Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΞΕΣΚΕΠΑΣΕ ΒΙΑΙΑ

Έχει εντέχνως καλλιεργηθεί η άποψη πως η πανδημία του κορονοϊού εκτροχίασε βίαια την διεθνή οικονομία η οποία, έχοντας ξεπεράσει οριστικά την κρίση του 2008-2009, βρισκόταν δήθεν πάνω σε σταθερές ράγες.

Η αλήθεια είναι διαφορετική. 
Στην πραγματικότητα η κρίση του 2008-2009 ξεπεράστηκε μόνο προσωρινά κυρίως χάρη στα πολύ χαμηλά επιτόκια τα οποία επέτρεψαν σε επιχειρήσεις και κυβερνήσεις να «λύσουν» όλα τα προβλήματά τους δανειζόμενες αφειδώς τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, τη μεγαλύτερη και ταχύτερη συσσώρευση χρέους των τελευταίων πενήντα ετών. Βεβαίως, αυτό το χρέος είναι τόσο ιδιωτικό όσο και δημόσιο. Όποιος θέλει να δει τις διαστάσεις του, ας κοπιάσει λίγο και να κοιτάξει εδώ:
https://www.worldbank.org/…/debt-surge-in-emerging-and-deve…

Όπως φάνηκε όμως, αυτή η υπερχρέωση δεν ήταν ικανή να επαναφέρει οριστικά την οικονομία σε ανοδική τροχιά. 
Αντίθετα, για λόγους που σχετίζονται με τη συνεχιζόμενη αδυναμία των συσσωρευμένων κεφαλαίων να βρουν κερδοφόρες επενδύσεις σε παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, ο κίνδυνος της ύφεσης εμφανίστηκε και πάλι. 
Υπήρχε βάσιμα από πέρυσι μεγάλη ανησυχία πως μια νέα ύφεση βρισκόταν προ των πυλών, ικανή να πυροδοτήσει εκ νέου, και πιθανότατα πιο παταγώδεις από την προηγούμενη κρίση, χρεωκοπίες και χρεοστάσια με οδυνηρά και πάλι αποτελέσματα. 
Η κατάσταση δεν ήταν λοιπόν και τόσο ρόδινη, όπως προειδοποιούσε και ο έγκυρος Ελληνικός αστικός τύπος στην αυγή του 2020:
https://www.kathimerini.gr/…/oi-fovoi-gia-yfesh-kai-giati-t…

Μάλιστα, η πλειοψηφία των Διευθυνόντων Συμβούλων των μεγαλύτερων επιχειρήσεων διεθνώς, ήταν ιδιαίτερα ανήσυχη στα τέλη του 2019 θεωρώντας πως τα μέσα του 2020 ήταν η πιθανότερη περίοδος εκδήλωσης της ύφεσης. 
Αξίζει κάποιος να διαβάσει τις απόψεις τους εδώ:https://www.cnbc.com/…/ceos-still-consider-recession-to-be-…

Πράγματι, πολλές οικονομίες είχαν ήδη από το 2019 μειούμενο ρυθμό ανάπτυξης.
 Έτσι, δεν είναι λοιπόν παράξενο πως το Ηνωμένο Βασίλειο είχε για το τρίμηνο Δεκεμβρίου-Φεβρουαρίου σχεδόν μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης.
Αυτό που έχει συμβεί λοιπόν σήμερα δεν είναι πως η πανδημία χτύπησε μια υγιής διεθνή οικονομία ανακόπτοντας την ανοδική της πορεία. 
Αντίθετα, η πανδημία ήρθε και ξεσκέπασε, εξαιρετικά βίαια και απότομα είναι η αλήθεια, τις αδυναμίες αυτής της οικονομίας η οποία ήταν ήδη σοβαρότατα ασθενής.

Οι λόγοι για τους οποίους αποκρύβεται αυτή η αλήθεια είναι κυρίως πολιτικοί, καθότι μια εκ νέου σοβαρή αμφισβήτηση του καπιταλισμού σήμερα μπορεί να δημιουργήσει επιπλέον δυσεπίλυτα προβλήματα στις αστικές τάξεις αρκετών χωρών. 

Ο κορονοϊός λειτουργεί και ως ο αποδιοπομπαίος τράγος της διεθνικής αστικής τάξης, η οποία προσπαθεί έτσι να αποκρύψει τις εγγενείς αδυναμίες του καπιταλισμού. 
Προσφέρει μάλιστα την αναπάντεχη ευκαιρία να γίνει ευρεία χρήση πρωτοφανών κατασταλτικών μεθόδων οι οποίοι μπορεί να της φανούν εξαιρετικά χρήσιμοι σε μελλοντικές, επικίνδυνες για την ίδια, πολιτικές καταστάσεις.
Stagnation in services sector and winter drop in construction activity hit GDP growth

theguardian.com
UK economy already flatlining before coronavirus, figures revealStagnation in services sector and winter drop in construction activity hit GDP growth

Έγραψε ο
Yannis Vasilopoulos

Δες ακόμη: 

ΓΙΑ ΤΟ "ΚΡΑΤΟΣ" και ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ "ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ" Του Σφυροδρέπανου !!!

-Εμείς θέλουμε λιγότερο ή περισσότερο κράτος;

Βασικά στοιχεία για όσους δεν κατάλαβαν λέξη από το “Κράτος και Επανάσταση”. Και αυτό αφορά και πολλούς που το διάβασαν μικροί…

Ας ξεκινήσουμε από το βασικό: τι είναι το κράτος;

Το κράτος είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας. 

Μια δύναμη πάνω από την κοινωνία, με ένα σύνολο μηχανισμών, που δε διασφαλίζει γενικά και αόριστα την οργάνωση της κοινωνικής δραστηριότητας -με βασικότερη την παραγωγική διαδικασία-, αλλά την οργάνωση της κοινωνίας με τέτοιον τρόπο που να διασφαλίζει και να διαιωνίζει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης. Και αυτήν την τελευταία θα την εντοπίσουμε μες στην παραγωγική διαδικασία και όχι έξω από αυτήν, σε κάποιον τομέα του εποικοδομήματος.

Το πρώτο και βασικό που πρέπει να εμπεδώσει κανείς είναι αυτός ακριβώς ο ορισμός, που διαλύει μια αφελή αντίληψη-παραδοχή που από παιδιά μαθαίναμε να θεωρούμε δεδομένη: ότι δηλαδή το κράτος εκφράζει το γενικό συμφέρον ενάντια στα επιμέρους, ατομικά και ιδιωτικά συμφέροντα, και ενσαρκώνει με έναν νεφελώδη “χεγκελιανό” τρόπο την έννοια του “γενικού καλού”, παρά τις όποιες στρεβλώσεις του.

Όχι, το κράτος εκφράζει τα συμφέροντα των κυρίαρχων και την εξουσία τους. Και αυτό δεν είναι ένας χοντροκομμένος απλοϊκός ορισμός, αλλά η ουσία του κράτους, την οποία επιχειρούν να θολώσουν διάφορες “σύγχρονες αναλύσεις” που περιστρέφονται γύρω της χωρίς να την αγγίζουν. 

Πχ η θεωρία του Ν. Πουλαντζά που σε αντίθεση με τον Λένιν, ορίζει το κράτος ως σχέση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη, ανάμεσα στον κυρίαρχο και τον κυριαρχούμενο. 

Μια ρευστή, ευμετάβλητη σχέση, που διαρκώς επανακαθορίζεται με δυναμικό τρόπο και αυτό σημαίνει πως μπορούμε να την αλλάξουμε προς όφελός μας, μέσα από έναν τακτικό Πόλεμο Θέσεων “αλά Γκράμσι”, κερδίζοντας συνεχώς νέες θέσεις και οχυρά, ανεξάρτητα από την στρατηγική σύγκρουση -και βασικά χωρίς αυτή την τελευταία-, δηλαδή χωρίς το άλμα της Επανάστασης και μια “απλοϊκή έφοδο στον ουρανό”.

Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να γίνουν κυβέρνηση οι ιδεολογικοί απόγονοι-επίγονοι του Πουλαντζά, και να ανακαλύψουν ξαφνικά ως μεγάλοι θεωρητικοί του μαρξισμού πως “άλλο το κράτος και άλλο η κυβέρνηση”, ότι δεν αρκεί μόνο το δεύτερο και ότι πρέπει να έχεις τους “αρμούς της εξουσίας” στα χέρια σου, για να πετύχεις τις αλλαγές που θέλεις. Ποιος να το ‘λεγε…

Πρέπει λοιπόν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μακριά από απλοϊκά, αποπροσανατολιστικά σχήματα, τύπου “κρατιστές-αντικρατιστές”, που συσκοτίζουν την ουσία. Είναι αρκετά ενδιαφέρουσα η σύμπτωση φιλελεύθερων και αναρχικών -σαν τον “Αναρχικό Τραπεζίτη” του Πεσόα- στον ένα πόλο του σχήματος, είναι όμως φαιδρό να θεωρούμε στα σοβαρά ότι οποιοσδήποτε Δεξιός είναι με κάποιον τρόπο αντικρατιστής, επειδή είναι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων και κάνουν αστεία επιπέδου Αρβύλας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Κι είναι αστείο για μια σειρά λόγους.

Γιατί είναι ιστορικά και διαχρονικά οι κατεξοχήν εκφραστές του. Γιατί “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια”. Γιατί “Νόμος και Τάξη”. Γιατί, όπως λέει και ο Ράμφος, η Εκκλησία είναι κομμάτι του κράτους -κι άσε τους φιλελεύθερους να έχουν τύψεις συνείδησης, ώσπου να ξεχάσουν τον διαχωρισμό τους. Γιατί λατρεύουν την Αστυνομία, τον Στρατό και τα όργανα καταστολής.

Αλλά το κράτος δεν είναι μόνο οι μηχανισμοί καταστολής και επιβολής της δημόσιας άρχουσας τάξης. Ούτε μόνο οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του (σχολείο, εκκλησία κτλ).
 Είναι και ο συλλογικός καπιταλιστής, αυτός που διαχειρίζεται πολιτικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που την εκπροσωπεί στο εξωτερικό στις Συνόδους Κορυφής, που αναδιανέμει τον εγχώριο πλούτο υπέρ της και την μπουκώνει με ζεστό δημόσιο χρήμα. Υπάρχει πιο επίκαιρο παράδειγμα από τον κορονοϊό και τα λεφτά που χαρίζει σε επιχειρηματίες για να πληρώσουν τους μισθούς και για να χρυσοπληρώσει το ίδιο ιδιωτικές κλίνες ΜΕΘ, αντί να τις επιτάξει;

Η μεγάλη πλειοψηφία των μονοπωλιακών ομίλων και των επιχειρήσεων είναι η φωτογραφία που πρέπει να έχουμε δίπλα στον ορισμό του κρατικοδίαιτου. Όπως διάβασα στον τοίχο ενός φίλου, το να εμπιστεύεσαι δημόσιο χρήμα σε έναν φιλελέ-επιχειρηματία, είναι περίπου σα να εμπιστεύεσαι έναν παιδεραστή να σου προσέχει το παιδί (baby-sitting).

Όσο κωμικό είναι να θεωρεί κανείς αντικρατιστές τους καπιταλιστές και τους φιλελέδες, επειδή υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, άλλο τόσο φαιδρό είναι να θεωρεί κανείς πως όσοι στηρίζουν τις εθνικοποιήσεις είναι σοσιαλιστές και ότι ο σημερινός δημόσιος τομέα είναι μια μεταβατική μορφή προς τον σοσιαλισμό που ονειρευόμαστε. (Παρεμπιπτόντως, οι δύο πόλοι φροντίζουν να λύσουν διαλεκτικά στην πράξη τη μεταξύ τους αντίθεση και να συγκροτήσουν ως νέα ποιότητα τον ΣΔΙΤ, συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ως επιθυμητό μοντέλο σε όλες τις μπίζνες που στήνουν, γιατί πάντα χρειάζεται το δημόσιο για να αναλάβει με τα ταμεία του και τα δικά μας χρήματα τη βρώμικη, μη επικερδή δουλειά).

Οι κομμουνιστές δεν υποστηρίζουν γενικά και αόριστα τις εθνικοποιήσεις, δε θεωρούν τον δημόσιο τομέα ως μια προπόνηση για το πώς θα είναι οι δημόσιες επιχειρήσεις στην κοινωνία του μέλλοντος, ούτε έχουν ως ορίζοντα το “κοινωνικό κράτος” των καπιταλιστικών χωρών και το Σουηδικό μοντέλο, που δείχνει ολοένα και περισσότερο τα δόντια του στα χρόνια της κρίσης.
 Υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα των αγαθών και των υπηρεσιών, που είναι εντελώς διαφορετικό. Στη σοσιαλιστική κοινωνία -που είναι ανώριμος κομμουνισμός, όπου παλεύουν και συνυπάρχουν το παλιό με το καινούριο-, το κράτος παίρνει στο όνομα της κοινωνίας τα βασικά μέσα παραγωγής πλούτου στην κατοχή του. 
Αλλά όποιος δεν καταλαβαίνει την ειδοποιό ταξική διαφορά μιας επαναστατικής εξουσίας από ένα αστικό κράτος, μπορεί να πάει να κάνει παρέα με εκείνους τους αναρχικούς που δηλώνουν γενικά αντι-εξουσιαστές (αντι-κρατιστές) χωρίς να έχει κανένα ταξικό στοιχείο η πολιτική τους ανάλυση.

Όσο για τους “αριστερούς”, “σοσιαλιστές” και “σοσιαλίζοντες”, που βλέπουν μια δόση “σοσιαλισμού” (όση υπάρχει δηλαδή και στον όρο “σοσιαλδημοκρατία”) στο σημερινό δημόσιο τομέα ή σε κάποιες εθνικοποιήσεις, είναι αυτοί ακριβώς που στην πραγματική σοσιαλιστική εξουσία, θα ανακαλύψουν ξαφνικά τη διαφορά μεταξύ της κρατικοποίησης και της “πραγματικής κοινωνικοποίησης” και θα ταχθούν υπέρ της δεύτερης, με το “ριζοσπαστικό αίτημα” της αυτοδιαχείρισης -που το είδαμε στην πράξη σαν ντροπαλό καπιταλισμό στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο- και εκφράζοντας βασικά την επιθυμία να μην υπάρχει σοσιαλιστική εξουσία-κράτος να οργανώνει την παραγωγή σε πραγματικά πανεθνική βάση. Στο σήμερα όμως, “εδώ και τώρα”, δε λένε όχι σε μια επιτελική θέση στον αστικό κρατικό μηχανισμό, ούτε έχουν κάποιες αγεφύρωτες διαφορές από τους εξίσου κρατικοδίαιτους δεξιούς.

Ας σημειώσουμε και αυτό. 
Όποιος θεωρεί πως είμαστε όλοι μαζί στο ίδιο μέτωπο και το ίδιο σακί (η ΠΦΑ και το προδομένο αριστεροχώρι με τους κομμουνιστές) για την υπεράσπιση του δημόσιου τομέα, βασικά κάνει το ίδιο ακριβώς πολιτικό-μεθοδολογικό λάθος, που κάνει κι ένας φασίστας από την ανάποδη, όταν θεωρεί “μπολσεβίκους” και “αναρχοάπλυτους” όλους τους χώρους αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με αυτόν- ή κάποτε, αριστερά του ΠΑΣΟΚ -μαζί με το ΠΑΣΟΚ, προφανώς.

Το κράτος στην κοινωνία του μέλλοντος ως μισο-κράτος που θα απονεκρώνεται -όχι όμως πριν… “απονεκρωθούν” πολιτικά οι δυνάμεις της αντίδρασης και του παρελθόντος- και ο ακριβής ρόλος του, είναι μεγάλο κεφάλαιο και απαιτεί ξεχωριστή ανάλυση. Για να προχωρήσουμε σε αυτό, όμως, το βασικό είναι έχουμε καθαρό τι είναι το κράτος στον καπιταλισμό και τι θέλουμε να κάνουμε με αυτό. 
Να το καταλάβουμε για να το αλλάξουμε από μέσα και να το φέρουμε στα μέτρα μας; (Όσοι το επιχείρησαν, άλλαξαν οι ίδιοι και ήρθαν αυτοί στα δικά του μέτρα). Ή να το γκρεμίσουμε και να χτίσουμε μια άλλη μορφή κοινωνικής οργάνωσης στη θέση του;

Αυτό που θέλουμε δεν είναι ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο (αστικό) κράτος. Αλλά μια επανάσταση που θα το τσακίσει και ένα τελείως διαφορετικό κράτος -δηλαδή μορφή κοινωνικής οργάνωσης-, μια επαναστατική εξουσία στη θέση του. 
Όποιος δεν έχει καταλάβει ούτε τα βασικά από όσα εξηγεί ο Λένιν στο “Κράτος και Επανάσταση” -ή τα κατάλαβε μικρός, για να τα ξεχάσει στην πορεία, όταν δηλαδή ήρθαν σε σύγκρουση με το ατομικό του βόλεμα- είναι καταδικασμένοι να σκοντάφτουν ξανά και ξανά στην πραγματικότητα και να κάνουν τα ίδια ακριβώς λάθη.Το ζήτημα είναι εμείς αν βγάζουμε συμπεράσματα, για να ξέρουμε “Τι να κάνουμε”…

Ο «ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ» Μας -- οι «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ»

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ο λαός να αξιοποιήσει την πείρα του!

Σκανδαλολογία και επιχειρηματικοί πόλεμοι, δικομματικοί καβγάδες και λασπομαχίες, εθνικισμός και κοσμοπολιτισμός, ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και διευθετήσεις, όλα στο έδαφος του σάπιου καπιταλισμού, κυριαρχούν αυτές τις μέρες στην πολιτική επικαιρότητα.

Τα νέα επεισόδια που προστίθενται στην αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με αφορμή την υπόθεση της «Novartis», όπως και η μπόχα που αναδίδεται, δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν ότι και τα δυο κόμματα του κεφαλαίου υπηρετούν την ίδια στρατηγική, αυτή που τσακίζει εργατικά δικαιώματα για να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη κερδοφορία του. 

Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το μεγάλο σκάνδαλο που επιχειρείται να επισκιαστεί από τις «αποκαλύψεις», τους «φανερούς» και «κρυφούς» μάρτυρες, τις μαύρες βαλίτσες με τα χαρτονομίσματα.

Είναι επεισόδια που έρχονται να προστεθούν στην αντιπαράθεση γύρω από την ονοματολογία της ΠΓΔΜ, που κορυφώθηκε με το συλλαλητήριο ενάντια στη χρήση του όρου «Μακεδονία» την περασμένη Κυριακή, πάντα στο δοσμένο πλαίσιο της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Δυτικά Βαλκάνια.

Πολύτιμο εφόδιο η λαϊκή πείρα

Ομως, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν πλούσια πείρα για να αντιμετωπίσουν αυτό το σκηνικό. 

Πείρα που πρέπει να αξιοποιήσουν για να δουν την ουσία των εξελίξεων, για να μην εγκλωβιστούν στο πινγκ πονγκ της σκανδαλολογίας, της ονοματολογίας και τελικά της στοίχισης πίσω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Εχουν πείρα οι εργαζόμενοι από το πώς αξιοποιήθηκαν παλιότερα σκάνδαλα «μεγατόνων» («Siemens», Βατοπέδι κ.ά.) ως μοχλοί για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε μεγάλα καπιταλιστικά επιχειρηματικά και κρατικά συμφέροντα. 

Η «Αυγή» άλλωστε σε κύριο άρθρο της ομολογεί ανοιχτά: 

«Το σκάνδαλο είναι τεράστιο, έστω κι αν πιθανότατα αποκαλύπτεται διότι οι αμερικάνικες εταιρίες - ανταγωνίστριες της Novartis ζήτησαν από την SEC (Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς) να τους προστατεύσει από "αθέμιτο ανταγωνισμό". Άλλωστε, όλες οι μεγάλες υποθέσεις για μείζονα σκάνδαλα ευρωπαϊκών κολοσσών - Siemens, Volkswagen κ.λπ. - από τις ΗΠΑ αποκαλύφθηκαν». 

Τέτοιες υποθέσεις λοιπόν αξιοποιούνται για να ξαναμοιράζονται η επιχειρηματική «πίτα» και οι αγορές. 

Και όλα αυτά στην πλάτη των εργαζομένων που υποφέρουν, που το Φάρμακο γι' αυτούς είναι πανάκριβο εμπόρευμα.

Ταυτόχρονα, αξιοποιούνται για να συσκοτίζεται η πραγματική αιτία των λαϊκών προβλημάτων.

Είναι χαρακτηριστικά όσα λένε στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως ότι 

ο λαός θα είχε γλιτώσει τουλάχιστον ένα μνημόνιο αν οι «διεφθαρμένοι πολιτικοί» δεν βούταγαν το δάχτυλο στο «μέλι» της «Novartis»... 

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση συνεχίζει τις περικοπές στην Υγεία, την Πρόνοια, τη φαρμακευτική δαπάνη από εκεί που τις άφησαν οι προηγούμενοι. 

Εξάλλου, η αντεργατική πολιτική εφαρμόζεται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, αφού το μεγαλύτερο «μνημόνιο» είναι το καπιταλιστικό κέρδος, η ΕΕ, οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.

Η λαϊκή πείρα είναι επίσης πλούσια από το πώς αξιοποιούνται υποθέσεις όπως της «Novartis» για να λανσάρονται κάθε τόσο «νέα» και «άφθαρτα» πρόσωπα, με «καθαρά χέρια».

Ο «πατριωτισμός» του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών

Οι εργαζόμενοι μπορούν πια να δουν ακόμα καλύτερα την ουσία πίσω και από την αντιπαράθεση για το όνομα της ΠΓΔΜ, καθώς παρά το ότι περνάει σε δεύτερο φόντο, την ίδια στιγμή «τρέχουν» όλες οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα Βαλκάνια. 

Να δουν δηλαδή ότι τόσο οι εθνικιστές, που ο καθένας τους κρατούσε τρεις ελληνικές σημαίες στο συλλαλητήριο του Συντάγματος, 

όσο και οι κοσμοπολίτες, που βγάζουν λόγους για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», ταυτίζονται στο βασικό: 

Στην ενίσχυση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και στην εμπλοκή της Ελλάδας με αναβαθμισμένο ρόλο στο σχεδιασμό του για να υπηρετηθούν τα προτάγματα της αστικής τάξης.

Ο λαός έχει δει στην πράξη τι σημαίνει ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια. Εχει δει το διαμελισμό κρατών, τις αιματηρές αλλαγές σε σύνορα. 

Η πλούσια αυτή πείρα των εργαζομένων δείχνει ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν είναι παράγοντες ούτε «σταθερότητας» ούτε «ασφάλειας» και προφανώς ούτε ειρήνης. 

Το επιβεβαιώνουν αυτό τα αμέτρητα θύματα των επεμβάσεων, οι αμείωτες αμφισβητήσεις της Τουρκίας στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο βρώμικος ρόλος που παίζουν οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στην υποδαύλιση αλυτρωτισμών και «μειονοτικών» ζητημάτων.

Οι εργαζόμενοι έχουν αρκετή πείρα, συσσωρευμένη ειδικά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, για να ανασκουμπώνονται όταν ακούνε την κυβέρνηση να τους μιλάει για τον σύγχρονο «πατριωτισμό», όπως έκανε ο πρωθυπουργός από την «αναπτυξιακή» φιέστα στην Πάτρα. 

Δεν είναι ο πρώτος, αφού κάθε κυβέρνηση «ντύνει» το τσάκισμα των εργαζομένων για λογαριασμό του κεφαλαίου με το μανδύα της «εθνικής υπόθεσης». 

Γι' αυτό ο πρωθυπουργός, δήθεν «απαντώντας» στους «πατριδοκάπηλους», είπε ότι «πατριωτισμός» είναι η «συμβολή στα βάρη του κράτους»,απευθυνόμενος ουσιαστικά στους εργαζόμενους. 

Καλώντας τους, δηλαδή, να υπομένουν τις θυσίες διαρκείας και να πάρουν «διαζύγιο» με τις «συνήθειες του χθες», δηλαδή να συμβιβαστούν με τις συνήθειες του σήμερα, της εργασιακής ζούγκλας... 

Η πείρα είναι εξίσου μεγάλη για να απορρίψουν οι εργαζόμενοι 

και το «πατριωτικό καθήκον» των «πρωταγωνιστικών ρόλων» του κεφαλαίου στα Βαλκάνια, που δεν είναι άλλο από μεγαλύτερο μπλέξιμο στο κουβάρι των επικίνδυνων ανταγωνισμών, τη στήριξη των δολοφονικών σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή.

Βγάζουμε συμπεράσματα, δυναμώνουμε την πάλη μας

Πείρα όμως υπάρχει σε μεγάλο τμήμα των εργαζομένων, όχι μόνο από τη δράση του αντιπάλου τους, αλλά και από τη δική τους. 

Είναι η πείρα που βγαίνει από την οργάνωση της εργατικής πάλης στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, που μπορεί να αποτελέσει «μπούσουλα», να δώσει θάρρος και δύναμη σε ακόμα περισσότερους εργαζόμενους. 

Μια πείρα που δείχνει πως δεν υπάρχει κατάκτηση που να απέσπασαν οι εργαζόμενοι χωρίς ανυποχώρητη πάλη, κόντρα στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της. 

Η ίδια πείρα δείχνει ότι 

η εργατική τάξη έχασε, της ξηλώθηκαν κατακτήσεις, κάθε φορά που εμπιστεύτηκε διάφορους σωτήρες για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Εδώ πρέπει να στραφεί η προσοχή των εργαζομένων. 

Να εστιάσει σε συμπεράσματα από την πρωτοπόρα προσπάθεια για την ανασύνταξη του κινήματος, για την αναζωογόνηση της λειτουργίας των συνδικάτων, τη μαζική συμμετοχή στην οργάνωση της πάλης. 

Τη διεκδίκηση της ανακούφισης από τα καυτά προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και κυρίως την προώθηση της αντικαπιταλιστικής πάλης, του αγώνα που συμβάλλει στη συγκέντρωση, στην εκπαίδευση δυνάμεων για να αναμετρηθούν κατά μέτωπο με την εξουσία του κεφαλαίου.

Διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο, 

προετοιμασίας νέων αγώνων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης. 

Μια προετοιμασία που για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να αναμετρηθεί 

με τα παραμύθια της κυβέρνησης περί «τέλους της περιπέτειας των μνημονίων» και «επιστροφής στην κανονικότητα». 

Γιατί η «κανονικότητα» είναι εδώ, στους τόπους δουλειάς, στην ανεργία, την κακοπληρωμένη και απλήρωτη δουλειά.

Το ΚΚΕ, φέτος που συμπληρώνει 100 χρόνια από την ίδρυσή του, θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό για να κατασταλάξει αυτή η πείρα στην εργατική τάξη, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο σήμερα και στο αύριο της ταξικής πάλης, στη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.    

ΚΟ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Συγκέντρωση ενάντια 

στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας

Την Τρίτη 27 Φλεβάρη, στο Σύνταγμα,

 θα μιλήσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας και θα ακολουθήσει πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία

Συγκέντρωση στο Σύνταγμα διοργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ την Τρίτη 27 Φλεβάρη, στις 6.30 μ.μ., με θέμα «Οι θέσεις του ΚΚΕ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό».

Θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Συνθήματα της συγκέντρωσης και της πορείας που θα ακολουθήσει στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι:

• Οχι στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ
• Οι ιμπεριαλιστές ξαναμοιράζουν τον κόσμο, διαιρούν τους λαούς
• Οχι στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Παίζει το ρόλο «πλασιέ» του ΝΑΤΟ.

Στο κάλεσμα της ΚΟ Αττικής για το συλλαλητήριο αναφέρεται:

«Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, που ανησυχεί για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, να δει την ουσία του προβλήματος, το δάσος και όχι το δέντρο. 

Να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό, που καλλιεργούν τόσο η κυβέρνηση όσο και οι δυνάμεις που επενδύουν στον εθνικισμό, στη διαίρεση των λαών. 

Και οι δύο πλευρές κρύβουν το επικίνδυνο σκηνικό που στήνεται.

• Η περιοχή μας μυρίζει μπαρούτι. ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ προετοιμάζουν νέα επικίνδυνα σχέδια για να ενισχύσουν την παρουσία τους. Να βγουν πιο ενισχυμένες στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, η Κίνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μεθοδεύεται ο διαμελισμός κρατών, όπως η Συρία. Κλιμακώνεται η επίθεση κατά του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος του Ισραήλ. Προωθείται διχοτομική λύση στο Κυπριακό. Δυναμώνει η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο από την Τουρκία.
• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει ρόλο "σημαιοφόρου" του ΝΑΤΟ. Επεκτείνει τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα. Δαπανά τεράστια ποσά, που χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός για την αγορά ΝΑΤΟικού πολεμικού υλικού. Αναβαθμίζει τη συνεργασία με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία.
• Για τις ανάγκες των ευρωατλαντικών σχεδίων αναζωπυρώνεται και το ζήτημα των σχέσεων με την ΠΓΔΜ. Επιχειρείται να παραπλανηθεί ο λαός με την "ονοματολογία", να συγκαλυφθούν τα πραγματικά προβλήματα, που είναι ο αλυτρωτισμός, η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.
• Ο στόχος της "γεωστρατηγικής αναβάθμισης" δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Η κυβέρνηση διεκδικεί για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου μερίδιο απ' το πλιάτσικο σε βάρος των λαών. Βάζει τον ελληνικό λαό σε μεγάλους κινδύνους. Είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.
• Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ δεν είναι παράγοντας ασφάλειας για το λαό. Το αποδεικνύει η πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αντίθετα, διαμόρφωσε αρνητικούς όρους σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των λαϊκών συμφερόντων.
• Καμία συμμετοχή στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Να κλείσουν η βάση της Σούδας και όλες οι ξένες βάσεις στην Ελλάδα. Να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιωτικοί από αποστολές εκτός συνόρων. Αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Οι λαοί μπορούν να βαδίσουν το δικό τους ελπιδοφόρο δρόμο, της κοινής πάλης, για να διώξουν τους ιμπεριαλιστές από τα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή, για να ανατρέψουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά φτώχεια και πολέμους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ».

παρουσίαση κειμένων: Viva La Revolucion

Απ' την Εφημερίδα της πρωτοπορίας της  Εργατιάς !!

  

Για Τους ΕΝΣΤΟΛΟΥΣ: Ανταπόκριση απ' τα Στρατόπεδα,του Ρ'

Οι φαντάροι δεν έχουν καμιά δουλειά στις πολεμικές επιδρομές του ΝΑΤΟ


Ο «Ριζοσπάστης» μιλά με έναν από τους φαντάρους που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στη φύλαξη της ΝΑΤΟικής βάσης ελικοπτέρων που έχει στήσει η κυβέρνηση στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, τον Αλέκο Εμμανουήλ.

-- Ποια είναι τα προβλήματα του φαντάρου σήμερα;

-- Γενικό πρόβλημα αποτελεί η επιδίωξη να γίνουν οι φαντάροι πειθήνια όργανα του συστήματος που υπηρετεί τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Γι' αυτό ο φαντάρος, από τη στιγμή που για πρώτη φορά περνάει την πύλη του στρατοπέδου, πρέπει να γνωρίζει ότι στη στρατιωτική του θητεία συνεχίζει να έχει όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που είχε ως πολίτης. Αυτά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες δεν σταματούν στην πύλη του στρατοπέδου. Οπου γίνεται προσπάθεια περιορισμού των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μέσα στα στρατόπεδα, ο φαντάρος έχει δικαίωμα να διεκδικήσει με αναφορές και διαμαρτυρίες την κατοχύρωση και την εφαρμογή τους.

Ενα άλλο οξυμένο πρόβλημα είναι το οικονομικό. Η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δίνει στους φαντάρους 8,62 ευρώ το μήνα. Περιττό να αναφερθεί πως το ποσό αυτό δεν φτάνει ούτε για τα αναγκαία. 

Την ίδια στιγμή που ξοδεύονται εκατομμύρια σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, στις τουαλέτες υπάρχουν ποντίκια. Ενώ ο λαός δεινοπαθεί, η κυβέρνηση δίνει χρήματα για νέες αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και το συσσίτιο περιλαμβάνει μισή μερίδα φαγητό και ενίοτε σκουλήκια όπως στο Μεσολόγγι. Εδώ δεν υπάρχουν χρήματα για καθαριστικά είδη και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δίνει δισεκατομμύρια για τα «F-16».

-- Γιατί αντιδράσατε στην ανάληψη υποστηρικτικών καθηκόντων στη ΝΑΤΟική βάση ελικοπτέρων από τη μονάδα σας στην Αλεξανδρούπολη;

-- Δεν πρόκειται ποτέ να φυλάξουμε, ούτε να εκτελέσουμε καμιά άλλη υπηρεσία που υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς φονιάδες των λαών. 

Προσωπικά αυτό υποστήριξα στην αναφορά μου προς τη διοίκηση. Το ίδιο έπραξαν κι άλλοι συνάδελφοί μου. 

Είναι προκλητικό και απαράδεκτο να φέρνουν μέσα στην πατρίδα μας, στο ίδιο το σπίτι μας, τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ που σχεδιάζουν και εξαπολύουν πολέμους ενάντια στους λαούς. Να φυλάμε και να γινόμαστε έτσι συνένοχοι στα εγκλήματά τους, που ξέρει όλος ο κόσμος. 

Τα εγκλήματα σε βάρος των λαών της Γιουγκοσλαβίας, της Συρίας και άλλων. Δεν ξεχνάμε την επέμβαση των Αγγλοαμερικανών στη χώρα μας σε βάρος του ελληνικού λαού το 1946 - 1949, ενάντια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Τελικά προσβάλλει και ντροπιάζει τον φαντάρο να του δίνονται εντολές για να υπηρετεί τα συμφέροντα των φονιάδων των λαών, που είναι ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού και της νεολαίας.

-- Από τα πρώτα πράγματα που επιδιώκεται να αποδεχτούν οι φαντάροι, είναι ότι στο στρατό δεν έχουν δικαιώματα. Πώς κατοχυρώνουν σήμερα οι φαντάροι τα δικαιώματά τους;

-- Ο φαντάρος από την πρώτη μέρα παρουσίας στη μονάδα βομβαρδίζεται από μια σειρά ιδεολογήματα, όπου λένε ότι «εκεί που σταματάει η λογική αρχίζει ο στρατός». 

Το κράτος, όλες οι κυβερνήσεις και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προσπαθούν να περάσουν στη συνείδηση του φαντάρου ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα και ελευθερίες. Οτι δεν υπάρχουν τρόποι διεκδίκησης και διαμαρτυρίας. 

Ο φαντάρος όμως έχει κάθε δικαίωμα, θαρρετά, αγωνιστικά, να παλέψει για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, για δικαιώματα και ελευθερίες.

Προσπαθούν με τη φοβία να εμποδίσουν κάθε προσπάθεια διεκδίκησης.

Η άρνηση φύλαξης ΝΑΤΟικών βάσεων από Ελληνες φαντάρους αποτελεί και παράδειγμα για τον τρόπο που ο φαντάρος μπορεί να διεκδικεί και να υπερασπίζεται τα δικαιώματά του μέσα στο στρατό. Η επιλογή της αναφοράς και της διαμαρτυρίας, απέναντι σε κάθε προσπάθεια περιορισμού και εκφοβισμού, αποτελεί τρόπο διεκδίκησης. Τα δικαιώματά μας και οι ελευθερίες δεν μας χαρίζονται από κανέναν. 

Αντίθετα, με περήφανη και αγωνιστική στάση κατακτιούνται στην πράξη. Αυτή η στάση είναι η μοναδική που μπορεί να αποτελέσει οδηγό για διεύρυνση των δικαιωμάτων, των ελευθεριών, για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης μέσα στα στρατόπεδα.


Αποστολές εκτός συνόρων

Απ' τη στήλη μας στο παρελθόν, με αφορμή έγγραφες διαμαρτυρίες στρατιωτών, αλλά και από προφορικές αναφορές τους σε μονάδες, έχει στηλιτευτεί κατ' επανάληψη η συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολές εκτός συνόρων.

Οι αποστολές αυτές, ακόμη και αν βαφτίζονται «ειρηνευτικές», «ανθρωπιστικές», «αντι-πειρατικές», το πραγματικό τους επιχειρησιακό υπόβαθρο είναι βίαια επεμβατικό, ενταγμένο στο πλαίσιο στήριξης και εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, ενάντια σε λαούς, σε περιοχές - στόχους.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν πολλούς λόγους να στηρίζουν τέτοιου είδους δεσμεύσεις και συμμετοχές. Ο ελληνικός λαός, όμως, τα στελέχη και οι στρατιώτες των Ενόπλων Δυνάμεων απολύτως κανέναν.

Κανένα λόγο δεν έχουν να στηρίζουν και πολύ περισσότερο να συμμετέχουν σε επιχειρήσεις σαν τη ΝΑΤΟική θηριωδία στη Γιουγκοσλαβία, 

που άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς, «παράπλευρες απώλειες», εκτελεσμένους άμαχους, βομβαρδισμένα νοσοκομεία, σχολεία, ακόμη και νεκροταφεία. `Η σε επιχειρήσεις σαν αυτές των Αμερικανών, Γάλλων, Ρώσων και ΝΑΤΟικών για την αποκατάσταση της ...δημοκρατίας στη Συρία, που είναι η αιτία 12 εκατομμύρια παιδιά να ζουν σε απελπιστική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας ή να έχουν διασκορπιστεί ως προσφυγόπουλα στις γύρω χώρες.
Τα 1,3 εκατομμύρια νεκροί που το ΝΑΤΟ άφησε πίσω του στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, είναι απ' τους πολέμους των συμμάχων της Ελλάδας κατά της ...τρομοκρατίας. Είναι απ' τους πολέμους που οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν όχι μόνο πολιτικά αλλά και στρατιωτικά μέσω των βάσεων και των άλλων παραχωρημένων υποδομών.

Είναι πλέον ώρα να γίνει συνείδηση σε κάθε στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων, σε κάθε στρατευμένο. Κανένας να μη γίνει υπηρέτης των εγκληματικών σχεδίων των ιμπεριαλιστών. Καμιά συμμετοχή σε ΝΑΤΟική ή ευρωενωσιακή αποστολή ή άσκηση. Αρνηση στην αποδοχή μετατροπής των στρατιωτών μας σε υπηρετικό προσωπικό σε υπάρχουσες και εκκολαπτόμενες ξένες στρατιωτικές βάσεις.

Καψόνι στο στρατό

Στη στήλη έχουν φθάσει πολλές καταγγελίες σχετικά με τα καψόνια στο στρατό.
Είναι γνωστό ότι το καψόνι εμπεριέχει εξαναγκασμό, δηλαδή βία. Η βία αυτή μπορεί να είναι ψυχική αλλά και σωματική. 

Η άσκησή της δεν έχει καμία εύλογη αιτία και δεν προβλέπεται πουθενά, ακόμα και στα εγκεκριμένα προγράμματα ή διαταγές εκπαίδευσης της στρατιωτικής υπηρεσίας.

Ομως, ως πρακτική υπάρχει. 

Υπάρχει και καταδυναστεύει εκατοντάδες στρατευμένους νέους, μετατρέποντας την ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητά τους σε κόλαση. Το καψόνι γίνεται για τον εξαναγκασμό αυτού που το υφίσταται, πολλές φορές με την ανοχή και τη συγκαλυμμένη διατήρηση αυτής της βάναυσης πρακτικής απ' τις στρατιωτικές διοικήσεις.

Η ψευδεπίγραφη «επένδυση» της βίας του καψονιού με εκπαιδευτικά στοιχεία, όπως η ενδυνάμωση του χαρακτήρα, η αύξηση της ψυχικής και σωματικής αντοχής αλλά και η εκπαίδευση στην εκτέλεση των διαταγών δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Είναι επίσης γνωστό ότι σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η «εθιμική» βία ευθύνεται για τραγικά συμβάντα σε στρατευμένους, ακόμη και για αυτοκτονίες.

Ο κάθε στρατιώτης, ανεξαρτήτως του βαθμού που φέρει αυτός που τον διατάσσει να εκτελέσει το καψόνι με οποιονδήποτε τρόπο, όχι μόνο πρέπει να αρνηθεί την εκτέλεσή του, αλλά ταυτόχρονα και άμεσα να το καταγγείλει.
Είναι υποχρέωση του κάθε στρατιώτη, με την άρνηση στην εκτέλεση του καψονιού, να βοηθήσει να καταργηθεί το καψόνι στην πράξη.

Προετοιμασία για ...μετά

Καταγγελία στρατευμένων στη στήλη περιγράφει τη «διδακτική» προτροπή αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας προς νεοσύλλεκτους σμηνίτες. «Εδώ προετοιμάζεστε για τη ζωή και τη δουλειά. Εδώ θα μάθετε να υπακούτε», είπε. Εννοώντας φυσικά το σύστημα.

Προφανώς, το θέμα δεν αφορά «στενά» τι είπε ένας εκπαιδευτής υποσμηναγός σε εκπαιδευόμενους νεοσύλλεκτους, χωρίς φυσικά να απαλλάσσεται ο οποιοσδήποτε απ' τις προσωπικές ευθύνες που δημιουργούν τέτοιες δηλώσεις όταν γίνονται στο συγκεκριμένο χώρο.

Το θέμα είναι, κι αυτό είναι τραγικά σοβαρό κι επικίνδυνο, ότι τέτοιες προτροπές φανερώνουν ξεκάθαρα πως στην εκπαίδευση εντάσσεται και το «στρώσιμο» των νέων μας για τον εργασιακό μεσαίωνα που τους περιμένει μετά την απόλυσή τους. 

Εναν μεσαίωνα, που μπορεί η κυβέρνηση να παρέλαβε απ' τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όμως τον στηρίζει ένθερμα και τον επεκτείνει καθημερινά.  

Τώρα, αν κάποιοι συνδέουν με τα προηγούμενα και δηλώσεις του τύπου «...η Ελλάδα αποτελεί μια υποσχόμενη επένδυση» του Αμερικανού πρέσβη, Τζέφρι Πάιατ, στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο και μάλιστα πολύ συχνού επισκέπτη του υπουργείου Αμυνας, δεν θα έχουν καθόλου άδικο.

Οι φαντάροι όμως έχουν δικαιώματα και στη θητεία τους, αλλά και μετά από αυτή. Συλλογικά να αγωνιστούν γι' αυτά, σε πείσμα του κάθε αντιδραστικού που τους θέλει να αποδέχονται αναντίρρητα την κατάργηση των δικαιωμάτων τους.

100 χρόνια ΚΚΕ

Στο επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» στις 13-14 Γενάρη, θα δημοσιευτεί η Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του.

Στη Διακήρυξη αποτυπώνονται η πορεία και οι αγώνες και οι θυσίες του ΚΚΕ για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς, των γυναικών, της νεολαίας.

Η πορεία του ταυτίστηκε με τους αγώνες του λαού μας ενάντια στην εκμετάλλευση και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Οσες φορές ο ελληνικός λαός και η νεολαία έκαναν δεκτά τα συνθήματα του ΚΚΕ, είχαν νίκες και έγραψαν λαμπρές σελίδες. Χάραξαν νικηφόρα πορεία και νίκησαν το φασισμό - ναζισμό με την αντίσταση στους κατακτητές το 1940 - 1944 και με τη συμμετοχή χιλιάδων στρατιωτικών μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.

Το ΚΚΕ άντεξε σε διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελεστικά αποσπάσματα, γιατί ήταν πάντα ριζωμένο στο λαό και πάλευε για το δίκιο, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Η δημοσίευση της Διακήρυξης της ΚΕ του ΚΚΕ αποτελεί έναυσμα για πλατιά συζήτηση με τους στρατιωτικούς για την προοπτική της διεξόδου, για το λαό και την πατρίδα μας, που προτείνει και αγωνίζεται το ΚΚΕ. 

Οι φαντάροι να συζητήσουν ανοιχτά, να μάθουν για το ΚΚΕ και να διαδώσουν ανοιχτά τον «Ριζοσπάστη» με τη Διακήρυξη μέσα στα στρατόπεδα.

Στη συζήτηση, αλλά και στην πληθώρα των εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν σε όλη τη διάρκεια του 2018, το ΚΚΕ καλεί το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, ειδικότερα αυτούς που προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα, να μελετήσουν την ανηφορική μεν, αλλά γεμάτη με αγώνες, θυσίες και διαχρονικές αξίες πορεία του ΚΚΕ.

Η δημοσίευση της Διακήρυξης για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ να αποτελέσει βήμα για ακόμη μεγαλύτερη ανάπτυξη των αγώνων σχετικά με τη διεκδίκηση, κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων της στρατευμένης νεολαίας. Να βρισκόμαστε όλοι σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Ο αγώνας ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι ίδιος με τον αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις. Είναι δεμένος με τον αγώνα για εργασία και δικαιώματα.

Ηδη έχουν προγραμματιστεί εξορμήσεις σε στρατόπεδα, στον Αυλώνα, Μεγάλο Πεύκο, στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Υποστήριξης Στρατού (ΑΣΔΥΣ) και στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου.