Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα "Μεταρρυθμίσεις". Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα "Μεταρρυθμίσεις". Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

07 Οκτωβρίου, 2018

ΚΟΥΒΑ: ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΠΟΥ ΦΟΒΟΜΑΣΤΑΝ ?!!


Κερδοσκόποι – επίδοξοι μαυραγορίτες κρύβουν τρόφιμα στην Κούβα
06-10-2018


Κρούσματα απόκρυψης τροφίμων και άλλων προϊόντων με στόχο την μεταπώλησή στους στη μαύρη αγορά προκαλούν συζητήσεις στην Κούβα για τον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα, που προβλέπεται να ενισχυθεί με τις επερχόμενες συνταγματικές αλλαγές.
Κατιούσα



Σάλο έχουν προκαλέσει οι αποκαλύψεις του Κουβανού δημοσιογράφου Ιροέλ Σάντσεζ για κερδοσκόπους στο χώρο των τροφίμων σε διάφορα μέρη της χώρας. Εκατοντάδες επιστολές αναγνωστών κατακλύζουν τα μέσα ενημέρωσης, είτε για να καταγγείλουν παρόμοια περιστατικά είτε για να συζητήσουν για τη σχέση ιδιωτικού τομέα και κρατικού ελέγχου, εν όψει και της επικείμενης συνταγματικής αναθεώρησης που θα εισαγάγει περισσότερα στοιχεία ελεύθερης αγοράς στην κουβανική οικονομία.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο σκηνοθέτης Mans Peter Verman που ζει στην Αβάνα παρατήρησε πως στο εμπορικό κέντρο “La puntilla” της συνοικίας Miramar φορτώνονται μαζικά και με βιασύνη τελάρα με μήλα.

Μια μέρα μετά, ο Σάντσεζ δημοσίευσε στο blog του “La pupila insomne” άρθρο με τίτλο “Επιδρομή στο La Puntilla”. Εκεί ανέφερε πως μια ομάδα νέων, πολλοί εξ αυτών με μπλουζάκια που έφεραν την αμερικανική σημαία, φόρτωσαν 150 κιβώτια μήλων σε φορτηγό της κρατικής εμπορικής αλυσίδας “Climex”, η οποία εφοδιάζει μεταξύ άλλων και το συγκεκριμένο εμπορικό κέντρο. Στο ερώτημα του δημοσιογράφου γιατί 15.000 μήλα, δηλαδή το σύνολο των αποθεμάτων του καταστήματος, πωλήθηκαν σε ένα και μόνο πελάτη, τον οδηγό μιας μαύρης λιμουζίνας, και μάλιστα με χρήση κρατικού οχήματος, οι πωλητές απάντησαν “Δεν μπορούμε δυστυχώς να κάνουμε κάτι γι’αυτό”

Το θέμα έγινε viral κι απασχόλησε το μεγαλύτερο πόρταλ της χώρας, Cubadebate, όπως και την κομματική εφημερίδα Γκράνμα. Πολλοί αναγνώστες κατήγγειλαν την πώληση μήλων στους δρόμους της Αβάνας και άλλων πόλεων σε αισθητά υψηλότερες τιμές, απ’ ό,τι στα σούπερ μάρκετ, όπου για ευνόητους λόγους είναι πλέον δυσεύρετα. Άλλοι επισήμαναν τη συνεργασία ορισμένων υπαλλήλων των κρατικών καταστημάτων με τους μαυραγορίτες, απαιτώντας έρευνα, αυστηρότερους ελέγχους και κυρώσεις κατά του παράνομου πλουτισμού.

Πράγματι, οι αρχές έδρασαν άμεσα, αποκαλύπτοντας τη συμπαιγνία μεταξύ του διευθυντή και κάποιων υπαλλήλων της “La Puntilla”, που έχουν απολυθεί, ενώ κατά των μαυραγοριτών έχει ασκηθεί δίωξη. Η εφημερίδα Γκράνμα αποκάλεσε το περιστατικό “κορφή του παγόβουνου”, καλώντας τους αναγνώστες να καταγγέλλουν κάθε παρόμοιο περιστατικό. Μόλις τον περασμένο Ιούνιο είχαν συλληφθεί 36 πωλητές και κερδοσκόποι σε 4 καταστήματα οικοδομικών υλικών στην Αβάνα για απόκρυψη και παράνομη μεταπώληση ειδών.

Καθόλου τυχαία τα αντικαθεστωτικά μέσα εντός και εκτός Κούβας τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ των δραστών. Η μπλόγκερ Γιάννι Σάντζεζ χαρακτήρισε τον Ίραελ Σάντσεζ “επίσημο δημοσιογράφο”, ενώ το χρηματοδοτούμενο από τις ΗΠΑ πόρταλ “Ντιάριο ντε Κούμπα” με έδρα τη Μαδρίτη, σχολίασε πως ο δημοσιογράφος είναι “φερέφωνο του καθεστώτος”. Η γνωστή αντικαθεστωτική Μάρτα Μπεατρίς Ρόκε σε ειρωνική ανάρτηση στο τουίτερ σημείωσε πως “αυτό που τον ενόχλησε περισσότερο ήταν η αμερικανική σημαία στα μπλουζάκια”. Άλλοι “ανεξάρτητοι” μπλόγκερ έφτασαν στο σημείο να υπερασπίζονται ανοιχτά την ατιμωρησία των δραστών, κατηγορώντας το Σάντσεζ πως οι αποκαλύψεις του προκάλεσαν κυβερνητικά μέτρα. Δεν έλειψαν κι εκείνοι, όπως ο τραγουδοποιός Σίλβιο Ροντρίγκες, που στο μπλογκ του κατηγόρησε το δημοσιογράφο ως μέλος “σέχτας” που αντιτίθεται στις αλλαγές στην Κούβα, με αφορμή το σχόλιο αναγνωστών που ζητούν αυστηρότερο έλεγχο του ιδιωτικού τομέα στο επερχόμενο σύνταγμα.

Με πληροφορίες από jungewelt.de

05 Ιουλίου, 2018

3 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ -ΒΓΑΛΑΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ?!!


Το δημοψήφισμα του 2015, που προκήρυξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το οποίο πραγματοποιήθηκε ακριβώς σαν σήμερα, αποτέλεσε ένα πραγματικό μνημείο εξαπάτησης, εκβιασμών, αποπροσανατολισμού και εγκλωβισμού των εργαζομένων και του λαού, στην πολιτική που φόρτωσε την κρίση στις πλάτες τους για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων.
ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και άλλες εθνικιστικές δυνάμεις από τη μία, παίζοντας το παιχνίδι της «εθνικής υπερηφάνειας», και ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και άλλοι, παίζοντας το «χαρτί» της κινδυνολογίας. Το 'να χέρι ένιβε τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο.
Ουσιαστικά αυτό που κρίθηκε τον Ιούλη του 2015, το πραγματικό δίλημμα, ήταν η επιλογή του τρόπου με τον οποίο θα συνεχιστεί η σφαγή των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, του τρόπου με τον οποίο ο λαός, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αποδεχτούν, να συμβιβαστούν με αυτήν τη σφαγή.
Ποτέ δεν αμφισβητήθηκε επί της ουσίας η συνέχιση των μνημονίων. Αυτό που έγινε ήταν μια διαπραγμάτευση για λογαριασμό του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, με στόχο να δοθούν «ανάσες» στη στήριξη και χρηματοδότηση των επενδύσεων.
Η όλη εξέλιξη δικαίωσε πλήρως την τοποθέτηση του ΚΚΕ εκείνη την περίοδο και βέβαια προσφέρεται για πολλά συμπεράσματα...
Αποκαλύφθηκε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναλάβει εργολαβικά (για λογαριασμό του κεφαλαίου και των διεθνών συμμάχων του), απ' όταν ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση, το έργο της ενσωμάτωσης της λαϊκής διαμαρτυρίας. Με όχημα δηλαδή έναν θολό «αντιμνημονιακό» προσανατολισμό, εκσυγχρονίστηκε η σοσιαλδημοκρατία στον παλιό γνώριμο ρόλο της...
Εγινε φανερό ότι κάτι ήξεραν οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ που δεν «αγχώνονταν» από τις «ριζοσπαστικές» διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και στελεχών του και έλεγαν με σιγουριά ότι όποιος κι αν είναι κυβέρνηση, η οικονομία έχει τη δική της λογική (βλ. ο καπιταλισμός) και αυτή θα «οδηγήσει» τελικά τις κυβερνητικές αποφάσεις.
Αποδείχθηκε για άλλη μια φορά, δικαιώνοντας πλήρως την τοποθέτηση του ΚΚΕ, η οποία δέχτηκε μεγάλη επίθεση και συκοφάντηση, ότι καμία κυβέρνηση, ό,τι και να λέει, όπως και να ονομάζεται ή να αυτοπροσδιορίζεται, δεν μπορεί να εφαρμόσει πολιτική υπέρ του λαού σε συνθήκες κυριαρχίας των επιχειρηματικών ομίλων, στο έδαφος της εξουσίας του κεφαλαίου.
Εγινε επίσης φανερό ότι τα περίφημα «Προγράμματα της Θεσσαλονίκης» αποτέλεσαν ένα μείγμα κάλπικων υποσχέσεων και μέτρων που στόχο είχαν να εκπαιδεύσουν το λαό στο να μειώσει τις απαιτήσεις του, να μάθει να ζει με ψίχουλα.
Είδαμε κατάματα ότι η πολυδιαφημισμένη «ελεύθερη» λαϊκή ψήφος και ετυμηγορία, πολύ περισσότερο όταν εγκλωβίζεται σε ψευτοδιλήμματα, ερμηνεύεται, διορθώνεται, αποδίδεται, αξιοποιείται πάντα σύμφωνα με τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Ολες αυτές οι δυνάμεις, που έστρωσαν χαλάκι στον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση, που έπαιξαν το ρόλο του «αριστερού», «ριζοσπαστικού» ντεκόρ του, που έπαιξαν το παιχνίδι της «σκληρής διαπραγμάτευσης», που στήριξαν το κυβερνητικό δημοψήφισμα, οδηγήθηκαν στην πολιτική χρεοκοπία.
Η στάση που κράτησε το ΚΚΕ, της μόνης δύναμης που αποκάλυψε στο λαό το πραγματικό περιεχόμενο του δημοψηφίσματος (το γεγονός ότι όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα θα ερχόταν ένα ακόμα μνημόνιο), ήταν η μόνη πραγματικά ταξική απάντηση. Το κάλεσμα στα εργατικά - λαϊκά στρώματα να ακυρώσουν στην πράξη το ψευτοδίλημμα άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη για να αντιμετωπιστεί το σχέδιο τσακίσματος του κινήματος από την αστική τάξη.
Οι εξελίξεις από τότε μέχρι σήμερα είναι γνωστές. Και πρέπει να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους, ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα νεότερους ηλικιακά, για να βγουν συμπεράσματα.
Η λογική τού «άρα τίποτα δεν γίνεται», «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει», η απογοήτευση και ο συμβιβασμός, δεν είναι απάντηση. Η παρακαταθήκη της στάσης του ΚΚΕ από το 2010 μέχρι σήμερα φαίνεται στο ότι υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα που πρωτοστατούν στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην επίθεση, που στρώνουν το έδαφος για την αντεπίθεση, για να έρθουν στο προσκήνιο οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Οτι οι δυνάμεις αυτές ανασυντάσσονται, δυναμώνουν, συσπειρώνονται.
Εκφράζεται στο ότι υπάρχει πολιτική διεξόδου υπέρ του λαού που δεν χώρεσε και δεν χωράει στο τσεπάκι του συστήματος. Που συμβάλλει στον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων, δείχνοντας ποια είναι η προοπτική. Δηλαδή ότι λύση δεν είναι να εναλλάσσονται κυβερνήσεις του κεφαλαίου, λύση είναι να περάσει η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων, της λαϊκής πλειοψηφίας, να γίνει ο παραγόμενος πλούτος λαϊκή ιδιοκτησία. Γι' αυτό χρειάζεται η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού και η συμπόρευση μαζί του.
Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Πέμπτης 5 Ιουλίου 2018.                                                                                                      902.gr
Δες και την σημερινή Ομιλία του Γραμματέα !!

24 Ιουνίου, 2018

Η ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΕΧΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ;; ΓΙΑΤΙ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ;;!!

Διάβασε - Διάδωσε την Αποκάλυψη του Ριζοσπάστη: 


ΠΡΟΝΟΙΑΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Ενα σαδιστικό σύστημα που βασανίζει τους ανέργους και τους κακοπληρωμένους
Ενα σαδιστικό σύστημα προνοιακών παροχών και επιδομάτων ανεργίας εφαρμόζεται στη Μεγάλη Βρετανία. 
Καταδιώκει και βασανίζει ακούραστα τους άνεργους, τους πολύ χαμηλόμισθους εργαζόμενους και τους εξαθλιωμένους δικαιούχους, ενώ παράλληλα τους εξαναγκάζει να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα ή και τσάμπα για το κράτος και τους επιχειρηματίες. 
Οι κανόνες αυτού του συστήματος «παροχών» κάνουν ξεκάθαρο και το στόχο του: Το ζητούμενο δεν είναι ο άνεργος να βρει δουλειά και να ζει αξιοπρεπώς από αυτήν - άλλωστε στον καπιταλισμό οι δουλειές δεν φτάνουν για όλους, πόσο μάλλον οι δουλειές με αξιοπρεπή μισθό και στοιχειώδη δικαιώματα. Το ζητούμενο είναι ο άνεργος να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερο στο κράτος και τους εργοδότες, να μάθει να ζει με την ανέχεια, τον τρόμο, την εξάρτηση από το κράτος, το οποίο ελέγχει και ορίζει τη ζωή του, να εξαναγκάζεται να εργαστεί με τους χείριστους όρους εκμετάλλευσης.
Η ζωή όσων ζουν από τα επιδόματα είναι ένα διαρκές κυνηγητό από τα Κέντρα Απασχόλησης (Job Centre Plus), που λειτουργούν ως μηχανισμός καταστολής και στα οποία οι υπάλληλοι κάνουν τη δουλειά του «επιστάτη», με στόχο να τσακίσουν συνειδήσεις υπό την απειλή της πείνας. 
Οι απειλές και οι κυρώσεις με διακοπή του επιδόματος - που είναι ο μόνος πόρος του ανέργου - είναι καθημερινές και παράλογες. Το άγχος είναι τρομερό, γιατί ο άνεργος δεν ξέρει «από πού θα του έρθει» η τιμωρία. 
Το νομικό πλαίσιο που καθορίζεται από τις κυβερνήσεις - Εργατικών ή Συντηρητικών - είναι εσκεμμένα «θολό», ώστε «κουμάντο» να κάνει ο υπάλληλος που αναλαμβάνει τον κάθε άνεργο, με τη γενική οδηγία «να κόβει» όσους περισσότερους μπορεί, και με βάση αυτήν του την επίδοση αξιολογείται από την Υπηρεσία. Η εκάστοτε κυβέρνηση εμφανίζεται ότι «νοιάζεται», ότι «παρέχει» το «δίχτυ προστασίας», οι όποιες «αδικίες» είναι «στρεβλώσεις των υπαλλήλων».
Παράλληλα, η κρατική προπαγάνδα επικεντρώνεται στη διάσπαση της εργατικής τάξης και καλλιεργεί τον κοινωνικό ρατσισμό, για να δικαιολογηθούν οι περικοπές, οι αυστηροί κανόνες και οι έλεγχοι. 
Ενδεικτικά: Φταίνε οι «ανάπηροι μαϊμού», που θέλουν να κάθονται και να ζουν από τα επιδόματα. Οι άνεργοι που «βολεύονται» στη φτώχεια. Οι Βρετανοί των χαμηλών στρωμάτων και οι μετανάστες, που κάνουν παιδιά μόνο και μόνο για να παίρνουν τα αντίστοιχα επιδόματα...
Μετά την περίπτωση της Γερμανίας, που παρουσιάσαμε στο προηγούμενο φύλλο του Σαββατοκύριακου, ο «Ριζοσπάστης» δίνει σ' αυτό το φύλλο συνέχεια, με τους μηχανισμούς διαχείρισης της ανεργίας και της φτώχειας στη Μ. Βρετανία.

ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Ο «μπάτσος» της γειτονιάς σε ανακρίνει και σε καταδιώκει
Οι άνεργοι θεωρούνται «ένοχοι», χάνουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και καταδικάζονται στην πείνα και την γκετοποίηση
Διαμαρτυρία ανέργων ενάντια στις εξοντωτικές κυρώσεις που επιβάλλουν τα Κέντρα Απασχόλησης
Διαμαρτυρία ανέργων ενάντια στις εξοντωτικές κυρώσεις που επιβάλλουν τα Κέντρα Απασχόλησης
Ο εργαζόμενος μόλις έχει χάσει τη δουλειά του και στέκεται μπροστά από τον υπάλληλο του Κέντρου Απασχόλησης για να πάρει το επίδομα ανεργίας, το οποίο από το 2012 μετονομάστηκε - και όχι τυχαία - σε επίδομα ευρέσεως εργασίας (Jobseeker's Allowance). Το κλίμα είναι σαν να βρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς και δίνει κατάθεση. Είναι «ένοχος» που είναι άνεργος, μέχρι να αποδείξει το ...αντίθετο. 
Εξω από την Υπηρεσία υπάρχουν σεκιουριτάδες για να παρέμβουν όταν χρειαστεί. Ο υπάλληλος τον κοιτάζει ψυχρά και με καχυποψία, τον αντιμετωπίζει σαν «λωποδύτη», που θέλει να ζει σε βάρος της κοινωνίας. Του κάνει ερωτήσεις όπως: «Εχεις ενεργό τραπεζικό λογαριασμό; Πρέπει να μου τον δώσεις. Εχεις άλλα περιουσιακά στοιχεία; Μπορώ να το ελέγξω. Μένεις μαζί με κάποιον ερωτικό σύντροφο; Θέλεις πράγματι να βρεις δουλειά; Αυτό θα πρέπει να αποδεικνύεται, διαφορετικά θα έχεις κυρώσεις. Γιατί είσαι νευρικός; Μήπως μας κρύβεις κάτι;». Θυμίζει σκηνή από το κινηματογραφικό έργο «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», κι όμως είναι πραγματικότητα... 
Ο βρετανικός Τύπος καταγράφει περιπτώσεις ανθρώπων που παθαίνουν καρδιακά επεισόδιααπό τη μεγάλη ψυχολογική πίεση κατά τη διάρκεια αυτής της «συνέντευξης», ενώ συχνά οι δικαιούχοι ξεσπούν και ο σεκιουριτάς τους πετάει έξω.
Οι δικαιούχοι επιδομάτων πρέπει να εμφανίζονται στα ραντεβού με την υπηρεσία κάθε 7 ή 14 μέρες και να αποδεικνύουν ότι έχουν περάσει 35 ώρες ψάχνοντας για δουλειά (ή δουλεύοντας) μέχρι την επόμενη συνάντηση με τον υπάλληλο. Ο υπάλληλος αποφασίζει αν ο άνεργος «έψαξε αρκετά». 
Αν ο άνεργος αρνηθεί να δώσει τον τραπεζικό του λογαριασμό,σημαίνει ότι «κάτι κρύβει» και κόβεται το επίδομά του μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση, που επιτρέπει στην υπηρεσία να τον ελέγξει. Η υπηρεσία ελέγχει αν ο δικαιούχος έχει αποκρύψει ότι έχει σύντροφο, με τον οποίο μένουν μαζί, με αιφνιδιαστικές επισκέψεις στο σπίτι του, ρωτώντας στη γειτονιά και παρακολουθώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αναλόγως με τις δεξιότητες, υπάρχει απαίτηση να δουλέψουν σε όποια δουλειά τους προσφερθεί - αρκεί να μπορούν να την κάνουν. 
Μόνο όσοι είναι εξειδικευμένοι ή πρόσφατα απόφοιτοι πανεπιστημίου, έχουν περιθώριο 6 μηνών να βρουν δουλειά στο αντικείμενό τους. Επίσης, είναι στην ευχέρεια του υπαλλήλου αν στον άνεργο θα δοθεί το επίδομα ανεργίας (Jobseeker's Allowance) και πότε θα «πέσει» στα προνοιακά επιδόματα «universal credit».
Σε περίπτωση «κυρώσεων» τα επιδόματα κόβονται για 4 βδομάδες, αλλά μπορεί να κοπούν και για 3 μήνες ή και έναν χρόνο, βυθίζοντας τον άνεργο και την οικογένειά του στην απόγνωση.
Καψόνια
Ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις επιβολής κυρώσεων κατέγραψε η οργάνωση «Trussell Trust», η μεγαλύτερη «φιλανθρωπική οργάνωση» στη Βρετανία που συντονίζει πάνω από 400 τράπεζες τροφίμων για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν «έκτακτη ανάγκη». Οι άνεργοι που βρίσκονται σε «έκτακτη ανάγκη» είναι επιδοματούχοι, που τους έχει επιβληθεί τιμωρία από την Υπηρεσία και έχει διακοπεί το επίδομά τους. Δεν έχουν ούτε να φάνε. 
Η Οργάνωση παρείχε 1,183 εκατ. κιβώτια τροφίμων έκτακτης ανάγκης την περίοδο 2016-'17. Πηγαίνοντας εκεί κλαίγοντας και ζητώντας φαγητό, οι δικαιούχοι ερωτώνται για ποιο λόγο βρίσκονται σε αυτήν τη θέση. Η Οργάνωση συγκέντρωσε και δημοσίευσε ορισμένες «τυπικές» αιτίες διακοπής του επιδόματος που θυμίζουν καψόνια στο στρατό:
«Ενας άντρας έχασε ραντεβού με την υπηρεσία παροχών, επειδή βρισκόταν στο νοσοκομείο με τη σύντροφό του, που μόλις είχε γεννήσει ένα νεκρό βρέφος.
Ενας κύριος ζήτησε άδεια από την υπηρεσία να παρευρεθεί στην κηδεία του καλύτερου φίλου του. Η άδεια απορρίφθηκε και του επιβλήθηκαν κυρώσεις.
Πολλές περιπτώσεις που δήλωσαν ασθένεια, ή να πάνε σε μια κηδεία δικού τους ανθρώπου ή ανάγκη φροντίδας μικρού παιδιού, και πάλι χαρακτηρίστηκαν "αδικαιολόγητοι απόντες" από την υπηρεσία.
Ενας άντρας δεν παρέστη σε συνέντευξη, καθώς ο πατέρας του πέθανε στο νοσοκομείο εκείνη τη μέρα. Η συνέντευξη μετατέθηκε για μια εβδομάδα αργότερα, τη μέρα της κηδείας του πατέρα του. Τιμωρήθηκε επειδή έχασε δύο ραντεβού για συνέντευξη και του δόθηκε ένα κουπόνι για το κοινωνικό παντοπωλείο...
Ενας άντρας πραγματοποίησε 60 αναζητήσεις εργασίας, αλλά έχασε μία που ταίριαζε με το προφίλ του.
Νέο ζευγάρι που δεν ειδοποιήθηκε για ραντεβού, επειδή η Υπηρεσία είχε σημειώσει λάθος τη διεύθυνση κατοικίας. Χάσανε κι οι δύο τα επιδόματα για ένα μήνα.
Πολλές περιπτώσεις που άργησαν λίγα λεπτά να εμφανιστούν στην Υπηρεσία, λόγω καθυστέρησης του λεωφορείου.
Αντρας είχε δυο ταυτόχρονα ραντεβού σε δυο διαφορετικά μέρη - για αξιολόγηση αναζήτησης εργασίας και για αξιολόγηση της ικανότητας για εργασία. Πήγε μόνο στο ένα και γι' αυτό κόπηκε το επίδομά του.
Νεαρός με μαθησιακές δυσκολίες έγραψε: "Τα χρήματά μου συνεχώς κόβονται για κάποιο λόγο και δεν ξέρω γιατί".
Νεαρός που βρήκε δουλειά, αλλά στο μεταξύ του είχε επιβληθεί τιμωρία επειδή δεν έψαχνε αρκετά για δουλειά (!). Τελικά την έχασε γιατί δεν είχε λεφτά ούτε για τα ΜΜΜ. Τώρα δεν έχει ούτε δουλειά, ούτε επίδομα!
Συχνές είναι οι κυρώσεις, επειδή ο δικαιούχος δεν υπέβαλε αρκετές αιτήσεις εργασίας μέσω διαδικτύου».
Απόγνωση, πείνα, γκετοποίηση
Οι κυρώσεις είναι «αναποτελεσματικές για την είσοδο των ανέργων στην εργασία» και «είναι πιο πιθανό να οδηγήσουν σε μεγάλη φτώχεια, κακή υγεία, ακόμα και σε εγκληματικότητα επιβίωσης, όπως εμπορία ναρκωτικών και πορνεία». Οι κυρώσεις έφεραν φτώχεια, χρέη, εξάρτηση από φιλανθρωπικούς οργανισμούς, αδυναμία μετακίνησης και αγοράς φαρμάκων, κόψιμο του ρεύματος κ.ά. 
Τις περισσότερες φορές επιβάλλονται για ασήμαντους λόγους, προκαλώντας υψηλά επίπεδα άγχους και κατάθλιψη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μεγαλύτερη μελέτη του Ηνωμένου Βασιλείου για τα προνοιακά επιδόματα (WelCond, University of York) του πανεπιστημίου του Γιορκ, που διήρκησε 5 χρόνια και δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάη.
«Παρά τους ισχυρισμούς των υπουργών, τα τελευταία χρόνια, ότι οι αυστηροί όροι - περιλαμβανομένων της αναζήτησης εργασίας επί 35 ώρες τη βδομάδα - ενθαρρύνουν τους δικαιούχους να ενταχθούν στην εργασία, η μελέτη διαπίστωσε ότι ο θετικός αντίκτυπος ήταν αμελητέος», αναφέρεται. Αντίθετα, «οι δικαιούχοι καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες να τηρούν τους όρους της υπηρεσίας. Αυτό είναι η "δουλειά τους" και όχι να ψάχνουν πραγματικά για δουλειά».
Ακόμη και όσοι βρήκαν μια δουλειά, συνήθως ήταν «προσωρινή (ορισμένου χρόνου), επισφαλής, διακεκομμένη από περιόδους ανεργίας» - όπως δηλαδή είναι οι θέσεις εργασίας στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων - «και όχι μια σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία».
Οι δικαιούχοι επιδόματος κατοικίας ζουν σε γκέτο, όπου ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα - συχνά εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων - προορίζονται για τους άνεργους και τους χαμηλόμισθους. Πρόκειται για παλιές και άθλιες «εργατικές πολυκατοικίες», όπου ο δήμος δεν επισκευάζει ούτε τις βλάβες. Χαρακτηριστική τραγική περίπτωση ο πύργος Γκρένφελ εργατικών κατοικιών στο Λονδίνο, που κάηκε πέρυσι τέτοιο καιρό. Ο δημοτικός οργανισμός διαχείρισης των εργατικών κατοικιών είχε επιλέξει να επενδύσει το εξωτερικό του κτιρίου με το φτηνότερο υλικό, που ήταν πιο εύφλεκτο, η φωτιά εξαπλώθηκε ραγδαία παρασέρνοντας στο θάνατο δεκάδες ανθρώπους.
Κι ενώ δεν γίνονται σχεδόν καθόλου εργασίες συντήρησης, υπάρχει και τρομοκρατία στους ενοίκους για το κόστος ζημιών που μπορεί να προκληθούν στην κρατική περιουσία. 
Ο δήμος στέλνει τιμολόγιο με κόστος ζημιών και αφαιρεί αυτόματα το ποσό από τα επιδόματα. Ο ενοικιαστής δεν έχει κανέναν τρόπο να αντιδράσει, διαφορετικά θα χάσει το επίδομά του. 
Επίσης ο επιδοματούχος μπορεί να κληθεί να μετακομίσει σε άλλη πόλη, όπου υπάρχει διαθέσιμο διαμέρισμα, ενώ αν αρνηθεί δεν δικαιούται πουθενά «κρατική» στέγη σε όλη τη χώρα. Βεβαίως, το αίτημα απλά χαλάρωσης των κυρώσεων, παρόλο που μπορεί να ανακουφίσει την κατάσταση, δεν αλλάζει τον συνολικό χαρακτήρα των υπηρεσιών ανέργων, οι οποίες δεν έχουν στόχο τη στήριξη των ανέργων.

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ
Τιμωρούνται επειδή δουλεύουν με ελαστική εργασία και χαμηλούς μισθούς!
Παράλληλα, οι υπηρεσίες ανέργων λειτουργούν ως δουλεμπορικά γραφεία, πιέζοντας τους δικαιούχους να δουλέψουν με οποιουσδήποτε όρους, ακόμη και τσάμπα
Ανεργοι ψωνίζουν με κουπόνι από τράπεζα τροφίμων
Ανεργοι ψωνίζουν με κουπόνι από τράπεζα τροφίμων
Το σύστημα «επιδομάτων ανεργίας» με τα «κέντρα απασχόλησης», πέρα από μηχανισμός καταστολής και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για το αστικό κράτος, έχει μία ακόμη βασική λειτουργία: Να προμηθεύει το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους με εργαζόμενους πολύ φθηνούς ή και δωρεάν. 
Στο μεταξύ, οι εξαθλιωμένοι τιμωρούνται κι από πάνω, επειδή οι καπιταλιστές, για να είναι ανταγωνιστικοί και να έχουν κέρδη, απολύουν, κλείνουν ή μεταφέρουν επιχειρήσεις, ρίχνουν το κόστος εργασίας με ημιαπασχόληση, ελαστική εργασία και μισθούς ψίχουλα!
Από το 2012, το κράτος θέσπισε προνοιακό επίδομα ακόμη και για όσους εργάζονται, και έτσι επέτρεψε στους εργοδότες να απασχολούν εργαζόμενους με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, με συμβάσεις «μηδενικών ωρών» («zero-hour contracts»). 
Πριν από το 2012, ή θα εργαζόσουν ή θα έπαιρνες τα επιδόματα και εξασφαλιζόταν έμμεσα ότι ο μισθός δεν μπορούσε να πέφτει κάτω από ένα όριο. 
Σήμερα, χιλιάδες φτωχοί εργαζόμενοι συμπληρώνουν το εισόδημά τους με το «Universal Credit» (UC).
Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις «μηδενικών ωρών» δεν γνωρίζουν ούτε πότε θα δουλέψουν, ούτε για πόσες ώρες. Ειδοποιούνται τηλεφωνικά από την επιχείρηση ακόμη και την ίδια μέρα, ενώ μπορεί να εργαστούν και για μία μόλις ώρα. 
Αν το ετήσιο εισόδημά τους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε δικαιούνται το επίδομα, όμως είναι «δέσμιοι» της Υπηρεσίας, που τους ελέγχει, όπως και τους άνεργους, και δεν μπορούν να λείψουν σε κανένα ραντεβού. 
Πρέπει ακόμη να αποδεικνύουν ότι «επιδιώκουν ενεργά να εργάζονται περισσότερες ώρες» - το αφεντικό τους, βέβαια, είναι καθόλα νόμιμο να τους απασχολεί έστω και για μία ώρα - ή ότι ψάχνουν για δεύτερη δουλειά. Διαφορετικά, κόβεται το επίδομα. 
Στην άδειά τους δεν μπορούν να πάνε διακοπές ή να επισκεφτούν έναν συγγενή ή φίλο σε άλλη πόλη, γιατί τότε θα χάσουν ραντεβού και επίσης σπαταλάνε άδικα το χρόνο τους, που θα μπορούσαν να τον αξιοποιήσουν για να βρουν επιπλέον ώρες δουλειάς. 
Το επίδομα κόβεται ακόμη κι αν ο εργαζόμενος δεν πάει στο ραντεβού στην Υπηρεσία επειδή εκείνη την ώρα είχε ειδοποιηθεί για δουλειά!
«Δεν είχα κάνει ποτέ μου διακοπές...»
Χαρακτηριστικά αναφέρει ρεπορτάζ του «Guardian»:
 «H 36χρονη Ελεν Σμιθ μεγαλώνει μόνη της δυο παιδιά, εργάζεται στην εστίαση, με σύμβαση "zero-hours", κατά μέσο όρο 30 - 40 ώρες τη βδομάδα» και λαμβάνει το επίδομα UC. 
«Εχασε 220 λίρες, όταν το Κέντρο Απασχόλησης της επέβαλε τιμωρία επειδή πήγε διακοπές με την οικογένειά της και δεν εμφανίστηκε στο καθιερωμένο ραντεβού». 
«Τους εξήγησα ότι είχα κλείσει το ταξίδι αυτό στην Ισπανία πριν "πέσω" στο επίδομα UC. Ειδοποίησα ότι δεν μπορώ να παρευρεθώ στο ραντεβού, ωστόσο με τιμώρησαν με την αιτιολογία ότι δεν είχα εξαντλήσει τις 35 ώρες για αναζήτηση δουλειάς», σημειώνει. 
Δηλαδή αυτή η εργαζόμενη θα πρέπει να δουλεύει 30 - 40 ώρες τη βδομάδα και άλλες 35 ώρες τη βδομάδα να ψάχνει για δουλειά ή να προσπαθεί να πείσει τον επιχειρηματία να της δώσει περισσότερες ώρες!
«Εργάζομαι συνεχόμενα από τότε που τέλειωσα το σχολείο και δεν έχω κάνει ποτέ μου διακοπές... Ακριβώς επειδή εργάζομαι, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο τιμωρήθηκα... Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πηγαίνω στο κέντρο απασχόλησης κάθε βδομάδα. Δεν το χωράει το μυαλό μου», προσθέτει. 
«Δούλεψα 40 ώρες την περασμένη βδομάδα, 40 ώρες αυτή τη βδομάδα και έχω 38 ώρες την επόμενη. Και πρέπει ακόμα να πάω στο Κέντρο Απασχόλησης για να ψάξω για δουλειά; Δεν βγάζει νόημα», λέει απελπισμένη.
Ενδεικτικές της βίας - ψυχολογικής και οικονομικής - που ασκείται πάνω στους χαμηλόμισθους είναι οι περιπτώσεις που καταγράφονται στην 5ετή έρευνα του πανεπιστημίου του Γιορκ: 
«Γιατί με ρωτάτε αν ψάχνω για δουλειά, όταν έχω δουλειά;», είναι η πιο συχνή απάντηση στον υπάλληλο, που προσπαθεί να αποδείξει ότι ο δικαιούχος φταίει για την ελαστική και κακοπληρωμένη εργασία του. 
Ενας άλλος δικαιούχος είχε δύο δουλειές και του ζητήθηκε να αναζητήσει ...επιπλέον εργασία. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας χαμηλόμισθος δήλωσε ότι του επιβλήθηκε πρόστιμο 70 λίρες επειδή το ραντεβού του είχε οριστεί στο τέλος της βάρδιάς του και έφτασε ...αργοπορημένος στο Κέντρο Απασχόλησης.
Ενας άλλος δικαιούχος υπέστη έξωση από το σπίτι που του επιδοτούσε η Υπηρεσία, μετά από πολλαπλές κυρώσεις για απουσία σε ραντεβού, εξαιτίας των απρόβλεπτων ωρών που εργαζόταν.
Μία «ελεύθερη επιλογή»
Πολλές φορές οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι πρέπει να δεχθούν να δουλέψουν εθελοντικά για να αποδείξουν ότι «κάνουν βήματα» και προσπαθούν να γίνουν αρεστοί στον εργοδότη, αλλά και στον υπάλληλο του Κέντρου Απασχόλησης που έχει αναλάβει την «υπόθεσή» τους.
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Νιουκάστλ αναφέρει για τους δικαιούχους των επιδομάτων «Universal Credit»: 
«Ο εθελοντισμός είναι μια σημαντική έκφραση της ιδιότητας του πολίτη και απαραίτητος για τη δημοκρατία(...) Αποτελεί ελεύθερη επιλογή, χωρίς ανησυχία για οικονομικό όφελος (...) 
Ως δικαιούχος δεσμεύεστε να ασχολείστε με την έρευνα εργασίας για 35 ώρες τη βδομάδα. Ο εθελοντισμός μπορεί να υπολογιστεί ως το 50% αυτού του αριθμού ωρών. Ετσι, αν ασκείτε εθελοντική εργασία για 20 ώρες τη βδομάδα, 17,5 από αυτές μπορούν να υπολογιστούν στην αναζήτηση εργασίας. Αν λείψετε από την εθελοντική δουλειά, θα σας ζητηθεί να αποδείξετε ότι χρησιμοποιήσατε εποικοδομητικά αυτόν το χρόνο, διαφορετικά το universal credit μπορεί να σταματήσει ή να μειωθεί».
Ο βρετανικός Τύπος έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς ρεπορτάζ για «σκάνδαλα», όπου μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, «φιλανθρωπικές» οργανώσεις και γνωστές διεθνούς εμβέλειας ΜΚΟ χρησιμοποιούσαν τους δικαιούχους επιδομάτων ως τσάμπα εργατικό δυναμικό.

Τι είναι το επίδομα «Universal Credit»
Τα Κέντρα Απασχόλησης σπρώχνουν τους ανέργους στην κακοπληρωμένη ή και τσάμπα εργασία
Τα Κέντρα Απασχόλησης σπρώχνουν τους ανέργους στην κακοπληρωμένη ή και τσάμπα εργασία
Το «Universal Credit» (UC) είναι ένα επίδομα για άτομα με πολύ χαμηλό εισόδημα ή χωρίς δουλειά, που εισήχθη σταδιακά το 2013 στη Μεγάλη Βρετανία, με σκοπό να συγχωνεύσει και να αντικαταστήσει πλήρως έως το 2022-'23 τα προνοιακά επιδόματα που δίνονται στη χώρα (στέγης, παιδιών κ.ά.). Παρά τα φαινομενικά πολλά επιδόματα που δίνονται σε ανέργους και φτωχούς εργαζόμενους, αυτά όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, αντίθετα οι δικαιούχοι ζουν σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας, εξάρτησης, χάνουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Ο αριθμός των δικαιούχων UC το Μάη του 2018 ανήλθε σε 920.000, από τους οποίους οι 340.000 (34%) ήταν εργαζόμενοι με πολύ χαμηλό μισθό. Οι εκτεταμένες κυρώσεις που αγγίζουν πολλές χιλιάδες δικαιούχων, μειώνουν τον αριθμό των ληπτών στα μηνιαία στατιστικά στοιχεία. Από τις αρχές του χρόνου έως το Μάη, οι αιτήσεις για το επίδομα ανήλθαν στα 2,2 εκατ.
Ο άνεργος δικαιούται Επίδομα Ευρέσεως Εργασίας (Jobseeker's Allowance) εάν δεν εργάζεται ή αν απασχολείται για λιγότερο από 16 ώρες τη βδομάδα και επίσης αν ο σύντροφός του είναι άνεργος ή εργάζεται λιγότερο από 24 ώρες τη βδομάδα. Το δικαίωμα του ατόμου στην παροχή λήγει μόλις το εισόδημά του φτάσει τις 78 λίρες τη βδομάδα, ποσό που δεν αντιστοιχεί στο υψηλό κόστος ζωής.
 Το UC, που θα αντικαταστήσει το Επίδομα Ευρέσεως Εργασίας, παρέχει μία πληρωμή ανά νοικοκυριό βάσει των συνθηκών διαβίωσής του. Το εισόδημα δεν πρέπει να ξεπερνά τις 116 λίρες τη βδομάδα ή και παραπάνω αν ο δικαιούχος λάβει στήριξη ενοικίου.
Περίπου 300.000 άτομα που είναι «ξεχασμένοι άνεργοι» ή εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα, χάνουν τη χρηματοδοτική στήριξη που δικαιούνται, σύμφωνα με έκθεση (Γενάρης 2018) της βρετανικής «δεξαμενής σκέψης» «Resolution Foundation». Πρόκειται κυρίως για ηλικιωμένους, ειδικά γυναίκες ηλικίας 55 έως 64 ετών, και νεαρούς άνδρες που δεν αιτήθηκαν παροχές ανεργίας, ύψους τουλάχιστον 73 λιρών τη βδομάδα. Το κράτος γλιτώνει συνολικά 21,9 εκατ. λίρες τη βδομάδα.
Εξαιτίας της παρακολούθησης και της επιβολής απανωτών κυρώσεων, πολλοί παραιτούνται από τις κρατικές «παροχές». «Τα τελευταία 20 χρόνια, ένας αυξανόμενος αριθμός ανέργων δεν διεκδικεί παροχές ανεργίας», σημειώνει η «δεξαμενή σκέψης».

04 Ιανουαρίου, 2018

Oι "ελπιδοφόρες" μορφές απασχόλησης του ΣΕΒ:



Περιγράφοντας την ''επόμενη μέρα''....

Πέραν των γνωστών ειδών συμβάσεων μερικής απασχόλησης, ορισμένου χρόνου και προσωρινής απασχόλησης μέσω δανεισμού ο ΣΕΒ προτείνει μερικές ακόμα ...ελπιδοφόρες για την Ανάπτυξη (ΤΟΥΣ) μορφές απασχόλησης, -επικαλούμενος τη ''διεθνή και ευρωπαϊκή εμπειρία''- στη ...μεταμνημονιακή εποχή που θα επακολουθήσει: 
Συμβάσεις με πληθοπορισμό (crowdwork), συμβάσεις μηδενικών ωρών (zero hours contracts), συμβάσεις σύντομης (short term contracts), προσωρινής εργασίας ή εργασίας κατά παραγγελία (on demand work), μικροσυμβάσεις (mini jobs), εργασία ανά χαρτοφυλάκιο (portfolio work), εργασία βάσει δελτίου/κουπονιών (voucher-based work), συμβάσεις επιμερισμού θέσεων εργασίας (jobs sharing) κ.λπ.


Πρόεδρος ΣΕΒ, Θ. Φέσσας: ''Για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στην οικονομία, η αγορά εργασίας πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί ευέλικτα, ώστε να μην μπαίνουν εμπόδια στην αναπτυξιακή διαδικασία. Τυχόν παλινόρθωση των πρακτικών του παρελθόντος όσον αφορά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις (...) θα ανακόψει άρδην την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας''
ENJOY CAPITALISM λοιπόν!

Ελενη Μαρκακη
       3/1/2018

και 

10 Δεκεμβρίου, 2017

Το θεμέλιο της λυκοσυμμαχίας των κεφαλαιοκρατών στην Ευρώπη




Το ημερολόγιο έδειχνε 10 του Δεκέμβρη 1991, όταν στο Συμβούλιο Κορυφής στο Μάαστριχτ της Ολλανδίας υιοθετήθηκε η περιβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που δημιούργησε την Ευρωπαϊκή Ένωση στη θέση της ΕΟΚ. Υιοθετήθηκε, επίσης, το κείμενο για την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), ενώ την ίδια μέρα η Ελλάδα γίνεται μέλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ).



Τι είναι το «Μάαστριχτ»;

Το Μάαστριχτ είναι μια μικρή κωμόπολη της Ολλανδίας. Ηταν άγνωστη στο πλατύ κοινό έως το Δεκέμβρη του 1991, τότε που οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), που τη συγκροτούσαν 12 ευρωπαϊκά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Ιρλανδία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα), συνυπέγραφαν τη Συνθήκη μετεξέλιξής της σε Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), της γνωστής πλέον Συνθήκης του Μάαστριχτ. 
Ετσι, το Μάαστριχτ έγινε διάσημο, η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση περνούσε σε μια ανώτερη ποιοτικά βαθμίδα και πάνω στους λαούς υψωνόταν νέος, πιο βαρύς ζυγός από το μεγάλο κεφάλαιο, των 12 τότε καπιταλιστικών κρατών της ΕΟΚ, προκειμένου να μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες αναπαραγωγής και συσσώρευσής του, με ολοένα αυξανόμενη την ένταση της εκμετάλλευσης, και πιο αποτελεσματικά να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής ανάμεσα στα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ, Ιαπωνία, ΕΕ.
Στην πορεία, η ΕΕ των «12» έγινε ΕΕ των «15», με την προσχώρηση των Αυστρίας, Σουηδίας και Φινλανδίας.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ συναποφασίστηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών – μελών το Φλεβάρη του 1992 
(στο ελληνικό Κοινοβούλιο ψηφίστηκε τον Ιούλη του 1992, απ’ όλα τα σημερινά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, χωρίς μάλιστα οι βουλευτές να τη γνωρίζουν, αφού δεν τους δόθηκε το κείμενο, κανένα κρατικό όργανο δεν την έδωσε στη δημοσιότητα, ενώ μόνο το ΚΚΕ την καταψήφισε). Αποτελεί το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απ’ αυτήν απορρέουν και οι κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως εξειδικεύονται, συμπληρώνονται και αναπτύσσονται στην πορεία από τις Συνόδους Κορυφής, τα Συμβούλια Υπουργών της Κομισιόν, δηλαδή συνδιαμορφώνονται από τις κυβερνήσεις των κρατών – μελών για κάθε κράτος – μέλος και εφαρμόζονται υποχρεωτικά σε κάθε κράτος – μέλος, από την κυβέρνησή του.
 Για την ιστορία, η Συνθήκη του Μάαστριχτ έγινε ολόκληρη γνωστή από το ειδικό ένθετο, στο οποίο τη δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» και είναι η μόνη εφημερίδα που το έκανε. 
Σύμφωνα με το άρθρο 73β της Συνθήκης του Μάαστριχτ, «απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός των κινήσεων κεφαλαίων» και με το άρθρο 102α υιοθετείται η «αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό».

Μικρό ιστορικό

Πώς, όμως, φτάσαμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση; 
Η ιστορία ξεκινά αμέσως μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο. Το σοσιαλιστικό σύστημα, τα σύνορα του οποίου με τον καπιταλισμό βρίσκονται στο έδαφος της Ευρώπης και, μάλιστα, στη Γερμανία (είναι τα σύνορα Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας Γερμανίας και Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Ανατολικής και Δυτικής, όπως τις ονόμαζαν οι καπιταλιστές) βρίσκεται σε άνοδο. 
Το αμερικάνικο κεφάλαιο έχει διεισδύσει στην Ευρώπη με το Σχέδιο Μάρσαλ, προκειμένου να ισχυροποιήσει τον καπιταλισμό, που ήταν τσακισμένος οικονομικά από τον πόλεμο και να εμποδίσει την εξάπλωση του σοσιαλισμού, αφού το λαϊκο-επαναστατικό κίνημα, λόγω του πολέμου και της αίγλης του σοσιαλισμού, ήταν σε ανοδική πορεία. 
Οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης συνειδητοποιούν την ανάγκη συνένωσης των δυνάμεών τους στις συγκεκριμένες τότε συνθήκες της εποχής του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού (ιμπεριαλισμός), για να αναπτυχθούν οι οικονομίες τους, διεκδικώντας όσο γίνεται μεγαλύτερο μερίδιο στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, τα όρια της οποίας μετά την εξάπλωση του σοσιαλισμού στένευαν, και να αντιμετωπίσει επίσης την άνοδο του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. 
Οι ΗΠΑ, παρότι διέβλεπαν στις τάσεις καπιταλιστικής ενοποίησης στην Ευρώπη έναν εν δυνάμει ανταγωνιστή τους, μπροστά στην ενδυνάμωση του καπιταλισμού, στην οποία οι ίδιες συνέβαλαν με κεφάλαια (Σχέδιο Μάρσαλ), συναινούν σ’ αυτήν την προοπτική. 
Ετσι, στις 18 Απρίλη 1951, η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο υπέγραψαν στο Παρίσι, τη Συνθήκη για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ). 
Ηταν το πρώτο βήμα. 
Το επόμενο βήμα έγινε στη Ρώμη όπου οι έξι χώρες: Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο υπέγραψαν, στις 25 Μάρτη 1957, τη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Ηταν η ΕΟΚ των «6», που αργότερα και σταδιακά έγινε η ΕΟΚ των «12». 
Ενα παραπέρα βήμα 
στην τάση της καπιταλιστικής ενοποίησης ήταν η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΟΚ στο Λουξεμβούργο, το Δεκέμβρη του 1985, που υιοθέτησε την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη για τη δημιουργία της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς, διαδικασία η οποία θα ολοκληρωνόταν στο τέλος του 1992. Ετσι, στο τέλος του 1991, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΕΟΚ των «12» μετεξελίσσεται σε ΕΕ των «12», αργότερα των «15» και πρόσφατα, με τη διεύρυνση των «25»,(εντάχθηκαν οι Κύπρος, Μάλτα, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Πολωνία, Λετονία, Λιθουανία, Εσθονία και Σλοβενία). 
Η ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων και η δημιουργία νέων καπιταλιστικών κρατών στο έδαφός τους δημιούργησε νέα εδάφη για μοίρασμα, όξυνε παραπέρα το διεθνή καπιταλιστικό ανταγωνισμό και επέτεινε τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε ΕΕ, πριν καν ολοκληρωθεί η διαδικασία της Ενιαίας Αγοράς, που ήταν επίσης προϋπόθεση γι’ αυτήν τη μετεξέλιξη.

Διεθνοποίηση και καπιταλιστική ενοποίηση

Η τάση ενοποίησης, που απαντά στην ένταση της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, δεν είναι νέο φαινόμενο, ανεξάρτητα από τη μορφή που παίρνει. 
Ούτε, βεβαίως, είναι υποχρεωτική η μορφή της ΕΕ. Είναι ζήτημα επιλογής των καπιταλιστών. 
Βάση της είναι η δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς, χαρακτηριστικό γνώρισμα του καπιταλισμού από τότε που εδραιώνεται ως κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, και η αλληλεξάρτηση των καπιταλιστικών οικονομιών των διαφόρων κρατών, που παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις όσο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός και ιδιαίτερα στην εποχή του ιμπεριαλισμού.

Τις ανάγκες έντασης της καπιταλιστικής διεθνοποίησης και της όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών σε διεθνές επίπεδο υπηρετεί η ΕΕ, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για τα ευρωπαϊκά καπιταλιστικά κράτη.

Τα τρία στάδια για την ΟΝΕ


Η Συνθήκη του Μάαστριχτ προέβλεπε τη δημιουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ), την καθιέρωση ενιαίου νομίσματος για όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ και ως απώτερο στόχο έθετε την πολιτική ενοποίηση στην ΕΕ με μια μορφή Ομοσπονδίας ή Συνομοσπονδίας, ζήτημα άλυτο ακόμη, και μάλλον θα παραμείνει, αφού και εντός της ΕΕ είναι οξύτατος ο ανταγωνισμός σε επίπεδο κρατών ή ομάδων κρατών, καθιερώνοντας σταδιακά σε διάφορους τομείς τις λεγόμενες Κοινές Πολιτικές.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ έδινε προτεραιότητα στη δημιουργία της ΟΝΕ και στο κοινό νόμισμα. Η διαδικασία διαμόρφωσης της ΟΝΕ χωρίστηκε σε τρία στάδια, προκειμένου να εφαρμοστεί.

Το πρώτο στάδιο έπρεπε να ολοκληρωθεί στο τέλος του 1993. Στο χρονικό αυτό διάστημα, αίρονταν οι περιορισμοί στην κίνηση των κεφαλαίων ανάμεσα στα κράτη – μέλη και εντασσόταν το νόμισμα κάθε κράτους – μέλους στο Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα (ΕΝΣ). 
Στο ΕΝΣ μετείχαν τότε οι 11 χώρες της ΕΟΚ, εκτός της Ελλάδας. Η δραχμή έπρεπε να ενταχθεί στο ΕΝΣ μέχρι 31 Δεκέμβρη 1994. Πράγματι η δράχμή εντάχθηκε στο ΕΝΣ το 1994.

Επίσης, στη διάρκεια του πρώτου σταδίου, προβλεπόταν η εφαρμογή πολιτικής σε κάθε κράτος – μέλος, που θα οδηγούσε στη «σύγκλιση των οικονομιών» και τέθηκαν ενιαία κριτήρια ως προς αυτό για όλα τα κράτη – μέλη, σχετικά με τον πληθωρισμό, τα δημόσια ελλείμματα, το δημόσιο χρέος, τα επιτόκια. Καθόρισαν, δε, διαδικασία ελέγχου αυτής της πορείας από τα Συμβούλια Κορυφής και το ΕΚΟΦΙΝ.

Το δεύτερο στάδιο της ΟΝΕ θα άρχιζε από την 1η Γενάρη 1994. Στο στάδιο αυτό θα δημιουργούνταν το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ινστιτούτο (ΕΝΙ), με σκοπό το συντονισμό της νομισματικής πολιτικής και την προώθηση των προϋποθέσεων για το κοινό νόμισμα. Μέχρι το τέλος του 1996, που θα διαρκούσε το δεύτερο στάδιο της ΟΝΕ, θα έπρεπε να είχαν επεξεργαστεί το πλαίσιο ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Σ’ αυτό το στάδιο άρχιζαν να εφαρμόζονται οι διατάξεις για την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, η απαγόρευση του δανεισμού του Δημοσίου και άρχιζε η ανεξαρτητοποίηση των κεντρικών τραπεζών από τις εθνικές νομοθεσίες.

Μέχρι 31 Δεκέμβρη 1996, το Συμβούλιο των αρχηγών κρατών θα αποφάσιζε κατά πόσον η Κοινότητα είναι έτοιμη να μπει στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ, που θα άρχιζε στο τέλος του 1997, όπως όριζε η Συνθήκη ή, αν δεν ήταν έτοιμη, το τρίτο στάδιο, θα άρχιζε την 1η Γενάρη 1999.

Στο τρίτο στάδιο, οι οικονομίες των κρατών – μελών θα ελέγχονταν από τα όργανα της Κοινότητας ως προς το βαθμό «σύγκλισης» των οικονομιών, δηλαδή την εκπλήρωση των τεσσάρων κριτηρίων, το ΕΝΙ θα μετατρεπόταν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). 
Η ΕΚΤ, όταν ιδρυόταν, μαζί με όλες τις κεντρικές τράπεζες των κρατών – μελών θα αποτελούσαν το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ). 
Η ΕΚΤ θα εκδίδει αποφάσεις και κανονισμούς, που θα έχουν υποχρεωτική ισχύ για κάθε κράτος – μέλος. 
Σ’ αυτό το στάδιο τα εθνικά νομίσματα θα καταργούνταν και θα υιοθετούνταν το κοινό ευρωνόμισμα. Εως τότε υπήρχε βεβαίως το ECU, που ήταν η Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα, με την οποία συγκρίνονταν τα εθνικά νομίσματα, αλλά και με βάση την οποία γίνονταν οι οικονομικές μετρήσεις σε επίπεδο ΕΕ, (προϋπολογισμός, επιδοτήσεις κλπ.).

Από την 1η Γενάρη 1999, η ΟΝΕ ξεκινά και σ’ αυτήν συμμετέχουν όσα κράτη – μέλη της Κοινότητας πληρούν τα τέσσερα κριτήρια. 
Στην ΟΝΕ μπήκαν το 1999 οι Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία,Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία Ιρλανδία, Φινλανδία και Αυστρία. Η Ελλάδα μπήκε το 2001. Δε συμμετέχουν οι Βρετανία, Δανία, και Σουηδία, οι δύο τελευταίες μετά απο δημοψήφισμα.

Δες Παλιότερη Ανάρτηση κάνοντας κλικ Εδώ:

04 Δεκεμβρίου, 2017

,,φέρνει (Ν)τροπολογία για την Απεργία,,


ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΚΕ: Κάτω τα χέρια σας από την απεργία


«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έσπασε κάθε ρεκόρ πολιτικής ξετσιπωσιάς και αθλιότητας, φέρνοντας σαν τον κλέφτη στη Βουλή 
-και μάλιστα σε άσχετο νομοσχέδιο για να ψηφιστεί άρον - άρον- τροπολογία για να ξεκινήσει το ξήλωμα της μεγαλύτερης κατάκτησης της εργατικής τάξης, που είναι το δικαίωμα στην απεργία.

Πρόκειται για μια αδίστακτη κυβέρνηση, που δεν έχει καμία αναστολή, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, πάγια επιδίωξη του οποίου είναι το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς. 

Για αυτόν το λόγο, η κυβέρνηση παίρνει τα εύσημα των “εταίρων” της στην ΕΕ, γι’ αυτόν το λόγο κλείνει γρήγορα τις αντεργατικές - αντιλαϊκές "αξιολογήσεις". 
Το δικαίωμα στην απεργία, που κατακτήθηκε με αίμα και θυσίες, είναι αδιαπραγμάτευτο και όποιος τολμήσει να τ’ αγγίξει θα βρει απέναντί του τους εργαζόμενους και το ταξικό κίνημά τους.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν τον αγώνα τους, να είναι από αύριο και κάθε μέρα στους δρόμους, να πυκνώσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, με αποκορύφωμα την πανελλαδική - πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη
».
το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την τροπολογία της κυβέρνησης σχετικά με την απεργία
*****************
Άμεσες οι Αντιδράσεις των Εργαζομένων: 

Ζάκυνθος, 4 Δεκεμβρίου 2017
ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!!!!
Το δικαίωμα στη απεργία είναι αδιαπραγμάτευτο!
θα μας βρουν απέναντί τους!

Το Δ.Σ. του Ε.Κ.Ζ καταγγέλλει την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ για τον αισχρό τρόπο με τον οποίο πάει να περάσει τροπολογία, που κατατέθηκε απόψε στην Βουλή, για τον τρόπο λήψης απόφασης σχετικά με την κήρυξη απεργίας, στο φόντο της συμφωνίας κυβέρνησης - «θεσμών» στα πλαίσια της 3ης αξιολόγησης.
Η Κυβέρνηση κάνει δώρο στους εργοδότες, στο μεγάλο κεφάλαιο προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα τους, άλλωστε πάγια επιδίωξη τους ήταν το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς.
Καλούμε τους εργαζόμενους του νησιού, τα σωματεία, να δυναμώσουν τον αγώνα τους μέχρι την απεργία στις 14 Δεκέμβρη.

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ.

ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ. ΘΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 19.00 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

Από τη Διοίκηση
******************





Συγκεντρώσεις την Τρίτη σε δεκάδες πόλεις της χώρας

'Αμεση η απάντηση των εργαζομένων και του ταξικού κινήματος στην αθλιότητα της κυβέρνησης να φέρει -σαν τον κλέφτη- τροπολογία για το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα είναι την Τρίτη στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Κλαυθμώνος
Συγκεντρώσεις προγραμματίζονται και σε άλλες πόλεις της χώρας. Μέχρι στιγμής έχουν ανακοινωθεί:
Στη Θεσσαλονίκη, στις 6.30 μ.μ., στο Άγαλμα του Βενιζέλου
Στο Άργος, στις 7.30 μ.μ., στην πλατεία Αγ. Πέτρου, από την πλευρά της Καποδιστρίου
Στο Βόλο στις 6.30 μ.μ.  στην πλατεία Πανεπιστημίου 
Στη Ζάκυνθο, στις 7 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο
Στο Ηράκλειο, στις 7 μ.μ., στην πλατεία Λιονταριών
Στην Καρδίτσα, στις 6 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
Στην Καβάλα, στις 6.30 μ.μ, στην πλατεία Καπνεργάτη 
Στην Καστοριά, στις 7 μ.μ., απέναντι από την παλιά Νομαρχία
Στην Κέρκυρα, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Σαρόκο
Στην Κοζάνη, στις 7 μ.μ., στον πεζόδρομο
Στη Λάρισα, στις 6.30 μ.μ., στα γραφεία του Εργατικού Κέντρου
Στην Πρέβεζα, στις 7 μ.μ., στην Θεοφάνειο
Στην Πτολεμαΐδα, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία
Στα Τρίκαλα, στις 6 μ.μ., στην πλατεία Ρήγα Φεραίου
Στη Φλώρινα, στις 6.30 μ.μ., στην κεντρική πλατεία




ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Ν. Καραθανασόπουλος: Η κυβέρνηση ποδοπατά και χλευάζει το αίμα και τις θυσίες της εργατικής τάξης (VIDEO)

«Το νέο πολιτικό έγκλημα» απέναντι στην εργατική τάξη στο οποίο προχώρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, χτυπώντας το απεργιακό δικαίωμα, κατήγγειλε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, με παρέμβασή του στη Βουλή. Αναφερόμενος στην εσπευσμένη κατάθεση της τροπολογίας για την απεργία, υπογράμμισε πως η κυβέρνηση την έφερε «σαν τους κλέφτες», προσθέτοντας πως πρόκειται για «πολιτική απατεωνιά».
«Η ενέργειά σας αυτή αποτελεί τον ορισμό της πολιτικής αλητείας, κύριοι της κυβέρνησης. Με αυτόν τον άθλιο τρόπο επικυρώνεται το κλείσιμο της τρίτης "αξιολόγησης" που θα φέρει νέα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, τσακίζοντας τη ζωή της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων», ανέφερε ο Ν. Καραθανασόπουλος. «Η κυβέρνησή σας αποτέλεσε τον πλασιέ του κεφαλαίου, δίνει συγχωροχάρτι στα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού και τώρα επιδιώκετε να τσακίσετε το ύψιστο δικαίωμα, τη μεγαλύτερη κατάκτηση της εργατικής τάξης, το δικαίωμά της στην απεργία», συμπλήρωσε.
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ υπογράμμισε πως με αυτήν την πράξη, «ποδοπατάτε και χλευάζετε το αίμα και τις θυσίες της εργατικής τάξης σε όλη τη Γη», επισημαίνοντας πως η κυβέρνηση είναι αδίστακτη μπροστά στην ανάγκη εφαρμογής όλων των μέτρων που εξυπηρετούν το κεφάλαιο και τους οργανισμούς του, όπως είναι η ΕΕ. «Γι’ αυτό και καθημερινά παίρνετε τα εύσημα των πολιτικών εκπροσώπων της ΕΕ, του ΔΝΤ και των ΗΠΑ», συνέχισε, «είστε θλιβεροί γιατί σαν τους κλέφτες φέρνετε την τοπολογία για να συζητηθεί αύριο με μία κατεπείγουσα διαδικασία, γιατί νομίζετε ότι έτσι θα πιάσετε στον ύπνο την εργατική τάξη, ότι δεν θα προλάβει να οργανώσει την αντίδρασή της».
«Είσαστε βαθιά γελασμένοι, θα τους βρείτε μπροστά σας καθημερινά στους δρόμους, με αποκορύφωση την απεργία της 14ης Δεκέμβρη», είπε, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να ντρέπεται.
Η παρέμβαση του Ν. Καραθανασόπουλου έγινε κατά τη διάρκεια συζήτησης Επερώτησης για το μέλλον της ΕΕ. Για το συγκεκριμένο θέμα, ξεκαθάρισε πως η συζήτηση που γίνεται θα οδηγήσει σε ακόμη πιο αντιδραστική και αντιλαϊκή κατεύθυνση την ΕΕ. 

ΣΧΕΤΙΚΑ
     5/12/17 00:04
Όταν επιχειρούν ν' αφοπλίσουν την εργατική τάξη απενεργοποιώντας ένα από τα πιο αποτελεσματικά της όπλα το οποίο είναι η Απεργία ...φαντάσου τι αντιλαϊκή καταιγίδα έρχεται ! 
Όλοι αύριο στο δρόμο να τους χαλάσουμε τα σχέδια !