ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

από Ερη Ριτσου:

12/4/17 στις 8:37 μ.μ.* 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Χριστέ, που μου άνθησε η καρδιά κάτω απ’ τον ίσκιο το φαιό

του Λόγου σου – άνθος σιωπηλό, της ευλογίας σου πλάσμα –

και μες στη φούχτα σου χολή κι όξος ρουφούσα το θεό,

μ’ επιείκεια δέξου το, παλιό τάμα, το νέο μου άσμα.

Αξίωσε το δούλο σου να σ’ αντικρύσει στη ματιά

με του οίχτου ωχρά τα δάχτυλα να’ αγγίξει την πληγή σου,

λευτερωμένο απ’ τη βαθειά του μυστηρίου σου γητειά

να γδύσει σε απ’ το ένδυμα της φωτεινής σιγής σου.

Χριστέ, τα πόδια ανάπαψε τα ματωμένα, που γυμνά

απ’ τ΄ αγκάθια πλήγιασαν κι από τις πορείες των χρόνων

στερνή φορά χαμήλωσε τα μάτια σου γλυκά, σεμνά

προς τους απλούς ανθρώπους σου, τους εραστές των πόνων.

Κάθησε στης υπομονής το παγερό, σκληρό σκαμνί,

βγάλε απ’ την κόμη την ξανθή το φωτεινό στεφάνι,

μέτρα τα δάκρυα πούμασες μέσα στου ελαίου σου το σταμνί

απ’ τους πτωχούς των πνεύματι που φίλησε η πλάνη.

Ασε και συ τα δάκρυα σου, μια και δεν ξέρεις να οργιστείς,

μακριά απ’ το μάταιο θάμπωμα του πρωτινού σου ονείρου

κι ως σου ταιριάζει ταπεινός, μπρος στο κατώφλι της κλειστής

θύρας, το κώνειο τώρα πιες του πόθου σου του στείρου.

Η Βασιλεία των Ουρανών πλημμύρισε αποπνιχτικά

απ’ των θλιμμένων και άρρωστων πιστών σου τα όσια ποίμνια

κι ούτε μια θέση απόμεινε πλάι τους να μείνεις, νεκρικά

ν’ ανθίζεις αγριολούλουδα στων θλίψεων τα συντρίμμια.

Και σ’ εξόρισαν – σούπρεπε – να γίνει δεν μπορούσε αλλιώς,

το αίμα ρουμπίνι φώτισε την σκιά του άξιου σου θρόνου

της εποχής σου σ’ έκλεισε και σένα ο σιδερένιος κλοιός

κι είταν το πνεύμα σου παιδί του Τόπου και του Χρόνου

Πόσες μορφές δεν άλλαξες πριν γεννηθείς μα και μετά

μες από χώρες και καιρούς, κι αν πράα είσουν ασπίδα

κι ανώφελη παρηγοριά – τα λόγια σου μέθης πιοτά-

σε κάναν όπλο εγκλήματος και σκλάβων αλυσσίδα.

Χριστέ το «ειρήνη πάσι» σου, «εν τούτω νίκα» έχει γενεί,

στη δόξα σου ακονίζονται οι σαρκοφάγοι οδόντες,

με τα μαλλιά σου τα χρυσά ουράνιο έπλεξαν σκοινί

να κρεμαστούν «μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες»

Τώρα σου γράφουν τ΄όνομα στα έρμα πεδία των μαχών

-λευκάζοντας τις έναστρες νύχτες-όστα θυμάτων

αθώων, και θρήνοι αρμονικοί των κουρασμένων και φτωχών

στη χάρη σου αναπέμπουνε το ανείπωτο άσμα ασμάτων.

Στον ύπνο σ’ ονειρεύεται ο φαντάρος στο στενό του αμπρί

κι έξω πετιέται γυάλινος βολβός σ’ έντρομη κόγχη-

σε βλέπει Σένα, πούφεγγε κάποτε η όψη σου η λαμπρή,

άγριον εχθρό να του προτείνει αμείλιχτα τη λόγχη.

Χριστέ, που καταδέχτηκες να γεννηθείς σε ένα παχνί,

στ’ άχυρα που χρυσώσανε, στα κόπρια που ευωδιάσαν,

κοντά σε βόδια, σε βοσκούς που σ’ έβλεπαν με την αχνή

καλή ματιά – στων τυράννων το στέμμα σε θρονιάσαν.

Ω, εσύ, που μίλαες στα πουλιά, στου δάσους τα γυμνά κλαδιά,

στου αγρού τα κρίνα και γλυκά στον κάθε πόνο εστράφης – 

σου κρέμασαν στο χέρι σου μιαν αρμαθιά βαριά κλειδιά

να κλεις μπουντρούμια, ιδιώνυμα γελώντας να υπογράφεις.

Συχώρα τον αμαρτωλό, Χριστέ, ο εργάτης σήμερα

καθώς πέφτει στην σκέψη των φυλακών η αυλαία

σε βλέπε με όψη βλοσυρή και με τα μάτια ανήμερα

να του απαγγέλεις την ποινή ίδιος με εισαγγελέα.

Χριστέ, που εδιάβης κι άνθησαν κρίνα οι ευλογίες σου λευκά

κι ήπιες νερό στου πένητα την ταπεινή παράγκα

κ’ έφεγγε η νύχτα ως έστρεφες γύρω τα μάτια σου γλαυκά

τώρα φρουρό σε βάλανε μπρος στων πλουσίων την μπάγκα.

Θάπρεπε να σε βλέπουνε τα’ αθώα παιδιά που με σκιερά

μάτια στην κούνια γείρανε και σώπασαν στον ύπνο

κι όμως σε βλέπουνε οι κλητοί σου μες στον κύκλο του παρά

να στρώνεις, δούλος ταπεινός, των τυράννων το δείπνο.

Και τ΄ονομά σου θάπρεπε να ψιθυρίζουν, ν’ απαντού

στάχυ στο στάχυ, καλαμιές που δείχνουν το φεγγάρι.

Τώρα τα μαύρα στόματα των πυροβόλων το βροντούν

και στίβεις μες στα χέρια σου τις νέες καρδιές σφουγγάρι.

Χριστέ, φραγμό σε στήσανε μπροστά στο δρόμο του φτωχού

και τ’ οργισμένο του υψώναν σ’ εκτάσεις όλβιο μάτι,

μα βάρυνε πολύ ο κασμάς σε χέρι εργάτη και πριχού

σκάψει τον τάφο του γκρεμίζει το άδειο σου παλάτι.

Χριστέ, η καρδιά σου είταν καρδιά όλου του κόσμου που πονεί,

μα έμεινε στην υποταγή δεμένη για να δένει

κι αν τρόμαξαν ποτέ οι εχθροί για την πλατειά σου τη φωνή

οι ίδιοι σου στεφανώσανε την όψη αντεστραμμένη.

Μα ο πόνος τώρα ωρίμασε κι έκφραση δίκιου βρήκε η οργή,

σπάνε οι αλυσσίδες της σκλαβιάς κ’ η υπομονή σου εχάθη,

και σε θωρώ στο νέο σταυρό, Χριστέ, στην ρόδινη αυγή

απ’ τον στερνό σου θάνατο η ζωή χαρά να πλάθει.

Τρακτέρ, 1930-40, Γιάννης Ρίτσος

*

Μου το θύμισε ο Nikos Varalis και τον ευχαριστώ. 

Καλά να περάσετε όλοι.

...........................................

παρουσίαση - αντιγραφή κειμένου: Viva La Revolucion

καλέ μου κατάλαβες ακόμη Γιατί δεν Έχεις Γιατρό;;

Η εξάρτηση από επιχειρηματικούς ομίλους και η λειτουργία στη βάση «κόστους - οφέλους» αναπαράγουν τα σκάνδαλα και τα φαινόμενα χρηματισμού

Δημήτρης Κουτσούμπας: Αν δεν φύγει από τη μέση το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους, του καπιταλιστικού ανταγωνισμού, 

θα συνεχίσει να υπάρχει η διαφθορά, η παράνομη και πολύ περισσότερο η νόμιμη, θα συνεχίσει να υπάρχει το τεράστιο πρόβλημα για τη λαϊκή Υγεία.

Την ίδια στιγμή που υπάρχει τεράστια πρόοδος στην επιστήμη, στην τεχνολογία και μεγάλος αριθμός εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού, τα πράγματα πηγαίνουν σχετικά ή και απόλυτα προς τα πίσω για το λαό.

Και στον τομέα της Υγείας φαίνεται η φιλολαϊκή κοινωνική, πολιτική, οικονομική, συνολική πρόταση ανατροπής, του ΚΚΕ.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να εντάσσονται και οι σημερινές προτάσεις για άμεση ανακούφιση και αποσυμφόρηση των νοσοκομείων, με προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, με εξασφάλιση υποδομών, ιατρικού εξοπλισμού και φαρμάκων, με γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης.

Το ΚΚΕ, απορρίπτοντας τα δικομματικά «παιχνίδια», υπερψήφισε και τις δύο προτάσεις, ως συμπληρωματικές, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν συμφωνεί με το πολιτικό σκεπτικό, ούτε της κυβέρνησης, ούτε της ΝΔ.

ΣΕΛ. 4 - 7

Αντιλαϊκά «παράσημα»

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα δώσει μέχρι τέλους τη μάχη για να μη χάσει τα εύσημα και τα ...παράσημα από το κεφάλαιο και τους διεθνείς συμμάχους της,

 για την ικανότητα που έχει να νομοθετεί αντιλαϊκά μέτρα και παράλληλα να χειραγωγεί και να ενσωματώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που αυτά προκαλούν.

Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή σε πρόσφατο άρθρο του Μοσκοβισί, όπου επαινεί την κυβέρνηση για τα 200 και πλέον αντιλαϊκά μέτρα που έχει περάσει στη σύντομη θητεία της, «κάτι σχεδόν απίθανο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες», όπως γράφει, ενώ ανάλογα θερμά λόγια είχε πει πριν από λίγες βδομάδες και ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.

Το ίδιο θα προσπαθήσει να κάνει και τώρα η κυβέρνηση, μπροστά στην ψήφιση των προαπαιτούμενων για τη δεύτερη «αξιολόγηση», η οποία τοποθετείται στα τέλη Απρίλη - αρχές Μάη, με «ένα νόμο και σε ένα άρθρο», όπως γραφόταν χτες στον Τύπο.

Στην προσπάθεια αυτή, κλιμακώνει την προπαγάνδα, οικοδομεί επιχειρηματολογία, ανανεώνει τα ψευτοδιλήμματα, χαράσσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και διατάσσει στελέχη, για να θολώσει τα νερά ως προς το χαρακτήρα και το εύρος των μέτρων, που είναι πέρα για πέρα ταξικά, σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Είναι αλήθεια ότι η «καραμέλα» των «αντίμετρων» έλιωσε σχετικά νωρίς στο στόμα της κυβέρνησης, καθώς το πακέτο των νέων περικοπών στο λαϊκό εισόδημα και τις συντάξεις είναι πολύ μεγάλο για να κρυφτεί πίσω από τις ψευτοπαροχές που ανακοίνωσε.

Με δεδομένο ότι η προπαγανδιστική ισχύς των «αντίμετρων» εξαντλείται, η κυβέρνηση προσπάθησε τις προηγούμενες μέρες να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το αντιλαϊκό πακέτο το 2019, πριν την εφαρμογή του, όποτε προσδοκούν ότι τα οικονομικά δεδομένα θα είναι καλύτερα για την Ελλάδα.

Στην πραγματικότητα, όποια επαναδιαπραγμάτευση κι αν γίνει, θα αφορά χειρότερα και περισσότερα μέτρα. Αυτό απέδειξε η μέχρι τώρα εμπειρία. Αυτό προαναγγέλλει και ο ΣΕΒ, βάζοντας θέμα ταχύτερης και μεγαλύτερης μείωσης του αφορολόγητου, ενώ επιμένει (όπως και οι «θεσμοί») ότι η κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» από μόνη της δεν είναι ικανή για να αντιστρέψει την κατάσταση στο Ασφαλιστικό και ότι απαιτούνται νέα μέτρα.

Κατά τ' άλλα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι τα μέτρα είναι «δύσκολα» μεν, αλλά η ίδια δεν είναι σαν τους προηγούμενους, που δεν είχαν «κοινωνικές ευαισθησίες», ή σαν τους (δυνάμει) επόμενους, που αν έκαναν τη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο, ο λογαριασμός θα ήταν μεγαλύτερος για το λαό.

Στήνοντας Εξεταστικές για διάφορα σκάνδαλα, διεκδικεί το «ηθικό πλεονέκτημα» απέναντι στις προηγούμενες κυβερνήσεις, ενώ υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και το σύστημα που παράγει διαφθορά και σκάνδαλα. Προσπαθεί να καπηλευτεί την Ιστορία του εργατικού και του κομμουνιστικού κινήματος, για να σκεπάσει την ταξική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική της, ψάχνοντας άλλοθι για τα μέτρα που ψηφίζει, με τον ισχυρισμό ότι δεν έχει την «ιδιοκτησία» τους και ότι της επιβάλλονται τάχα από τις συγκυρίες.

Τέλος, ονομάζει «προοδευτικά» και «ταξικά» υπέρ των λαϊκών στρωμάτων νομοσχέδια όπως αυτό για την Υγεία, που για το λαό μεταφράζεται σε συνέχιση και ένταση των πληρωμών, σε διαφοροποίηση των υπηρεσιών Υγείας ανάλογα με το τι αντέχει η τσέπη του καθενός, σε ένταση της εκμετάλλευσης για τους υγειονομικούς, μέσα σε ένα σύστημα που απέχει παρασάγγας από τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν.

Ο λαός χρειάζεται να είναι υποψιασμένος για τις παγίδες που στήνει η κυβέρνηση και τους ελιγμούς που κάνει για να αποσπάσει συναίνεση ή ανοχή σε παλιά και νέα μέτρα. Με αποφασιστικότητα να μπει στη μάχη, συμμετέχοντας μαχητικά στην οργάνωση του αγώνα και στην προετοιμασία για γενική πανεργατική απεργία.

http://www.rizospastis.gr