ΓΙΑ ΤΙΣ "ΟΜΑΔΕΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ"

Τάκης Πετρόπουλος
1 ώρ. ·

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΖΗΣ Η ΟΜΑΔΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ Ν.Δ. ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ ΜΙΜΗΤΕΣ!

Ο Ανδρέας Μάζης αξιοποιώντας το εύρημα της συνομιλίας με τη ρηξικέλευθη και ανατρεπτική θυγατέρα του, μας δίνει απολαυστικά κείμενα, που αποτυπώνουν τη ζοφερή πραγματικότητα.
Η κεντρική προπαγανδαστική "ομάδα αλήθειας" της Νέας Δημοκρατίας λειτουργεί σαν υπόδειγμα για το στήσιμο και τη λειτουργία τοπικών ομάδων, όπως συμβαίνει στην πόλη μας, που εντρυφούν σε θέματα του Δήμου.
Ο στόχος προφανής... να καταφέρουν πλήγμα στο λαοφιλή αγωνιστή κομμουνιστή Δήμαρχο Κώστα Πελετίδη και τη Δημοτική Αρχή συνολικά, γιατί μπαίνουν εμπόδιο στα "αναπτυξιακά" σχέδιά τους, που αποσκοπούν στην αύξηση της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Αυτοί λοιπόν που λόγω της κομματικής τους εξάρτησης την κάνουν γαργάρα μη έχοντας το σθένος να βγάλουν άχνα...

 Για την αφαίμαξη του ταμείου του Δήμου από το κράτος (67 εκ. ευρώ το χρόνο – 800 εκ. περίπου συνολικά από το 2010)
 Για την έλλειψη προσωπικού (600 μόνιμοι εργαζόμενοι λιγότεροι)
 Για το παράνομο λογισμικό υποκλοπών Predator
 Για το έγκλημα των Τεμπών και την προσπάθεια συγκάλυψής του
 Για την Αχαϊκή Τράπεζα
 Για τον ΟΠΕΚΕΠΕ
 Για τη χρηματοδότηση του Άγιου Όρους
 Για τις απ’ ευθείας αναθέσεις ύψους 5 δις ευρώ
 Για τον ΕΛΓΑ
 Για τις 10 εταιρείες Υπουργού που τσέπωσαν 2,5 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης
 Γα την κατάτμηση διαγωνισμού υλικοτεχνικών εξοπλισμών Ρομποτικής ύψους 1 εκ. ευρώ από το Υπουργείο Παιδείας

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα μέσα στο βόρβορο των παραπάνω και άλλων πολλών σκανδάλων, ως τοπικοί τιμητές του κοινωνικού συστήματος που τα αναπαράγει, να βρίσκουν ότι 67 ευρώ για αγορά πλαστικών δοχείων για τις ανάγκες του Νυχτερινού Ημιαμαρθωνίου Πάτρας, με τα οποία μάλιστα το ταμείο της διοργάνωσης γλύτωσε πάνω από 1.000 ευρώ ή ότι 150 ευρώ για οδοιπορικά αθλητή στην ίδια διοργάνωση είναι τεράστια ποσά.

Αυτά δε, τα λένε με περισσό θράσος χωρίς να ερυθριάζουν ενδυόμενοι προβιά για να υποκριθούν ως σε σύγχρονη τραγωδία τον τιμητή του λαού, την ίδια στιγμή που στηρίζουν τις πολιτικές των σκανδάλων και της εξαθλίωσής του!
--------------------------------------------------------------------

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ…

04-07-2025
Παλιά τούς έλεγαν βουτυρόπαιδα και παπιονάκηδες, μου τόνισε με φόρα το παιδί…
Γράφει ο Ανδρέας Μάζης
Κατιούσα
Υπάρχουν κάποιες φορές δυσκολίες για να ξεχωρίσουμε το ψέμα από την αλήθεια. Άλλοι θαρρετά ισχυρίζονται ότι την εκφράζουν, και άλλοι θεωρούν ότι κάποιες φορές κρύβεται. Τότε, φαίνεται ότι υπηρετούνται επιρροές, συμπάθειες αλλά και εξυπηρετήσεις ομάδων, συλλογικοτήτων και κομμάτων.

Σήμερα υπάρχουν αλήθειες που καταπνίγονται μέσα στο κλίμα της ταξικής αντιπαράθεσης, και πρέπει ο καθένας να φιλτράρει ό,τι ακούει και διαβάζει για να τις προσεγγίσει. Γιατί η αλήθεια δεν είναι κάτι ξερό και αριθμητικό, είναι κάτι που για να καταξιωθεί απαιτείται κόπος, μελέτη και γνώσεις.

Μηχανισμοί και πολιτικές συχνά πνίγουν την αλήθεια με προφανή κίνητρα. Αλλά να μου επιτραπεί να σχολιάσω θετικά την δημιουργία ενός συνόλου που αυτοαποκαλείται “ομάδα αλήθειας”, που συστάθηκε πρόσφατα και αποτελείται από στελέχη της κυβέρνησης, με εμπειρία σε συμμετοχή σε κυβερνητικές δομές, που προπαγανδίζουν τις “αλήθειες” τους, σε αγαστή συνεργασία με την παράταξη στην οποία ανήκουν. Δεν θεωρώ κακή την εξέλιξη, ούτε συμφωνώ και με το παιδί μου που ήταν αρνητικό στην εξέλιξη.

Πρόκειται για λελέδες, μου επιτέθηκε. Το λεξικό της γλώσσας μας καθορίζει σαν τέτοιους, καλομαθημένους γόνους μικροαστικής και ενίοτε πλούσιας οικογένειας.
Παλιά τούς έλεγαν βουτυρόπαιδα και παπιονάκηδες, μου τόνισε με φόρα το παιδί.
Είναι απαράδεκτη η κρίση σου, απάντησα. 

Τρελαίνομαι με το θράσος σου. Πρόκειται για στελέχη με εμπειρία στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Βέβαια δεν σου κρύβω ότι από φωτογραφίες που είδα στο διαδίκτυο δεν μου άρεσαν κάποιες φάτσες. Ένας μάλιστα είχε ένα παγερό βλέμμα που με προβλημάτισε. Αλλά δεν μας πέφτει λόγος. Μάλιστα έχει προηγηθεί μια κίνηση από μέρους τους που με συγκινεί. Καθορίζονται ως …blue skies (μπλέ ουρανοί).

 Πώς το βλέπεις; ρώτησα.
Άκουσε, μου είπε πειστικά. Η εξουσία καθορίζει ποια αλήθεια αξίζει να ειπωθεί και ποια να θαφτεί. Διατυμπανίζονται πολλές “αλήθειες”, από πολλούς και με διάφορα κίνητρα. Εύκολα μπορεί κανείς να ξεχωρίσει αν οι αλήθειες τους καθρεφτίζουν την ζωή και την πραγματικότητα που βιώνει ο λαός. Υπάρχει και μερίδα του λαού που μέσα σε τούτη τη προπαγανδιστική και πληρωμένη επίθεση δεν κατανοεί εύκολα τις παγίδες και τις αλήθειες που τον προσεγγίζουν. Μερικές φορές δεν έχουν τις γνώσεις, και θολά προσεγγίζουν τα αίτια της δυσκολίας τους. Γιατί, οι αλήθειες της κυβερνητικής ομάδας αυτής υπηρετούν και υπερασπίζονται τα συμφέροντα αυτών που κυβερνούν. Και το κύριο είναι ότι συχνά ξεχνούν τις αλήθειες και δοξάζουν τα ψέματα. 

Πιο καθαρά, προβάλλουν τις αλήθειες του ετήσιου πλεονάσματος, της κερδοσκοπίας των τραπεζών και των εταιρειών, την χρηματιστηριακή άνοδο και την παρουσία 80 χιλιάδων εκατομμυριούχων στη χώρα. Αυτά είναι αληθινά δεδομένα. 

Αλλά επίσης αληθινά δεδομένα είναι ότι η πορεία του χρηματιστηρίου δεν αφορά τους εργάτες και την πλειοψηφία του λαού. Αυτοί ταλανίζονται από την ακρίβεια (3,6% ήταν ο πληθωρισμός τον Ιούνη), την καθήλωση μισθών και συντάξεων, την υποβάθμιση της παιδείας και την εξαθλίωση της δημόσιας υγείας.

Πρόσφατα μάλιστα, ο υπουργός της υγείας με προσόντα βιβλιοπώλη (ας μη κρίνουμε τι πούλαγε), με χαρά δήλωσε, ότι πέτυχε σε δημόσιο Νοσοκομείο να μειωθεί η αναμονή στα επείγοντα σε 6 ώρες!!! 

Δηλαδή χρειάζονται 360 λεπτά για να βρουν οι Γιατροί την αιτία της επείγουσας διαταραχής και να αρχίσουν την θεραπεία!! Τι να πω. 

40 χρόνια απασχόλησης στα επείγοντα δεν κατάφερα να ξεπεράσω το όριο των 360 λεπτών του ανεκδιήγητου υπουργού. Φαντάζομαι την τραυματική εμπειρία των ασθενών που πρέπει να περιμένουν τόσες ώρες για να βρουν ανακούφιση και θεραπεία.

Τέλος, προσπάθησα να εμπεδώσω τις αλήθειες της εποχής μας μακριά από τις γραφικότητες της όποιας ομάδας. Και αυτές, αφορούν την ανέχεια του λαού μας, το ξεσπίτωμα των δανειοληπτών, το πάρτι του κέρδους των λίγων, τα 5 δις ευρώ των απευθείας αναθέσεων σε ημέτερους, τους ξέφρενους εξοπλισμούς που καμία ασφάλεια δεν εξασφαλίζουν στη χώρα, τις πολεμικές εξορμήσεις μας με τους κινδύνους που δημιουργούν, και την υποταγή στις διαθέσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Το τελευταίο επεισόδιο, με τις αγροτικές επιδοτήσεις, αποτελεί μια ούτως ή άλλως βρώμικη υπόθεση με μακρά ιστορία και οπωσδήποτε μια γραφική ανάμιξη εξουσίας με κοινωνική ομάδα πολύ μακριά από τον μικρομεσαίο αγρότη και τον εργάτη γης. Εδώ φαίνεται ότι το γραφείο του πρωθυπουργού, υπουργοί, βουλευτές και παρατρεχάμενοι, ξεσάλωσαν τρώγοντας εκατομμύρια. Όπου εξυπηρετήθηκαν, εκτός των άλλων, ο φραπές, ο χασάπης και άλλοι εκλεκτοί παραγωγοί.

Υπάρχει και άλλη σημαντική αλήθεια που κρύβουν πολλοί αλλά και η “ομάδα της αλήθειας”. 

Αυτή αφορά τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή και την άμεση εμπλοκή της χώρας μας που υπερασπίζεται το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, που σκοτώνει από το 1948 και τρώει τα εδάφη της Παλαιστίνης με γοργούς ρυθμούς. Έχουν φάει πάνω από 60.000 άτομα, στην πλειοψηφία τους παιδιά και συνεχίζουν ακάθεκτοι (αμυνόμενοι, σύμφωνα με τους ίδιους, αλλά και το ελληνικό πολιτικό προσωπικό στην πλειοψηφία του, που δεν βγάζει άχνα). Και η ομάδα της αλήθειας, για να μη ξεχνιόμαστε, δεν ασχολείται με αυτή την αλήθεια. Έχουν το άγχος τους, το καταλαβαίνω. Και αυτό, γιατί το ψέμα τους έχει κοντά ποδάρια και δεν περπατάει πιά.
Ο λαός μας νιώθει την επίθεση που δέχεται, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, και συνειδητοποιεί τι φταίει. Και νιώθει τις αλήθειες και την ανάγκη να αντιπαλέψει την πολιτική και τα ψέματα που την επιβάλλουν. Μόνο τότε θα προκύψει καλή εξέλιξη και νίκες για το λαό. Και για τούτη την προοπτική, αξίζει να παλεύουμε.

Ανδρέας Μάζης, Γιατρός Χειρουργός, μέλος της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο της Πάτρας













Ο χρήστης Τάκης Πετρόπουλος περιόρισε ποιοι μπορού

Μάνος Δούκας: ένας λαϊκός διανοούμενος – 1 χρόνος χωρίς τον Μάνο

Και αν τον ρωτούσε κανείς, πες μας τι άφησες σε αυτή τη γη, η απάντηση θα ήταν: τα ακριβώς αντίθετα από όσα (δεν) άφησαν οι κυρ-Παντελήδες αυτού του κόσμου.

Σφυροδρέπανος

Λέει ο ποιητής/στιχουργός (όχι ο Βαγγέλης) πως αν ήσουν παρών σε όλα όσα έπρεπε να είσαι σε αυτόν τον κόσμο, τότε δε θα λείψεις ποτέ. Κι ο Μάνος έβρισκε χρόνο και ήταν παρών σε όλα. Για αυτό μας λείπει λίγο παραπάνω, γιατί είχαμε συνηθίσει να τον βρίσκουμε παντού.

Παρών σε όλες τις κινητοποιήσεις, σε δράσεις-συσκέψεις των εκπαιδευτικών, για την Παλαιστίνη ή για το αγαπημένο του νησί, στις εκδηλώσεις που του κέντριζαν την “περιέργεια” -και ήταν αστείρευτος, με δίψα να τα δει και να τα μάθει όλα-, στα μαθήματα στο Στέκι, σε εκδρομές και λαϊκά προσκυνήματα, στο θέατρο ή το σινεμά -ιδίως αν είχαν πολιτικό ενδιαφέρον- σε εκθέσεις και μουσεία. Και όλα αυτά μπορούσε να τα χωρέσει σε ένα 24ωρο, γράφοντας και κάνα δυο κείμενα με τις εντυπώσεις του, σαν ανταποκριτής. Δύσκολα θα έβρισκες άλλον άνθρωπο να κάνει πράξη το σύνθημα “άδραξε τη μέρα”, όπως το έκανε αυτός. Βαριόταν θανάσιμα την απραξία και ζούσε κάθε μέρα γεμάτα, σα να ήταν η τελευταία, έχοντας μέσα του τη νιότη του κόσμου.

Ο Μάνος ανήκε στο σπάνιο είδος του λαϊκού διανοούμενου, χωρίς κόκκο λαϊκισμού ή διανοουμενισμού. Γνήσια λαϊκός και μαζικότατο στοιχείο, είχε -χωρίς να το επιδιώκει- παντού και σε όλους τους χώρους γνωστούς, ανθρώπους που τον εκτιμούσαν και τον σταματούσαν να του μιλήσουν, ευήκοα ώτα να προσέξουν τι θα τους πει -και ήταν, ως συνήθως, εύστοχα και ενδιαφέροντα. Είχε χαρακτηριστική ευκολία να γράφει κείμενα ακατάπαυστα, να βρίσκει την ουσία στα πιο σύνθετα ζητήματα, να την εξηγεί με τον πιο απλό τρόπο, να παραθέτει σκέψεις και επιχειρήματα και να οπλίζει με αυτά τους αναγνώστες του. Κι αυτό εξηγεί γιατί όσα έγραφε είχαν τέτοια απήχηση, γίνονταν πραγματικό εργαλείο και γνώριζαν τέτοια διάδοση.

Ο Μάνος ήταν αληθινός δάσκαλος -όχι μόνο με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού. Και το πιο σπουδαίο που μας έδωσε ήταν το μάθημα της σεμνότητας. Δεν είχε ίχνος έπαρσης και αυτοπροβολής, έσπαγε τον πληθυντικό, το από καθέδρας ύφος, τους τύπους που βαριόταν αφόρητα. Δε μιλούσε ποτέ ως… αυθεντία, “έτσι νομίζω, δεν ξέρω”, πρόσθετε συχνά στο τέλος. Δεν είχε πρόβλημα να “τσαλακωθεί”, να αυτοσαρκαστεί, δεν είχε καμία ανάγκη να πουλήσει μούρη και τουπέ, για να σε κερδίσει. Το κατάφερνε κάνοντας ακριβώς το αντίθετο.

Μπορούσες να τον δεις να χαίρεται σαν μαθητούδι που έκανε σκανταλιά, πχ όταν έγραφε κάτι “αιρετικό” που ήξερε πως θα προκαλέσει αντιδράσεις. Να είναι σαν μικρό παιδί που δεν ήξερε -και ρωτούσε τους άλλους- τι φάρμακα πρέπει να πάρει και τι του επιτρέπει η υγεία του να φάει. Έβρισκε χρόνο για όλα τα άλλα, τα ωραία, μεγάλα και συλλογικά, και δεν του περίσσευε πάντα για τον εαυτό του και ό,τι θεωρούσε πεζό και δευτερεύον. Σαν αφηρημένη διανόηση. Ή μάλλον… αφηρημένος “λαϊκός διανοούμενος”.

Τον Μάνο δεν είχαμε ευκαιρία να τον αποχαιρετήσουμε όπως θα θέλαμε, δεν είχαμε χρόνο να χωνέψουμε την απώλειά του. Στα τελευταία, η πανδημία τον κρατούσε σπίτι (θηρίο στο κλουβί, πες καλύτερα) στις κινητοποιήσεις, και δε μας άφησε περιθώριο ούτε καν για ένα επισκεπτήριο στο νοσοκομείο, όπου έβγαζε τη γλώσσα στον θάνατο, και είχε ακλόνητη πίστη στην επιστήμη, ως το τέλος, παρά τα όσα περνούσε.



Και αν τον ρωτούσε κανείς, πες μας τι άφησες σε αυτή τη γη, η απάντηση θα ήταν: τα ακριβώς αντίθετα από όσα (δεν) άφησαν οι κυρ-Παντελήδες αυτού του κόσμου. Μας άφησε ένα βουνό γλυκιές αναμνήσεις, μια σπουδαία κληρονομιά με τα γραπτά του -διαχρονικά και επίκαιρα μέχρι σήμερα- και είναι αυτά ακριβώς που τον φέρνουν κοντά μας σήμερα, αλλά υπογραμμίζουν και την απουσία του.

 Πού είναι ένας Μάνος σήμερα να σχολιάσει όσα συμβαίνουν…;

Μάνος Δούκας Σφυροδρέπανος

 

Ο Μάνος Δούκας μέσα από τα γραπτά του

Με αφορμή τη σημερινή επέτειο των γενεθλίων του, παραθέτουμε είκοσι από τα πιο αντιπροσωπευτικά του κείμενα. Τα περισσότερα είναι διαχρονικά και άκρως επίκαιρα, σα να γράφτηκαν σήμερα… Μέσα από αυτά άλλωστε τον γνώρισε και τον αγάπησε πολύς κόσμος -και ας μην τον είχε συναντήσει ποτέ. Κι ίσως πρέπει κάποτε να βγουν σε βιβλίο, για να τα δούνε κι άλλοι, που δεν έτυχε να τα διαβάσουν…

Κατιούσα
-Λογική… και… συναίσθημα

Ήρωες θα υπάρχουν πάντα. Αλλά οι ήρωες δεν ζητάνε παράσημα. Αγωνίζονται σταθερά και κάθε μέρα. Γράφουν τη σύγχρονη ιστορία. Και δεν τους δείχνει ποτέ η τηλεόραση. Ψέματα λέω;

-«GO BACK»… Μυτιλήνη 24/12/1944 -Στα δικά μας «Δεκεμβριανά»… νίκησε ο λαός!

Ένα ιστορικό γεγονός που αξίζει να το ξέρει κανείς, κι ας μην είναι Μυτιληνιός.

- Ο Λένιν για τη θρησκεία: “Η θρησκεία είναι ατομική υπόθεση του καθενός”

Για το κόμμα του σοσιαλιστικού προλεταριάτου η θρησκεία δεν είναι ατομική υπόθεση. Το κόμμα μας είναι ένωση συνειδητών, πρωτοπόρων αγωνιστών για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης. Μια τέτοια ένωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να στέκει αδιάφορη απέναντι στην έλλειψη συνειδητότητας, στην καθυστέρηση ή στο σκοταδισμό με τη μορφή θρησκευτικών δοξασιών

-Μόνο ένας φασίστας έχει πολεμήσει ηρωικά για την ελευθερία της πατρίδας: ο Πρέκας … στο σινεμά.

Σιγά λοιπόν τα καλτσόν ρε «μαχητές». Μην ξεχάσετε τις περικνημίδες και σας δαγκώσει κανάς σκίουρος. Μια σκέψη όμως «βασανίζει» το μυαλό μου … Αν οι 300 του Λεωνίδα πολεμούσαν σαν χρυσαυγίτες (μια υπόθεση ρε αδερφέ) τι θα είχε γίνει;

-Τα σκάνδαλα της χούντας

Τα σκάνδαλα αυτών που υποτίθεται ότι «είχαν καθαρά χέρια», «δεν έφαγαν», «έδωσαν ψωμάκι στο λαό» και άλλα τέτοια ανέκδοτα.

-Τα μεγάλα ψέματα για το… οικονομικό θαύμα της Χούντας

Ας δούμε μερικά στοιχεία αυτού του «θαύματος» και κατά πόσο αυτά ήταν «θαυμάσια» για το λαό. Ας δούμε κάποια από τα μεγάλα ψέματα που λένε ακόμα για τη χούντα.

-Οι εργατικές πολυκατοικίες του σοσιαλισμού

Όπως έλεγε κι η ξεναγός μας στην Τσεχία (αφού πρώτα είχε πει το γνωστό παραμύθι): “Τώρα τις βάφουν με έντονα χρώματα και είναι μια χαρά”. Δηλαδή ακόμα και σήμερα, μ’ ένα… βάψιμο, οι σοσιαλιστικές πολυκατοικίες γίνονται πάλι “καλές” και “σύγχρονες”; Δηλαδή ακόμα και σήμερα το στεγαστικό πρόβλημα στις χώρες αυτές το λύνει ο… σοσιαλισμός; Ή απλώς… ποιος νοιάζεται πιά σήμερα για το πού κατοικούν και ζουν οι εργάτες; 

-Η πρώτη μου πορεία – Το πρώτο μου άρθρο – Η δεύτερη επέτειος του Πολυτεχνείου

Πήγαμε (και τσακωθήκαμε) με τον επιθεωρητή που δε μας έδωσε άδεια για να κάνουμε γιορτή και εμείς του είπαμε ότι θα κάνουμε αποχή, κατάληψη και πορεία -όπως είχαμε ήδη αποφασίσει. Τα κάναμε όλα. Κι ακόμα πιο πολλά. 

-Τι είναι σήμερα Δεξιά;

Δεξιά είναι τα μνημόνια. Το 1 και το 2. Όχι όμως και το 3. Αυτό μπορεί να το ψήφισαν όλες μαζί οι δεξιές, αλλά αυτό είναι αριστερό. Γιατί το ψήφισε η αριστερά της Παπακώστα.

-Νέα έρευνα για τη Μαρφίν: Μην ξεχάσετε να «ερευνήσετε» τις καταγγελίες που την άλλη φορά κάνατε γαργάρα

Η επίθεση στη Μαρφίν ήταν μια καλά μεθοδευμένη προβοκάτσια του παρακράτους. Και μόνο το «timing» της επίθεσης, αλλά και ο τρόπος που την κουκούλωσαν, αποδεικνύει ότι ήταν προβοκάτσια.

-Βγάλε κι εσύ έναν κομμουνιστή δήμαρχο, μπορείς…

Τους χαλάσαμε την πιάτσα … είπε προχτές ο Πελετίδης. Πράγματι. Αυτό ακριβώς έκαναν. Όχι όμως μόνο την πιάτσα της Πάτρας. Φανταστείτε τι θα γίνειστο τρίτο πεντάχρονο πρόγραμμα του Πελετίδη.

-Γιατί άραγε όλο και περισσότεροι Ρώσοι αναπολούν την ΕΣΣΔ;

Μα γιατί όσο περισσότερο γνωρίζουν τον καπιταλισμό, τόσο πιο πολύ νοσταλγούν το σοσιαλισμό; Ποιος τυφλός δε θέλει το φως του;

-Ποια εγκλήματα δεν έκανε ο Στάλιν, το ΚΚΣΕ και η ΕΣΣΔ… – Και τότε ποιος τα έκανε;

Ο Στάλιν δε κατέστρεψε πόλεις βομβαρδίζοντάς τες, δεν έριξε ατομική βόμβα, δε βοήθησε το Χίτλερ. Και τότε ποιος τα έκανε όλα αυτά; Μα αυτοί που τον κατηγορούν για εγκλήματα…

-Της πατρίδας μου η σημαία… Ποια σημαία όμως;

Όσο και να μοιάζουν, δεν είναι καθόλου ίδιες…

-Όταν η ίδια η CIA αποδομεί τον μύθο των γκουλάγκ

Άρα και το μύθο για τα «εκατομμύρια των εκκαθαρίσεων του Στάλιν».

-

-Τυχερός όποιος έζησε στον ίδιο αιώνα με την Οκτωβριανή Επανάσταση

Τον ζήσαμε το σοσιαλισμό. Ζήσαμε την αύρα του. Καμαρώσαμε τον εξηλεκτρισμό και την εκβιομηχάνιση. Περηφανευτήκαμε για την οικονομία αυτή που έφτιαξε τα Τ34 και τις Κατιούσες για να σκοτώσουν το κτήνος. Υπήρξαμε σύντροφοι με το Στάλιν και τον Ζούκοφ.

-

“Ναι, αλλά το κάνουν για τα λεφτά…” – Αντικουβανέζικες ασυναρτησίες…

Μια παλιά Μυτιληνιά παροιμία λέει «Άρμεγε και κούρευε, χέζε και δεμάτιαζε». Αυτό σκέφτηκα και μίλησα απλώς για ασυναρτησίες κι όχι για ηλιθιότητες ή απελπισμένους και ξεθωριασμένους αντικομουνιστικούς αφρούς. Γιατί αυτά δεν είναι επιχειρήματα.

-Ο ιδιωτικός τομέας την εποχή του κορονοϊού…

«Ομοψυχία», «πόλεμος», «ατομική ευθύνη» και «χειροκροτήματα» λοιπόν. ΟΚ. Σήμερα όμως δεν αποδεικνύεται απλώς ο αναντικατάστατος ρόλος του δημόσιου νοσοκομείου, αλλά προκύπτει και το ερώτημα: σ’ αυτή τη μάχη ενάντια στον κορονοϊό, η «ιδιωτική πρωτοβουλία» τι κάνει; Ο «νόμος του κέρδους» αποδεικνύεται άλλη μια φορά θανατηφόρος, για το λαό. Να τι κάνει λοιπόν…

-Γερμανοί αντιφασίστες στο Στάλινγκραντ

– «Μη μιλάτε παρακαλώ τη γλώσσα του Χίτλερ»
– «Κάθε άλλο. Μιλάω τη γλώσσα του Μάρξ και του Ένγκελς»

-“Προσωπικό”: Μια αυτονόητη υποψηφιότητα

Θα είμαι υποψήφιος με τη ΛΑ.ΣΥ. και το ΚΚΕ, γιατί πάντα ήμουν. Πάντα ήμασταν όλοι μας στην οικογένειά μου.

- Μάνος Δούκας

Όσα Δεν Γνωρίζεις Για το Τείχος του Βερολίνου

Πώς φτάσαμε στις δύο Γερμανίες; Η αρχή της “αποναζιστικοποίησης” έμεινε στο ήμισυ δια παντός Πώς φτάσαμε στην ανέγερση συνόρων γύρω από το Δυτικό Βερολίνο; “Κλείστηκαν μέσα”; Ή “τους έκλεισαν απ’ έξω”; Όσο πανηγυρίζουν την προσωρινή μας ήττα…

Από κατιούσα

Όταν ο ρουφιάνος καταλαβαίνει ότι τον Ανακάλυψαν ...ΑυτοΚαρφώνεται

Εκεί στη ΝΔ, μαζέψτε τον περιφερόμενο ακροδεξιό «παλιάτσο» σας

Του

Παναγιώτη Κολέλη

Αποτελεί τον πλέον τραγελαφικό πολιτικάντη του κοινοβουλίου, έναν άνθρωπο που αυτογελοιοποιείται πιο συχνά και από τη συχνότητα που επιτίθεται σε δημοσιογράφους.

Ο λόγος για τον βουλευτή της ΝΔ, Κωνσταντίνο Μπογδάνο, που προτού καν προλάβει να κατακάτσει το μελάνι της στοχοποίησης της δημοσιογράφου, Ελευθερίας Κουμάντου, εξαπολύει νέα επίθεση κατά του δημοσιογράφου, Νίκου Μπογιόπουλου, γράφοντας στο twitter: «Μπογιόπουλε σου τη χαρίζω χρόνια τώρα κυρίως διότι σε λυπάμαι που από παντού σε πετάνε. Όχι πια. Ήρθε και η δική σου ώρα -με όλο το υλικό που μού ’χεις αφιερώσει- να καταλάβεις ότι εδώ δεν είναι ΕΣΣΔ κι εσύ δεν είσαι κομισάριος».



Ο κύριος αυτός αποδεικνύει για μία ακόμη φορά όχι μόνο πως αποτελεί έναν βασικό ιδεολογικό αιμοδότη του συστήματος, που δίνει καθημερινά τα διαπιστευτήριά του, αλλά και πως ο κατήφορος στην πολιτική ξεφτίλα δεν έχει πάτο.

Ο Νίκος Μπογιόπουλος είναι μέλος του ΚΚΕ και η επίθεση του ακροδεξιού βουλευτή στρέφεται ουσιαστικά κατά του ίδιου του ΚΚΕ. «Ήρθε και η δική σου ώρα», γράφει ανερυθρίαστα αυτός ο κύριος, που έχει εξελιχθεί αναμφίβολα σε έναν σύγχρονης κοπής Κουίσλινγκ, και είναι σαν να απευθύνεται στους εκατοντάδες χιλιάδες κομμουνιστές και να τους κουνάει το δάχτυλο, λέγοντάς τους να… προσέχουν.

Ο Νίκος, από τη μεριά του, απάντησε άμεσα, βάζοντας τα πράγματα στη σωστή τους θέση: «Πληροφορήθηκα ότι ο εκδιωχθείς από τον ΣΚΑΙ ως φορέας “παραπληροφόρησης και ανοίκειων επιθέσεων” με παρακολουθεί χρόνια και μαζεύει υλικό της δημοσιογραφικής δουλειάς μου. Προφανώς δεν του χρησίμευσε σε τίποτα. Όσον αφορά τις απειλές, αφού υπογραμμίσω και από εδώ όσα επισημαίνω στο άρθρο μου, ότι δηλαδή “Το θέμα δεν είναι ο Μπογδάνος, το θέμα είναι η ΝΔ”, περιορίζομαι προς το παρόν να σημειώσω: Μπογδάνε, αφού μας ομολόγησες δημόσια ότι στον “φασίστα”, στον “ρουφιάνο”, στον “γλίτσα”, στον “γελοίο”, στο “προϊόν και σύμβολο της παρακμής”, στον “για λύπηση” της ανάρτησής μου, αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, περιττό να σου πω – τώρα που “ήρθε η ώρα μου” – πόσο… σκιάχτηκα».

https://twitter.com/NMpogiopoulos

Ο Μπογδάνος δεν μπορεί να φοβίσει ούτε τον Νίκο ούτε κανέναν κομμουνιστή, το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι – όπως σωστά επισήμανε και ο Νίκος – λύπηση.
Περαστικά του και περαστικά σας εκεί στη ΝΔ.

***

ΑΠΟΨΕΙΣ/ΣΧΟΛΙΑ

Κυριακή 19/07/2020 - 18:56

Φανατικός αντικομμουνιστής...

Πηγή: Eurokinissi

Σαν τον παλιό χωροφύλακα που εκτός από ειδικός στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα, μέσα στη γραφικότητά του παρίστανε και το «λαγωνικό» που «μυρίζεται» τα πάντα...

Έτσι λειτουργεί τις τελευταίες μέρες ο βουλευτής της ΝΔ Κ. Μπογδάνος, στοχοποιώντας ασύστολα όποιον θεωρεί ότι «βλάπτει την έννομη τάξη»: Καλεί την εργοδοσία της δημοσιογράφου Ελ. Κουμάντου να της κάνει «συστάσεις» για το τι θα γράφει και πώς θα σχολιάζει τις εξελίξεις, ακόμα και μέσω του προσωπικού της λογαριασμού σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. 

Εκτοξεύει νομικές απειλές στον δημοσιογράφο Ν. Μπογιόπουλο, ότι «ήρθε η ώρα του», με αφορμή σχόλιο του δημοσιογράφου στο οποίο δεν αναφερόταν καν το όνομά του βουλευτή της ΝΔ, όμως αυτός πρόλαβε να «μυγιαστεί». 

Δεν είναι δικομανής, ούτε έχει κάποια μανία καταδίωξης. 'Ενας φανατικός αντικομμουνιστής είναι, απόλυτα συνεπής με το σύστημα που υπηρετεί. 

Κι επειδή «ου γαρ έρχεται μόνον», γι' αυτό και τον είδαμε στην πρόσφατη ξενοφοβική συγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας, μαζί με τον υπόδικο ναζί Κασιδιάρη, να σιγοντάρουν μια χούφτα «αγαντακτισμένους» ρατσιστές.

Και αντικομμουνιστής λοιπόν και «λαγός» της καταστολής και του αυταρχισμού και συκοφάντης του εργατικού κινήματος... Όλα μαζί τα "καλά" των απολογητών ενός συστήματος σάπιου μέχρι το μεδούλι. Που όσο περισσότερο σαπίζει τόσο πιο πολύ πέφτει και στην ανάγκη περιπτώσεων σαν του Μπογδάνου και των ομοίων του... Κατήφορος δίχως πάτο.

ΓΙΑ ΤΟ "ΚΡΑΤΟΣ" και ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ "ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ" Του Σφυροδρέπανου !!!

-Εμείς θέλουμε λιγότερο ή περισσότερο κράτος;

Βασικά στοιχεία για όσους δεν κατάλαβαν λέξη από το “Κράτος και Επανάσταση”. Και αυτό αφορά και πολλούς που το διάβασαν μικροί…

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: τι είναι το κράτος;

Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας. 

Μια δύναμη πάνω από την κοινωνία, με ένα σύνολο μηχανισμών, που δε διασφαλίζει γενικά και αόριστα την οργάνωση της κοινωνικής δραστηριότητας -με βασικότερη την παραγωγική διαδικασία-, αλλά την οργάνωση της κοινωνίας με τέτοιον τρόπο που να διασφαλίζει και να διαιωνίζει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης. Και αυτήν την τελευταία θα την εντοπίσουμε μες στην παραγωγική διαδικασία και όχι έξω από αυτήν, σε κάποιον τομέα του εποικοδομήματος.

Το πρώτο και βασικό που πρέπει να εμπεδώσει κανείς είναι αυτός ακριβώς ο ορισμός, που διαλύει μια αφελή αντίληψη-παραδοχή που από παιδιά μαθαίναμε να θεωρούμε δεδομένη: ότι δηλαδή το κράτος εκφράζει το γενικό συμφέρον ενάντια στα επιμέρους, ατομικά και ιδιωτικά συμφέροντα, και ενσαρκώνει με έναν νεφελώδη “χεγκελιανό” τρόπο την έννοια του “γενικού καλού”, παρά τις όποιες στρεβλώσεις του.

Όχι, το κράτος εκφράζει τα συμφέροντα των κυρίαρχων και την εξουσία τους. Και αυτό δεν είναι ένας χοντροκομμένος απλοϊκός ορισμός, αλλά η ουσία του κράτους, την οποία επιχειρούν να θολώσουν διάφορες “σύγχρονες αναλύσεις” που περιστρέφονται γύρω της χωρίς να την αγγίζουν. 

Πχ η θεωρία του Ν. Πουλαντζά που σε αντίθεση με τον Λένιν, ορίζει το κράτος ως σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη, ανάμεσα στον κυρίαρχο και τον κυριαρχούμενο. 

Μια ρευστή, ευμετάβλητη σχέση, που διαρκώς επανακαθορίζεται με δυναμικό τρόπο και αυτό σημαίνει πως μπορούμε να την αλλάξουμε προς όφελός μας, μέσα από έναν τακτικό Πόλεμο Θέσεων “αλά Γκράμσι”, κερδίζοντας συνεχώς νέες θέσεις και οχυρά, ανεξάρτητα από την στρατηγική σύγκρουση -και βασικά χωρίς αυτή την τελευταία-, δηλαδή χωρίς το άλμα της Επανάστασης και μια “απλοϊκή έφοδο στον ουρανό”.

Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να γίνουν κυβέρνηση οι ιδεολογικοί απόγονοι-επίγονοι του Πουλαντζά, και να ανακαλύψουν ξαφνικά ως μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού πως “άλλο το κράτος και άλλο η κυβέρνηση”, ότι δεν αρκεί μόνο το δεύτερο και ότι πρέπει να έχεις τους “αρμούς της εξουσίας” στα χέρια σου, για να πετύχεις τις αλλαγές που θέλεις. Ποιος να το ‘λεγε…

Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μακριά από απλοϊκά, αποπροσανατολιστικά σχήματα, τύπου “κρατιστές-αντικρατιστές”, που συσκοτίζουν την ουσία. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η σύμπτωση φιλελεύθερων και αναρχικών -σαν τον “Αναρχικό Τραπεζίτη” του Πεσόα- στον ένα πόλο του σχήματος, είναι όμως φαιδρό να θεωρούμε στα σοβαρά ότι οποιοσδήποτε Δεξιός είναι με κάποιον τρόπο αντικρατιστής, επειδή είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και κάνουν αστεία επιπέδου Αρβύλας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Κι είναι αστείο για μια σειρά λόγους.

Γιατί είναι ιστορικά και διαχρονικά οι κατεξοχήν εκφραστές του. Γιατί “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”. Γιατί “Νόμος και Τάξη”. Γιατί, όπως λέει και ο Ράμφος, η Εκκλησία είναι κομμάτι του κράτους -κι άσε τους φιλελεύθερους να έχουν τύψεις συνείδησης, ώσπου να ξεχάσουν τον διαχωρισμό τους. Γιατί λατρεύουν την Αστυνομία, τον Στρατό και τα όργανα καταστολής.

Αλλά το κράτος δεν είναι μόνο οι μηχανισμοί καταστολής και επιβολής της δημόσιας άρχουσας τάξης. Ούτε μόνο οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του (σχολείο, εκκλησία κτλ).
 Είναι και ο συλλογικός καπιταλιστής, αυτός που διαχειρίζεται πολιτικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που την εκπροσωπεί στο εξωτερικό στις Συνόδους Κορυφής, που αναδιανέμει τον εγχώριο πλούτο υπέρ της και την μπουκώνει με ζεστό δημόσιο χρήμα. Υπάρχει πιο επίκαιρο παράδειγμα από τον κορονοϊό και τα λεφτά που χαρίζει σε επιχειρηματίες για να πληρώσουν τους μισθούς και για να χρυσοπληρώσει το ίδιο ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, αντί να τις επιτάξει;

Η μεγάλη πλειοψηφία των μονοπωλιακών ομίλων και των επιχειρήσεων είναι η φωτογραφία που πρέπει να έχουμε δίπλα στον ορισμό του κρατικοδίαιτου. Όπως διάβασα στον τοίχο ενός φίλου, το να εμπιστεύεσαι δημόσιο χρήμα σε έναν φιλελέ-επιχειρηματία, είναι περίπου σα να εμπιστεύεσαι έναν παιδεραστή να σου προσέχει το παιδί (baby-sitting).

Όσο κωμικό είναι να θεωρεί κανείς αντικρατιστές τους καπιταλιστές και τους φιλελέδες, επειδή υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλο τόσο φαιδρό είναι να θεωρεί κανείς πως όσοι στηρίζουν τις εθνικοποιήσεις είναι σοσιαλιστές και ότι ο σημερινός δημόσιος τομέα είναι μια μεταβατική μορφή προς τον σοσιαλισμό που ονειρευόμαστε. (Παρεμπιπτόντως, οι δύο πόλοι φροντίζουν να λύσουν διαλεκτικά στην πράξη τη μεταξύ τους αντίθεση και να συγκροτήσουν ως νέα ποιότητα τον ΣΔΙΤ, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ως επιθυμητό μοντέλο σε όλες τις μπίζνες που στήνουν, γιατί πάντα χρειάζεται το δημόσιο για να αναλάβει με τα ταμεία του και τα δικά μας χρήματα τη βρώμικη, μη επικερδή δουλειά).

Οι κομμουνιστές δεν υποστηρίζουν γενικά και αόριστα τις εθνικοποιήσεις, δε θεωρούν τον δημόσιο τομέα ως μια προπόνηση για το πώς θα είναι οι δημόσιες επιχειρήσεις στην κοινωνία του μέλλοντος, ούτε έχουν ως ορίζοντα το “κοινωνικό κράτος” των καπιταλιστικών χωρών και το Σουηδικό μοντέλο, που δείχνει ολοένα και περισσότερο τα δόντια του στα χρόνια της κρίσης.
 Υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα των αγαθών και των υπηρεσιών, που είναι εντελώς διαφορετικό. Στη σοσιαλιστική κοινωνία -που είναι ανώριμος κομμουνισμός, όπου παλεύουν και συνυπάρχουν το παλιό με το καινούριο-, το κράτος παίρνει στο όνομα της κοινωνίας τα βασικά μέσα παραγωγής πλούτου στην κατοχή του. 
Αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την ειδοποιό ταξική διαφορά μιας επαναστατικής εξουσίας από ένα αστικό κράτος, μπορεί να πάει να κάνει παρέα με εκείνους τους αναρχικούς που δηλώνουν γενικά αντι-εξουσιαστές (αντι-κρατιστές) χωρίς να έχει κανένα ταξικό στοιχείο η πολιτική τους ανάλυση.

Όσο για τους “αριστερούς”, “σοσιαλιστές” και “σοσιαλίζοντες”, που βλέπουν μια δόση “σοσιαλισμού” (όση υπάρχει δηλαδή και στον όρο “σοσιαλδημοκρατία”) στο σημερινό δημόσιο τομέα ή σε κάποιες εθνικοποιήσεις, είναι αυτοί ακριβώς που στην πραγματική σοσιαλιστική εξουσία, θα ανακαλύψουν ξαφνικά τη διαφορά μεταξύ της κρατικοποίησης και της “πραγματικής κοινωνικοποίησης” και θα ταχθούν υπέρ της δεύτερης, με το “ριζοσπαστικό αίτημα” της αυτοδιαχείρισης -που το είδαμε στην πράξη σαν ντροπαλό καπιταλισμό στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο- και εκφράζοντας βασικά την επιθυμία να μην υπάρχει σοσιαλιστική εξουσία-κράτος να οργανώνει την παραγωγή σε πραγματικά πανεθνική βάση. Στο σήμερα όμως, “εδώ και τώρα”, δε λένε όχι σε μια επιτελική θέση στον αστικό κρατικό μηχανισμό, ούτε έχουν κάποιες αγεφύρωτες διαφορές από τους εξίσου κρατικοδίαιτους δεξιούς.

Ας σημειώσουμε και αυτό. 
Όποιος θεωρεί πως είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο μέτωπο και το ίδιο σακί (η ΠΦΑ και το προδομένο αριστεροχώρι με τους κομμουνιστές) για την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα, βασικά κάνει το ίδιο ακριβώς πολιτικό-μεθοδολογικό λάθος, που κάνει κι ένας φασίστας από την ανάποδη, όταν θεωρεί “μπολσεβίκους” και “αναρχοάπλυτους” όλους τους χώρους αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με αυτόν- ή κάποτε, αριστερά του ΠΑΣΟΚ -μαζί με το ΠΑΣΟΚ, προφανώς.

Το κράτος στην κοινωνία του μέλλοντος ως μισο-κράτος που θα απονεκρώνεται -όχι όμως πριν… “απονεκρωθούν” πολιτικά οι δυνάμεις της αντίδρασης και του παρελθόντος- και ο ακριβής ρόλος του, είναι μεγάλο κεφάλαιο και απαιτεί ξεχωριστή ανάλυση. Για να προχωρήσουμε σε αυτό, όμως, το βασικό είναι έχουμε καθαρό τι είναι το κράτος στον καπιταλισμό και τι θέλουμε να κάνουμε με αυτό. 
Να το καταλάβουμε για να το αλλάξουμε από μέσα και να το φέρουμε στα μέτρα μας; (Όσοι το επιχείρησαν, άλλαξαν οι ίδιοι και ήρθαν αυτοί στα δικά του μέτρα). Ή να το γκρεμίσουμε και να χτίσουμε μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης στη θέση του;

Αυτό που θέλουμε δεν είναι ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο (αστικό) κράτος. Αλλά μια επανάσταση που θα το τσακίσει και ένα τελείως διαφορετικό κράτος -δηλαδή μορφή κοινωνικής οργάνωσης-, μια επαναστατική εξουσία στη θέση του. 
Όποιος δεν έχει καταλάβει ούτε τα βασικά από όσα εξηγεί ο Λένιν στο “Κράτος και Επανάσταση” -ή τα κατάλαβε μικρός, για να τα ξεχάσει στην πορεία, όταν δηλαδή ήρθαν σε σύγκρουση με το ατομικό του βόλεμα- είναι καταδικασμένοι να σκοντάφτουν ξανά και ξανά στην πραγματικότητα και να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη.Το ζήτημα είναι εμείς αν βγάζουμε συμπεράσματα, για να ξέρουμε “Τι να κάνουμε”…

Robert Dingwall: "Αδύναμοι Γέροντες Δείτε τη Λοίμωξη του Covid-19 σαν Ένα σχετικά Γαλήνιο Τέλος"

,,θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φέρ' ειπείν, με το να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους.,,

Κατιούσα
Από το προφίλ Facebook του Νίκου Ζαρταμόπουλου, στελέχους του ΠΑΜΕ Δημοσίου και μεταφραστή:
Είναι σίγουρα η παράγραφος που με δυσκόλεψε περισσότερο από κάθε άλλη στη μεταφραστική μου σταδιοδρομία… Μου ήταν σχεδόν αδύνατο να την τελειώσω λόγω τάσης για εμετό. Παρ’ όλα αυτά την τέλειωσα γιατί κάπου έπρεπε. […]

Το υποκείμενο που τη συνέγραψε είναι ο συμπεριφορικός κοινωνιολόγος Robert Dingwall που συμβουλεύει τη βρετανική κυβέρνηση (ως μέλος των επιτροπών NERVTAG και MEAG) να ακολουθήσει την πολιτική της περιβόητης “ανοσίας αγέλης” ως μέσο ανάσχεσης των συνεπειών (όχι της εξάπλωσης) του κορονοϊού. Απλώς διαβάστε την, όσοι μπορείτε διαβάστε και ολόκληρο το άρθρο. 

Θα σας δώσει μια καλή γενική ιδέα της -mainstream στη Βρετανία- καπιταλιστικής παλιανθρωπιάς και πώς αυτή κουκουλώνεται με τον μανδύα της “ελεύθερης επιλογής”. […]
Διαβάστε το απόσπασμα:

“[…] Υπάρχει όμως και ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί πρώτο: ποιος λέει πως είναι επιθυμητό να αποτραπεί ο κάθε θάνατος ανεξάρτητα από το κόστος; Δική μου εντύπωση είναι πως οι ηχηρότερες φωνές προς αυτή την κατεύθυνση προέρχονται από νέους ή μέσης ηλικίας ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί το γεγονός ότι ο θάνατος αποτελεί φυσιολογικό μέρος της ζωής. Συμβαίνει σε όλους μας όταν έρθει η ώρα μας. Βεβαίως, κάθε σώφρον άτομο θα προτιμούσε να πεθάνει αργότερα παρά νωρίτερα, όμως οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη ότι μερικοί θάνατοι είναι ευκολότερο να τους αντέξει κανείς συγκριτικά με κάποιους άλλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πνευμονία περιγραφόταν παλαιότερα σαν “ο φίλος του γέρου”, τον καιρό που δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί τα αντιβιοτικά. Αντίθετα με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα από ορισμένα ΜΜΕ, κανείς δεν υποστηρίζει πως οποιοδήποτε γηραιό άτομο θα πρέπει να εγκαταλειφθεί να πεθάνει χωρίς επαγγελματική νοσηλεία. Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν να δουν τη λοίμωξη του Covid-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φέρ' ειπείν, με το να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους. Η πρόταση να ενθαρρύνει η κυβέρνηση τη συζήτηση επ’ αυτού του ζητήματος μέσα στις οικογένειες, δεν αποτελεί ένα σχέδιο εξόντωσης των ηλικιωμένων αλλά ένα σχέδιο σεβασμού της αυτονομίας τους και του δικαιώματός τους να είναι οι ίδιοι που θα λάβουν τέτοιες αποφάσεις και όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους […]”
Πηγή για το πρωτότυπο άρθρο: Social Science Space

1 σχόλιο: 


Ο/Η ΑΧΠ λέει:
Υπάρχει και Κυπριακό, Χριστιανο-Ορθόδοξο και Ταλιμπανικό προηγούμενο:

“Θα διερωτηθεί κάποιος εμείς που ερχόμαστε εκκλησία δεν θα αρρωστήσουμε; Θα αρρωστήσουμε και θα πεθάνουμε. Ποιος μας είπε ότι θα μείνουμε αθάνατοι σε αυτόν τον κόσμο. Θέλαμε το κορωνοϊό για να μας πει ότι μια μέρα θα πεθάνουμε; Θέλαμε τον κορωνοϊό να μας πει ότι μια μέρα θα αρρωστήσουμε; Οι Άγιοι Σαράντα μάρτυρες τι είπαν. Αφού μια μέρα θα πεθάνουμε που θα πεθάνουμε, ας πεθάνουμε τίμιοι με τον εαυτό μας και ενώπιον του Θεού ευάρεστοι. Και ας έχουμε μνήμη θανάτου να μας θυμίζει την έξοδό μας από αυτόν τον κόσμο. Τι μας προσφέρει η εκκλησία; Την αφοβία. Τη νίκη κατά του φόβου του θανάτου. Τον βιολογικό θάνατο θα τον περάσουμε όλοι. Τον πνευματικό θάνατο, όμως, δεν θα τον περάσει ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό”

Όταν κάποιος μετρήσει και τον κίνδυνο κάποιος από αυτούς τους κρετίνους να μεταδώσουν την ασθένεια σε άλλους και δη ευπαθείς, θα μπορούσε άνετα να το χαρακτηρίσει και κήρυγμα της Αλ Κάιντα σε βομβιστές πριν την επίθεση αυτοκτονίας.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Πρόβλεψη για τουλάχιστον 500.000 θανάτους υποχρέωσε σε αλλαγή στρατηγικής την κυβέρνηση

Πηγή: Associated Press

Μία μελέτη της ομάδας του κορυφαίου επιδημιολόγου Νιλ Φέργκιουσον στο Imperial College London που προβλέπει καταστροφικές επιπτώσεις της επιδημίας Covid-19 στο Ηνωμένο Βασίλειο, είχε ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον να επιβάλει αυστηρότερα μέτρα για τον έλεγχο της επιδημίας στη χώρα. Η μελέτη προβλέπει εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και ένα εθνικό σύστημα Υγείας στα όρια της κατάρρευσης.

Σε μία αιφνίδια μεταστροφή της μέχρι σήμερα στρατηγικής της, η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον έδωσε χθες οδηγίες για περιοριστικά μέτρα στις κοινωνικές επαφές και απομόνωση των ατόμων άνω των 70 ετών.

Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την εξέλιξη της επιδημίας στην Ιταλία.

Συγκρίνοντας τις εν δυνάμει επιπτώσεις της επιδημίας Covid-19 με την επιδημία της γρίπης το 1918, η ομάδα του Φέργκιουσον προέβλεψε ότι χωρίς περιοριστικά μέτρα η έκρηξη της επιδημίας θα προκαλέσει περισσότερους από 500.000 θανάτους στη Βρετανία και 2,2 εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμη και με βάση το προηγούμενο σχέδιο της βρετανικής κυβέρνησης για τον έλεγχο της εξάπλωσης της επιδημίας, που προέβλεπε απομόνωση των ύποπτων περιστατικών, αλλά δεν περιλάμβανε περιοριστικά μέτρα στην κοινωνική ζωή, το αποτέλεσμα θα ήταν 250.000 θάνατοι και συστήματα υγείας υπό κατάρρευση.

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι με μέτρα όπως ο περιορισμός των κοινωνικών επαφών και οδηγίες για την αποφυγή των κλαμπ, παμπ και θεάτρων, η καμπύλη εξέλιξης της επιδημίας θα αμβλυνθεί.

Σύμφωνα με πηγές που συμμετείχαν στη λήψη των αποφάσεων, η μελέτη συνέβαλε στην αλλαγή της στάσης της κυβέρνησης του Μπόρις Τζόνσον.

(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Reuters»)

ΔΕΣ ΑΚΟΜΗ
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ ΜΕΤΑ
ΤΗΝ ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

ΓΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟ: ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ (ΟΕΝΓΕ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η ΕΓ της ΟΕΝΓΕ (Νοσοκομειακοί Γιατροί) εξέδωσε ανακοίνωση για το ζήτημα του κορονοϊού, στηλιτεύοντας τις ψεύτικες καθησυχαστικές επιβεβαιώσεις της κυβέρνησης και τα τεράστια, εγκληματικά κενά που υπάρχουν στο Σύστημα Υγείας, σε έμψυχο δυναμικό και εξοπλισμό.

Ακολουθεί το κείμενο της ανακοίνωσης.

«Εντυπωσιάζει πραγματικά η ευκολία με την οποία τα κυβερνητικά παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής “ενημέρωσης” που ως πριν λίγες μέρες έσπερναν τον πανικό και την υστερία για τον “εξωτικό ιό της Κίνας”, τώρα που η επιδημία έφτασε και εδώ αναπαράγουν αυτούσιες και ασχολίαστες τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις “όλα καλά, η χώρα μας είναι θωρακισμένη”.

Η επιστημονική αλήθεια σύμφωνα με τις τρέχουσες έγκυρες σχετικές ιατρικές μελέτες είναι πως η νέα αυτή επιδημία από ιό της ομάδας των κορονοϊών (ιός SARS-CoV-2, συγγενικός με τους ιούς SARS και MERS που είχαν προκαλέσει επιδημίες παλιότερα, πριν 18 και 8 χρόνια αντίστοιχα) έχει υψηλή μεταδοτικότητα, μεγάλο χρόνο επώασης (ως και πάνω από 14 μέρες από την μετάδοση μέχρι την εκδήλωση συμπτωμάτων) κλινική εικόνα παρόμοια με αυτήν της γρίπης και σε ένα ποσοστό 10-20% των νοσούντων μπορεί να προκαλέσει βαριά κλινική εικόνα με πνευμονία. Ενώ η μεγάλη πλειοψηφία αναρρώνει χωρίς αξιόλογα προβλήματα, κάποιοι από τους πάσχοντες μπορεί να χρειαστούν αναπνευστική υποστήριξη, δηλαδή νοσηλεία σε ΜΕΘ. Οι ομάδες υψηλού κινδύνου για εκδήλωση σοβαρών επιπλοκών είναι οι ίδιες με αυτές τις γρίπης (ηλικιωμένοι, χρονίως πάσχοντες κ.λπ.).

Σοβαρό σχέδιο πρόληψης, μείωσης της διασποράς και αντιμετώπισης των συνεπειών της νόσησης από κορονοϊό με δεδομένες τις τεράστιες ελλείψεις σε έμψυχο δυναμικό και υλικοτεχνική υποδομή, με εξουθενωμένους γιατρούς και νοσηλευτές, με απλήρωτες εφημερίες και ώρες μηνών, με ΤΕΠ τραγικά υποστελεχωμένα, με κλειστά τα πάνω από 100 από τα 700 περίπου κρεβάτια ΜΕΘ, δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτή τη στιγμή οι 560 κλίνες ΜΕΘ, είναι ήδη σχεδόν όλες γεμάτες, λόγω της “συνήθους” νοσηρότητας και δεκάδες συνάνθρωποί μας βαρέως πάσχοντες ασθενείς νοσηλεύονται καθημερινά εκτός ΜΕΘ σε κοινούς θαλάμους με φορητούς αναπνευστήρες.

Άλλο υπεύθυνη στάση και άλλο συγκάλυψη του προβλήματος. Κανένα πρόβλημα δεν επιλύεται όταν κρύβεται κάτω από το χαλί.

Κανείς δεν καθησυχάζεται με τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Υγείας ότι οι υγειονομικές μονάδες της χώρας βρίσκονται σε απόλυτη επιχειρησιακή ετοιμότητα.

Για ποια επάρκεια σε προσωπικό και υλικά των κέντρων αναφοράς κάνει λόγο το υπουργείο Υγείας;

Όταν π.χ. στο ΠΓΝΙ που είναι κέντρο αναφοράς οι υπηρετούντες παθολόγοι δεν επαρκούν για να καλύψουν τις τρέχουσες ανάγκες (2 Παθολογικές Κλινικές, ΤΕΠ, 7 τακτικά εξωτερικά ιατρεία την εβδομάδα) και τώρα επιφορτίζονται και με το τμήμα λοιμώξεων το οποίο δεν είναι μόνιμα στελεχωμένο;

Όταν προβλέπονται μόλις 200 έκτακτες προσλήψεις με 3μηνη σύμβαση γιατρών, νοσηλευτών, τεχνολόγων και πληρωμάτων ΕΚΑΒ σε 20 νοσοκομεία, τη στιγμή που μόνο σε ένα νοσοκομείο από τα 20 νοσοκομεία αναφοράς, στο ΠΑΓΝΗ, οι κενές οργανικές θέσεις γιατρών και νοσηλευτών είναι 390, δηλ. διπλάσιες από τον αριθμό προσλήψεων που προβλέπονται για το σύνολο των κέντρων αναφοράς.

Όταν είναι γνωστό ότι το 20% όσων νοσήσουν από κορονοϊο θα χρειαστούν νοσηλεία σε νοσοκομείο ή/και σε ΜΕΘ και καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για να ανοίξουν τα πάνω από 100 κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ που για να λειτουργήσουν απαιτούνται τουλάχιστον 450 νοσηλευτές και 150 γιατροί.

Για ποια μέτρα πρόληψης κάνουν λόγο όταν η ΠΦΥ, που βασική της αποστολή είναι η πρόληψη είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ο περίφημος θεσμός του οικογενειακού γιατρού είναι μόνο στα χαρτιά, τα ΚΥ έχουν ερημώσει από προσωπικό λόγω των τραγικών ελλείψεων και των συνεχών μετακινήσεων των γενικών γιατρών για να μπαλώνουν τρύπες στα νοσοκομεία;

Η αναστολή των αδειών των υγειονομικών και η δυνατότητα μετακίνησης προσωπικού στο πλαίσιο της κινητικότητας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα των ελλείψεων όπως δεν το επέλυσαν τόσα χρόνια που εφαρμόζονται. Χιλιάδες ρεπό και μέρες αδειών οφείλονται στο προσωπικό. Οι μετακινήσεις προσωπικού από τα ΚΥ στα νοσοκομεία, από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, ακόμα και από τη μία πόλη στην άλλη είναι καθεστώς εδώ και χρόνια.

Τι θα γίνει αν, πράγμα πολύ πιθανό, νοσήσουν γιατροί ή νοσηλευτές όταν η σύνθεση του προσωπικού είναι κάτω από τα όρια ασφαλείας; Τι θα γίνει με τους συναδέλφους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες; Για αυτούς ποια μέτρα πρόληψης έχουν πάρει;

Κανείς δε μπορεί να ισχυρίζεται ότι το δημόσιο σύστημα υγείας είναι σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, ικανό να αντιμετωπίσει έκτακτες ανάγκες όταν το ίδιο είναι εδώ και χρόνια σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαιτίας της πολιτικής που αντιμετωπίζει την υγεία του λαού σαν “κόστος”, της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης που εφαρμόζεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις.

Η επιχειρησιακή ετοιμότητα προϋποθέτει πάνω από όλα επαρκή στελέχωση και εξοπλισμό όλων των δημόσιων μονάδων υγείας.

Απαιτούμε:

Να γίνουν άμεσα οι αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να λειτουργήσουν τα πάνω από 100 κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ.

Άμεσα, χωρίς χρονοτριβή, να προσληφθούν οι συνάδελφοι επικουρικοί ακόμα και αν δεν έχει παρέλθει το τρίμηνο από τη λήξη της προηγούμενης σύμβασης. Διορισμούς σε μόνιμες θέσεις όλων των υπηρετούντων σήμερα επικουρικών γιατρών. Άμεσα προσλήψεις όλου του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού (ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού) για την επαρκή στελέχωση των ΚΥ και των νοσοκομείων.

Να εξασφαλιστεί η προμήθεια σε φάρμακα, υγειονομικό υλικό, είδη υγιεινής όλων των δημόσιων μονάδων υγείας.

Δωρεάν διάθεση στον πληθυσμό και ιδιαίτερα σε όλους τους χώρους που υπάρχει συνωστισμός (π.χ. μέσα μαζικής μεταφοράς) μέσων προφύλαξης (μάσκες, αντισηπτικά).

Μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας για τους χώρους δουλειάς και ιδιαίτερα για τις μονάδες υγείας.

Να εξασφαλιστεί η ιατρική παρακολούθηση, η επαρκής υγιεινή και διατροφή σε προνοιακά ιδρύματα, βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, στα σχολεία και τις σχολές, στις στρατιωτικές μονάδες.

Ειδική μέριμνα για τους πρόσφυγες – μετανάστες και τις οικογένειές τους, για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας. Αξιοπρεπείς, υγιεινοί, χώροι φιλοξενίας για τους πρόσφυγες και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δωρεάν, πλήρης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δωρεάν υγιεινή και ποιοτική σίτιση. Οι προχθεσινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Πέτσα σύμφωνα με τις οποίες πρόληψη για τον κορονοϊό σημαίνει… φυλάκιση των προσφύγων σε κλειστές δομές (!) δεν ήταν απλώς απαράδεκτες αλλά κυριολεκτικά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ. Λίγες ώρες μετά από αυτές τις ρατσιστικές δηλώσεις αποδείχτηκε πως η νόσος μπήκε στην χώρα όχι από κάποιους πρόσφυγες αλλά από Έλληνες που επέστρεψαν μετά από ολιγοήμερο ταξίδι στην Ιταλία.

Αν δεν ληφθούν άμεσα όλα τα παραπάνω μέτρα, τότε στο ενδεχόμενο σοβαρής επιδημίας ή έκτακτου σοβαρού υγειονομικού γεγονότος, η χώρα δυστυχώς δεν θα αποδειχτεί “θωρακισμένη” αλλά αντίθετα τελείως ανοχύρωτη.

Οι γιατροί του δημόσιου συστήματος υγείας θα κάνουμε όπως πάντα το καθήκον μας. Ας κάνει επιτέλους η κυβέρνηση το δικό της και ας αφήσουν τις δηλώσεις κατά μέρος».

Αλίευση από κατιούσα Παρουσίαση: Viva La Revolucion