δραστηριοτήτων της είναι η έκδοση περιοδικών εντύπων και άλλων δημοσιευμάτων, η οργάνωση και λειτουργία βιβλιοθήκης, η πραγματοποίηση διαλέξεων και συζητήσεων, η διεξαγωγή σεμιναρίων, η οργάνωση συνεδρίων, η ίδρυση Επιστημονικών Κέντρων κ.ά.

Ιδιαίτερη θέση στις δραστηριότητες της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας (ΕΜΕ) καταλαμβάνουν οι μαθητικοί διαγωνισμοί που διοργανώνει κάθε χρόνο. Από τη διαδικασία αυτή επιλέγονται οι Εθνικές ομάδες μαθηματικών, οι οποίες εκπροσωπούν την Ελλάδα στις Βαλκανικές και Διεθνείς Μαθηματικές Ολυμπιάδες.

Ο χαιρετισμός του Δ. Κουτσούμπα

Στο χαιρετισμό του, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε τα εξής:

«Είναι μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας, για να απευθύνω ένα σύντομο χαιρετισμό στο συνέδριό σας. Εξάλλου, είναι τέτοιο το θέμα του φετινού σας συνεδρίου, "Μαθηματικά: Ερευνα και εκπαίδευση τον 21ο αιώνα", που περικλείεται ένα μεγάλο εύρος ζητημάτων, που βρίσκονται στο επίκεντρο και του δικού μας προβληματισμού.

Γιατί, αν μη τι άλλο, είναι πλέον φανερό, βαδίζοντας στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, ότι η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας θα μπορούσε να προσφέρει τεράστια ανακούφιση στην ανθρωπότητα από το μόχθο, τη φτώχεια και τη μιζέρια.

Κι όμως, παράλληλα με τα τεράστια επιτεύγματα, τα οποία υπηρετεί και η ανάπτυξη των μαθηματικών, βλέπουμε τις ανισότητες και την αδικία να αυξάνονται σε κάθε γωνιά του κόσμου, καθώς αυξάνεται και το χάσμα μεταξύ αυτών που θα μπορούσαν να απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι και της πραγματικότητας που βιώνουν.

Μια πραγματικότητα που διαψεύδει τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για τη δήθεν έξοδο από τα μνημόνια, αλλά δείχνει και το πραγματικό περιεχόμενο της στόχευσης των διαφόρων αναλύσεων για τη "μεταμνημονιακή εποχή".

Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά.

Αρκεί να σκεφτείτε εσείς, οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι μαθηματικοί, μάχιμοι εκπαιδευτικοί στην τάξη και δάσκαλοι στα πανεπιστημιακά έδρανα, νέοι επιστήμονες, φοιτητές, μεταπτυχιακοί και υποψήφιοι διδάκτορες, τις εξελίξεις που έχετε ζήσει όλο το προηγούμενο διάστημα στους χώρους σας.

Οι εξελίξεις αυτές αποτελούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας που μας έχουν φέρει στο σήμερα και απειλούν να αλυσοδέσουν και το μέλλον, αν δεν πάρουμε την απόφαση να την σπάσουμε.

Ο μαθηματικός που υπηρετεί στο σχολείο, δεν μπορεί να μη νιώθει αγανάκτηση που ο ίδιος ή ο συνάδελφός του παραμένει εγκλωβισμένος για χρόνια με το απαράδεκτο καθεστώς του μονίμως αναπληρωτή και ακούει τον τελευταίο καιρό την κυβέρνηση να ψηφοθηρεί τάζοντας προσλήψεις που επ' ουδενί δεν θα λύσουν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία.

Ο μαθηματικός που δουλεύει στην ιδιωτική Εκπαίδευση δεν μπορεί να μην αγανακτεί με την εργασιακή ανασφάλεια, με τις συμβάσεις - ψίχουλα στα φροντιστήρια, που κάθε καλοκαίρι τον στέλνουν στο ταμείο ανεργίας.

Ο μαθηματικός που είναι στην Εκπαίδευση δεν μπορεί να μην αγανακτεί με τους σχεδιασμούς για τις αλλαγές στο Λύκειο, που το καθιστά ακόμα πιο σκληρό και ανταγωνιστικό, μετατρέποντάς το σε ένα διαρκές εξεταστικό κέντρο, εξοβελίζοντας ουσιαστικά πολύτιμη γνώση, στερώντας τους μαθητές από την επαφή με πολύτιμες κατακτήσεις της ανάπτυξης της επιστήμης, από την κατάκτηση ενός στέρεου γνωστικού υποβάθρου σε ευρύ επιστημονικό φάσμα, που μπορεί να αποτελέσει και τη βάση για την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Οι αλλαγές αυτές έχουν αντίκτυπο και στη μαθηματική εκπαίδευση, όπως ξέρετε πολύ καλά.

Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος και οι φοιτητές, οι νέοι επιστήμονες μαθηματικοί, δεν μπορεί να μην αγανακτούν όταν, με την προωθούμενη αναμόρφωση του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, βαθαίνει η διαφοροποίηση και η κατηγοριοποίηση ιδρυμάτων, τμημάτων και αποφοίτων.

Οταν έχουν αυξηθεί κατακόρυφα τα μεταπτυχιακά με δίδακτρα. Οταν η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας των διδασκόντων και των άλλων νέων επιστημόνων στα πανεπιστημιακά ιδρύματα θεριεύει.

Πρότυπο ο αγωνιστής μαθηματικός - δάσκαλος

Αυτή η αγανάκτηση, όμως, δεν αρκεί.

Θα πρέπει από το θυμικό να περάσει στη συνειδητή συγκεκριμένη δράση και τον οργανωμένο αγώνα, αν είναι να δώσει γόνιμα αποτελέσματα.

Και σε αυτήν την πορεία, εμείς σας καλούμε να συναντηθείτε με τις δυνάμεις και τις θέσεις του ΚΚΕ, να συμπορευτούμε όλοι μαζί, για να γυρίσει οριστικά προς τα μπρος ο τροχός της Ιστορίας.

Αλλωστε, το Κόμμα μας έχει βαθείς και ισχυρούς δεσμούς με τη μαθηματική κοινότητα διαχρονικά.

Χιλιάδες είναι οι μαθηματικοί, στελέχη, μέλη και φίλοι του Κόμματος, που έχουν βάλει το λιθαράκι τους στα 100 χρόνια της διαδρομής του ΚΚΕ.

Μιλώντας, όμως, από το βήμα του συνεδρίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ ονομαστικά στον σύντροφο Γιώργη Ωραιόπουλο, που "έφυγε" από τη ζωή το 2013 σε ηλικία 101 ετών, ως το αρχαιότερο εν ζωή μέχρι τότε μέλος της ΕΜΕ, έχοντας δώσει για πάνω από 60 χρόνια αγώνες ως ενεργό μέλος της ΕΜΕ, μέλος του ΔΣ της για χρόνια και επίτιμος πρόεδρος της Συντακτικής Επιτροπής του "Ευκλείδη Α΄".

Στη διαδρομή του σ. Γιώργη, στις φυλακές, στην ΕΑΜική Αντίσταση, στις εξορίες και στους κατατρεγμούς, βλέπει κανείς το μεράκι του μαθηματικού δασκάλου να μπολιάζει την αγωνιστική δράση, όπως ακριβώς ισχύει και με όσους πήραν τη σκυτάλη από τον Γιώργη και όπως θα θέλαμε να δούμε και τη νεότερη γενιά μαθηματικών να κάνει.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι νεότερες γενιές μαθηματικών, αλλά και όσοι έχουν ήδη κάποια - περισσότερα ή λιγότερα - χρόνια εμπειρίας στους ώμους τους, μπορούν να βρουν στις σύγχρονες επεξεργασίες του ΚΚΕ τη ρεαλιστική αισιοδοξία που χρειάζεται, ώστε να τροφοδοτήσουν γόνιμα τον προβληματισμό τους πάνω στο θέμα του συνεδρίου σας.

Η αντίληψη του ΚΚΕ για τη μαθηματική παιδεία

Εμείς, ως ΚΚΕ, έχουμε δώσει συνοπτικά την τοποθέτησή μας για τη μαθηματική παιδεία, στις θέσεις μας για το Ενιαίο 12χρονο σχολείο σύγχρονης Γενικής Παιδείας, το σχολείο των σύγχρονων δυνατοτήτων και αναγκών, που αποτελεί τη δική μας πρόταση για την Εκπαίδευση και την οποία σας καλούμε να μελετήσετε και να γίνει αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού.

Θεωρούμε ότι είναι αδιαπραγμάτευτο το γεγονός ότι η διδασκαλία των μαθηματικών, μέσα από την ιδιαίτερη γνώση κι άσκηση των οργάνων της νόησης, υποβοηθά τη γενικότερη θεώρηση της γνώσης, των τρόπων και των νόμων της ανθρώπινης σκέψης.

Η σωστή διάρθρωση της σχολικής ύλης και διδασκαλίας των μαθηματικών αποτελεί προϋπόθεση ώστε οι μαθητές να κατακτήσουν τη διαλεκτική σκέψη, να μπορούν να εκφράζουν με αφηρημένο τρόπο τις σχέσεις ανάμεσα σε φαινόμενα της πραγματικότητας, να μπορούν να λύνουν προβλήματα σε συγκεκριμένη ή αφηρημένη κατάσταση, να μπορούν να κατηγοριοποιούν τα πράγματα, τις έννοιες και τις καταστάσεις, να αναπτύσσουν αποδεικτικό συλλογισμό, να ασκούν τη φαντασία τους και τελικά να μπορούν να κατανοούν καλύτερα την πραγματικότητα.

Γι' αυτό και είμαστε π.χ. σφόδρα αντίθετοι στον εξοβελισμό της γεωμετρίας από τη σχολική εκπαίδευση, στην ανορθολογική διάταξη και ανάπτυξη της διδακτέας ύλης των μαθηματικών στα σχολικά προγράμματα, αλλά και στις αλλαγές στις σχολικές εξετάσεις, που αφορούν και στα μαθηματικά.

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για την πρόσκληση και να ευχηθώ καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας.

Είμαι σίγουρος, εξάλλου, ότι με πολλούς από εσάς θα βρεθούμε ξανά στο μέλλον, βαδίζοντας πλάι πλάι στο δρόμο του αγώνα για όσα έχει σήμερα ανάγκη ο λαός μας.

Γιατί, καλώς ή κακώς, κανένας εργαζόμενος μαθηματικός δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να λέει "μη μου τους κύκλους τάραττε".

Είναι η ίδια η ζωή που, με τη σιδερένια αναγκαιότητα και λογική της μαθηματικής απόδειξης, δείχνει ότι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αλλάξουν τα πράγματα είναι η προσωπική στράτευση στον αγώνα.

Για να χορέψουμε "στο φτερό του καρχαρία", που λέει και ο στίχος του Καββαδία που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος, τον οποίο και τιμάτε σήμερα, τον οποίο και τιμάμε όλοι μας».

    

Εκδήλωση τιμής στον Θάνο Μικρούτσικο

Στο πλαίσιο του 35ου συνεδρίου της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, το βράδυ της Παρασκευής έγινε εκδήλωση προς τιμήν του «συνθέτη - δημιουργού και μαθηματικού» Θάνου Μικρούτσικου, όπως αναγραφόταν στην τιμητική πλακέτα που του απένειμε ο πρόεδρος της ΕΜΕ, Ανάργυρος Φελλούρης. Στο γεμάτο από κόσμο αμφιθέατρο της ΑΣΠΑΙΤΕ, για το έργο και την προσφορά του Θάνου Μικρούτσικου στον πολιτισμό μίλησαν ο Γιάννης Μηλιός, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η Αναστασία Γεωργάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, και ο Μίλτος Πασχαλίδης, τραγουδοποιός - μαθηματικός. Δυο λόγια από καρδιάς είπε και ο τιμώμενος συνθέτης, προτού αναλάβει να «ταξιδέψει» το κοινό με τη μουσική του και με τη συνοδεία των Θύμιου Παπαδόπουλου και Κώστα Θωμαΐδη, αποσπώντας θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα.

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=17366&publDate=8%2F12%2F2018&pageNo=24